Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 25 stycznia 2022 r.

Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący: Sędzia Marta Karnacewicz

Protokolant: sekretarz Anna Mazur

po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 stycznia 2022 r. w Szczecinie

sprawy z powództwa J. K.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W.

o zapłatę

I.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz J. K. kwotę 16.000 (szesnastu tysięcy) złotych wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od kwoty:

- 11.000 zł od dnia 20 października 2013 r. do dnia zapłaty,

- 5.000 zł od dnia 29 grudnia 2021 r. do dnia zapłaty,

oraz kwotę 669 (sześciuset sześćdziesięciu dziewięciu) dolarów amerykańskich wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 20 października 2013 r.;

II.  oddala powództwo w pozostałej części;

III.  zasądza od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz J. K. kwotę 5.554 zł (pięciu tysięcy pięciuset pięćdziesięciu czterech złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

IV.  nakazuje pobrać od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin-Centrum w Szczecinie kwotę 39,78 zł (trzydziestu dziewięciu złotych i siedemdziesięciu ośmiu groszy) tytułem kosztów sądowych.

Sędzia Marta Karnacewicz

Sygnatura akt I C 57/18

UZASADNIENIE

Pozwem z dnia 23 lutego 2017 roku powód J. K., reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o zasądzenie od (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i cierpienie kwoty 5.000 zł wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 4 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz tytułem odszkodowania w związku z poniesionymi wydatkami w związku z niewłaściwie wykonanym zabiegiem stomatologicznym kwoty 6.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 października 2013 r., a także kwoty 669 dolarów amerykańskich USD wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 października 2013 r. Ponadto powód wniósł o zasądzenie kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Strona powodowa wskazała, że we września 2010 roku J. K. poddał się wykonaniu zabiegu stomatologicznego polegającego na wykonaniu koron nazębnych przez lekarza stomatologa (...) H. K. w (...) Przychodni (...).Z.O.Z. H. G.-K.., G. B. w W.. W ocenie powoda zabieg ten został wykonany w sposób nieprawidłowy, niezgodny z zasadami sztuki lekarskiej. W czasie przeprowadzania leczenia J. K. stomatolog H. K. posiadała wykupioną u strony pozwanej polisę (...) nr (...). W dniu 4 czerwca 2012 r. powód zgłosił stronie pozwanej przedmiotową szkodę, a następnie pismem z dnia 16 września 2013 r. wezwał pozwaną do zapłaty na jego rzecz zadośćuczynienia oraz odszkodowania w związku z wyżej opisanym zdarzeniem. Decyzją z dnia 19 grudnia 2014 r. pozwana poinformowała powoda, iż brak jest podstaw do przyjęcia odpowiedzialności (...) S.A. za przedmiotowe zdarzenie i wypłaty świadczenia z umowy ubezpieczenia OC H. K.. W dniu 2 marca 2015 r. powód odwołał się od tej decyzji, w odpowiedzi pismem z dnia 23 marca 2015 r. pozwana oświadczyła, iż podtrzymuje swoje dotychczasowe stanowiska.

W dniu 17 marca 2017 r. Sąd Rejonowy Szczecin-Centrum w Szczecinie wydał nakaz zapłaty, w którym uwzględnił w całości roszczenie strony powodowej.

Pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. złożyła sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty, w którym wniosła o oddalenie powództwa w całości oraz zasądzenie na rzecz pozwanej kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych oraz kosztów opłaty skarbowej od udzielonego pełnomocnictwa w kwocie 17 zł. Ustosunkowując się do twierdzeń pozwu pozwana wskazała, iż w toku likwidacji szkody ustaliła, że działaniu stomatologa w związku z przeprowadzonym zabiegiem wykonania koron nazębnych u powoda nie można przepisać błędów czy zaniedbań, gdyż stomatolog działała zgodnie z aktualną wiedzą medyczną. Z ostrożności procesowej pozwana podniosła, iż roszczenie o zadośćuczynienie jest nadmiernie wygórowane, nie ma w najmniejszym stopniu funkcji odszkodowawczej, jest jedynie wyrównaniem cierpień psychicznych i fizycznych. Strona pozwana wskazała ponadto, iż powód nie wykazał, że poniesione przez niego koszty leczenia są ściśle związane z przeprowadzeniem zabiegu wykonania koron nazębnych. Ponadto w sprzeciwie od nakazu zapłaty podniesiono, iż nie zasługuje na uwzględnienie żądanie o odsetki od poszczególnych roszczeń liczone z datą wsteczną, albowiem ich zasądzenie za okres poprzedzający wyrokowanie prowadziłoby do nieuzasadnionego wzbogacenia wierzyciela kosztem dłużnika.

Pismem z dnia 9 grudnia 2021 roku, które wpłynęło do tutejszego Sądu dnia 17 grudnia 2021 roku, a które zostało doręczone stronie przeciwnej w dniu 28 grudnia 2021r., pełnomocnik powoda zmienił żądanie pozwu poprzez rozszerzenie powództwa o dalszą kwotę 5.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i cierpienie wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od tej kwoty od dnia doręczenia pisma pozwanej do dnia zapłaty. Wskazał on, iż wobec tego wnosi o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kwoty 10.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za doznaną krzywdę i cierpienie wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 5.000 zł od dnia 4 października 2013 r. oraz od kwoty 5.000 zł od dnia doręczenia pisma rozszerzającego powództwa pozwanej do dnia zapłaty; zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda odszkodowania z tytułu poniesionych wydatków w związku z niewłaściwie wykonanym zabiegiem stomatologicznym w kwocie 6.000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 października 2013 r. do dnia zapłaty oraz kwoty 669 dolarów amerykańskich USD wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 4 października 2013 r. do dnia zapłaty, a także o zasądzenie od pozwanej na rzecz powoda kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pisma rozszerzającego powództwo pełnomocnik powoda wskazał, iż wskutek nieprawidłowo wykonanego zabiegu powód doznał krzywdy, narażony był na cierpienie fizyczne i psychiczne, komplikacje zdrowotne, mógł odczuwać dolegliwości bólowe i dyskomfort w stopniu nasilonym przez dłuższy czas, nawet kilkanaście miesięcy. Ponadto zaleganie gnijących resztek pokarmowych i bakterii w przestarzeniach między zębowych powodowało u powoda olbrzymi dyskomfort, ból, obrzęk, krwawienie, ropotok, co negatywnie wpłynęło na jego stan psychiczny. Wskazano również, iż doznany przez powoda uszczerbek na zdrowiu został określony jako znaczny.

Sąd ustalił następujący stan faktyczny:

W dniu 1 września 2010 roku J. K. zgłosił się do prywatnego gabinetu stomatologicznego H. K. z powodu bólu okolicy zębów 45, 46 i 47. Na podstawie zdjęcia panoramicznego lekarz stwierdziła zmiany okołowierzchołkowe wcześniej leczonych kanałowo zębów 47, 46, 45. Przeprowadzono ponowne leczenie kanałowe powyższych zębów z powikłaniem w postaci popchnięcia materiału na szczyt korzenia. Następnie stomatolog wykonała odbudowę protetyczną ww. zębów koronami protetycznymi z porcelany. J. K. w związku z wizytą dentystyczną w (...) Przychodni (...).Z.O.Z. H. G.- K., G. B. w W. poniósł wydatek w wysokości 6.000 zł.

Po wykonanym zabiegu J. K. odczuwał długotrwały i silny ból zębów, przez co nie mógł normalnie funkcjonować. Ponadto widoczna była u niego opuchlizna. Z powyższymi objawami J. K. zgłosił się ponownie do (...) H. K., która przepisała pacjentowi środki przeciwzapalne i przeciwbólowe, takie jak I..

W związku z wciąż utrzymującym się bólem zębów J. K. udał się do innego lekarza stomatologa - dr n. med. S. G. (1), przyjmującego w (...) (...) Klinice (...) w S.. Na wizycie stomatolog S. G. (1) stwierdził, iż poprzednie leczenie było niewłaściwe, a pacjent ma źle wykonane korony nazębne. W ocenie dr n. med. S. G. (1) powód miał nieszczelne korony 14, 15, 45, 46, 47, źle odtworzone punkty styczne 45, 46, 47, prawdopodobną perforację ściany długiej kanału zęba 45 spowodowaną brakiem precyzyjnego opracowania kanału pod odbudowę wkładem koronowo-korzeniowym.

J. K. ulgę przynosiły dopiero silne leki przeciwbólowe, jednakże wskutek ich zażywania przez długi okres, nabawił się problemów z żołądkiem, które utrzymywały się przez znaczny czas.

W skutek wykonania zabiegu przez (...) H. K. powód J. K. musiał poddać się dodatkowemu długiemu i bolesnemu leczeniu stomatologicznemu w celu usunięcia wcześniejszych nieprawidłowości i zastosowania właściwego leczenia. Przebywając już na terenie (...), odbył 2 wizyty dentystyczne: w Klinice (...) w Y., która wiązała się z wydatkiem w wysokości 234 dolarów amerykańskich oraz w Klinice (...), która wiązała się z wydatkiem w wysokości 435 dolarów amerykańskich. Łączny wydatek tych wizyt to 669 dolarów.

Dowody:

- dokumentacja medyczna z (...) (...) Kliniki (...) w S. k. 16-30, 34-37

- pismo strony powodowej do dr n. med. S. G.

- odpowiedź z (...) (...) Kliniki (...) w S. k. 32

- dokumentacja medyczna sporządzona przez dr. C.’s O. D. w Y. k. 38

- rachunek nr (...) z (...). G.-K. na kwotę 6.000 zł k. 39

- rachunek wystawiony 17 lutego 2011 przez J. (...) C., (...) w Y. na kwotę 234 dolarów amerykańskich k. 40

- rachunek wystawiony 25 stycznia 2012 przez H. (...) w E. na kwotę 435 dolarów amerykańskich k. 41

- zeznania świadka H. K. k. 171

- przesłuchanie powoda J. K. k. 233-234

- tłumaczenie przysięgłe z języka francuskiego dokumentacji lekarskiej (...) N. T. z dnia 10 listopada 2010 r. wraz z oryginałem k. 223-225

- tłumaczenie przysięgłe z języka angielskiego zestawienia wykonanych usług w klinice w Y. wraz z oryginałem k. 226, 228

- tłumaczenie przysięgłe z języka angielskiego zestawienia wykonanych usług w klinice w E. wraz z oryginałem k. 227, 229

Pomiędzy H. K. a (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w W. została zawarta umowa obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy i lekarzy dentystów. Jako okres ubezpieczenia wskazano: 12 czerwca 2010 r. - 11 czerwca 2011 r.

Dowód:

- polisa seria (...) za okres od 12 czerwca 2010 r. do 11 czerwca 2011 r. k. 83-84

J. K. jest trenerem wyczynowym na poziomie międzynarodowym mistrzowskim, olimpijskim. Ciągły ból i stany zapalne uniemożliwiły mu wykonywanie pracy. Natomiast środki przeciwbólowe uszkodziły jego układ trawienny. Przeprowadzone leczenie odcisnęło piętno na psychice powoda, przez wielomiesięczny okres zmagał się z bólem, bezsennością i wyczerpaniem spowodowanymi stanami zapalnymi i bólem.

Dowód:

- przesłuchanie powoda J. K. k. 233-234

W wyniku zgłoszenia szkody przez J. K. pismem z dnia 4 czerwca 2012 roku, (...) Spółka Akcyjna wystosowała dnia 6 czerwca 2012 roku pismo do J. K. z prośbą o przekazanie dokumentów. Kolejno pismem z dnia 16 września 2013 roku pełnomocnik powoda skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 10.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za ból i negatywne doznania psychiczne oraz odszkodowania w wysokości 6.100 zł, 100 Euro, 669 dolarów z tytułu zwrotu kosztów związanych z niewłaściwym leczeniem stomatologicznym wraz z odsetkami liczonymi od dnia doręczenia przedmiotowego pisma do dnia zapłaty, w terminie 14 dni od dnia doręczenia pisma. Do wezwania tego pełnomocnik powoda załączył: opinię lekarską dr n. med. S. G. (1), opinię lekarską dr n. med. N. T., rachunek nr (...) z dnia 21 września 2010 r., rachunek z dnia 15 lutego 2011 r., rachunek z dnia 25 stycznia 2012 r. oraz 5 zdjęć RTG zębów. Strona pozwana pismo to odebrała w dniu 19 września 2013 roku. W międzyczasie pełnomocnik powoda wystosowywał e-maile do strony pozwanej z zapytaniem o przebieg sprawy.

Kolejno 1 lipca 2014 r. pełnomocnik powoda wystosował do strony pozwanej ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty kwot wskazanych w piśmie z 16 września 2013 r. w terminie 14 dni od dnia doręczenia ostatecznego przedsądowego wezwania do zapłaty. Także do tego pisma załączono dokumentację medyczną oraz stosowne rachunki.

Pismem z dnia 4 sierpnia 2014 r. (...) Spółka Akcyjna ponownie zwrócił się z prośbą do J. K. o dostarczenie drogą elektroniczną brakującej dokumentacji. Następnie decyzją z dnia 19 grudnia 2014 r. (...) Spółka Akcyjna uznał, iż brak jest podstaw do przyjęcia jej odpowiedzialności za przedmiotowe zdarzenie i wypłaty świadczenia z umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej H. K.. W uzasadnieniu podano, iż na podstawie przedstawionej dokumentacji brak jest podstaw do uznania, że dr H. K. popełniła błąd medyczny, a jedynie nie dołożyła należytej staranności w leczeniu pacjenta. Niewłaściwe wykonanie korony protetycznej skutkowały powstaniem stanów zapalnych dziąseł, ale tylko miejscowo. Pozwana podkreśliła, że nie miały one wpływu na ogólny stan zdrowia pacjenta.

Z powyższym rozstrzygnięciem nie zgodziła się strona powodowa, która pismem z dnia 2 marca 2015 r. odwołała się od powyżej decyzji. Jednakże w odpowiedzi na to pismo (...) Spółka Akcyjna odmówił zmiany dotychczasowych ustaleń.

Dowody:

- pismo (...) do J. K. z dnia 6 czerwca 2012 r. z prośbą o przekazanie dokumentów k. 42

- wezwanie do zapłaty z 16 września 2013 r. wraz z potwierdzeniem odbioru k. 43-47

- ostateczne przedsądowe wezwanie do zapłaty z 1 lipca 2014 r. k. 48 – 49

- pismo (...) do J. K. z dnia 4 sierpnia 2014 r. z prośbą o przekazanie brakującej dokumentacji k. 50

- decyzja (...) z dnia 19 grudnia 2014 r. k. 51-52, 81-82

- odwołanie z dnia 2 marca 2015 r. od decyzji (...) k. 53-55

- decyzja (...) z dnia 23 marca 2015 r. k. 56

- korespondencja email między pełnomocnikiem powoda a (...) k. 57-70

W dokumentacji medycznej dotyczącej zabiegu stomatologicznego u J. K., polegającego na wykonaniu koron nazębnych protetycznych zębów nr 14, 15, 45, 46, 17, w tym leczenia kanałowego w/w zębów przez lekarza stomatologii H. K., wykazano perforację kanału w zębie 45, niedopełnienie materiałem tego kanału, nawisy koron zębów 45, 46, 47 oraz uszkodzenie tkanek przyzębia w trakcie preparacji pod korony ze zniszczeniem granicy strefy biologicznej zębów oraz okolicy furkacji.

Podczas zabiegu opracowano bardzo szeroko kanały przed ich wypełnieniem i nieprawidłowo wykonano preparacje pod korony protetyczne. Na kopii rtg zęba 45 widoczne było poszerzenie strefy ozębnej i przepchnięcie materiału wypełniającego kanały zęba 45, kanał dystalny zęba 46 poza wierzchołki korzeni, co mogło być przyczyną przewlekłych dolegliwości bólowych i stanów zapalanych. Jednakże dokumentacja w postaci kopii pantomogramu nie pozwoliła na jednoznaczne stwierdzenie, czy przepchnięty materiał mógł podrażnić okolicę nerwu zębodołowego dolnego, co w konsekwencji dawałoby uporczywy, przewlekły ból tej okolicy, ale uznać należało, iż jest to wysoce prawdopodobne, jeśli weźmie się pod uwagę wywiad medyczny poszkodowanego.

Nawisające korony protetyczne, nieprawidłowe punkty styczne, a dodatkowo naruszenie ciągłości tkanek przyzębia doprowadziły do zalegania gnijących resztek pokarmowych i bakterii w przestrzeniach międzyzębowych, co generowało odpowiedź zapalną i zanik kości ze strony tkanek przyzębia. Proces ten postępował z czasem i mógł wiązać się z olbrzymim dyskomfortem dla pacjenta (ból, obrzęk, krwawienie tkanek, ropotok). Ponadto doprowadziły one do ograniczenia spożywania posiłków, osłabienia organizmu, zaniechania aktywności zawodowej i towarzyskiej, a w konsekwencji do depresji. Na skutek przeprowadzonego leczenia J. K. odczuwał dolegliwości bólowe i dyskomfort w stopniu nasilonym przez dłuższy czas, nawet kilkanaście miesięcy. Odczucie przez niego bólu było zmienne i nasilało się wraz ze stresem.

Przyjmowane przez J. K. leki przeciwbólowe z grupy niesterydowych leków przeciwzapalnych typu I. - przez dłuższy czas - spowodowały jako skutek uboczny: podrażnienie błony śluzowej przewodu pokarmowego, zaburzenia żołądkowo-jelitowe (ból brzucha, niestrawność, zgaga, nudności, uczucie dyskomfortu, rzadziej mogły się natomiast pojawić: biegunka, wymioty, zaparcia, zapalenie błony śluzowej żołądka, zawroty głowy, bezsenność, nerwowość, uczucie zmęczenia, szumy uszne, zaburzenia widzenia).

Zasadnym było poddanie się przez J. K. leczeniu stomatologicznemu wynikającemu z powikłań po zabiegu, jak również poniesienia przez niego dodatkowych kosztów leczenia. Uszczerbek na zdrowiu wynikający pierwotnie z nieprawidłowego leczenia określić należy jako znaczny.

Naprawienie szkód wynikających z nieprawidłowo przeprowadzonego leczenia zębów 45, 46, 47 oraz ich utrata wymusza na J. K. poniesienie kosztów przywrócenia funkcji gryzienia i odbudowę implantologiczną oraz implantoprotetyczną, ze względu na brak możliwość wykonania odbudowy stałej opartej na jego zębach własnych, co generuje poważne koszty przywrócenia funkcji układu stomatologicznego.

Korony protetyczne wykonane u J. K. przez H. K. w przebiegu leczenia nie mogły być w żaden sposób dostosowane lub naprawione, musiały być one usunięte w zębów poprzez ich rozpiłowanie i nie mogły być ponownie użyte.

Dowody:

- opinia biegłej sądowej ad hoc lek. dent. M. M. z dnia 15 lipca 2021 r. k. 323

- płyta CD k. 324

- opinia uzupełniająca biegłej sądowej ad hoc lek. dent. M. M. z dnia 11 października 2021 r. k. 338

Sąd zważył, co następuje:

Powód dochodzi od pozwanego (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. zwrotu kosztów leczenia oraz zadośćuczynienia za wadliwe leczenie stomatologiczne prowadzone przez (...) H. K..

Powództwo zostało skierowane przeciwko ubezpieczycielowi odpowiedzialności cywilnej (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w W., która na podstawie umowy ubezpieczenia (polisa seria (...)) udzieliła w okresie od 12 czerwca 2010 r. do 11 czerwca 2011 (...) H. K. ochrony ubezpieczeniowej i przyjął odpowiedzialność za działania i zaniechania tych podmiotów w zakresie udzielanych przez nie świadczeń medycznych.

Według art. 822 § 1 k.c. przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa taka obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym. Zgodnie zaś z art. 822 § 4 k.c. poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

Poza sporem było, że w dniu zdarzenia stronę pozwaną łączyła z (...) H. K. umowa odpowiedzialności cywilnej za szkody (krzywdy), wyrządzone osobom trzecim, a także, iż we wrześniu 2010 roku powód poddał się wykonaniu zabiegu stomatologicznego polegającego na wykonaniu koron nazębnych przez lekarza stomatologa (...) H. K. w (...) lekarskiej N.Z.O.Z. H. G.- K., G. B. w W..

Odpowiedzialność ubezpieczyciela i ubezpieczonego jest odpowiedzialnością w warunkach solidarności nieprawidłowej (in solidum), tj. poszkodowany może dochodzić naprawienia szkody od jednej z tych osób lub od obu z nich, a zaspokojenie roszczenia przez jednego z odpowiedzialnych zwalnia drugiego z zobowiązania do wysokości zapłaconej kwoty. Nic zatem nie stało na przeszkodzie skierowaniu roszczenia J. K. jedynie do pozwanej (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W..

(...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w W. odpowiedzialnością odszkodowawczą wobec powoda uzależnione jest od odpowiedzialności samej (...) H. K.. Oznacza to, że przyjęcie odpowiedzialności pozwanej wymaga uprzedniego stwierdzenia, iż ubezpieczona stomatolog ponosi odpowiedzialność za spowodowanie po stronie J. K. szkody majątkowej w związku z kosztami leczenia oraz szkody niemajątkowej w postaci krzywdy, jakiej miał doznać w wyniku wadliwego leczenia stomatologicznego. W celu rozstrzygnięcia o odpowiedzialności pozwanego ubezpieczyciela, konieczne jest więc dokonanie oceny działań podjętych przez (...) H. K..

Spowodowanie szkody na osobie w warunkach błędu w sztuce medycznej jest specyficzną postacią deliktu prawa cywilnego, którego powstanie wymaga zaistnienia przesłanek odpowiedzialności z tytułu czynu niedozwolonego, czyli szkody, bezprawności zawinionego działania lub zaniechania i adekwatnego związku przyczynowego. Warunkiem przyjęcia, że doszło do błędu medycznego, a w konsekwencji, że istnieją postawy do uzyskania zadośćuczynienia, jest ustalenie, że postępowanie lekarza było obiektywnie niezgodne ze wskazaniami współczesnej wiedzy medycznej oraz miało charakter zawiniony, tj. że postępowanie to, w danych okolicznościach sprawy, może być przedmiotem zarzutu, że było nieprawidłowe, przy uwzględnieniu surowych wymagań, stawianych lekarzom w zakresie profesjonalizmu postępowania (art. 355 § 2 kc, art. 4 ustawy o zawodach lekarza i dentysty). Koniecznym elementem odpowiedzialności strony pozwanej jest nadto adekwatny związek między zachowaniem lekarza a szkodą (art. 361 § 1 kc).

W pierwszej kolejności należy zatem dokonać oceny samego sposobu oraz przebiegu leczenia przez (...) H. K., a następnie skutków leczenia, w tym także wystąpienia określonych powikłań, z punktu widzenia możliwości i prawidłowości zastosowania tej procedury. Ustalenie zasadności roszczeń powoda J. K. winno być rozpatrywane w świetle art. 415 k.c., zgodnie z którym, kto ze swej winy wyrządził drugiemu szkodę, zobowiązany jest do jej naprawienia. Jak wskazuje się w orzecznictwie i literaturze przesłankami odpowiedzialności jest zaistnienie szkody, wystąpienie faktu, z którym ustawa czyni odpowiedzialnym określony podmiot oraz związek przyczynowy pomiędzy czynem niedozwolonym a szkodą, przy czym szkoda winna być jego zwykłym następstwem. Wskazać należy na przepis art. 361 § 1 k.c., który wprowadza dodatkową przesłankę odpowiedzialności, a mianowicie zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. Z normalnym (adekwatnym) związkiem przyczynowym w rozumieniu powołanego przepisu mamy do czynienia, gdy przyczyna była koniecznym warunkiem wystąpienia skutku, czyli bez tej przyczyny skutek by nie wystąpił (warunek sine qua non). Ponadto, takie powiązanie pomiędzy przyczyną, a skutkiem musi być typowym, oczekiwanym, „normalnym” w zwykłej kolejności rzeczy. Nie może być rezultatem jakiegoś wyjątkowego zbiegu okoliczności. Ocena czy skutek jest normalny powinna być oparta na całokształcie okoliczności sprawy oraz wynikać z zasad doświadczenia życiowego, a także zasad wiedzy naukowej, specjalnej. Wiedza specjalistyczna jest szczególnie istotna w sprawach, w których normalność skutku w rozumieniu art. 361 § 1 k.c. nie jest dla laika ewidentna (tak między innymi Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 2 czerwca 1956 roku, 3 CR 515/56, OSN 1957 rok, nr 1 poz. 24, Tadeusz Wiśniewski w pracy zbiorowej pod red. Gerarda Bieńka „Komentarz do kodeksu cywilnego. Księga trzecia. Zobowiązania.” Tom 1, Warszawa 2002 rok).

Błąd medyczny nie jest pojęciem kodeksowym (przepisy nie definiują go), jednakże w literaturze i orzecznictwie wskazuje się, że o błędzie medycznym możemy mówić w sytuacji, w której działanie lub zaniechanie działania jest sprzeczne z aktualnym poziomem wiedzy i praktyki medycznej. Błąd medyczny jest to nieumyślne działanie, zaniedbanie lub zaniechanie lekarza powodujące szkodę pacjenta. Na błąd medyczny muszą składać się następujące elementy: postępowanie niezgodne z powszechnie uznanym stanem wiedzy medycznej, wina nieumyślna (tzw. lekkomyślność lub niedbalstwo) lekarza, ujemny skutek popełnionego błędu, związek przyczynowy między popełnionym błędem, a ujemnym skutkiem postępowania leczniczego w postaci śmierci pacjenta, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia. Przy czym zachowanie lekarza przy dokonywaniu zabiegu medycznego powinno zostać poddane ocenie z punktu widzenia fachowości. Te zaś wyznaczają kwalifikacje lekarza (specjalizacja, stopień naukowy), posiadanie doświadczenia ogólnego przy wykonywaniu określonych zabiegów medycznych, charakter i zakres dokształcania się w pogłębianiu wiedzy medycznej i poznawaniu nowych metod leczenia. O zawinieniu lekarza może zdecydować nie tylko zarzucenie mu braku wystarczającej wiedzy i umiejętności praktycznych, odpowiadających aprobowanemu wzorcowi należytej staranności, ale także niezręczność i nieuwaga przeprowadzanego zabiegu, jeżeli oceniając obiektywnie nie powinny one wystąpić w konkretnych okolicznościach. Ponadto dodać należy także, iż na lekarzu zgodnie z art. 355 kc. spoczywa obowiązek dołożenia należytej staranności w swoim działaniu.

Ciężar wykazania przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej strony pozwanej spoczywa na stronie powodowej. Powód winna był udowodnić, że dana czynność została przeprowadzona wadliwie, co skutkowało powstaniem po jego stronie uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia, a także, iż podejmowane wobec niego czynności lecznicze co najmniej naruszył reguły należytej staranności, czyli wykonywał te czynności w sposób zawiniony.

Podstawowe dyrektywy postępowania lekarza regulują następujące normy:

- art. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (Dz. U. z 1997 r. Nr 28, poz. 152 z późn. zm.) stanowiący, iż lekarz ma obowiązek wykonywania zawodu zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania i leczenia chorób zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością;

- art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 1991 r. o zakładach opieki zdrowotnej (Dz. U. Nr 91, poz. 408 z późn. zm.), zgodnie z którym pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych odpowiadających wymaganiom wiedzy medycznej, a w sytuacji ograniczonych możliwości udzielenia odpowiednich świadczeń - do korzystania z rzetelnej, opartej na kryteriach medycznych procedury ustalającej kolejność dostępu do tych świadczeń;

- art. 2 ust. 1 kodeksu etyki lekarskiej z dnia 14 grudnia 1991 r. (t.j. - obwieszczenie Prezesa Naczelnej Rady Lekarskiej z dnia 2 stycznia 2004 r., 1/04/1V) stanowiący, że powołaniem lekarza jest ochrona życia i zdrowia ludzkiego, zapobieganie chorobom, leczenie chorych oraz niesienie ulgi w cierpieniu;

- art. 8 kodeksu etyki lekarskiej stanowiący, że lekarz powinien przeprowadzać wszelkie postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze z należytą starannością, poświęcając im niezbędny czas;

- art. 57 ust. 2 kodeksu etyki lekarskiej stanowiący, że wybierając formę diagnostyki lub terapii lekarz ma obowiązek kierować się przede wszystkim kryterium skuteczności i bezpieczeństwa chorego oraz nie narażać go na nieuzasadnione koszty.

Wskazane normy wyznaczają także podstawy do oceny prawidłowości prowadzenia czynności leczniczych pod kątem ustalenia bezprawności oraz zawinienia lekarza w każdym wypadku powstania tzw. szkody medycznej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2010 r., V CSK 287/09, OSP 2012/10/95). Jeżeli zachowania lekarzy (oraz pozostałego personelu medycznego) odbiegają na niekorzyść od przyjętego, abstrakcyjnego wzorca postępowania, uzasadnione jest przypisanie im winy w razie wyrządzenia szkody. Wzorzec jest budowany według obiektywnych kryteriów takiego poziomu fachowości, poniżej którego postępowanie danego lekarza należy ocenić negatywnie. Właściwy poziom fachowości wyznaczają kwalifikacje zawodowe (specjalizacja, stopień naukowy), posiadane doświadczenie, charakter i zakres dokształcania się w pogłębianiu wiedzy medycznej i poznawaniu nowych metod leczenia.

Sąd poczynił ustalenia faktyczne dotyczące przebiegu leczenia powoda J. K., przedmiotu i zakresu dokonywanych wobec niego czynności medycznych na podstawie przedstawionej dokumentacji medycznej, a także zeznań świadka H. K. oraz samego powoda. Z kolei ocena prawidłowości i skuteczności leczenia była możliwa na podstawie opinii sporządzonej przez biegłą sądową ad hoc lek. dent. M. M., specjalistkę periodontolog.

Sąd uznał, że opinia tej biegłej została opracowana w sposób prawidłowy, rzetelny i kompletny, sformułowane przez biegłą wnioski były logiczne, należycie uzasadnione, a argumentacja na ich poparcie przekonująca. Opinia biegłej podlega ocenie - przy zastosowaniu art. 233 § 1 k.p.c. - na podstawie właściwych dla jej przedmiotu kryteriów zgodności z zasadami logiki i wiedzy powszechnej, poziomu wiedzy biegłego, podstaw teoretycznych opinii, a także sposobu motywowania oraz stopnia stanowczości wyrażonych w niej wniosków (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 listopada 2000 r., I CKN 1170/98, OSNC 2001/4/64; wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 14 sierpnia 2012 r., I ACa 372/12). Opinia sporządzona przez lek. dent. M. M. poddaje się wskazanym kryteriom oceny, wobec czego posiada należytą wiarygodność i moc dowodową i jest przydatna dla poczynienia ustaleń faktycznych istotnych dla rozstrzygnięcia sprawy. Należy wskazać, iż jakkolwiek opinia biegłej jest oparta na wiadomościach specjalnych, to podlega ona ocenie sądu przy uwzględnieniu całości zebranego w sprawie materiału, a zatem, na tle tego materiału konieczne jest stwierdzenie, czy opinia odnosi się do wynikających z innych dowodów faktów mogących stanowić podstawę ocen w opinii zawartych oraz, czy opierając się na tym materiale zawiera przestawienie w sposób logiczny i jasny toku rozumowania prowadzącego do sformułowanych w niej wniosków (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 24 maja 2005 r., V CK 659/04).

Opiniująca odniosła się do przebiegu leczenia powoda, wykorzystując dokumentację medyczną, w szczególności wyniki badań oraz opisy zabiegów. Należycie wyjaśnione i umotywowane wnioski zawarte w opinii, pozwoliły Sądowi na ustalenie, że doszło do perforacji, tj. do wytworzenia się nieprawidłowego otworu kanału w zębie 45, a także do niedopełnienia materiałem tego kanału, nawisu koron zębów 45, 46, 47 oraz uszkodzenie tkanek przyzębia w trakcie preparacji pod korony ze zniszczeniem granicy strefy biologicznej zębów oraz okolicy furkacji. Powyższe nastąpiło z uwagi na zbyt szerokie opracowanie kanałów przed ich wypełnieniem i nieprawidłowo wykonane preparacje pod korony protetyczne podczas wykonywanego zabiegu stomatologicznego przez (...) H. K.. Ponadto Sąd uznał za wysoce prawdopodobne podrażnienie okolic nerwu zębodołowego dolnego z uwagi na przepchnięty materiał, co w konsekwencji powodowało u powoda uporczywy, przewlekły ból tej okolicy. Dokonanie nieprawidłowych punktów stycznych oraz naruszenie ciągłości tkanek przyzębia doprowadziło do zalegania gnijących resztek pokarmowych i bakterii w przestrzeniach międzyzębowych u powoda, co wiązało się dla niego z ogromnym dyskomfortem w postaci bólu, obrzęku, krwawienia tkanek oraz ropotoku przy okres kilkunastu miesięcy. Natomiast przepisane przez (...) H. K. leki przeciwbólowe typu I. spowodowały u powoda zaburzenia żołądkowo-jelitowe. Sąd określił uszczerbek na zdrowiu wynikający z nieprawidłowego leczenia stomatologicznego jako znaczny. Wszystkie te skutki – w ocenie Sądu – były normalnym następstwem nieprawidłowo wykonanych czynności leczniczych przez (...) H. K.. Ponadto biegła sądowa w opinii uzupełniającej z dnia 11 października 2021 roku wskazała, iż korony protetyczne wykonane u J. K. przez H. K. w przebiegu leczenia nie mogły być w żaden sposób dostosowane lub naprawione, musiały być one usunięte w zębów poprzez ich rozpiłowanie i nie mogły być ponownie użyte.

Zgodnie z wypracowanym poglądem w orzecznictwie, które tutejszy Sąd aprobuje, w przypadku szkód leczniczych związanych z pogorszeniem stanu zdrowia w trakcie zabiegów lekarskich i procesu leczenia wystarczające jest ustalenie istnienia związku przyczynowego z dużą dozą prawdopodobieństwa (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 23 października 2002 r., II CKN 1185/00; z dnia 17 października 2007 r., II CSK 285/07; z dnia 20 marca 2009 r., II CSK 564/08; oraz z dnia 5 kwietnia 2012 r., II CSK 402/11, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 czerwca 2015 r., I ACa 511/14). Mając powyższe na uwadze uznać należało, iż istniał związek przyczynowy między zawinionym działaniem (...) H. K., a powstałymi szkodami u powoda J. K.. Ten zaś wniosek uprawnia powoda do zgłoszenia roszczenia odszkodowawczego.

Zgodnie z treścią art. 444 § 1 k.c. w razie uszkodzenia ciała lub wywołania rozstroju zdrowia naprawienie szkody obejmuje wszelkie wynikłe z tego powodu koszty. Chodzi tu o koszty leczenia w szerokim pojęciu, obejmującym także koszty dojazdów do placówek medycznych, czy też nawet odwiedzin chorego oraz opieki, choćby nawet opieka ta była roztoczona przez osoby bliskie, które nie żądają wynagrodzenia (por. wyrok SN z dnia 7 października 1971 r., II CR 427/71; wyrok SN z dnia 4 października 1973 r., II CR 365/73). Stosownie do art. 361 § 2 k.c., naprawienie szkody obejmuje straty, które poszkodowany poniósł, oraz korzyści, które mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

Powód J. K. wniósł o zasądzenie kwoty 6.000 zł oraz kwoty 669 dolarów amerykańskich USD od pozwanej tytułem kosztów leczenia, wraz z odsetkami ustawowymi liczonymi od dnia 4 października 2013 r. do dnia zapłaty. Powód przedłożył rachunek nr (...) z (...). G.-K. dokumentujący poniesienie przez J. K. wydatku w wysokości 6.000 zł związanego z wizytą stomatologiczną. Ponadto powód załączył rachunek wystawiony 17 lutego 2011 przez J. (...) C., (...) w Y. na kwotę 234 dolarów amerykańskich oraz rachunek wystawiony 25 stycznia 2012 przez H. (...) w E. na kwotę 435 dolarów amerykańskich, wraz z tłumaczeniem przysięgłym tych dokumentów. Powyższe koszty zostały poniesione przez powoda w związku z koniecznością poddania się dodatkowemu leczeniu stomatologicznemu w celu usunięcia wcześniejszych nieprawidłowości i zastosowania właściwego leczenia. Przebywając już na terenie (...), odbył 2 wizyty dentystyczne w Klinice (...) w Y. oraz w Klinice (...). Sąd nie znalazł podstaw, aby odmówić powyższym rachunkom wiarygodności. Opierając się na opinii biegłej sądowej, Sąd uznał, iż zasadnym było poddanie się przez powoda leczeniu stomatologicznemu wynikającemu z powikłań po zabiegu, jak również poniesienia przez niego dodatkowych kosztów leczenia. Ponadto Sąd miał na względzie to, iż korony protetyczne wykonane u powoda przez H. K. nie mogły być w żaden sposób dostosowane lub naprawione, musiały być one usunięte w zębów poprzez ich rozpiłowanie i nie mogły być ponownie użyte. Powodowi winien być zatem zwrócony cały koszt wadliwego leczenia (6 000 zł) oraz koszt usunięcia skutków tego niewłaściwego leczenia (234 dolarów amerykańskich + 435 dolarów amerykańskich).

Odnosząc się zaś do kwestii nieskorzystania przez powoda z bezpłatnej opieki medycznej Sąd pragnie wskazać, iż zgodnie z uchwałą Składu Siedmiu Sędziów Sądu Najwyższego z dnia 19 maja 2016 r., sygn. akt III CZP 63/15, świadczenie ubezpieczyciela w ramach umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej obejmuje także uzasadnione i celowe koszty leczenia oraz rehabilitacji poszkodowanego niefinansowane ze środków publicznych (art. 444 § 1 KC).

Sumując powyższe wydatki Sąd uznał, iż powód J. K. poniósł stratę w łącznej wysokości 6.000 zł tytułem kosztów leczenia oraz kwotę 669 dolarów amerykańskich USD.

Natomiast roszczenie o odsetki znalazło swoje oparcie w treści art. 481 § 1 k.c., który stanowi, iż jeżeli dłużnik opóźnia się ze spełnieniem świadczenia pieniężnego, wierzyciel może żądać odsetek za czas opóźnienia, chociażby nie poniósł żadnej szkody i chociażby opóźnienie było następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Jak zaś wynika z tezy wyroku Sądu Najwyższego z dnia 22 października 2003 r. (II CK 146/02, Lex nr 82271) dłużnik popada w opóźnienie, jeśli nie spełnia świadczenia pieniężnego w terminie, w którym stało się ono wymagalne także wtedy, gdy kwestionuje istnienie lub wysokość świadczenia. Zgodnie z przepisem art. 817 § 1 KC, ubezpieczyciel obowiązany jest spełnić świadczenie w terminie trzydziestu dni, licząc od daty otrzymania zawiadomienia o wypadku.

Strona powodowa zawiadomiła o swoich roszczeniach (...) Spółkę Akcyjną pismem z dnia 4 czerwca 2012 roku, w odpowiedzi strona pozwana wystosowała dnia 6 czerwca 2012 r pismo do J. K. z prośbą o przekazanie dokumentów. Kolejno pismem z dnia 16 września 2013 r roku pełnomocnik powoda skierował do pozwanego wezwanie do zapłaty kwoty 10.000 zł z tytułu zadośćuczynienia za ból i negatywne doznania psychiczne oraz odszkodowania w wysokości 6.100 zł, 100 Euro, 669 dolarów z tytułu zwrotu kosztów związanych z niewłaściwym leczeniem stomatologicznym wraz z odsetkami liczonymi od dnia doręczenia przedmiotowego pisma do dnia zapłaty, w terminie 14 dni od dnia doręczenia pisma. Do wezwania tego pełnomocnik powoda załączył: opinię lekarską dr n. med. S. G. (1), opinię lekarską dr n. med. N. T., rachunek nr (...) z dnia 21 września 2010 r., rachunek z dnia 15 lutego 2011 r., rachunek z dnia 25 stycznia 2012 r. oraz 5 zdjęć RTG zębów. Strona pozwana pismo to odebrała w dniu 19 września 2013 r. W ocenie Sądu zatem dopiero od dnia 19 września 2013 roku zaczął biec termin 30 dni z art. 817 § 1 k.c. W związku z tym pozwana (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w W. powinna wypłacić powodowi roszczenie do dnia 19 października 2013 roku. Od dnia następującego po tej dacie, czyli dnia 20 października 2013 roku należały się więc powodowi odsetki ustawowe liczone od żądanej kwoty. Tym samym powództwo w pozostałym zakresie co do odsetek podlegało oddaleniu.

Powód w niniejszej sprawie domagał się także zadośćuczynienia za doznaną krzywdę początkowo w wysokości 5.000 zł, zaś w wyniku rozszerzenia powództwa w kwocie 10.000 zł.

Zadośćuczynienie stanowi formę rekompensaty z tytułu szkody niemajątkowej. Podstawową przesłanką przyznania zadośćuczynienia powodowi jest wywołanie u niego czynem niedozwolonym uszkodzenia ciała lub też rozstroju zdrowia. Podstawę żądania zadośćuczynienia stanowi doznana krzywda w postaci ujemnych przeżyć związanych z cierpieniami psychicznymi i fizycznymi pokrzywdzonego. Zadośćuczynienie przede wszystkim ma na celu złagodzenie skutków krytycznego zdarzenia, tj. dolegliwości bólowych, cierpienia, urazu psychicznego, zarówno już doznanych, jak i tych, które wystąpią w przyszłości. Ma ono więc charakter całościowy i powinno stanowić rekompensatę pieniężną za całą krzywdę doznaną przez poszkodowanego. Krzywdy tej nie da się w pełni przeliczyć tak, jak szkody majątkowej. Nie ma ona żadnego wzorca, nie podlega żadnej standaryzacji i każdorazowo jest oceniana w okolicznościach konkretnego przypadku. Ustalenie sumy zadośćuczynienia na poziomie odpowiednim uwzględniać winno wszystkie istotne okoliczności i wszystkie następstwa odniesionego urazu. Zadośćuczynienie ma charakter kompensacyjny. Jego wysokość musi przedstawiać ekonomicznie odczuwalną wartość, ale jednocześnie powinna odpowiadać aktualnym warunkom i przeciętnej stopie życiowej społeczeństwa. Musi uwzględniać takie okoliczności, jak nasilenie cierpień, długotrwałość choroby, uciążliwość procesu leczenia, rozmiar kalectwa, trwałe następstwa zdarzenia, konieczność korzystania z opieki i wsparcia innych osób, pogorszenie szans na przyszłość, czy też wiek poszkodowanego. Podstawowe znaczenie ma stopień natężenia krzywdy, a więc cierpień fizycznych i ujemnych doznań psychicznych, ich rodzaj, charakter i długotrwałość.

W ocenie Sądu powód doznał szkody na osobie o charakterze niemajątkowym, czyli krzywdy. Pomiędzy błędnie prowadzonym leczeniem, a krzywdą powoda zachodzi związek przyczynowy w rozumieniu art. 361 § 1 k.c., zgodnie z którym zobowiązany do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła. W sprawach o błędy lekarskie nie wymaga się, aby związek ten został ustalony w sposób pewny. W świetle wiedzy medycznej w większości wypadków można jedynie mówić o prawdopodobieństwie wysokiego stopnia (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 17 października 2007 r., II CSK 285/07). Jak Sąd wspominał już powyżej, w przypadku szkód leczniczych związanych z pogorszeniem stanu zdrowia w trakcie zabiegów lekarskich i procesu leczenia wystarczające jest ustalenie istnienia związku przyczynowego z dużą dozą prawdopodobieństwa (por. wyroki Sądu Najwyższego: z dnia 23 października 2002 r., II CKN 1185/00; z dnia 17 października 2007 r., II CSK 285/07; z dnia 20 marca 2009 r., II CSK 564/08; oraz z dnia 5 kwietnia 2012 r., II CSK 402/11, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 18 czerwca 2015 r., I ACa 511/14). W ocenie Sądu, w okolicznościach tej sprawy istnienie wskazanego związku przyczynowego jest prawdopodobne w stopniu wysokim, graniczącym wręcz z pewnością.

Celem ustalenia następstw nieprawidłowego wykonania zabiegu stomatologicznego polegającego na wykonaniu koron nazębnych przez lekarza stomatologa (...) H. K. Sąd dopuścił dowód z zeznań powoda, jak i również z opinii biegłej sądowej ad hoc lek. dent. M. M..

Na rozmiar zasądzonego na rzecz powoda zadośćuczynienia mają wpływ przede wszystkim uciążliwości doznane wskutek niewłaściwego przeprowadzenia zabiegu stomatologicznego. Opierając się na zasadzie zasad logiki oraz doświadczeniu życiowym Sąd uznał, że cierpienia powoda związane z powikłaniami po leczeniu uznać należy za znaczne. Konsekwencją nieprawidłowo wykonanego zabiegu stomatologicznego u powoda wiązała się z długotrwałym i silnym bólem, opuchlizną, dyskomfortem psychicznym, niemożliwością pełnemu oddaniu się swojej pracy.

Przy miarkowaniu zadośćuczynienia Sąd w szczególności wziął pod uwagę następujące elementy wpływające na cierpienie powoda:

- nasilenie cierpień fizycznych – powód borykał się przez dłuży okres z bólem fizycznym,

- skutki uboczne związane z zażywaniem leków przeciwbólowych, w tym uszkodzenie jego stanu trawiennego,

- utrudnienia związane z pracą – powód jest trenerem wyczynowym na poziomie międzynarodowym mistrzowskim, olimpijskim, ciągły ból i stany zapalne uniemożliwiły mu wykonywanie pracy,

- przeprowadzone leczenie odcisnęło piętno na psychice powoda, przez wielomiesięczny okres zmagał się z bólem oraz z bezsennością i wyczerpaniem spowodowanym stanami zapalnymi,

- utrata funkcji gryzienia i związana z tym odbudowa implantologiczna oraz implantoprotetyczna.

W tej sytuacji kwota zadośćuczynienia w łącznej wysokości 10.000 zł wydaje się adekwatna do rozmiaru jego cierpień, kwotę tę należy uznać za w pełni zaspakajającą krzywdę powoda. Odpowiada ona świadczeniom przyznawanym w podobnych sprawach i uwzględnia realia społeczno-ekonomiczne. Zadośćuczynienie służy zrekompensowaniu doznanej krzywdy, jego celem nie może być wzbogacenie pokrzywdzonego. Winno ono także uwzględniać aktualne warunki ekonomiczne i przeciętną stopę życiową społeczeństwa. W ocenie Sądu zasądzona kwota 10.000 zł tytułem zadośćuczynienia jest istotna ekonomicznie, uwzględnia ból powoda, niedogodności związane z opuchlizną, problemy związane w pracy. Okres powyższych cierpień to związane z stanami zapalnymi kilkanaście miesięcy utrzymującego się bólu, bezsenności oraz wyczerpania - za co, w ocenie Sądu, należy się powodowi zadośćuczynienie w wysokości 8 tysięcy złotych. Dalsze 2 tysiąc złotych zadośćuczynienia to rekompensata za utrudnienia związane z pracą zarobkową, koniecznością poszukiwania zaufanego stomatologa podczas przebywania za granicą w pracy.

O odsetkach orzeczono na podstawie art. 481 k.c. oraz art. 817 § 1 k.c. Sąd zasądził tytułem przyznanego zadośćuczynienia i odszkodowania w wysokości 11.000 zł i 669 dolarów amerykański odsetki ustawowe za opóźnienie liczone od dnia 20 października 2013 r. Wprawdzie bowiem szkoda zgłoszona została do ubezpieczyciela już w dniu 4 czerwca 2012 roku, to jednak (...) Spółka Akcyjna wystosowała pismo do J. K. z prośbą o przekazanie dokumentów wymaganych do rozpoznania sprawy. Ostatecznie pełnomocnik powoda złożył wymagane dokumenty i żądanie wypłaty odszkodowania wraz z pismem z dnia 16 września 2013 roku. Strona pozwana pismo to odebrała w dniu 19 września 2013 roku. W tej sytuacji należy przyjąć, iż ubezpieczyciel mógł wydać decyzję dopiero po otrzymaniu tego pisma. Skoro miał obowiązek wydania decyzji w terminie 30 dni, przeto od 20 października 2013 r. pozostawał w opóźnieniu w spełnieniu żądanego świadczenia.

Natomiast odsetki od pozostałej kwoty 5.000 zł Sąd zasądził od dnia 29 grudnia 2021, tj. od następnego dnia po doręczeniu pozwanej pisma rozszerzającego powództwo. Rozszerzenie pozwu było zaś dopuszczalne, albowiem sprawa prowadzona była na starych przepisach, pod rządem którym niniejsze postępowanie nie było uproszczonym.

W punkcie II wyroku Sąd oddalił powództwo w pozostałej części, tj. w części dochodzonych odsetek od kwoty 11.000 zł oraz kwoty 669 dolarów amerykański USD od dnia 4 października 2013 roku.

O kosztach procesu orzeczono na podstawie art. 98 § 1 i 3 k.p.c. Powód jest stroną wygrywającą sprawę niemal w całości (oddalone żądanie nastąpiło jedynie kilkudniowego okresu odsetkowego), więc pozwana w świetle powyższej regulacji winna zwrócić w całości koszty niezbędne do celowego dochodzenia praw i celowej obrony. Na zasądzone koszty procesu składa się opłata od pozwu w kwocie 687 złotych, opłata skarbowa od pełnomocnictwa w wysokości 17 złotych, uiszczona i wykorzystana zaliczka na koszty opinii biegłego – 1.000 zł, wynagrodzenie pełnomocnika 3.600 złotych (§ 4 pkt 5 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 r., Dz.U. z 2015 r. poz. 1804) oraz opłata od rozszerzenia powództwa w wysokości 250 zł. Zatem pozwana winna zwrócić stronie powodowej kwotę 5.554 zł tytułem zwrotu kosztów procesu.

Natomiast w punkcie IV wyroku, wobec pobrania od strony powodowej zaliczki w wysokości 1.000 zł oraz łącznych kosztów opinii biegłych w przedmiotowej sprawie w wysokości 1038,78 zł (k. 251 – przyznano biegłej kwotę 99,78 zł, k. 325- przyznano biegłej kwotę 940 zł), orzeczono o pobraniu od strony pozwanej, jako przegranej, kwoty 39,78 zł.

Mając powyższe okoliczności na uwadze Sąd podjął rozstrzygnięcia zawarte w sentencji wyroku.

Sędzia Marta Karnacewicz

Szczecin, dnia 10 lutego 2022 roku