Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 51/12
POSTANOWIENIE
Dnia 20 lipca 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Anna Owczarek
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie z powództwa B. International (Poland) – Spółki z ograniczoną
odpowiedzialnością
przeciwko L. B.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 20 lipca 2012 r.,
zażalenia strony powodowej na orzeczenie
zawarte w pkt 1 wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 16 listopada 2011 r.,
oddala zażalenie i zasądza od powódki na rzecz pozwanego
kwotę 3600 zł (trzy tysiące sześćset złotych) tytułem kosztów
postępowania zażaleniowego.
Uzasadnienie
2
Sąd drugiej instancji, działając na podstawie art. 373 k.p.c., odrzucił jako
nieopłaconą apelację powódki postanowieniem zawartym w pkt 1 sentencji wyroku
Sądu Apelacyjnego z dnia 16 listopada 2011 r.
Uznał, że powództwo w niniejszej sprawie wniesiono 23 stycznia 2009 r.,
a więc jeszcze w okresie obowiązywania art. 1302
§ 3 k.p.c., co przesądzało o jego
zastosowaniu i dawało podstawę do odrzucania bez wzywania do uiszczenia opłaty
nieopłaconych pism wnoszonych przez profesjonalnego pełnomocnika.
Sąd ten wskazał na temporalne skutki wejścia w życie art. 8 ust. 1 ustawy
z dnia 5 grudnia 2008 r. o zmianie ustawy Kodeks postępowania cywilnego oraz
niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 234, poz. 1571 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”.
Przyjął, że rozstrzygającym dla oceny uzasadniającej stosowanie art. 1302
§ 3
k.p.c. jest wszczęcie postępowania przed dniem 1 lipca 2009 r., a nie data
wniesienia środka odwoławczego.
Powódka zaskarżyła zażaleniem postanowienie odrzucające jej apelację,
zarzucając bezzasadność zastosowania art. 373 k.p.c. w zw. z art. 1302
§ 3 k.p.c.
w poprzednim brzmieniu, wobec faktu, że na dzień wniesienia apelacji przepis ten
już nie obowiązywał. Zdaniem żalącej Sąd zobowiązany był stosować przepisy
obowiązujące w dniu wniesienia apelacji, a nie w dniu wszczęcia niniejszego
postępowania.
Pozwany w odpowiedzi na zażalenie wniósł o oddalenie zażalenia
i zasądzenie kosztów postępowania zażaleniowego, sprzeciwiając się wykładni
powódki odnośnie do temporalnych skutków zastosowania art. 8 ustawy.
Sąd Najwyższy orzekł co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie, ponieważ zaskarżone
postanowienie wydane zostało zgodnie z obowiązującym prawem.
Trafnie uznał Sąd Apelacyjny, że brak jest podstaw do stosowania art. 1302
§ 3 k.p.c. w brzmieniu sprzed dnia 1 lipca 2009 r. jedynie do postępowań
wszczętych po tym dniu. Przepis art. 8 ust. 1 ustawy za przesłankę temporalną
stosowania znowelizowanych przepisów uznaje wszczęcie postępowania po dniu
3
jej wejścia w życie, a nie wniesienie po tym dniu apelacji, rozpoczynające jedynie
kolejny etap wszczętego już wcześniej postępowania.
Jeżeli zatem niniejsze postępowanie zostało wszczęte 23 stycznia 2009 r.,
a wiec przed dniem 1 lipca 2009 r., to oznacza, że do oceny skutków wniesienia
nieopłaconej apelacji przez profesjonalnego pełnomocnika procesowego nadal
znajdował zastosowanie z woli ustawodawcy art. 1302
§ 3 k.p.c., a to z mocy
art. 8 ustawy, przewidujący określone w nim rygory procesowe. Takie stanowisko
judykatury jest w tym przedmiocie jednolite (postanowienie SN z dnia
28 października 2009 r., II PZ 16/09, niepubl.; postanowienie SN z dnia 10 grudnia
2009 r., III CZ 59/09, niepubl.; postanowienie SN z dnia 4 marca 2010 r., I CZ 5/10,
niepubl.).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c., a o kosztach postępowania zażaleniowego na
podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. oraz na podstawie § 6 pkt 7 w zw. z § 12 ust. 2 pkt 2
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. (Dz. U. Nr 163,
poz. 1348 ze zm.).
md

II CZ 51/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia