Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt V CNP 31/12
POSTANOWIENIE
Dnia 24 stycznia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi A. G.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 września 2011 r.,
w sprawie z powództwa A. G.
przeciwko X. G. i K. G.
o uchylenie i obniżenie obowiązku alimentacyjnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 24 stycznia 2013 r.,
1) odrzuca skargę;
2) zasądza od A. G. na rzecz X.G. kwotę 600 zł (sześćset
złotych) tytułem kosztów postępowania wszczętego
wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
2
Wniesiona przez A. G. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
wyroku Sądu Okręgowego z dnia 14 września 2011 r. pozbawiona jest niektórych
spośród niezbędnych elementów tej skargi wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c.
Skarżący nie uprawdopodobnił wyrządzenia mu szkody spowodowanej wydaniem
orzeczenia, którego skarga dotyczy. Za spełnienie tego wymogu nie można uznać
stwierdzenia, że wyrządzona szkoda ma postać zwiększenia się zadłużenia
powoda z powodu niemożności świadczenia orzeczonego obowiązku
alimentacyjnego. Wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przewidziany
w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaga wskazania jej rodzaju i rozmiaru oraz czasu
powstania, a także przedstawienia dowodów uwiarygodniających to oświadczenie.
Samo twierdzenie o zaistnieniu szkody nie jest wystarczające do uznania
spełnienia wymagania określonego w tym przepisie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 26 stycznia 2006 r., V
CNP 98/05; z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz.
141; z dnia 9 lutego 2006 r., IV CNP 42/05; z dnia 15 lutego 2006 r., IV CNP 7/05).
Ponadto nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c., ponieważ skarżący całkowicie pominął wykazanie wystąpienia tej
przesłanki. Polega ono na zawarciu w skardze wyodrębnionej jurydycznie
argumentacji dowodzącej w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości, że
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe (por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06,
OSNC 2006 r., nr 6, poz. 112; postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r.,
III CNP 23/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c. O kosztach postępowania orzeczono na podstawie § 6 pkt 4
i § 12 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września
2002 r. (Dz.U. Nr 163, poz. 1349 ze zm.).