I CZ 12/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:22-01-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CZ 12/12
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa T. M.
przeciwko A. Z.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 maja 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie zawarte w punktach II i III wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 7 września 2011 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie zawarte
w punkcie II (drugim) wyroku Sądu Apelacyjnego
i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego,
2. odrzuca zażalenie w pozostałej części.
Uzasadnienie
2
W zawartym w wyroku z dnia 7 września 2011 r. postanowieniu Sąd
Apelacyjny – po rozpoznaniu apelacji powoda – zasądził od powoda na rzecz
pozwanej 2700 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
odwoławczym i przyznał radcy prawnemu J. G. od Skarbu Państwa – Sądu
Okręgowego „kwotę 2700 zł plus 22% VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą
pomoc prawna udzieloną powodowi z urzędu” (pkt II i III sentencji wyroku).
Uzasadnienie tego rozstrzygnięcia ograniczył do stwierdzenia, że „postanowił o
kosztach na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 k.p.c.”.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik powoda zarzucił,
że orzeczenie co do kosztów procesu jest wadliwe, ponieważ zachodzą podstawy
do nieobciążenia powoda tymi kosztami (art. 102 k.p.c.). Sąd powinien zatem
zgodnie z wnioskiem powoda nie obciążyć go kosztami postępowania
apelacyjnego. Zarzucił również, że Sąd błędnie ustalił wysokość kosztów z tytułu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i zastosował nieaktualną stawkę
podatku od towarów i usług. W konkluzji zażalenia wniósł o zmianę zaskarżonego
postanowienia i nieobciążenie powoda kosztami procesu oraz przyznanie radcy
prawnemu z tytułu pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
apelacyjnym opłaty w wysokości 3 600 zł, podwyższonej o 23% podatek od
towarów i usług.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że do uzasadnienia
postanowienia o kosztach procesu znajduje odpowiednie zastosowania - na
podstawie art. 361 k.p.c. - przepis art. 328 § 2 k.p.c. Uzasadnienie ograniczone –
jak w rozpoznawanej sprawie – jedynie do przytoczenia podstawy prawnej, bez
przedstawienia motywów rozstrzygnięcia nie spełnia wymagania przewidzianego
w art. 328 § 2 k.p.c. Rolą Sądu Najwyższego nie jest poszukiwanie motywów
orzeczenia o kosztach procesu, niezbędnych do oceny zasadności zażalenia
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2010 r., V CZ 7/10, OSNC-
ZD 2010, nr 4, poz. 104 i z dnia 21 stycznia 2011 r., II PZ 49/10, niepubl.).
3
Postanowienie w części dotyczącej rozstrzygnięcia co do kosztów procesu należało
zatem uchylić i przekazać sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania
(art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Zażalenie w pozostałym zakresie podlega natomiast odrzuceniu jako
niedopuszczalne (art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest ugruntowane stanowisko,
że nie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie
przyznania od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
stronie z urzędu w postępowaniu przed sądem odwoławczym (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2007 r., III CZ 61/07, niepubl., z dnia
17 listopada 2009 r., III CZ 53/09, OSNC 2001, nr 5, poz. 79 i z dnia 15 kwietnia
2010 r., II CZ 118/09, niepubl.). Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze
zażalenie podziela to stanowisko i jego motywy, zawarte w przytoczonych
orzeczeniach. Nie ma potrzeby ich szczegółowego omawiana, ponieważ zostały
one przedstawianie w opublikowanym postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia
17 listopada 2009 r., III CZ 53/09. Wystarczy jedynie stwierdzić, że zaskarżone
w sprawie postanowienia w przedmiocie przyznania od Skarbu Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
apelacyjnym nie jest w rozumieniu art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. postanowieniem sądu
drugiej instancji co do kosztów procesu.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.
POSTANOWIENIE
Dnia 17 maja 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Antoni Górski (przewodniczący)
SSN Krzysztof Pietrzykowski
SSN Hubert Wrzeszcz (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa T. M.
przeciwko A. Z.
o odszkodowanie,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 maja 2012 r.,
zażalenia powoda na postanowienie zawarte w punktach II i III wyroku Sądu
Apelacyjnego z dnia 7 września 2011 r.,
1. uchyla zaskarżone postanowienie zawarte
w punkcie II (drugim) wyroku Sądu Apelacyjnego
i w tym zakresie przekazuje sprawę Sądowi
Apelacyjnemu do ponownego rozpoznania,
pozostawiając temu Sądowi rozstrzygnięcie o kosztach
postępowania zażaleniowego,
2. odrzuca zażalenie w pozostałej części.
Uzasadnienie
2
W zawartym w wyroku z dnia 7 września 2011 r. postanowieniu Sąd
Apelacyjny – po rozpoznaniu apelacji powoda – zasądził od powoda na rzecz
pozwanej 2700 zł z tytułu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu
odwoławczym i przyznał radcy prawnemu J. G. od Skarbu Państwa – Sądu
Okręgowego „kwotę 2700 zł plus 22% VAT tytułem wynagrodzenia za nieopłaconą
pomoc prawna udzieloną powodowi z urzędu” (pkt II i III sentencji wyroku).
Uzasadnienie tego rozstrzygnięcia ograniczył do stwierdzenia, że „postanowił o
kosztach na podstawie art. 98 w zw. z art. 108 k.p.c.”.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik powoda zarzucił,
że orzeczenie co do kosztów procesu jest wadliwe, ponieważ zachodzą podstawy
do nieobciążenia powoda tymi kosztami (art. 102 k.p.c.). Sąd powinien zatem
zgodnie z wnioskiem powoda nie obciążyć go kosztami postępowania
apelacyjnego. Zarzucił również, że Sąd błędnie ustalił wysokość kosztów z tytułu
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu i zastosował nieaktualną stawkę
podatku od towarów i usług. W konkluzji zażalenia wniósł o zmianę zaskarżonego
postanowienia i nieobciążenie powoda kosztami procesu oraz przyznanie radcy
prawnemu z tytułu pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
apelacyjnym opłaty w wysokości 3 600 zł, podwyższonej o 23% podatek od
towarów i usług.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
W orzecznictwie Sądu Najwyższego wyjaśniono, że do uzasadnienia
postanowienia o kosztach procesu znajduje odpowiednie zastosowania - na
podstawie art. 361 k.p.c. - przepis art. 328 § 2 k.p.c. Uzasadnienie ograniczone –
jak w rozpoznawanej sprawie – jedynie do przytoczenia podstawy prawnej, bez
przedstawienia motywów rozstrzygnięcia nie spełnia wymagania przewidzianego
w art. 328 § 2 k.p.c. Rolą Sądu Najwyższego nie jest poszukiwanie motywów
orzeczenia o kosztach procesu, niezbędnych do oceny zasadności zażalenia
(por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 lutego 2010 r., V CZ 7/10, OSNC-
ZD 2010, nr 4, poz. 104 i z dnia 21 stycznia 2011 r., II PZ 49/10, niepubl.).
3
Postanowienie w części dotyczącej rozstrzygnięcia co do kosztów procesu należało
zatem uchylić i przekazać sprawę w tym zakresie do ponownego rozpoznania
(art. 39815
§ 1 w związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.).
Zażalenie w pozostałym zakresie podlega natomiast odrzuceniu jako
niedopuszczalne (art. 373 w związku z art. 3941
§ 3 i art. 39821
k.p.c.).
W orzecznictwie Sądu Najwyższego jest ugruntowane stanowisko,
że nie przysługuje zażalenie na postanowienie sądu drugiej instancji w przedmiocie
przyznania od Skarbu Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej
stronie z urzędu w postępowaniu przed sądem odwoławczym (por. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2007 r., III CZ 61/07, niepubl., z dnia
17 listopada 2009 r., III CZ 53/09, OSNC 2001, nr 5, poz. 79 i z dnia 15 kwietnia
2010 r., II CZ 118/09, niepubl.). Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze
zażalenie podziela to stanowisko i jego motywy, zawarte w przytoczonych
orzeczeniach. Nie ma potrzeby ich szczegółowego omawiana, ponieważ zostały
one przedstawianie w opublikowanym postanowieniu Sądu Najwyższego z dnia
17 listopada 2009 r., III CZ 53/09. Wystarczy jedynie stwierdzić, że zaskarżone
w sprawie postanowienia w przedmiocie przyznania od Skarbu Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z urzędu w postępowaniu
apelacyjnym nie jest w rozumieniu art. 3941
§ 1 pkt 2 k.p.c. postanowieniem sądu
drugiej instancji co do kosztów procesu.
Z przedstawionych powodów Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji
postanowienia.