Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CZP 68/12
UCHWAŁA
Dnia 28 listopada 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski (przewodniczący)
SSN Iwona Koper (sprawozdawca)
SSA Władysław Pawlak
Protokolant Iwona Budzik
w sprawie z wniosku J. S.
przy uczestnictwie W. S. i A. K.
o podział majątku wspólnego,
po rozstrzygnięciu w Izbie Cywilnej na posiedzeniu jawnym
w dniu 28 listopada 2012 r.,
zagadnienia prawnego przedstawionego
przez Sąd Okręgowy w L.
postanowieniem z dnia 29 lutego 2012 r.,
"Czy przekazanie gospodarstwa rolnego na podstawie ustawy
z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
indywidualnych i członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40 z 1982 r.,
poz. 268 ze zm.) następcy pozostającemu w związku małżeńskim
i ustroju wspólności majątkowej skutkuje w każdej sytuacji objęciem
przekazanego gospodarstwa wspólnością ustawową w rozumieniu
art. 31 k.r.o. (w brzmieniu obowiązującym przed dniem 20 stycznia
2005 r.), czy też skutek taki następuje jedynie w wyniku,
odzwierciedlonego w treści czynności prawnej, zastrzeżenia
odmiennego od reguły wyrażonej w art. 33 pkt 2 k.r.o.?"
podjął uchwałę:
2
Gospodarstwo rolne przekazane na podstawie ustawy z dnia
14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
indywidualnych i członków ich rodzin (tekst jedn. Dz. U. z 1989 r.
Nr 24, poz. 133 ze zm.) następcy pozostającemu w ustroju
wspólności majątkowej wchodzi w skład majątku wspólnego
małżonków.
Uzasadnienie
3
Przedstawione Sądowi Najwyższemu do rozstrzygnięcia zagadnienie
prawne powstało przy rozpoznawaniu przez Sąd Okręgowy w L. apelacji
uczestniczki od postanowienia wstępnego Sądu Rejonowego, wydanego w sprawie
o podział majątku wspólnego po ustaniu wspólności majątkowej małżeńskiej.
W postanowieniu tym Sąd Rejonowy ustalił skład majątku wspólnego
wnioskodawcy i uczestniczki, nie zaliczając do jego przedmiotów spornego
gospodarstwa rolnego, czemu dał wyraz w uzasadnieniu postanowienia.
W związku z podniesionym przez uczestniczkę w apelacji zarzutem naruszenia
art. 31 § 1 k.r.o. przez przyjęcie, że gospodarstwo to nie wchodziło do majątku
wspólnego małżonków, Sąd Okręgowy w L. powziął istotne wątpliwości prawne
wywołane - jak wskazał - rozbieżnościami w orzecznictwie Sądu Najwyższego
odnośnie do tego, czy gospodarstwo rolne przekazane na podstawie ustawy z dnia
14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i
członków ich rodzin (Dz. U. Nr 40 z 1982 r., poz. 268 ze zm. - dalej jako
u.u.s.r.) następcy pozostającemu w związku małżeńskim i ustroju wspólności
majątkowej skutkuje w każdej sytuacji objęciem tego gospodarstwa wspólnością
ustawową w rozumieniu art. 31 k.r.o., czy też skutek taki następuje jedynie w
wyniku, odzwierciedlonego w treści czynności prawnej, zastrzeżenia odmiennego
od reguły wyrażonej w art. 33 pkt 2 k.r.o.
W stanie faktycznym sprawy gospodarstwo rolne zostało przekazane
wnioskodawcy przez rodziców na podstawie umowy o przekazanie gospodarstwa
rolnego następcy zawartej w dniu 16 lipca 1990 r., w formie aktu notarialnego.
W czasie zawierania umowy wnioskodawca i uczestniczka pozostawali w związku
małżeńskim i w ustroju wspólności majątkowej małżeńskiej. Stroną umowy był tylko
wnioskodawca i tylko on jako właściciel nieruchomości wchodzących w skład
gospodarstwa rolnego został wpisany do prowadzonych dla nich ksiąg
wieczystych.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
4
Ustawa o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich
rodzin z dnia 14 grudnia 1982 r. została uchylona przez art. 122 ustawy
z 20.12.1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. 1991 r. Nr 7, poz. 24
ze zm. - dalej jako u.s.r.). Według przepisów uchylonej ustawy ustala się jednak
skutki prawne zawartej na jej podstawy umowy o nieodpłatne przekazanie
gospodarstwa rolnego następcy (art. 119 ust. 1 u.s.r.). Do oceny w sprawie
rozpoznawanej przez Sąd Okręgowy, czy sporne gospodarstwo rolne weszło
do majątku wspólnego byłych małżonków będą mieć zastosowanie - zgodnie
z art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r., nowelizującej z dniem
20 stycznia 2005 r. kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 162, poz. 1691)
- przepisy art. 31 i 33 k.r.o. w obecnym brzmieniu.
Kluczowe znaczenia dla rozstrzygnięcia powstałej wątpliwości prawnej,
stanowiącej przedmiot sformułowanego przez Sąd Okręgowy zagadnienia,
ma kwestia charakteru prawnego umowy o przekazanie gospodarstwa rolnego
zawartej na podstawie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r., a w konsekwencji
zastosowania do jej skutków art. 33 pkt 2 k.r.o.
Zagadnienie to było przedmiotem sporu w piśmiennictwie już na tle
wcześniejszej ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych świadczeniach dla
rolników i ich rodzin z dnia 27 października 1977 r., (Dz. U. Nr 32, poz. 140 - dalej
jako ustawa z 1977 r.), w którym prezentowane były dwa zasadnicze
przeciwstawne poglądy. Według pierwszego, umowa o przekazanie gospodarstwa
rolnego jest cywilnoprawną pozakodeksową umową nazwaną o swoistym
charakterze, ściśle określoną co do przedmiotu, podmiotów i formy, której celem
nie jest obdarowanie następcy, lecz uzyskanie świadczenia od państwa.
Ten charakter nie pozwala na stosowanie do niej, także w drodze analogii,
w zakresie w jakim kolidowałoby to z istotą i celami przekazania gospodarstwa
rolnego następcy, przepisów kodeksu cywilnego oraz kodeksu rodzinnego
i opiekuńczego, dotyczących darowizny. Przekazane na jej podstawie
gospodarstwo rolne nie jest więc objęte wyłączeniem z art. 33 pkt 2 k.r.o. i wchodzi
w skład majątku wspólnego małżonków pozostających w ustroju wspólności
majątkowej, zgodnie z zawartą w art. 31 § 1 k.r.o. regułą nabywania praw do tego
majątku. Drugi z poglądów głosi natomiast, że mamy do czynienia z umową
5
darowizny w rozumieniu art. 888 i nast. k.c., a uzyskanie świadczeń przez
przekazującego pozostaje bez wpływu na taki jej charakter, gdyż nie następuje to
kosztem darczyńcy, lecz osoby trzeciej (państwa). Gospodarstwo rolne przekazane
następcy, jako przedmiot wymieniony w art. 33 pkt 2 k.r.o. z mocy samego prawa
wchodzi więc do jego majątku odrębnego.
W judykaturze Sądu Najwyższego przeważa pierwszy z przytoczonych
poglądów (zob. następujące orzeczenia Sądu Najwyższego: uchwały z dnia
16 lipca 1980 r., III CZP 44/80, OSNCP 1981, nr 2-3, poz. 24, z dnia 17 września
1980 r., II UZP 20/80 OSNCP 1981, nr 2- 3 poz. 27, z dnia 19 lutego 1991 r., III
CZP 4/91, OSNCP 1991, nr 8-9, poz. 103, z dnia 29 września 1992 r., III CZP
98/92, OSNCP nr 3, poz. 35, dnia 25 marca 1992 r., III CZP 19/92, OSNCP 1992,
nr 9, poz. 163, z dnia 14 października 1992 r., III CZP 125/92, OSNCP 1993, nr 4,
poz. 58, z dnia 8 września 1993 r., III CZP 121/93, OSNC 1994, nr 5, poz. 97,
wyroki z dnia 19 listopada 1996 r., III CKN 9/96 LexPolonica nr 402167, z dnia
19 lutego 1997 r., III CKN 9/97, Lex nr 50765, z dnia 18 grudnia 2000 r., I CKN
992/98, Lex nr 50826 postanowienie z dnia 4 października 2001 r., I CKN 402/00
OSNC 2002, nr 6, poz. 79). Zapatrywanie to podzielił Sąd Najwyższy w podjętej
w powiększonym składzie siedmiu sędziów uchwale z dnia 25 listopada 2005 r.,
III CZP 59/05, (OSNC 2006, nr 5, poz. 79), w której odnosząc się
do występujących w orzecznictwie Sądu Najwyższego rozbieżności w omawianej
kwestii, w oparciu o szczegółową analizę kolejnych ustaw regulujących
przekazanie gospodarstwa rolnego następcy (w tym także ustawy z dnia
14 grudnia 1982 r.) i poszerzoną argumentację odwołującą się do zasad
i przepisów prawa rodzinnego regulujących ustrój majątkowy małżeński w kształcie
nadanym ustawą z dnia 17 czerwca 2004 r., zmieniającą kodeks rodzinny
i opiekuńczy przyjął, że gospodarstwo rolne przekazane na podstawie ustawy
z dnia 27 października 1977 r. o zaopatrzeniu emerytalnym oraz innych
świadczeniach dla rolników i ich rodzin następcy pozostającemu w ustawowej
wspólności majątkowej małżeńskiej, należy do majątku wspólnego małżonków.
W uzasadnieniu uchwały wskazał między innymi na to, że mimo utrzymującego się
sporu co do charakteru umowy przekazania gospodarstwa rolnego następcy
ustawodawca dokonując w 2004 r. daleko idących zmian kodeksu rodzinnego
6
i opiekuńczego w zakresie ustrojów majątkowych małżeńskich nie dostrzegł
potrzeby rozszerzenia katalogu wyłączeń określonych w art. 33 k.r.o.,
pozostawiając rozstrzygniecie co do charakteru umowy o przekazanie
gospodarstwa rolnego następcy praktyce orzeczniczej, która opowiada się
niezmiennie za traktowaniem takiej umowy jako wyodrębnionej umowy prawa
cywilnego różnej od umowy darowizny. Pogląd wyrażony w uchwale utrzymał się
także na gruncie ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. w kontynuujących przyjęty w niej
kierunek wykładni dalszych orzeczeniach Sądu Najwyższego (postanowienie z dnia
22 lutego 2007 r., III CSK 344/06, OSNC 2008 nr 1, poz. 12, uchwała z dnia
21 czerwca 2012 r., III CZP 29/12, dotychczas niepublikowana).
Sąd Najwyższy w składzie obecnie orzekającym podziela wyrażone
w przytoczonych orzeczeniach konsekwentne i utrwalone już w judykaturze
stanowisko charakteryzujące umowę przekazania gospodarstwa rolnego następcy,
jako ustawowo wyodrębnioną swoistą umowę cywilnoprawną odmienną od umowy
darowizny oraz wyrażone w nich zapatrywanie, że umowa o przekazaniu
gospodarstwa rolnego następcy zachowała taki swój szczególny charakter także
w ustawie z dnia 14 grudnia 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników
indywidualnych i członków ich rodzin. Nie mają do niej więc zastosowania, zarówno
wprost, jak i drodze analogii przepisy kodeksu cywilnego o darowiźnie.
Uznając trafność uzasadniającej je argumentacji wskazać trzeba
w nawiązaniu do niej, że umowa o przekazanie gospodarstwa rolnego następcy
stanowi integralny składnik systemu emerytalnego i rentowego rolników, o czym
świadczy uregulowanie jej w ramach ustawy dotyczącej tego zagadnienia. Celem
jej zawarcia jest uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego, z czym wiąże
się wzajemna zależność umowy i decyzji w przedmiocie tych świadczeń polegająca
na tym, że utrata mocy jednej pociąga za sobą utratę mocy drugiej z tych
czynności. Tego rodzaju powiązanie czynności rolnika, następcy i państwa
(świadczeniodawcy) sprawia, że umowa przekazania gospodarstwa następcy
nie mieści się w katalogu umów uregulowanych w kodeksie cywilnym. Wspólną
cechą umowy przekazania własności gospodarstwa rolnego następcy i umowy
darowizny jest jedynie nieodpłatność świadczenia, nie będąca jednak atrybutem,
ani nawet dominującą cechą umowy przekazania, do której essentialia negotii
7
należą przede wszystkim: ograniczony krąg podmiotów, którym gospodarstwo
można przekazać, praca osoby otrzymującej gospodarstwo w tym gospodarstwie
oraz konieczność przekazania gospodarstwa dla otrzymania świadczeń
z ubezpieczenia społecznego. Oparcie umowy przekazania gospodarstwa
następcy na konstrukcji swoistej umowy, odmiennej od umowy darowizny
podyktowane było celem socjalnym w postaci zapewnienia środków utrzymania
rolnikom, a przy tym dążeniem do zwiększenia rentowności często
niskoprodukcyjnych gospodarstw poprzez wymianę pokoleń i powierzenia ich
następcy, jako rodzinnego warsztatu pracy, bez obciążenia spłatami. Odrębność tej
umowy potwierdza treść art. 119 ust. 2 u.s.r. ustanawiającego - na szczególnych
warunkach - ochronę rolnika przekazującego gospodarstwo następcy, na wypadek
zachowań dających się określić mianem niewdzięczności, który ma zastosowanie
również do umów zawartych na podstawie poprzednio obowiązujących ustaw
z 1977 r. i 1982 r. Przyjęcie, że na gruncie ustawy z 14 grudnia 1982 r. mamy
do czynienia z umownym przeniesieniem własności gospodarstwa rolnego
na następcę pod tytułem nieodpłatnym na tyle podobnym do umowy darowizny,
że należałoby do niego stosować w drodze analogii przepisy kodeksu cywilnego
i innych ustaw o umowie darowizny (tak Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia
30 stycznia 2009 r., II CSK 450/08, Lex nr 599753) czyniłoby, z uwagi na treść
art. 898 § 1 k.c., zbędnym ustanawianie ochrony, polegającej na możliwości
rozwiązania umowy. Odrębną instytucję uznania następcy za niegodnego przejęcia
gospodarstwa rolnego przewidywał art. 49 u.u.s.r., określający jego przesłanki.
Odosobniony charakter ma na tle przedstawionego, dominującego kierunku
judykatury, stanowisko prezentowane w powołanym wyżej postanowieniu z dnia
30 stycznia 2009 r., II CSK 450/08 oraz w postanowieniach Sądu Najwyższego
z dnia 18 kwietnia 2008 r., II CSK 647/07 (Lex nr 518174) i w wyroku Sądu
Najwyższego z dnia 24 listopada 2010 r., II CSK 274/10, Lex nr 707865), zgodnie
z którym pogląd sformułowany w uchwale składu siedmiu sędziów Sądu
Najwyższego z dnia 25 listopada 2005 r., III CZP 59/05, odnośnie do przyjętej
w nich o kwalifikacji prawnej umowy przekazania gospodarstwa rolnego następcy
na podstawie ustawy z dnia 27 października 1977 r. jest nieaktualny na gruncie
ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. Stanowisko to oparte zostało na niedostatecznie
8
przekonującym - na tle przepisów tej ustawy, w tym w szczególności jej rozdziału 4
- Przekazywanie gospodarstw rolnych i wcześniej przedstawionej ich wykładni
- założeniu, że ustawa ta tak dalece zbliżyła reżim prawny umowy przekazania
gospodarstwa rolnego do umowy darowizny, iż nie jest uzasadnione, aby
odmiennie traktować skutki tych czynności w świetle przepisów odwołujących się
do darowizny.
Zgodnie z art. 50 ust. 1 u.u.s.r, w brzmieniu uzyskanym po jego zmianie
ustawą z dnia 24 lutego 1990 r., gospodarstwo rolne mogło być przekazane według
wyboru rolnika jednemu albo kilku następcom. Odstąpienie przy dokonywaniu tej
zmiany od wcześniejszego uregulowania, według którego gospodarstwo mogło być
przekazane jednemu następcy, a jeżeli ten pozostawał w związku małżeńskim,
także obojgu małżonkom nie eliminowało małżonka następcy z grona osób
uprawnionych do nabycia gospodarstwa w trybie przekazania (uchwała Sądu
Najwyższego z dnia 18 maja 1995 r., III CZP 58/95, OSNC 1995, nr 10, poz. 139).
Dokonany w ramach art. 50 ust. 1 przed jego zmianą przez rolnika wybór co do
przekazania gospodarstwa tylko następcy, pozostającemu w związku małżeńskim
nie przesądzał o przynależności gospodarstwa do jego majątku osobistego
(wcześniej odrębnego). Przepis art. 50 ust. 1 u.u.s.r. nie jest bowiem przepisem
szczególnym w stosunku do art. 33 k.r.o. i nie rozszerza zamkniętego katalogu
przedmiotów stanowiących majątek osobisty (odrębny) małżonka (postanowienie
Sądu Najwyższego z dnia 4 października 2001 r., I CKN 402/00, dotyczące tej
samej kwestii na gruncie ustawy z 1977 r.).
Podstawą oceny przynależności gospodarstwa rolnego przekazanego
małżonkom w trybie omawianej ustawy pozostają przepisy art. 31 i 33 k.r.o. w myśl
których w małżeństwie, w którym obowiązuje ustrój wspólności ustawowej,
przynależność nabytych składników majątkowych do majątków osobistych
małżonków ma wyjątkowy charakter. Zasadą jest, że wszelkie przedmioty
majątkowe nabyte w czasie trwania wspólności majątkowej przez oboje małżonków
lub przez jednego z nich wchodzą do majątku wspólnego małżonków. Decydujące
znaczenie dla określenia czy przekazane następcy gospodarstwo rolne stanowi
majątek wspólny małżonków ma czas nabycia i obowiązujący ich ustrój majątkowy.
Jeżeli następca, któremu przekazane zostało gospodarstwo pozostawał w ustroju
9
wspólności ustawowej, to nabyte w czasie jej trwania gospodarstwo , na podstawie
art. 31 § 1 kro, stanowi majątek wspólny małżonków.
Z tych względów podjęto uchwalę jak na wstępie (art. 390 § 1 k.p.c.).
es