Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II PK 20/14
POSTANOWIENIE
Dnia 15 lipca 2014 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Roman Kuczyński
w sprawie z powództwa M. L.
przeciwko C. Sp. z o.o. we W.
o odszkodowanie i zadośćuczynienie,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 23 maja 2014 r.,
na skutek skargi kasacyjnej powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 21 maja 2013 r.,
1. odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania,
2. zasądza od powoda na rzecz strony pozwanej kwotę 5.400
zł (pięć tysięcy czterysta) tytułem kostów zastępstwa
procesowego w postępowaniu kasacyjnym.
UZASADNIENIE
Skarga kasacyjna nie kwalifikuje się do przyjęcia do merytorycznego
rozpoznania. Zgodnie z art. 3989
§ 1 k.p.c., Sąd Najwyższy przyjmuje skargę
kasacyjną do rozpoznania, jeżeli: 1) w sprawie występuje istotne zagadnienie
prawne, 2) istnieje potrzeba wykładni przepisów prawnych budzących poważne
wątpliwości lub wywołujących rozbieżności w orzecznictwie sądów, 3) zachodzi
nieważność postępowania lub 4) skarga kasacyjna jest oczywiście uzasadniona.
Nie spełnia obowiązku określonego w art. 3984
§ 2 k.p.c. powołanie się przez
skarżącego na jakiekolwiek względy, które w jego ocenie uzasadniają przyjęcie
skargi do rozpoznania. Argumentacja uzasadniająca taki wniosek powinna
2
nawiązywać do wymienionych w art. 3989
§ 1 k.p.c. przesłanek przedsądu
(por. postanowienie Sądu Najwyższego z 11 kwietnia 2006 r., II CSK 65/06, LEX nr
189753).
Skarżący powołując art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. wnosi o przyjęcie skargi
kasacyjnej do rozpoznania. We wniosku wskazuje jako istotne zagadnienia prawne
następujące pytania: 1) Czy uznanie przez badający uprzednio sprawę Sąd Pracy,
w ramach wydania prawomocnego wyroku, iż działanie pracodawcy było niezgodne
z prawem - bezprawne, bezpodstawne, świadome i celowe, a przez to zawinione,
pozostawia Sądom badającym później daną sprawę, możliwość kwestionowania
tejże oceny; 2) Czy świadome naruszenie przez pracodawcę przepisów prawa
pracy, skutkujące szkodą pracownika stanowi przejaw winy umyślnej w zamiarze
bezpośrednim lub też przynajmniej w zamiarze ewentualnym; 3) Czy poprzez
umieszczenie nieprawdziwych danych w świadectwie pracy, będące konsekwencją
bezprawnego rozwiązania umowy o pracę bez wypowiedzenia przez pracodawcę,
naruszeniu dobre imię pracownika.
Powołane przez powoda okoliczności nie uzasadniają – w ocenie Sądu
Najwyższego – przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania. Z orzecznictwa Sądu
Najwyższego wynika, że uzasadnienie wniosku opartego na przesłance
wymienionej w art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. musi zawierać odpowiedni wywód prawny
zbliżony do tego, jaki jest przyjęty przy przedstawieniu Sądowi Najwyższemu
zagadnienia prawnego przez sąd odwoławczy na podstawie art. 390 k.p.c.
(postanowienie Sądu Najwyższego z 9 maja 2006 r., V CSK 75/06, LEX nr
1102817). Analogicznie należy traktować wymagania konstrukcyjne samego
zagadnienia prawnego, formułowanego w ramach przesłanki z art. 3989
§ 1 pkt 1
k.p.c., oraz jego związek ze sprawą i skargą kasacyjną, która miałaby zostać
rozpoznana przez Sąd Najwyższy. Zagadnienie prawne powinno: 1) być
sformułowane w oparciu o okoliczności mieszczące się w stanie faktycznym
sprawy, wynikającym z dokonanych przez sąd ustaleń (postanowienie Sądu
Najwyższego z 7 czerwca 2001 r., III CZP 33/01, LEX nr 52571); 2) być
przedstawione w sposób ogólny i abstrakcyjny tak, aby umożliwić Sądowi
Najwyższemu udzielenie uniwersalnej odpowiedzi, niesprowadzającej się do samej
subsumcji i rozstrzygnięcia konkretnego sporu (postanowienia Sądu Najwyższego z
3
15 października 2002 r., III CZP 66/02, LEX nr 57240; z 22 października 2002 r.,
III CZP 64/02, LEX nr 77033 i z 5 grudnia 2008 r., III CZP 119/08, LEX nr 478179);
3) pozostawać w związku z rozpoznawaną sprawą (postanowienia Sądu
Najwyższego z 13 lipca 2007 r., III CSK 180/07, LEX nr 864002; z 4 sierpnia
2006 r., III CZ 47/06, LEX nr 560581; z 22 listopada 2007 r., I CSK 326/07, LEX nr
560504; z 26 czerwca 2008 r., I CSK 108/08, LEX nr 560494) i 4) dotyczyć kwestii
prawnych budzących rzeczywiście istotne (poważne) wątpliwości. Istotność
zagadnienia prawnego konkretyzuje się zaś w tym, że w danej sprawie występuje
zagadnienie prawne mające znaczenie dla rozwoju prawa i praktyki sądowej.
Twierdzenie o występowaniu istotnego zagadnienia prawnego jest uzasadnione
tylko wtedy, kiedy przedstawiony problem prawny nie został jeszcze rozstrzygnięty
przez Sąd Najwyższy lub kiedy istnieją rozbieżne poglądy w tym zakresie,
wynikające z odmiennej wykładni przepisów konstruujących to zagadnienie
(postanowienia Sądu Najwyższego z 10 marca 2010 r., II UK 363/09, LEX nr
577467; z 12 marca 2010 r., II UK 400/09, LEX nr 577468). Ponadto, co jest
istotne, zagadnienie prawne powinno odnosić się do konkretnego przepisu prawa
albo konkretnej regulacji prawnej, co oznacza konieczność sformułowania przez
skarżącego, jakiego przepisu (zespołu przepisów lub norm prawnych) prawa
materialnego lub procesowego dotyczy przedstawiane zagadnienie. W
rozpoznawanej sprawie we wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania i
jego uzasadnieniu nie zawarto wywodu, który spełniałby powyższe wymagania.
Poprzestano jedynie na sformułowaniu przedstawionych powyżej zagadnień. Nie
jest przy tym możliwe, przy uzasadnianiu wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania, odwołanie się wprost do podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienia,
ponieważ przytoczenie podstaw kasacyjnych i ich uzasadnienie oraz sformułowanie
wniosku o przyjęcie do rozpoznania i jego uzasadnienie stanowią dwa odrębne
elementy konstrukcyjne skargi kasacyjnej. Powód ograniczył się w uzasadnieniu
wniosku o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania w oparciu o postawione
wyżej pytania do stwierdzenia, iż są to zagadnienia „istotne” bądź „niezwykle
istotne”, zaś nie wyjaśnił w żadnej mierze na czym „istotność” ta ma polegać. W
odniesieniu do pytań postawionych Sądowi Najwyższemu nie istnieje jakiekolwiek
zagadnienie jurydyczne na tyle istotne, żeby wymagało ono ingerencji i interpretacji
4
Sądu Najwyższego. Twierdzenie o występowaniu istotnego zagadnienia prawnego
jest uzasadnione tylko wtedy, kiedy przedstawiony problem prawny nie został
jeszcze rozstrzygnięty przez Sąd Najwyższy lub kiedy istnieją rozbieżne poglądy w
tym zakresie, wynikające z odmiennej wykładni przepisów konstruujących to
zagadnienie. Mając powyższe na uwadze nie sposób uznać, że skarżący w
uzasadnieniu istnienia w sprawie istotnego zagadnienia prawnego wykazał
możliwość różnorodnej oceny zawartego w nim problemu czy też przedstawił
ewentualne kontrowersje, jakie przedstawione zagadnienie prawne miałoby
wywoływać. Powód powołuje się, że system prawny nie definiuje w sposób
jednoznaczny danego pojęcia i tylko na tym poprzestaje, zamiast wykazać
odpowiednim doborem argumentów w jaki sposób można to pojęcie definiować na
gruncie obowiązujących norm prawnych oraz w świetle dotychczasowego
orzecznictwa Sądu Najwyższego, a tym samym wykazać, że w sprawie istnieje na
tyle istotne zagadnienie prawne, które wymaga zaangażowania Sądu Najwyższego.
Mając na uwadze powyższe okoliczności, Sąd Najwyższy odmówił przyjęcia
skargi kasacyjnej do rozpoznania na podstawie art. 3989
§ 2 k.p.c.
eb
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13