Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III AUa 2349/20

UZASADNIENIE

Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w Z. decyzją z dnia 2 maja 2019r. odmówił B. W. prawa do emerytury z tytułu pracy
w szczególnych warunkach, na wniosek ubezpieczonego z dnia 4 marca 2019r.,
po ustaleniu, że wnioskodawca (ur. w (...)r.) legitymuje się ponad 25-letnim okresem składkowym i nieskładkowym, udowodnił 11 lat, 1 miesiąc i 20 dni pracy
w szczególnych warunkach do 1 stycznia 1999r., zamiast wymaganego okresu 15 lat.

Sąd Okręgowy w Katowicach wyrokiem z dnia 3 września 2020r. zmienił powyższą decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do emerytury od 1 marca 2019r.

Sąd uwzględnił odwołanie ubezpieczonego po stwierdzeniu, że do uznanego okresu pracy w szczególnych warunkach należy doliczyć okres zatrudnienia
w Ośrodku Sportu i Rekreacji w W. od 1 maja 1989r. do 30 kwietnia 1991r. (2 lata) na stanowisku spawacza wykonującego prace na terenie Huty (...) w R. w brygadzie remontowej, tj. pracy wymienionej w poz. 12 działu XIV wykazu A, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 lutego 1983r. w sprawie wieku emerytalnego pracowników zatrudnionych w szczególnych warunkach lub w szczególnym charakterze.

Ponadto, w ocenie Sądu, należało uwzględnić w stażu pracy w szczególnych warunkach okres czynnej służby wojskowej od 29 października 1980r. do 16 października 1982r. (1 rok, 11 miesięcy i 18 dni) odbytej w czasie zatrudnienia
w Hucie (...), uznanego za pracę w szczególnych warunkach (pracę
przy spawaniu), do której ubezpieczony powrócił po odbyciu służby wojskowej
15 listopada 1982r. - tj. w ciągu 13 dni od końca służby wojskowej.

W związku z tym Sąd przyjął, że ubezpieczony spełnił łącznie warunki nabycia prawa do emerytury w obniżonym wieku emerytalnym 60 lat, określone w art. 184 ustawy z 17 grudnia 1998r. o emeryturach i rentach z FUS.

W apelacji od wyroku organ rentowy wnosząc o zmianę zaskarżonego wyroku
i oddalenie odwołania, zarzucił nieprawidłowe ustalenie, że ubezpieczony legitymuje się co najmniej 15-letnim okresem pracy w szczególnych warunkach wskutek błędnego uwzględnienia w stażu pracy w szczególnych warunkach okresu czynnej służby wojskowej w latach 1980-1982.

W ocenie apelującego, okres czynnej służby wojskowej może zostać uwzględniony jedynie, gdy przypada on w okresie od 29 listopada 1967r. do 31 sierpnia 1979r. pod warunkiem, że pracodawca po zakończeniu służby wojskowej zatrudnił ubezpieczonego na takich samych warunkach, jak przed jej odbyciem.

W przypadku ubezpieczonego okres czynnej służby wojskowej przypadał
po 1979r., co eliminuje możliwość zaliczenia służby wojskowej.

W odpowiedzi na apelację pełnomocnik (adwokat) ubezpieczonego wnosił
o oddalenie apelacji i zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego.

Sąd Apelacyjny nie uwzględnił apelacji uznając sformułowany w niej zarzut za bezzasadny (art. 385 k.p.c.).

W świetle ustalonego orzecznictwa, kwestia zaliczalności okresu zasadniczej służby wojskowej do okresu pracy w szczególnych warunkach została rozstrzygnięta w ten sposób, że zarówno pierwotnie na podstawie art. 108, a następnie art. 120
i art. 125 (obowiązującego w spornym okresie) ustawy z dnia 30 stycznia 1969r.
o powszechnym obowiązku obrony, okres czynnej służby wojskowej stawał się częścią okresu zatrudnienia, w czasie którego służba wojskowa była odbywana
(por. uchwałę składu 7 sędziów Sądu Najwyższego z dnia 16 października 2013r.,
II UZP 6/13 OSNP 2014 nr 3, poz. 42; uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 2 lipca 2015r., III UZP 4/15, OSNP 2015 nr 12, poz. 164 oraz wyroki Sądu Najwyższego:
z dnia 22 października 2009 r., I UK 126/09, OSNP 2011 nr 7-8, poz. 12; z dnia
25 stycznia 2010 r., I UK 239/09, LEX nr 577820; z dnia 25 lutego 2010 r., II UK 215/09, OSNP 2010 nr 15-16, poz. 219; z dnia 25 lutego 2010 r., II UK 219/09, LEX nr 590248; z dnia 17 maja 2012 r., I UK 399/11, LEX nr 1211140; z dnia 24 maja 2012 r., II UK 265/11, LEX nr 1227192; z dnia 4 grudnia 2013 r., II UK 217/13, LEX nr 1408682; z dnia 21 stycznia 2014 r., I UK 96/13, LEX nr 1498597; z dnia 6 lutego 2014 r., II UK 349/12, LEX nr 1660824 oraz z dnia 8 kwietnia 2014 r., II UK 424/13, LEX nr 1466629).

Ponadto należy wskazać, że Sąd Najwyższy w wyroku z 16 maja 2019r.,
I UK 64/18, odwołując się do poglądów wyrażonych uprzednio w wyroku z dnia
5 sierpnia 2014r., I UK 442/13 i w uchwale z dnia 12 lipca 2015r., III UZP 4/15 stwierdził, że uprawnione jest sformułowanie ogólnej tezy, że zaliczenie czasu odbywania zasadniczej służby wojskowej do okresu zatrudnienia, od którego zależy nabycie prawa do emerytury w niższym wieku emerytalnym z tytułu zatrudnienia
w szczególnych warunkach może mieć miejsce zarówno wtedy, gdy ubezpieczony przed powołaniem do zasadniczej służby wojskowej i po zwolnieniu z tej służby pracował u tego samego pracodawcy w szczególnych warunkach (jak w przypadku ubezpieczonego), jak i wtedy, gdy pracował w szczególnych warunkach tylko bezpośrednio przed powołaniem do odbycia służby wojskowej lub tylko bezpośrednio po zwolnieniu z tej służby.

We wskazanym wyroku z dnia 16 maja 2019r. (I UK 64/18) podkreślono,
że istotne jest aksjologiczne uzasadnienie prezentowanej wykładni przepisów odwołujące się do konkretnych zasad państwa prawnego, również wobec prawa
i zakazu dyskryminacji z jakiejkolwiek przyczyny, wykluczające pokrzywdzenie obywatela z powodu wykonywania publicznego (przymusowego) obowiązku obrony ojczyzny.

Odnosząc powyższe do okoliczności sprawy należy stwierdzić, że podnoszona przez apelującego okoliczność dotycząca czasu odbycia służby wojskowej przez ubezpieczonego przy równoczesnym stwierdzeniu warunków brzegowych dotyczących czasu powrotu do pracy z tej służby przez ubezpieczonego, nie miała ważącego znaczenia.

O kosztach postępowania orzeczono na rzecz strony wygrywającej
w wysokości minimalnej opłaty za czynności adwokackie w postępowaniu apelacyjnym.

/-/SSA A.Kolonko /-/SSA M.Żurecki /-/SSA B.Torbus

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13