Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CZ 4/14
POSTANOWIENIE
Dnia 7 marca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Zbigniew Kwaśniewski (sprawozdawca)
SSN Marta Romańska
w sprawie z powództwa D. O. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w G.
przeciwko A. W.-J. i P. J.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 7 marca 2014 r.,
zażalenia strony powodowej
na postanowienie Sądu Okręgowego w G.
z dnia 30 grudnia 2011 r.
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
2
Sąd drugiej instancji postanowieniem z dnia 30 grudnia 2011 r. uzupełnił
wyrok tego Sądu przez zasądzenie od powoda na rzecz pozwanej kwotę 90 zł
tytułem zwrotu kosztów instancji odwoławczej.
Postanowienie to doręczono stronie powodowej w dniu 13 stycznia 2012 r.,
która w dniu 20 stycznia 2012 r. skierowała zażalenie na to postanowienie do Sądu
Apelacyjnego za pośrednictwem Sądu Okręgowego, a więc z zachowaniem
wymaganego terminu.
Sąd Okręgowy przekazał to zażalenie do rozpoznania Sądowi Najwyższemu
jako sądowi właściwemu, który postanowieniem z dnia 20 września 2012 r. (IV CZ
99/12) przedstawił do rozstrzygnięcia składowi powiększonemu Sądu Najwyższego
zagadnienie prawne sformułowane w sentencji tego postanowienia.
W dniu 15 maja 2013 r. Sąd Najwyższy podjął uchwałę w składzie siedmiu
sędziów (III CZP 91/12), w której stwierdził, że sąd niewłaściwy, do którego
skierowano zażalenie, przekazuje je do rozpoznania sądowi właściwemu (OSNC
2013 r., Nr 10, poz. 112).
W zażaleniu strona powodowa kwestionuje zaskarżone postanowienie,
twierdząc, że wniosek o uzupełnienie wyroku przez zasądzenie kosztów
postępowania odwoławczego był bezskuteczny, ponieważ został zgłoszony dopiero
w piśmie procesowym z uchybieniem terminu wniesienia odpowiedzi na apelację,
co skutkowało naruszeniem art. 372 k.p.c. oraz art. 167 k.p.c.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługiwało na uwzględnienie.
W judykaturze wyrażono pogląd, że przewidziany w art. 372 k.p.c. termin
wniesienia odpowiedzi na apelację jest terminem instrukcyjnym, a niewniesienie jej
w terminie nie wywiera negatywnych skutków procesowych, ponieważ wszystkie
zarzuty strona może podnieść na rozprawie apelacyjnej. Niezachowanie więc tego
instrukcyjnego terminu powoduje jedynie to, że pismo strony staje się pismem
procesowym, a nie odpowiedzią na apelację (postanowienie SN z dnia 10 listopada
2010 r., II CZ 113/10, niepubl.). Nie pozbawia to jednak skuteczności zgłoszenia
3
w taki sposób wniosku o uzupełnienie wyroku przez orzeczenie o kosztach za
instancję odwoławczą.
Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 16 lutego 2012 r. III CZP 1/12 (OSNC
2012/10/114) stwierdził, że wniosek o zasądzenie kosztów postępowania
apelacyjnego zgłoszony w odpowiedzi na apelację wniesioną po upływie terminu
określonego w art. 372 k.p.c. jest skuteczny. Stanowisko to zostało następnie
zaakceptowane w kolejnych judykatach (v. postanowienia SN z dnia: 5 grudnia
2012 r., I CZ 126/12, niepubl.; 27 marca 2013 r. V CZ 97/12, niepubl.).
Sąd Najwyższy w składzie rozpoznającym niniejsze zażalenie podziela ten
pogląd, a także zawartą w uzasadnieniu powołanej uchwały Sądu Najwyższego
argumentację przytoczoną na obronę tego poglądu.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
39414
k.p.c. w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c.

IV CZ 4/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia