Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 91/09
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi J. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego
z dnia 19 lutego 2009 r., sygn. akt I S (…),
w przedmiocie oddalenia wniosku o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego
z urzędu w sprawie
z powództwa J. J.
przeciwko Skarbowi Państwa - Zakładowi Karnemu w B. i Aresztowi Śledczemu w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 stycznia 2010 r.,
odrzuca skargę i nie obciąża skarżącego kosztami postępowania wszczętego
wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
Wniesiona przez skarżącego J. J. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 19 lutego 2009 r.
oddalającego wniosek o ustanowienie adwokata lub radcy prawnego z urzędu,
pozbawiona jest niektórych spośród niezbędnych elementów tej skargi wymienionych w
art. 4245
§ 1 k.p.c. Skarżący nie uprawdopodobnił wyrządzenia mu szkody
spowodowanej wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy. Za spełnienie tego
wymogu nie można uznać stwierdzenia, że wyrządzona szkoda ma postać szkody
niemajątkowej (krzywdy) polegającej na popadnięciu w depresję i doznanie załamania.
Wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4
2
k.p.c. wymaga wskazania nie tylko jej rodzaju, ale i rozmiaru oraz czasu powstania, a
także przedstawienia dowodów uwiarygodniających to oświadczenie. Samo twierdzenie
o zaistnieniu wskazanej postaci szkody nie jest wystarczające do uznania spełnienia
wymagania określonego w tym przepisie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia
23 września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 26 stycznia 2006 r., V CNP 98/05; z dnia 31
stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 141; z dnia 9 lutego 2006 r.,
IV CNP 42/05; z dnia 15 Lutego 2006 r., IV CNP 7/05).
Ponadto nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.,
ponieważ skarżący ograniczył się tylko do stwierdzenia, że brak jest ustawowych
przesłanek do złożenia skargi o wznowienie postępowania, a nadto że kwestionowane
postanowienie nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną. Takie sformułowanie nie jest
równoznaczne ze spełnieniem wymogu przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (por.
postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006 r., nr 1, poz. 17).
Jego spełnienie polega na zawarciu w skardze wyodrębnionej jurydycznie argumentacji
dowodzącej w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych niż wniesiona skarga środków prawnych nie
było i nie jest możliwe (por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06,
OSNC 2006 r., nr 6, poz. 112; postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP
23/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania wszczętego wniesieniem skargi orzeczono na
podstawie art. 102 k.p.c.

IV CNP 91/09

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia