Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 33/13
POSTANOWIENIE
Dnia 14 listopada 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa T. S. sp. z o.o. w K.
przeciwko A. B.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 14 listopada 2013 r.,
na skutek skargi pozwanej
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w N.
z dnia 21 lutego 2012 r.,
odrzuca skargę i oddala wniosek pełnomocnika pozwanej
o przyznanie kosztów pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Uzasadnienie
2
Wyrokiem z dnia 21 lutego 2012 r. Sąd Okręgowy w N. oddalił apelację
pozwanej A. B. od wyroku Sądu Rejonowego w Z. z dnia 20 października 2011 r.
Od wyroku Sądu Okręgowego pozwana wniosła skargę o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 4241
§ 1 k.p.c., odczytywanym łącznie z art. 4171
§ 2 k.c.,
skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
przysługuje wtedy, gdy przez wydanie prawomocnego wyroku niezgodnego
z prawem stronie wyrządzona została szkoda. Z tego powodu wśród tzw.
konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano obowiązek uprawdopodobnienia
wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.), który oznacza złożenie przez
skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda wystąpiła – ze wskazaniem jej
rodzaju i rozmiaru – oraz uwiarygodnienie tego oświadczenia poprzez powoływanie
i przedstawianie dowodów, w tym tzw. dowody niedające pewności, oraz innych
środków, nieuznawanych przez kodeks za dowody, np. pisemne oświadczenia,
surogaty dokumentów. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c. sformułowanie „przez
wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego orzeczenia a powstaniem
szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek przyczynowy, o którym
mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego skutkuje niemożnością
uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie zaskarżonego orzeczenia i
sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi zatem być spowodowana
przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać realnie poniesiona później niż w
chwili wydania orzeczenia (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 17
listopada 2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153, z dnia 27 lipca 2006 r.,
II BP 11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia 28 listopada 2006 r., III CNP
46/06, IC 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja 2007 r., III CNP 30/07, IC 2008, nr 12,
s. 52).
Skarżąca, chcąc uprawdopodobnić poniesienie szkody, powołała się na
dowody znajdujące się w aktach sprawy III Ca …/12, co jest zbyt ogólnikowe
i w oczywisty sposób niewystarczające do spełnienia wymagania przewidzianego
3
w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. Należy także zauważyć, że skarżąca nie podniosła
nawet, że zasądzoną należność uiściła i w ten sposób doznała szkody na skutek
wydania zaskarżonego orzeczenia. Okoliczność ta dodatkowo potwierdza
niespełnienie przez skarżącą omawianego wymagania.
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
O kosztach postępowania kasacyjnego orzeczono na podstawie § 19
rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie
opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. z 2013 r., poz. 461).
Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa Sądu Najwyższego, odrzucenie skargi
z powodu jej braków konstrukcyjnych nie uzasadnia przyznania od Skarbu
Państwa ustanowionemu z urzędu pełnomocnikowi wynagrodzenia za pomoc
prawną udzieloną stronie w postępowaniu przed Sądem Najwyższym (por. np.
postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 stycznia 2013 r., II CNP 67/12,
niepubl., z dnia 21 czerwca 2012 r., IV CNP 17/12, niepubl., z dnia 22 stycznia
2008 r., II CZ 106/07, niepubl. i z dnia 20 września 2007 r., II CZ 69/07, OSNC
2008, nr 3, poz. 41). Należy także zauważyć, że skarżąca wnioskowała
o zasądzenie kosztów pomocy prawnej świadczonej z urzędu „na wypadek
nieuwzględnienia skargi”. Skarga pozwanej została jednak odrzucona, co
uzasadnia przyjęcie, że wniosek pozwanej nie obejmuje takiej sytuacji procesowej.
es