Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 93/09
POSTANOWIENIE
Dnia 22 stycznia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie ze skargi J. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego postanowienia
Sądu Apelacyjnego
z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt I S (…),
oddalającego skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy
w postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki w sprawie z powództwa J. J.
przeciwko W. H.
przy udziale Prezesa Sądu Okręgowego w G.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 22 stycznia 2010 r.,
1) odrzuca skargę o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia i nie obciąża skarżącego kosztami postępowania wszczętego
wniesieniem tej skargi;
2) oddala wniosek radcy prawnego M. Z. z Kancelarii Radcy Prawnego w G. o
przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z
urzędu w postępowaniu wszczętym wniesieniem skargi.
Uzasadnienie
Wniesiona przez skarżącego J. J. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Apelacyjnego z dnia 7 maja 2009 r. oddalającego
2
skargę na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu sądowym
bez nieuzasadnionej zwłoki pozbawiona jest niektórych spośród niezbędnych
elementów tej skargi wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c. Skarżący nie uprawdopodobnił
wyrządzenia mu szkody spowodowanej wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy.
Za spełnienie tego wymogu nie można uznać wniosku o dopuszczenie dowodów z akt
wskazanych spraw oraz stwierdzenia, że wyrządzona szkoda ma postać szkody o
charakterze niemajątkowym w postaci utraty zdrowia. Wymóg uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaga wskazania nie
tylko jej rodzaju, ale i rozmiaru oraz czasu powstania, a także przedstawienia dowodów
uwiarygodniających to oświadczenie. Samo twierdzenie o zaistnieniu szkody
niemajątkowej nie jest wystarczające do uznania spełnienia wymagania określonego w
tym przepisie (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III
CNP 5/05; z dnia 26 stycznia 2006 r., V CNP 98/05; z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP
38/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 141; z dnia 9 lutego 2006 r., IV CNP 42/05; z dnia
15 lutego 2006 r., IV CNP 7/05).
Ponadto nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.,
ponieważ skarżący ograniczył się tylko do stwierdzenia, że brak jest ustawowej
podstawy do złożenia skargi o wznowienie postępowania, a nadto że wyrok nie podlega
zaskarżeniu skargą kasacyjną wobec braku ustawowej podstawy do jej złożenia. Takie
sformułowanie nie jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu przewidzianego w art.
4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05,
OSNC 2006 r., nr 1, poz. 17). Jego spełnienie polega na zawarciu w skardze
wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej w sposób wyczerpujący i
niebudzący wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia
2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006 r., nr 6, poz. 112; postanowienie SN z dnia 27 stycznia
2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie art.
4248
§ 1 k.p.c.
O kosztach postępowania wszczętego wniesieniem skargi orzeczono na
podstawie art. 102 k.p.c.
Oddalenie wniosku radcy prawnego M. Z. o przyznanie od Skarbu Państwa
kosztów nieopłaconej pomocy prawnej świadczonej z urzędu skarżącemu w niniejszym
3
postępowaniu uzasadnione jest wskazanymi powyżej brakami formalnymi sporządzonej
skargi. W orzecznictwie utrwalone jest stanowisko, że czynności ustanowionego z
urzędu pełnomocnika procesowego, które nie spełniają wymogów profesjonalizmu, nie
uzasadniają przyznania mu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej (v. postanowienie SN
z dnia 12 lutego 1999 r., II CKN 341/98, OSNC 1999/6/123; postanowienie SN z dnia 17
lipca 2002 r., I CKN 199/02, niepubl.).