Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 6 sierpnia 2012 roku, skierowanym przeciwko (...) S.A. w W. oraz Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej w Ł. M. Z. (1) i M. Z. (2) wnieśli o zasądzenie od strony pozwanej na rzecz:

a)  M. Z. (1) kwot:

200 000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi dla kwoty 150 000 zł od dnia 14 listopada 2011 roku do dnia zapłaty oraz w zakresie kwoty 50000 zł liczonymi od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

50 000 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty,

b)  M. Z. (2) kwot:

100000 zł tytułem zadośćuczynienia wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 5 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty,

50000 zł tytułem odszkodowania wraz z ustawowymi odsetkami od dnia wytoczenia powództwa do dnia zapłaty oraz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa adwokackiego, według norm przepisanych.

W uzasadnieniu powodowie wskazali, że personel medyczny pozwanej placówki zaniechał udzielenia powódce pomocy lekarskiej w sytuacji, gdy zgłaszała silne dolegliwości. W konsekwencji dopuścił się zwłoki w przeprowadzeniu akcji porodowej, co spowodowało zagrożenie życia i ciężki rozstrój zdrowia, a następnie śmierć córki powodów H. Z.. H. Z. urodziła się (...) Po przewiezieniu dziecka do szpitala w S. zdiagnozowano tam u niej ciężką zamartwicę, MAS, zapalenie płuc, niewydolność oddechową, HIE, drgawki oraz hiponatremię. 15 września 2009 roku H. Z. przewieziono do Instytutu Centrum (...) w Ł. w celu kontynuacji leczenia. Od października 2009 roku do stycznia 2012 roku córka powodów znajdowała się pod opieką Hospicjum (...). Zgodnie z załączoną opinią lekarza prowadzącego z hospicjum stan dziecka od początku był bardzo zły, a rokowania niepomyślne. H. Z. nigdy nie rozwijała się prawidłowo. U dziewczynki występowało obniżone napięcie mięśniowe, zaburzenia oddychania, wymagała stałej całodobowej opieki oraz wykonywania specjalistycznych zabiegów medycznych. Dnia 27 stycznia 2012 roku H. Z. zmarła. Jako podstawę prawną dochodzonych roszczeń powodowie wskazali przepis art. 446 § 3 k.c. (pozew k. 2 – 8)

W odpowiedzi na pozew z dnia 28 sierpnia 2012 roku (...) S.A. w W. Oddział (...) w Ł. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie od powodów na rzecz pozwanego zwrotu kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych. (odpowiedź na pozew k. 72 –76)

(...) spółka z o.o. z siedzibą w Ł. – następca prawny Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Ł. wniósł o oddalenie powództwa i zasądzenie kosztów procesu. (protokół rozprawy k. 286v – 00:06:16)

Na rozprawie w dniu 3 czerwca 2015 roku strona powodowa wskazała, że podstawę prawną żądania stanowi art. 448 k.c. Strona pozwana przyznała, że działania lekarzy pozwanej placówki medycznej nie były prawidłowe i wywołały negatywne konsekwencje w stanie zdrowia H. Z., nie ma jednak żadnego związku przyczynowego pomiędzy przebiegiem porodu a zgonem dziecka. (protokół rozprawy k. 325v – 01:21:41).

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Będąc w 14 tygodniu ciąży M. Z. (1) z domu P. została przyjęta w dniu 16 marca 2009r. na Oddział Położniczo – Ginekologiczny Szpitala (...) w Ł. z powodu wymiotów ciężarnych. W szpitalu przebywała do 24 marca 2009r., kiedy to została wypisana do domu w stanie dobrym. /karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 42v, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:06:14/

W wyniku badania USG M. Z. (1) z 27 kwietnia 2009r. dr. n. med. P. B. odnotował: „Uwaga! Pępowina płodu ma tylko dwa naczynia”. W badaniu wykonanym w dniu 8 maja 2009r. stwierdził, iż pępowina wydaje się 2-naczyniowa. /wyniki badań k. 32 i 32v, 36/

Z powodu podejrzenia wady pępowiny (dwunaczyniowa) powódka została przyjęta w dniu 11 maja 2009r. do SPZOZ w Ł. - Szpitala (...) - na Oddział Położniczo – Ginekologiczny. W dniu 13 maja 2009r. po zastosowaniu leczenia zachowawczego została wypisana do domu w stanie dobrym. /karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 42, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:06:14/

M. Z. (1) będąc w 23 tygodniu ciąży doznała urazu prawej kończyny dolnej. Z tego powodu przebywała w okresie od 18 do 21 maja 2009r. na leczeniu zachowawczym w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Ł.. /karta informacyjna leczenia szpitalnego - k.43, karta ciąży k. 28, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:06:14/

Przeprowadzone w dniu 25 maja 2009r. u powódki badanie USG wykazało małowodzie. /wynik badania USG k. 31/

Z tego powodu i z powodu pępowiny dwunaczyniowej powódka została przyjęta do Instytutu Centrum (...), gdzie przebywała w okresie od 27 maja do 2 czerwca 2009r. /karta informacyjna k. 56v, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:06:14/.

W dniu 1 czerwca 2009r. powódka zasięgnęła porady genetycznej w Zakładzie (...) i Ginekologii (...) w Ł., w której odnotowano „Pacjentka po rozszczepie wargi i podniebienia. Wywiad rodzinny bez obciążeń w kierunku chorób uwarunkowanych genetycznie, upośledzenia umysłowego i innych wad rozwojowych. Wywiad środowiskowy w kierunku narażeń na szkodliwości fizyczne, chemiczne, inne leki, używki i inne czynniki biologiczne negatywny. W diagnostyce różnicowej należy uwzględnić niewydolność łożyska, wady układu moczowego. Biorąc pod uwagę częste występowanie anomalii naczyń pępowinowych oraz współwystępowanie z wadami układu moczowego, których w badaniu USG nie stwierdzono, jak również nie stwierdzenie nieprawidłowości w innych układach ryzyko aberracji chromosomowych u płodu (a zwłaszcza takich aberracji, których stwierdzenie w tym okresie ciąży miałoby wpływ na postępowanie położnicze) nie jest na tyle podwyższone, aby proponować Pacjentce inwazyjne badania genetyczne. Ciężarną poinformowano o ograniczeniach amniopunkcji i kordocentezy (diagnostyka jedynie zespołów z aberracją chromosomową oraz z otwartą wadą (...)) oraz o ryzyku utraty ciąży wynikającym z inwazyjnego charakteru badania. Rokowanie: Małowodzie może wiązać się z ryzykiem zaburzeń oddechowych u noworodka. Propozycje: adekwatna do obserwowanych u płodu nieprawidłowości opieka położnicza, monitorowanie AFI i tempa wzrostu w dalszym przebiegu ciąży. Adekwatna diagnostyka i opieka nad noworodkiem. Szczegółowa ocena twarzoczaszki płodu w kolejnych ciążach.” /karta informacyjna k.56/

Rankiem 4 września 2009r. M. Z. (1) zaczęła odczuwać bóle w dole brzucha. Tego dnia miała wyznaczoną wizytę u prowadzącej jej ciążę lek. med. A. L.. Lekarka po zbadaniu powódki wystawiła skierowanie do szpitala z powodu rozpoczętego porodu. /zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:13:38/

Dnia 4 września 2009 roku około godziny 10:00 M. Z. (1) zgłosiła się na ginekologiczno-położniczą izbę przyjęć Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Ł.. W oddziale po zebraniu wywiadu i zbadaniu ciężarnej wykonano o godz. 10:16 zapis KTG. Na zapisie tym brak jest adnotacji lekarskiej dotyczącej oceny prawidłowości zapisu. Wykonany zapis KTG o godz. 10:16 był nieprawidłowy - świadczył o wewnątrzmacicznym zagrożeniu płodu. W dokumentacji medycznej brak jest wyniku badania USG z przepływami w tętnicy pępowinowej i tętnicy środkowej mózgu w dniu przyjęcia do szpitala. W dokumentacji medycznej odnotowano, iż o godz. 19:30 rozpoczęły się czynności skurczowe macicy. Kolejne zapisy KTG z godz. 21:50 świadczą o utrzymującym się zagrożeniu wewnątrzmacicznym płodu. /zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:13:38, dokumentacja medyczna k.44–55, 62-69,119-121, 126-127, opinia biegłego ginekologa położnika J. L. - pisemna - k.128 -129/

Po położeniu na oddział i wykonaniu o 10:16 zapisu KTG powódka nie miała wykonywanych żadnych badań aż do godziny 19.00 – do obchodu lekarskiego, mimo, że zgłaszała położnym odczuwane bóle. W odpowiedzi usłyszała, że poród boli. /zeznania powódki – protokół rozprawy k. 323v, 324v – 325 – 00:13:38, 00:50:54/

Około 22:00 zdecydowano o wykonaniu cesarskiego cięcia. Zostało ono przeprowadzone o godz. 23:20. /dokumentacja medyczna k. 44 – 55, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:13:38/

Z uwagi na to, że zapis KTG z godz. 10:16 świadczył o wewnątrzmacicznym zagrożeniu płodu należało już w godzinach przedpołudniowych podjąć decyzję rozwiązania ciężarnej ze skurczami przepowiadającymi. Wykonanie badania USG z przepływami w tętnicy pępowinowej i tętnicy środkowej mózgu w dniu przyjęcia do szpitala mogłoby wcześniej spowodować podjęcie przez lekarza decyzji o wykonaniu cesarskiego cięcia. Procedury położnicze związane z porodem były nieprawidłowe. To, że nie podjęto decyzji o rozwiązaniu porodu cięciem cesarskim po wykonaniu pierwszego badania KTG spowodowało, że dziecko urodziło się z ciężkim niedotlenieniem wewnątrzmacicznym. Nie wykonanie cięcia cesarskiego we właściwym czasie miało wpływ na stan dziecka. / opinia biegłego ginekologa położnika J. L. pisemna k.128 -130, ustna protokół rozprawy k. 314v - 00:05:52/

Córka powodów H. Z. urodziła się o godzinie 23:20 z masą ciała 2800 g. W skali Apgar otrzymała 1/5/6/6 punktów w kolejnych minutach życia. Jako dziecko eutroficzne, urodzone w stanie bardzo ciężkim wymagała resuscytacji po porodzie celem przywrócenia czynności serca i własnego oddechu. W wywiadzie zielone wody płodowe, które po porodzie odessano z górnych dróg oddechowych dziecka pod kontrolą laryngoskopu. W badaniu przedmiotowym stwierdzono u dziecka brak napięcia mięśniowego i liczne rzężenia nad polami płucnymi. Nie stwierdzono podejrzenia wady wrodzonej, czaszka dziecka została opisana, jako symetryczna, jama ustna bez zmian, kończyny bez zmian. Po resuscytacji stosowano tlenoterapię bierną i wsparcie oddechowe met nCPAP, podano wlew glukozy, Aminophyllinę i antybiotykoterapię. Po 4 godzinach dziecko po zaintubowaniu przesłano do ośrodka wyższej referencyjności./dokumentacja medyczna k. 209-212, opinia biegłego lekarza pediatry – neonatologa E. W. k. 223/

Około godziny 3:00 lekarz poinformował powódkę o złym stanie dziecka oraz o konieczności przewiezienia do szpitala w S.. /zeznania powódki protokół rozprawy k. 324 – 00:19:33/

Ze względu na konieczność dalszego leczenia niewydolności oddechowej i brak miejsc w ośrodkach 3-stopnia H. Z. przyjęto w pierwszej dobie życia na oddział neonatologiczny SPZOZ w S.. Przy przyjęciu stan dziecka był bardzo ciężki, oddech wspomagany w układzie IMV o wysokich parametrach wentylacji, gotowość drgawkowa. Na podstawie obrazu klinicznego (z rurki intubacyjnej odsysano smółkę) i wykonanych badań dodatkowych rozpoznano zespół aspiracji smółki i zapalenie płuc. Włączono antybiotykoterapię oraz leczenie przeciwdrgawkowe. W wyniku zastosowanego leczenia uzyskano stabilizację, a następnie stopniową poprawę stanu ogólnego dziewczynki. Wspomaganie oddechu w układzie IMV utrzymano przez kolejne dni, a następnie dziecko ekstubowano i pozostawiono na oddechu własnym, wydolnym. W trakcie pobytu w szpitalu w S. obserwowano gotowość drgawkową oraz kilkakrotne napady drgawek. W badaniach laboratoryjnych stwierdzono hiponatremię, którą wyrównano dożylnie. Przez pierwsze trzy doby noworodek żywiony był wyłącznie pozajelitowo, potem częściowo pozajelitowo (podaż enteralna przez zgłębnik w dawkach frakcjonowanych po 16 – 20 ml). W dniu 15 września 2009r. H. Z. została przewieziona na Oddział Patologii Noworodka (...) w Ł. celem dalszej diagnostyki i leczenia. /karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 59, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:13:38/

Wszystkie rozpoznania dokonane w szpitalu w S.: ciężka zamartwica urodzeniowa, MAS (zespół zachłyśnięcia smółką), zapalenie płuc, niewydolność oddechowa, HIE (encefalopatia niedotleniowa), drgawki, hiponatremia, związane są z niedotlenieniem okołoporodowym i stanowią powikłania tego niedotlenienia. Drgawki potwierdzają uszkodzenie (...). Powodem niedotlenienia było niewykonanie cesarskiego cięcia we właściwym czasie. Stan zdrowia dziecka wiązał się z przebiegiem porodu. /opinia biegłego lekarza pediatry – neonatologa E. W. – pisemna k. 223, ustna – protokół rozprawy k.287 – 00:26:44, 287v – 00:37:22/

W okresie od 15 września do 6 października 2009r. H. Z. przebywała na Oddziale Intensywnej Terapii Noworodka Kliniki (...) w Ł.. Przy przyjęciu do Kliniki stan dziecka był średni. Dziewczynka była oddechowo i krążeniowo wydolna, mało żywotna, miała obniżone napięcie mięśniowe. W Klinice stosowano żywienie pozajelitowe, stopniowo zwiększano porcję karmienia doustnego, uzyskując 50% pokrycie kaloryczne w 13 dobie hospitalizacji, a pełne pokrycie kaloryczne w 15 dobie (karmiona przez sondę). W trakcie pobytu dziecka w Klinice nie obserwowano drgawek. W badaniach USG przezciemiączkowych stwierdzono uogólnione zmiany o typie HIE obejmujące istotę białą i szarą mózgu oraz cechy rozpoczynającej się malacji mózgu. W badaniu EEG stwierdzono prawie płaski zapis. Przy wypisie M. Z. (1) została poinstruowana o opiece, pielęgnacji i stymulacji rozwoju dziecka zgodnie z metodą NDT Bobath. /karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 61/

W czasie leczenia w (...) potwierdzono badaniem EEG i TK zmiany zanikowe w obrębie ośrodkowego układu nerwowego dziecka, które w wyniku powikłań wynikających z dysfunkcji narządowych ostatecznie doprowadziły do zgonu. /opinia biegłego lekarza pediatry – neonatologa E. W. - pisemna k. 223/

Po opuszczeniu Instytutu (...) przebywała w domu pod opieką powodów, głównie M. Z. (1). W opiece nad dzieckiem pomagała też matka powódki. H. Z. nie rozwijała się prawidłowo, nie miała odruchu ssania, nie reagowała na bodźce z otoczenia, nie podnosiła głowy, nie uśmiechała się, nie gaworzyła, nie potrafiła utrzymać zabawki w ręku. Nie zmieniała sama pozycji – trzeba ją było przekładać z boku na bok, aby nie miała odleżyn. Tylko w niewielkim stopniu poruszała nogami. Wymagało to masowania całego ciała kilka razy dziennie, stosowania ćwiczeń gimnastycznych. Była karmiona przez sondę założoną przez nos – każde karmienie trwało około 30 minut i było wykonywane strzykawką lub pompą. Miała problemy z oddychaniem, częste ataki padaczki. Jej stan nie polepszał się, była dzieckiem nierokującym i leżącym, wymagała ciągłej opieki. /zeznania świadków K. J. protokół rozprawy k. 115, A. M. k. 116, zeznania powódki protokół rozprawy k. 323v – 00:13:38/

Powodowie zakupili w celu rehabilitacji dziecka trzy rodzaje piłek oraz wózek ze wzmocnieniami, na który wydali 100 zł. Czasami kupowali leki i strzykawki wydatkując około 50 zł miesięcznie. /zeznania powoda protokół rozprawy k. 325 325v – 00:59:23, 1:08:02/

W dniu 8 października 2009r. H. Z. została objęta opieką Hospicjum (...) i pozostawała pod nią do śmierci. Opieka ta polegała na bezpłatnym świadczeniu pomocy medycznej, pielęgniarskiej i psychologicznej, dostarczaniu leków i sprzętu potrzebnego w opiece nad dzieckiem, rehabilitowaniu dziewczynki, a także czasami dostarczaniu żywności dla rodziny. /dokumentacja medyczna Fundacji (...) k. 180, zeznania powódki protokół rozprawy k. 324v – 00:41:51/

W zaświadczeniu lekarskim wydanym po 27 stycznia 2012r. dr n. med. Ł. P. odnotował, iż H. Z. początkowo karmiona doustnie i drogą zgłębnika, następnie tylko sondą nosowo-żołądkową, dalej wymagała założenia przezskórnej przetoki odżywczej. W trakcie opieki z powodu napadów padaczkowych wymagała wielokrotnych modyfikacji leczenia przeciwpadaczkowego. W badaniu neurologicznym początkowo stwierdzono cechy hipotonii, a następnie czterokończynowy niedowład spastyczny, ruchy dowolne ubogie, małogłowie, silnie uwidocznione szwy czaszkowe z poszerzonymi szczelinami, wysoką gładziznę, początkowo cechy czaszki wieżowatej, następnie łódkogłowie, podniebienie gotyckie. Z powodu zaburzeń oddychania w mechanizmie zespołu rzekomoopuszkowego dziecko zaopatrzono w tracheostomię. /zaświadczenie lekarskie k. 95/

Opisywane przez Hospicjum małogłowie jest powikłaniem po zaniku tkanki mózgowej, czaszka wieżowata może wynikać z przymusowej pozycji leżącej dziecka, a podniebienie gotyckie jest wynikiem długotrwałego karmienia przez sondę do żołądkową. Nie są to wady wrodzone związane z nierozpoznanym wcześniej schorzeniem genetycznym, a jedynie wady nabyte – powikłania związane ze stanem dziecka z uszkodzonym (...). /opinia biegłego lekarza pediatry – neonatologa E. W. – pisemna k. 223v, ustna – protokół rozprawy k. 287 - 00:24:20, 00:28:49/

Od czasu urodzenia córki powódka była przybita, skupiona na dziecku, nie udzielała się towarzysko. Bardzo przejmowała się stanem córki i martwiła się nim. Starała się robić wszystko, by dziewczynka była w jak najlepszym stanie. Z biegiem czasu powódka zaczęła chorować na depresję. /zeznania świadków K. J. protokół rozprawy k. 115, A. M. k. 116, zeznania powódki – protokół rozprawy k. 324 – 00:30:34/

Powódka rozpoczęła leczenie psychiatryczne w połowie 2010r., początkowo odbywając wizyty u lekarza psychiatry, co miesiąc lub co dwa miesiące. Przyjeżdżała z Ł. autobusem do poradni przy szpitalu położonym w Ł. przy ul. (...). Przejazd kosztował powódkę 25 zł w obie strony. /zeznania powódki – protokół rozprawy k. 324 – 00:30:34/

Z uwagi na postępujące pogorszenie stanu zdrowia psychicznego, wywołanego chorobą córki, trudnymi relacjami z M. Z. (2) oraz złą sytuacją materialną w dniu 29 września 2010r. powódka została przyjęta na Oddział Zaburzeń Afektywnych (...) w Ł., gdzie przebywała do 10 listopada 2010r. U powódki rozpoznano epizod ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi /karta informacyjna leczenia szpitalnego k. 27/

Po opuszczeniu szpitala powódka kontynuowała leczenie w (...) w Ł. do 2013r. Nie pamięta, jakie leki zażywała, ani też jaki był ich koszt. Czasami wydawała na nie nawet około 200 zł. Odstawiła leki w styczniu 2011r. gdy uzyskała dodatni wynik testu ciążowego. /zeznania powódki protokół rozprawy k. 324v – 00:30:34/

Sam fakt urodzenia chorej córeczki był dla powódki źródłem stresu, jednakże nieprzekraczającym fizjologicznej reakcji emocjonalnej, adekwatnej do sytuacji. Utrzymujący się i pogłębiający stres spowodowany opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem, trudnymi relacjami z partnerem i rodziną, trudną sytuacją materialną był przyczyną przekroczenia zdolności adaptacyjnych powódki - rozpoznano u powódki epizod ciężkiej depresji z objawami psychotycznymi. Śmierć córki nie była bezpośrednim czynnikiem pogorszenia funkcjonowania powódki, złożyło się na to kilka czynników, wymienionych powyżej. Na polepszenie stanu zdrowia powódki miało wpływ urodzenie zdrowego syna F.. Wsparcie rodziny spowodowało, że stan powódki uległ poprawie. Fakt urodzenia H. Z. pozostanie w powódce do końca jej życia, ale nie zaważa on na jej funkcjonowaniu. /opinia biegłego lekarza psychiatry A. M. - pisemna k. 162, ustna uzupełniająca k. 286v - 00:10:31/

W dniu 10 września 2011r. M. Z. (1) urodziła syna F. Z.. Chłopiec jest zdrowym dzieckiem. /zeznania świadka K. J. k. 114v, zeznania powódki protokół rozprawy k. 324 – 00:26:53/

H. Z. zmarła 27 stycznia 2012r. / odpis skrócony aktu zgonu k. 20/

Z uwagi na charakter choroby podstawowej (przyczyna podstawowa -encefalopatia niedotleniowo – niedokrwienna, przyczyna wtórna – powikłania zamartwicy urodzeniowej) i wtórne powikłania brak było wskazań do badania autopsyjnego. Jako przyczynę bezpośrednią zgonu wskazano ośrodkowe zaburzenia krążeniowo – oddechowe. /zaświadczenie lekarskie k. 95/

Powódka przed urodzeniem H. Z. nie miała stałej pracy, odbywała staż w sklepie w K., który uzyskała za pośrednictwem Urzędu Pracy. W czasie ciąży korzystała ze zwolnienia lekarskiego. Potem nie podjęła już zatrudnienia. Obecnie wraz mężem i synem mieszka w Wielkiej Brytanii. Spodziewa się kolejnego dziecka. /zeznania powódki – protokół rozprawy k. 323v - 324 – 00:06:14, 00:26:53/

Powód po urodzeniu się córki początkowo nie pracował. Czasami wykonywał prace dorywcze pomagając bratu w firmie budowlanej. Powodowie korzystali z pomocy opieki społecznej. Potem M. Z. (2) był zatrudniony w firmie (...) zajmującej się produkcją zlewów. /zeznania świadka K. J. k. 115, zeznania powoda protokół rozprawy k. 325 – 00:59:23/

Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Ł. w dniu 07.01.2009r. zawarł z (...) S.A. Oddziałem w Ł. umowę obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej z okresem ubezpieczenia od dnia 09.01.2009r. do dnia 29.01.2010r., potwierdzoną polisą seria (...) numer (...) na sumę gwarancyjną w wysokości 46.500 euro do wyczerpania na jedno zdarzenie dla każdego 12-miesięcznego okresu ubezpieczenia oraz w wysokości 275.000 euro do wyczerpania na wszystkie zdarzenia dla każdego 12-miesiecznego okresu ubezpieczenia. Umowa ta została zawarta na podstawie Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28.12.2007r. w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. nr 3/2008r. poz. 10). / bezsporne - potwierdzenie pokrycia ubezpieczeniowego dla polisy seria (...) numer (...) i rozporządzenie - załączone akta szkodowe/

Oprócz w/w umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej Samodzielny Publiczny Zakład Opieki Zdrowotnej w Ł. posiadał również zawartą z (...) S.A. Oddziałem w Ł. umowę dobrowolnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy, przedstawicieli innych zawodów medycznych oraz zakładów opieki zdrowotnej z okresem ubezpieczenia od dnia 09.01.2009r. do dnia 29.01.2010r., potwierdzoną polisą nr (...) na sumę gwarancyjną 1.500.000 zł do wyczerpania na jedno i wszystkie zdarzenia w każdym rozpoczętym rocznym okresie ubezpieczenia. Umowa dobrowolnego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy, przedstawicieli innych zawodów medycznych oraz zakładów opieki zdrowotnej została zawarta na podstawie Ogólnych warunków ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy, przedstawicieli innych zawodów medycznych oraz zakładów opieki zdrowotnej zatwierdzonych Uchwałą Zarządu (...) S.A. Nr (...) z dnia 28 czerwca 2007r. wraz z postanowieniami dodatkowymi ustalonymi Uchwałą Nr UZ/25/2008 Zarządu (...) S.A. z dnia 17.01.2008r. Na mocy przedmiotowej umowy ubezpieczenia dobrowolnego, potwierdzonego polisą nr (...), ubezpieczeniem została objęta odpowiedzialność cywilna z tytułu szkód powstałych przy udzielaniu świadczeń opieki zdrowotnej, które nie zostały objęte ubezpieczeniem obowiązkowym z uwagi na wyczerpanie się sumy gwarancyjnej obowiązkowego ubezpieczenia świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej. /bezsporne - polisa nr (...), OWU na podstawie, których została zawarta umowa ubezpieczenia – załączone akta szkodowe/

W piśmie z 12 października 2011r., doręczonym (...) S. A. Oddziałowi w S. 14 października 2011r. M. Z. (1) wniosła o wypłacenie zadośćuczynienia i renty na rzecz H. Z., a także na swoją rzecz kwoty 150.000 zł tytułem zadośćuczynienia. /zgłoszenie szkody k. 21-23, załączone akta szkodowe/

W piśmie z 2 marca 2012r. powodowie zwrócili się do (...) S.A. Centrum Operacyjnego o wypłacenie kwot po 100.000 zł tytułem odszkodowania i po 100.000 zł tytułem zadośćuczynienia. W piśmie podali, że szkoda została zgłoszona pozwanemu 12 października 2011r., kiedy to z żądaniem wypłaty świadczeń wystąpiła H. Z. oraz zażądali wypłaty w/w kwot niezwłocznie, nie później niż w terminie 14 dni od otrzymania pisma. /zgłoszenie szkody k. 97 - 103/

Przed Sądem Rejonowym w Łasku toczy się postępowanie karne pod sygnaturą II K 954/11 przeciwko Z. K. o czyn z art. 160 § 2 i 3 k.k. / akt oskarżenia k. 18-19, sprawozdanie sądowo – lekarskie wraz z opinią k. 24-26/

Dokonując ustaleń faktycznych Sąd oparł się na powołanych dowodach z dokumentów, zeznaniach powodów i świadków oraz w/w opiniach biegłych. Opinie te Sąd uznał za rzetelne i ostatecznie wyjaśniające wszystkie konieczne do rozstrzygnięcia kwestie. Zostały one wykonane zgodnie z tezami dowodowymi w oparciu o całą zebraną dokumentację medyczną oraz analizę akt sprawy, zaś wszelkie zgłaszane przez strony wątpliwości zostały wyjaśnione w ustnych opiniach uzupełniających. Stan faktyczny był niesporny między stronami.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Powodowie w niniejszym postępowaniu dochodzą zadośćuczynienia w związku z krzywdą, jakiej doznali, a której źródłem jest błąd lekarski popełniony podczas czynności medycznych podejmowanych w Samodzielnym Publicznym Zakładzie Opieki Zdrowotnej w Ł.. Powodowie domagają się majątkowej rekompensaty za naruszenie ich dobra osobistego, które można określić, jako prawo do zbudowania pełnej więzi między rodzicem a dzieckiem, czerpania satysfakcji z macierzyństwa i ojcostwa.

Polski ustawodawca nie przewiduje wyczerpującego katalogu dóbr osobistych (wyliczenie zawarte w przepisie art. 23 k.c. ma jedynie charakter przykładowy), dając jednocześnie Sądowi możliwość przyznania poszkodowanemu, którego dobra osobiste zostały naruszone, odpowiedniego zadośćuczynienia – na podstawie art. 445 k.c. (w odniesieniu do wskazanych w nim oraz w przepisie art. 444 k.c. dóbr osobistych) bądź też na podstawie art. 448 k.c. (w odniesieniu do naruszenia każdego dobra osobistego). Należy, zatem uznać, że obecnie w polskim systemie prawnym naruszenie każdej wartości uznanej w doktrynie i orzecznictwie za dobro osobiste może stanowić podstawę zasądzenia zadośćuczynienia.

W niniejszej sprawie ostatecznie niesporna była między stronami kwestia winy przedmiotowej placówki medycznej i pracujących w niej lekarzy, którzy podczas odbierania porodu popełnili błąd skutkujący poważnym upośledzeniem córki powodów. Sąd ustalił, że zapis KTG z godz. 10:16 świadczył o wewnątrzmacicznym zagrożeniu płodu. Należało, więc już w godzinach przedpołudniowych podjąć decyzję rozwiązania ciężarnej ze skurczami przepowiadającymi. Wykonanie badania USG z przepływami w tętnicy pępowinowej i tętnicy środkowej mózgu w dniu przyjęcia powódki do szpitala mogłoby wcześniej spowodować podjęcie przez lekarza decyzji o wykonaniu cesarskiego cięcia. Tymczasem na zapisie KTG z godz. 10:16 brak jest adnotacji lekarskiej dotyczącej oceny prawidłowości zapisu. Może to oznaczać, że zapis ten nie został przedstawiony lekarzowi, co z kolei prowadzi do wniosku, że procedury położnicze związane z porodem były nieprawidłowe. To, że nie podjęto decyzji o rozwiązaniu porodu cięciem cesarskim po wykonaniu pierwszego badania KTG spowodowało, że dziecko urodziło się z ciężkim niedotlenieniem wewnątrzmacicznym. Przy czym strona pozwana nie wykazała jakichkolwiek okoliczności wskazujących, iż w niniejszej sprawie nie doszło do zawinionego zaniedbania obowiązków przez personel Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Ł..

Analizując zgromadzony w sprawie materiał dowodowy, Sąd Okręgowy doszedł do przekonania, że powodowie doznali krzywdy w wyniku owego zawinionego działania personelu SP ZOZ w Ł..

Należy uznać, że w sytuacji, gdy dana osoba dozna rozstroju zdrowia na skutek szczególnie silnego wstrząsu psychicznego, traumy doznanej w związku z naruszeniem dóbr osobistych osoby najbliższej, wówczas sama jest bezpośrednio poszkodowanym deliktem i przysługuje jej roszczenie o zadośćuczynienie z tytułu naruszenia dóbr osobistych (tak A. Szpunar, Zadośćuczynienie za szkodę niemajątkową, 1999r., str. 167). Nie ulega wątpliwości, że w stanie faktycznym niniejszej sprawy doszło do naruszenia dobra osobistego powódki w postaci zdrowia. Powódka przeżywała, bowiem – w związku ze stanem zdrowia córki – cierpienia psychiczne prowadzące do zaburzeń psychicznych skutkujących ciężką depresją z objawami psychotycznymi. Wprawdzie na zaistnienie tej choroby miała również wpływ sytuacja rodzinna i majątkowa powódki, ale zdaniem Sądu to głównie konieczność opieki nad dzieckiem leżącym i nierokującym oraz związana z tym niemożność podjęcia jakiejkolwiek pracy była przyczyną pogorszenia się stanu zdrowia powódki i konieczności podjęcia leczenia psychiatrycznego.

Doszło również – w ocenie Sądu – do naruszenia prawa powodów do normalnego rozwoju więzi, jaka łączy rodziców z prawidłowo rozwijającym się dzieckiem i czerpania pełni radości z macierzyństwa i ojcostwa.

Ochronę prawa życia rodzinnego statuuje przepis art. 47 Konstytucji. W judykaturze przyjęta została koncepcja, że więź emocjonalna łącząca osoby bliskie jest dobrem osobistym. Przyjmuje się, że „więź rodziców z dzieckiem, łącząca zarówno dziecko jak i rodziców w prawidłowo funkcjonującej rodzinie, zasługuje na status dobra osobistego w postaci ochrony życia rodzinnego” (tak SA w Łodzi w wyroku z dnia 15 lipca 2010 roku, I ACa 437/10, OSAŁ 2010/3/23). Należy podzielić również pogląd, że wartością niematerialną, łączącą się ściśle z jednostką ludzką, jest więź między rodzicami a dzieckiem, przy czym jest to wartość „własna” rodziców podlegająca ochronie prawa cywilnego, w tym również na mocy normy przepisu art. 448 k.c. (tak SN w wyroku z dnia 25 maja 2011 r., II CSK 537/10, Legalis). Naruszenie owej wartości, jaką jest więź łącząca rodzica z dzieckiem, w wyniku deliktu skierowanego przeciwko osobie dziecka, nie czyni, zatem rodzica poszkodowanym jedynie pośrednio – rodzic w takiej sytuacji jest bezpośrednio poszkodowanym, bowiem jeden czyn niedozwolony może wyrządzić krzywdę różnym osobom (tak SA w Gdańsku w wyroku z dnia 26 stycznia 2012 roku, I ACa 1483/11, LEX nr 1236076).

Odnosząc powyższe uwagi do okoliczności niniejszej sprawy należy stwierdzić, że dobro osobiste powodów w postaci więzi łączącej matkę i ojca z dzieckiem zostało naruszone. Córka powodów nie wykonywała samodzielnie żadnych czynności, nie siedziała, nie chodziła, nie gaworzyła. Truizmem jest stwierdzenie, że rodzicielstwo niesie ze sobą pełne spectrum uczuć, zarówno radości jak i trosk. Wiąże się ono z obowiązkami i niewymierną gratyfikacją w postaci dumy z dziecka, obserwacji jego postępów i rozwoju, relacji, jaka się przez całe życie tworzy między rodzicem i dzieckiem, możliwością wychowania rozumianego, jako wspieranie dziecka w rozwoju. Z rodzicielstwa też wynika oczekiwanie na wsparcie i pomoc dzieci, gdy rodzicom zabraknie sił i zdrowia. Tymczasem niepełnosprawność H. Z., będąca wyłącznie skutkiem błędu personelu medycznego, sprawiła, że powodowie nie mogli i nie mogą czerpać w pełni z rodzicielstwa. Powodom została odebrana szansa na nawiązanie pełnej więzi z dzieckiem, która rozwijałaby się wraz z rozwojem dziecka. Mimo podejmowanych licznych działań usprawniających, prowadzenia systematycznie rehabilitacji nie doszło do poprawy stanu zdrowia dziewczynki. Z pewnością jak każdy rodzic powodowie chcieliby by ich dziecko wykonało samodzielnie, choć najprostsze czynności np. przekręciło się na bok w czasie snu, uśmiechnęło się, wzięło do rączki zabawkę. Tymczasem relacja powodów z córką była utrudniona chociażby ze względu na niemożność pełnej komunikacji i zdominowana przez czynności o charakterze czysto pielęgnacyjnym, które wszak w przypadku zdrowego dziecka z czasem wymagają coraz mniejszego zaangażowania rodziców. Nadto powodowie żyli ze świadomością, że ich córka nigdy się nie usamodzielni, a troska o los dziecka, jaką odczuwali, przewyższała naturalną troskę każdego rodzica zdrowego dziecka. Po przeszło dwóch latach opieki nad córką przeżyli jej śmierć. Nie można także pomijać poczucia krzywdy, jakie niewątpliwie powodom towarzyszy, a wynika z tego, że choroba dziecka – stanowiąca również cierpienie rodziców– nie była wynikiem losu, a zawinionym działaniem lekarzy. Innymi słowy powodowie żyją ze świadomością, że wszystkich cierpień dziecka i ich własnych można było uniknąć, gdyby poród został odebrany zgodnie z zasadami sztuki lekarskiej.

Jedynie na marginesie należy wspomnieć, że w orzecznictwie – w odniesieniu do stanów faktycznym mających miejsce przed nowelizacją przepisu art. 446 k.c. – Przyjmowano, że bliskim zmarłego, w wyniku naruszenia więzi rodzinnej będącej dobrem osobistym, przysługuje roszczenie o zadośćuczynienie na podstawie art. 448 k.c. w związku z art. 24 § 1 k.c. (tak SN w wyroku z dnia 15 marca 2012 r., I CSK 314/11, LEX nr 1164718). Przy czym brak jest argumentów dla uznania, że tylko w sytuacji śmierci dziecka dochodzi do naruszenia więzi łączącej rodziców i dziecko, zaś naruszenie zdrowia dziecka tak dalece, że w istocie rzutuje ono na ową więź, nie prowadzi do takiego naruszenia dobra osobistego, które zasługuje na ochronę i kompensację.

Omawianą sytuację należy odnieść także do innego rodzaju szkody, która stanowiła już wielokrotnie przedmiot wypowiedzi doktryny oraz była analizowana w judykaturze. Chodzi o krzywdę rodziców, którzy – w wyniku zawinionego działania lekarzy – pozbawieni byli możliwości dopuszczalnej prawem terminacji ciąży, a w konsekwencji wychowują niepełnosprawne dziecko. Sąd Najwyższy w uzasadnieniu wyroku z dnia 13 października 2005 r. IV CK 161/05 (OSP 2006/6/71) wyraził następujący pogląd: „w sytuacji, gdy badania prenatalne lub inne przesłanki medyczne wskazują na duże prawdopodobieństwo ciężkiego i nieodwracalnego upośledzenia płodu, rodzice mają prawo do świadomego podjęcia decyzji, czy chcą i mogą obciążyć siebie i swoją rodzinę skutkami urodzenia dziecka upośledzonego. Mają prawo w takiej sytuacji podjąć decyzję o przerwaniu ciąży. Działanie lub zaniechanie lekarza polegające na odmowie skierowania na odpowiednie badania prenatalne lub pod opiekę poradni genetycznej w sytuacji zagrożenia obciążenia płodu wadą genetyczną, nie udzielenie rodzicom pełnych informacji o tym zagrożeniu oraz o możliwości, sposobach i terminie, w jakim wadę można wykryć, stanowi naruszenie omówionych wyżej obowiązków lekarza i praw pacjenta, a także prawa rodziców do planowania rodziny i podjęcia świadomej decyzji o posiadaniu dziecka dotkniętego wadą genetyczną lub o przerwaniu ciąży, zgodnie z przepisami ustawy o planowaniu rodziny. Uniemożliwienie rodzicom wykonania tych praw prowadzące do urodzenia, wbrew ich woli, dziecka upośledzonego, rodzi po stronie podmiotu odpowiedzialnego obowiązek zapłaty odpowiedniego zadośćuczynienia na podstawie art. 448 k.c. za doznaną w wyniku naruszenia ich dóbr osobistych krzywdę.” Pogląd powyższy jest również wyrazem kierunku, w jakim rozwija się w analogicznych sprawach orzecznictwo europejskie (por. M. Nesterowicz, Przegląd orzecznictwa europejskiego w sprawach medycznych w latach 2009 – 2011 – wybrane orzeczenia PS nr 2, 2013 r., str. 107 – 112).

Mając na uwadze powyżej przedstawiony pogląd, można pokusić się o konstatację, że cierpienia rodzica, który spodziewa się zdrowego dziecka, które następnie – podczas porodu – zostaje uczynione kalekim, jest daleko większe, niż cierpienie rodzica, który wie, że dziecko, które ma przyjść na świat jest chore, w związku z tym chciałby podjąć decyzję o zakończeniu ciąży, co zostaje mu uniemożliwione. Upraszając tę problematykę można powiedzieć, że kobieta, której odebrano prawo podjęcia decyzji o aborcji niejako zostaje zmuszona do ponoszenia ciężarów, jakie są związane z niepełnosprawnością dziecka. Tymczasem kobieta, której dziecko pozbawiono zdrowia, nie tylko obarczona zostaje ciężarem związanym z kalectwem dziecka, ale zostaje odebrana jej możliwość wychowywania zdrowego dziecka, jakie spodziewała się urodzić i nawiązania z nim pełnej więzi rodzicielskiej.

Konstatując, w ocenie Sądu, w niniejszej sprawie doszło do naruszenia dóbr osobistych powodów. Jak wspomniano powyżej, więź rodzicielska z dzieckiem jest więzią własną rodzica. Jej naruszenie wiąże się ze zmianą w świecie zewnętrznym polegającą na fizycznym działaniu na organizm dziecka, jednak godzi równocześnie w dobra samego dziecka jak i jego rodziców. Nadto należy uznać, że pomiędzy kobietą a płodem zachodzi nierozerwalny związek biologiczny, w związku z czym działanie uszkadzające płód jest również, a nawet przede wszystkim działaniem przeciwko matce (tak Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 25 kwietnia 1977 roku IV CR 106/77 niepubl., także M. Nesterowicz, Prawo Medyczne, 2001r. str. 177).

„Z tytułu jednej (tej samej) krzywdy może przysługiwać jedno zadośćuczynienie, niezależnie od tego ile dóbr osobistych zostało naruszonych” (tak SN w wyroku z dnia 9 lipca 2008 roku II PK 311/08 LEX nr 533041). Sąd, podzielając powyższy pogląd, wziął pod uwagę, że podstawową funkcją zadośćuczynienia pieniężnego za naruszenie dóbr osobistych (art. 448 k.c.) jest funkcja kompensacyjna. Zadośćuczynienie ma wynagrodzić doznaną krzywdę, przy czym powinno uwzględniać wszystkie aspekty tej krzywdy. Nie może mieć znaczenia tylko symbolicznego, ale nie będąc odszkodowaniem, ma mieć odczuwalną wartość majątkową. Przy ocenie, jaka suma jest odpowiednia tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę spowodowaną naruszeniem dóbr osobistych, należy mieć na uwadze rodzaj dobra, które zostało naruszone oraz charakter, stopień nasilenia i czas trwania doznawania przez osobę, której dobro zostało naruszone, ujemnych przeżyć psychicznych spowodowanych naruszeniem (krzywda) (SN w wyroku z dnia 11 kwietnia 2006 r. I CSK 159/05 LEX nr 371773). Mając na względzie powyższe dyrektywy ustalenia wysokości zadośćuczynienia, Sąd doszedł do przekonania, że odpowiednią – w rozumieniu art. 448 k.c. – sumą zadośćuczynienia dla powódki będzie kwota 150.000 zł, zaś dla powoda kwota 80.000 zł. Zważyć, bowiem należało, że szkoda rodzica, którego dziecko w życiu płodowym rozwijało się prawidłowo, a które w wyniku błędu lekarskiego stało się dzieckiem poważnie upośledzonym jest ogromna. Doszło, bowiem do naruszenia dobra osobistego powoda o szczególnej wartości takiego jak więź łącząca ojca z dzieckiem, a w przypadku powódki także do naruszenia kolejnego dobra osobistego w postaci zdrowia. W przypadku naruszenia tej szczególnej więzi nie mamy do czynienia z krzywdą wynikającą z uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia dziecka powodów, lecz krzywdą wynikającą z pozbawienia powodów prawa do życia z córką i pielęgnacji łączącej ich z córką więzi rodzinnej. Sąd nie kierował się, zatem krzywdą zmarłego dziecka, lecz krzywdą żyjących rodziców wynikającą z tego, że zostali pozbawieni więzi rodzinnej ze zmarłą córką.

Mając na uwadze powyższe, Sąd zasądził od pozwanych na rzecz M. Z. (1) kwotę 150.000 zł, a na rzecz M. Z. (2) kwotę 80.000 zł tytułem zadośćuczynienia, uznając te kwoty za adekwatne do doznanej krzywdy oraz uznając, że pozwolą one zatrzeć lub choćby złagodzić poczucie krzywdy i odzyskać równowagę psychiczną. J. Sąd oddalił żądania powodów w tym przedmiocie w pozostałej części, jako bezzasadne, przyjmując, że w sprawie nie ma podstaw do ich uwzględnienia w większej wysokości.

Wraz z kwotami głównymi z tytułu zadośćuczynienia Sąd zasądził odsetki w wysokości ustawowej od kwoty 150.000 zł w stosunku do (...) S.A. w W. Oddziału (...) w Ł. od dnia 14 listopada 2011r., w stosunku do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. od dnia 17 sierpnia 2012 r., od kwoty 80.000 zł w stosunku do (...) S.A. w W. od dnia 5 kwietnia 2012r., w stosunku do (...) spółki z o. o. w Ł. od dnia 17 sierpnia 2012r.

Żądanie powodów w części dotyczącej odsetek znajduje uzasadnienie w treści przepisu art. 481 k.c. Stosownie do § 1 cyt. przepisu, jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, choćby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Istotne jest, więc ustalenie momentu, w którym dłużnik opóźnił się ze spełnieniem świadczenia. Sąd podziela pogląd, że „zadośćuczynienie należy traktować jak wierzytelność bezterminową, a więc świadczenie to powinno być spełnione niezwłocznie po wezwaniu dłużnika do wykonania (art. 455 k.c.)” (tak SA w Łodzi w wyroku z dnia 14 lutego 2013 roku I ACa 1092/12 LEX nr 1280446). W niniejszej sprawie powódka zgłosiła swoje roszczenie (...). S.A. w piśmie doręczonym 14 października 2011r., zaś powód w piśmie z 2 marca 2012r., natomiast pozwanej placówce medycznej dopiero w pozwie. W tej sytuacji zasądzenie odsetek w stosunku do (...) S. A. zgodnie z żądaniem pozwu było w pełni zasadne. (...) sp. z o.o. pozostaje w opóźnieniu ze spełnieniem świadczenia dopiero od doręczenia odpisu pozwu, które nastąpiło w dniu 16 sierpnia 2012r. (potwierdzenie odbioru k. 90).

Roszczenia odszkodowawcze powodowie wywodzili z art. 446 § 3 k.c. Zdaniem Sądu przepis ten nie znajduje zastosowania w niniejszej sprawie, bowiem to nie po śmierci H. Z. powodowie doznali szkody materialnej, ale za jej życia. Sąd ustalił, że utrzymujący się i pogłębiający stres spowodowany głównie opieką nad niepełnosprawnym dzieckiem był przyczyną epizodu ciężkiej depresji u powódki z objawami psychotycznymi. W związku z podjętym leczeniem psychiatrycznym powódka poniosła koszty przejazdów do lekarza oraz leków, powód zaś poniósł koszty nabycia: piłek do rehabilitacji, leków, strzykawek, wózka. Wprawdzie powodowie nie przedstawili rachunków związanych z tymi wydatkami, ani też nie byli w stanie wskazać dokładnie kwot, jakie wydatkowali, Sąd uznał za wiarygodne zeznania powodów, co do poczynionych wydatków i na podstawie art. 322 k.p.c. zasądził na rzecz powodów po 2000 zł tytułem odszkodowania (na podstawie art. 430 k.c. w zw. z art. 415 k.c.) z ustawowymi odsetkami w stosunku do (...) S.A. w W. Oddziału (...) w Ł. od dnia 6 sierpnia 2012r., w stosunku do (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Ł. od dnia 17 sierpnia 2012 r. Odsetki te Sąd zasądził analogicznie jak w przypadku zadośćuczynienia.

Z uwagi na to, że (...) sp. z o.o., który przejął zobowiązania zlikwidowanego Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej w Ł. odpowiada za szkodę na podstawie przepisów o czynach niedozwolonych, zaś odpowiedzialność (...) S.A. wynika z umowy ubezpieczenia, wskazane kwoty tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania zostały zasądzone od pozwanych na rzecz powodów z zastrzeżeniem, że spełnienie każdego z wymienionych świadczeń przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego do wysokości dokonanej zapłaty.

Powództwo w pozostałym zakresie podlegało oddaleniu, jako bezzasadne.

O kosztach sądowych Sąd orzekł na podstawie art. 100 k.p.c., biorąc pod uwagę to, że roszczenia powodów zostały uwzględnione w 58%.

Stosownie do art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 90, poz. 594 ze zm.) Sąd nakazał pobrać od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa – kasy Sądu Okręgowego w Łodzi kwotę 12264,13 zł tytułem kosztów sądowych (punkt IV wyroku). Na powyższą kwotę, po odjęciu kwoty 700 zł uiszczonej przez (...) S.A. na poczet wynagrodzenia biegłego i przeksięgowanej na poczet dochodów budżetowych Skarbu Państwa (pkt III wyroku) złożyły się koszty sądowe w postaci: opłaty od pozwu w kwocie 11700 zł (tj. 5% z 152000 = 7600 i 5% z 82000 = 4100) oraz wydatki związane z wynagrodzeniem biegłych w kwocie 1264,13 zł (tj. 58% z łącznej kwoty 2179,54 zł). Powodowie korzystali w niniejszej sprawie ze zwolnienia od kosztów sądowych w całości, nie mieli, więc – w myśl przepisu 100 ust. 1 u.k.s.c. – obowiązku uiszczenia opłaty i ponoszenia wydatków, które zostały pokryte tymczasowo z funduszy Skarbu Państwa. Jedynym wydatkiem, jaki ponieśli to wynagrodzenie pełnomocnika w kwocie 7200 zł oraz opłata od pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Takie same wydatki związane z ustanowieniem pełnomocników ponieśli także pozwani, a (...) sp. z o.o. poniósł jeszcze dodatkowo koszt złożenia kopii dokumentacji medycznej w kwocie 23,59 zł. Łącznie koszty poniesione przez strony to kwota 21674,59 zł. Biorąc po uwagę stopień, w jakim roszczenia powodów zostały uwzględnione, powodowie powinni zostać nimi obciążeniu w kwocie 9103,32 zł. Biorąc jednak pod uwagę sytuację rodzinną powodów, wysokość osiąganych dochodów oraz okoliczność, iż powództwo, co do zasady zasługiwało na uwzględnienie Sąd na podstawie art. 102 k.p.c. nie obciążył powodów kosztami procesu od nieuwzględnionej części powództwa.