Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 48/12
POSTANOWIENIE
Dnia 12 kwietnia 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Maciej Pacuda
w sprawie z powództwa Polkomtel Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością
przeciwko Prezesowi Urzędu Komunikacji Elektronicznej
o nałożenie obowiązków,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 12 kwietnia 2013 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony pozwanej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 stycznia 2012 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 30 stycznia 2012 r., oddalił apelację
Prezesa Urzędu od wyroku Sądu Okręgowego z dnia 23 marca 2011 r., w sprawie
z odwołania Polkomtel S.A. w W. od decyzji Prezesa Urzędu z dnia 30 września
2008 r.
Sąd Apelacyjny przyjął, że Sąd Okręgowy prawidłowo uznał, że zaskarżona
w niniejszej sprawie decyzja Prezesa Urzędu miała charakter regulacyjny w
rozumieniu art. 25 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego. Przepis art. 25 ust. 4 Prawa
telekomunikacyjnego zawierał odesłanie do obowiązków regulacyjnych wskazanych
w całym art. 40 Prawa telekomunikacyjnego, co obejmowało także obowiązek
dostosowania przez operatora opłat dla użytkowników końcowych. Oznacza to, że
na Prezesie Urzędu spoczywał obowiązek obligatoryjnego przeprowadzenia przed
wydaniem zaskarżonej decyzji postępowania konsultacyjnego, o którym mowa w
2
art. 15 pkt 2 Prawa telekomunikacyjnego. Możliwość zaniechania tej procedury ma
charakter wyjątkowy i może mieć miejsce w przypadku spełnienia przesłanek, o
których mowa w art. 17 Prawa telekomunikacyjnego. W niniejszej sprawie Prezes
Urzędu nie widział w ogóle potrzeby przeprowadzenia postępowania
konsultacyjnego i nawet nie próbował wykazać, że zaistniały przesłanki wskazane
w art. 17 Prawa telekomunikacyjnego. Całkowicie chybiony jest zarzut apelacji, że
to powód powinien był udowodnić ich istnienie. W konsekwencji Sąd Apelacyjny
przyjął, że uchylenie decyzji było uzasadnione wystąpieniem na etapie
postępowania administracyjnego uchybień proceduralnych o takim ciężarze
gatunkowym, których nie da się usunąć na etapie postępowania sądowego.
Prezes Urzędu zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w
całości. Wnosząc o przyjęcie skargi do rozpoznania, Prezes Urzędu powołał się na
występowanie w sprawie trzech istotnych zagadnień prawnych. Jako pierwsze
zagadnienie Prezes Urzędu wskazał potrzebę wyjaśniania, czy w postepowaniu
odrębnym w sprawach z zakresu regulacji telekomunikacji i poczty wydając wyrok
na podstawie art. 47964
§ 2 k.p.c. w związku z art. 316 § 1 k.p.c. i art. 325 k.p.c.
oraz badając celowość i legalność decyzji organu regulacyjnego do SOKiK, Sąd ten
bierze pod uwagę stan rzeczy z chwili zamknięcia rozprawy, czy też z chwili
wydania zaskarżonej decyzji. Jako drugie zagadnienie prawne Prezes Urzędu
wskazał problem, czy w sprawach administracyjnych zakończonych wydaniem
decyzji dotyczącej dostosowania opłat w rozumieniu art. 40 ust. 4 Prawa
telekomunikacyjnego, w przypadku uprawomocnienia się wyroku sądu
powszechnego uchylającego zaskarżoną odwołaniem o SOKiK decyzję, Prezes
UKE obowiązany jest rozpoznać sprawę ponownie w związku z przedłożonym
przez przedsiębiorcę uzasadnieniem wysokości opłat ustalonych w oparciu o
ponoszone koszty w rozumieniu art. 40 ust. 2 Prawa telekomunikacyjnego, oraz czy
dopuszczalne jest w prowadzonym w dalszym ciągu postepowaniu ustalenie opłat,
po usunięciu uchybień w zakresie postępowania administracyjnego, czy też
wydanie wyroku uchylającego decyzję oznacza zakończenie postępowania
administracyjnego. Jako trzecie zagadnienie prawne Prezes Urzędu wskazał
potrzebę wyjaśnienia, czy przedsiębiorca telekomunikacyjny wnoszący odwołanie
od decyzji Prezesa Urzędu do Sądu Okręgowego w rozumieniu art. 206 ust. 2
3
Prawa telekomunikacyjnego, powołując się na uchybienie organu regulacyjnego
polegające na nie przeprowadzeniu postępowania konsultacyjnego i
konsolidacyjnego w rozumieniu art. 15 pkt 1-4 Prawa telekomunikacyjnego
obowiązany jest wykazywać wpływ tego uchybienia n treść rozstrzygnięcia, czy też
uchybienie takie powinno w każdym przypadku skutkować uchyleniem decyzji
niezależnie od wpływu takiego uchybienia na istotę (meritum) sprawy oraz czy
przedsiębiorca taki obowiązany jest przedstawić dowody wskazujące na potrzebę
przeprowadzenia takiego postępowania w postępowaniu toczącym się przed
sądem powszechnym.
Powód w odpowiedzi na skargę kasacyjną Prezesa Urzędu przedstawił
swoje stanowisko odnośnie występowania w sprawie istotnych zagadnień prawnych
oraz zarzutów skargi.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna Prezesa Urzędu nie kwalifikowała się do przyjęcia celem
jej merytorycznego rozpoznania.
Pierwsze z podniesionych w niej zagadnień prawnych nie jest zagadnieniem
prawnym sprawy w rozumieniu art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., ponieważ nie pozostaje w
żadnym związku z podstawami zaskarżonego wyroku (por. postanowienia Sądu
Najwyższego: z dnia 27 września 2012 r., III SK 8/12; z dnia 4 lipca 2012 r., III SK
2/12), ani z podstawami skargi kasacyjnej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z
dnia 19 października 2012 r., III SK 10/12). Zgodnie zaś z utrwalonym
orzecznictwem Sądu Najwyższego zagadnienie prawne musi zaś pozostawać w
związku z rozpoznawaną sprawą (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 13
lipca 2007 r., III CSK 180/07; z dnia 22 listopada 2007 r., I CSK 326/07; z dnia 26
czerwca 2008 r., I CSK 108/08; z dnia 18 października 2011 r., III SK 25/11). Z
uzasadnienia wyroku Sądu Apelacyjnego nie wynika zaś, by wydając
rozstrzygnięcie Sąd ten stosował lub powinien był zastosować art. 316 § 1 k.p.c.
Ponadto, powołane jako podstawa prawna tego zagadnienia prawnego przepisy
art. 316 § 1 k.p.c. i art. 325 k.p.c. nie składają się na procesową podstawę skargi
kasacyjnej Prezesa Urzędu, zaś powołany w niej przepis art. 47964
§ 2 k.p.c. nie
4
pozwala na sformułowanie zagadnienia prawnego o takiej treści, jak przedstawił
Prezes Urzędu. W konsekwencji rozstrzygnięcie zagadnienia prawnego
dotyczącego stosowania art. 316 § 1 k.p.c. w sprawach w zakresu regulacji
telekomunikacji nie jest konieczne do ewentualnego rozpoznania skargi kasacyjnej i
oceny prawidłowości wyroku Sądu drugiej instancji.
Drugie z zagadnień prawnych także nie dotyczy przepisów, które składają
się na materialną podstawę skargi kasacyjnej, a ponadto nie odnosi się do
przepisów stosowanych lub niezastosowanych przez Sąd Apelacyjny, ale do trybu
działania Prezesa Urzędu. Wyartykułowany w tym zagadnieniu problem prawny nie
pozostaje w żadnym związku z zapatrywaniami prawnymi wyrażonymi w
uzasadnieniu zaskarżonego wyroku. Ponadto, rozstrzygnięcie zagadnienia
prawnego odnoszącego się do sposobu procedowania przez Prezesa Urzędu w
przypadku uchylenia jego decyzji przez sąd powszechny nie ma znaczenia dla
ewentualnej oceny wyroku Sądu drugiej instancji.
Trzecie zagadnienie prawne podniesione w skardze kasacyjnej Prezesa
Urzędu zostało już wyjaśnione przez Sąd Najwyższy (por. wyrok z dnia 24 stycznia
2012 r., III SK 23/11). Problem przedstawiony przez Prezesa Urzędu nie jest w
konsekwencji nowym problemem prawnym, który spełniałby przesłanki istotnego
zagadnienia prawnego sprawy.
Mając powyższe na uwadze, z mocy art. 3989
§ 2 k.p.c. orzeczono jak w
sentencji.