Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

Dnia 28 listopada 2016 roku

Sąd Okręgowy w Szczecinie Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Mariola Wojtkiewicz (spr.)

Sędziowie: SO Dorota Gamrat-Kubeczak

SO Sławomir Krajewski

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2016 r. w Szczecinie

w sprawie ze skargi R. Z. (1)

o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa R. Z. (2) przeciwko (...) Bank Spółce Akcyjnej we W. o pozbawienie wykonalności tytułu wykonawczego, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 2 grudnia 2014r., sygn. akt II Ca 869/14

postanawia:

odrzucić skargę.

SSO Dorota Gamrat-Kubeczak SSO Mariola Wojtkiewicz SSO Sławomir Krajewski

Sygn. II Ca 1511/16

UZASADNIENIE

Powód R. Z. (1) wniósł skargę o wznowienie postępowania, zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 2 grudnia 2014r. (sygn. II Ca 869/14). Skarżący wskazał, że w wydaniu wyroku uczestniczyło dwóch sędziów, którzy z mocy prawa byli wyłączeni od orzekania.

W uzasadnieniu skargi R. Z. (1) wskazał, ze zarówno sędzia Anna Ruszkowska , jak i sędzia Krystyna Murawka znały komornika J. K., o czym Sąd Okręgowy miał wiedzę. Skarżący stwierdził, że gdyby jego sprawa była prowadzona przez innych sędziów, to z całą pewności wynik postępowania byłby odmienny. Z powyższych względów wnoszący skargę wniósł o rozpoznanie jej przez inny Sąd aniżeli Sąd Rejonowy w Gryficach ponieważ tamtejsi sędziowie znają się z komornikiem J. K.. Nadto wniósł o przekazanie sprawy do innego Sądu aniżeli Sąd Okręgowy w Szczecinie, albowiem również do tego Sądu ma ograniczone zaufanie.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Skarga podlega odrzuceniu.

Instytucja wznowienia postępowania opiera się na przysługującej poza tokiem instancji skardze o reasumpcję wadliwego procesu przez zastąpienie zapadłego orzeczenia, orzeczeniem nowym. Nadzwyczajny charakter tego środka prawnego, skierowanego przeciwko prawomocnemu orzeczeniu powoduje, że przywrócenie stanu sprzed zamknięcia postępowania sądowego ulegającego wznowieniu może nastąpić wyłącznie z powodów ściśle określonych w ustawie.

O ogólnej dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania rozstrzyga art. 399 k.p.c. w myśl, którego „ w wypadkach przewidzianych w dziale niniejszym można żądać wznowienia postępowania, które zostało zakończone prawomocnym wyrokiem”. Regulację tą należy rozumieć w ten sposób, że wznowienie postępowania możliwe jest tylko w tych sprawach, w których wydano prawomocne orzeczenia rozstrzygające sprawę co do istoty (wyrok, nakaz zapłaty, postanowienia wydane co do istoty w postępowaniu nieprocesowym), oraz w oparciu o ściśle w ustawie sprecyzowane podstawy.

Zgodnie z dyspozycją art. 410 § 1 k.p.c. w ramach postępowania wstępnego, na posiedzeniu niejawnym badaniu Sądu podlega okoliczność czy skarga wniesiona została w terminie (wynikającym z przepisów art. 407 i 408 k.p.c.), czy jest dopuszczalna (ze względu na zaskarżone orzeczenie) oraz czy została oparta na ustawowej podstawie wznowienia. W orzecznictwie Sądu Najwyższego ugruntowany jest pogląd, iż na etapie wstępnego badania skargi o wznowienie postępowania stwierdzenie, czy skarga opiera się na ustawowej podstawie powinno być zasadniczo dokonane na podstawie twierdzeń zawartych w skardze. Wspomniany etap badania skargi nie obejmuje natomiast oceny, czy wskazana podstawa wznowienia jest uzasadniona, gdyż należy to do zakresu merytorycznego rozstrzygnięcia skargi (postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2013 r., II CZ 184/12, LEX nr 1293758). Ponadto badanie wstępne skargi o wznowienie postępowania obejmuje badanie nie tylko tego, czy podana w skardze podstawa odpowiada wzorcowi jednej z podstaw wznowienia, lecz także czy w rzeczywistości ona wystąpiła. Jeżeli strona wskazuje fakty mogące stanowić podstawę wznowienia postępowania, a pomija jedynie ich uprawdopodobnienie, albo uprawdopodobnienie tych okoliczności sąd ocenia jako niewystarczające, aktualizuje się konieczność zastosowania trybu sanacji skargi o wznowienie postępowania przewidzianego w art. 410 § 2 k.p.c. Przepis ten ma zastosowanie także wówczas, gdy strona wskazuje wprawdzie okoliczności wskazujące na zachowanie terminu do wniesienia skargi, jednak ich nie uprawdopodobnia (postanowienie SN z dnia 20 grudnia 2012 r., III CZ 92/12, LEX nr 1299185). Ponadto warunkiem możliwości rozpatrywania zasadności skargi jest łączne spełnienie wszystkich warunków wskazanych w art. 409 k.p.c. Brak nawet jednego z nich sprawia zaś, że rozpatrywanie sprawy nie jest możliwe. Dlatego też stwierdzenie braku choćby jednego z tych warunków powoduje odrzucenie skargi (postanowienie SN z dnia 02 grudnia 2011 r., III UZ 28/11, LEX nr 1130395).

W niniejszej sprawie R. Z. (2) jako podstawę wznowienia podał okoliczność, że w sprawie orzekali sędziowie Sądu Rejonowego w Gryficach, którzy podlegali wyłączeniu, gdyż znają komornika J. K.. Innymi słowy oparł swoją skargę o treść przepisu art. 401 pkt 1 k.p.c., który stanowi, że można żądać wznowienia postępowania jeżeli w składzie sądu orzekał sędzia wyłączony z mocy ustawy, a strona przed uprawomocnieniem się wyroku nie mogła domagać się wyłączenia.

W tym miejscu należy przywołać treść postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2014 r. (sygn.. V CZ 81/13; L.), z której jednoznacznie wynika, że użycie w art. 401 pkt 1 k.p.c., tak jak i w art. 379 pkt 4 k.p.c., sformułowania „wyłączony z mocy ustawy” jednoznacznie wskazuje, że nie chodzi o kwestię związaną z wyłączeniem sędziego od rozpoznania sprawy na wniosek strony lub żądanie sędziego. Na tej podstawie nie można żądać wznowienia postępowania z powodu nieważności.

Skarżący po pierwsze nie przywołuje ustawowej przesłanki wyłączenia sędziów od rozpoznania sprawy I C 678/12, chodzi oczywiście o powody wyłączenia wymienione w art. 48 k.p.c. Znajomość sędziego ze stroną mogłaby być przesłanką wyłączenia sędziego, ale jedynie na wniosek strony lub sędziego. Nie stanowi natomiast o wyłączeniu sędziego z mocy ustawy. Tym samym nie uzasadnia podstawy wznowienia.

Ponadto znajomość sędziego z Komornikiem J. K., który nawet nie był stroną postępowania w sprawie I C 678/12 nie stanowiłaby podstawy do wyłączenia sędziego, a przynajmniej trudno sobie wyobrazić w jaki sposób ta znajomość miałaby się przełożyć na wątpliwości co do bezstronności sędziów Sądu Rejonowego, rozstrzygających sprawę I C 678/12. Co istotne to rozstrzygnięcie podlegało kontroli instancyjnej. Merytoryczne zatem orzeczenie w sprawie, oddalając apelację, wydał Sąd Okręgowy w Szczecinie, a co do składu tego Sądu nie ma zastrzeżeń w skardze.

Deklarowany przez wnioskodawcę brak zaufania do sądów pozostających w obszarze działania Sądu Okręgowego w Szczecinie czy też do poszczególnych sędziów nie może stanowić przesłanki, uzasadniającej zastosowanie szczególnego trybu w postaci ponownego rozpoznania prawomocnie zakończonej sprawy.

Mając powyższe na względzie Sąd Okręgowy wskazuje, iż samo sformułowanie powodów wznowienia w sposób odpowiadający art. 401 k.p.c., nie oznacza oparcia skargi na ustawowej podstawie wznowienia, ponieważ już z samego jej uzasadnienia wynika, że podnoszona podstawa nie zachodzi. Taka skarga, jako nieoparta na ustawowej podstawie wznowienia, w oparciu o przepis art. 410 § 1 k.p.c., polega odrzuceniu (por. postanowienie SN z dnia 6 października 2011 r., I PZ 21/11; Postanowienie SN z dnia 10 lutego 2006 r., I PZ 33/05, OSNP 2007/3-4/48; postanowienie Sądu najwyższego z dnia 28 października 1999 r. II UKN 174/99).

Mając powyższe rozważania na uwadze Sąd Okręgowy na podstawie przepisu art. 410 § 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. odrzucił skargę R. Z. (2) o wznowienie postępowania.

SSO Dorota Gamrat-Kubeczak SSO Mariola Wojtkiewicz SSO Sławomir Krajewski