Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 81/10
POSTANOWIENIE
Dnia 1 lipca 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie skargi M. S. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego
z dnia 28 maja 2010 r., wydanego w sprawie
z wniosku S. S.
przy uczestnictwie M. S.
o podział majątku wspólnego,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 1 lipca 2011 r.,
odrzuca skargę.
2
Uzasadnienie
Wniesiona przez M. S. skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem
postanowienia Sądu Okręgowego z dnia 28 maja 2010 r. pozbawiona jest
niektórych spośród niezbędnych elementów tej skargi wymienionych w art. 4245
§ 1
k.p.c. Skarżąca nie uprawdopodobniła wyrządzenia jej szkody spowodowanej
wydaniem orzeczenia, którego skarga dotyczy. Za spełnienie tego wymogu nie
można uznać stwierdzenia o konieczności zapłaty na rzecz wnioskodawcy kwoty
51.664,29 zł oraz o prowadzonym postępowaniu egzekucyjnym.
Wymóg uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaga wskazania jej rodzaju i rozmiaru oraz czasu powstania,
a także przedstawienia dowodów uwiarygodniających to oświadczenie.
Samo twierdzenie o zaistnieniu szkody nie jest wystarczające do uznania
spełnienia wymagania określonego w tym przepisie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 26 stycznia 2006 r.,
V CNP 98/05; z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006 r., nr 7-8, poz.
141; z dnia 9 lutego 2006 r., IV CNP 42/05; z dnia 15 lutego 2006 r., IV CNP 7/05).
Ponadto nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c., ponieważ skarżąca ograniczyła się, tylko do stwierdzenia na s. 6 skargi,
że postanowienie nie podlega zaskarżeniu skargą kasacyjną. Takie sformułowanie
nie jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt
5 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia 17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC
2006 r., nr 1, poz. 17). Jego spełnienie polega na zawarciu w skardze
wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej w sposób wyczerpujący
i niebudzący wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego w drodze orzeczenia innych
środków prawnych, np. skargi o wznowienie postępowania, nie było i nie jest
możliwe (por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC
2006 r., nr 6, poz. 112; postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05,
OSNC 2006 r., nr 7-8, poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.