Pełny tekst orzeczenia

96/2/B/2014

POSTANOWIENIE

z dnia 8 kwietnia 2014 r.

Sygn. akt Tw 29/13



Trybunał Konstytucyjny w składzie:



Teresa Liszcz,



po wstępnym rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym wniosku Związku Zawodowego Szczególnego Nadzoru Podatkowego i Akcyzy w sprawie zgodności:

ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2013 r. Nr 1404), art. 1, art. 18a i art. 18b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r. poz. 667, ze zm.) oraz art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656, ze zm.) w związku z załącznikiem nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656, ze zm.) z art. 2, art. 32 i art. 67 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej,



p o s t a n a w i a:



odmówić nadania dalszego biegu wnioskowi.



UZASADNIENIE



W dniu 22 listopada 2013 r. do Trybunału Konstytucyjnego wpłynął wniosek Związku Zawodowego Szczególnego Nadzoru Podatkowego i Akcyzy (dalej: wnioskodawca lub Związek) o zbadanie zgodności ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o Służbie Celnej (Dz. U. z 2013 r. Nr 1404), art. 1, art. 18a i art. 18b ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, Agencji Wywiadu, Służby Kontrwywiadu Wojskowego, Służby Wywiadu Wojskowego, Centralnego Biura Antykorupcyjnego, Straży Granicznej, Biura Ochrony Rządu, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz. U. z 2013 r. poz. 667, ze zm.) oraz art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656, ze zm.) w związku z załącznikiem nr 2 do ustawy z dnia 19 grudnia 2008 r. o emeryturach pomostowych (Dz. U. Nr 237, poz. 1656, ze zm.) z art. 2, art. 32 i art. 67 ust. 1 Konstytucji.

Zarządzeniem sędziego Trybunału Konstytucyjnego z 5 grudnia 2013 r. wezwano wnioskodawcę do usunięcia, w terminie 7 dni od daty doręczenia zarządzenia, braków formalnych wniosku przez: po pierwsze, wskazanie, który organ statutowy związku zawodowego jest uprawniony do występowania z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego, oraz powołanie przepisu statutu wskazującego na jego kompetencję (por. np. postanowienie TK z: 9 czerwca 2004 r. i 8 września 2004 r., Tw 33/03, OTK ZU nr 4/B/2004, poz. 227 i 228; 9 czerwca 2004 r., Tw 2/04, OTK ZU nr 5/B/2004, poz. 258 oraz 25 października 2012 r., Tw 21/11, OTK ZU nr 6/B/2012, poz. 467); po drugie, wyjaśnienie rozbieżności między przedstawioną przez wnioskodawcę listą oddziałów terenowych a informacją zamieszczoną w dziale I rubryce 3 odpisu aktualnego z Krajowego Rejestru Sądowego. Zarządzenie to zostało doręczone pełnomocnikowi wnioskodawcy 10 grudnia 2013 r.

Do dnia wydania niniejszego postanowienia do Trybunału Konstytucyjnego nie wpłynęło żadne pismo, w którym wnioskodawca odniósłby się do powyższego zarządzenia.



Trybunał Konstytucyjny zważył, co następuje:



1. Zgodnie z art. 36 ustawy z dnia 1 sierpnia 1997 r. o Trybunale Konstytucyjnym (Dz. U. Nr 102, poz. 643, ze zm.; dalej: ustawa o TK) wnioski przedstawiane przez ogólnokrajowe organy związków zawodowych podlegają wstępnemu rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym. W postępowaniu tym Trybunał Konstytucyjny w składzie jednego sędziego bada, czy wniosek odpowiada wymogom formalnym (art. 32 ust. 1 i 2 ustawy o TK), czy nie jest oczywiście bezzasadny i czy braki formalne zostały usunięte w wyznaczonym terminie (art. 36 ust. 3 ustawy o TK), a w szczególności, czy wniosek pochodzi od uprawnionego podmiotu (art. 191 ust. 1 pkt 4 w związku z art. 191 ust. 2 Konstytucji).



2. W niniejszej sprawie Trybunał Konstytucyjny wezwał wnioskodawcę do usunięcia braków formalnych wniosku, m.in. przez wskazanie, który organ statutowy związku zawodowego jest uprawniony do występowania z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego, oraz powołanie przepisu statutu wskazującego na jego kompetencję.

Uchwała w sprawie wystąpienia do Trybunału z wnioskiem została podjęta przez Zarząd Krajowy Związku. We wniosku stwierdzono, że organ ten jest uprawniony do reprezentowania Związku w postępowaniu przed Trybunałem ze względu na to, iż jest on organem kierującym i stanowiącym w zakresie bieżącej działalności Związku. Zarządowi Krajowemu przysługuje również domniemanie kompetencji we wszelkich sprawach związanych z bieżącą działalnością Związku, w których nie zastrzeżono właściwości innych organów (§ 24 statutu Związku). Jak jednak wielokrotnie podkreślał w swoim orzecznictwie Trybunał Konstytucyjny, kompetencję do reprezentowania osoby prawnej i prowadzenia jej spraw należy odróżnić od kompetencji do podjęcia uchwały o wystąpieniu do Trybunału Konstytucyjnego z wnioskiem inicjującym abstrakcyjną kontrolę norm. Wymaga nadto przypomnienia, że możliwość kwestionowania przed Trybunałem zgodności aktów normatywnych z Konstytucją jest wyjątkowym środkiem prawnym, przyznanym ogólnokrajowym organom związków zawodowych w ustawie zasadniczej (art. 191 ust. 1 pkt 4). Podjęcie uchwały o wystąpieniu z wnioskiem do Trybunału jest zatem zawsze czynnością o charakterze nadzwyczajnym i z tego względu nie może być dokonane w ramach prowadzenia bieżącej działalności danej organizacji (zob. np. powołane w zarządzeniu o wezwaniu wnioskodawcy do usunięcia braków formalnych postanowienia TK z: 9 czerwca 2004 r. i 8 września 2004 r., Tw 33/03; 9 czerwca 2004 r., Tw 2/04 oraz 25 października 2012 r., Tw 21/11, a także postanowienia TK z 14 stycznia 2003 r., Tw 71/02, OTK ZU nr 3/B/2003, poz. 161 oraz 3 lipca 2003 r., Tw 8/03, OTK ZU nr 3/B/2003, poz. 165).

Samo stwierdzenie w statucie Związku, że Zarząd Krajowy jest organem kierującym działalnością Związku, nie stanowi więc wystarczającej podstawy do uznania go za organ właściwy do wystąpienia z wnioskiem do Trybunału Konstytucyjnego. Wobec braku dostatecznej klarowności postanowień statutu dotyczących władz Związku, Trybunał Konstytucyjny uznaje za stosowne nie przesądzać, który z organów Związku jest właściwy do podjęcia uchwały o wystąpieniu z wnioskiem. To na wnioskodawcy ciąży bowiem obowiązek wykazania, która z jego władz jest „ogólnokrajowym organem” uprawnionym do wystąpienia z wnioskiem (zob. powołane postanowienia TK z 9 czerwca 2004 r., Tw 33/03 i Tw 2/04). Mimo wezwania do tego zarządzeniem z 5 grudnia 2013 r. wnioskodawca nie przedstawił żadnej argumentacji w tym zakresie. Nie nadesłał żadnego pisma, w którym ustosunkowałby się do powyższego zarządzenia.

Wnioskodawca nie wykonywał więc również punktu 2 powyższego zarządzenia, wzywającego do wyjaśnienia rozbieżności między przedstawioną listą oddziałów terenowych a treścią działu I rubryki 3 odpisu aktualnego z Krajowego Rejestru Sądowego, w której nie wymieniono jednostek terenowych lub oddziałów związku.

Tym samym wnioskodawca nie usunął w określonym terminie braków formalnych wniosku, co stanowi samodzielną przesłankę odmowy nadania wnioskowi dalszego biegu (art. 36 ust. 3 ustawy o TK).



Biorąc powyższe pod uwagę, Trybunał Konstytucyjny odmówił nadania wnioskowi dalszego biegu.