SNO 26/15
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:09-06-2015
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt SNO 26/15
UCHWAŁA
Dnia 28 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wojnicka
w sprawie Z. K.
sędziego Sądu Rejonowego w stanie spoczynku
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 28 maja 2015 r.,
zażalenia, wniesionego przez obrońcę obwinionego sędziego
na uchwałę Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 15 stycznia 2015 r.,
w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej
utrzymuje w mocy zaskarżoną uchwałę.
UZASADNIENIE
Uchwałą z dnia 15 stycznia 2015 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
zezwolił Prokuratorowi Okręgowemu w […] na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej sędziego Sądu Rejonowego w stanie spoczynku Z. K., za czyn polegający
na tym, że w dniu 13 października 2014 r. w […], znajdując się w stanie
nietrzeźwości, przy stwierdzonej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu w
ilości 0,48 mg/dcm3
w pierwszym badaniu i 0,5 mg/dcm3
w drugim badaniu,
prowadziła w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki Toyota, tj. o przestępstwo
z art. 178a § 1 k.k.
2
Zażalenie na uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego złożył
obrońca sędziego Z. K., na jej korzyść, zarzucając obrazę norm postępowania,
która miała wpływ na treść uchwały:
- art. 410 k.p.k. przez nieuwzględnienie całokształtu okoliczności
ujawnionych w toku postępowania, w szczególności wyjaśnień sędziego
dotyczących używania przez nią preparatu Amolu oraz kropli na serce;
- art. 7 w związku z art. 410 k.p.k. przez uznanie za wiarygodne wyników
pomiaru urządzeniami Alcoquant 6020 A 123252 oraz Alkometr A2.0 nr 567/9,
pomimo że nie są to urządzenia stacjonarne;
- art. 5 § 2 k.p.k. w związku z art. 410 § 2 k.p.k. przez nieuwzględnienie na
korzyść sędzi niedających się usunąć wątpliwości, dotyczących używania przez nią
środków leczniczych zawierających etanol 96% (v/v) oraz wyników pomiarów
zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, dokonanych za pomocą urządzeń
niestacjonarnych oraz przenośno-stacjonarnych.
Wniósł o uchylenie uchwały i odmówienie zezwolenia na pociągnięcie sędzi
do odpowiedzialności karnej, ewentualnie o przekazanie sprawy Sądowi
Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej
uchwały i przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Sąd dyscyplinarny podejmuje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie
sędziego do odpowiedzialności karnej, zgodnie z art. 80 § 2c u.s.p., jeżeli zachodzi
dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa.
Przyjęte zostało w orzecznictwie, że do ustalenia „dostatecznie uzasadnionego
podejrzenia” dochodzi na podstawie niezbędnych dowodów, których ocena
prowadzi do wniosku, że nie można wykluczyć, iż doszło do popełnienia
przestępstwa. Chodzi zatem o taką sytuację, w której zarzucane sędziemu
zachowania w okolicznościach, w jakich miały one miejsce, stwarzają uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez niego określonego przestępstwa (por. uchwały Sądu
Najwyższego: z dnia 16 września 2004 r., SNO 29/04; z dnia 17 października 2006
3
r., SNO 58/06; z dnia 23 stycznia 2007 r., SNO70/06; z dnia 8 maja 2007 r., SNO
21/07 z dnia 8 maja 2007 r., SNO 21/07; z dnia 10 maja 2012 r., SNO 22/12; z dnia
9 października 2013 r., SNO 20/13).
Analiza materiału dowodowego sprawy prowadzi do wniosku, że Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny właściwie określił istotę postępowania i przesłanki,
które zadecydowały o podjęciu zaskarżonej uchwały. Bezsporne było, że sędzia Z.
K. w dniu 13 października 2014 r. około godziny 17.00 prowadziła samochód
osobowy, poruszała się ulicą O. w […]. Podczas kontroli drogowej funkcjonariusze
policji przeprowadzili w stosunku do niej badanie stanu trzeźwości, które wykazało
alkohol w wydychanym powietrzu o stężeniu znacznie przekraczającym wartość
0,25 mg/m3
, określoną w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. jako stan nietrzeźwości. Kolejne
badania potwierdziły nietrzeźwość sędziego. Nie zasługiwał na podzielenie zarzut
obrazy art. 410 k.p.k., ponieważ z uzasadnienia zaskarżonej uchwały wynika, że
uwzględnione zostały wszystkie przeprowadzone dowody i towarzyszące im
okoliczności.
W toku czynności związanych z ustalaniem stężenia alkoholu w
wydychanym powietrzu sędzia nie kwestionowała ani prawidłowości ich
wykonywania, ani poprawności funkcjonowania stosowanych urządzeń. Do akt
sprawy dołączone zostały dokumenty zaświadczające, że aparaty Alcoquant 6020
A 12325 i Alkometr A2.0 nr 567/97 zostały zalegalizowane i są zdatne do
dokonywania pomiarów. Sędzia nie poddała w wątpliwość wykazanych wyników,
nie zażądała przeprowadzenia badania zawartości alkoholu we krwi; uczyniła to
dopiero w zażaleniu. Zarzut obrazy art. 7 w związku z art. 410 k.p.k. nie zawiera
argumentów przemawiających na rzecz tezy, że pomiary dokonywane przy użyciu
urządzeń przenośnych są obarczone wyższym poziomem błędu niż przy użyciu
urządzeń stacjonarnych. Nie było podstaw do przyjęcia, że wyniki badań
przeprowadzonych w stosunku do sędzi powinny wskazywać niższe wartości
stężenia alkoholu albo nawet brak alkoholu w wydychanym powietrzu.
Wyjaśnienie, czy przyjmowanie środków leczniczych zawierających alkohol
mogło mieć wpływ, a jeśli tak, to jaki, na wynik pomiarów, nie jest objęte zakresem
kognicji sądu dyscyplinarnego, badającego wniosek w kontekście przesłanki
4
dostatecznie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez sędziego przestępstwa.
Nietrzeźwość jest stanem, w ramach którego alkohol powoduje zakłócenia
czynności psychomotorycznych organizmu człowieka i z tego względu stanowi
przeciwwskazanie do prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym,
powietrznym lub wodnym. Stwierdzenie stanu nietrzeźwości u prowadzącego
pojazd mechaniczny spełnia wymaganie wskazane w art. 80 § 2 c p.u.s.p. Źródła
pochodzenia i przyczyny obecności alkoholu w organizmie, w rozmiarze
wskazującym na stan nietrzeźwości, są ustalane w postępowaniu rozpoznawczym;
należą do znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. Nie mógł zatem
odnieść zamierzonego rezultatu zarzut obrazy art. 5 § 2 w związku z art. 410 k.p.k.
Z powyższych względów zażalenie nie zasługiwało na podzielenie i Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w uchwale.
UCHWAŁA
Dnia 28 maja 2015 r.
Sąd Najwyższy - Sąd Dyscyplinarny w składzie:
SSN Waldemar Płóciennik (przewodniczący)
SSN Kazimierz Klugiewicz
SSN Bogumiła Ustjanicz (sprawozdawca)
Protokolant Katarzyna Wojnicka
w sprawie Z. K.
sędziego Sądu Rejonowego w stanie spoczynku
po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 28 maja 2015 r.,
zażalenia, wniesionego przez obrońcę obwinionego sędziego
na uchwałę Sądu Apelacyjnego - Sądu Dyscyplinarnego w […]
z dnia 15 stycznia 2015 r.,
w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej
utrzymuje w mocy zaskarżoną uchwałę.
UZASADNIENIE
Uchwałą z dnia 15 stycznia 2015 r. Sąd Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny
zezwolił Prokuratorowi Okręgowemu w […] na pociągnięcie do odpowiedzialności
karnej sędziego Sądu Rejonowego w stanie spoczynku Z. K., za czyn polegający
na tym, że w dniu 13 października 2014 r. w […], znajdując się w stanie
nietrzeźwości, przy stwierdzonej zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu w
ilości 0,48 mg/dcm3
w pierwszym badaniu i 0,5 mg/dcm3
w drugim badaniu,
prowadziła w ruchu lądowym pojazd mechaniczny marki Toyota, tj. o przestępstwo
z art. 178a § 1 k.k.
2
Zażalenie na uchwałę Sądu Apelacyjnego – Sądu Dyscyplinarnego złożył
obrońca sędziego Z. K., na jej korzyść, zarzucając obrazę norm postępowania,
która miała wpływ na treść uchwały:
- art. 410 k.p.k. przez nieuwzględnienie całokształtu okoliczności
ujawnionych w toku postępowania, w szczególności wyjaśnień sędziego
dotyczących używania przez nią preparatu Amolu oraz kropli na serce;
- art. 7 w związku z art. 410 k.p.k. przez uznanie za wiarygodne wyników
pomiaru urządzeniami Alcoquant 6020 A 123252 oraz Alkometr A2.0 nr 567/9,
pomimo że nie są to urządzenia stacjonarne;
- art. 5 § 2 k.p.k. w związku z art. 410 § 2 k.p.k. przez nieuwzględnienie na
korzyść sędzi niedających się usunąć wątpliwości, dotyczących używania przez nią
środków leczniczych zawierających etanol 96% (v/v) oraz wyników pomiarów
zawartości alkoholu w wydychanym powietrzu, dokonanych za pomocą urządzeń
niestacjonarnych oraz przenośno-stacjonarnych.
Wniósł o uchylenie uchwały i odmówienie zezwolenia na pociągnięcie sędzi
do odpowiedzialności karnej, ewentualnie o przekazanie sprawy Sądowi
Dyscyplinarnemu do ponownego rozpoznania, ewentualnie o uchylenie zaskarżonej
uchwały i przekazanie sprawy Sądowi Dyscyplinarnemu do ponownego
rozpoznania.
Sąd Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny zważył, co następuje:
Sąd dyscyplinarny podejmuje uchwałę zezwalającą na pociągnięcie
sędziego do odpowiedzialności karnej, zgodnie z art. 80 § 2c u.s.p., jeżeli zachodzi
dostatecznie uzasadnione podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa.
Przyjęte zostało w orzecznictwie, że do ustalenia „dostatecznie uzasadnionego
podejrzenia” dochodzi na podstawie niezbędnych dowodów, których ocena
prowadzi do wniosku, że nie można wykluczyć, iż doszło do popełnienia
przestępstwa. Chodzi zatem o taką sytuację, w której zarzucane sędziemu
zachowania w okolicznościach, w jakich miały one miejsce, stwarzają uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez niego określonego przestępstwa (por. uchwały Sądu
Najwyższego: z dnia 16 września 2004 r., SNO 29/04; z dnia 17 października 2006
3
r., SNO 58/06; z dnia 23 stycznia 2007 r., SNO70/06; z dnia 8 maja 2007 r., SNO
21/07 z dnia 8 maja 2007 r., SNO 21/07; z dnia 10 maja 2012 r., SNO 22/12; z dnia
9 października 2013 r., SNO 20/13).
Analiza materiału dowodowego sprawy prowadzi do wniosku, że Sąd
Apelacyjny – Sąd Dyscyplinarny właściwie określił istotę postępowania i przesłanki,
które zadecydowały o podjęciu zaskarżonej uchwały. Bezsporne było, że sędzia Z.
K. w dniu 13 października 2014 r. około godziny 17.00 prowadziła samochód
osobowy, poruszała się ulicą O. w […]. Podczas kontroli drogowej funkcjonariusze
policji przeprowadzili w stosunku do niej badanie stanu trzeźwości, które wykazało
alkohol w wydychanym powietrzu o stężeniu znacznie przekraczającym wartość
0,25 mg/m3
, określoną w art. 115 § 16 pkt 2 k.k. jako stan nietrzeźwości. Kolejne
badania potwierdziły nietrzeźwość sędziego. Nie zasługiwał na podzielenie zarzut
obrazy art. 410 k.p.k., ponieważ z uzasadnienia zaskarżonej uchwały wynika, że
uwzględnione zostały wszystkie przeprowadzone dowody i towarzyszące im
okoliczności.
W toku czynności związanych z ustalaniem stężenia alkoholu w
wydychanym powietrzu sędzia nie kwestionowała ani prawidłowości ich
wykonywania, ani poprawności funkcjonowania stosowanych urządzeń. Do akt
sprawy dołączone zostały dokumenty zaświadczające, że aparaty Alcoquant 6020
A 12325 i Alkometr A2.0 nr 567/97 zostały zalegalizowane i są zdatne do
dokonywania pomiarów. Sędzia nie poddała w wątpliwość wykazanych wyników,
nie zażądała przeprowadzenia badania zawartości alkoholu we krwi; uczyniła to
dopiero w zażaleniu. Zarzut obrazy art. 7 w związku z art. 410 k.p.k. nie zawiera
argumentów przemawiających na rzecz tezy, że pomiary dokonywane przy użyciu
urządzeń przenośnych są obarczone wyższym poziomem błędu niż przy użyciu
urządzeń stacjonarnych. Nie było podstaw do przyjęcia, że wyniki badań
przeprowadzonych w stosunku do sędzi powinny wskazywać niższe wartości
stężenia alkoholu albo nawet brak alkoholu w wydychanym powietrzu.
Wyjaśnienie, czy przyjmowanie środków leczniczych zawierających alkohol
mogło mieć wpływ, a jeśli tak, to jaki, na wynik pomiarów, nie jest objęte zakresem
kognicji sądu dyscyplinarnego, badającego wniosek w kontekście przesłanki
4
dostatecznie uzasadnionego podejrzenia popełnienia przez sędziego przestępstwa.
Nietrzeźwość jest stanem, w ramach którego alkohol powoduje zakłócenia
czynności psychomotorycznych organizmu człowieka i z tego względu stanowi
przeciwwskazanie do prowadzenia pojazdu mechanicznego w ruchu lądowym,
powietrznym lub wodnym. Stwierdzenie stanu nietrzeźwości u prowadzącego
pojazd mechaniczny spełnia wymaganie wskazane w art. 80 § 2 c p.u.s.p. Źródła
pochodzenia i przyczyny obecności alkoholu w organizmie, w rozmiarze
wskazującym na stan nietrzeźwości, są ustalane w postępowaniu rozpoznawczym;
należą do znamion przestępstwa określonego w art. 178a § 1 k.k. Nie mógł zatem
odnieść zamierzonego rezultatu zarzut obrazy art. 5 § 2 w związku z art. 410 k.p.k.
Z powyższych względów zażalenie nie zasługiwało na podzielenie i Sąd
Najwyższy – Sąd Dyscyplinarny orzekł jak w uchwale.