Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CSK 106/12
POSTANOWIENIE
Dnia 3 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Tadeusz Wiśniewski
w sprawie z powództwa T. .
przeciwko Stowarzyszeniu Autorów ZAiKS w Warszawie
o odszkodowanie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 3 sierpnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda
od postanowienia Sądu Apelacyjnego
z dnia 17 listopada 2011 r.,
odrzuca skargę kasacyjną; nie przyznaje radcy prawnemu J.
M. wynagrodzenia z tytułu udzielonej powodowi z urzędu w
postępowaniu kasacyjnym pomocy prawnej.
2
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 17 listopada 2011 r. Sąd Apelacyjny oddalił
zażalenie powoda T. B. na postanowienie Sądu Okręgowego w W. z dnia 19
kwietnia 2011 r., którym odrzucono jego pozew.
Od postanowienia Sądu Apelacyjnego powód wniósł skargę kasacyjną.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., skarga kasacyjna – obok oznaczenia
zaskarżonego orzeczenia wraz ze wskazaniem zakresu zaskarżenia, podstaw
kasacyjnych, wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę orzeczenia z ozna-
czeniem zakresu żądanego uchylenia lub zmiany – powinna zawierać, jako jeden
z elementów konstrukcyjnych, uzasadnienie podstaw kasacyjnych.
Skarga kasacyjna powoda choć zawiera wyodrębniony w skardze punkt
zatytułowany „uzasadnienie podstaw skargi kasacyjnej” w istocie go nie zawiera,
gdyż przytoczone, bardzo zresztą lakonicznie, okoliczności stanowią jedynie pozór
rzeczywistego uzasadnienia. Po pierwsze, odnosi się ono wyłącznie do kwestii
nieważności postepowania i całkowicie pomija pozostałe przepisy wskazane we
wstępnej części skargi jako podstawy kasacyjne (m.in. art. 199 § 1, art. 117 § 5, art.
378 § 1 k.p.c.). Po drugie, opiera się ono na kwestionowaniu prawomocnego
postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 22 lutego 2012 r. oddalającego zażalenie
na postanowienie o oddaleniu wniosku o przyznanie pomocy prawnej z urzędu, co
na etapie postępowania kasacyjnego jest już niedopuszczalne. Warto także
wskazać, że zgodnie z poglądem przyjmowanym w orzecznictwie Sądu
Najwyższego, odmowa uwzględnienia przez sąd wniosku strony o ustanowienie dla
niej adwokata lub radcy prawnego nie może być oceniana, jako powodująca
nieważność postępowania z powodu pozbawienia strony możności obrony swych
praw (zob. wyroki SN: z dnia 16 lutego 1999 r., II UKN 418/98, OSNP 2000, nr 9,
poz. 359, z dnia 5 lipca 2000 r., I CKN 787/00, niepubl. i z dnia 12 września 2007 r.,
I CSK 199/07, niepubl. oraz postanowienie SN z 14 stycznia 2009 r., IV CZ 106/08,
niepubl.).
3
W tym stanie rzeczy należało orzec, jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.).
Sąd Najwyższy nie przyznał radcy prawnemu J. M.k wynagrodzenia z tytułu
udzielonej powodowi pomocy prawnej w postępowaniu kasacyjnym w związku z
odrzuceniem skargi kasacyjnej ze względu na niespełnienie wymagań
konstrukcyjnych skargi. W orzecznictwie Sadu Najwyższego powszechny jest
pogląd, że rażące błędy pełnomocnika nie stanowią w istocie udzielenia pomocy
prawnej stronie ( por. postanowienia SN z 14 sierpnia 1997 r. II CZ 88/97, OSNC
1998, z. 3, poz. 40; z 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999 Nr 6, poz. 123;
z 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC 2008 nr 3, poz. 41; z 22 listopada
2007 r., I CSK 326/07, niepubl.; z 11 maja 2011 r., II CSK 699/10, niepubl.; z 22
września 2011 r., V CZ 66/11, niepubl.).

I CSK 106/12

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia