Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Powód A. K. pozwem, który wpłynął do tut. Sądu w 2 czerwca 2014 r., wniósł o przywrócenie do pracy w C. (...) w S. oraz zasądzenie wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy w wysokości 3.149 zł, podnosząc przede wszystkim, iż pracodawca nie wskazał kryteriów wytypowania jego osoby do zwolnienia.

Sprawa została zadekretowana pod sygn. akt IX P 515/14.

Pozwane C. (...) w S. wniosło o oddalenie powództwa w całości wskazując, iż liczba godzin języka niemieckiego w roku szkolnym 2014/2015 w stosunku do roku szkolnego 2013/2014 zmniejszyła się 12,48 godzin tygodniowo, co skutkowało koniecznością redukcji zatrudnienia. Odnośnie kryteriów doboru do zwolnienia strona pozwana podkreśliła natomiast, iż powód znał te kryteria, albowiem zostały one ustalone na radzie pedagogicznej, w której uczestniczył, a nadto, że kryteria te zostały przekazane organizacji związkowej (...) w piśmie z dnia 4 czerwca 2014 r.

W piśmie procesowym z dnia 12 czerwca 2015 r. strona pozwana zaproponowała powodowi ugodę polegającą na przywróceniu powoda do pracy na dotychczas zajmowane stanowisko nauczyciela w wymiarze 1 etatu w C. (...) w S., przy jednoczesnym cofnięciu przez powoda wniosku o egzekucję wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 15 listopada 2013 r. zapadłego w sprawie VI Pa 89/13. W piśmie wskazano, iż powodowi przydzielone zostaną godziny z zakresu języka niemieckiego, (...)u i historii.

W odpowiedzi na propozycję ugodową, pismem z dna 25 maja 2015 r., powód wskazał, iż jest skłonny do zawarcia ugody, ale pod warunkiem, że będzie uczył wyłącznie języka niemieckiego, albowiem takie jest jego wykształcenie i takie stanowisko zajmował przed zwolnieniem. Ponadto wykluczył możliwość cofnięcia postępowania egzekucyjnego, podnosząc, iż ewentualna ugoda w tym zakresie może również być zawarta przed „sądem egzekucyjnym”, a nie w ramach postępowania o przywrócenie do pracy.

Podczas rozprawy w dniu 9 września 2015 r. Sąd wezwał do udziału w sprawie w charakterze strony pozwanej C. (...) w S., a pełnomocnik C. (...) w S. (będący również pełnomocnikiem C. (...) w S.) wniósł o oddalenie powództwa również w imieniu C. (...) w S..

W piśmie procesowym z dnia 17 września 2015 r. pozwani z ostrożności procesowej wnieśli o to, by w razie podzielenia stanowiska powoda, zasądzono na jego rzecz odszkodowanie w miejsce żądanego przywrócenia do pracy. Wskazali, iż obecnie nie są w stanie zaoferować powodowi żadnych godzin nauczania, a już na pewno nie samych godzin języka niemieckiego. Podkreślili, że powód w związku ze wcześniejszą propozycją ugody nie rozważał interesu szkoły jako instytucji powołanej w celu kształcenia dzieci, a uwzględniał tylko własne oczekiwania ograniczone wyłącznie do nauki języka niemieckiego, co ostatecznie skutkowało brakiem możliwości zawarcia kompromisu. Jednocześnie pozwani wskazywali na postawę powoda podczas postępowania egzekucyjnego dotyczącego wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 15 listopada 2013 r., w ramach którego powód proponował, by na dyrektora C. (...) nakładać obowiązek zapłaty 1.000 zł dziennie za każdy dzień zwłoki w przywróceniu do pracy, argumentując, iż nie jest to osoba majętna, a zagrożenie utratą niewielkich oszczędności przełamie opór w spełnianiu egzekwowanego świadczenia. Pozwani zaznaczyli także, że ww. wyrok przywracający powoda do pracy został wykonany zgodnie z możliwościami szkoły.

Wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie IX Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 22 września 2015 r., wydanym w sprawie o sygn. IX P 515/14, zasądzono solidarnie od pozwanych C. (...) w S. oraz C. (...) w S. na rzecz powoda A. K. kwotę 9.528 zł tytułem odszkodowania, oddalono powództwo w pozostałym zakresie oraz orzeczono o kosztach sądowych. U podstaw takiego rozstrzygnięcia legło ustalenie, iż pracodawca naruszył art. 41 k.p. doręczając powodowi oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę podczas przebywania na zwolnieniu lekarskim, a nadto wskazał zbyt ogólne przyczyny wypowiedzenia umowy o pracę nie odnosząc się do zastosowanych wobec powoda kryteriów doboru do zwolnienia. Jednocześnie Sąd orzekający w sprawie IX P 515/14, na podstawie art. 45 § 2 k.p., w miejsce żądania przywrócenia do pracy i związanego z nim immanentnie żądania zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy, zasądził na rzecz powoda ww. odszkodowanie wskazując, iż powód, mając świadomość trudności organizacyjnych występujących po stronie pozwanej (zmniejszającej się liczby oddziałów wobec niżu demograficznego), podczas procesu wykazywał postawę oporu i braku woli ustępstwa nie przyjmując propozycji ugodowej złożonej przez stronę pozwaną, a polegającej na zatrudnieniu powoda w wymiarze jednego etatu, ale nie tylko nie stanowisku nauczyciela języka niemieckiego, ale również wiedzy o społeczeństwie. Sąd zwrócił uwagę, iż powód nie skorzystał z możliwości podjęcia zatrudnienia i zakończenia sporu, a wiedząc, iż nie ma praktycznej możliwości, by jego żądaniu uczynić zadość, doprowadził do przedłużenia konfliktu między nim a pracodawcą, nie bacząc na to, że jego pracodawca, to jest placówka oświatowa funkcjonuje w ramach określonych realiów społecznych, finansowych i prawnych, przy określonym stanie kadrowym, które to czynniki determinują możliwości w zakresie kształtowania etatów. Sąd podkreślił nadto, iż przywrócenie powoda do pracy wyłącznie na stanowisku nauczyciela języka niemieckiego doprowadziłoby do skonfliktowania pracowników, pomiędzy których dokonano podziału liczby godzin języków w taki sposób, aby utrzymać ich zatrudnienie.

Powód wniósł apelację od ww. wyroku podnosząc m.in. oparcie wyroku na dokumentach i twierdzeniach złożonych już po zamknięciu rozprawy.

W odpowiedzi na apelację pozwani wskazali m.in., iż nie są w stanie zatrudnić powoda z uwagi na zbyt małą ilość godzin języka niemieckiego, wystarczających kwalifikacji osób obecnie zatrudnionych, nie niższych niż posiadane przez powoda oraz związane z ewentualną zmianą nauczyciela zaburzenia procesu dydaktycznego.

Przedmiotowy wyrok Sądu Rejonowego został uchylony wyrokiem Sądu Okręgowego w Szczecinie VI Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 10 czerwca 2016 r., a sprawa została przekazana Sądowi Rejonowemu do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu wyroku Sąd Okręgowy stwierdził, iż kwestia wadliwości wypowiedzenia nie budzi wątpliwości (wypowiedzenie było wadliwe formalnie z uwagi na przyczyny wskazane przez Sąd Rejonowy, a dodatkowo z uwagi na nieprawidłowe przeprowadzenie konsultacji związkowej), natomiast Sąd Rejonowy winien przeprowadzić postępowanie zmierzające do ustalenia, czy istnieją przeszkody do przywrócenia powoda do pracy na dotychczasowym stanowisku (powód A. K. został bowiem pozbawiony możliwości odniesienia się do twierdzeń i zarzutów strony pozwanej zmierzających do pozbawienia go roszczenia restytucyjnego, który to wniosek pojawił się po raz pierwszy w piśmie procesowym złożonym już po zamknięciu rozprawy i które nie zostało doręczone powodowi, co skutkowało nieważnością postępowania z uwagi na pozbawienie powoda możliwości obrony jego praw), a nadto do ustalenia, w świetle zachodzących przekształceń organizacyjnych, kto jest obecnie pracodawcą powoda.

Po ponownym przekazaniu sprawy do Sądu Rejonowego strony podtrzymały swoje stanowiska, a strona pozwana, pismem z dnia 6 marca 2017 r., ponownie wniosła o oddalenie powództwa o przywrócenie do pracy z uwagi na brak możliwości zatrudnienia powoda (zbyt mała liczba godzin języka niemieckiego) i ewentualne zasądzenie odszkodowania w razie przyjęcia naruszenia przepisów prawa pracy.

W piśmie procesowym z dnia 13 marca 2017 r. pozwani wskazali, iż nauczanie indywidualne jest przyznawane na podstawie orzeczeń poradni pedagogiczno – psychologicznych, które określają potrzeby indywidualnego nauczania do końca aktualnego roku szkolonego. Ilość godzin indywidualnego nauczania w kolejnym roku szkolnym stanowi niewiadomą, a obecna ilość takich godzin nie może być brana pod uwagę przy dokonywaniu oceny możliwości zatrudnienia nauczyciela danego przedmiotu. Pozwani zaznaczyli, iż powód nigdy wcześniej nie prowadził zajęć z (...)u, a zatem odbieranie obecnie godzin (...)u doświadczonym nauczycielom po to, by przydzielić je powodowi byłoby działaniem na szkodę uczniów. C. (...) w S. podkreśliło nadto, że obecnie zatrudnia 2 nauczycieli języka niemieckiego, przy czym jeden z nauczycieli posiada kwalifikacje również do nauki również języka angielskiego, co czyni go pracownikiem szczególnie cennym z punktu widzenia szkoły, a ponadto nauczyciel ten wyróżnia się zaangażowaną postawą i wzorowo wypełnia swoje obowiązki.

W piśmie procesowym z dnia 20 marca 2017 r. powód wskazał, iż wniosek o zasądzenie odszkodowania w miejsce przywrócenia do pracy jest kuriozalny, skoro już dwa sądy orzekły, że wypowiedzenie stosunku pracy było wadliwe, nieskuteczne i niezgodne z prawem. Powód zaznaczył, że pracodawca przemilcza istnienie godzin indywidualnego nauczania oraz godzin wychowawczych. Wskazał nadto, że reforma oświatowa nie zmienia w zasadniczy sposób liczby klas u pozwanych, a w związku z tym prognozy odnośnie rzekomej liczby godzin w roku 2017/2018 są nierzetelne, bzdurne, zaniżone i niewiarygodne. Powód zaznaczył również, iż ma wyższe kwalifikacje niż jedna z nauczycielek języka niemieckiego oraz że z przedłożonych arkuszy organizacyjnych wynika, iż mógłby otrzymać bez żadnych problemów i bez szkody dla innych nauczycieli 18 godzin języka niemieckiego.

Sąd Rejonowy ustalił następujący stan faktyczny:

A. K. został zatrudniony w Z. (...) w S. na ul. (...) w dniu 1 września 2001 r., w wymiarze pełnego etatu, na stanowisku nauczyciela.

Z dniem 1 września 2008 r. doszło do przejęciaZ. (...) w S. przez C. (...) w S. na ul. (...) i na ul. (...) , które od dnia 1 września 2008 r. stało się pracodawcą A. K..

Bezsporne, a nadto dowód: informacja o przejściu zakładu pracy na nowego pracodawcę – k. 45 cz. B akt osobowych;

W dniu 30 marca 2007 r. rodzice dzieci uczęszczających do klasy Id Gimnazjum, w piśmie skierowanym do dyrektora Gimnazjum, wskazali, iż wnoszą o zmianę nauczyciela języka niemieckiego A. K. z uwagi na brak zainteresowania ze strony nauczyciela poziomem wiedzy i umiejętności dzieci, a w konsekwencji zatrważająco niską znajomość języka niemieckiego. Jednocześnie wskazali, iż nie wnoszą żadnych uwag co do zachowania i kultury osobistej A. K..

Dowód: pismo z dnia 30 marca 2007 r. – k. 35 cz. B akt osobowych;

W dniu 15 czerwca 2007 r. A. K. nie stawił się w pracy na zaplanowanym zastępstwie w klasie I s.

Dowód: notatka służbowa – k. 37 cz. B akt osobowych;

Oświadczeniem z dnia 5 czerwca 2007 r. z uwagi na zmiany organizacyjne, na podstawie art. 20 pkt 1 ust. 2 Karty Nauczyciela, rozwiązano z A. K. umowę o pracę z zachowaniem skróconego dwumiesięcznego okresu wypowiedzenia. W związku z wyrokiem Sądu Rejonowego w Szczecinie X Wydziału Pracy i Ubezpieczeń Społecznych A. K. został przywrócony z dniem 9 stycznia 2008 r. do pracy na stanowisku nauczyciela języka niemieckiego.

Dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 36 cz. B akt osobowych, pismo z dnia 9 stycznia 2008 r. – k. 38 cz. B akt osobowych.

Pismem z dnia 15 maja 2008 r. rodzice uczennic z klasy I d Gimnazjum zwrócili się do dyrekcji Z. (...) w S. o możliwość rozpoczęcia w roku szkolnym 2008/2009 nauki języka hiszpańskiego w miejsce języka niemieckiego, motywując to tym, że po zmianie nauczyciela języka niemieckiego na A. K. uczniowie nie czynią żadnych postępów w nauce.

W dniu 19 maja 2008 r. (...) zwróciła się do dyrektora Z. (...) w S. z prośbą o dokonanie oceny pracy A. K..

Ocena pracy została przesunięta na rok 2008/2009 z uwagi na konieczność uzupełnienia dokumentacji za okres stażu od 1 września 2006 r. do 31 sierpnia 2008 r.

Dowód: podanie z dnia 19 maja 2008 r. – k. 42 cz. B akt osobowych, pismo z dnia 23 czerwca 2008 r. – k. 43 z. B akt osobowych, pismo z dnia 15 maja 2008 r. – k. 44 cz. B akt osobowych powoda;

W dniu 20 lipca 2009 r. A. K. został nadany stopień nauczyciela mianowanego. W akcie nadania stopnia awansu zawodowego wskazano, iż A. K. posiada wykształcenie wyższe magisterskie z przygotowaniem pedagogicznym. Przygotowanie pedagogiczne zostało również potwierdzone w piśmie Dziekana Wydziału Neofilologii (...) A. M. w P..

Dowód: akta nadania stopnia awansu zawodowego – k. 49 cz. B akt osobowych, pismo z dnia 11 kwietnia 2014 r. – k. 180;

W dniu 24 maja 2010 r., z uwagi na zmiany organizacyjne powodujące zmniejszenie liczby oddziałów, A. K. wypowiedziano warunki pracy, proponując pracę w wymiarze 9/18 etatu. Ostatecznie wypowiedzenie anulowano za zgodą A. K., kierując A. K. do uzupełnienia etatu (5 godzin) na ul. (...) w S..

Dowód: wypowiedzenie warunków pracy i płacy – k. 52 cz. B akt osobowych, pisma z dnia 24 i 31 sierpnia 2010 r. – k. 52 i 53 cz. B akt osobowych;

Oświadczeniem z dnia 25 kwietnia 2012 r. wypowiedziano A. K. stosunek pracy na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 5 Karty Nauczyciela z uwagi na uzyskanie negatywnej oceny pracy dokonanej w dniu 4 kwietnia 2012 r.

Z uwagi na zmianę oceny negatywnej na ocenę dobrą przez powołany przez (...) Kuratora Oświaty zespół oceniający, wypowiedzenie umowy o pracę z dnia 25 kwietnia 2012 r. zostało anulowane w dniu 14 maja 2012 r.

Dowód: oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę – k. 58 cz. B akt osobowych, pisma z dnia 14 maja 2012 r. – k. 60 i 61 cz. B akt osobowych;

Pismem z dnia 15 maja 2012 r. dyrektor C. (...) poinformował związek zawodowy, którego A. K. był członkiem, tj. (...) Zarząd Oddziału w S. o zamiarze wypowiedzenia A. K. stosunku pracy z uwagi na zmniejszenie ilości klas, a tym samym zmniejszenie ilości godzin. W odpowiedzi na pytanie (...) Zarządu Oddziału w S. pracodawca poinformował związek zawodowy, iż kryteria doboru do zwolnienia zostały ustalone na radzie pedagogicznej, a w razie złożenia odwołania zostaną zaprezentowane w sądzie.

Oświadczeniem z dnia 25 maja 2012 r. wypowiedziano A. K. stosunek pracy na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela z uwagi na zmniejszenie ilości klas, brak podziału na grupy, a tym samym mniejszą ilość godzin.

W dniu 4 czerwca 2012 r. do pracodawcy wpłynęło pismo (...) Zarząd Oddziału w S., w którym związek zawodowy sprzeciwił się zwolnieniu A. K. podnosząc, iż można domniemywać, iż wypowiedzenie stosunku pracy stanowi konsekwencję wcześniejszych zdarzeń w postaci odwołania od oceny negatywnej.

A. K. złożył odwołanie od wypowiedzenia stosunku pracy. Wyrokiem Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie, wydanym w sprawie o sygn. IX P 730/12, jego powództwo zostało oddalone. W związku ze złożeniem przez A. K. apelacji wyrokiem z dnia 15 listopada 2013 r. Sąd Okręgowy w Szczecinie VI Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych zmienił wyrok Sądu I instancji i przywrócił A. K. do pracy w C. (...) w S..

Niesporne, a nadto dowód: pismo z dnia 15 maja 2012 r. – k. 63 cz. B akt osobowych, pismo z dnia 24 maja 2012 r. – k. 65 cz. B akt osobowych, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę z dnia 25 maja 2015 r. – k. 66 cz. B akt osobowych, pismo z dnia 1 czerwca 2012 r. – k. 67 cz. B akt osobowych;

W dniu 21 listopada 2013 r. A. K. powierzono 9 godzin języka niemieckiego oraz 13 godzin zajęć opiekuńczo – wychowawczych w świetlicy szkolnej (od dnia 1 marca 2015 r. było to 9 godzin w świetlicy).

Dowód: pismo z dnia 21 listopada 2013 r. – k. 34;

W dniu 25 listopada 2013 r. A. K. zostało przydzielone zadanie osoby wspomagającej pracę opiekuna samorządu uczniowskiego. A. K. zleceono wykonanie 6 zadań w postaci: przedświątecznych prac porządkowych P. Olimpijczyka, zaprezentowanie polskich tradycji świątecznych oraz bożonarodzeniowych, przygotowanie jasełek z udziałem dzieci, przygotowanie konkursu oratoryjnego „Młodzi, zdolni, wykształceni”, zorganizowanie święta Pierwszego Dnia W. połączonego z Dniem Samorządności, wiosennych prac porządkowych P. Olimpijczyka. W wykonaniu zadań A. K. sprawował jedynie opiekę nad uczestnikami jasełek w świetlicy (jasełka zostały zorganizowane i przeprowadzone przez inne osoby). Pozostałych zadań nie wykonał.

Dowód: sprawozdanie ze współpracy Samorządu Uczniowskiego z A. K. – k. 33, pismo z dnia 21 listopada 2013 r. – k. 34, zeznania M. P. (1) – k. 329-330;

W dniu 27 stycznia 2014 r. A. K. złożył wniosek o egzekucję świadczenia polegającego na przywróceniu go do pracy na mocy ww. wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie, wskazując, że powierzenie mu ½ etatu w świetlicy nie stanowi wykonania wyroku, który zobowiązywał do zatrudnienia na poprzednich warunkach. W piśmie tym A. K. wskazał „w ocenie wierzyciela istnieją podstawy, aby Sąd zamiast grzywny zagroził dłużnikowi, że w razie niespełnienia świadczenia w wyznaczonym terminie, zostanie on zobowiązany do zapłaty 1000 zł za każdy dzień zwłoki w przywróceniu do pracy. Z posiadanych przeze mnie informacji wynika, że posiadanie grzywny i ewentualna zamiana na areszt nie będzie stanowiła skutecznego środka przymuszającego dłużnika do spełnienia świadczenia. Natomiast z uwagi na raczej przeciętną sytuację dłużnika, który nie jest osobą majętną, zagrożenie utartą niewielkich oszczędności, jakie posiada, przełamie jego opór w spełnianiu egzekwowanego świadczenia”.

Dowód: wniosek z dnia 27 stycznia 2014 r. – k. 121-122;

W dniu 28 marca 2014 r. A. K. nie pełnił dyżuru podczas przerwy, do czego był zobligowany na mocy Regulaminu dyżurów nauczycielskich. W wyniku kontroli został zobligowany do pełnienia wszystkich zaplanowanych dyżurów zgodnie z ustalonym planem.

Bezsporne, a nadto dowód: protokół kontroli – k. 21;

W dniu 6 maja 2014 r. A. K. złożył sprzeciw od nałożonej na niego kary porządkowej, który został uwzględniony przez pracodawcę.

Bezsporne, a nadto dowód: pismo z dnia 19 maja 2014 r. – k. 71;

W piśmie z dnia 12 maja 2014 r., kierowanym do (...) Zarządu Oddziału w S., dyrektor M. P. (2) wskazał, iż z uwagi na zmniejszenie ilości klas, a tym samym ilości godzin zamierza wypowiedzieć A. K. stosunek pracy. (...) Oddział w S. zwrócił się do pracodawcy z wnioskiem o wskazanie kryteriów doboru do zwolnienia.

Dowód: pismo z dnia 12 maja 2014 r. – k. 104, pismo z dnia 16 maja 2014 r. – k. 106;

W piśmie z dnia 23 maja 2014 r., kierowanym do M. Ś. – prezesa (...) Oddziału w S., które wpłynęło do (...) Zarządu Oddziału w S. w dniu 4 czerwca 2014 r., dyrektor C. (...) M. P. (1) wskazał, iż organizacja pracy w roku szkolnym 2014/2015 w zatwierdzonym przez organ prowadzący arkuszu organizacyjnym umożliwia zatrudnienie nauczycieli języka niemieckiego w następujących wymiarach godzin: D. J. – 15,66, I. S. – 16,58, A. S. (1) – 17,6, E. G. – 4,00 i D. K. (1) – 8,00, co razem daje 61,4 godzin w tygodniu w porównaniu do 75,98 godzin w roku szkolnym 2013/2014. Jednocześnie dyrektor wskazał, iż dokonał doboru do zwolnienia osoby A. K., który posiada najniższą ocenę pracy spośród nauczycieli języka niemieckiego, ma najniższe kwalifikacje zawodowe (brak dokumentów potwierdzających przygotowanie pedagogiczne), wielokrotnie przebywał na zwolnieniach lekarskich, co skutkuje brakiem realizacji podstawy programowej w nauczanych przez niego oddziałach, a jego sytuacja finansowa jest lepsza niż innych nauczycieli, ponieważ posiada dodatkowe źródło dochodu pracując w Biurze (...).

Wskazani powyżej nauczyciele w roku szkolnym 2014/2015 prowadzili zajęcia języka niemieckiego w ww. wymiarze.

(...) Oddział w S. negatywnie zaopiniowało zamiar rozwiązania z A. K. stosunku pracy wskazując, iż ilość godzin języka niemieckiego jest na tyle duża, że można mu zaproponować minimum ½ etatu.

Dowód: pismo z dnia 23 maja 2014 r. – k. 29, pismo U. (...) – k. 51, kopie arkuszy organizacyjnych dotyczących roku 2013/2014 oraz 2014/2015 wraz z aneksami – czerwony segregator stanowiący załącznik do akt sprawy, pismo z dnia 4 czerwca 2014 r. – k. 105, zeznania świadka T. M. – k. 115;

A. K. nie był zatrudniony na stałe w biurze tłumaczeń, a zlecenia w zakresie tłumaczeń wykonywał dorywczo.

Dowód: zeznania powoda – k. 115v-116;

Oświadczeniem datowanym na dzień 27 maja 2014 r. pracodawca wypowiedział A. K. stosunek pracy z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę zwolnienia zmiany organizacyjne polegające na zmniejszeniu ilości oddziałów w C. (...) o 5, a tym samym zmniejszeniu ilości godzin języka niemieckiego z 75,98 do 63,5. Przedmiotowe oświadczenie zostało wysłane do A. K. za pośrednictwem poczty, o on odebrał je w dniu 28 maja 2014 r. podczas przebywania na zwolnieniu lekarskim (od 26 maja 2014 r. do 2 czerwca 2014 r.).

Bezsporne, a nadto dowód: wypowiedzenie umowy o pracę wraz z dowodem odbioru– k. 25-26, zwolnienie lekarskie – k. 28, zeznania M. P. (1) – k. 116-117;

Na dzień złożenia oświadczenia o wypowiedzeniu umowy o pracę w C. (...)w S. zatrudnionych było 6 nauczycieli języka niemieckiego. D. J. posiadała tytułu mgr filologii germańskiej, w 2014 r. nie korzystała ze zwolnień lekarskich i legitymowała się wyróżniającą oceną pracy. D. K. (1) posiadała licencjat z filologii germańskiej z językiem angielskim oraz tytuł mgr filologii z lingwistyki stosowanej, nie korzystała ze zwolnień lekarskich w 2014 r. oraz legitymowała się wyróżniającą oceną pracy. I. S. (z domu K.) posiadała tytuł mgr filologii germańskiej, wyróżniającą oceną pracy, a w 2014 r. nie korzystała ze zwolnień lekarskich. A. S. (2) (z domu W.) posiadała licencjat z języka niemieckiego ( (...) w zakresie języka niemieckiego) oraz tytuł mgr filologii słowiańskiej, wyróżniającą ocenę pracy i 2014 r. nie przebywała na zwolnieniach lekarskich. A. K. legitymował się tytułem mgr w zakresie nauk politycznych i zaświadczeniem o uznaniu dyplomu mgr w zakresie filologii germańskiej, dobrą oceną pracy, a w 2014 r. przez 38 dni przebywał na zwolnieniach lekarskich. E. G. (z domu K.) posiadała tytuł mgr filologii germańskiej i mgr historii, w 2014 r. przebywała na urlopie macierzyńskim.

Dowód: zestawienie kwalifikacji, zwolnień lekarskich oraz ocen pracy – k. 35, dyplomy – k. 125-126, 127, 152-158, 159-161, zaświadczenia – k. 162-163;

W dniu 6 czerwca 2014 r. A. K. wymierzono karę porządkową w formie nagany w związku z nieusprawiedliwionym spóźnieniem się na lekcję języka niemieckiego w dniu 4 czerwca 2014 r. o około 8 minut.

Bezsporne, a nadto dowód; zawiadomienie o zastosowaniu kary porządkowej – k. 30;

Pismem z dnia 11 lipca 2014 r. A. K. został poinformowany o przywróceniu do pracy w C. (...)w wymiarze 18/18 etatu na stanowisku nauczyciela języka niemieckiego.

Dowód: pismo z dnia 11 lipca 2014 r. – k. 69;

W roku szkolnym 2013/2014 A. K. przebywał na zwolnieniach lekarskich w okresach od: 16 do 22 stycznia 2014 r., od 5 do 7 marca 2014 r., od 17 do 26 marca 2014 r., od 7 kwietnia do 16 kwietnia 2014 r. i od 26 maja 2014 r. do 2 czerwca 2014 r.

Dowód: świadectwa pracy – k. 1 cz. C akt osobowych;

A. K. nigdy nie uczył historii i (...)u.

Bezsporne, a nadto dowód: zeznania powoda – k. 330-331;

Wynagrodzenie A. K. liczone według zasad jak ekwiwalent za urlop wynosiło 3.176,40 zł.

Bezsporne, a nadto dowód: wyliczenie ekwiwalentu – k. 36;

W okresie od 1 września 2001 r. do 31 sierpnia 2008 r. A. K. wykonywał obowiązki nauczyciela w Z. (...) na ul. (...) w S.. Do końca roku szkolnego 2009/2010 świadczył pracę wyłącznie przy ul. (...) w S.. W roku szkolnym 2010/2011 w ramach 20 godzin tygodniowo przez 5 godzin świadczył pracę w Liceum Ogólnokształcącym na ul. (...). W roku szkolnym 2011/2012 ponownie świadczył pracę wyłącznie na ul. (...). W roku szkolnym 2012/2013 A. K. nie świadczył pracy (z uwagi na wypowiedzenie umowy o pracę). Po przywróceniu do pracy od dnia 22 listopada 2013 r. A. K. uczył języka niemieckiego w gimnazjum i liceum przy ul. (...) w wymiarze 9,43 godziny tygodniowo oraz był wychowawcą świetlicy na ul. (...) w wymiarze 13 godzin tygodniowo do dnia 28 lutego 2014 r., a od dnia 1 marca 2014 r. w wymiarze 9 godzin tygodniowo.

Bezsporne, a nadto dowód: historia zatrudnienia – k. 299, przydział godzin – k. 300;

Na mocy uchwały nr V/46/15 Rady Miasta S. z dnia 17 lutego 2015 r. z dniem 31 sierpnia 2015 r. z C. (...) w S. z siedzibą przy ul. (...) oraz przy ul. (...) wyłączono S. (...) i L. (...) – wszystkie położone przy ul. (...) w S., które z dniem 1 września 2015 r. utworzyły C. (...) z siedzibą przy ul. (...) w S.. C. (...) przekazało C. (...) mienie, wierzytelności i zobowiązania dotyczące funkcjonowania C. (...) przy ul. (...) w S..

Dowód: uchwała z dnia 17 lutego 2015 r. – k. 75-76;

Na mocy uchwały nr XXVII/671/17 Rady Miasta S. z dnia 28 lutego 2017 r. w sprawie projektu dostosowania sieci szkół podstawowych i gimnazjów do nowego ustroju szkolnego Gimnazjum M. (...) z siedzibą w S. zostanie włączone od dnia 1 września 2017 r. do S. (...) w S..

Dowód: uchwała z dnia 28 lutego 2017 r. – k. 289-292;

W C. (...) jest obecnie zatrudnionych 2 nauczycieli języka niemieckiego A. S. (1) i D. K. (2) (z domu K.). Język niemiecki jest nauczany tylko w gimnazjum i liceum (bez szkoły podstawowej). D. K. (2) ma przydzielone 16 godzin języka niemieckiego oraz 6 godzin języka angielskiego, a A. S. (1) 20 godzin języka niemieckiego. Ponadto D. K. (2) prowadzi 0,5 godziny zajęć nauczania indywidualnego z języka niemieckiego, a A. S. (1) prowadzi 1,25 zajęć indywidualnych języka niemieckiego. Nauczanie indywidualne jest przyznane do końca roku szkolnego 2016/2017. A. S. (1) jest zatrudniona w wymiarze 1,207 etatu - razem z godzinami nauczania indywidualnego i wychowawstwem, a D. K. (2) w wymiarze 1,282 etatu - razem z nauczaniem indywidualnym, wychowawstwem i 6 godzinami języka angielskiego, do którego nauczania również posiada kwalifikacje. Języka angielskiego naucza poza D. K. (2) 5 osób, dla których przydział godzin wynosi odpowiednio: 18 (A. Z. zatrudniona w wymiarze 0,93 etatu po uśrednieniu), 20 (M. H. – 1,49 etatu po uśrednieniu z godzinami indywidualnymi i wychowawstwem), 20 (T. J. – 1,041 po uśrednieniu , 15 (A. R. – 1 etat po uśrednieniu z wychowawstwem i godzinami indywidualnymi).

Liczba oddziałów w C. (...) w roku szkolnym 2017/2018 nie zmieni się. Ilość godzin języka niemieckiego również nie ulegnie zmianie.

Dowód: zeznania I. O. – k. 326-329, arkusz organizacyjny C. (...), zestawienie godzin języka niemieckiego, – koperta k. 303, zestawienie godzin nauczania indywidualnego – k. 325 v;

Sąd Rejonowy zważył, co następuje:

Powództwo, oparte na treści art. 45 § 1 kodeksu pracy, okazało się co do zasady usprawiedliwione, choć Sąd w miejsce żądania przywrócenia do pracy zasądził odszkodowanie, o czym szerzej poniżej.

Norma ww. przepisu stanowi, że w razie ustalenia, że wypowiedzenie umowy o pracę zawartej na czas nieokreślony jest nieuzasadnione lub narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę, sąd pracy - stosownie do żądania pracownika - orzeka o bezskuteczności wypowiedzenia, a jeżeli umowa uległa już rozwiązaniu - o przywróceniu pracownika do pracy na poprzednich warunkach albo o odszkodowaniu.

Powyższy przepis znajduje zastosowanie w niniejszej sprawie na podstawie art. 91 c ustawy z dnia 26 stycznia 1982 roku Karta Nauczyciela (t.j. Dz. U. 2014.191), w myśl którego w zakresie spraw wynikających ze stosunku pracy, nieuregulowanych przepisami ustawy, mają zastosowanie przepisy Kodeksu pracy (ust.1), a spory o roszczenia ze stosunku pracy nauczycieli, niezależnie od formy nawiązania stosunku pracy, rozpatrywane są przez sądy pracy (ust. 2).

Zgodnie z treścią art. 20 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ww. ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela dyrektor szkoły w razie częściowej likwidacji szkoły albo w razie zmian organizacyjnych powodujących zmniejszenie liczby oddziałów w szkole lub zmian planu nauczania uniemożliwiających dalsze zatrudnienie nauczyciela w pełnym wymiarze zajęć rozwiązuje z nim stosunek pracy lub, na wniosek nauczyciela, przenosi go w stan nieczynny. Rozwiązanie stosunku pracy z przyczyn określonych w ustępie 1 następuje z końcem roku szkolnego po uprzednim trzymiesięcznym wypowiedzeniu.

W niniejszej sprawie w istocie przesądzone zostało, w ww. wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 czerwca 2016 r. (a ściślej w uzasadnieniu tego wyroku), iż wypowiedzenie powodowi stosunku pracy narusza przepisy o wypowiadaniu umowy o pracę, albowiem powodowi nie zostały przedstawione kryteria doboru do zwolnienia, a nadto w sposób nieprawidłowy została przeprowadzona kontrola związkowa – organizacja związkowa została poinformowana o kryteriach doboru do zwolnienia już po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę. Odnośnie zarzutu naruszenia prawa w kontekście dokonania wypowiedzenia umowy o pracę podczas trwającego zwolnienia lekarskiego podkreślenia natomiast wymaga, jak trafnie zaznaczyła strona powodowa, iż zgodnie z wyrokiem Sądu Najwyższego z dnia 4 grudnia 2013 r. (sygn. akt II PK 66/13) do wypowiedzenia stosunku pracy nauczycielowi mianowanemu na podstawie art. 20 ust. 1 pkt 2 Karty Nauczyciela nie ma zastosowania art. 41 k.p. Wyrok ten oparty jest na założeniu, iż takie wypowiedzenie zbliżone jest do regulacji przewidzianej w ustawie z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników, która uchyla ochronę wynikającą m.in. z art. 41 k.p. Sąd Najwyższy zwrócił również uwagę, iż wypowiedzenie nauczycielowi umowy o pracę w ww. trybie daje mu możliwość rekompensaty czy to w postaci odprawy, czy też przeniesienia w stan nieczynny z zachowaniem prawa do wynagrodzenia. Podniósł nadto, że wypowiedzenie stosunku pracy następuje z końcem roku szkolnego, a zatem przewiduje sztywny termin składania przez dyrektora szkoły oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy, co jest z kolei powiązane z terminem opracowania przez dyrektora szkoły arkusza organizacyjnego. Obecność lub nieobecność nauczyciela w pracy w terminach dokonywania wypowiedzeń nauczycielskich stosunków pracy nie jest usprawiedliwionym kryterium wyboru nauczyciela do zwolnienia z pracy, a obrona przed wymuszonymi zwolnieniami z pracy z ww. przyczyn przez korzystanie ze zwolnień lekarskich lub składanie wniosków o urlopy dla poratowania zdrowia na podstawie zaświadczeń lekarza pierwszego kontaktu, uzyskiwanych w okresie lub przed upływem możliwego jedynie z końcem roku szkolnego wypowiedzenia nauczycielskich stosunków pracy, doprowadziłaby do paraliżu organizacji pracy szkół. Sąd orzekający w niniejszej sprawie popiera wyrażone powyżej stanowisko Sądu Najwyższego, co nie zmienia jednak faktu, iż wypowiedzenie powodowi stosunku pracy narusza przepisy o wypowiadaniu umów o pracę z dwóch na wstępie przytoczonych przyczyn.

Rolą Sądu ponownie rozpoznającego sprawę było, zgodnie z wytycznymi zawartymi w uzasadnieniu wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie z dnia 10 czerwca 2016 r., przeprowadzenie postępowania zmierzającego do ustalenia, czy istnieją przeszkody do przywrócenia powoda do pracy na dotychczasowym stanowisku, a nadto ustalenie, w świetle zachodzących przekształceń organizacyjnych, kto jest obecnie pracodawcą powoda.

W ocenie Sądu materiał dowodowy zgromadzony w niniejszej sprawie daje podstawy do przyjęcia, że gdyby powód został przywrócony do pracy, to winien być przywrócony do C. (...) w S.. Pogląd ten, jak się wydaje początkowo wyrażała również strona pozwana, proponując powodowi zawarcie ugody sądowej polegającej na podjęciu zatrudnienia właśnie w tej placówce. Następnie natomiast strona pozwana wskazywała, zapewne w ramach przyjętej taktyki procesowej, iż nie jest w stanie określić, do jakiego podmiotu powód mógłby ewentualnie zostać przywrócony do pracy. Jak wynika z uchwały nr V/46/15 Rady Miasta S. z dnia 17 lutego 2015 r. z dniem 31 sierpnia 2015 r. zC. (...) w S. z siedzibą przy ul. (...) oraz przy ul. (...) wyłączono S. (...) G. (...) i L. (...) – wszystkie położone przy ul. (...) w S., które z dniem 1 września 2015 r. utworzyły C. (...) z siedzibą przy ul. (...) w S.. Ponadto C. (...) przekazało C. (...) mienie, wierzytelności i zobowiązania dotyczące funkcjonowania C. (...) przy ul. (...) w S.. Analiza historii zatrudnienia powoda i dokumentu określającego przydział godzin w ramach poszczególnych jednostek C. (...) (dokumenty te pozostają między stronami bezsporne) prowadzi do wniosku, iż powód zdecydowaną większość swojej kariery zawodowej spędził ucząc języka niemieckiego w placówkach mieszczących się przy ul. (...), które następnie zostały wyodrębnione z C. (...) (posiadającego placówki i na ulicy (...) i na ulicy (...)) i utworzyły C. (...) przy ul. (...). Jedynie w roku szkolnym 2010/2011 i 2013/2014 (od 22 listopada 2013 r.) powód w ramach części etatu uczył języka niemieckiego w placówkach przy ul (...). W skali całego okresu zatrudnienia jest to okres niedługi, a przy tym trwający zawsze przy nieprzerwanym zatrudnieniu w placówkach na ul. (...) (z wyjątkiem okresu 2012/2013, gdy powód w ogóle nie świadczył pracy). W ocenie Sądu powyższe przesądza o tym, że podmiotem, do którego powód ewentualnie mógłby zostać przywrócony do pracy winno być C. (...) w S. przy ul. (...).

Jak stanowi art. 45 § 2 k.p. sąd pracy może nie uwzględnić żądania pracownika przywrócenia do pracy, jeżeli ustali, że uwzględnienie takiego żądania jest niemożliwe lub niecelowe, w takim przypadku sąd pracy orzeka o odszkodowaniu. W myśl art. 316 §1 k.p.c. sąd wydaje wyrok biorąc za podstawę stan rzeczy istniejący w chwili zamknięcia rozprawy, stąd też rolą Sądu – w związku ze zgłoszonym przez stronę pozwaną wnioskiem o zasądzenie odszkodowania w miejsce żądania przywrócenia do pracy – była ocena, czy na dzień wydania wyroku po ponownym rozpoznaniu sprawy (a nie na dzień zamknięcia rozprawy, po której został wydany następnie uchylony wyrok) przywrócenie powoda do pracy jest niemożliwe albo niecelowe. W bogatej literaturze i orzecznictwie jako przykłady niemożliwości i niecelowości przywrócenia powoda do pracy podaje się m.in. likwidację stanowiska pracy i brak środków na utrzymywanie dotychczasowego poziomu zatrudnienia (np. wyrok z Sądu Najwyższego z dnia 14 maja 1999 r., I PKN 57/99), poważny konflikt z przełożonym, zwłaszcza zawiniony przez pracownika (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 28 lipca 1999 r., I PKN 110/99), utratę zaufania i związany z tym brak możliwości prawidłowej współpracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 14 lipca 1999 r., I PKN 148/99), czy sytuację, w której przywrócenie do pracy wiązałoby się z koniecznością zwolnienia innego pracownika znajdującego się w gorszym położeniu, co wywoływałoby poczucie krzywdy i niesprawiedliwości wśród innych pracowników (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13 listopada 2014 r., I PK 77/14). Ocena niemożliwości lub niecelowości przywrócenia do pracy powinna uwzględniać z jednej strony okoliczności, które wystąpiły po dokonaniu wypowiedzenia umowy o pracę (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 stycznia 2001 r., I PKN 206/00), z drugiej zaś okoliczności zaistniałe przed datą złożenia oświadczenia o rozwiązaniu stosunku pracy i nieuwzględnione w tym oświadczeniu (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 listopada 2014 r., I PK 98/14).

W związku z powyższym oraz mając na uwadze fakt, iż powód mógłby być przywrócony do C. (...) w S., Sąd dokonał ustaleń w zakresie możliwości i celowości przywrócenia go do pracy w tej jednostce. Sąd ustalił, iż na dzień zamknięcia rozprawy w C. (...) w S. odbywało się 36 godzin języka niemieckiego tygodniowo, z czego 16 prowadziła D. K. (2), a 20 A. S. (1). Godziny języka niemieckiego były zatem rozdzielone między zatrudnione nauczycielki, a liczba godzin tego przedmiotu wystarczała na dwa pełne nauczycielskie etaty. Niewątpliwie zatem nie istniały takie nadwyżki, na które powoływał się powód w swoim piśmie procesowym z dnia 20 marca 2017 r. Należy bowiem zauważyć, iż wbrew twierdzeniom powoda w C. (...) nie istnieją takie nadwyżki języka angielskiego, które pozwalałyby na stworzenie pełnego etatu dla D. K. (2), której godziny języka niemieckiego powód chciałby przejąć. Nadwyżki w postaci 2 godzin występują wyłącznie w przypadku M. H. i T. J., co łącznie z godzinami języka angielskiego D. K. (2) daje 10 godzin tego języka. Sąd zgadza się przy tym ze stanowiskiem strony pozwanej, iż godzin nauczania indywidualnego, które są przyznawane z reguły do końca danego roku szkolnego, nie można uwzględniać przy planowaniu etatu, albowiem jest to okoliczność zmienna, której nie można przewidzieć.

W niniejszej sprawie nie sposób też tracić z pola widzenia okoliczności, iż w świetle bezspornego zmniejszenia liczby godzin języka niemieckiego w roku szkolnym 2014/2015 doszło do prawidłowego doboru powoda do zwolnienia. Wniosek ten wynika z porównania ocen okresowych nauczycieli języka niemieckiego (tylko powód legitymuje się oceną dobrą, pozostałe osoby mają ocenę wyróżniającą), a także okresu ich nieobecności w pracy w roku 2014 r. (w przypadku powoda nieobecność ta wynosi 38 dni). Na okoliczności te dyrektor C. (...) powoływał się również w ww. piśmie do związku zawodowego, którego członkiem był powód. Sąd nie ustalił przy tym, by powód nie miał przygotowania pedagogicznego (wniosek przeciwny wynika z ww. aktu nadania stopnia awansu zawodowego oraz z pisma Dziekana Wydziału Neofilologii (...) A. M. w P.), co nie zmienia oceny, iż najsłabsza ocena oraz najniższa frekwencja mogą same stanowić przyczyny doboru do zwolnienia. O ile bowiem stan zdrowia z reguły nie upoważnia do wypowiedzenia umowy o pracę (po określonym przepisami prawa okresie niezdolności do pracy możliwe jest natomiast rozwiązanie umowy o pracę bez zachowania okresu wypowiedzenia), a tyle nieobecność z uwagi na stan zdrowia może stanowić przesłankę doboru do zwolnienia. Oczywiste jest bowiem, iż dla pracodawcy, w szczególności zobowiązanego – jak pozwane podmioty – do zapewnienia realizacji podstawy programowej, obecność pracownika w pracy ma niebagatelne znaczenie i trudno się dziwić, iż wybiera on pracownika, który realizuje swoje obowiązki, a nie takiego, który, choćby z przyczyn od siebie niezawinionych, nie stawia się w pracy. Powyższe rozważania w żadnej mierze nie podważają wcześniej postawionego zarzutu o formalnej niezgodności z prawem dokonanego wypowiedzenia stosunku pracy. Niewątpliwie jednak w kontekście zgłoszonego żądania przywrócenia do pracy i postawionego zarzutu niecelowości takiego przywrócenia, inaczej być musi potraktowane wypowiedzenie zasadne (faktyczne zmiany organizacyjne i uzasadniony dobór pracownika do zwolnienia), a obarczone uchybieniami formalnymi (brak poinformowania o kryteriach doboru do zwolnienia oraz nieprawidłowa kontrola związkowa), a inaczej wypowiedzenie obarczone uchybieniami formalnymi, a do tego nieuzasadnione.

Rozważając zarzut niecelowości przywrócenia do pracy Sąd zwrócił również uwagę na swego rodzaju bezkompromisową postawę powoda, który nie widział możliwości zawarcia ugody na innych warunkach niż przyznanie mu 18 godzin języka niemieckiego. Powód był zatrudniony na stanowisku nauczyciela mianowanego, a nie na stanowisku nauczyciela języka niemieckiego, co pozostaje w zgodzie z art. 14 Karty Nauczyciela stanowiącym, iż akt mianowania określa stanowisko (bez podawania przedmiotu nauczania). Także w art. 42 Karty Nauczyciela przez stanowisko rozumie się stanowisko nauczyciela, a nie nauczyciela konkretnego przedmiotu. Również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 3 grudnia 2009 r., II PK 104/09 wskazał, iż przywrócenie nauczyciela mianowanego na poprzednie warunki pracy nie jest równoznaczne z obowiązkiem pracodawcy przydzielenia mu takiej samej liczby godzin poszczególnych przedmiotów jak przed ustaniem stosunku pracy, a pojęcie stanowiska pracy nauczyciela mianowanego należy interpretować właśnie z zgodnie z art. 42 Karty Nauczyciela, a więc odpowiednio do ujętych w tym przepisie stanowisk nauczycielskich w różnych typach szkół. Pojęcia stanowisko nie można zatem utożsamiać ze stanowiskiem nauczyciela posiadającego kwalifikacje związane ze szczegółowo określonym przedmiotem nauczania, gdyż przydział godzin nauczania poszczególnych przedmiotów, do nauczania których nauczyciel posiada kwalifikacje, leży w gestii pracodawcy i należy do czynności organizujących pracę, stanowiących zwykłe polecenie pracodawcy niedotyczące istotnych elementów treści stosunku pracy.

Powód w swoich pismach procesowych podkreślał wyjątkową niechęć dyrektora C. (...) do jego osoby. Powoływał się przy tym na dwukrotne przywrócenie do pracy w wyniku wyroków sądowych, zmianę oceny pracy oraz anulowanie kary porządkowej. Ustalając stan faktyczny niniejszej sprawy Sąd szczegółowo, w oparciu o akta osobowe powoda, odtworzył przebieg jego kariery zawodowej. W istocie, jak podnosił powód, dwukrotnie został przywrócony do pracy na mocy wyroków sądowych, uzyskał zmianę negatywnej oceny pracy na ocenę dobrą, a złożony przez niego sprzeciw od kary porządkowej został uwzględniony (jak zeznał dyrektor C. (...) było to spowodowane uchybieniem terminu do nałożenia kary). Z drugiej jednak strony na pracę powoda skargi wnosili rodzice, w ocenie których lekcje prowadzone przez niego nie przyczyniały się do postępów w nauce. Znamienne pozostaje również zachowanie powoda po przywróceniu do pracy w dniu 22 listopada 2013 r., kiedy to powód skierowany do pomocy w ramach samorządu uczniowskiego nie uczestniczył w wykonaniu 5 zadań, a wykonanie 6 z nich ograniczało się do pilnowania dzieci w świetlicy podczas jasełek. Powód w żaden sposób nie zaprzeczył również zasadności nałożonej w czerwcu 2014 r. kary nagany, czy też temu, że w marcu 2014 r., mimo takiego obowiązku i ustalonego planu dyżurowania, nie pełnił na przerwie dyżuru. Swoje niezadowolenie z powierzenia części obowiązków w świetlicy szkolnej powód wyraził we wniosku o egzekucję wyroku Sądu Okręgowego z dnia 15 listopada 2013 r., w którym wprost odnosił się sytuacji majątkowej dyrektora szkoły wskazując, iż niecelowe wydaje się stosowanie grzywny z zamianą na areszt, a lepsze będzie zobowiązanie do uiszczania dziennie kwoty 1.000 zł, albowiem obawa przed utratą niewielkich oszczędności przyczyni się do respektowania wyroku. W ocenie Sądu powyższe zachowania powoda w okresie po przywróceniu do pracy na mocy poprzedniego wyroku Sądu Okręgowego w Szczecinie, a także niechęć powoda do ugodowego zakończenia sporu wobec braku możliwości (a także obowiązku – jak zaznaczono powyżej) zapewnienia mu wyłącznie godzin języka niemieckiego, nie rokuje prawidłowej współpracy w szczególności w kontekście powszechnie znanej trudnej sytuacji w oświacie i związanymi z nią problemami z utrzymaniem dotychczasowych miejsc prac wymagającymi niewątpliwie pewnej elastyczności ze strony nauczycieli.

Mając na uwadze wszystkie powyższe względy Sąd doszedł do przekonania, iż przywrócenie powoda do pracy byłoby niemożliwe oraz niecelowe i w związku z powyższym zasądził na jego rzecz odszkodowanie w wysokości odpowiadającej trzymiesięcznemu wynagrodzeniu liczonemu według zasad jak ekwiwalent za urlop (art. 47 ¹ k.p.). Kwota miesięcznego wynagrodzenia pozostawała bezsporna i wynosiła 3.176,40 zł, stąd też na rzecz powoda zasądzono odszkodowanie w wysokości 9.529,20 zł (oddalając w II punkcie wyroku powództwo w pozostałym zakresie, tj. w zakresie żądania przywrócenia do pracy i możliwego do zasądzenia tylko łącznie z nim żądania wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy – art. 47 k.p.). Odszkodowanie zasądzono solidarnie od obu podmiotów, albowiem zgodnie z treścią art. 23 ¹ § 2 k.p. za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy, powstałe przed przejściem części zakładu pracy na nowego pracodawcę, dotychczasowy i nowy pracodawca odpowiadają solidarnie.

Zgodnie z treścią art. 113 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz. U. 2006.167.1398 ze zm.) kosztami sądowymi, których strona nie miała obowiązku uiścić lub których nie miał obowiązku uiścić kurator lub prokurator, sąd w orzeczeniu kończącym sprawę w instancji obciąży przeciwnika, jeżeli istnieją do tego podstawy. W myśl art. 35 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych w sprawach z zakresu prawa pracy pobiera się opłatę podstawową w kwocie 30 złotych wyłącznie od apelacji, zażalenia, skargi kasacyjnej i skargi o stwierdzenia niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia. Jednakże w sprawach, w których wartość przedmiotu sporu przewyższa 50.000 złotych, pobiera się od wszystkich pism procesowych opłatę sądową. W niniejszej sprawie wartość przedmiotu sporu wynosiła mniej niż 50.000 złotych, stąd też powód był zwolniony od ponoszenia opłaty od złożonego pozwu, wynoszącej 5% wartości przedmiotu sporu zgodnie z art. 13 cytowanej ustawy. Wobec przegrania sprawy przez stronę pozwaną, Sąd kierując się treścią ww. art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych, nakazał pobrać solidarnie od obu pzowanych na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego Szczecin – Centrum w Szczecinie kwotę 477 zł stanowiącą 5% wygranej przez powoda sumy (punkt III wyroku).

Jak stanowi art. 477 ² k.p.c., zasądzając należność pracownika w sprawach z zakresu prawa pracy, sąd z urzędu nada wyrokowi przy jego wydaniu rygor natychmiastowej wykonalności w części nieprzekraczającej pełnego jednomiesięcznego wynagrodzenia pracownika, stąd też orzeczono jak w punkcie IV sentencji wyroku.

ZARZĄDZENIE

1.  (...);

2.  (...)

3.  (...).

4.  (...).

07.07.2017 r.