II UZ 73/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:02-04-2014
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt II UZ 73/13
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Beata Gudowska (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Zakładu Usług Geodezyjnych C. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanych P. B., M. K., M. M.
o podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie
zdrowotne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 lutego 2014 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 1 lipca 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z 1 lipca 2013 r. odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawcy C. B. prowadzącego Zakład Usług Geodezyjnych ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 3982
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z
art. 3986
§ 2 k.p.c.). Sprawa wynikła z decyzji pozwanego, który ustalił, że skarżący
ubezpieczył dodatkowo pracowników (zainteresowanych) i dlatego składki na to
komercyjne ubezpieczenie należało wliczyć do podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wartość przedmiotu sporu i zaskarżenia
wynosiła 5.767 zł.
2
W zażaleniu wnioskodawca zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych
przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na
bezzasadnym przyjęciu, iż spór dotyczył wyłącznie obliczania podstawy wymiaru
składek na ubezpieczenie zdrowotne i w istocie jest sporem dotyczącym prawa
majątkowego, odnośnie którego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
dopuszczalność skargi kasacyjnej jest uwarunkowana wykazaniem wartości
przedmiotu zaskarżenia w wysokości co najmniej dziesięć tysięcy zł w myśl art.
3982
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. Podczas gdy w sprawie spór dotyczy ustalenia czy
uzyskana przez pracowników wnioskodawcy ochrona ubezpieczeniowa jest
„przychodem” ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT w formie
„nieodpłatnego świadczenia” otrzymanego już w momencie uiszczenia składki
przez pracodawcę i rozpoczęcia ochrony ubezpieczeniowej, czy dopiero wówczas
gdy dojdzie do dokonania cesji praw i obowiązków wynikających z polis
ubezpieczeniowych na rzecz pracownika wskazanego w umowie ubezpieczenia,
która to sprawa powinna być rozpatrywana w świetle art. 3982
§ 1 zdanie drugie
k.p.c., wówczas dopuszczalność skargi kasacyjnej przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Dopuszczalności skargi kasacyjnej nie można
poszukiwać w regulacji z art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c. Zgodnie z art. 3982
§ 1
k.p.c. - „Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w
których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych,
a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych - niższa niż
dziesięć tysięcy złotych. Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w
sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie
obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Niezależnie od wartości przedmiotu
zaskarżenia skarga kasacyjna przysługuje także w sprawach o odszkodowanie z
tytułu wyrządzenia szkody przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego
z prawem”.
3
Nie było sporu, że zainteresowani podlegali ubezpieczeniom społecznym i
zdrowotnemu, wszak pozostawali w zatrudnieniu pracowniczym. Nie była to więc
sprawa o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, gdyż zainteresowani
ubezpieczeniom tym już podlegali. Nie spełnia się zatem podstawa
dopuszczalności skargi kasacyjnej z art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c.
Spór dotyczył wysokości podstawy wymiaru składek, czyli znaczenie miała
wartość majątkowa wynikająca z wliczenia do tej podstawy składek zapłaconych na
dodatkowe ubezpieczenie zainteresowanych. Prawidłowo stwierdził Sąd
Apelacyjny, że dopuszczalność skargi kasacyjnej ocenia się wówczas na podstawie
regulacji z art. 3982
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c., czyli wedle niespornej wartości
zaskarżenia (sporu) - 5.767 zł.
Na podstawie art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c. skarga kasacyjna przysługuje
niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia tylko wtedy, gdy przedmiot decyzji
organu rentowego obejmuje sprawę o przyznanie emerytury lub renty, o ich
wstrzymanie albo o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i gdy taka
sprawa jest objęta odwołaniem do sądu ubezpieczeń społecznych oraz stanowi
przedmiot rozstrzygnięcia w pierwszej i drugiej instancji (postanowienie Sądu
Najwyższego z 17 września 2008 r., I UZ 14/08, OSNP 2010, nr 3-4, poz. 54). W
sprawie dotyczącej wymiaru i poboru składki z tytułu podlegania obowiązkowi
ubezpieczenia społecznego w określonej kwocie dopuszczalność kasacji zależy od
wartości przedmiotu zaskarżenia - art. 3921
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c.
(postanowienie Sądu Najwyższego z 9 października 2002 r., II UZ 94/02, OSNP
2004, nr 6, poz. 107).
W ramach zażalenia nie podlega rozpoznaniu kwestia czy pozwany i Sąd
Apelacyjny, zasadnie rozstrzygnęli, że składki na dodatkowe ubezpieczenie
pracowników stanowią przychód składający się na podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Jest to zagadnienie merytoryczne, które
wykracza poza zakres rozpoznania sprawy wynikający z zażalenia na odrzucenie
skargi kasacyjnej. Sprawdzeniu podlegało bowiem tylko orzeczenie procesowe,
czyli odrzucenie skargi a nie merytoryczne rozpoznanie sprawy głównej. Niemniej
jedynie ogólne można zauważyć, że kwestia zaliczania dodatkowego
ubezpieczenia była już kwalifikowana jako przychód pracownika (por. wyroki Sądu
4
Najwyższego z 22 lutego 2008 r., I PK 209/07, OSNP 2009 nr 11-12, poz. 135; z 5
marca 2007 r., I UK 282/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 109; z 11 lutego 1999 r., III ZP
39/98, OSNP 2000 nr 7, poz. 284).
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.
POSTANOWIENIE
Dnia 4 lutego 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Beata Gudowska (przewodniczący)
SSN Zbigniew Hajn
SSN Zbigniew Korzeniowski (sprawozdawca)
w sprawie z wniosku Zakładu Usług Geodezyjnych C. B.
przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych
z udziałem zainteresowanych P. B., M. K., M. M.
o podstawę wymiaru składek na ubezpieczenia społeczne i ubezpieczenie
zdrowotne,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń
Społecznych i Spraw Publicznych w dniu 4 lutego 2014 r.,
zażalenia wnioskodawcy na postanowienie Sądu Apelacyjnego w […]
z dnia 1 lipca 2013 r.,
oddala zażalenie.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny postanowieniem z 1 lipca 2013 r. odrzucił skargę kasacyjną
wnioskodawcy C. B. prowadzącego Zakład Usług Geodezyjnych ze względu na
wartość przedmiotu zaskarżenia (art. 3982
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. w związku z
art. 3986
§ 2 k.p.c.). Sprawa wynikła z decyzji pozwanego, który ustalił, że skarżący
ubezpieczył dodatkowo pracowników (zainteresowanych) i dlatego składki na to
komercyjne ubezpieczenie należało wliczyć do podstawy wymiaru składek na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Wartość przedmiotu sporu i zaskarżenia
wynosiła 5.767 zł.
2
W zażaleniu wnioskodawca zarzucił błąd w ustaleniach faktycznych
przyjętych za podstawę orzeczenia, mający wpływ na jego treść, a polegający na
bezzasadnym przyjęciu, iż spór dotyczył wyłącznie obliczania podstawy wymiaru
składek na ubezpieczenie zdrowotne i w istocie jest sporem dotyczącym prawa
majątkowego, odnośnie którego w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
dopuszczalność skargi kasacyjnej jest uwarunkowana wykazaniem wartości
przedmiotu zaskarżenia w wysokości co najmniej dziesięć tysięcy zł w myśl art.
3982
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c. Podczas gdy w sprawie spór dotyczy ustalenia czy
uzyskana przez pracowników wnioskodawcy ochrona ubezpieczeniowa jest
„przychodem” ze stosunku pracy, w rozumieniu art. 12 ust. 1 ustawy o PIT w formie
„nieodpłatnego świadczenia” otrzymanego już w momencie uiszczenia składki
przez pracodawcę i rozpoczęcia ochrony ubezpieczeniowej, czy dopiero wówczas
gdy dojdzie do dokonania cesji praw i obowiązków wynikających z polis
ubezpieczeniowych na rzecz pracownika wskazanego w umowie ubezpieczenia,
która to sprawa powinna być rozpatrywana w świetle art. 3982
§ 1 zdanie drugie
k.p.c., wówczas dopuszczalność skargi kasacyjnej przysługuje niezależnie od
wartości przedmiotu zaskarżenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Zażalenie nie jest zasadne. Dopuszczalności skargi kasacyjnej nie można
poszukiwać w regulacji z art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c. Zgodnie z art. 3982
§ 1
k.p.c. - „Skarga kasacyjna jest niedopuszczalna w sprawach o prawa majątkowe, w
których wartość przedmiotu zaskarżenia jest niższa niż pięćdziesiąt tysięcy złotych,
a w sprawach z zakresu prawa pracy i ubezpieczeń społecznych - niższa niż
dziesięć tysięcy złotych. Jednakże w sprawach z zakresu ubezpieczeń społecznych
skarga kasacyjna przysługuje niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia w
sprawach o przyznanie i o wstrzymanie emerytury lub renty oraz o objęcie
obowiązkiem ubezpieczenia społecznego. Niezależnie od wartości przedmiotu
zaskarżenia skarga kasacyjna przysługuje także w sprawach o odszkodowanie z
tytułu wyrządzenia szkody przez wydanie prawomocnego orzeczenia niezgodnego
z prawem”.
3
Nie było sporu, że zainteresowani podlegali ubezpieczeniom społecznym i
zdrowotnemu, wszak pozostawali w zatrudnieniu pracowniczym. Nie była to więc
sprawa o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego, gdyż zainteresowani
ubezpieczeniom tym już podlegali. Nie spełnia się zatem podstawa
dopuszczalności skargi kasacyjnej z art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c.
Spór dotyczył wysokości podstawy wymiaru składek, czyli znaczenie miała
wartość majątkowa wynikająca z wliczenia do tej podstawy składek zapłaconych na
dodatkowe ubezpieczenie zainteresowanych. Prawidłowo stwierdził Sąd
Apelacyjny, że dopuszczalność skargi kasacyjnej ocenia się wówczas na podstawie
regulacji z art. 3982
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c., czyli wedle niespornej wartości
zaskarżenia (sporu) - 5.767 zł.
Na podstawie art. 3982
§ 1 zdanie drugie k.p.c. skarga kasacyjna przysługuje
niezależnie od wartości przedmiotu zaskarżenia tylko wtedy, gdy przedmiot decyzji
organu rentowego obejmuje sprawę o przyznanie emerytury lub renty, o ich
wstrzymanie albo o objęcie obowiązkiem ubezpieczenia społecznego i gdy taka
sprawa jest objęta odwołaniem do sądu ubezpieczeń społecznych oraz stanowi
przedmiot rozstrzygnięcia w pierwszej i drugiej instancji (postanowienie Sądu
Najwyższego z 17 września 2008 r., I UZ 14/08, OSNP 2010, nr 3-4, poz. 54). W
sprawie dotyczącej wymiaru i poboru składki z tytułu podlegania obowiązkowi
ubezpieczenia społecznego w określonej kwocie dopuszczalność kasacji zależy od
wartości przedmiotu zaskarżenia - art. 3921
§ 1 zdanie pierwsze k.p.c.
(postanowienie Sądu Najwyższego z 9 października 2002 r., II UZ 94/02, OSNP
2004, nr 6, poz. 107).
W ramach zażalenia nie podlega rozpoznaniu kwestia czy pozwany i Sąd
Apelacyjny, zasadnie rozstrzygnęli, że składki na dodatkowe ubezpieczenie
pracowników stanowią przychód składający się na podstawę wymiaru składek na
ubezpieczenia społeczne i zdrowotne. Jest to zagadnienie merytoryczne, które
wykracza poza zakres rozpoznania sprawy wynikający z zażalenia na odrzucenie
skargi kasacyjnej. Sprawdzeniu podlegało bowiem tylko orzeczenie procesowe,
czyli odrzucenie skargi a nie merytoryczne rozpoznanie sprawy głównej. Niemniej
jedynie ogólne można zauważyć, że kwestia zaliczania dodatkowego
ubezpieczenia była już kwalifikowana jako przychód pracownika (por. wyroki Sądu
4
Najwyższego z 22 lutego 2008 r., I PK 209/07, OSNP 2009 nr 11-12, poz. 135; z 5
marca 2007 r., I UK 282/06, OSNP 2008 nr 7-8, poz. 109; z 11 lutego 1999 r., III ZP
39/98, OSNP 2000 nr 7, poz. 284).
Z tych motywów orzeczono jak w sentencji, stosownie do art. 39814
k.p.c. w
związku z art. 3941
§ 3 k.p.c.