II CZ 22/02
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:14-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Postanowienie z dnia 5 kwietnia 2002 r., II CZ 22/02
Okolicznościami uzasadniającymi rozpoznanie kasacji (art. 393-3
§ 1 pkt 3
k.p.c.) są tylko takie okoliczności (art. 393 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 k.p.c.), które
Sąd Najwyższy może wziąć pod uwagę przy rozpoznawaniu kasacji.
Sędzia SN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Bronisław Czech
Sędzia SN Tadeusz Domińczyk
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Gminy C. przeciwko Ryszardowi C. i
Krzysztofowi I. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 5 kwietnia 2002 r., zażalenia powódki na postanowienie Sądu
Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2001 r.
oddalił zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2001 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu odrzucił
kasację wniesioną przez powódkę – Gminę C. od wyroku tego Sądu z dnia 17
października 2001 r., albowiem kasacja nie zawiera przedstawienia okoliczności
uzasadniających jej rozpoznanie (art. 393-3
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
W zażaleniu powódka zarzuciła rażące naruszenie prawa przez bezzasadne
zastosowanie art. 393-3
§ 1 pkt 3 k.p.c., co w treści kasacji nie znajduje
uzasadnienia, albowiem skarga kasacyjna wyraźnie wskazuje okoliczności
uzasadniające jej rozpoznanie. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i nadanie biegu kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wbrew temu, co twierdzi powódka w zażaleniu, w kasacji przez nią wniesionej
brak prawidłowego przedstawienia okoliczności, które uzasadniają rozpoznanie
kasacji (art. 393 § 1 pkt 3 k.p.c.).
Okoliczności uzasadniające rozpoznanie kasacji powinny być – podobnie jak
pozostałe elementy kasacji przewidziane w art. 393-3
§ 1 k.p.c. – przedstawione w
wydzielonej części kasacji, jako odrębny element tego pisma procesowego
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC
2002, nr 2, poz. 22). Wymagania tego nie spełnia kasacja wniesiona przez
powódkę. Wprawdzie w zażaleniu powódka powołuje się na uzasadnienie kasacji i
wskazanie w nim na występujące w sprawie istotne zagadnienia prawne oraz
potrzebę wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, ale obowiązek przedstawienia
okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji nie jest spełniony także
wówczas, gdy okoliczności te dałyby się wywieść z uzasadnienia kasacji
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC
2001, nr 10, poz. 156).
Poza tym, kwestie wskazane w uzasadnieniu kasacji, jako – zdaniem
skarżącej – stanowiące istotne zagadnienia prawne oraz wywołujące potrzebę
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, dotyczą art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca
1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr
9, poz. 88 ze zm. – dalej: "u.k.s.c.") i przepisów kodeksu postępowania cywilnego o
kosztach procesu, których naruszenie – między innymi – kasacja zarzuca. Zarzuty
naruszenia wymienionych przepisów odnoszą się do orzeczenia o kosztach
procesu zawartego w zaskarżonym wyroku oraz orzeczeń o kosztach procesu i
opłatach sądowych zwartych w wyroku sądu pierwszej instancji. Kasacja nie
przysługuje jednakże ani od orzeczenia o kosztach procesu (zob. np. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1996 r., II UZ 12/96, OSNAPUS 1997, nr 15,
poz. 279 i z dnia 30 grudnia 1996 r., I CZ 30/96, OSNC 1997, nr 3, poz. 34), ani od
orzeczenia o kosztach sądowych (art. 11 i 13 u.k.s.c.). Oczywiście, nie przysługuje
też od orzeczenia sądu pierwszej instancji (art. 392 k.p.c.). Jeżeli zatem w sprawie
wystąpiło nawet istotne zagadnienie prawne związane z rozstrzygnięciem o
kosztach procesu i kosztach sądowych i zaszła potrzeba wykładni przepisów o tych
kosztach, budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów, to nie mogą one być przedmiotem rozpoznania kasacyjnego.
Nie są to więc okoliczności uzasadniające rozpoznanie kasacji (art. 393-3
§ 1 pkt 2
k.p.c.), okolicznościami takimi są bowiem tylko takie okoliczności (art. 393 § 1 pkt 1
i 2 oraz § 2 k.p.c.), które Sąd Najwyższy może wziąć pod rozwagę przy
rozpoznawaniu kasacji.
Nieprzedstawienie w kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie
(art. 393-3
§ 1 pkt 3 k.p.c.) jest konstrukcyjnym brakiem kasacji, nienaprawialnym w
trybie właściwym dla usuwania braków formalnych pism procesowych i
powodującym odrzucenie kasacji bez wzywania do uzupełnienia tego braku
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00,
OSNC 2000, nr 3, poz. 51).
Z przytoczonych względów zażalenie jest niezasadne i na podstawie art. 393-
18
§ 3 w związku z art. 397 § 2 i art. 385 k.p.c. podlega oddaleniu. (...)
Okolicznościami uzasadniającymi rozpoznanie kasacji (art. 393-3
§ 1 pkt 3
k.p.c.) są tylko takie okoliczności (art. 393 § 1 pkt 1 i 2 oraz § 2 k.p.c.), które
Sąd Najwyższy może wziąć pod uwagę przy rozpoznawaniu kasacji.
Sędzia SN Marek Sychowicz (przewodniczący, sprawozdawca)
Sędzia SN Bronisław Czech
Sędzia SN Tadeusz Domińczyk
Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Gminy C. przeciwko Ryszardowi C. i
Krzysztofowi I. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie
Cywilnej w dniu 5 kwietnia 2002 r., zażalenia powódki na postanowienie Sądu
Apelacyjnego w Poznaniu z dnia 6 grudnia 2001 r.
oddalił zażalenie.
Uzasadnienie
Postanowieniem z dnia 6 grudnia 2001 r. Sąd Apelacyjny w Poznaniu odrzucił
kasację wniesioną przez powódkę – Gminę C. od wyroku tego Sądu z dnia 17
października 2001 r., albowiem kasacja nie zawiera przedstawienia okoliczności
uzasadniających jej rozpoznanie (art. 393-3
§ 1 pkt 3 k.p.c.).
W zażaleniu powódka zarzuciła rażące naruszenie prawa przez bezzasadne
zastosowanie art. 393-3
§ 1 pkt 3 k.p.c., co w treści kasacji nie znajduje
uzasadnienia, albowiem skarga kasacyjna wyraźnie wskazuje okoliczności
uzasadniające jej rozpoznanie. Skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego
postanowienia i nadanie biegu kasacji.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Wbrew temu, co twierdzi powódka w zażaleniu, w kasacji przez nią wniesionej
brak prawidłowego przedstawienia okoliczności, które uzasadniają rozpoznanie
kasacji (art. 393 § 1 pkt 3 k.p.c.).
Okoliczności uzasadniające rozpoznanie kasacji powinny być – podobnie jak
pozostałe elementy kasacji przewidziane w art. 393-3
§ 1 k.p.c. – przedstawione w
wydzielonej części kasacji, jako odrębny element tego pisma procesowego
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 30 maja 2001 r., III CZ 36/01, OSNC
2002, nr 2, poz. 22). Wymagania tego nie spełnia kasacja wniesiona przez
powódkę. Wprawdzie w zażaleniu powódka powołuje się na uzasadnienie kasacji i
wskazanie w nim na występujące w sprawie istotne zagadnienia prawne oraz
potrzebę wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości
wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, ale obowiązek przedstawienia
okoliczności uzasadniających rozpoznanie kasacji nie jest spełniony także
wówczas, gdy okoliczności te dałyby się wywieść z uzasadnienia kasacji
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 22 marca 2001 r., V CZ 131/00, OSNC
2001, nr 10, poz. 156).
Poza tym, kwestie wskazane w uzasadnieniu kasacji, jako – zdaniem
skarżącej – stanowiące istotne zagadnienia prawne oraz wywołujące potrzebę
wykładni przepisów prawnych budzących poważne wątpliwości i wywołujących
rozbieżności w orzecznictwie sądów, dotyczą art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 13 czerwca
1967 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (jedn. tekst: Dz.U. z 2002 r. Nr
9, poz. 88 ze zm. – dalej: "u.k.s.c.") i przepisów kodeksu postępowania cywilnego o
kosztach procesu, których naruszenie – między innymi – kasacja zarzuca. Zarzuty
naruszenia wymienionych przepisów odnoszą się do orzeczenia o kosztach
procesu zawartego w zaskarżonym wyroku oraz orzeczeń o kosztach procesu i
opłatach sądowych zwartych w wyroku sądu pierwszej instancji. Kasacja nie
przysługuje jednakże ani od orzeczenia o kosztach procesu (zob. np. postanowienia
Sądu Najwyższego z dnia 6 grudnia 1996 r., II UZ 12/96, OSNAPUS 1997, nr 15,
poz. 279 i z dnia 30 grudnia 1996 r., I CZ 30/96, OSNC 1997, nr 3, poz. 34), ani od
orzeczenia o kosztach sądowych (art. 11 i 13 u.k.s.c.). Oczywiście, nie przysługuje
też od orzeczenia sądu pierwszej instancji (art. 392 k.p.c.). Jeżeli zatem w sprawie
wystąpiło nawet istotne zagadnienie prawne związane z rozstrzygnięciem o
kosztach procesu i kosztach sądowych i zaszła potrzeba wykładni przepisów o tych
kosztach, budzących poważne wątpliwości i wywołujących rozbieżności w
orzecznictwie sądów, to nie mogą one być przedmiotem rozpoznania kasacyjnego.
Nie są to więc okoliczności uzasadniające rozpoznanie kasacji (art. 393-3
§ 1 pkt 2
k.p.c.), okolicznościami takimi są bowiem tylko takie okoliczności (art. 393 § 1 pkt 1
i 2 oraz § 2 k.p.c.), które Sąd Najwyższy może wziąć pod rozwagę przy
rozpoznawaniu kasacji.
Nieprzedstawienie w kasacji okoliczności uzasadniających jej rozpoznanie
(art. 393-3
§ 1 pkt 3 k.p.c.) jest konstrukcyjnym brakiem kasacji, nienaprawialnym w
trybie właściwym dla usuwania braków formalnych pism procesowych i
powodującym odrzucenie kasacji bez wzywania do uzupełnienia tego braku
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 listopada 2000 r., II CKN 1385/00,
OSNC 2000, nr 3, poz. 51).
Z przytoczonych względów zażalenie jest niezasadne i na podstawie art. 393-
18
§ 3 w związku z art. 397 § 2 i art. 385 k.p.c. podlega oddaleniu. (...)