SNO 22/12
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-12-2012
Dodatkowe informacje:
Pełny tekst orzeczenia
UCHWAŁA Z DNIA 10 MAJA 2012 R.
SNO 22/12
Przewodniczący: sędzia SN Jarosław Matras.
Sędziowie SN: Teresa Bielska-Sobkowicz, Marian Kocon (sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokólanta w
sprawie sędziego Sądu Okręgowego po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. zażalenia
sędziego na uchwałę Sądu Apelacyjnego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 9 stycznia 2012
r., sygn. akt ASDo (...), w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowie-
dzialności karnej
uchwalił: u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę .
U Z A S A D N I E N I E
Uchwałą z dnia 9 stycznia 2012 r. Sąd Dyscyplinarny Sąd Apelacyjny zezwolił na
pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu Okręgowego za czyn z art. 177
§ 1 k.k., polegający na tym, że w dniu 23 lipca 2011 r. w A., na ulicy Grunwaldzkiej, kie-
rując samochodem marki „Fiat Panda”, nr rej. (...), nieumyślnie naruszyła zasady bezpie-
czeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachowała należytej ostrożności zbliża-
jąc się do oznakowanego przejścia dla pieszych, w wyniku czego potrąciła przechodzącą
przez przejście dla pieszych K. Ś., wskutek czego doznała ona obrażeń ciała w postaci
stłuczenia głowy z krwiakiem podskórnym prawej okolicy czołowej, otarcia naskórka
czoła, krwotocznego stłuczenia mózgu, wieloodłamowego złamania szyjki i głowy pra-
wej kości ramieniowej, złamania dalszej nasady lewej kości promieniowej z przemiesz-
czeniem odłamów, wieloodłamowego złamania miednicy, a obrażenia te naruszyły czyn-
ności narządów jej ciała i rozstrój zdrowia na okres powyżej siedmiu dni.
Ponadto, na podstawie art. 129 § 2 i § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o
ustroju sadów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm., dalej jako: u.s.p.) Sąd
2
Dyscyplinarny Sąd Apelacyjny zawiesił sędziego Sądu Okręgowego w czynnościach
służbowych i obniżył o 25 % wysokość jej aktualnie otrzymywanego wynagrodzenia.
Sąd Dyscyplinarny Sąd Apelacyjny podkreślił, że analiza materiału dowodowego
zebranego w sprawie daje podstawę do przyjęcia, że zachodzi dostatecznie uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez sędziego czynu spełniającego znamiona z art. 177 § 1 k.k.,
zaś stopień społecznej szkodliwości czynu jest w sposób oczywisty wyższy od znikome-
go. Stąd też zachodzą podstawy do wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie sę-
dziego do odpowiedzialności karnej, na podstawie art. 80 § 2c u.s.p.
W zażaleniu z dnia 30 stycznia 2012 r. sędzia wniosła o zmianę zaskarżonej uchwa-
ły i odmówienie zgody na pociągnięcie jej do odpowiedzialności karnej oraz o wstrzyma-
nie wykonania punktu 2 uchwały w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbo-
wych i obniżenia wynagrodzenia.
Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 80 § 2c u.s.p. sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na po-
ciągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnio-
ne podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. W orzecznictwie podkreśla się, że
do wydania uchwały są niezbędne dowody ocenione obiektywnie na podstawie któ-
rych można podejrzewać, że miało miejsce przestępstwo. Nie jest oczywiście wymagane
przekonanie o winie, ale też nie wystarcza samo przypuszczenie, że było tak, jak we
wniosku. Z powołanego przepisu wynika również, że nawet nie każde uzasadnione podej-
rzenie popełnienia przestępstwa daje podstawę do uchylenia immunitetu, bowiem należy
wykazać, że podejrzenie jest dostatecznie uzasadnione (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 8 maja 2007 r., SNO 21/07; z dnia 23 stycznia 2007 r., SNO 70/06; z dnia 17 paź-
dziernika 2006r., SNO 58/06; z dnia 16 września 2004 r., SNO 29/04).
Analiza materiału dowodowego daje podstawę do przyjęcia, że Sąd Apelacyjny
Sąd Dyscyplinarny właściwie ocenił cel prowadzonego postępowania i trafnie wskazał
jakie przesłanki decydują o podjęciu decyzji zezwalającej na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej. Podstawą dla wydania zaskarżonej uchwały była wszechstron-
na ocena dowodów zebranych w sprawie, w szczególności protokołów oględzin, zeznań
K. Ś. oraz S. B., jak też dokumentacji medycznej oraz opinii sądowo-lekarskiej. Zrekon-
struowany stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości; nie był również kwestionowany
3
przez sędziego w zażaleniu. Czyn opisany w uchwale wypełnia znamiona czynu zabro-
nionego z art. 177 § 1 k.k. W tej sytuacji zaskarżoną uchwałę należało utrzymać w mocy.
Brak jest również podstaw do uwzględnienia żądania wstrzymania wykonania punk-
tu 2 uchwały w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych i obniżenia wyna-
grodzenia. W dniu wydania zaskarżonej uchwały takie rozstrzygnięcie było obligatoryjne.
Należy podkreślić, że dolegliwość tego rozstrzygnięcia została zdecydowanie osłabiona w
następstwie uchwały Sądu Dyscyplinarnego Sądu Apelacyjnego z dnia 2 kwietnia 2012
r., w której Sąd odstąpił od dalszego zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych i
obniżenia wynagrodzenia.
Mając to na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.
SNO 22/12
Przewodniczący: sędzia SN Jarosław Matras.
Sędziowie SN: Teresa Bielska-Sobkowicz, Marian Kocon (sprawozdawca).
S ą d N a j w y ż s z y – S ą d D y s c y p l i n a r n y z udziałem protokólanta w
sprawie sędziego Sądu Okręgowego po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2012 r. zażalenia
sędziego na uchwałę Sądu Apelacyjnego Sądu Dyscyplinarnego z dnia 9 stycznia 2012
r., sygn. akt ASDo (...), w przedmiocie zezwolenia na pociągnięcie sędziego do odpowie-
dzialności karnej
uchwalił: u t r z y m a ć w m o c y zaskarżoną u c h w a ł ę .
U Z A S A D N I E N I E
Uchwałą z dnia 9 stycznia 2012 r. Sąd Dyscyplinarny Sąd Apelacyjny zezwolił na
pociągnięcie do odpowiedzialności karnej sędziego Sądu Okręgowego za czyn z art. 177
§ 1 k.k., polegający na tym, że w dniu 23 lipca 2011 r. w A., na ulicy Grunwaldzkiej, kie-
rując samochodem marki „Fiat Panda”, nr rej. (...), nieumyślnie naruszyła zasady bezpie-
czeństwa w ruchu lądowym w ten sposób, że nie zachowała należytej ostrożności zbliża-
jąc się do oznakowanego przejścia dla pieszych, w wyniku czego potrąciła przechodzącą
przez przejście dla pieszych K. Ś., wskutek czego doznała ona obrażeń ciała w postaci
stłuczenia głowy z krwiakiem podskórnym prawej okolicy czołowej, otarcia naskórka
czoła, krwotocznego stłuczenia mózgu, wieloodłamowego złamania szyjki i głowy pra-
wej kości ramieniowej, złamania dalszej nasady lewej kości promieniowej z przemiesz-
czeniem odłamów, wieloodłamowego złamania miednicy, a obrażenia te naruszyły czyn-
ności narządów jej ciała i rozstrój zdrowia na okres powyżej siedmiu dni.
Ponadto, na podstawie art. 129 § 2 i § 3 ustawy z dnia 27 lipca 2001 r. Prawo o
ustroju sadów powszechnych (Dz. U. Nr 98, poz. 1070 ze zm., dalej jako: u.s.p.) Sąd
2
Dyscyplinarny Sąd Apelacyjny zawiesił sędziego Sądu Okręgowego w czynnościach
służbowych i obniżył o 25 % wysokość jej aktualnie otrzymywanego wynagrodzenia.
Sąd Dyscyplinarny Sąd Apelacyjny podkreślił, że analiza materiału dowodowego
zebranego w sprawie daje podstawę do przyjęcia, że zachodzi dostatecznie uzasadnione
podejrzenie popełnienia przez sędziego czynu spełniającego znamiona z art. 177 § 1 k.k.,
zaś stopień społecznej szkodliwości czynu jest w sposób oczywisty wyższy od znikome-
go. Stąd też zachodzą podstawy do wydania uchwały zezwalającej na pociągnięcie sę-
dziego do odpowiedzialności karnej, na podstawie art. 80 § 2c u.s.p.
W zażaleniu z dnia 30 stycznia 2012 r. sędzia wniosła o zmianę zaskarżonej uchwa-
ły i odmówienie zgody na pociągnięcie jej do odpowiedzialności karnej oraz o wstrzyma-
nie wykonania punktu 2 uchwały w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbo-
wych i obniżenia wynagrodzenia.
Sąd Najwyższy Sąd Dyscyplinarny zważył co następuje:
Zgodnie z art. 80 § 2c u.s.p. sąd dyscyplinarny wydaje uchwałę zezwalającą na po-
ciągnięcie sędziego do odpowiedzialności karnej, jeżeli zachodzi dostatecznie uzasadnio-
ne podejrzenie popełnienia przez niego przestępstwa. W orzecznictwie podkreśla się, że
do wydania uchwały są niezbędne dowody ocenione obiektywnie na podstawie któ-
rych można podejrzewać, że miało miejsce przestępstwo. Nie jest oczywiście wymagane
przekonanie o winie, ale też nie wystarcza samo przypuszczenie, że było tak, jak we
wniosku. Z powołanego przepisu wynika również, że nawet nie każde uzasadnione podej-
rzenie popełnienia przestępstwa daje podstawę do uchylenia immunitetu, bowiem należy
wykazać, że podejrzenie jest dostatecznie uzasadnione (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 8 maja 2007 r., SNO 21/07; z dnia 23 stycznia 2007 r., SNO 70/06; z dnia 17 paź-
dziernika 2006r., SNO 58/06; z dnia 16 września 2004 r., SNO 29/04).
Analiza materiału dowodowego daje podstawę do przyjęcia, że Sąd Apelacyjny
Sąd Dyscyplinarny właściwie ocenił cel prowadzonego postępowania i trafnie wskazał
jakie przesłanki decydują o podjęciu decyzji zezwalającej na pociągnięcie sędziego do
odpowiedzialności karnej. Podstawą dla wydania zaskarżonej uchwały była wszechstron-
na ocena dowodów zebranych w sprawie, w szczególności protokołów oględzin, zeznań
K. Ś. oraz S. B., jak też dokumentacji medycznej oraz opinii sądowo-lekarskiej. Zrekon-
struowany stan faktyczny sprawy nie budzi wątpliwości; nie był również kwestionowany
3
przez sędziego w zażaleniu. Czyn opisany w uchwale wypełnia znamiona czynu zabro-
nionego z art. 177 § 1 k.k. W tej sytuacji zaskarżoną uchwałę należało utrzymać w mocy.
Brak jest również podstaw do uwzględnienia żądania wstrzymania wykonania punk-
tu 2 uchwały w przedmiocie zawieszenia w czynnościach służbowych i obniżenia wyna-
grodzenia. W dniu wydania zaskarżonej uchwały takie rozstrzygnięcie było obligatoryjne.
Należy podkreślić, że dolegliwość tego rozstrzygnięcia została zdecydowanie osłabiona w
następstwie uchwały Sądu Dyscyplinarnego Sądu Apelacyjnego z dnia 2 kwietnia 2012
r., w której Sąd odstąpił od dalszego zawieszenia sędziego w czynnościach służbowych i
obniżenia wynagrodzenia.
Mając to na uwadze, Sąd orzekł jak w sentencji.