Sygn. akt II CNP 5/10
POSTANOWIENIE
Dnia 27 kwietnia 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 kwietnia 2010 r.,
skargi M. J.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w K.
z dnia 9 czerwca 2008 r., sygn. akt II Cz (…),
wydanego w sprawie z wniosku M. J.
przeciwko dłużniczce K. S.
o wyjawienie majątku,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
Skarga wnioskodawcy M. J. o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego postanowienia Sądu Okręgowego w K. z dnia 9 czerwca 2008 r.
podlega obrzuceniu z następujących powodów.
Skarga nie spełnia wymagania wskazanego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie orzeczenia,
którego skarga dotyczy (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.) polega na przedstawieniu
wyodrębnionego wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz
określającego czas jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia
niezgodnego z prawem (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 31 stycznia 2006
2
r., IV CNP 38/05, OSNC 2006, nr 7-8, poz. 141, z dnia 11 sierpnia 2005 r., III CNP 4/05,
niepubl., z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05, niepubl., z dnia 22 listopada 2005 r., I
CNP 19/05, niepubl.). Przesłanka uprawdopodobnienia szkody, przewidziana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., zostaje spełniona, jeżeli skarżący powoła w skardze nie tylko wszystkie
znane mu fakty, które wskazują na związek między zaskarżonym orzeczeniem
a doznanymi wskutek jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto
powoła dowody lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu
szkody wiarygodnym (tak m.in. postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP
23/06, Biul. SN 2006, nr 6, s. 8, postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP
40/06). Skarżący tego obowiązku nie spełnił.
Niezależnie od tego skarga nie spełnia wymagania określonego w art. 4245
§ 1
pkt 5 k.p.c. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego orzeczenia w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe (art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c.). Środkami
umożliwiającymi wzruszenie orzeczenia mogą być, oprócz wymienionych w skardze
skargi kasacyjnej oraz skargi o wznowienie postępowania, także inne narzędzia
procesowe. Dopiero ich brak lub bezskuteczność czyni skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia dopuszczalną. Okoliczność tę
skarżący powinien ujawnić i przedstawić w sposób wyczerpujący i niebudzący
wątpliwości oraz dowieść jej istnienia w przekonywającym uzasadnieniu (por.
postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC 2006/7-8/140,
postanowienie SN z dnia 28 lutego 2006 r., I CNP 12/06, nie publ.). W konsekwencji
wymaganie przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. nie jest spełnione, jeżeli jak to jest
w niniejszej skardze, wnioskodawca ogranicza się do stwierdzenia, notabene z błędnym
uzasadnieniem, że postanowienie nie może być zaskarżone skargą kasacyjną i skargą o
wznowienie postępowania.
Z tej przyczyny orzeczono, jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).