I CSK 210/11
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:12-02-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt I CSK 210/11
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa I. F.
przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń ERGO HESTIA S.A., W. S.A. i HDI
Asekuracja Towarzystwu Ubezpieczeń S.A.
o zadośćuczynienie i rentę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2012 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 sierpnia 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i nie obciąża powoda kosztami
zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w punkcie 1 wyroku z dnia 5 maja 2009 r. zasądził od
pozwanych, Towarzystwa Ubezpieczeń ERGO HESTIA, W. SA, Gerling Polska
Towarzystwo Ubezpieczeń SA (obecnie HDI Asekuracja Towarzystwo Ubezpieczeń
SA) na rzecz powoda, I. F., tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, kwotę
900 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 września 2004 r. do dnia
zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych
zwalnia pozostałych.
Sąd Apelacyjny w punkcie I wyroku z dnia 30 sierpnia 2010 r. na
skutek apelacji pozwanych zmienił wyrok Sądu Okręgowego w punkcie 1 w ten
sposób, że:
a) zasądził na rzecz powoda od Towarzystwa Ubezpieczeń ERGO HESTIA i
W. SA kwotę 390 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 maja 2009 r. do dnia
zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych
zwalnia drugiego,
b) zasądził na rzecz powoda od HDI Asekuracja Towarzystwo Ubezpieczeń
SA i W. SA kwotę 260 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 maja 2009 r. do
dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z
pozwanych zwalnia drugiego,
c) oddalił powództwo o zasądzenie zadośćuczynienia przewyższającego
kwoty wymienione w punktach a i b wraz z odsetkami oraz o odsetki od
zasądzonych w tych punktach kwot za okres od 17 września 2004 r. do 4 maja
2009 r.
Wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 30 sierpnia 2010 r., doręczony powodowi
z uzasadnieniem w dniu 6 grudnia 2010 r., powód zaskarżył skargą kasacyjną,
wniesioną w terminie, „w części, co do punktu I”. Wartość przedmiotu zaskarżenia
określił na kwotę 611 511,30 zł. Wezwany przez Sąd Apelacyjny do uzupełnienia
braków skargi kasacyjnej przez sprecyzowanie, czy zakresem zaskarżenia
kasacyjnego objęty jest cały punkt I wyroku Sądu Apelacyjnego, czy tylko pkt Ic,
powód w piśmie z dnia 9 lutego, a więc już po upływie terminu do wniesienia skargi
kasacyjnej, wyjaśnił, że zaskarża wyrok „w części, co do pkt Ic” – którym oddalono
„powództwo powyżej kwot wymienionych w pkt Ia i Ib”.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§1 pkt 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna wskazywać
zakres zaskarżenia orzeczenia, od którego jest wniesiona. Oznaczenie zakresu
zaskarżenia wyznacza granice rozpoznania sprawy w postępowaniu kasacyjnym.
Skarżący może dokonać tego oznaczenia w dowolny sposób - byle tylko nie było
wątpliwości, w jakich granicach kwestionuje zaskarżone orzeczenie (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2010 r., I CZ 150/10, LEX
nr 687013). Jest to istotne nie tylko dla skarżącego, ale i jego przeciwników
procesowych.
Skarga kasacyjna, która nie spełnia wymagania oznaczenia zakresu
zaskarżenia, podlega odrzuceniu bez wzywania do uzupełnienia braków (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W skardze kasacyjnej wniesionej przez pełnomocnika powoda zakres
zaskarżenia wyroku Sądu Apelacyjnego nie został wskazany w sposób wymagany
przez art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c. Skarga ta wyraźnie została skierowana nie tylko
przeciwko części wyroku niekorzystnej dla powoda (pkt Ic), ale i przeciwko
częściom wyroku korzystnym dla powoda (pkt Ia i Ib). Nie można jednak przyjąć,
że wolą powoda było zakwestionowanie zaskarżonego wyroku w zakresie dla niego
korzystnym. Jednocześnie nie ma też niebudzących wątpliwości podstaw do
przyjęcia, że wolą powoda było zaskarżenie wyroku Sądu Apelacyjnego jedynie
w części obejmującej pkt Ic. Rozstrzygnięciem zawartym w tym punkcie obniżono
zadośćuczynienie zasądzone na rzecz powoda przez Sąd Okręgowy o kwotę
250 000 zł, a podana w skardze wartość przedmiotu zaskarżenia opiewa na sumę
611 511,30 zł. W takiej sytuacji oznaczenie zakresu zaskarżenia wyroku Sądu
Apelacyjnego przez powoda nasuwa wątpliwości i nie może być uznane
za odpowiadające wymaganiom art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c. (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 10 stycznia 2007 r., I CZ 113/06, niepubl., z dnia 8 lipca
2008 r., III CSK 131/08, LEX nr 646348, z dnia 2 kwietnia 2009 r. IV CZ 28/09,
LEX nr 738362 i z dnia 23 kwietnia 2009 r., V CSK 482/08, LEX nr 497675).
Bez wpływu na określenie zakresu zaskarżenia wyroku Sądu Apelacyjnego
przez powoda pozostaje pismo pełnomocnika powoda, w którym wyjaśnił on,
4
że zaskarża wyrok „w części, co do pkt Ic”. Jak wyżej zaznaczono, wadliwość
w postaci nieoznaczenia w skardze kasacyjnej w prawidłowy sposób zakresu
zaskarżenia nie podlega eliminacji w trybie wezwania do usunięcia braków skargi
kasacyjnej. Pismo, które pełnomocnik powoda wniósł w odpowiedzi na niemające
podstaw w art. 3986
§ 2 k.p.c. wezwanie Sądu do usunięcia braków skargi
kasacyjnej przez sprecyzowanie zakresu zaskarżenia, odniosłoby więc skutek tylko
wtedy, gdyby zostało złożone w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną
(art. 3986
§ 3 w związku z art. 3986
§ 2 i art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.), a o kosztach
postępowania kasacyjnego rozstrzygnął zgodnie z art. 102 k.p.c.
jw
POSTANOWIENIE
Dnia 13 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Hubert Wrzeszcz (przewodniczący)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Kazimierz Zawada (sprawozdawca)
w sprawie z powództwa I. F.
przeciwko Towarzystwu Ubezpieczeń ERGO HESTIA S.A., W. S.A. i HDI
Asekuracja Towarzystwu Ubezpieczeń S.A.
o zadośćuczynienie i rentę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 13 stycznia 2012 r.,
skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 30 sierpnia 2010 r.,
odrzuca skargę kasacyjną i nie obciąża powoda kosztami
zastępstwa procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
Uzasadnienie
2
Sąd Okręgowy w punkcie 1 wyroku z dnia 5 maja 2009 r. zasądził od
pozwanych, Towarzystwa Ubezpieczeń ERGO HESTIA, W. SA, Gerling Polska
Towarzystwo Ubezpieczeń SA (obecnie HDI Asekuracja Towarzystwo Ubezpieczeń
SA) na rzecz powoda, I. F., tytułem zadośćuczynienia za doznaną krzywdę, kwotę
900 000 zł wraz z ustawowymi odsetkami od dnia 17 września 2004 r. do dnia
zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych
zwalnia pozostałych.
Sąd Apelacyjny w punkcie I wyroku z dnia 30 sierpnia 2010 r. na
skutek apelacji pozwanych zmienił wyrok Sądu Okręgowego w punkcie 1 w ten
sposób, że:
a) zasądził na rzecz powoda od Towarzystwa Ubezpieczeń ERGO HESTIA i
W. SA kwotę 390 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 maja 2009 r. do dnia
zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych
zwalnia drugiego,
b) zasądził na rzecz powoda od HDI Asekuracja Towarzystwo Ubezpieczeń
SA i W. SA kwotę 260 000 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 5 maja 2009 r. do
dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z
pozwanych zwalnia drugiego,
c) oddalił powództwo o zasądzenie zadośćuczynienia przewyższającego
kwoty wymienione w punktach a i b wraz z odsetkami oraz o odsetki od
zasądzonych w tych punktach kwot za okres od 17 września 2004 r. do 4 maja
2009 r.
Wyrok Sądu Apelacyjnego z dnia 30 sierpnia 2010 r., doręczony powodowi
z uzasadnieniem w dniu 6 grudnia 2010 r., powód zaskarżył skargą kasacyjną,
wniesioną w terminie, „w części, co do punktu I”. Wartość przedmiotu zaskarżenia
określił na kwotę 611 511,30 zł. Wezwany przez Sąd Apelacyjny do uzupełnienia
braków skargi kasacyjnej przez sprecyzowanie, czy zakresem zaskarżenia
kasacyjnego objęty jest cały punkt I wyroku Sądu Apelacyjnego, czy tylko pkt Ic,
powód w piśmie z dnia 9 lutego, a więc już po upływie terminu do wniesienia skargi
kasacyjnej, wyjaśnił, że zaskarża wyrok „w części, co do pkt Ic” – którym oddalono
„powództwo powyżej kwot wymienionych w pkt Ia i Ib”.
3
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 3984
§1 pkt 1 k.p.c., skarga kasacyjna powinna wskazywać
zakres zaskarżenia orzeczenia, od którego jest wniesiona. Oznaczenie zakresu
zaskarżenia wyznacza granice rozpoznania sprawy w postępowaniu kasacyjnym.
Skarżący może dokonać tego oznaczenia w dowolny sposób - byle tylko nie było
wątpliwości, w jakich granicach kwestionuje zaskarżone orzeczenie (por. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 grudnia 2010 r., I CZ 150/10, LEX
nr 687013). Jest to istotne nie tylko dla skarżącego, ale i jego przeciwników
procesowych.
Skarga kasacyjna, która nie spełnia wymagania oznaczenia zakresu
zaskarżenia, podlega odrzuceniu bez wzywania do uzupełnienia braków (art. 3986
§ 2 k.p.c.).
W skardze kasacyjnej wniesionej przez pełnomocnika powoda zakres
zaskarżenia wyroku Sądu Apelacyjnego nie został wskazany w sposób wymagany
przez art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c. Skarga ta wyraźnie została skierowana nie tylko
przeciwko części wyroku niekorzystnej dla powoda (pkt Ic), ale i przeciwko
częściom wyroku korzystnym dla powoda (pkt Ia i Ib). Nie można jednak przyjąć,
że wolą powoda było zakwestionowanie zaskarżonego wyroku w zakresie dla niego
korzystnym. Jednocześnie nie ma też niebudzących wątpliwości podstaw do
przyjęcia, że wolą powoda było zaskarżenie wyroku Sądu Apelacyjnego jedynie
w części obejmującej pkt Ic. Rozstrzygnięciem zawartym w tym punkcie obniżono
zadośćuczynienie zasądzone na rzecz powoda przez Sąd Okręgowy o kwotę
250 000 zł, a podana w skardze wartość przedmiotu zaskarżenia opiewa na sumę
611 511,30 zł. W takiej sytuacji oznaczenie zakresu zaskarżenia wyroku Sądu
Apelacyjnego przez powoda nasuwa wątpliwości i nie może być uznane
za odpowiadające wymaganiom art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c. (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 10 stycznia 2007 r., I CZ 113/06, niepubl., z dnia 8 lipca
2008 r., III CSK 131/08, LEX nr 646348, z dnia 2 kwietnia 2009 r. IV CZ 28/09,
LEX nr 738362 i z dnia 23 kwietnia 2009 r., V CSK 482/08, LEX nr 497675).
Bez wpływu na określenie zakresu zaskarżenia wyroku Sądu Apelacyjnego
przez powoda pozostaje pismo pełnomocnika powoda, w którym wyjaśnił on,
4
że zaskarża wyrok „w części, co do pkt Ic”. Jak wyżej zaznaczono, wadliwość
w postaci nieoznaczenia w skardze kasacyjnej w prawidłowy sposób zakresu
zaskarżenia nie podlega eliminacji w trybie wezwania do usunięcia braków skargi
kasacyjnej. Pismo, które pełnomocnik powoda wniósł w odpowiedzi na niemające
podstaw w art. 3986
§ 2 k.p.c. wezwanie Sądu do usunięcia braków skargi
kasacyjnej przez sprecyzowanie zakresu zaskarżenia, odniosłoby więc skutek tylko
wtedy, gdyby zostało złożone w terminie do wniesienia skargi kasacyjnej.
Z przedstawionych przyczyn Sąd Najwyższy odrzucił skargę kasacyjną
(art. 3986
§ 3 w związku z art. 3986
§ 2 i art. 3984
§ 1 pkt 1 k.p.c.), a o kosztach
postępowania kasacyjnego rozstrzygnął zgodnie z art. 102 k.p.c.
jw