II CNP 14/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:21-11-2012
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II CNP 14/11
POSTANOWIENIE
Dnia 3 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 czerwca 2011 r.,
skargi Bogdana K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 października 2010 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Bogdana K.
przeciwko Bogdanowi D.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą powoda Bogdana K. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 października 2010 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W podstawie skargi przytoczono przepisy art. 481 § 1 i art. 482 § 1 k.c.,
skarżący wskazał również, że zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z tymi właśnie
przepisami, bowiem nie zasądzono odsetek od wcześniejszej daty oraz odsetek od
odsetek. W istocie jednak zarzuty sprowadzają się do podważania ustalonej
w zaskarżonym orzeczeniu daty wymagalności roszczenia, tego bowiem dotyczy
kwestia, czy należne są od wezwania do zapłaty, czy od dnia doręczenia faktury.
To zaś, w jakiej dacie nastąpiło wezwanie do zapłaty, należy do sfery ustaleń
faktycznych, podobnie jak kwestia, czy i w jakiej wysokości zgłoszone zostało
żądanie zasądzenia odsetek od odsetek. Zgodnie zaś z art. 4241
k.p.c. podstawą
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą
być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, choćby zostały
przedstawione jako zarzuty naruszenia prawa materialnego. Trzeba też wskazać,
że jednym ze składników szkody, jaką miał wyrządzić zaskarżony skargą wyrok, są
koszty procesu w postępowaniu odwoławczym. Koszty procesu, którymi strona
została obciążona w kwestionowanym w skardze orzeczeniu, nawet gdyby zostały
one już uiszczone przed wniesieniem skargi, nie stanowią szkody w rozumieniu
art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (zob.: postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2008 r.,
sygn. akt I CNP 47/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2007 r.,
sygn. akt I BP 24/07, nie publ.; postanowienie SN z dnia 28 listopada 2006 r.,
III CNP 46/06 nie publ.; postanowienie SN z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt II BP
11/06, OSNP z 2007 r., nr 15 – 16, nr 223).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien wykazać, że od zaskarżonego wyroku
nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
3
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku. Skarżący
musi „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”, że
wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 – 8, poz. 140).
Skarżący uzasadniając to, że w niniejszej sprawie wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe powołał się
jedynie na niedopuszczalność skargi kasacyjnej. Natomiast nie chodzi tylko
o skargę kasacyjną, ale także o skargę o wznowienie postępowania oraz o inne
środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie
służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności (zob. postanowienie SN z dnia
24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.).
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.
md
POSTANOWIENIE
Dnia 3 czerwca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 3 czerwca 2011 r.,
skargi Bogdana K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Apelacyjnego
z dnia 20 października 2010 r.,
wydanego w sprawie z powództwa Bogdana K.
przeciwko Bogdanowi D.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
W związku ze skargą powoda Bogdana K. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Apelacyjnego z dnia 20 października 2010 r.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje.
W podstawie skargi przytoczono przepisy art. 481 § 1 i art. 482 § 1 k.c.,
skarżący wskazał również, że zaskarżone orzeczenie jest niezgodne z tymi właśnie
przepisami, bowiem nie zasądzono odsetek od wcześniejszej daty oraz odsetek od
odsetek. W istocie jednak zarzuty sprowadzają się do podważania ustalonej
w zaskarżonym orzeczeniu daty wymagalności roszczenia, tego bowiem dotyczy
kwestia, czy należne są od wezwania do zapłaty, czy od dnia doręczenia faktury.
To zaś, w jakiej dacie nastąpiło wezwanie do zapłaty, należy do sfery ustaleń
faktycznych, podobnie jak kwestia, czy i w jakiej wysokości zgłoszone zostało
żądanie zasądzenia odsetek od odsetek. Zgodnie zaś z art. 4241
k.p.c. podstawą
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia nie mogą
być zarzuty dotyczące ustalenia faktów lub oceny dowodów, choćby zostały
przedstawione jako zarzuty naruszenia prawa materialnego. Trzeba też wskazać,
że jednym ze składników szkody, jaką miał wyrządzić zaskarżony skargą wyrok, są
koszty procesu w postępowaniu odwoławczym. Koszty procesu, którymi strona
została obciążona w kwestionowanym w skardze orzeczeniu, nawet gdyby zostały
one już uiszczone przed wniesieniem skargi, nie stanowią szkody w rozumieniu
art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (zob.: postanowienie SN z dnia 26 czerwca 2008 r.,
sygn. akt I CNP 47/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 sierpnia 2007 r.,
sygn. akt I BP 24/07, nie publ.; postanowienie SN z dnia 28 listopada 2006 r.,
III CNP 46/06 nie publ.; postanowienie SN z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt II BP
11/06, OSNP z 2007 r., nr 15 – 16, nr 223).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżącego obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinien wykazać, że od zaskarżonego wyroku
nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
3
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogłyby odnieść skutku. Skarżący
musi „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”, że
wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 – 8, poz. 140).
Skarżący uzasadniając to, że w niniejszej sprawie wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe powołał się
jedynie na niedopuszczalność skargi kasacyjnej. Natomiast nie chodzi tylko
o skargę kasacyjną, ale także o skargę o wznowienie postępowania oraz o inne
środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia, ewentualnie
służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności (zob. postanowienie SN z dnia
24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.).
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.
md