Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 47/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 18 lutego 2015 r.
skargi J. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 9 listopada 2011 r.
wydanego w sprawie z powództwa J. K.
przeciwko R. S.
o zapłatę,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Skarga J. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w Ł. z dnia 9 listopada 2011 r., podlegała odrzuceniu z
następujących powodów.
Art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. Stosownie do tego
przepisu skarga powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona
ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej
podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony
wyrok jest niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody spowodowanej
przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy oraz wykazanie, że wzruszenie
zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe.
Przyczyną odrzucenia skargi a limine jest niespełnienie przez skarżącego
wymagania konstrukcyjnego ujętego w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaganie spełnione jest wtedy,
gdy skarżący przedstawi wyodrębniony wywód prawny, w którym wskaże,
że szkoda wystąpiła, określi jej postać, rozmiar i czas powstania oraz
związek przyczynowy z wydaniem orzeczenia będącego przedmiotem skargi,
a także przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające tę okoliczność,
(zob. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2014 r., V CNP 61/13,
nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2014 r., IV CNP 57/13,
nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2011 r., II CNP
48/11, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2011 r.,
III CNP 22/11, nie publ.). Należy podkreślić, że podanie w skardze
wartości przedmiotu zaskarżenia nie jest wystarczające w tym względzie
(por. postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., V CNP 21/06, nie publ.).
Stanowisko przedstawione w skardze ogranicza się jedynie do wyliczenia
w podpunktach sygnatur orzeczeń Sądów pierwszej i drugiej instancji oraz dowodu
3
uiszczenia kwoty 5 187 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu. Z treści skargi nie
wynika też, czy szkoda została już poniesiona, czy też nastąpi to dopiero
w przyszłości (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia 2006 r.,
II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
22 kwietnia 2011 r., I BP 1/11, nie publ.).
Przedstawiony przez skarżącego dowód uiszczenia kosztów procesu jest
w tym względzie bez znaczenia, ponieważ - jak wielokrotnie wskazywał Sąd
Najwyższy - nie stanowią one szkody w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., nawet
jeżeli zostały uiszczone przed wniesieniem skargi (por. m. in. postanowienia z dnia
27 lipca 2006 r. II BP 11/06, OSNP 2007/15-16/223, z dnia 28 listopada 2006 r.
III CNP 46/06, z dnia 23 sierpnia 2007 r. I BP 24/07 i z dnia 26 czerwca 2008 r.
I CNP 47/08, niepubl.).
Z powyższych względów, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

II CNP 47/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia