Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 80/14
POSTANOWIENIE
Dnia 15 lipca 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Barbara Myszka
w sprawie ze skargi J. Ł.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w B.
z dnia 20 września 2012 r.
w sprawie z powództwa E. D. i innych,
przeciwko T. D., M. D. i I. C.
o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 lipca 2015 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
2
Wyrokiem z dnia 20 września 2012 r. Sąd Okręgowy w B. oddalił apelację
powodów od wyroku Sądu Rejonowego w B. z dnia 23 maja 2012 r. oddalającego
powództwo o usunięcie niezgodności między stanem prawnym nieruchomości
ujawnionym w księdze wieczystej a rzeczywistym stanem prawnym przez
odłączenie z księgi wieczystej, prowadzonej dla nieruchomości położonej we wsi Z.
na terenie Gminy S., działki nr 26/4 i ustalenie, że powodom przysługują
następujące udziały w prawie własności tej działki: J. Ł. – 12/512, E. D. – 172/512,
A. D. – 3/512, E. D.– 12/512, J. D. – 12/512, J. D. – 12/512, K. N. – 12/512, W. S. –
12/512, A. D. – 3/512, R. D. – 3/512 i B. L. – 3/512 części, natomiast pozwanym: T.
D., M. D. i I. C. – każdemu po 67/384 części.
W dniu 20 września 2014 r. powódka J. Ł. wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w B. z dnia 20
września 2012 r., zarzucając naruszenie art. 10 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o
księgach wieczystych i hipotece (jedn. tekst: Dz. U. z 2013 r., poz. 707 ze zm. –
dalej: „u.k.w.h.”) przez przyjęcie, że w świetle tego przepisu nie jest możliwe
dokonanie uzgodnienia treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym
oraz że uzgodnienie takie może nastąpić tylko w drodze wznowienia postępowania
zakończonego prawomocnym postanowieniem, wydanym w sprawie o podział
majątku wspólnego, dział spadku i zniesienie współwłasności. Zdaniem skarżącej
wyrok Sądu Okręgowego jest niezgodny z art. 10 ust. 1 u.k.w.h. i art. 64 ust. 3
Konstytucji, a wydanie tego wyroku doprowadziło do wyrządzenia szkody,
polegającej na utracie prawa własności działki nr 26/4, położonej we wsi Z., gm. S.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
przysługuje tylko wtedy, gdy przez wydanie zaskarżonego orzeczenia stronie
została wyrządzona szkoda (art. 4241
§ 1 k.p.c.). Istnienie szkody jest zatem jedną
z przesłanek dopuszczalności skargi. Z art. 4241
§ 1 k.p.c. wynika, że ma to być
szkoda wyrządzona „przez wydanie” zaskarżonego wyroku, co oznacza, że między
wydaniem tego wyroku a szkodą musi zachodzić normalny związek przyczynowy
3
unormowany w art. 361 § 1 k.c. oraz że szkoda musi być – w stosunku do tego
wyroku – poniesiona później.
Ze względu na to, że istnienie szkody jest przesłanką dopuszczalności skargi,
do jej wymagań konstrukcyjnych – zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. – należy m.in.
uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie wyroku,
którego skarga dotyczy. Spełnienie tego wymagania polega na złożeniu przez
skarżącego oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej rodzaju
i rozmiaru – oraz uwiarygodnieniu tego oświadczenia, co nastąpi wtedy, gdy
twierdzenie zostanie uzasadnione na tyle, że będzie można uznać je za prawdziwe
(zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
OSNC 2006, nr 1, poz. 16 i z dnia 18 stycznia 2006 r., III CNP 22/05, OSNC 2006,
nr 6, poz. 111).
Powołanie się na wystąpienie szkody, bez wyraźnego i ścisłego wskazania
jej wysokości, przedstawienia przekonującej argumentacji prawnej, która mogłaby
wskazywać, że szkoda ta została rzeczywiście stronie wyrządzona, jak również bez
powołania dowodów bądź środków uwiarygodniających twierdzenia strony w tym
zakresie, samo w sobie nie jest wystarczające do spełnienia obowiązku
uprawdopodobnienia szkody (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia
18 listopada 2014 r., IV CNP 33/14, nie publ., z dnia 17 lutego 2015 r., III CNP
21/14, nie publ. i z dnia 12 marca 2015 r., II CNP 54/14, nie publ.).
W niniejszej sprawie skarżąca, dla spełnienia wymagania określonego w art.
4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., przytoczyła jedynie, że wydanie zaskarżonego wyroku
„…spowodowało wyrządzenie szkody poprzez utratę przez powódkę prawa
własności działki opisanej pod nr 26/4, położonej we wsi Z. .…”.
Takie ogólnikowe twierdzenie nie jest spełnieniem wymagania z art. 4245
§ 1
pkt 4 k.p.c. Wszystkie wymagania określone w art. 4245
§ 1 k.p.c. mają charakter
konstrukcyjny, w związku z czym skarga niespełniająca któregokolwiek z nich
podlega odrzuceniu a limine.
Z tych względów Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c. orzekł, jak
w sentencji.
4

IV CNP 80/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia