Pełny tekst orzeczenia

Przewodniczący:

Sędzia SA Wiesław Kosowski (spr.)

Sędziowie:

SA Marcin Ciepiela

SA Wojciech Paluch

Protokolant:

Magdalena Golyszny

Formularz UK 2

Sygnatura akt

II AKa 529/22

Załącznik dołącza się w każdym przypadku. Podać liczbę załączników:

1

1.  CZĘŚĆ WSTĘPNA

1.1. Oznaczenie wyroku sądu pierwszej instancji

Wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 12 kwietnia 2022r., sygn. akt II K 98/20, w części dotyczącej oskarżonego D. J. (2).

1.2. Podmiot wnoszący apelację

☐ oskarżyciel publiczny albo prokurator w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ oskarżyciel posiłkowy

☐ oskarżyciel prywatny

☒ obrońca

☐ oskarżony albo skazany w sprawie o wydanie wyroku łącznego

☐ inny

1.3. Granice zaskarżenia

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☐

co do winy

☐

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☒

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☐

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

Zmiana

2.  Ustalenie faktów w związku z dowodami przeprowadzonymi przez sąd odwoławczy

2.1. Ustalenie faktów

2.1.1. Fakty uznane za udowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.1.1.

2.1.2. Fakty uznane za nieudowodnione

Lp.

Oskarżony

Fakt oraz czyn, do którego fakt się odnosi

Dowód

Numer karty

2.1.2.1.

2.2. Ocena dowodów

2.2.1. Dowody będące podstawą ustalenia faktów

Lp. faktu z pkt 2.1.1

Dowód

Zwięźle o powodach uznania dowodu

2.2.2. Dowody nieuwzględnione przy ustaleniu faktów
(dowody, które sąd uznał za niewiarygodne oraz niemające znaczenia dla ustalenia faktów)

Lp. faktu z pkt 2.1.1 albo 2.1.2

Dowód

Zwięźle o powodach nieuwzględnienia dowodu

3.  STANOWISKO SĄDU ODWOŁAWCZEGO WOBEC ZGŁOSZONYCH ZARZUTÓW i wniosków

Lp.

Zarzut

3.1.

Zarzut obrazy przepisów prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k., która mogła mieć wpływ na treść orzeczenia zawarty w pkt 1-3 apelacji obrońcy oskarżonego D. J. (2).

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego D. J. (2) sformułował w swej apelacji trzy zarzuty obrazy prawa procesowego, a to art. 7 k.p.k. Stanowią one jednak de facto jeden zarzut, albowiem całość sprowadza się do kwestii nieprawidłowej, zdaniem skarżącego, oceny materiału dowodowego i dania wiary dowodom niekorzystnym dla D. J. (2) (wyjaśnieniom D. J. (1)) wskazującym na jego sprawstwo, przy odmowie dania wiary dowodom przeciwnym, w tym przede wszystkim temu co mówił sam zainteresowany. Oczywistym pozostaje, że skoro oskarżony nie przyznaje się do stawianego mu zarzutu, a Sąd czyni ustalenia dotyczące jego sprawstwa i winy w oparciu o inne dowody to niejako automatycznie daje wiarę tym właśnie dowodom, a odmawia wiarygodności dowodom przeciwnym. Mamy więc do czynienia z jednym zarzutem, chociaż obrońca rozbił go niejako na trzy części.

Jak wielokrotnie podkreślano w orzecznictwie przekonanie o wiarygodności jednych dowodów i niewiarygodności innych pozostaje pod ochroną prawa procesowego jeżeli poprzedza je ujawnienie w toku rozprawy głównej całokształtu okoliczności sprawy (art. 410 k.p.k.) i to w sposób podyktowany obowiązkiem dochodzenia prawdy (art. 2 § 2 k.p.k.), stanowi ono wynik rozważenia wszystkich okoliczności przemawiających zarówno na korzyść, jak i na niekorzyść oskarżonego (art. 4 k.p.k.), jest wyczerpujące i logicznie - z uwzględnieniem wskazań wiedzy i doświadczenia życiowego, a nadto zgodnie art. 424 § 1 pkt 1 k.p.k. - właściwie uargumentowane w uzasadnieniu wyroku.

Z taką sytuacja mamy do czynienia na kanwie niniejszej sprawy. Sąd
I instancji wpierw przeprowadził w sposób w pełni prawidłowy wszystkie niezbędne dowody w zakresie czynów zarzucanych D. J. (2), a następnie dokonał ich wnikliwej oceny zgodnej z dyspozycjami art. 7 k.p.k., co znalazło odzwierciedlenie w pisemnych motywach wyroku. Skarżący nie wykazał w środku odwoławczym, aby dokonana ocena była błędna pod względem zasad logicznego rozumowania, czy też doświadczenia życiowego.

Oczywiście mamy tu do czynienia z sytuacją (w odniesieniu do czynu przypisanego oskarżonemu J. w pkt 9 wyroku) dokonania ustaleń faktycznych w oparciu o jeden dowód, a mianowicie wyjaśnienia współpodejrzanego. Jednak dowód ten został wnikliwie przeanalizowany
i brak jest podstaw do kwestionowania jego oceny. Zwrócić przy tym należy uwagę na fakt, że oskarżenie D. J. (2) w sprawie niniejszej jest wątkiem całkowicie pobocznym i oderwanym od zarzutów stawianych pozostałym oskarżonym. Niewątpliwie ma to jednak wpływ na ocenę wiarygodności wyjaśnień D. J. (1). Przyznając się do popełniania czynów dotyczących udziału w zorganizowanej grupie przestępczej oraz wyłudzania w ramach tej grupy zwrotu podatku VAT na ogromną skalę
i składając w tym zakresie obszerne wyjaśnienia liczył on na łagodne potraktowanie oraz uzyskanie statusu tzw. „małego świadka koronnego”.
To jednak właśnie te zarzuty stanowiły podstawę niniejszej sprawy. Kwestia znalezionego suszu marihuany w ilości 352,08 grama, przy doniosłości
i randze zarzutów pozostałych, była w tej sytuacji niejako drugorzędna. Oskarżony J. nie miał żadnego interesu w bezpodstawnym pomawianiu D. J. (2), iż to on narkotyki te posiadał, tym bardziej, że przecież w swych wyjaśnieniach przyznał, że zabrał je w celu przywłaszczenia na szkodę swojego kolegi. Podawane przez niego okoliczności, dotyczące znalezienia marihuany w piwnicy, gdy pomagał konkubinie J., po jego aresztowaniu, wskazują na wiarygodność twierdzeń ze względów na zasady logiki i doświadczenia życiowego.

Danie wiary wyjaśnieniom D. J. (1) przez Sąd I instancji jest więc w pełni zgodne z dyspozycjami art. 7 k.p.k.

Sąd meriti wskazał również, z czym w pełni należy się zgodzić, dlaczego nie uwzględnił dowód przeciwnych (zeznań M. Z., a przede wszystkim wyjaśnień D. J. (2)). Podkreślić przy tym należy, iż nie jest kwestionowana pomoc udzielana przez J. w dostarczaniu opału konkubinie J. – M. Z.. Zasady logiki i doświadczenia życiowego przemawiają też za tym, że w piwnicy oskarżony J. mógł ukryć marihuanę. Takiej ilości nie trzyma się bowiem w miejscu łatwo dostępnym i zauważalnym. Na pełną aprobatę zasługuje również argumentacja Sądu meriti, iż twierdzenia D. J. (2), jakoby J. pomawiał go i obciążał z zemsty za namawianie brata do wycofania się ze spółki (...) nie są wiarygodne, chociażby z uwagi na sprzeczność z chronologią wydarzeń. W tym czasie spółka już od długiego czasu nie działała, a śledztwo o wystawianie fałszywych faktur już się toczyło. Tak więc nielogiczne i sprzeczne z zasadami doświadczenia życiowego pozostają wyjaśnienia D. J. (2), co słusznie podkreślono w uzasadnieniu wyroku pierwszoinstancyjnego.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie D. J. (2) co do czynu z pkt X części wstępnej wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny wobec niezasadności zarzutu.

3.2.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia – sformułowany przez obrońcą oskarżonego D. J. (2) w pkt 4 apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego D. J. (2) sformułował w pkt 4 swojego środka odwoławczego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, a mającego wpływ na jego treść, który miałby polegać na tym, że od nieustalonej daty do najpóźniej 23 kwietnia 2018r. D. J. (2) miał posiadać wbrew przepisom ustawy, w miejscowości K. znaczną ilość środka odurzającego w postaci ziela konopi innych niż włókniste w ilości 8352,08 grama, pomimo tego że przebywał w tym czasie w jednostce penitencjarnej, a środki nie zostały znalezione w domu, w którym zamieszkiwał, a nadto brak jakichkolwiek świadków tego czynu.

Błąd ustaleń faktycznych zachodzi, gdy treść dokonanych ocen i wniosków dokonanych przez sąd nie odpowiada zasadom rozumowania, a mogło
to mieć wpływ na treść orzeczenia. Na uzasadnienie błędu ustaleń faktycznych lub naruszenie standardów swobodnej oceny bądź interpretacji dowodów nie wystarczy subiektywne przekonanie skarżącego
o niesprawiedliwości orzeczenia, a konieczne jest wykazanie, że
w zaskarżonym wyroku poczyniono ustalenie faktycznie nie mające oparcia w przeprowadzonych dowodach. Sąd meriti, jak była już mowa powyżej poczynił ustalenia faktyczne w oparciu o prawidłowo oceniony materiał dowodowy. Nie ma racji obrońca pisząc, że nie ma świadków przestępstwa przypisanego jego klientowi. Na sprawstwo D. J. (2) wskazują jednoznacznie wyjaśnienia oskarżonego J., które w pełni zasadnie zostały uznane za wiarygodne. Bez znaczenia pozostaje przy tym (w świetle ustalonego stanu faktycznego), że D. J. (2) przebywał w zakładzie karnym. Niewątpliwym bowiem pozostaje, że nabył on marihuanę i ukrył w piwnicy posesji, gdzie zamieszkiwał. Był więc jej posiadaczem, do czasu gdy została mu ona „skradziona” przez D. J. (3).

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku i uniewinnienie D. J. (2) co do czynu z pkt X części wstępnej wyroku.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny wobec niezasadności zarzutu.

3.3.

Zarzut błędu w ustaleniach faktycznych mający wpływ na treść orzeczenia – sformułowany przez obrońcą oskarżonego D. J. (2) w pkt 6 apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☐ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

Obrońca oskarżonego D. J. (2) sformułował (jak to określił
z „najdalej posuniętej ostrożności procesowej”), w pkt 6 swojego środka odwoławczego zarzut błędu w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę rozstrzygnięcia, a mającego wpływ na jego treść, który miałby polegać na tym, że 352,08 grama to znaczna ilość środka odurzającego. Obrońca powołuje się tu na wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie, sygn.. akt II AKa 142/10, w którym stwierdzono, iż „znaczna ilość środka odurzającego to taka, która wystarczy do odurzenia jednorazowo kilkudziesięciu tysięcy osób”. Z takim stanowiskiem absolutnie nie można się zgodzić. Zostało bowiem przytoczone orzeczenie sprzed kilkunastu lat, które nie tylko jawi się jako nieaktualne, ale nawet w czasie, gdy reprezentowało nurt poglądów pozostających całkowitej mniejszości. Zgodnie z dominującymi poglądami tak doktryny, jak i orzecznictwa Sądu Najwyższego oraz sądów powszechnych za znaczną ilość przyjmuje się ilość wystarczającą do odurzenia co najmniej kilkudziesięciu osób, przy czym w przypadku marihuany, tzw. „działka konsumpcyjna” pozwalająca na odurzenie wynosi 0,5 do 1 grama (tak. m.in. wyrok s.apel. w Łodzi z dnia 7 lipca 2020r., sygn.. akt II AKa 353/19, wyrok s. apel. w Katowicach z dnia 25 września 2020r., sygn.. akt II AKa 76/20, postan. SN z dnia 3 grudnia 2020r., sygn.. akt I KK 167/20, wyrok s.apel. w Warszawie z dnia 25 lutego 2022r., sygn.. akt II AKa 353/20 i in.). 352 gramy pozwoliłyby więc na odurzenie się kilkuset osobą, co bez wątpienia spełnia kryterium znacznej ilości środka odurzającego, o jakiej mowa w art. 62 ust. 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii.

Wniosek

Wniosek co do tegoż zarzutu (sformułowanego przez obrońcę „z ostrożności procesowej”) nie został odrębnie wskazany. Należy więc domniemywać, że skarżący chciałby zmiany opisu czynu i w konsekwencji kwalifikacji pranej oraz ewentualnie obniżenia kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Z uwagi na niezasadność zarzutu brak postaw do korekty orzeczenia w tym zakresie.

3.4.

Zarzut obrazy prawa materialnego sformułowany przez obrońcę w pkt 5 apelacji.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pkt 5 wniesionego środka odwoławczego obrońca oskarżonego D. J. (2) sformułował zarzut obrazy prawa materialnego, a to art. 62 ust 3 w zw. z art. 62 a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii poprzez jego niewłaściwe zastosowanie polegające na zaniechaniu umorzenia postępowania co do czynu z pkt XI części wstępnej wyroku pomimo, że przedmiotem czynu były środki odurzające w ilości nieznacznej, przeznaczonej na własny użytek.

Zarzut ten należy uznać za chybiono nawet już z uwagi na jego sformułowanie, jako obrazy prawa materialnego. Otóż bezspornym tak w doktrynie, jak i w orzecznictwie jest, że obraza prawa polegająca na błędnym zastosowaniu lub niezastosowaniu przepisów prawa materialnego ma miejsce wówczas, gdy są to przepisy o charakterze stanowczym, tzn. nakazujące stosowanie prawa materialnego lub zakazujące jego stosowania.

Norma art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii nie ma charakteru stanowczego. Wskazany przepis stanowi samoistną podstawę mechanizmu redukcji karania, ale o fakultatywnym charakterze. Co istotne, wobec ujęcia przesłanek zawartych w komentowanym przepisie, w założeniu ma on przede wszystkim pozwolić organom ścigania na niepodejmowanie w ogóle postępowania lub jego umorzenie jeszcze na etapie postępowania przygotowawczego.

Jak wskazał Sąd Apelacyjny w Katowicach w wyroku z dnia 24 maja 2021r., sygn.. akt II AKa 364/20: przepis art. 62a ustawy z 2015 r. o przeciwdziałaniu narkomanii ma charakter fakultatywny. Przewiduje tylko uprawnienie do umorzenia postępowania, a nie nakaz takiego postąpienia.

Ponadto nie sposób zgodzić się również z obrońcą w tej kwestii również ze względów merytorycznych. Otóż Sąd odwoławczy w składzie niniejszym w pełni podziela pogląd wyrażony m.in. przez Sąd Apelacyjny w Krakowie w wyroku z dnia 14 sierpnia 2018 r., sygn.. akt II AKa 42/18, iż przepis art. 62a ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii adresowany jest do sprawców tzw. jednorazowych, którzy mieli minimalny, sporadyczny kontakt ze środkiem odurzającym, w zasadzie tylko dla jednokrotnego odurzenia się. Oskarżony D. J. (2) został natomiast uznany winnym nie tylko tego, że 13 września 2018r. posiadał środek odurzający w postaci marihuany w ilości 3,38 grama, ale też winnym tego, że środek taki posiadał w okresie od nieustalonej daty do 23 kwietnia 2018r. w ilości 352,08 grama. Nie mamy więc do czynienia tylko z jednorazowym posiadaniem niewielkiej ilości środka odurzającego na własne potrzeby.

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez umorzenie postępowania.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny wobec niezasadności zarzutu.

3.5.

Zarzut rażącej niewspółmierności kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania zarzutu za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny

W pkt 7 wniesionego środka odwoławczego obrońca podniósł zarzut rażącej niewspółmierności kary 2 lat pozbawienia wolności, jako kary zbyt surowej w stosunku do okoliczności czynu, zachowania oskarżonego, jego właściwości i warunków osobistych, a także ilości środków odurzających. Z zarzutem tym nie można się zgodzić. W pierwszej kolejności należy zauważyć, iż kara łączna, jaka została wymierzone D. J. (2) jest karą z zastosowaniem pełnej zasady absorpcji. Tak więc istota sprawy sprowadza się do problemu wymierzonej kary 2 lat pozbawienia wolności za czyn z art. 62 ust 2 ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii. Jak wynika to z pisemnych motywów orzeczenia Sąd I instancji wymierzając w tym przypadku tak kary jednostkowe, jak i karę łączną wziął pod uwagę wszystkie okoliczności tak obiciążające, jak i łagodzące. Nadał im właściwe proporcje, co skutkowało wymierzeniem kar w pełni sprawiedliwych. Rażąca niewspółmierność ma miejsce wówczas, gdy na podstawie ujawnionych okoliczności, które powinny mieć zasadniczy wpływ na wymiar kary można było przyjąć, że zachodziłaby wyraźna różnica pomiędzy karą wymierzoną przez sąd I instancji, a karą jaką należałoby wymierzyć w instancji odwoławczej w następstwie prawidłowego zastosowania w sprawie dyrektyw wymiaru kary przewidzianych w art. 53 k.k. oraz zasad ukształtowanych przez orzecznictwo. Pojęcie niewspółmierności rażącej oznacza znaczną, wyraźną i oczywistą, a więc niedającą się zaakceptować dysproporcję między karą wymierzoną a karą sprawiedliwą (zasłużoną). Taka sytuacja nie zachodzi w odniesieniu do D. J. (2).

Wniosek

Wniosek o zmianę wyroku poprzez obniżenie kary.

☐ zasadny

☐ częściowo zasadny

☒ niezasadny

Zwięźle o powodach uznania wniosku za zasadny, częściowo zasadny albo niezasadny.

Wniosek niezasadny wobec niezasadności zarzutu.

4.  OKOLICZNOŚCI PODLEGAJĄCE UWZGLĘDNIENIU Z URZĘDU

4.1.

Zwięźle o powodach uwzględnienia okoliczności

5.  ROZSTRZYGNIĘCIE SĄDU ODWOŁAWCZEGO

5.1. Utrzymanie w mocy wyroku sądu pierwszej instancji

5.1.1.

Przedmiot utrzymania w mocy

Wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 12 kwietnia 2022 r., sygn. akt II K 98/20 w odniesieniu do oskarżonego D. J. (2).

Zwięźle o powodach utrzymania w mocy

Zarzuty skarżącego okazały się niezasadne z przyczyn wskazanych w części 3 niniejszego uzasadnienia i z tego powodu nie mogły być uwzględnione.

5.2. Zmiana wyroku sądu pierwszej instancji

5.2.1.

Przedmiot i zakres zmiany

Zwięźle o powodach zmiany

5.3. Uchylenie wyroku sądu pierwszej instancji

5.3.1. Przyczyna, zakres i podstawa prawna uchylenia

5.3.1.1.1.

☐ art. 439 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.2.1.

Konieczność przeprowadzenia na nowo przewodu w całości

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.1.3.1.

Konieczność umorzenia postępowania

☐ art. 437 § 2 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia i umorzenia ze wskazaniem szczególnej podstawy prawnej umorzenia

5.3.1.4.1.

☐ art. 454 § 1 k.p.k.

Zwięźle o powodach uchylenia

5.3.2. Zapatrywania prawne i wskazania co do dalszego postępowania

5.4. Inne rozstrzygnięcia zawarte w wyroku

Punkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

6.  Koszty Procesu

P unkt rozstrzygnięcia z wyroku

Przytoczyć okoliczności

2

Z uwagi na nieuwzględnienie apelacji wywiedzionej przez obrońcę oskarżonego D. J. (2), obciążono tego oskarżonego opłatą za II instancję w kwocie 300,- zł, oraz wydatkami za postępowanie odwoławcze w części na niego przypadającej.

7.  PODPIS

SSA Marcin Ciepiela SSA Wiesław Kosowski SSA Wojciech Paluch

1.3. Granice zaskarżenia

Kolejny numer załącznika

1

Podmiot wnoszący apelację

obrońca oskarżonego D. J. (2)

Rozstrzygnięcie, brak rozstrzygnięcia albo ustalenie, którego dotyczy apelacja

Wyrok Sądu Okręgowego w Częstochowie z dnia 12 kwietnia 2022r., sygn. akt II K 98/20 w części dotyczącej oskarżonego D. J. (2)

1.3.1. Kierunek i zakres zaskarżenia

☒ na korzyść

☐ na niekorzyść

☒ w całości

☐ w części

☒

co do winy

☒

co do kary

☐

co do środka karnego lub innego rozstrzygnięcia albo ustalenia

1.3.2. Podniesione zarzuty

Zaznaczyć zarzuty wskazane przez strony w apelacji

☐

art. 438 pkt 1 k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w zakresie kwalifikacji prawnej czynu przypisanego oskarżonemu

☒

art. 438 pkt 1a k.p.k. – obraza przepisów prawa materialnego w innym wypadku niż wskazany
w art. 438 pkt 1 k.p.k., chyba że pomimo błędnej podstawy prawnej orzeczenie odpowiada prawu

☒

art. 438 pkt 2 k.p.k. – obraza przepisów postępowania, jeżeli mogła ona mieć wpływ na treść orzeczenia

☒

art. 438 pkt 3 k.p.k. – błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę orzeczenia,
jeżeli mógł on mieć wpływ na treść tego orzeczenia

☒

art. 438 pkt 4 k.p.k. – rażąca niewspółmierność kary, środka karnego, nawiązki lub niesłusznego zastosowania albo niezastosowania środka zabezpieczającego, przepadku lub innego środka

☐

art. 439 k.p.k.

☐

brak zarzutów

1.4. Wnioski

☐

uchylenie

☒

zmiana