Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 9 sierpnia 2016 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach III Wydział Cywilny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący - Sędzia SO Leszek Dąbek

po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 9 sierpnia 2016 r. w Gliwicach sprawy z powództwa Z. D.

przeciwko W. N., I. K.

i (...) spółce z ograniczoną odpowiedzialnością w Z.

o zapłatę

na skutek apelacji pozwanych

od wyroku Sądu Rejonowego w Zabrzu

z dnia 4 stycznia 2016 r., sygn. akt I C 83/15

oddala apelację.

SSO Leszek Dąbek

Sygn. akt III Ca 838/16

UZASADNIENIE

Powódka Z. D. żądała zasądzenia solidarnie
na jej rzecz od pozwanych: (...) Sp. z o.o. w Z.
oraz (...) s.c. w Z. kwoty 1 994 zł z ustawowymi odsetkami od kwoty 536 zł od dnia 31 03 2014r. i od kwoty 1458 zł od dnia 30 04 2014r. do dnia zapłaty oraz zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu powództwa twierdziła, że na podstawie umowy zlecenia świadczyła pracę na rzecz pozwanych, które nie wypłaciły jej w całości wynagrodzenia.

Pozwani W. N. i I. K. wnosili
o oddalenie powództwa oraz zasądzenie na ich rzecz od powódki zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu twierdzili, że nie zostało wykazane ich zobowiązanie do zapłaty na rzecz powódki żądanej kwoty, a pozwana spółka cywilna uległa przekształceniu w spółkę komandytową.

Sąd Rejonowy w Zabrzu w wyroku z dnia 4 stycznia 2016r. zasądził
od pozwanych I. K. i W. N. solidarnie
oraz pozwanej (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością w Z. na rzecz powódki kwotę 1 994 złotych z ustawowymi odsetkami
od kwot: 536 złotych od dnia 31 marca 2014 roku do dnia zapłaty, 1.458 złotych od dnia 30 kwietnia 2014 roku do dnia zapłaty, z zastrzeżeniem, że spełnienie świadczenia przez jednego z pozwanych zwalnia drugiego; zasądził solidarnie
od pozwanych na rzecz powódki kwotę 341,18 złotych tytułem zwrotu kosztów procesu oraz nakazał solidarnie pobrać od pozwanych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Zabrzu kwotę 360,00 złotych tytułem wydatków wyłożonych tymczasowo przez Skarb Państwa.

W ustalonym stanie faktycznym jako podstawę rozstrzygnięcia podał regulacje: art. 734 § 1 k.c. i art. 735 § 1 k.c. Uznał, że zakwestionowanie przez pozwanych kopii dokumentów złożonych przez powódkę, w sytuacji gdy z postępowania dowodowego jasno wynikało, że jedynym ich dysponentem jest sama pozwana nie zasługuje na ochronę. Powódka wykazała wysokość roszczenia, w sposób
jaki z jej strony był możliwy, zatem uznał, iż powódce należy się wynagrodzenie za świadczone w lutym i marcu 2014 roku usługi. Następnie odnosząc
się do kwestii solidarnego zasądzenia żądanych kwot od wspólników spółki cywilnej i spółki komandytowej uznał, że dwa podmioty zobowiązały
się do jednego świadczenia na rzecz powódki, za świadczone usługi
i ich odpowiedzialność winna się opierać o konstrukcję odpowiedzialności
in solidum. Podkreślił, iż dla odpowiedzialności pozwanych nie ma znaczenia fakt, iż spółka cywilna uległa w późniejszym czasie przekształceniu w spółkę prawa handlowego.

O kosztach procesu orzekł na podstawie art. 98 k.p.c. i art. 113 ust. 1 ustawy
o kosztach sądowych w sprawach cywilnych.

Orzeczenie zaskarżyli pozwani (...) Sp. z o.o.
w Z., W. N. i I. K. , którzy wnosili o jego zmianę przez oddalenie powództwa oraz zasądzenie od powódki na rzecz pozwanych zwrotu kosztów procesu, bądź o jego uchylenie i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania Sądowi pierwszej instancji.

Zarzucili, że przy ferowaniu wyroku naruszono przepisy prawa materialnego
i procesowego, regulacje:

-

art. 233 § 1 k.p.c. polegające na dokonaniu oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób sprzeczny z zasadami logiki
i doświadczenia życiowego, prowadzący do uznania, że powódka
w sposób właściwy wykazała zasadność i wysokość dochodzonego roszczenia;

-

art. 328 § 2 k.p.c. polegające na sporządzeniu uzasadnienia wyroku
w sposób nieodpowiadający wymogom wskazanym w wyżej wymienionym przepisie, a w konsekwencji uniemożliwiający kontrolę instancyjną premiowego wyroku;

-

art. 551 § 2 k.s.h. przez jego błędną interpretację i w konsekwencji błędne uznanie, że pozwani W. N. i I. K. posiadają legitymację bierna w niniejszej sprawie.

W uzasadnieniu twierdzili, iż powódka nie wykazała wysokości roszczenia
za pomocą przedłożonych kserokopii dokumentów. W sporządzonym uzasadnieniu w żaden sposób nie odniósł się do podnoszonych przez pozwanych zastrzeżeń do wartości dowodowej tych dokumentów. Ponadto Sad błędnie ocenił wartość dowodową zeznań świadka i powódki oraz błędnie uznał, iż mimo przekształcenia spółki cywilnej pozwani posiadają legitymację bierną
w niniejszym postępowaniu.

W odpowiedzi na apelację powódka Z. D. wnosiła
o jej oddalenie.

Sąd Okręgowy ustalił i zważył co następuje :

Sąd pierwszej instancji prawidłowo zakwalifikował roszczenia powódki, przyjmując, iż źródłem dochodzonej przez nią ochrony prawnej stanowią łączące strony umowy zlecenia.

Ustalenia faktyczne zawarte w części ustalającej uzasadnienia zaskarżonego wyroku w części dotyczą faktów bezspornych pomiędzy stronami

a w pozostałym zakresie mają odniesienie w informacjach zawartych
we wskazanych w uzasadnieniu źródłach dowodowych źródłach dowodowych.

Kwestionowane w apelacji ustalenia faktyczne mają podstawę w infor-macjach zawartych w przywołanych w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia źródłach dowodowych.

Sąd Rejonowy miał bezpośrednią styczność z tymi osobami podczas składania przez nich zeznań i dał im w pełni wiarę, wobec czego Sąd odwoławczy może jego ocenę podważyć tylko wówczas, gdy w sposób oczywisty są ze sobą czy pozostałym materiałem sprawy sprzeczne czy też nielogiczne,
z czym jednak nie mamy do czynienia.

Ich zeznania są bowiem logiczne i wzajemnie z sobą korespondują
i nawzajem się uzupełniają.

Świadek J. K. jest osoba postronną i nie zainteresowaną w wyniku sprawy przez co wiarygodną.

Z jej zeznań wynika, że osoby zatrudnione na podstawie umowy zlecenia otrzymywały wynagrodzenie w oparciu o grafik i oświadczenie godzinowe.

Kodeks postępowania cywilnego nie zawiera zamkniętej listy środków dowodowych i niepoświadczone za zgodność z oryginałami kserokopie dokumentów lub innych pism mogą zostać włączone w skład materiału dowodowego jako materiał dowodowy pozyskany z „innych środków dowodowych” w rozumieniu art. 309 k.p.c.

Nieopatrzenie kserokopii poświadczeniem za zgodność z oryginałem niewątpliwie samo w sobie – wbrew temu co w istocie podnosi apelacja –

nie pozbawia zatem zawartych w nich informacji przymiotu wiarygodności, jedynie wpływa to na ocenę ich moc dowodowej, która jest uzależniona

od innych zaoferowanych w sprawie dowodów (podobnie w wyroku S.A.

w Warszawie z dnia 12 01 2016r. I A Ca 823/15).

Dane zawarte w kwestionowanych w apelacji kserokopiach pism zostały pośrednio potwierdzone przez informacje zawarte w innych przy-wołanych przez Sąd pierwszej instancji źródłach dowodowych.

Ich wiarygodność – poza jej werbalnych zakwestionowaniem przez skarżących – nie została w żaden sposób przez nich podważona w toku postępowania i dlatego poczynienie na ich podstawie negowanych w apelacji ustaleń faktycznych było w pełni uzasadnione.

Z tych też względów Sąd odwoławczy przyjął za własne ustalenia faktyczne Sądu pierwszej instancji.

Dokonana przez Sąd Rejonowy ocena prawna ustalonego stanu faktycznego jest prawidłowa i Sąd odwoławczy ja podziela (orzecz. SN z dn. 26 04 1935r. III C 473/34, ZB. Urz. 1935r. nr 12, poz. 496).

Trafnie bowiem Sąd ocenił, iż powódka zawarła dwie odrębne umowy, w których dotyczyły świadczenia przez nią usługi ochrony fizycznej i mienia

oraz usług porządkowych na ustalonych w uzasadnieniu zaskarżonego wyroku warunkach płacowych.

Jej kontrahenci nie wywiązali się, w pełni z obowiązku zapłaty jej wynagrodzenia za świadczone przez nią usługi, co w konsekwencji doprowadziło do powstania po jej stronie względem nich roszczeń o zapłatę części nieuiszczonego jej wynagrodzenia.

Jakkolwiek trafnie skarżący zauważają, że Spółka ta została później przekształcona w Spółkę (...) Spółkę Komandytową, to nie niweczy to jednak ich odpowiedzialności za dochodzone

w niniejszej sprawie zobowiązania, gdyż z mocy regulacji art. 574 k.s.h. jako wspólnicy przekształconej spółki odpowiadają oni za jej zobowiązania przez okres trzech lat licząc od dnia jej przekształcenia (wyrok SN z dnia 8 12 2105r. I PK 231/15 LEX nr 2043736).

Do przekształcenia doszło z dniem 16 01 2015r.

Do chwili obecnej nie upłynął zatem wskazany powyżej termin (upływa on z dniem 16 01 2018r.) i tym samym – wbrew temu co zarzuca apelacja – są oni legitymowani biernie w niniejszej sprawie.

Znalazło to prawidłowe odzwierciedlenie w zaskarżonym wyroku,
co czyni apelację bezzasadną w rozumieniu regulacji art. 385 k.p.c. i z mocy tej regulacji prowadziło do jej oddalenia.

Resumując zaskarżony wyrok jest prawidłowy i dlatego apelację pozwanej jako bezzasadną oddalono w oparciu o regulację art. 385 k.p.c.

SSO Leszek Dąbek