Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CZ 73/09
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Jan Górowski (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Hubert Wrzeszcz
SSA Barbara Trębska
w sprawie z wniosku R. W.
przy uczestnictwie M. W. i Gminy Miasto S.
o podział majątku ,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2010 r.,
zażalenia uczestniczki postępowania M. W.
na postanowienie Sądu Okręgowego w S.
z dnia 31 lipca 2009 r., sygn. akt II Ca (…),
oddala zażalenie i wniosek pełnomocnika wnioskodawcy o zasądzenie kosztów
postępowania zażaleniowego.
2
Uzasadnienie
Sąd Okręgowy w S. postanowieniem z dnia 31 lipca 2009 r. odrzucił skargę
kasacyjną uczestniczki postępowania M. W. od postanowienia tego Sądu z dnia 22 maja
2009 r., w sprawie II Ca (…). W uzasadnieniu podniesiono, że w sprawach o podział
majątku wspólnego skarga kasacyjna jest dopuszczalna, jeżeli wartość przedmiotu
zaskarżenia wynosi co najmniej 150 000 zł.
W zażaleniu na to postanowienie pełnomocnik uczestniczki zarzucił naruszenie
prawa procesowego tj. art. 5191
§ 2 k.p.c. w zw. z art. 3981
k.p.c. i wniósł o jego
uchylenie.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Stosownie do art. 5191
§ 4 pkt 4 k.p.c. skarga kasacyjna nie przysługuje
w sprawach dotyczących zniesienia współwłasności i działu spadku, jeżeli wartość
przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż 150 000 zł. Ta reguła dotyczy także podziału
majątku wspólnego małżonków. Określenie przedmiotu zaskarżenia w tych sprawach
musi uwzględniać fakt, że interesy uczestników postępowania (współwłaścicieli)
wzajemnie się przenikają i są zróżnicowane. Sąd Najwyższy odniósł się do tego
zagadnienia w kilku orzeczeniach (por. postanowienie z dnia 6.11.2002 r. III CZ 98/02,
OSNC 2004, nr 1, poz. 11; z dnia 21.01.2003 r. III CZ 153.02, OSNC 2004, nr 4, poz.
60; z dnia 4.06.2003 r. II CZ 53/03, niepubl.; z dnia 14.04.2005 r. II CK 96/06, niepubl.).
Zgodnie więc z ustalonym orzecznictwem Sądu Najwyższego wartością przedmiotu
zaskarżenia w tych sprawach jest wartość konkretnego interesu (roszczenia)
skarżącego, a nie wartość całego przedmiotu działu (podziału). Oznacza to, że w
wymienionych sprawach wartość przedmiotu zaskarżenia w zasadzie nie może
przekraczać wartości udziału należącego do uczestnika wnoszącego skargę kasacyjną.
Tylko wyjątkowo, gdy uczestnik podważa samą zasadę podziału albo gdy zaskarża
rozstrzygnięcie dotyczące roszczeń dochodzonych z tytułu posiadania rzeczy wspólnej
lub tytułem zwrotu pożytków albo rozliczenia nakładów, wartość przedmiotu zaskarżenia
może być wyższa niż wartość jego udziału (zob. postanowienia Sądu Najwyższego z
dnia 21 stycznia 2003 r., III CZ 153/02, OSNC 2004, nr 4, poz. 60 oraz z dnia 24 lipca
2008 r., IV CZ 53/08, niepubl.).
3
Przenosząc te rozważania na grunt niniejszej sprawy, należy wskazać, że Sąd
Rejonowy postanowieniem z dnia 19 września 2008 r. dokonując podziału majątku
wspólnego stron ustalił między innymi, że w skład majątku wspólnego wchodzi
spółdzielcze lokatorskie prawo do lokalu mieszkalnego o powierzchni 63,16 m2
położone
w S. przy ul. R. 19/4. Wartość całego majątku stron została ustalona na kwotę 251 158,
83 zł. Skarżąca wnosiła o ustalenie jej na poziomie 128 100,00 zł. Wysokość udziału w
majątku wspólnym przysługująca uczestniczce, ani zakres żądanej zmiany tj. wysokości
zasądzanej kwoty jakiej się domagała nie przekracza kwoty 150 000 zł.
Z tych względów zażalenie podlega oddaleniu (art. 3941
§ 3 i 39814
k.p.c.).
O kosztach orzeczono w myśl zasady określonej w art. 520 § 1 k.p.c.