Sygn. akt V CNP 11/15
POSTANOWIENIE
Dnia 19 sierpnia 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi K. R.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
wyroku Sądu Okręgowego w O.
z dnia 29 sierpnia 2014 r.
w sprawie z powództwa E. B.-A.
przeciwko K. R.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 19 sierpnia 2015 r.,
1) odrzuca skargę
2) oddala wniosek powódki o zasądzenie kosztów
postępowania wywołanego wniesieniem skargi.
2
UZASADNIENIE
W związku ze skargą pozwanego K. R. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w O. z dnia 29 sierpnia 2014 r.
należy zważyć, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto -
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. - że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy, polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas
jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem wyroku niezgodnego
z prawem (por.: postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt IV
CNP 38/05, OSNC z 2006 r., nr 7 - 8, poz. 141; postanowienie SN z dnia
22 listopada 2005 r., sygn. akt I CNP 19/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia
23 września 2005 r., sygn. akt III CNP 5/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia
11 sierpnia 2005 r., sygn. akt III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16).
Przesłanka uprawdopodobnienia szkody zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła
w skardze nie tylko wszystkie znane mu fakty, które wskazują na związek między
zaskarżonym wyrokiem a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi
korzyściami, ale ponadto powoła dowody lub co najmniej ich surogaty,
które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody wiarygodnym. Tak rozumianego
obowiązku skarżący nie spełnił, powołując się jedynie na załączone do skargi
3
wezwanie do zapłaty, ponieważ przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego wyroku jest istnienie szkody w chwili
wnoszenia skargi, a nie możliwość jej wystąpienia w przyszłości. Należy też
zauważyć, że koszty procesu, którymi strona została obciążona, nawet gdyby
zostały już uiszczone przed wniesieniem skargi, nie stanowią szkody w rozumieniu
art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (zob.: postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2008 r.,
sygn. akt I CNP 47/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2007 r.,
sygn. akt I BP 24/07, nie publ.; postanowienie SN z dnia 28 listopada 2006 r.,
III CNP 46/06 nie publ.; postanowienie SN z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt II BP
11/06, OSNP z 2007 r., nr 15 - 16, nr 223).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c., skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno
nie mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien wykazać, że od zaskarżonego
wyroku nie przysługuje środek prawny, za pomocą którego mogłoby nastąpić
wzruszenie zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r.,
sygn. akt I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku.
Nie chodzi tylko o skargę kasacyjną, ale także o skargę o wznowienie
postępowania oraz o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie
orzeczenia, ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności
(zob. postanowienie SN z dnia 24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.).
Skarżący uzasadniając, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe, wykazał jedynie niedopuszczalność
skargi kasacyjnej, ale nie przeprowadził analizy prawnej możliwości skorzystania
z innych środków prawnych.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
Zgodnie z art. 3987
§ 1 zdanie 1 k.p.c. w zw. z art. 42412
k.p.c. strona
przeciwna może wnieść odpowiedź na skargę do sądu, który wydał zaskarżone
4
orzeczenie albo wprost do Sądu Najwyższego, jeżeli akta sprawy zostały już
przedstawione temu sądowi. Termin do wniesienia odpowiedzi na skargę wynosi
dwa tygodnie od doręczenia jej odpisu skargi.
Odpowiedź powódki na skargę została wniesiona w przepisanym terminie,
bezpośrednio do Sądu Najwyższego, jednak przed przedstawieniem akt sprawy
(doręczenie odpisu skargi w dniu 16 stycznia 2015 r. - k. 14, nadanie odpowiedzi na
skargę w dniu 20 stycznia 2015 r., koperta k. 22, przedstawienie akt sprawy w dniu
2 lutego 2015 r. - k. 15). Ponadto, zgodnie z art. 132 § 1 k.p.c. w toku sprawy
pełnomocnicy profesjonalni doręczają sobie nawzajem bezpośrednio odpisy pism
procesowych z załącznikami, a do pisma procesowego wniesionego do sądu
dołącza się dowód doręczenia drugiej stronie odpisu albo dowód jego wysłania
przesyłką poleconą. Pisma, do których nie dołączono dowodu doręczenia albo
dowodu wysłania przesyłką poleconą, podlegają zwrotowi bez wzywania do
usunięcia tego braku. Zasada ta dotyczy również odpowiedzi na skargę
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Powódka tego
obowiązku nie spełniła w należyty sposób. Do odpowiedzi na skargę została
jedynie dołączona niepoświadczona za zgodność z oryginałem kserokopia
pocztowego dowodu nadania (k. 21). Taka kserokopia nie może zostać uznana za
dowód istnienia oryginału o odwzorowanej treści i formie. Z tych przyczyn wniosek
powódki o zasądzenie kosztów postępowania nie może zostać uwzględniony.