Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III Ca 1647/14

POSTANOWIENIE

Dnia 9 czerwca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Tomasz Tatarczyk

Sędzia SO Lucyna Morys - Magiera (spr.)

SR (del.) Maryla Majewska - Lewandowska

Protokolant Paulina Kozioł

po rozpoznaniu w dniu 27 maja 2015 r. w Gliwicach

na rozprawie

sprawy z powództwa M. C. i E. C.

przeciwko (...) Spółce Akcyjnej w W.

i (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

o nakazanie zapłaty

na skutek skargi o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 21 marca 2013 roku, sygn. akt III Ca 1572/12

1. odrzuca skargę;

2. nie obciąża skarżących kosztami postępowania odwoławczego;

3. przyznaje adwokatowi A. M. ze środków Skarbu Państwa – Sądu Okręgowego w Gliwicach kwotę 2.214 (dwa tysiące dwieście czternaście) złotych w tym 414 (czterysta czternaście) złotych podatku od towarów i usług z tytułu nieopłaconych kosztów pomocy prawnej udzielonej powodom z urzędu w postępowaniu skargowym.

SSR del. Maryla Majewska – Lewandowska SSO Tomasz Tatarczyk SSO Lucyna Morys - Magiera

Sygn. akt III Ca 1647/14

UZASADNIENIE

E. C. i M. C. 16 kwietnia 2014 roku wnieśli skargę o wznowienie postępowania w sprawie zakończonej prawomocnym postanowieniem Sądu Okręgowego w Gliwicach z dnia 21 marca 2013r. w sprawie o sygn. akt III Ca 1572/12. Jako podstawę skargi wskazali art. 403 § 2 k.p.c., natomiast jako okoliczność uzasadniającą wznowienie postępowania wskazali pisma zastępcy Prezydenta Miasta G. z dnia 29 stycznia 2014r. oraz zastępcy naczelnika Wydziału (...) z dnia 18 lutego 2014r. z których wynika, że działka gruntu o numerze ewidencyjnym nie powstała z parceli nr (...), a w konsekwencji nieprawidłowo zostało przyjęte, że poprzednik prawny pozwanych posiadał tytuł prawny do korzystania z działki powodów przez prowadzenie na niej gazociągu w oparciu o decyzję Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w G. z dnia 1 października 1969r. SW-II-6/60/5/69.

W odpowiedzi na skargę (...) Spółka Akcyjna w W. wniosła o oddalenie skargi oraz zasądzenie od skarżących na jej rzecz kosztów postępowania według norm przepisanych.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Stosownie do regulacji prawnej z art. 399 k.p.c. dopuszczalność skargi o wznowienie postępowania została ograniczona do spraw zakończonych prawomocnym wyrokiem, przy czym, jak wskazał Sąd Najwyższy w postanowieniu z dnia 4 stycznia 1973 r. (I CZ 152/72, OSNC 1973, nr 7-8, poz. 143), dopuszczalność zaskarżenia odnosi się również do każdego prawomocnego orzeczenia rozstrzygającego sprawę merytorycznie.

Judykatura wielokrotnie i w sposób konsekwentny podkreślała, że wobec charakteru (celu) instytucji wznowienia postępowania, która pozwala na podważenie prawomocnego orzeczenia, przyczyny usprawiedliwiające jej zastosowanie muszą mieć charakter wyjątkowy oraz odpowiednią wagę, natomiast przepisy warunkujące dopuszczalność skargi nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający. (tak Sąd Najwyższy w następujących postanowieniach: z dnia 22 stycznia 2009r., II PZ 38/08; z dnia 28 marca 2007r. II CZ 16/07; z dnia 20 stycznia 2014r., II PZ 35/13 oraz z dnia 12 stycznia 2012r., IV CZ 104/11). Wskazać zatem należy, że skarga o wznowienie postępowania nie służy ani korygowaniu wszelkich nieprawidłowych orzeczeń (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 1999r., II UKN 105/99), ani też ujednolicaniu orzecznictwa sądów powszechnych (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 9 stycznia 2015r., V CZ 84/14), ani tym bardziej korygowaniu błędów popełnionych przez stronę w poprzednim postępowaniu (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 6 października 2011r., I PZ 21/11), a jedynie ponownego rozpoznaniu sprawy (wzruszeniu orzeczeń) w warunkach określonych przez art. 401 – 404 k.p.c.

W tym miejscu konieczne jest również wyjaśnienie, że wyłączne wskazanie podstawy prawnej do wznowienia postępowania, nie przesądza jeszcze o jej dopuszczalności jeżeli z uzasadnienia skargi wynika, że wskazana podstawa prawna w rzeczywistości nie zachodzi.

Skarżący jako podstawę skargi o wznowienie postępowania wskazali art. 403 § 2 k.p.c. Stanowi on, że można żądać wznowienia postępowania w razie późniejszego wykrycia prawomocnego wyroku, dotyczącego tego samego stosunku prawnego, albo wykrycia takich okoliczności faktycznych lub środków dowodowych, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, a z których strona nie mogła skorzystać w poprzednim postępowaniu.

W orzecznictwie ugruntowana jest teza, że podstawą wznowienia z art. 403 § 2 k.p.c. mogą być tylko takie okoliczności, które w poprzednim postępowaniu w ogóle nie ujawnione i wówczas nieujawniane (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 22 lipca 2010r. I CSK 601/09). Nie stanowią zatem podstawy wznowienia z art. 403 § 2 k.p.c. fakty ujawniane, czyli te, które strona powinna znać, tj. miała możliwość dostępu do nich, a tylko na skutek opieszałości, zaniedbania, zapomnienia czy błędnej oceny potrzeby ich powołania strona tego nie uczyniła (tak Sąd Najwyższy w następujących postanowieniach: z dnia 10 lutego 1999r. II CKN 807/98; z dnia 4 marca 2005r. III CZP 134/04; z dnia 26 lutego 2015r., III CZ 5/15; z dnia 2 października 2014r., IV CZ 58/14; z dnia 4 grudnia 2013r., II CZ 81/13).

Nadto wskazać należy, że możliwość powoływania nowych faktów i dowodów jest ograniczona jedynie do tych okoliczności i środków dowodowych, które istniały już w okresie trwania zakończonego postępowania (tak Sąd Najwyższy w następujących postanowieniach: z dnia 13 października 2005 r., IV CZ 96/05, z dnia 20 kwietnia 2000r., II UKN 167/00, z dnia 12 listopada 1998r., II UKN 306/1998, z dnia 22 kwietnia 1975r., III PZ 4/75, z dnia 20 stycznia 2014r., II PZ 35/13; z dnia 24 marca 2015r. II UZ 3/15)

Uwzględniając wskazane powyżej przesłanki dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania, uznać należało, że podnoszone przez skarżących okoliczności nie mogły stanowić podstawy do wznowienia postępowania.

Powodowie jako taki fakt wskazali że działka gruntu o numerze ewidencyjnym nie powstała na parceli nr (...) co wykluczało uznanie, że poprzednik prawny pozwanych posiadał tytuł prawny do korzystania z działki powodów przez prowadzenie na niej gazociągu w oparciu o decyzję Prezydium Miejskiej Rady Narodowej w G. z dnia 1 października 1969r. SW-II-6/60/5/69. Podawali, że o okoliczności tej dowiedzieli się w toku postępowania administracyjnego, na podstawie pism Zastępcy Prezydenta Miasta G. oraz zastępcy naczelnika Wydziału (...). Przedłożone przez nich dokumenty (dowody) powstały już po prawomocnym zakończeniu postępowania, co w świetle powyższego wykluczało dopuszczalność wznowienia; wskazać należy, że nie powodują zaistnienia nowych okoliczności w sprawie. Nadto nie statuują nowego stanu prawnego, a jedynie wskazują odmienną ocenę okoliczności przyjętych za podstawę orzeczenia w sprawie objętej wznowieniem, czemu jednak skarga nie służy.

Przede wszystkim zważył Sąd Odwoławczy, iż nie uległy zmianie ani numery działek, ani Ksiąg Wieczystych, w istocie nie uległy więc zmianie oznaczenia nieruchomości, nie doszło także do żadnych zmian w terenie co do przebiegu ich granic czy powierzchni, co mogłoby nieść z sobą ewentualną nowację, która miałaby nadto wynikać z powołanych pism. Zdaniem Sądu Okręgowego nic nie stało na przeszkodzie, by skarżący w ramach postępowania w sprawie o sygn. I C 1244/12, a następnie III Ca 1572/12 wykazywali dostępnymi im wówczas licznymi środkami, iż decyzja, na którą powołują się w skardze z 1 października 1969r., jednak nie dotyczyła ich nieruchomości.

Uznać zatem należało nie zachodziły podstawy wskazane w art. 403 § 2 k.p.c.

W tych okolicznościach, Sąd Okręgowy orzekł jak w sentencji na podstawie art. 410 § 1 k.p.c.

O kosztach postępowania odwoławczego Sąd Okręgowy orzekł na podstawie art. 102 k.p.c. uznając, że wobec treści pism uzyskanych przez skarżących w toku postępowania administracyjnego, w których zostali poinformowani o możliwym wzruszeniu postępowania w drodze skargi o wznowienie postępowania, skarżący byli obiektywnie przeświadczeni o zasadności swojego żądania, co czyni uzasadnionym odstąpienie od obciążania ich kosztami postępowania skargowego.

Wynagrodzenie pełnomocnika z urzędu ustanowionego dla skarżących przyznano na podstawie art. 29 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (tekst jednolity: Dz.U. z 2014r. poz. 635 z późniejszymi zmianami) oraz § 19 ust. 1 w związku z § 6 pkt 6 i § 13 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (tekst jednolity: Dz.U. z 2013r. poz. 461).

SSR (del.)Maryla Majewska – Lewandowska SSO Tomasz Tatarczyk SSO Lucyna Morys - Magiera

III Ca 1647/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

POSTANOWIENIE

UZASADNIENIE