Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II BP 4/13
POSTANOWIENIE
Dnia 16 lipca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Zbigniew Hajn
w sprawie z powództwa A. H.
przeciwko Urzędowi Miasta W.
o wynagrodzenie, ekwiwalent za urlop wypoczynkowy i sprostowanie świadectwa
pracy,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 16 lipca 2013 r.,
skargi powoda o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku Sądu
Okręgowego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w W.
z dnia 30 grudnia 2011 r.,
odrzuca skargę.
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 30 grudnia 2011 r. Sąd Okręgowy zmienił wyrok Sądu
Rejonowego z 29 sierpnia 2011 r. w ten sposób, że oddalił powództwo A. H. w
sprawie przeciwko Urzędowi Miasta W. o wynagrodzenie, ekwiwalent za urlop
wypoczynkowy i sprostowanie świadectwa pracy oraz orzekł o kosztach
postępowania.
Od powyższego wyroku powód wniósł skargę o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia opierając skargę na podstawie naruszenia
prawa materialnego – art. 69 k.p. oraz art. 72 § 1 k.p. i art. 70 § 11
i 2 k.p. - na
skutek błędnej wykładni art. 70 § 1 k.p. oraz niewłaściwego zastosowania art. 30 §
1 pkt 1 k.p.
2
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c. można żądać stwierdzenia niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji kończącego postępowanie w
sprawie, jeżeli przez jego wydanie stronie została wyrządzona szkoda, a zmiana
lub uchylenie tego wyroku w drodze przysługujących stronie środków prawnych nie
było i nie jest możliwe. Przesłanką dopuszczalności skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia jest zatem brak możliwości
zmiany lub uchylenia zaskarżonego orzeczenia.
W przedmiotowej sprawie istniała możliwość uchylenia lub zmiany
zaskarżonego orzeczenia w ramach kontroli kasacyjnej. Skarżący mógł
doprowadzić do wzruszenia skarżonego orzeczenia, jednakże wysłał skargę
kasacyjną bezpośrednio do Sądu Najwyższego co skutkowało jej odrzuceniem.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przewidziana w art. 4241
k.p.c. nie jest substytutem skargi kasacyjnej; jeżeli strona
miała obiektywną możliwość skorzystania z instancji kasacyjnej i z tej możliwości
nie skorzystała z przyczyn leżących po jej stronie, to skarga jest niedopuszczalna
(art. 4248
§ 2 k.p.c.). Następuje to zarówno przy świadomej rezygnacji z wniesienia
skargi kasacyjnej, jak i przy zawinionej przez stronę niemożności skorzystania z
tego środka (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 23 stycznia 2008 r., V CNP
187/07, LEX nr 369705, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 19 września
2012 r., V CNP 96/11, LEX nr 1230162, postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
21 lutego 2012 r., V CNP 55/11, LEX nr 1265582). Oznacza to, że w myśl art. 4248
§ 2 k.p.c. skarga podlega odrzuceniu, chyba że zachodzi przypadek szczególny, o
którym mowa w art. 4241
§ 2 k.p.c. Pojęcie wyjątkowego wypadku wskazane w
art. 4241
§ 2 k.p.c. obejmuje szczególne sytuacje polegające na tym, że strona z
przyczyn niezawinionych i usprawiedliwiających jej zaniechanie nie mogła
skorzystać ze zwykłych środków prawnych. Obowiązek ich wykazania obciąża
stronę, która chce skorzystać z możliwości wniesienia skargi na podstawie art. 4241
§ 2 k.p.c. (postanowienie Sądu Najwyższego z 24 lipca 2007 r., IV CNP 80/07,
niepubl.). We wniesionej skardze nie zostały wykazane okoliczności pozwalające
uznać, że w sprawie zachodzi wyjątkowy wypadek w rozumieniu art. 4241
§ 2 k.p.c.
3
Skarżący był reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika, miał możliwość
skorzystania z przysługujących mu środków prawnych w postaci wniesienia skargi
kasacyjnej. W istocie skarżący zastępuje skargą o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego orzeczenia środek prawny, który przysługiwał mu od
prawomocnego wyroku sądu drugiej instancji.
Mając powyższe na uwadze Sąd Najwyższy na podstawie art. 4248
§ 2
k.p.c., orzekł jak w sentencji.

II BP 4/13

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia