Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 16/14
POSTANOWIENIE
Dnia 17 września 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Anna Kozłowska
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 17 września 2014r.
skargi "D. – B." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w T.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w Z.
z dnia 8 grudnia 2010r.,
wydanego w sprawie egzekucyjnej z wniosku wierzycieli: D. – B. Spółki
z ograniczoną odpowiedzialnością w T., i innych
przeciwko dłużnikowi "B." Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością
w T.
o przysądzenie prawa własności,
odrzuca skargę i zasądza od "D.- B." sp. z o.o. w T. na rzecz
[…] Bank S.A. w W. i na rzecz Skarbu Państwa- Prokuratorii
Generalnej Skarbu Państwa kwoty po 1 350 (jeden tysiąc trzysta
pięćdziesiąt) zł tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego
w postępowaniu ze skargi.
2
UZASADNIENIE
Postanowieniem z dnia 8 grudnia 2010 r. Sąd Okręgowy w Z. oddalił
zażalenie dłużnika, B. sp. z o.o. w T., na postanowienie Sądu Rejonowego w Z. z
dnia 11 sierpnia 2010 r. mocą którego Sąd ten sprostował swoje postanowienie z
dnia 7 lipca 2005 r. o przysądzeniu, w postępowaniu egzekucyjnym, własności,
przez odmienne opisanie przedmiotu tej własności.
Postanowienie Sądu Okręgowego z dnia 8 grudnia 2010 r. zaskarżył
skargą o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wierzyciel, D.- B. sp. z o.o. w T.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Przepis art. 7674
§ 3 k.p.c. stanowi, że skarga o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia nie przysługuje w sprawach egzekucyjnych.
Przepis wszedł w życie z dniem 25 września 2010 r. (art. 5 ustawy z dnia 22 lipca
2010 r. o zmianie ustawy - Kodeks cywilny, ustawy - Kodeks postępowania
cywilnego oraz ustawy - Prawo upadłościowe i naprawcze, Dz.U. Nr 155, poz. 1037)
i wobec braku we wskazanej ustawie zmieniającej szczegółowego uregulowania
czasowego zasięgu obowiązywania tego przepisu, a wobec niewątpliwie jego
procesowego charakteru, jako zasadę przyjąć należy zasadę bezpośredniego
działania ustawy nowej. Oznacza to niedopuszczalność, z dniem 25 września
2010 r., skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
wydanego w sprawach egzekucyjnych, niezależnie od daty wszczęcia
postępowania egzekucyjnego (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia
6 grudnia 2011 r. sygn. akt IV CNP 79/11, nie publ.; z dnia 27 października 2010 r.,
sygn. akt IV CNP 61/10, nie publ.; z dnia 22 listopada 2010 r. sygn. akt IV CNP
73/10, nie publ.; z dnia 25 lutego 2011 r., sygn. akt IV CNP 8/11, nie publ.; z dnia
25 lutego 2011 r. sygn. akt IV CNP 108/10, nie publ.; z dnia 17 marca 2011 r.
sygn. akt IV CZ 127/10, nie publ.; z dnia 31 stycznia 2012 r. V CNP 44/11,
nie publ.).
Ponieważ skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem została wniesiona
w dniu 21 listopada 2012 r., a w stanie prawnym obowiązującym po wejściu w życie
ustawy zmieniającej k.p.c., jest ona niedopuszczalna, podlegała, na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c. (w związku z art. 7674
§ 3 k.p.c.), odrzuceniu.
Z przytoczonych więc względów skargę należało odrzucić.
O kosztach postępowania orzeczono na podstawie art. 98 oraz art. 99 k.p.c.
w związku z art. 391 § 1, art. 39821
i art. 42412
k.p.c. oraz w związku § 6 pkt 6
w związku z § 12 ust. 5 pkt 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia
28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz
ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę
prawnego ustanowionego z urzędu (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r., poz. 490).
4

II CNP 16/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia