Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Warszawa, dnia 24 kwietnia 2024 roku

Sąd Okręgowy w Warszawie I Wydział Cywilny

w składzie:

Przewodniczący sędzia Marcin Polit

Protokolant Zuzanna Kurek

po rozpoznaniu w dniu 19 kwietnia 2024 roku w Warszawie

na rozprawie

sprawy z powództwa Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w W.

przeciwko (...) sp. z o.o. w W.

o zapłatę

I.  oddala powództwo;

II.  zasądza od powoda Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w W. na rzecz pozwanego (...) sp. z o.o. w W. kwotę 4 817 (cztery tysiące osiemset siedemnaście) złotych tytułem zwrotu kosztów procesu, w tym kwotę 4 800 (cztery tysiące osiemset) złotych tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego.

Sygn. akt I C 642/23

UZASADNIENIE

W pozwie z dnia 21 marca 2016 roku (data stempla pocztowego – k. 55a) skierowanym do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Mokotowa w W. przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) Spółce Komandytowej w W. powód Agencja Nieruchomości Rolnych wniósł o zasądzenie od pozwanego kwoty 48 412,25 zł wraz z ustawowymi odsetkami za opóźnienie liczonymi od kwot:

­

15 084,61 zł od dnia 2 kwietnia 2010 roku do dnia zapłaty

­

15 084,61 zł od dnia 1 kwietnia 2011 roku do dnia zapłaty

­

18 243,03 zł od dnia 3 kwietnia 2012 roku do dnia zapłaty.

Ponadto wniósł o zasądzenie od pozwanego na rzecz powoda kosztów procesu, a także o zawieszenie postępowania do czasu rozstrzygnięcia sprawy o ustalenie wysokości opłaty rocznej za działkę nr (...) w sprawie toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie, sygn. XXIV C 1689/08. Kwota główna żądanego powództwa miała stanowić opłatę za lata 2010-2012 z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W., w dzielnicy W., obręb (...) stanowiącej działkę nr (...) o pow. 0,4839 ha (pozew – kk. 1-8).

W odpowiedzi na pozew wniesionej w dniu 18 lipca 2016 roku (data prezentaty – k. 72) pozwany (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa w W. wniósł o oddalenie powództwa oraz o zasądzenie kosztów postępowania. Wniósł także o oddalenie wniosku powoda o zawieszenie postępowania (odpowiedź na pozew – kk. 72-82).

Postanowieniem z dnia 24 sierpnia 2016 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie XVI Wydział Cywilny zawiesił postępowanie w sprawie do czasu prawomocnego zakończenia postępowania w sprawie o sygn. XXIV C 1686/08 toczącej się przed Sądem Okręgowym w Warszawie (postanowienie – kk. 94-96).

Postanowieniem z dnia 25 maja 2020 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie Wydział XVI Cywilny podjął zawieszone postępowanie z udziałem następcy prawnego powoda Agencji Nieruchomości Rolnych – Krajowego Ośrodka Wsparcia Rolnictwa w W. oraz następcy prawnego pozwanego (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółki komandytowej z siedzibą w (...) spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w W. (postanowienie – k. 157).

W piśmie z dnia 7 grudnia 2022 roku (data stempla pocztowego – k. 354) powód Krajowy Ośrodek (...) oświadczył, że rozszerza powództwo w ten sposób, że wnosi o zasądzenie łącznej kwoty 76 172,61 zł wraz z odsetkami ustawowymi za opóźnienie liczonymi od dnia 21 marca 2016 roku do dnia zapłaty. Powód wskazał na okoliczność kapitalizacji odsetek za okres od daty wymagalności roszczeń z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste do daty poprzedzającej dzień wniesienia pozwu oraz dodanie wyliczonych sum do kwoty kapitału, tj. każdej z opłat, w stosunku do której zostały one ustalone. Powód rozszerzył powództwo o skapitalizowane odsetki, które zostały obliczone w następujący sposób:

­

od kwoty 15 084,61 zł wyliczono odsetki za opóźnienie od dnia 2 kwietnia 2010 roku do dnia 20 marca 2016 roku w wysokości 10 741,07 zł. Wyliczone odsetki dodano do kwoty kapitału, w związku z czym należność za 2010 rok wynosi 25 825,68 zł;

­

od kwoty 15 084,61 zł wyliczono odsetki za opóźnienie od dnia 1 kwietnia 2011 roku do dnia 20 marca 2016 roku w wysokości 8 785,44 zł. Wyliczone odsetki dodano do kwoty kapitału, w związku z czym należność za 2011 rok wynosi 23 870,05 zł;

­

od kwoty 18 243,03 zł wyliczono odsetki za opóźnienie od dnia 3 kwietnia 2012 roku do dnia 20 marca 2016 roku w wysokości 8 233,85 zł. Wyliczone odsetki dodano do kwoty kapitału, w związku z czym należność za 2012 rok wynosi 26 476,88 zł (pismo – kk. 345-352).

Postanowieniem z dnia 10 lutego 2023 roku Sąd Rejonowy dla Warszawy-Mokotowa w Warszawie XVI Wydział Cywilny w sprawie o sygn. XVI C 977/16 stwierdził swoją niewłaściwość rzeczową i sprawę przekazał według właściwości do Sądu Okręgowego w Warszawie (postanowienie – k. 357).

Stanowiska stron do dnia zamknięcia rozprawy nie uległy zmianie.

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny.

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa w W., poprzednio działająca pod firmą (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa w W., powstała z przekształcenia spółki (...) Sp. z o.o., wcześniej działającej pod firmą (...) Sp. z o.o. (niesporne, ponadto KRS – kk. 9-20). Następnie uległa zmianie firma tej spółki – z (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa z siedzibą w W.” na: (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa”. Doszło też do połączenia spółki (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...)sp. k. z siedzibą w W. jako spółki przejmowanej ze spółką (...) spółka z o.o. jako spółki przejmującej poprzez przeniesienie całego majątku spółki przejmowanej na spółkę przejmującą (KRS – kk. 123-147).

Ww. podmiot był użytkownikiem wieczystym nieruchomości położonej w W., w dzielnicy W., obręb (...) stanowiącej działkę nr (...) o pow. 0,4839 ha, m.in. w okresie lat 2010-2012. Opisana nieruchomość należy do Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa (bezsporne).

Krajowy Ośrodek (...), utworzony ustawą z dnia 10 lutego 2017 roku Przepisy wprowadzające ustawę o Krajowym Ośrodku (...) (Dz. U. poz. 624 z późn. zm.), jest ustawowym następcą Agencji Nieruchomości Rolnych (okoliczność powszechnie dostępna).

Pismem z dnia 27 listopada 2007 roku skierowanym do (...) Sp. z o.o. w W., stanowiącym wypowiedzenie wysokości opłaty z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości, pełnomocnik Prezesa Agencji Nieruchomości Rolnych, działając w imieniu tej Agencji oświadczył, że wypowiada ze skutkiem na dzień 31 grudnia 2007 roku dotychczasową opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego i oferuje z dniem 1 stycznia 2008 roku nową opłatę roczną z tytułu użytkowania wieczystego dla nieruchomości Skarbu Państwa, położonej w (...). W., D. W., woj. (...) o pow. 0,4839 ha, oznaczonej w ew. gruntów jako działka nr (...) obręb (...) w wysokości 133 411,23 zł, tj. 3% wartości nieruchomości gruntowej. Wartość nieruchomości gruntowej stanowiąca podstawę obliczenia opłaty ustalona na dzień 22 marca 2007 roku na podstawie wyceny rzeczoznawcy majątkowego wynosi 4 447 041 zł (wypowiedzenie – k. 21-22).

(...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa w W. zakwestionowała przedmiotową opłatę. Sprawa w przedmiocie ustalenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego toczyła się przed Sądem Okręgowym w Warszawie pod sygn. XXIV C 1686/08 (bezsporne, fakt znany z urzędu).

Zawiadomieniem z dnia 22 marca 2012 roku Agencja Nieruchomości Rolnych ustaliła opłatę roczną dla działki nr (...) wg stawki 1%, przy dotychczasowej wartości ustalonej wypowiedzeniem z dnia 28 listopada 2007 roku, w kwocie 44 470,41 zł, obowiązującej od dnia 1 stycznia 2010 roku (zawiadomienie wraz z potwierdzeniem nadania – kk. 23-24).

Pozwany uiścił z tytułu opłaty za użytkowanie wieczyste w zakresie opisanej działki kwoty:

­

29 385,80 zł – za rok 2010 w dniu 1 kwietnia 2010 roku,

­

29 385,80 zł – za rok 2011 w dniu 30 marca 2011 roku.

Z kolei w dniu 2 kwietnia 2012 roku pozwany uiścił zbiorczo powodowi kwotę 414 777,96 zł z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste za wszystkie nieruchomości pozostające w użytkowaniu wieczystym Spółki wchodzące w skład (...) Skarbu Państwa, w tym za działkę nr (...). ANR zaliczyła część tej kwoty na poczet opłaty za rok 2012 w zakresie tej działki w kwocie 26 227,38 zł. Pismem z dnia 29 marca 2012 roku (...) sp. z o.o. – (...) sp. k. w W. wskazała, w jaki sposób dokonała płatności i oświadczyła, że w zakresie działki nr (...), do czasu zakończenia postępowań sądowych i postępowania administracyjnego, jest zobowiązana do uiszczenia opłaty w przy uwzględnieniu wartości jednego metra kwadratowego w wysokości sprzed 2003 roku oraz stawki procentowej w wysokości 1% (bezsporne, ponadto potwierdzenie przelewu – k. 91; pismo pozwanego z 29.03.2012 – kk. 209-212).

Wnioskiem z dnia 26 marca 2012 roku skierowanym do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie Agencja Nieruchomości Rolnych wezwała pozwanego do próby ugodowej i m.in. do uiszczenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego za 2010 rok w zakresie działki nr (...), w wysokości 104 025,43 zł (wniosek – kk. 27-28).

Wnioskiem z dnia 27 marca 2014 roku skierowanym do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie Agencja Nieruchomości Rolnych wezwała pozwanego do próby ugodowej i m.in. do uiszczenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego za 2011 rok w zakresie działki nr (...), w wysokości 15 084,61 zł (wniosek – kk. 34-36; potwierdzenie nadania – k. 41).

Wnioskiem z dnia 30 marca 2015 roku skierowanym do Sądu Rejonowego dla Warszawy-Śródmieścia w Warszawie Agencja Nieruchomości Rolnych wezwała pozwanego do próby ugodowej i m.in. do uiszczenia opłaty z tytułu użytkowania wieczystego za 2012 rok w zakresie działki nr (...), w wysokości 18 243,03 zł (wniosek – kk. 42-43; potwierdzenie nadania – k. 47).

W zakresie opisanych ww. wniosków nie doszło do zawarcia ugody (protokoły: kk. 48-50). Pozwany nie spełnił żądań Agencji Nieruchomości Rolnych (bezsporne).

Wyrokiem z dnia 13 stycznia 2022 roku w sprawie o sygn. XXIV C 708/19 tut. Sąd:

1.  umorzył postępowanie w zakresie żądania powoda o ustalenie, że aktualizacja opłaty z tytułu użytkowania wieczystego od 1 stycznia 2006 r. jest nieuzasadniona i ustalenie opłaty, a także w zakresie żądania powoda o stwierdzenie nieważności wypowiedzenia z dnia 21 marca 2005 r. oraz o ustalenie bezskuteczności wypowiedzenia dotychczasowej opłaty za użytkowanie wieczyste;

2.  oddalił powództwo o ustalenie nieistnienia wypowiedzenia opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego użytkownika wieczystego, tj. o ustalenie, że pismo Agencji Nieruchomości Rolnych z dnia 21 marca 2005 r. uzupełnione pismem z dnia 7 grudnia 2005 r. nie stanowiło wypowiedzenia opłat rocznych, ani zawiadomienia o zmianie opłat rocznych.

Ww. sprawa również dotyczyła m.in. działki nr (...). W uzasadnieniu wyroku Sąd wskazał m.in., że nie można uznać, aby pomiędzy stronami istniała niepewność co do charakteru pisma z dnia 21 marca 2005 r. uzupełnionego pismem z dnia 7 grudnia 2005 r. Pomiędzy stronami nie ma bowiem sporu, że pismo nie stanowi wypowiedzenia dotychczasowej opłaty. Strona pozwana nie uznawała opisanych pism jako wypowiedzenie dotychczasowej opłaty, a pismo z dnia 21 marca 2005 r. nie odniosło żadnych skutków prawnokształtujących i stanowiło wyłącznie informację o wysokości opłaty dla obliczonej powierzchni gruntów (wyrok wraz z uzasadnieniem – kk. 217-222v.).

Wyrokiem z dnia 4 stycznia 2024 roku w sprawie o sygn. XXIV C 1686/08 Sąd Okręgowy w Warszawie m.in.:

­

oddalił powództwo o ustalenie bezskuteczności wypowiedzeń dokonanych 28 listopada 2007 roku przez Agencję Nieruchomości Rolnych (obecnie Krajowy Ośrodek Wsparcia Rolnictwa) opłat rocznych z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonych w W. w obrębie (...), w tym w zakresie działki nr (...), o powierzchni 0,4839 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...);

­

ustalił, że opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W., w obrębie (...), stanowiącej działkę nr (...), o powierzchni 0,4839 ha, dla której prowadzona jest księga wieczysta nr (...) wynosi od 1 stycznia 2008 roku 112 950 zł.

Ww. wyrok nie jest prawomocny, (...) spółka z ograniczoną odpowiedzialnością – (...) spółka komandytowa w W. wniosła od niego apelację (fakt znany z urzędu, ponadto oświadczenie pełnomocnika pozwanego – k. 402, kopia apelacji – kk. 413-419).

Powyższy stan faktyczny ustalono na podstawie dowodów z dokumentów urzędowych oraz prywatnych, których autentyczność oraz pochodzenie od poszczególnych podmiotów nie była podważana. Mając na względzie, że spór stron finalnie sprowadzał się do kwestii prawnych, Sąd nie miał uzasadnionych podstaw do zakwestionowania przytoczonych dokumentów.

Sąd Okręgowy zważył co następuje:

Powództwo podlegało oddaleniu w całości.

Przedmiot dochodzonego roszczenia stanowiły opłaty za lata 2010-2012 z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości położonej w W., w dzielnicy W., obręb (...) stanowiącej działkę nr (...) o pow. 0,4839 ha, a także skapitalizowane odsetki za okres od daty wymagalności roszczeń z tytułu opłat za użytkowanie wieczyste do daty poprzedzającej dzień wniesienia pozwu. Jako podstawę prawną żądania powód wskazał art. 17b ust. 1 u.g.n.r.

W pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, że dochodzona przez powoda opłata za rok 2012 jest wyższa niż opłaty za lata 2010 i 2011. Strona pozwana uiściła zbiorczo powodowi kwotę 414 777,96 zł (k. 91), natomiast powód zaliczył z tej kwoty na poczet opłaty za rok 2012 jedynie kwotę 26 227,38, a zatem kwotę o 3 158,42 zł niższą, niż za lata 2010-2011. Pozwany utrzymywał, że opłatę uiścił prawidłowo i powinna ona obejmować kwotę 29 385,80 zł. W ocenie Sądu należy przychylić się do stanowiska pozwanego, że powód w żaden sposób nie udowodnił, dlaczego w jego ocenie opłata ta powinna być wyższa i jaki był sposób zaliczania uiszczonej kwoty 414 777,96 zł na poczet poszczególnych opłat. Jak podnosił powód, w jego ocenie pozwany zapłacił należność za lata 2010-2011 w kwotach po 29 385,80 zł, wg stawki 607,27 zł/m ^{( 2)}, zaś za rok 2012 – kwotę 26 227,38 zł, wg stawki 542,67 zł/m ^{( 2)}, na podstawie pierwszego wypowiedzenia z dnia 20 sierpnia 2001 r., zgodnie z dyspozycją zarządu pozwanej spółki. Rzeczywiście pismem z dnia 29 marca 2012 roku (...) sp. z o.o. – (...) sp. k. w W. wskazała, w jaki sposób dokonała płatności i oświadczyła, że do czasu zakończenia postępowań sądowych i postępowania administracyjnego jest zobowiązana do uiszczenia opłaty w przy uwzględnieniu wartości jednego metra kwadratowego w wysokości sprzed 2003 roku oraz stawki procentowej w wysokości 1%. Jednocześnie jednak – co Sąd uzasadnił też w akapicie poniżej – brak jest jakiegokolwiek dowodu, by opłata z tytułu użytkowania wieczystego za rok 2012 była uzasadniona w takiej wysokości, jakiej żąda powód, a nie może o tym stanowić samo pismo, w którym powód oświadcza, iż wypowiada dotychczasową wysokość opłaty z tytułu użytkowania wieczystego – w myśl też ustaleń Sądu Okręgowego w Warszawie w sprawie XXIV C 708/19 (k. 221v.), który wskazał, że skoro strona pozwana nie uznawała kierowanych przez powoda pism za wypowiedzenie opłaty, to takie pisma nie odniosły żadnych skutków prawnokształtujących, a stanowią jedynie informację o wysokości opłaty dla obliczonej powierzchni gruntów. Należy też podzielić w tym miejscu pogląd wyrażony przez Sąd Najwyższy w uchwale z dnia 23 czerwca 2005 roku (III CZP 37/05, Legalis nr 68984), zgodnie z którym z cywilnoprawnego charakteru opłaty za użytkowanie wieczyste wynika, że oświadczenie woli organu dotyczące wypowiedzenia dotychczasowej opłaty nie wywiera skutków samo przez się, lecz stanowi ofertę skierowaną do użytkownika wieczystego. Aby oferta ta wywarła skutek prawny, użytkownik wieczysty musi ją przyjąć. Ze względu na cywilnoprawny charakter opłaty za użytkowanie wieczyste nie można uznać, że jednostronne oświadczenie woli organu przewidziane w art. 78 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami wywiera skutek w postaci zmiany treści umowy użytkowania wieczystego. Takie rozumowanie byłoby sprzeczne z istotą stosunku cywilnoprawnego. Do zmiany treści stosunku użytkowania wieczystego wymagane jest przyjęcie oferty przez użytkownika wieczystego, które może być wyraźne (oświadczenie skierowane do podmiotu wypowiadającego wysokość opłaty) lub milczące (niezłożenie wniosku do SKO o ustalenie wysokości opłaty - art. 78 ust. 4 w/w ustawy). Tym samym roszczenie pieniężne o zapłatę kwoty 3 158,42 zł podlegało oddaleniu jako nieudowodnione co do tej wysokości w rozumieniu art. 6 k.c. i art. 232 k.p.c.

Niezależnie jednak od powyższego, samo roszczenie w zakresie opisanych opłat z tytułu użytkowania wieczystego działki nr (...) za lata 2010-2012 podlegało oddaleniu jako przedwczesne. Jak wiadomo, zmiana opłaty rocznej odbywa się poprzez wypowiedzenie na piśmie wysokości dotychczasowej opłaty oraz skierowanie do użytkownika wieczystego oferty przyjęcia nowej wysokości opłaty rocznej (art. 78 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Użytkownik wieczysty może zaakceptować ofertę lub może w terminie 30 dni złożyć do samorządowego kolegium odwoławczego wniosek o ustalenie, że aktualizacja opłaty jest nieuzasadniona albo jest uzasadniona w innej wysokości (art. 78 ust. 2 w/w ustawy). Jednocześnie złożenie wniosku do kolegium nie zwalnia z obowiązku uiszczania opłat w dotychczasowej wysokości (art. 78 ust. 4 w/w ustawy). Kolegium wydaje orzeczenie o oddaleniu wniosku lub o ustaleniu nowej wysokości opłaty. Od tego orzeczenia organ oraz użytkownik wieczysty mogą wnieść sprzeciw do sądu powszechnego. Oznacza to żądanie przekazania sprawy do sądu, a wniosek skierowany do kolegium zastępuje wówczas pozew. W odniesieniu do podstawy faktycznej niniejszego powództwa zapadł wyrok z dnia 4 stycznia 2024 roku w sprawie o sygn. XXIV C 1686/08, w którym Sąd Okręgowy w Warszawie ustalił, że opłata roczna z tytułu użytkowania wieczystego nieruchomości stanowiącej działkę nr (...), wynosi od 1 stycznia 2008 roku 112 950 zł. Wyrok ten jednak jest jeszcze nieprawomocny, a zatem w dacie zamknięcia rozprawy nie została jeszcze konstytutywnie ukształtowana wysokość opłaty rocznej z tytułu użytkowania wieczystego przedmiotowej działki. Pogląd, zgodnie z którym orzeczenie wydane w sprawie zainicjowanej wniesieniem sprzeciwu od decyzji SKO dotyczącej ustalenia wysokości opłaty rocznej płaconej przez użytkownika wieczystego ma charakter konstytutywny, jest dominujący w najnowszym orzecznictwie (por. m. in.: wyrok SN z dnia 18 września 2003 r. sygn. akt I CK 66/02; uchwała SN z dnia 23 czerwca 2005 roku, sygn. akt III CZP 37/05; wyrok SN z dnia 21 marca 2006 r., sygn. akt V CSK 147/05; postanowienie SN z dnia 27 czerwca 2013 r., sygn. akt III CZ 29/13; wyrok SA w Warszawie z dnia 24 kwietnia 2014 r., sygn. akt I ACa 1683/13; postanowienie SN z dnia 10 kwietnia 2014, sygn. akt I CSK 408/13; wyrok SA w Warszawie z dnia 19 lutego 2019 r., sygn. akt I ACa 211/17; wyrok SA w Warszawie z dnia 13 marca 2019 r., sygn. akt I ACa 1697/17). Na konstytutywny charakter orzeczenia w sprawach o ustalenie wysokości opłaty od użytkowania wieczystego wskazuje także sam przepis art. 78 ust. 4 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który stanowi, że złożenie wniosku o ustalenie wysokości opłaty za użytkowanie wieczyste, nie zwalnia z obowiązku wnoszenia opłat rocznych w dotychczasowej wysokości. Ustawodawca wyraźnie zatem wskazuje, jaką część opłaty należy uiszczać. Tym samym skoro ustawowo został wyraźnie wyartykułowany obowiązek płacenia opłaty w pewnej części, to nie istnieje obowiązek płacenia pozostałej, dopóki nie zostanie wydane prawomocne orzeczenie sądu, które określi jaka wysokość opłaty jest zasadna. Tak jak już wskazano wyżej, nie można uznać, że podmiot wykonujący uprawnienia właścicielskie z tytułu użytkowania wieczystego ma kompetencję do ukształtowania wysokości opłaty rocznej od użytkowania wieczystego swoim jednostronnym oświadczeniem woli, a takie konstytutywne ukształtowanie może nastąpić dopiero na mocy prawomocnego orzeczenia w sprawie o ustalenie wysokości takiej opłaty. Ewentualne roszczenie o zapłatę różnicy pomiędzy aktualną, uiszczoną opłatą z tytułu użytkowania wieczystego a jej zaktualizowaną wysokością stanie się zatem wymagalne dopiero w momencie uprawomocnienia się tego orzeczenia.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, niezasadne jest również żądanie skapitalizowanych odsetek od żądanych w ramach pierwotnego powództwa kwot, sformułowane w ramach pisma stanowiącego modyfikację (rozszerzenie) powództwa. Dopiero po uprawomocnieniu się wyroku z dnia 4 stycznia 2024 roku w sprawie o sygn. XXIV C 1686/08, który będzie miał prejudycjalne znaczenie dla ustalenia zasadności żądania powoda, powstanie ewentualność popadnięcia przez pozwanego w opóźnienie, co będzie skutkowało uprawnieniem powoda do naliczenia stosownych odsetek. W dacie zamknięcia rozprawy (w myśl art. 316 k.p.c.) takie roszczenie powodowi jednak nie przysługuje.

Mając na uwadze powyższe, Sąd orzekł jak w punkcie I sentencji wyroku.

Sąd rozstrzygnął o kosztach procesu jak w punkcie II sentencji na podstawie art. 98§1, §1 ¹ i §3 k.p.c. oraz na podstawie §2 pkt 5 i §19 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych w brzmieniu obowiązującym w dniu wniesienia pozwu. Sąd zastosował zasadę odpowiedzialności za wynik procesu, który pozwany wygrał w całości. Na koszty poniesione przez pozwanego złożyły się: wynagrodzenie pełnomocnika procesowego w wysokości 4 800 zł oraz opłata skarbowa od pełnomocnictwa procesowego w wysokości 17 zł.