Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CSK 389/10
POSTANOWIENIE
Dnia 26 listopada 2010 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jan Górowski
w sprawie z powództwa H. W. i E. W.
przeciwko W. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 26 listopada 2010 r.,
na skutek skargi kasacyjnej pozwanego
od wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 18 grudnia 2009 r., sygn. akt I ACa (…),
odrzuca skargę kasacyjną i zasądza od pozwanego na rzecz powodów kwotę 1800
(jeden tysiąc osiemset) złotych tytułem kosztów postępowania kasacyjnego.
Uzasadnienie
Zgodnie z art. 3984
§ 1 k.p.c., w obecnym brzmieniu, skarga kasacyjna obok
oznaczenia zaskarżonego orzeczenia ze wskazaniem zakresu zaskarżenia,
przytoczenia podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia, powinna zawierać wniosek
o uchylenie lub o uchylenie i zmianę orzeczenia z oznaczeniem zakresu żądanego
uchylenia lub zmiany. Ustawodawca postawił skardze surowe wymagania i dzieląc go
na trzy paragrafy, wyraźnie rozgraniczył wymagania konstrukcyjne skargi kasacyjnej
określone w paragrafie pierwszym, których spełnienie sprawia, że podejmowana przez
stronę czynność procesowa nosi cechy tego środka odwoławczego od wymagań
stawianych jej jako pismu procesowemu, o których mowa w paragrafie drugim i trzecim.
Braki w zakresie elementów konstrukcyjnych powodują, że skarga kasacyjna jest
dotknięta tzw. brakiem istotnym, nieusuwalnym w trybie właściwym dla uzupełnienia
2
braków formalnych i w związku z tym podlega odrzuceniu a limine (por. np. uchwałę
składu siedmiu sędziów Sądu Najwyższego z dnia 30 kwietnia 1938 r., C III 319/37, Zb.
Urz. 1938, poz. 303 albo postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 marca 2000 r., II
CKN 711/00, OSNC 2000, nr 7-8, poz. 151).
Ponieważ skarga kasacyjna nie zawiera jednego z koniecznych elementów, tj.
wniosku o uchylenie lub uchylenie i zmianę zaskarżonego orzeczenia, którego między
innymi spełnienie sprawia, że podejmowana czynność procesowa nosi cechy tego
środka odwoławczego to musiała ulec odrzuceniu.
Na marginesie można zauważyć, że istotne zagadnienie prawne polega na
przedstawieniu tego zagadnienia przez jego sformułowanie, z przytoczeniem
argumentów prawnych, które mogą prowadzić do różnych wyników
(por. np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2005 r., V CSK 3/05,
niepublikowane i z dnia 26 września 2005 r., II PK 98/05, OCNP 2006, nr 15-16, poz.
243). Jego rozstrzygnięcie powinno wywierać istotny wpływ na wynik sprawy.
Wyartykułowane przez skarżącego zagadnienia nie odpowiadają tym
wymaganiom. Trafnie powodowie podnieśli, że wskazywane przez skarżącego kwestie
były już w zasadzie rozstrzygane przez Sąd Najwyższy w wydanym w sprawie wyroku z
dnia 23 kwietnia 2009 r., IV CSK 558/08. Zastosowana przez Sąd Apelacyjny wykładnia
wskazanych przepisów kodeksu spółek handlowych jest zgodna z judykaturą Sądu
Najwyższego (por. np. uchwałę Sądu Najwyższego z dnia 18 grudnia 2008 r., III CZP
126/08, OSNC 2009, nr 11, poz. 150 i wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 lutego 2006 r.,
I CK 361/05, OSNC 2006, nr 11, poz. 189).
Zaskarżone skargą kasacyjną orzeczenie oczywiście narusza prawo, gdy jest
niewątpliwie sprzeczne z zasadniczymi i niepodlegającymi różnej wykładni przepisami,
albo zostało wydane w wyniku błędnej wykładni lub niewłaściwego zastosowania prawa,
które jest w sposób pewny i niewątpliwy z góry widoczne dla prawnika, bez potrzeby
głębszej analizy jurydycznej (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 8 marca
2003 r., I PKN 341/2001 OSNP 2004, nr 6, poz. 100).
Skarga kasacyjna pozwanego nie jest oczywiście uzasadniona, albowiem
zaskarżone orzeczenie nie narusza prawa w wyżej wskazanym znaczeniu. Skarżący
podnosząc, że w sprawie występują istotne zagadnienia prawne przeoczył, że nie
można z przesłanką określoną w art. 3989
§ 1 pkt 4 k.p.c. równocześnie podnosić, że w
ramach naruszenia tych samych przepisów w sprawie pojawiło się istotne zagadnienie
prawne. Jest to błąd logiczny, albowiem gdy wchodzi w rachubę zagadnienie prawne
3
skarga kasacyjna nie może być oczywiście uzasadniona (por. postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 13 marca 2008 r., V CSK 550/07, niepublikowane). Występująca w
sprawie kwestia, czy w samej sentencji orzeczenia powinno się znaleźć ograniczenie
odpowiedzialności pozwanego do czasu uzyskania orzeczenia o bezskuteczności
egzekucji wobec spółki, nie została przez skarżącego podniesiona w skardze
kasacyjnej.
Z tych względów Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji (art. 3986
§ 3 k.p.c.).

IV CSK 389/10

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia