Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 30 czerwca 2014 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. odmówił D. H. prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy. W uzasadnieniu organ rentowy wskazał, że Komisja Lekarska ZUS, orzeczeniem z dnia 24 czerwca 2014 r., ustaliła , że wnioskodawca jest częściowo okresowo niezdolny do pracy do dnia 31 maja 2015 r. , a data powstania częściowej niezdolności to 17 września 2013 r. Na wymagany okres składkowy i nieskładkowy wynoszący 5 lat w ostatnim dziesięcioleciu przed dniem powstania niezdolności do pracy tj. w okresie od 17 września 2003 r. do 16 września 2013 r. wnioskodawca udokumentował łącznie 4 lata , 4 miesiące i 12 dni w tym okresów składkowych 3 lata , 8 miesięcy i 29 dni oraz 7 miesięcy i 13 dni okresów nieskładkowych. W dziesięcioleciu przed dniem zgłoszenia wniosku o świadczenie tj. w okresie od 3 marca 2004 r. do 2 marca 2014 r. wnioskodawca udokumentował łącznie 3 lata , 10 miesięcy i 27 dni w tym okresów składkowych 3 lata , 4 miesiące i 20 dni oraz 6 miesięcy i 7 dni okresów nieskładkowych. W w/w dziesięcioleciach do stażu pracy nie zaliczono okresów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej : 27 stycznia 2005 r. , 31 marca 2005 r. , 30 kwietnia 2005 r. , 22 czerwca 2005 r. , 1 kwietnia 2006 r. do 30 czerwca 2007 r. , gdyż nie zostały opłacone składki na ubezpieczenie społeczne. Pozostałe okresy ubezpieczenia pozostają bez wpływu na prawo do świadczenia. Wnioskodawca nie spełnia również trzeciego warunku wymaganego do przyznania renty z tytułu niezdolności do pracy , ponieważ niezdolność do pracy powstała w dniu 17 września 2013 r. tj. po upływie 18 miesięcy od ustania ubezpieczenia , które nastąpiło w dniu 8 grudnia 2010 r.

/decyzja k.119/120 plik V akt ZUS/

W dniu 4 sierpnia 2014 r. do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddział w Ł. wpłynęło odwołanie D. H. od w/w decyzji. Wnioskodawca wskazał ,iż organ rentowy błędnie przyjął ,że niezdolność do pracy powstała u niego w dniu hospitalizacji , gdy tymczasem niezdolność powstała u niego w dniu faktycznego incydentu kardiologicznego tj. 10 sierpnia 2011 r. Ponadto wnioskodawca nie zgodził się z decyzją organu rentowego w zakresie w jakim nie zaliczono mu do stażu okresów prowadzenia działalności gospodarczej , a zdaniem D. H. należne składki zostały wyegzekwowane od niego w drodze egzekucji administracyjnej. Wnioskodawca podniósł ,że na orzeczeniu komisji lekarskiej widnieje podpis osoby , która zdaniem D. H. nie była członkiem składu orzekającego.

/odwołanie k.2-3/

W dniu 13 sierpnia 2014 r. do Sądu Okręgowego w Łodzi wpłynęła odpowiedź organu rentowego na odwołanie D. H., w której wniesiono o jego oddalenie.

Organ rentowy przytoczył argumentację jak w treści zaskarżonej decyzji.

/odpowiedź na odwołanie k.4-4 odwrót/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca D. H. urodził się (...) Posiada wykształcenie wyższe – jest prawnikiem. W swojej karierze zawodowej wykonywał zawód kierowcy karetki , ratownika medycznego oraz adwokata.

/bezsporne/

D. H. nie pracuje od grudnia 2011 r. . Wnioskodawca oczekuje na zabieg kardiologiczny.

/zeznania wnioskodawcy min.00:07:09 – 00:08:03 w związku z jego informacyjnymi wyjaśnieniami min.00:02:49 – 00:07:09 protokołu rozprawy z dnia 25 kwietnia 2016 r./

W dniu 3 marca 2014 r. złożył wniosek o rentę z tytułu niezdolności do pracy ,

/wniosek k.1 plik V akt ZUS/

Lekarz orzecznik ZUS po przeprowadzeniu bezpośredniego badania i dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznał u ubezpieczonego: stenokardię (...) u osoby po przebytym przechodzonym zawale serca w wywiadzie , przebytą P. (...) + 2 stenty DES 10.13 r. , P. (...) mg + stent DES 12.2013 r. ,dysfunkcję LK EF 43% ,tętniaka aorty wstępującej na podłożu dwupłatkowej zastawki aortalnej , nadciśnienie tętnicze , zaburzenia gospodarki lipidowej oraz nieprawidłową glikemię na czczo. Orzeczeniem z 13 maja 2014 roku lekarz orzecznik ZUS ustalił, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31 maja 2015 r. , a ustalona data powstania u wnioskodawcy niezdolności do pracy to 17 września 2013 r.

/opinia lekarska k.25 plik I akt ZUS ,orzeczenie lekarza orzecznika k.94/95 plik V akt ZUS/

Wnioskodawca złożył sprzeciw od orzeczenia Lekarza Orzecznika .

/okoliczność bezsporna/

Komisja lekarska ZUS, po przeprowadzeniu bezpośredniego badania ubezpieczonego oraz po dokonaniu analizy dokumentacji medycznej, rozpoznała u ubezpieczonego: chorobę niedokrwienną serca (...) z przebytym zawałem serca – leczoną koronoplastyką oraz nadciśnienie tętnicze prawidłowo kontrolowane.

Komisja Lekarska, orzeczeniem z 24 czerwca 2014 roku, po rozpoznaniu sprzeciwu wnioskodawcy, wydała orzeczenie zbieżne z orzeczeniem lekarza orzecznika i stwierdziła, że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy do 31 maja 2015 r. , a ustalona data powstania u wnioskodawcy niezdolności do pracy to 17 września 2013 r.

/opinia lekarska k.32 – 34 plik I akt ZUS , orzeczenie lekarza orzecznika k.109/110 plik V akt ZUS/

W oparciu o powyższe orzeczenie oraz zgromadzony materiał dowodowy organ rentowy wydał zaskarżoną decyzję.

/decyzja k.119/120 plik V akt ZUS/

Sąd przeprowadził postępowanie dowodowe z opinii biegłych sądowych kardiologów: dra R. G. (1), dra S. O. (1) i dr B. Lao-G. , powołanych z uwagi na udokumentowane dolegliwości wnioskodawcy .

Sąd Okręgowy ustalił, że biegli kardiolodzy rozpoznali u wnioskodawcy schorzenia kardiologiczne, choć, każdy z biegłych kardiologów , rozpoznał schorzenia i zakwalifikował je, jako podstawę do rozważenia ich wpływu na stopień naruszenia sprawności organizmu wnioskodawcy pod kątem , ewentualnej, niezdolności do pracy - w różnym zakresie .

Dlatego, mając na uwadze całokształt materiału dowodowego , zgromadzonego w sprawie , Sąd dokonał ustaleń w płaszczyznach zakreślonych przez każdego z biegłych .

Sąd Okręgowy, ustalając stan faktyczny – ustala, że biegły kardiolog dra R. G. (1) – formułując końcowy wniosek orzeczniczy , o czym poniżej , rozpoznał u wnioskodawcy :

- przewlekłą choroba niedokrwienną serca

- stan po przebytym zawale serca ściany dolnej i tylnej

- stan po angioplastyce prawej tętnicy wieńcowej z implantacją 2 stentów DES 9 października 2013r.)

- tętniak aorty wstępującej

- dwupłatkowa zastawka aortalna

- nadciśnienie tętnicze leczone farmakologicznie ( wyrównane)

- hiperlipidemia w wywiadzie

Wnioskodawca, pomimo relatywnie dobrego ogólnego stanu, jest obciążony bardzo poważnymi schorzeniami kardiologicznymi. Ma rozpoznaną chorobę niedokrwienną serca, nadciśnienie tętnicze, jest po przebytym zawale serca i inwazyjnym leczeniu – angioplastyka tętnic wieńcowych z implantacją stentów uwalniających leki (ang. Skrót DES) w 2013r. zastosowana u wnioskodawcy w/w metoda lecznicza (angioplastyka tętnic wieńcowych) była skuteczna, dała w odległej perspektywie (tj. chwila obecna) dobry efekt. Dzięki skutecznym zabiegom udało się przywrócić prawidłową funkcję i przepływ w w/w tętnicach. Kwestią sporną pomiędzy zaskarżoną decyzją ZUS , a oceną sytuacji przez wnioskodawcę jest czas powstania niezdolności do pracy. Fakt istnienia niezdolności jest podobnie oceniany przez strony. Decyzje Lekarza Orzecznika ZUS i Komisji Lekarskiej ZUS - częściowa niezdolność do pracy od 17 września 2013 r. do 31 maja 2015r.

Celem oceny powstania przedmiotowej niezdolności do pracy biegły szczegółowo przeanalizował dostępną dokumentacje medyczną. W w/w kwestii należy określić datę powstania niezdolności na wcześniejszą – tj. przynajmniej na 10 sierpnia 2011 r. Wówczas wykonane badanie EKG potwierdza (z bardzo dużym prawdopodobieństwem) fakt przebytego zawału serca ściany dolnej. Oczywiście badanie EKG nie „mówi” kiedy ten zawał serca był przebyty. Równie dobrze mogło to być miesiąc wcześniej od daty badania ale i kilka lat wcześniej – tego nie wiadomo. Samo badanie EKG wg oceny biegłego to jednak mało, żeby mówić o przebytym zawale serca u wnioskodawcy. Dopiero skorelowanie tego badania z obrazem koronarografii (angiografii) wykonanej w dniu 9 października 2013r. pozwala na potwierdzenie ewentualnego przebytego zawału mięśnia sercowego.

W tym badaniu (koronarografia) – wykazano w prawej tętnicy wieńcowej amputację tętnicy – zamknięcie. Oznacza to, że obwód tętnicy wypełnia się z własnego krążenia obocznego. W efekcie tego obwód tętnicy (częściowo) jest ukrwiony- napływ krwi wskutek rozwiniętego krążenia obocznego. Natomiast na rozwój krążenia obocznego potrzeby jest czas (proces przewlekły). Świadczy to pośrednio o tym, iż do zawału serca mogło dojść wcześniej co koreluje z obrazem badania EKG. Z uwagi na powyższe biegły określił czas powstania niezdolności na datę przedstawionego badania EKG - najwcześniejsza data. Nie wyklucza to oczywiście, iż niezdolność mogła powstać jeszcze wcześniej – ale tego już nie sposób obiektywnie stwierdzić. Obiektywnie oceniając na chwilę obecną wynik leczenia w zakresie przebytego zawału serca, choroby niedokrwiennej serca jest dobry. Zastosowane leczenie zabiegowe pozwoliło uniknąć dużego uszkodzenia mięśnia sercowego (pozwoliło zachować wydolność serca). Podczas diagnostyki (w/w hospitalizacje) u wnioskodawcy wykryto kolejne schorzenie – poszerzenie aorty wstępującej (obecnie do 56 mm). Stanowi to obecnie dominujący problem kliniczny u wnioskodawcy. Na chwilę obecną biegły stwierdził całkowitą niezdolność do pracy z uwagi na wynik badania angio – TK aorty. Stwierdza się tu bardzo znaczne poszerzenie aorty wstępującej - do aż 56 mm. W chwili obecnej wnioskodawca kwalifikowany jest do kardiochirurgicznego zabiegu operacyjnego. Tego typu zabiegi są bardzo dużym ryzykiem ogólnym. Określono całkowitą niezdolność do pracy jako okresową na kolejny rok od badania do 3 kwietnia 2016 r. tj. okres na ewentualny zabieg kardiochirurgiczny. Dalej będzie to podlegało ocenie w zależności od wyniku zabiegu (rokowanie niepewne, rozległy zabieg).

Z innych chorób kardiologicznych, wnioskodawca cierpi na należy nadciśnienie tętnicze – jednak w zestawieniu z głównym rozpoznaniem, ta dolegliwość nie narusza sprawności organizmu w stopniu decydującym o niezdolności do pracy. Jest ono leczone farmakologicznie u wnioskodawcy z dobrym wynikiem , co ma znaczenie w aspekcie tętniaka aorty wstępującej).

Schorzenia wnioskodawcy naruszają sprawność jego organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy od 10 sierpnia 2011 r. do 2 października 2014 r. oraz całkowicie niezdolny do pracy od 2 października 2014 r. do 3 kwietnia 2016 r.

/opinia biegłego sądowego w zakresie chorób wewnętrznych oraz kardiologii R. G. (1) k. 7-11/

Wydając swoją opinię biegły nie brał pod uwagę tylko zapisu EKG, który uprawdopodobnia czas kiedy mógł być przebyty zawał mięśnia sercowego (warunkujący powstanie takiego stanu klinicznego, który dawałby podstawę do stwierdzenia ewentualnej niezdolności do pracy). Biegły pod uwagę wziął całość obrazu klinicznego, wykonane badania (np. przedmiotowy zapis (...)), wpisy w dokumentacji medycznej i dopiero to skorelowane z późniejszym badaniem koronarograficznym pozwoliło na taką ocenę.

Samo badanie EKG wg oceny biegłego to jednak mało, żeby mówić o przebytym zawale serca u wnioskodawcy (co jest także zbieżne z oceną organu rentowego). Dopiero skorelowanie tego badania z obrazem koronarografii (angiografii) wykonanej w dniu 9 października 2013 r. pozwala na potwierdzenie ewentualnego przebytego zawału mięśnia sercowego. Dopiero takie skorelowanie tego ze zgłaszanym przez wnioskodawcę pogorszeniem stanu klinicznego od tego okresu (podejrzewany moment zawału mięśnia sercowego) pozwolił biegłemu na określenie przedmiotowej daty powstania niezdolności. Taki stan kliniczny mógł istnieć od 10 sierpnia 2011r.W badaniu (koronarografia 9 października 2013r.) – wykazano w prawej tętnicy wieńcowej amputację tętnicy – zamknięcie. Oznacza to, że obwód tętnicy wypełnia się z własnego krążenia obocznego. W efekcie tego obwód tętnicy (częściowo) jest ukrwiony- napływ krwi wskutek rozwiniętego krążenia obocznego. Natomiast na rozwój krążenia obocznego potrzeby jest czas (proces przewlekły) – co uzasadnia, iż objawy niewydolności wieńcowej (dające prezentowane i zgłaszane przez wnioskodawcę dolegliwości) rozwinęły się nieco wcześniej czyli od 2011r.

Schorzenia wnioskodawcy naruszają sprawność jego organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy od 10 sierpnia 2011 r. do 2 października 2014 r. oraz całkowicie niezdolny do pracy od 2 października 2014 r. do 3 kwietnia 2016 r.

/opinia uzupełniająca biegłego sądowego specjalisty w zakresie chorób wewnętrznych oraz kardiologii R. G. (1) k.22-23/

Sąd Okręgowy ustalił, że biegły kardiolog dr S. O. (1) rozpoznał u wnioskodawcy :

-przewlekłą chorobę niedokrwienną serca – stan po zawale mięśnia sercowego ściany dolnej i tylnej ( termin trudny do ustalenia )

- tętniak aorty wstępującej

- nadciśnienie tętnicze krwi zredukowane leczeniem farmakologicznym

- nadwaga (...) 29

- krążenie wydolne.

Biegły uwzględnił zapisy w dostępnej dokumentacji medycznej, w badaniu elektrokardiograficznym z dnia 10 sierpnia 2011 roku, w którym stwierdza się cechy przebytego zawału mięśnia sercowego z zakresie ściany dolno – tylnej. W okresie od wykonania elektrokardiogramu wnioskodawca nieleczony z powodów kardiologicznych. We wrześniu 2013 roku, wystąpiło zaostrzenie choroby niedokrwiennej serca. W badaniu EKG nie stwierdzano świeżych zmian niedokrwiennych. Wykonane badanie USG serca wykazało odcinkowe zaburzenia kurczliwości mięśnia lewej komory, z frakcją wyrzutową EF – 47% oraz wykazało poszerzenie do 52 mm orty wstępującej i łuku. Pacjent zakwalifikowany do koronarografii, która wykazała zmiany miażdżycowe w naczyniach wieńcowych wymagające leczenia inwazyjnego. Wykonano koronaroplastykę prawej tętnicy wieńcowej ( (...)) z implantacją 2 stentów oraz koronaroplastykę tętnicy I Mg z implantacją stentu.

Schorzenia wnioskodawcy naruszają sprawność jego organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy od daty pierwszej hospitalizacji , tj. od dnia 20 września 2013 roku.

Fakt stwierdzenia zmian w badaniu (...) zapisanym w dniu 10 sierpnia 2011 roku bez dokumentacji leczenia i bez dokonanej wówczas oceny stanu układu krążenia, nie jest równoznaczny z wystąpieniem naruszenia sprawności ustroju, która powodowałaby niezdolność do pracy.

Biegły nie podzielił wcześniejszej opinii biegłego kardiologa , co do terminu wystąpienia częściowej niezdolności do pracy od dnia 10 sierpnia 2011 r. do dnia 2 października 2014 r. oraz całkowitej niezdolności do pracy od dnia 2 października 2014 r. Biegły w opinii uzupełniającej powołuje się na wynik badania angio CT z dnia 2 października 2014 r. , w którym potwierdzono obecność tętniaka o szerokości 56 mm. Tętniak aorty był już stwierdzany we wrześniu 2013 r. ( badanie USG w czasie pobytu w szpitalu). Jak wykazały badania USG wymiary poszerzenia aorty nie ulegały zmianie. W związku z tym ,że wnioskodawca jest pracownikiem umysłowym , stwierdzenie stabilnego poszerzenia aorty nie czyni wnioskodawcy całkowicie niezdolnym do pracy. Planowany zabieg operacyjny również nie jest równoznaczny z całkowitą niezdolnością do pracy na stanowisku pracownika umysłowego.

/opinia biegłego sądowego specjalisty kardiologa S. O. (1) k.26-27 odwrót/

Ustosunkowując się do opinii innego biegłego tej samej dziedziny biegły podkreślił , iż każda opinia jest niejako subiektywna. Te same fakty medyczne (zwłaszcza gdy odnoszą się do dość odległego czasowo stanu klinicznego) mogą być niejednokrotnie odmiennie ocenione. W opinii dr n. med. S. O. wnioski co do zdolności do pracy są odmienne niż w pierwotnej opinii niniejszego biegłego. Odpowiadając literalnie argumentacja obu biegłych jest podobna natomiast wnioski odmienne. Wynika to z oczywistej odmiennej oceny, która zawsze jest w pewnym stopniu subiektywna. Sprawa oceny ewentualnej niezdolności do pracy wnioskodawcy jest dość trudna. Ocenę tę utrudnia tym bardziej fakt , iż brak jest dostępnej dokumentacji kiedy został dokładnie przez wnioskodawcę przebyty zawał mięśnia sercowego. Zakreślając odmienny początek niezdolności do pracy biegły brał pod uwagę głównie nie fakt zarejestrowanego w zapisie EKG zawału serca , a deklarowany i zgłaszany przez wnioskodawcę fakt pogorszenia stanu zdrowotnego od tego momentu.

Natomiast w kwestii stwierdzenia całkowitej niezdolności do pracy od 2 października 2014 r. do 3 kwietnia 2016 r. biegły brał pod uwagę głównie fakt kwalifikowania do zabiegu kardiochirurgicznego W chwili obecnej wnioskodawca kwalifikowany jest to kardiochirurgicznego zabiegu operacyjnego (dane wnioskodawcy). Określono całkowitą niezdolność do pracy jako okresową na kolejny rok od badania do 3 kwietnia 2016r tj. okres na ewentualny zabieg kardiochirurgiczny, pobyt szpitalny, rehabilitację. Dalej będzie to podlegało ocenie w zależności od wyniku zabiegu (rokowanie niepewne, rozległy zabieg). Powyższa całkowita niezdolność do pracy warunkowana jest oczywiście faktem, iż wnioskodawca takowego zabiegu ostatecznie zostanie zakwalifikowany. Brak takowej kwalifikacji ( np. odroczenie zabiegu na następne lata) może warunkować stwierdzenia jedynie częściowej niezdolności do pracy.

Podsumowując biegły podtrzymuje swoją dotychczasową opinię.

/opinia uzupełniająca biegłego sądowego specjalisty w zakresie chorób wewnętrznych oraz kardiologii R. G. (1) k.36-37/

Biegła kardiolog dr B. Lao-G. rozpoznała u wnioskodawcy:

- przewlekłą, stabilną chorobę niedokrwienną serca.

- stan po przebytym zawale mięśnia serca ściany dolnej i tylnej.

- stan po koronaroplastyce prawej tętnicy wieńcowej z implantacją 2 stentów DES. 9 października 2013, i gałęzi marginalnej z implantacją stentu DES 9 grudnia 2013 r.

- nadciśnienie tętnicze

- tętniak aorty wstępującej

- zaburzenia gospodarki lipidowej

- przewlekłe zapalenie błony śluzowej żołądka

Na podstawie analizy dokumentacji medycznej przedstawionej do wglądu, znajdującej się w aktach, po zapoznaniu się z opiniami wraz z uzupełnieniami biegłych kardiologów : dr med. S. O., dr med. R. G., oraz badania lekarskiego biegła ustaliła rozpoznanie i wydał opinię.

Przewlekła, stabilna choroba niedokrwienna serca po przebytym zawale mięśnia serca ściany dolnej i tylnej, po przebytych koronaroplastykach tętnicy wieńcowej prawej i gałęzi marginalnej, tętniak aorty wstępującej, nadciśnienie tętnicze obniżają sprawność organizmu 52 letniego wnioskodawcy w stopniu powodującym długotrwałą częściową niezdolność do pracy.

Data początku niezdolności tj. 17 września 2013 r. jest to data pierwszej hospitalizacji z powodu choroby niedokrwiennej serca z informacją o braku wcześniejszego rozpoznania choroby niedokrwiennej serca.

Schorzenia wnioskodawcy naruszają sprawność jego organizmu w stopniu powodującym częściową niezdolność do pracy od 17 września 2013 r. na okres 3 lat.

Stabilna przewlekła choroba niedokrwienna serca , wydolność krążenia nie obniżają sprawności organizmu pracownika umysłowego w stopniu powodującym całkowitą , długotrwałą niezdolność do pracy.

Cechy stwierdzonego zawału mięśnia serca ściany tylnej i dolnej, w badaniu EKG 1 sierpnia 2011 r. z jednoczesnym brakiem danych na leczenie związane z zawałem mięśnia serca , brakiem danych w dostępnej dokumentacji na temat ograniczenia sprawności organizmu wnioskodawcy po dacie 1 sierpnia 2011 r. nie uzasadnia uznania niezdolności do pracy od 1 sierpnia 2011 r.

/opinia biegłego sądowego kardiologa B. Lao – G. k.71-72 odwrót/

W okresie od 3 marca 2004 r. do 2 marca 2014 r. wnioskodawca udokumentował łącznie 3 lata , 10 miesięcy i 27 dni w tym okresów składkowych 3 lata , 4 miesiące i 20 dni oraz 6 miesięcy i 7 dni okresów nieskładkowych.

/dokumentacja w aktach ZUS/

W dziesięcioleciu przed dniem powstania niezdolności do pracy tj. w okresie od 17 września 2003 r. do 16 września 2013 r. wnioskodawca udokumentował łącznie 4 lata , 4 miesiące i 12 dni w tym okresów składkowych 3 lata , 8 miesięcy i 29 dni oraz 7 miesięcy i 13 dni okresów nieskładkowych.

/dokumentacja w aktach ZUS/

W w/w dziesięcioleciach do stażu pracy nie zaliczono wnioskodawcy okresów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej : 27 stycznia 2005 r. , 31 marca 2005 r. , 30 kwietnia 2005 r. , 22 czerwca 2005 r. , 1 kwietnia 2006 r. do 30 czerwca 2007 r. , gdyż nie zostały opłacone składki na ubezpieczenie społeczne.

/dokumentacja w aktach ZUS/

Ubezpieczenie wnioskodawcy ustało w dniu 8 grudnia 2010 r.

/dokumentacja w aktach ZUS/

Powyższych ustaleń Sąd Okręgowy dokonał na podstawie dokumentów znajdujących się w załączonych aktach organu rentowego , aktach sprawy oraz opinii biegłych.

Biegli, w złożonych opiniach, nie kwestionowali , ustalonej przez ZUS, niezdolności wnioskodawcy do pracy z przyczyn kardiologicznych. O ile biegły kardiolog R. G. (1) wskazywał , że wnioskodawca był częściowo niezdolny do pracy od 10 sierpnia 2011 r. do 2 października 2014 r. oraz całkowicie niezdolny do pracy od 2 października 2014 r. do 3 kwietnia 2016 r. , o tyle dwaj pozostali biegli kardiolodzy wydali opinie zbieżne z ustaleniami Komisji Lekarskiej ZUS. Zarówno biegły S. O. (1) jak i biegła B. Lao – G. nie mieli wątpliwości , że wnioskodawca stał się częściowo niezdolny do pracy we wrześniu 2013 r. kiedy to nastąpiła u niego pierwsza hospitalizacja z powodu choroby niedokrwiennej serca ( nie było wówczas informacji o wcześniejszym rozpoznaniu choroby niedokrwiennej serca).

W ocenie Sądu opinie biegłych S. O. (1) oraz B. Lao – G. dają pełniejszy obraz stanu zdrowia wnioskodawcy, i co istotne, są oparte na dokumentacji medycznej wnioskodawcy . Samo zaś oparcie się przez biegłego R. G. (1) na twierdzeniu wnioskodawcy , że pogorszenie stanu zdrowia z przyczyn kardiologicznych nastąpiło w 2011 r. ( wówczas badanie EKG potwierdziło fakt przebycia przez wnioskodawcę zawału serca) nie mogło być wystarczającym, że niezdolność do pracy u wnioskodawcy wystąpiła wcześniej niż ustalono to podczas badania wnioskodawcy przez Komisję Lekarską ZUS.

W odniesieniu zaś do momentu ustania ubezpieczenia oraz co do okresów zaliczonych wnioskodawcy przez organ rentowy wskazać należy , że wnioskodawca w żaden sposób nie podważył ustaleń dokonanych przez organ rentowy.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Odwołanie wnioskodawcy jest nieuzasadnione.

Zgodnie z treścią art.57 punkt 1 ustawy z 17 grudnia 1998 roku o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (tekst jednolity Dz.U. z 2015 roku, poz.748 ze zm.) renta z tytułu niezdolności do pracy przysługuje ubezpieczonemu, który spełni łącznie następujące warunki:

1)  jest niezdolny do pracy,

2)  ma wymagany okres składkowy i nieskładkowy,

3)  niezdolność powstała w okresach wymienionych w cytowanym przepisie, albo nie później niż w ciągu 18 miesięcy od ustania tych okresów.

W myśl ust.1 warunek posiadania wymaganego okresu składkowego i nieskładkowego, w myśl art. 57 ust. 1 pkt 2, uważa się za spełniony, gdy ubezpieczony osiągnął okres składkowy i nieskładkowy wynoszący łącznie co najmniej:

1)1 rok - jeżeli niezdolność do pracy powstała przed ukończeniem 20 lat;

2)2 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 20 do 22 lat;

3)3 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 22 do 25 lat;

4)4 lata - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 25 do 30 lat;

5)5 lat - jeżeli niezdolność do pracy powstała w wieku powyżej 30 lat.

Okres, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, powinien przypadać w ciągu ostatniego dziesięciolecia przed zgłoszeniem wniosku o rentę lub przed dniem powstania niezdolności do pracy; do tego dziesięcioletniego okresu nie wlicza się okresów pobierania renty z tytułu niezdolności do pracy, renty szkoleniowej lub renty rodzinnej.

Brak, choćby jednego z warunków wymienionych w art.57 ww. ustawy, powoduje brak prawa do świadczenia.

Osobą niezdolną do pracy jest osoba, która całkowicie lub częściowo utraciła zdolność do wykonywania pracy zarobkowej z powodu naruszenia sprawności organizmu i nie rokuje odzyskania tej zdolności po przekwalifikowaniu ( art.12 ust.1-3 ww. ustawy).

Częściowa niezdolność do pracy podlega ocenie w ramach pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji. W definicji niezdolności do pracy ustawodawca dał wyraz powiązaniu prawa do renty z rzeczywistą, znaczną utratą zdolności do pracy zarobkowej jako takiej, a częściową niezdolność do pracy powiązał z niezdolnością do pracy w ramach posiadanych kwalifikacji, przy uwzględnieniu możliwości i sprawności niezbędnych do dalszego zaangażowania w procesie pracy, zaakcentował istnienie potencjalnej przydatności do pracy. Chodzi zatem o zdolność do pracy zarobkowej nie tylko jako zdolność do wykonywania dotychczasowej pracy, ale zdolność do podjęcia pracy w ogóle, choć z uwzględnieniem rodzaju i charakteru dotychczas wykonywanej pracy, poziomu wykształcenia, wieku, predyspozycji psychofizycznych. Zdolność do pracy ma dwa elementy: biologiczny (ogólna sprawność psychofizyczna) i gospodarczy (przydatność na rynku pracy). Należało zatem ustalić, czy ubezpieczony jest zdolny do wykonywania pracy w dotychczasowy pełnym zakresie, czy jego kwalifikacje pozwalają na wykonywanie innej pracy, czy dla utrzymania aktywności zawodowej konieczne jest przekwalifikowanie.

Brak możliwości wykonywania dotychczasowej pracy nie jest wystarczający do stwierdzenia częściowej niezdolności do pracy, gdy jest możliwe podjęcie innej pracy (w swoim zawodzie, bez przekwalifikowania lub gdy rokowanie co do przekwalifikowania jest pozytywne). Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy nie jest kryterium niezdolności do pracy w rozumieniu art.12 ww. ustawy. Niezdolność do wykonywania dotychczasowej pracy jest warunkiem koniecznym do ustalenia prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy, ale nie jest warunkiem wystarczającym jeżeli wiek, poziom wykształcenia, predyspozycje psychofizyczne dają podstawy do uznania, że jest możliwe podjęcie pracy w zawodzie albo po przekwalifikowaniu.

Ustawa o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych definiuje częściową niezdolność do pracy jako utratę (w znacznym stopniu) zdolności do pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji, ale nie precyzuje jak należy to rozumieć. Poziom posiadanych kwalifikacji ujmowany jest szeroko nie jest odnoszony do kwalifikacji zawodowych nabytych w trakcie wykształcenia i doświadczenia lecz rzeczywistej wiedzy i umiejętności faktycznych danej osoby z uwzględnieniem możliwości ich wykorzystania w pracy, w zakresie w jaki mimo ograniczeń sprawności organizmu pracownik dysponuje. Sposób rozumienia pojęcia pracy zgodnej z kwalifikacjami wymaga uwzględnienia zarówno kwalifikacji udokumentowanych jak i rzeczywistych (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2006 roku, I UK 159/05 Lex 989231, z dnia 3 grudnia 2008 roku, I UK 54/08 Lex 1001284). Zdolności do pracy zgodnej z poziomem kwalifikacji nie należy identyfikować ze zdolnością do pracy w dotychczasowym zawodzie. Przyczyna niezdolności do pracy ma nie wynikać z choroby, a z naruszenia sprawności organizmu.

Należy również wskazać, iż o niezdolności do pracy nie decyduje sam fakt występowania schorzeń, lecz ocena, czy i w jakim zakresie wpływają one na utratę zdolności do pracy zgodnej z posiadanymi kwalifikacjami. Dotyczy to również schorzeń o przewlekłym charakterze, które występują u ubezpieczonego (wyrok Sądu Najwyższego z 1 grudnia 2000 roku, II UKN 113/00, OSNP 2002/14/343; wyrok Sądu Apelacyjnego w Szczecinie z 5 kwietnia 2013 roku III AUa 900/12, Lex nr 1315707).

Przeprowadzone w niniejszej sprawie postępowanie wykazało ,że wnioskodawca jest częściowo niezdolny do pracy od dnia od 17 września 2013 r. kiedy to nastąpiła u wnioskodawcy pierwsza hospitalizacja z powodu choroby niedokrwiennej serca.

Podkreślić w tym miejscu należy, że przy ocenie opinii biegłych lekarzy Sąd nie może zająć stanowiska odmiennego, niż wyrażone w opinii, na podstawie własnej oceny stanu faktycznego. Odmienne ustalenie w tej mierze może być dokonane tylko na podstawie opinii innych biegłych lekarzy, jeżeli ich opinia jest bardziej przekonywująca oraz wszechstronnie przedstawia kwestię nasuwającą wątpliwości w sprawie (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 października 1987 roku, II URN 228/87, (...)). Jednakże opinię innego biegłego sądowego Sąd może dopuścić jedynie wtedy, gdy opinia, która została już złożona do sprawy zawiera istotne braki, względnie nie wyjaśnia istotnych okoliczności (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 15 lutego 1974 roku, II CR 817/73, niepubl).

W ocenie Sądu złożone przez biegłych S. O. (1) oraz B. Lao – G. nie pozostawiły wątpliwości co do momentu powstania niezdolności do pracy u wnioskodawcy i dały pełniejszy obraz stanu zdrowia D. H. i możliwości wykonywania pracy zgodnej z poziomem posiadanych kwalifikacji zawodowych.

Niemniej jednak , jak wskazano powyżej, samo wystąpienie u wnioskodawcy niezdolności do pracy nie przesądza o przyznaniu prawa od renty. Wnioskodawca musiałby spełnił pozostałe 2 warunki o jakich mowa w zacytowanym art.57 ustawy emerytalnej.

Wobec ustalenia ,że wnioskodawca stał się niezdolny do pracy w dniu 17 września 2013 r. 5 – letni okres składkowego i nieskładkowego powinien przypaść w okresie od 17 września 2003 r. do 16 września 2013 r. lub w okresie od 3 marca 2004 r. do 2 marca 2014 r. ( wniosek o prawo do renty wnioskodawca złożył w dniu 3 marca 2014 r.). Wnioskodawca nie podważył jednak ustaleń organu rentowego zawartych w zaskarżonej decyzji co do braku legitymowania się wymaganym okresem składkowym jak i nieskładkowym we wskazanych okresach jak również nie podważył ustaleń organu rentowego co do momentu ustania ubezpieczenia (tj. 8 grudnia 2010 r.).

W tym miejscu wskazać należy ,że nie jest rzeczą sądu zarządzenie dochodzeń w celu uzupełnienia lub wyjaśnienia twierdzeń stron i wykrycia środków dowodowych pozwalających na ich udowodnienie , ani też sąd nie jest zobowiązany do przeprowadzenia z urzędu dowodów zmierzających do wyjaśnienia okoliczności istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 232 k.p.c.). Obowiązek przedstawienia dowodów spoczywa na stronach (art. 3 k.p.c.), a ciężar udowodnienia faktów mających dla rozstrzygnięcia sprawy istotne znaczenie (art. 227 k.p.c.) spoczywa na stronie, która z faktów tych wywodzi skutki prawne (art. 6 k.c.) /por. wyrok Sądu Najwyższego z 17 grudnia 1996r., sygn. akt I CKU 45/96, opubl. OSNC z 1997r., z.6-7, poz.76; wyrok Sądu Najwyższego z 7 października 1998 r., sygn. II UKN 244/98, opubl. OSNAPiUS 1999, nr 20, poz. 662/.

Z dokonanych ustaleń wynika, że wnioskodawca D. H. ma 53 lata , posiada wykształcenie wyższe – jest prawnikiem. W swojej karierze zawodowej wykonywał zawód kierowcy karetki , ratownika medycznego oraz adwokata. Mając na uwadze poziom posiadanych kwalifikacji , zarówno teoretycznych , jak i praktycznych , szanse na podjęcie dotychczas wykonywanej pracy albo znalezienie nowej pracy w warunkach aktualnego rynku pracy i oczekiwań pracodawcę – przy występujących u wnioskodawcy zmianach powodujących ograniczenie, w znacznym stopniu, sprawności organizmu , w znanych Sądowi realiach gospodarczych , zwłaszcza w środowisku (...) istnieją , choć nie są duże . Jednakże wnioskodawca , mając wyższe wykształcenie, dysponuje potencjałem , umożliwiającym mu przekwalifikowanie , lub podjęcie aktywności , która , ze względu na stan zdrowia , będzie mogła być wykonywana , bezpiecznie.

Sąd przeanalizował sytuację wnioskodawcy w aspekcie przesłanek art. 13 ust.1 cyt. ustawy.

W konsekwencji wobec niespełnienia wszystkich przesłanek , brak jest podstaw do uwzględnienia odwołania i przyznania skarżącemu prawa do renty o czym Sąd Okręgowy na postawie art. 477 ¹⁴ § 1 k.p.c. orzekł jak w sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

Odpis wyroku wraz z uzasadnieniem doręczyć wnioskodawcy.