IV CSK 2/10
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:11-09-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt IV CSK 2/10
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku P. M.
przy uczestnictwie A. M.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w B.
z dnia 30 kwietnia 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca skargę kasacyjną; nie obciąża skarżącej kosztami ze skargi.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w B. zmienił
zaskarżone postanowienie Sądu Rejonowego w B., w sprawie z wniosku P. M., z
udziałem A. M. o podział majątku wspólnego.
Uczestniczka A. M. wniosła skargę kasacyjną w której żądała uchylenia
zaskarżonego postanowienia w całości oraz postanowienia Sądu I instancji i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Jako uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazała, że w sprawie występuje
zagadnienie prawne oraz potrzeba wykładni przepisów prawnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. w sprawach dotyczących zniesienia
współwłasności i działu spadku skarga kasacyjna nie przysługuje, jeśli wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. Chodzi tu
o wartość konkretnego interesu skarżącego, a nie wartość całego przedmiotu działu.
Wyznacza ją wartość poszczególnych rzeczy i praw, których objęcie lub nieobjęcie
rozstrzygnięciem sądu albo sposób ich podziału kwestionuje skarżący. Tylko wyjątkowo,
wartością przedmiotu zaskarżenia może być wartość przedmiotu działu, jeśli skarżący
kwestionuje samą zasadę działu (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3
czerwca 2009 r., IV CSK 107/09, niepubl., 24 lipca 2008 r., IV CZ 53/08, niepubl., 30
maja 2007 r., IV CSK 120/07, 6 listopada 2002 r., III CZ 98/02, OSNC nr 1/2004 r., poz.
11).
W rozważanej sprawie, skarżąca wprawdzie kwestionuje w całości postanowienie
Sądu Okręgowego w B. oraz wnosi o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi I instancji, jednak całość jej argumentacji zmierza do zakwestionowania
wysokości spłaty zasądzonej od niej na rzecz wnioskodawcy. Wartość przedmiotu
zaskarżenia sprowadza się do różnicy w wysokości oczekiwanej oraz zasądzonej spłaty
i stanowi kwotę 66.670 zł. Tak określona wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa od
wskazanej w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. zatem skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako
niedopuszczalna (art. 39816
§ 3 k.p.c).
POSTANOWIENIE
Dnia 23 marca 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Marian Kocon
w sprawie z wniosku P. M.
przy uczestnictwie A. M.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 23 marca 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej uczestniczki postępowania
od postanowienia Sądu Okręgowego w B.
z dnia 30 kwietnia 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
odrzuca skargę kasacyjną; nie obciąża skarżącej kosztami ze skargi.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 30 kwietnia 2009 r. Sąd Okręgowy w B. zmienił
zaskarżone postanowienie Sądu Rejonowego w B., w sprawie z wniosku P. M., z
udziałem A. M. o podział majątku wspólnego.
Uczestniczka A. M. wniosła skargę kasacyjną w której żądała uchylenia
zaskarżonego postanowienia w całości oraz postanowienia Sądu I instancji i
przekazania sprawy do ponownego rozpoznania sądowi I instancji. Jako uzasadnienie
wniosku o przyjęcie skargi do rozpoznania wskazała, że w sprawie występuje
zagadnienie prawne oraz potrzeba wykładni przepisów prawnych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
2
Zgodnie z art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. w sprawach dotyczących zniesienia
współwłasności i działu spadku skarga kasacyjna nie przysługuje, jeśli wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż sto pięćdziesiąt tysięcy złotych. Chodzi tu
o wartość konkretnego interesu skarżącego, a nie wartość całego przedmiotu działu.
Wyznacza ją wartość poszczególnych rzeczy i praw, których objęcie lub nieobjęcie
rozstrzygnięciem sądu albo sposób ich podziału kwestionuje skarżący. Tylko wyjątkowo,
wartością przedmiotu zaskarżenia może być wartość przedmiotu działu, jeśli skarżący
kwestionuje samą zasadę działu (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3
czerwca 2009 r., IV CSK 107/09, niepubl., 24 lipca 2008 r., IV CZ 53/08, niepubl., 30
maja 2007 r., IV CSK 120/07, 6 listopada 2002 r., III CZ 98/02, OSNC nr 1/2004 r., poz.
11).
W rozważanej sprawie, skarżąca wprawdzie kwestionuje w całości postanowienie
Sądu Okręgowego w B. oraz wnosi o przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania
Sądowi I instancji, jednak całość jej argumentacji zmierza do zakwestionowania
wysokości spłaty zasądzonej od niej na rzecz wnioskodawcy. Wartość przedmiotu
zaskarżenia sprowadza się do różnicy w wysokości oczekiwanej oraz zasądzonej spłaty
i stanowi kwotę 66.670 zł. Tak określona wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa od
wskazanej w art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. zatem skarga kasacyjna podlega odrzuceniu jako
niedopuszczalna (art. 39816
§ 3 k.p.c).