Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 29 września 2016 roku

Sąd Rejonowy w Gorlicach I Wydział Cywilny

w składzie następującym:

po rozpoznaniu w dniu 29 września 2016 roku w Gorlicach

sprawy z powództwa Gminy Miejskiej K. w K.

przeciwko E. K., K. K.

o zapłatę

I.  zasądza solidarnie od pozwanych E. K. i K. K. na rzecz strony powodowej Gminy Miejskiej K. w K. kwotę 9.814,37zł (dziewięć tysięcy osiemset czternaście złotych trzydzieści siedem groszy) wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od:

1.  kwoty 372,84zł od dnia 03 stycznia 2009r. do dnia zapłaty,

2.  kwoty 406,81zł od dnia 03 lutego 2009r. do dnia zapłaty,

3.  kwoty 414,25zł od dnia 03 marca 2009r. do dnia zapłaty,

4.  kwoty 414,25zł od dnia 02 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty,

5.  kwoty 414,25zł od dnia 03 maja 2009r. do dnia zapłaty,

6.  kwoty 413,80zł od dnia 02 czerwca 2009r. do dnia zapłaty,

7.  kwoty 413,80zł od dnia 02 lipca 2009r. do dnia zapłaty,

8.  kwoty 313,80zł od dnia 02 sierpnia 2009r. do dnia zapłaty,

9.  kwoty 413,80zł od dnia 02 września 2009r. do dnia zapłaty,

10.  kwoty 313,80zł od dnia 02 października 2009r. do dnia zapłaty,

11.  kwoty 413,80zł od dnia 03 listopada 2009r. do dnia zapłaty,

12.  kwoty 58,29zł od dnia 03 stycznia 2010r. do dnia zapłaty,

13.  kwoty 328,02zł od dnia 02 lutego 2010r.do dnia zapłaty,

14.  kwoty 336,42zł od dnia 02 marca 2010r. do dnia zapłaty,

15.  kwoty 336,42zł od dnia 02 kwietnia 2010r. do dnia zapłaty,

16.  kwoty 336,42zł od dnia 05 maja 2010r. do dnia zapłaty,

17.  kwoty 336,42zł od dnia 02 czerwca 2010r. do dnia zapłaty,

18.  kwoty 336,42zł od dnia 02 lipca 2010r. do dnia zapłaty,

19.  kwoty 336,42zł od dnia 03 sierpnia 2010r. do dnia zapłaty,

20.  kwoty 336,42zł od dnia 02 września 2010r. do dnia zapłaty,

21.  kwoty 341,16zł od dnia 02 października 2010r. do dnia zapłaty,

22.  kwoty 431,16zł od dnia 03 listopada 2010r. do dnia zapłaty,

23.  kwoty 341,16zł od dnia 02 grudnia 2010r. do dnia zapłaty,

24.  kwoty 341,16zł od dnia 04 stycznia 2011r. do dnia zapłaty

25.  kwoty 350,82zł od dnia 02 lutego 2011r. do dnia zapłaty,

26.  kwoty 350,82zł od dnia 02 marca 2011r. do dnia zapłaty,

27.  kwoty 350,82zł od dnia 02 kwietnia 2011r. do dnia zapłaty

28.  kwoty 350,82zł od dnia 03 maja 2011r. do dnia zapłaty;

II.  oddala powództwo w pozostałym zakresie;

III.  odstępuje od obciążenia pozwanych kosztami procesu;

IV.  nieuiszczonymi kosztami sądowymi obciąża Skarb Państwa.

SSR Joanna Zaryczny

UZASADNIENIE

do wyroku Sądu Rejonowego w Gorlicach

z dnia 29.09.2016r.

do sygn. akt I C 68/15

o zapłatę

Strona powodowa Gmina Miejska K. wystąpiła z powództwem nadanym dnia 14.11.2014r. skierowanym przeciwko pozwanym E. K. i K. K. domagając się zasądzenia kwoty 11.543,08zł wraz z odsetkami ustawowymi:

- od kwoty 252,30 zł liczonymi od dnia 2 grudnia 2008 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 406,81 zł liczonymi od dnia 3 stycznia 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 406,81 zł liczonymi od dnia 3 lutego 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 414,25 zł liczonymi od dnia 3 marca 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 414,25 zł liczonymi od dnia 2 kwietnia 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 414,25 zł liczonymi od dnia 3 maja 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 2 czerwca 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 2 lipca 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 2 sierpnia 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 2 września 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 2 października 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 3 listopada 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 413,80 zł liczonymi od dnia 2 grudnia 2009 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 328,02 zł liczonymi od dnia 3 stycznia 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 328,02 zł liczonymi od dnia 2 lutego 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 2 marca 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 2 kwietnia 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 5 maja 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 2 czerwca 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 2 lipca 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 3 sierpnia 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 336,42 zł liczonymi od dnia 2 września 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 341,16 zł liczonymi od dnia 2 października 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 341,16 zł liczonymi od dnia 3 listopada 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 341,16 zł liczonymi od dnia 2 grudnia 2010 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 341,16 zł liczonymi od dnia 4 stycznia 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 350,82 zł liczonymi od dnia 2 lutego 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 350,82 zł liczonymi od dnia 2 marca 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 350,82 zł liczonymi od dnia 2 kwietnia 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 350,82 zł liczonymi od dnia 2 maja 2011 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 111,58 zł liczonymi od dnia 13 kwietnia 2012 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 35,64 zł liczonymi od dnia 19 listopada 2012 r. do dnia zapłaty

- od kwoty 411,69 zł liczonymi od dnia 14 listopada 2014r. do dnia zapłaty;

wraz z kosztami procesu, w tym kosztami zastępstwa procesowego.

Roszczenie zostało wywiedzione tytułem bezumownego korzystania z lokalu mieszkalnego położonego w K. przy ul. (...). Lokal ten najmowała A. M. (1) zmarła 13.11.2008r. Po jej śmierci w lokalu nadal pozostał M. K. (1) – syn pozwanych, który nie należał do kręgu osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu po zmarłej (art.691 k.c.), w związku z powyższym strona powodowa naliczała odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu. M. K. (1) pismem z dnia 10.04.2011r. uznał dług. W dniu 03.05.2011r. zmarł, a na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 11.01.2012r. Rep A(...)jego spadkobiercami zostali pozwani. Pozwani w piśmie z dnia 16.09.2013r. uznali dług. Strona powodowa pismami z dnia 29.08.214r. wezwała pozwanych do zapłaty pod rygorem wystąpienia na drogę postępowania sądowego. Kwota dochodzona pozwem to odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu i inne opłaty za okres od listopada 2008r. do kwietnia 2011r. wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia następnego po terminie płatności za dany miesiąc, a także kwota 411,69zł jako skapitalizowane odsetki naliczone w związku z nieterminowym regulowaniem należności za wcześniejsze okresy (k.1).

Pozwani K. K. i E. K. złożyli sprzeciw od nakazu zapłaty wydanego w postępowaniu upominawczym dnia 19.12.2014r. sygn. I Nc (...)(k.31) wnosząc o oddalenie powództwa oraz zasądzenie kosztów procesu wraz z kosztami zastępstwa procesowego. Podnieśli brak podstaw faktycznych i prawnych do uwzględnienia żądania pozwu, a także zarzut przedawnienia. Wskazali na brak możliwości weryfikacji zasadności żądania, ponieważ dokumenty dołączone do pozwu naliczają różne kwoty za ten sam lokal, strona powodowa nie wykazała prawa własności do wymienionego lokalu. W sposób nieuzasadniony po śmierci A. M. (1) należności za lokal zostały podniesione. Nie zostały uwzględnione 3 wpłaty dokonane przez M. K. (1): 100,00zł z dnia 14.07.2009r., 100,00zł w dniu 07.09.2009r. oraz 600,00zł dnia 24.11.2009r. Nie została uwzględniona korekta rozliczenia wpłat 83,53zł, która powinna pomniejszyć naliczone odszkodowanie. Naliczenie obejmuje maj 2011r., podczas gdy M. K. (1) zmarł 03.05.2011r. Nie zostały wyjaśnione żądania kwoty 111,58zł z odsetkami od 13.04.2012r. i 35,64zł z odsetkami od 19.11.2012r., a także suma odsetek za okresy wcześniejsze 411,69zł (odsetki za okres 27.03.2007 – 11.11.2008), kiedy zmarły nie był najemcą. Podnosząc zarzut przedawnienia pozwani zaprzeczyli, by pismo ich syna z dnia 10.04.2011r. stanowiło uznanie długu, ponieważ nie określało wysokości zadłużenia, podobnie jak ich pismo z dnia 16.09.2013r. Są one ogólnikowe i nie wynika z nich, by uznawali dług, w tym by pozwani wyrazili wolę zapłaty długu syna (k.36).

Na wypadek uwzględnienia powództwa pełnomocnik wniósł o zakreślenie pozwanym stosownego terminu celem pozyskania środków i nieobciążanie kosztami procesu.

Odnosząc się do stanowiska pozwanych zawartego w sprzeciwie strona powodowa podtrzymała w pełni żądanie pozwu. Nie podzieliła argumentacji pozwanych dotyczącej braku uznania, podnosząc, że strony prowadziły szeroką korespondencję, z której wynika, iż pozwani znali wysokość zadłużenia syna i uznali je w pełnej wysokości, w piśmie z dnia 27.06.2013r. wyrazili zgodę na spłacenie długu syna, który wynosił 14.495,98zł, zaproponowali jednorazową spłatę 7.000,00zł, a reszty w 10 ratach (k.49).

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

Lokal przy ul. (...) w K. stanowi własność Gminy Miejskiej K.. Był wykorzystywany jako mieszkanie socjalne. Na podstawie decyzji z dnia 27.01.1994r. nr LB/MI-II- (...) (...)Prezydenta Miasta K. i umowy najmu z dnia 01.02.1994r. lokal został przydzielony A. M. (1).

(dowód: decyzja Prezydenta Miasta K. z dnia 27.01.1994r. nr LB/MI-II- (...) (...)– k.5, umowa o najem lokalu mieszkalnego z dnia 21.02.1994r. z aneksem z dnia 21.02.1994r. – k.6, 7, wydruk KW nr (...) – k.50)

W lokalu tym zamieszkiwał także M. K. (1) - syn pozwanych, który nie należał do kręgu osób uprawnionych do wstąpienia w stosunek najmu.

Najemca mieszkania A. M. (1) zmarła dnia 13.11.2008r. W mieszkaniu przy ul. (...) nadal zamieszkiwał po jej śmierci M. K. (1).

(okoliczność bezsporna: odpis zupełny aktu zgonu A. M. – k.8)

M. K. (1) nie regulował wszystkich płatności za zajmowanie lokalu, tj. odszkodowania za korzystanie z lokalu bez tytułu prawnego oraz należności za media.

W piśmie z dnia 10.04.2010r. M. K. (1) wniósł o rozłożenie długu z tytułu opłat za mieszkanie na raty, zobowiązał się regulować dług w kwocie 1.300,00zł miesięcznie od czerwca 2011r. Podał, że „chce wyjechać do pracy za granicę i spłacać dług za mieszkanie”.

(dowód: pismo M. K. do Wydziału Budynków w K. z dnia 10.04.2011r. - k.9)

M. K. (1) zmarł dnia 03.05.2011r. Rodzice zostali poinformowani o śmierci syna dopiero po 3 tygodniach. Nie byli w mieszkaniu zajmowanym przez syna w K.. Nie otrzymali kluczy do tego mieszkania po jego śmierci, nie zabrali stamtąd żadnych rzeczy. Po śmierci syna dowiadywali się w banku, czy syn nie miał zadłużenia, lecz nie dokonywali sprawdzenia ewentualnego zadłużenia z tytułu mieszkania, które zajmował, ponieważ syn nie skarżył się na brak pieniędzy. Miał pozwolenie na remont i wyremontował tamto mieszkanie. Dowiedzieli się, że syn miał pieniądze w funduszu (V.) i dowiedzieli się, że muszą nabyć spadek. Notariusz pytała ich, czy syn nie miał długów, a oni po sprawdzeniu banku jak wyżej nie wiedzieli o zadłużeniu z mieszkania.

Spadek po synu M. K. (1) na podstawie aktu poświadczenia dziedziczenia z dnia 11.01.2012r., Rep A (...), nabyli wprost rodzice – pozwani K. i E. K..

(okoliczność bezsporna: odpis zupełny aktu zgonu – k.10, akt notarialny z dnia 11.01.2012r. Rep A nr (...) akt poświadczenia dziedziczenia – k.11, zeznania pozwanej K. K. protokół rozprawy z dnia 28.05.2015r. od 00:06:32 k.60/2)

Pozwani nie byli świadomi zaległości syna w opłatach za mieszkanie. Dowiedzieli się o nich dopiero z wezwania do zapłaty w 2013r. Wcześniej właściciel mieszkania nie dochodził od nich należności. Kiedy przyszło wezwanie E. K. zadzwonił do zarządu budynków i dyrektor poinformował ich, by napisali pismo, w którym przedstawią swoją sytuację majątkową, to być może część długu zostanie umorzona. Początkowo w piśmie z dnia 27.06.2013r. nie wyrazili zgody na zapłatę „ tak dużych kosztów”. Potem w związku z kontaktem z dyrektorem wystosowali pisma o częściowe umorzenie długu, lecz okazały się one nieskuteczne.

W piśmie z dnia 16.09.2013r. ponownie zwrócili się do Zarządu (...) w K. o umorzenie kosztów spowodowanych przez syna. Zaproponowali umorzenie połowy zadłużenia wynikającego z wezwania z dnia 31.05.2011r., tj. 11.842,02zł, nie zaś z dnia 16.09.213r. na kwotę 14.290,23zł, które nie wiedzieli skąd narosło. Zadłużenie do kwoty 6.000,00zł zobowiązali się spłacić do 2 miesięcy.

W piśmie z dnia 22.10.2013r. pozwani wyrazili zgodę na spłacenie długu syna za mieszkanie w kwocie 14.495,98zł, zadeklarowali jednorazową wpłatę 7.000,00zł i reszty w 10 ratach po 760,00zł.

(dowód: pismo pozwanych do (...) w K. z dnia 22.10.2013r. – k.52, pismo pozwanych do (...) w K. z dnia 16.09.2013r. – k.13, z dnia 27.06.2013r. – k.54-55, zeznania pozwanych K. K. protokół rozprawy z dnia 28.05.2015r. od 00:06:32 k.60/2 i protokół rozprawy z dnia 29.09.2016r. od 00:09:46 k.273/2, pozwanego E. K. protokół rozprawy z dnia 29.09.2016r. od 00:23:32 k.273/2)

W piśmie z dnia 29.08.2014r. Zarząd (...) w K. wezwał pozwanych do zapłaty kwoty 18.377,64zł, w tym: 11.131,39zł z tytułu opłat za korzystanie z lokalu oraz opłat niezależnych od właściciela, 7.240,05zł z tytułu odsetek od zadłużenia, 6,20zł jako koszty upomnień.

(dowód: przedsądowe wezwanie do zapłaty z dnia 29.08.2014r. nr (...) – k.14, 15)

Odszkodowanie za bezumowne korzystanie z lokalu mieszkalnego nr (...) przy ul. (...) w K. naliczone zostało od dnia 14.11.2008r. w wysokości dwukrotnego czynszu za dany lokal na podstawie uchwały Nr XXIV/289 Rady Miasta K. z dnia 24 października 2007r. (z późn. zm.), natomiast od dnia 01.12.2009r. w wysokości 135% aktualnego czynszu za lokal, na podstawie zarządzenia (...) Prezydenta Miasta K. z dnia 10 listopada 2009r. w sprawie zmiany zarządzenia Nr (...) Prezydenta Miasta K. z dnia 28 lipca 2009r. w sprawie określania zasad ustalenia wysokości odszkodowania za zajmowanie bez tytułu prawnego lokalu wchodzącego w skład zasobu mieszkaniowego Gminy Miejskiej K. oraz zasad odstąpienia od procedury eksmisyjnej. W przypadku lokali Gminy Miejskiej K. w budynku przy ul. (...) w K. wysokość stawki czynszu za 1m ² powierzchni użytkowej, zgodnie z zarządzeniem Prezydenta Miasta K. nr (...), kształtowała się na poziomie od 5,48 zł/m ² do 7,19 zł/m ².

Zadłużenie z mieszkania przy ul. (...) za okres od listopada 2008r. do kwietnia 2011r. wyniosło łącznie z tytułu opłat za bezumowne korzystanie i opłat niezależnych, po uwzględnieniu korekt i nadpłat oraz wpłat 9.814,367zł, tj.:

- za listopad 2008r. opłaty za zajmowanie mieszkania (158,26zł) i opłaty niezależne (143,05zł) – 301,31zł, po uwzględnieniu wpłaty 270,00zł do zapłaty pozostałaby kwota 31,31zł, a wobec nadpłaty 65,28zł, brak podstaw do naliczenia należności za ten miesiąc, a powstała jeszcze nadpłata 33,97zł,

- za grudzień 2008r. opłaty za zajmowanie mieszkania (263,76) i opłaty niezależne (143,05) – razem 406,81zł, a po uwzględnieniu nadpłaty z poprzedniego miesiąca 33,97zł do zapłaty pozostała kwota 372,84zł,

- za kolejne miesiące 2009r. powstały do zapłaty kwoty za styczeń 406,81zł, za: luty, marzec, kwiecień kwoty po 414,25zł, za maj, czerwiec po 413,80zł,

- w lipcu 2009r. po uwzględnieniu wpłaty 100,00zł – kwota 313,80zł,

- w sierpniu 2009r. 413,80zł,

- we wrześniu 2009r. po uwzględnieniu wpłaty 100,00zł – kwota 313,80zł,

- w październiku 2009r. 413,80zł,

- w listopadzie 2009r. wobec wpłaty kwoty 600,00zł i nadpłaty 83,53zł nie powstał obowiązek zapłaty, a została nadpłata 269,73zł,

- w grudniu 2009r. wobec nadpłaty z poprzedniego miesiąca i naliczeniu do zapłaty 328,02zł obowiązek zapłaty dotyczył tylko różnicy, czyli 58,29zł,

- za kolejne miesiące 2010r. obowiązek zapłaty powstał w kwotach: styczeń 328,02zł, od lutego do sierpnia 2010r. po 336,42zł miesięcznie, od września do grudnia 2010r. po 341,16zł miesięcznie

- od stycznia do kwietnia 2011r. po 350,82zł miesięcznie.

Opłaty za wcześniejsze i dalsze okresy nie obciążały M. K. (1), który wcześniej nie był najemcą, a zmarł dnia 03.05.2011r.

(dowód: pismo (...) w K. z dnia 01.07.2015r. – k.68, zestawienie naliczeń, korekt oraz rozliczeń zaliczek za media za okres 1.11.2008r. – 30.04.2011r. – k.69)

Pozwani utrzymują się z emerytur w wysokościach po 1.300,00 i 1.200,00zł miesięcznie. Pozwany E. K. podlega stałemu leczeniu. Posiadali nieruchomość budynkową i gruntowe w D., które sprzedali z uwagi na stan zdrowia i nabyli mieszkanie w G., gdzie obecnie zamieszkują.

(dowód: zeznania pozwanych K. K. protokół rozprawy z dnia 28.05.2015r. od 00:06:32 k.60/2 i protokół rozprawy z dnia 29.09.2016r. od 00:09:46 k.273/2, pozwanego E. K. protokół rozprawy z dnia 29.09.2016r. od 00:23:32 k.273/2)

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie przedłożonych przez strony dokumentów oraz dowodu z zeznań stron ograniczonego do słuchania pozwanych.

Sąd nie oparł się na dokumencie „Zestawienie zaległości na lokalu mieszkalnym przy ul. (...)” (k.16 i n., 131), ponieważ obejmuje ono okres nieobjęty żądaniem pozwu, tj. od stycznia 2005r. do sierpnia 2013r., kiedy M. K. (1) nie był obowiązany do uiszczania należności za lokal (roszczenie obejmuje okres od listopada 2008r. do kwietnia 2011r.), nie uwzględnia wpłat dokonanych przez lokatora oraz korekt naliczeń. Nieprzydatne są także dokumenty dotyczące postepowania komorniczego Km (...) (...) oraz „Obliczenia do stanu sprawy”, „Raty do spłaty dla sprawy” (k.19 i n.), ponieważ nie zostało wyjaśnione w jaki sposób kwoty wynikające z tych dokumentów przekładają się na wysokość żądania. Niejasny jest także dokument „Wyciąg z konta za okres od 01.01.2008 – 31.12.2014” (k.22 i n.).

Sąd nie wykorzystał dokumentu „Analiza rozliczeń mediów za lata 2008-2011” (k.132 i n.), ponieważ jest to zestawienie roczne, podczas gdy należności dochodzone pozwem wynikając z naliczeń miesięcznych.

Okoliczność regulowania przez stronę powodową opłat za wodę, energię i gaz nie była kwestionowana i powoływanie dokumentów obrazujących zbiorcze zapłaty nie jest przydatne dla oceny zużycie jednostkowego w lokalu zajmowanym przez M. K. (1) (k.134 i n.).

Ustalając wysokość należnego stronie powodowej odszkodowania z tytułu zajmowania lokalu przez M. K. (1) Sąd nie oparł się na wyliczeniach opinii biegłego, uznając ostatecznie, iż najbardziej miarodajne dla oceny rzeczywistych kosztów poniesionych przez stronę powodową jest zestawienie przedstawione przez (...) przy piśmie z dnia 01.07.2015r. (k.68-69). Dokument ten obrazuje rzeczywiście naliczane przez właściciela należności wynikłe ze stosowanych przez niego stawek. Biegły z zakresu szacowania nieruchomości mgr inż. R. A. (k.79 i n.) wyliczył zarówno wysokość czynszu regulowanego (3.894,89zł), jak i czynszu wolnorynkowego (18.500,00zł). Roszczenie strony powodowej znajduje podstawę w art.18 ustawy z dnia 21.06.2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego (Dz.U.2014.150 j.t., dalej w skrócie u.o.p.l.), wedle którego odszkodowanie za zajmowanie lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu, a jeżeli odszkodowanie to nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać odszkodowania uzupełniającego. Biorąc pod uwagę, iż lokal mieszkalny był zajmowany najpierw jako lokal socjalny przez A. M. (1), a następnie mieszkał w nim M. K. (1) niezasadne byłoby naliczanie odszkodowania według wysokości czynszu wolnorynkowego, skoro na takim rynku mieszkanie to nie mogło być wynajmowane. Wysokość czynszu według stawek czynszu regulowanego nie odbiega od podstawy naliczenia zastosowanej przez stronę powodową, ponieważ biegły bazował na stawkach czynszu regulowanego wynikłych z aktów stosowanych przez (...). Niemniej jednak bazując na tym, iż odszkodowanie ma stanowić naprawę uszczerbku majątkowego jaki rzeczywiście zaistniał w majątku strony powodowej, sama stawka czynszu regulowanego takiej funkcji by nie wypełniała, wobec naliczenia jeszcze tzw. opłat niezależnych od właściciela. Z tych przyczyn, pomimo niezakwestionowania tez opinii biegłego, Sąd oszacował roszczenie na podstawie powołanego zestawienia, nie zaś na bazie opinii biegłego.

Zeznania pozwanych (K. K. protokół rozprawy z dnia 28.05.2015r. od 00:06:32 k.60/2 i protokół rozprawy z dnia 29.09.2016r. od 00:09:46 k.273/2, pozwanego E. K. protokół rozprawy z dnia 29.09.2016r. od 00:23:32 k.273/2) były szczere i nie budziły wątpliwości co do ich wiarygodności.

Sąd zważył, co następuje:

Powództwo zasługiwało na uwzględnienie w części.

Strona powodowa dochodziła od pozwanych jako następców prawnych zmarłego dłużnika kwoty 11.543,08zł wraz z odsetkami ustawowymi od upływu terminu poszczególnych należności miesięcznych tytułem odszkodowania za bezumowne korzystanie z mieszkania przez M. K. (1) w okresie od listopada 2008r. do kwietnia 2011r.

Na zasadzie art.18 u.o.p.l. osoby zajmujące lokal bez tytułu prawnego są obowiązane do dnia opróżnienia lokalu co miesiąc uiszczać odszkodowanie, które odpowiada wysokości czynszu, jaki właściciel mógłby otrzymać z tytułu najmu lokalu, a jeżeli odszkodowanie nie pokrywa poniesionych strat, właściciel może żądać odszkodowania uzupełniającego.

Roszczenie odszkodowawcze właściciela lokalu przewidziane w art. 18 ustawy o ochronie lokatorów obejmuje wynagrodzenie szkody w pełnej wysokości (postanowienie SN z dnia 25.06.2008r., III CZP 46/08 LEX nr 437195). Nie zwalnia to jednak strony powodowej od obowiązku wykazania wysokości straty, jaką poniosła w tej konkretnej sprawie (wyrok SO w Nowym Sączu z dnia 24.10.2013r. III Ca 648/13 LEX nr 1716479).

Pozwani podnieśli zarzut braku podstaw faktycznych i prawnych, zanegowali, by doszło do uznania długu i podnieśli zarzut przedawnienia roszczenia.

Określone w art. 18 ust. 1 ustawy z 2001r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego roszczenia odszkodowawcze przedawniają się w terminie trzyletnim, przewidzianym w art. 118 k.c. dla roszczeń o świadczenia okresowe (wyrok SN z dnia 07.03.2014r. sygn. IV CNP 33/13 LEX nr 1438649). Roszczenie dochodzone przez stronę powodową dotyczyło należności za okres od listopada 2008r. do kwietnia 2011r. Termin zapłaty roszczenia najwcześniej wymagalnego upłynął dnia 01.12.2008r., najpóźniej wymagalnego 01.05.2011r., dalsze roszczenia dotyczące kwot 111,58zł naliczały odsetki od dnia 13.04.2012r., od kwoty 35,64zł od dnia 19.11.2012r., a od kwoty 411,69zł od dnia wniesienia pozwu. Pozew został nadany dnia 14.11.2014r.

Biorąc pod uwagę datę nadania pozwu, zarzut przedawnienia osiągnąłby skutek co do roszczeń wymagalnych przed 14.11.2011r., zatem co do całości dochodzonego roszczenia. Lecz do akt zostały złożone pisma M. K. (1) z dnia 10.04.2011r. (k.9) oraz pozwanych z dnia 16.09.2013r. (k.13).

Strona powodowa wywiodła z treści powyższych pism twierdzenie o uznaniu długu zarówno przez dłużnika głównego M. K. (1) przez pismo z dnia 10.04.2011r., jak i przez jego następców prawnych, tj. pozwanych w piśmie z dnia 16.09.2013r. Pozwani negowali, by powyższe oświadczenia stanowiły uznanie długu.

Na podstawie art.123§1 pkt 2 k.p.c. bieg przedawnienia przerywa się przez uznanie roszczenia przez osobę, przeciwko której roszczenie przysługuje.

Uznanie roszczenia w rozumieniu art. 123 § 1 pkt 2 k.c. występuje w każdym wypadku wyraźnego oświadczenia woli lub też innego jednoznacznego zachowania się dłużnika wobec wierzyciela, z którego wynika, że dłużnik uważa roszczenie za istniejące (vide wyrok SN z dnia 07.03.2003r. I CKN 11/01 LEX nr 83834). Sens instytucji uznania roszczenia polega na tym, że dłużnik zapewnia wierzyciela o wykonaniu zobowiązania, w związku z czym wierzyciel nie musi obawiać się upływu przedawnienia roszczenia, gdyż uznanie powoduje przerwanie biegu przedawnienia (art. 123 § 1 pkt 2 k.c.), na skutek którego przedawnienie zaczyna biec na nowo (art. 124 § 1 k.c.). Uznanie jest więc przejawem lojalności dłużnika, w stosunku do wierzyciela i zapobiega wytaczaniu niepotrzebnych procesów (tak wyrok SA w Katowicach z dnia 31.01.2013r. I ACa 663/12 LEX nr 1280122).

Uznanie długu może występować w formie tzw. uznania właściwego i uznania niewłaściwego. Pierwsza forma uznania stanowi nieuregulowaną odrębną umowę ustalającą co do zasady i zakresu istnienie albo nieistnienie jakiegoś stosunku prawnego. Uznanie niewłaściwe jest natomiast określane jako przyznanie przez dłużnika wobec wierzyciela istnienia długu (tak wyrok SN z dnia 23.03.2004r. V CK 346/03).

Skutek uznania w postaci przerwy biegu przedawnienia nie jest uzależniony od uznania długu w określonej wysokości. Uznanie niewłaściwe długu dotyczy stanu wiedzy podmiotu składającego oświadczenie, wystarczy zatem, aby dłużnik uznał dług co do zasady. Uznanie niewłaściwe może dotyczyć także roszczeń, których wysokość nie jest jeszcze dokładnie ustalona. Przyjmuje się też, że uznanie niewłaściwe może być dokonane w sposób wyraźny lub dorozumiany przez czynność czysto faktyczną, a w konsekwencji nie musi ono wskazywać ani podstawy prawnej, ani wysokości uznawanego roszczenia. W czynnościach konkludentnych z natury rzeczy nie ma miejsca na oświadczenia co do wysokości uznawanego długu (vide wyrok SA w Krakowie z dnia 14.12.2012r. I ACa 1205/12 LEX nr 1246693).

Biorąc pod uwagę treść oświadczeń zarówno M. K. (1), jak i jego rodziców – pozwanych, Sąd podzielił argumentację strony powodowej, iż doszło poprzez nie do skutecznego uznania powództwa, a w konsekwencji przerwania biegu terminu przedawnienia. M. K. (1) oświadczeniu z dnia 10.04.2011r. przyznał istnienie długu, choć nie wymienił w oświadczeniu jego wysokości. Z treści pisma wnioskować można, iż dług stanowił wielokrotność kwoty 1.300,00zł, bowiem w takich ratach miesięcznych M. K. (1) deklarował spłatę. Takie oświadczenie stanowiło dla wierzyciela sygnał braku konieczności dochodzenia roszczenia na drodze sądowej, wobec woli dłużnika spłaty zobowiązania w ratach. Na skutek oświadczenia M. K. (1) bieg przedawnienia uległ przerwaniu, a po nim zaczął biec na nowo w myśl art.124§1 k.c. Do kolejnego uznania doszło przez pismo pozwanych z dnia 16.09.2013r., w którym także nie została wymieniona pełna kwota zadłużenia, lecz zawarta została deklaracja spłaty części zadłużenia jednorazowo (6.000,00zł), a pozostałej części w ratach. Także to oświadczenie stanowiło dla wierzyciela sygnał braku konieczności dochodzenia wierzytelności na drodze sądowej, wobec deklaracji dobrowolnej spłaty ze strony dłużnika.

Pozew został złożony po około roku od uznania.

W konsekwencji wobec uznania roszczenia zarzut przedawnienia nie odniósł zamierzonego skutku.

Pozwani odpowiadają za dług syna na zasadzie art.922 k.c. w zw. z art. 1012 k.c. i 1031§1 k.c., ponieważ przyjęli po nim spadek wprost.

Roszczenie strony powodowej wynikało z zajmowania przez M. K. (1) lokalu mieszkalnego bez tytułu prawnego. W związku z powyższym naliczane było odszkodowanie za bezumowne korzystanie oraz opłaty niezależne od właściciela.

Odszkodowanie za bezumowne korzystanie naliczane było zgodnie z obowiązującymi w (...) w K. stawkami oraz opłaty niezależne od właściciela. Roszczenie wynikające z art.18 ust.1 u.o.p.l. winno odzwierciedlać rzeczywistą szkodę właściciela. Stąd dokonując jej oszacowania Sąd oparł się na wyliczeniu dokonanym przez zarządcę, czyli Komunalny Zarząd (...) w K., z tym, że Sąd uwzględnił, tj. odjął wszelkie zaliczki, nadpłaty oraz dokonane wpłaty. Na skutek powyższego odszkodowanie Sąd ustalił i zasądził na zasadzie art.18 ust.1 u.o.p.l. w kwocie 9.814,37zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie od:

1.  kwoty 372,84zł od dnia 03 stycznia 2009r. do dnia zapłaty,

2.  kwoty 406,81zł od dnia 03 lutego 2009r. do dnia zapłaty,

3.  kwoty 414,25zł od dnia 03 marca 2009r. do dnia zapłaty,

4.  kwoty 414,25zł od dnia 02 kwietnia 2009r. do dnia zapłaty,

5.  kwoty 414,25zł od dnia 03 maja 2009r. do dnia zapłaty,

6.  kwoty 413,80zł od dnia 02 czerwca 2009r. do dnia zapłaty,

7.  kwoty 413,80zł od dnia 02 lipca 2009r. do dnia zapłaty,

8.  kwoty 313,80zł od dnia 02 sierpnia 2009r. do dnia zapłaty,

9.  kwoty 413,80zł od dnia 02 września 2009r. do dnia zapłaty,

10.  kwoty 313,80zł od dnia 02 października 2009r. do dnia zapłaty,

11.  kwoty 413,80zł od dnia 03 listopada 2009r. do dnia zapłaty,

12.  kwoty 58,29zł od dnia 03 stycznia 2010r. do dnia zapłaty,

13.  kwoty 328,02zł od dnia 02 lutego 2010r.do dnia zapłaty,

14.  kwoty 336,42zł od dnia 02 marca 2010r. do dnia zapłaty,

15.  kwoty 336,42zł od dnia 02 kwietnia 2010r. do dnia zapłaty,

16.  kwoty 336,42zł od dnia 05 maja 2010r. do dnia zapłaty,

17.  kwoty 336,42zł od dnia 02 czerwca 2010r. do dnia zapłaty,

18.  kwoty 336,42zł od dnia 02 lipca 2010r. do dnia zapłaty,

19.  kwoty 336,42zł od dnia 03 sierpnia 2010r. do dnia zapłaty,

20.  kwoty 336,42zł od dnia 02 września 2010r. do dnia zapłaty,

21.  kwoty 341,16zł od dnia 02 października 2010r. do dnia zapłaty,

22.  kwoty 431,16zł od dnia 03 listopada 2010r. do dnia zapłaty,

23.  kwoty 341,16zł od dnia 02 grudnia 2010r. do dnia zapłaty,

24.  kwoty 341,16zł od dnia 04 stycznia 2011r. do dnia zapłaty

25.  kwoty 350,82zł od dnia 02 lutego 2011r. do dnia zapłaty,

26.  kwoty 350,82zł od dnia 02 marca 2011r. do dnia zapłaty,

27.  kwoty 350,82zł od dnia 02 kwietnia 2011r. do dnia zapłaty

28.  kwoty 350,82zł od dnia 03 maja 2011r. do dnia zapłaty.

W pozostałym zakresie roszczenie jako niewykazane zostało oddalone. Mianowicie Sąd nie zasadził należności, które nie były zasadne z uwagi na nadpłaty, lub dokonane wpłaty. Nieuzasadnione było także naliczanie od pozwanych skapitalizowanych odsetek za poprzednie okresy i należności z naliczanymi odsetkami od 2012 i 2014r., skoro M. K. (1) zmarł 03.05.2011r.

Pozwani nie domagali się rozłożenia kwoty na raty. Pełnomocnik wnosił o zakreślenie stosownego terminu na dokonanie płaty, lecz bacząc na sprzedaż przez pozwanych nieruchomości i wolę szybkiego załatwienia sprawy, Sąd takiego odroczenia zapłaty nie zastosował.

Powództwo zostało uwzględnione w części około 85% (89.814,37 / 11.543,08). Strony były reprezentowane przez zawodowych pełnomocników ustanowionych z wyboru. Strona powodowa uiściła opłatę od pozwu 578,00zł (k.26), zaliczkę na poczet opinii biegłego 800,00zł (k.73) poz. 205/15. Sąd przyznał biegłemu wynagrodzenie za opracowanie opinii w kwocie 1.780,89zł, które do kwoty 800,00zł zostało wypłacone z zaliczki, natomiast w pozostałej części, tj. 980,89zł tymczasowo ze środków Skarbu Państwa (k.128).

Biorąc pod uwagę, iż pozwani nie są dłużnikami głównymi, lecz odpowiedzialność wynika ze spadkobrania po synu, ich aktualną sytuację zdrowotną, przede wszystkim pozwanego E. K., okoliczność, iż przejawiali wolę zapłaty i wolę ugodowego zakończenia sporu, Sąd uznał iż zachodzi szczególnie uzasadniony wypadek z art.102 k.p.c. i odstąpił od obciążenia pozwanych obowiązkiem zwrotu kosztów na rzecz strony powodowej. W związku z powyższym i art.113 ust.1 u.k.s.c. nieuiszczonymi kosztami sądowymi został obarczony Skarb Państwa.

SSR Joanna Zaryczny