Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 19 grudnia 2017 r.

Sąd Okręgowy w Gdańsku III Wydział Cywilny Odwoławczy

w składzie:

Przewodniczący: SSO Krzysztof Gajewski (spr.)

Sędziowie: SO Elżbieta Płażyńska

SR del. Justyna Kielar

Protokolant: sekr. sąd. Maciej Mądziel

po rozpoznaniu w dniu 19 grudnia 2017 r. w Gdańsku

na rozprawie

sprawy z powództwa A. L.

przeciwko (...) Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K.

o pozbawienie tytułu wykonawczego wykonalności

na skutek apelacji powódki

od wyroku Sądu Rejonowego w Gdyni

z dnia 5 października 2017 r. sygnatura akt I C 177/17

1.  oddala apelację;

2.  zasądza od powódki na rzecz pozwanej kwotę 450 zł (czterysta pięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego.

SSR del. Justyna Kielar SSO Krzysztof Gajewski SSO Elżbieta Płażyńska

Sygn. akt III Ca 1025/17

UZASADNIENIE

Wyrokiem z dnia 5 października 2017r. Sąd Rejonowy:

I.  pozbawił wykonalności tytuł wykonawczy w postaci nakazu zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 05 czerwca 2012 roku wydanego przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...) w sprawie o sygn.. (...) (...) zaopatrzonego w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 26 września 2012 roku w części dotyczącej odsetek : od kwoty 566,76 zł. za okres od dnia 12 kwietnia 2011 roku do dnia 19 października 2013 roku, od kwoty 58,93 zł. za okres od dnia 21 lipca 2011 roku do dnia 19 października 2013 roku, od kwoty 377,95 zł. za okres od dnia 11 czerwca 2011 roku do dnia 19 października 2013 roku, od kwoty 466,40 zł. za okres od dnia 11 lutego 2011 roku do dnia 19 października 2013 roku, od kwoty 249,86 zł. za okres od dnia 11 grudnia 2010 roku do dnia 19 października 2013 roku, od kwoty 22,61 zł. za okres od dnia 17 maja 2012 roku do dnia 19 października 2013 roku ;

II.  oddalił powództwo w pozostałym zakresie;

III.  zasadził od powódki A. L. na rzecz powoda (...) spółki z o.o. w K. kwotę 917 zł. ( dziewięćset siedemnaście złotych) tytułem zwrotu kosztów procesu;

Powyższe rozstrzygnięcie Sąd I instancji oparł na następujących ustaleniach i rozważaniach:

Dnia 5 czerwca 2012 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego wydał w sprawie o sygnaturze akt: (...) nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym, w którym nakazał dłużniczce A. L. zapłacenie wierzycielowi (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w G. kwoty 1.742,51 zł, w tym 566,76 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 12.04.2011 do dnia zapłaty, 58,93 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 21.07.2011 do dnia zapłaty, 377,95 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 11.06.2011 r. do dnia zapłaty, 466,40 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 11.02.2011 r. do dnia zapłaty, 249,86 zł z odsetkami ustawowymi od dnia 11.12.2011 r. do dnia zapłaty, 22,61 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 17.05.2012 r. oraz kwotę 630,54 zł tytułem zwrotu kosztów procesu, albo wniesienie w tym terminie sprzeciwu.

Postanowieniem z dnia 26 września 2012 r. referendarz sądowy Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego nadał nakazowi zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanemu przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego, w sprawie o sygnaturze akt:(...)na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. przeciwko A. L. klauzule wykonalności o następującej treści: W imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, dnia 26/09/2012 r. Sąd Rejonowy (...), stwierdza, że niniejszy tytuł uprawnia do egzekucji w całości oraz poleca wszystkim organom, urzędom, osobom których to może dotyczyć, aby postanowienia tytułu niniejszego wykonywały, a gdy o to prawnie będą wezwane, udzieliły pomocy. Orzeczenie podlega wykonanie jako prawomocne.

Na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29.12.2015 r., zawartej pomiędzy (...) Spółką Akcyjną z siedzibą w G. a (...) Spółką z ograniczoną odpowiedzialności z siedzibą w K., wierzytelność przysługująca (...) Spółce Akcyjnej z siedziba w G. w stosunku do A. L. na mocy nakazu zapłaty z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanego referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału w sprawie VI Nc-e (...) została nabyta przez (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K..

Nabywca wyżej wskazanej wierzytelności dnia 19 października 2016 r. wystąpił z wnioskiem o nadanie klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanemu przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego na rzecz wierzyciela (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G. w sprawie o sygnaturze akt: (...).

Postanowieniem z dnia 21 listopada 2016 r. Sąd Rejonowy w Gdyni, I Wydział Cywilny – Sekcja ds. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanemu przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego w sprawie o sygnaturze akt: (...) (...), na rzecz (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K..

Następnie w wyniku wniosku wierzyciela (...) Sp. z o.o. z siedzibą w K. z dnia 5 grudnia 2016 r., złożonego 12 grudnia 2016 r., Komornik Sądowy przy Sądzie Rejonowym w (...) M. S. wszczął postępowanie egzekucyjne przeciwko dłużniczce A. L. – na podstawie nakazu zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanego przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego w sprawie o sygnaturze akt: (...), z nadaną klauzulą wykonalności na rzecz ww. wierzyciela na mocy postanowieniem Sądu Rejonowego w Gdyni, I Wydziału Cywilnego – Sekcji ds. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym z dnia 21 listopada 2016 r.

Zawiadomienie o wszczęciu egzekucji oraz wezwanie A. L. do złożenia wyjaśnień, a także zawiadomienie o zajęciu wynagrodzenia za pracę oraz wierzytelności z zasiłku chorobowego, zostały doręczone dłużniczce w dniu 14 grudnia 2016 r., a w odpowiedzi na wezwanie - w piśmie z dnia 10 stycznia 2017 r. A. L. złożyła pisemne wyjaśnienia dotyczące jej sytuacji majątkowej i finansowej.

Postępowanie egzekucyjne wszczęte wobec A. L. w wyniku ww. wniosku wierzyciela złożonego 12 grudnia 2016 r. zostało umorzone postanowieniem Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) M. S. z dnia 6 kwietnia 2017 r. z powodu bezskuteczności egzekucji.

A. L. nie złożyła zażalenia na postanowienie Sądu Rejonowego w Gdyni, I Wydziału Cywilnego – Sekcji ds. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym z dnia 21 listopada 2016 r. o nadaniu klauzuli wykonalności nakazowi zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanemu przez Sąd Rejonowy (...), VI Wydział Cywilny w sprawie o sygnaturze akt: (...) (...) na rzecz nabywcy wierzytelności - (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K..

Powyższy stan faktyczny Sąd Rejonowy ustalił zgodnie z art. 233 § 1 k.p.c., na podstawie dowodów z dokumentów przedłożonych przez strony oraz zgromadzonych w aktach sprawy (...), dokonując ich oceny pod względem wiarygodności.

W ocenie Sądu, uwzględniającej całość przeprowadzonych w sprawie dowodów, pierwotny wierzyciel powódki (...) Spółka Akcyjna z siedzibą w G. oraz (...) Sp. o.o. z siedzibą w K. zawarli skuteczna umowę sprzedaży praw, zawierając w niej wszystkie elementy istotne, które decydują o ważności tego typu umowy, tj. zgodnie z art. 535 k.c. w zw. z art. 555 k.c., dokładne określenie przedmiotu umowy (wierzytelności) oraz jego ceny, a także zobowiązanie sprzedawcy do przeniesienia na kupującego wskazanych w umowie praw oraz zobowiązanie kupującego do ich nabycia i zapłaty ceny. Cena wskazana w ww. umowie sprzedaży wierzytelności – zgodnie z warunkiem określonym w umowie, została zapłacona, co wprost wynika z oświadczenia sprzedawcy z dnia 14 stycznia 2016 r. zawartego w aktach sprawy (...) (k. 21) . Powódka nie wykazała żadnych okoliczności, które mogłyby powodować nieważność wskazanej wyżej umowy. Powyższe okoliczności nie budziły także wątpliwości Sądu, który nadał nakazowi zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r., na rzecz nabywcy ww. wierzytelności, tj. (...) Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. klauzulę wykonalności.

Mając na uwadze powyższe zdaniem Sądu Rejonowego powódka nie wskazała żadnych okoliczności i dowodów na poparcie swojego twierdzenia dotyczącego braku prawidłowego przeniesienia praw do wierzytelności pomimo istnienia formalnego dokumentu, a ze zgromadzonego w niniejszej sprawie materiału dowodowego niewątpliwie wynika skuteczne przejście wierzytelności przysługującej (...) Spółce Akcyjnej z siedzibą w G. wobec A. L. na rzecz nabywcy wierzytelności - (...) Spółkę z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. na mocy umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29 grudnia 2015 r.

Powódka z ostrożności procesowej w pozwie podniosła także zarzut przedawnienia w zakresie odsetek ustawowych zasądzonych od niej nakazem zapłaty w postepowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanym przez referendarza sądowego (...) VI Wydziału Cywilnego w sprawie o sygnaturze akt: (...) na rzecz (...) Spółki Akcyjnej z siedzibą w G., za okres od dnia 1.07.2012 r. do dnia 20.11.2013 r. Zdaniem Sądu powództwo powódki w tym zakresie zasługiwało na częściowe uwzględnienie.

Na podstawie przepisu art. 125 k.c. bez wątpienia przedawnieniu nie uległo roszczenie główne stwierdzone tytułem wykonawczym. Zważyć bowiem należy, iż wobec odsetek przyznanych wierzycielowi nakazem zapłaty wydanym przez referendarza sądowego Sądu Rejonowy w Gdyni w dniu 5 czerwca 2012 r. w sprawie o sygnaturze akt (...) bieg terminu przedawnienia rozpoczął się z dniem uprawomocnienia się tego orzeczenia, jednakże zgodnie z treścią art. 123 § 1 pkt 1 k.p.c. bieg przedawnienia przerywa się przez każdą czynność przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym, przedsięwziętą bezpośrednio w celu dochodzenia lub ustalenia albo zaspokojenia lub zabezpieczenia roszczenia. Wyjaśnić należy, że czynnościami przerywającymi bieg przedawnienia są m.in. wniosek o nadanie tytułowi egzekucyjnemu klauzuli wykonalności (por. uchwała Sądu Najwyższego z dnia 16 stycznia 2004r., III CZP 101/03, OSN 2005, Nr 4, poz. 58) oraz wniosek o wszczęcie egzekucji, przy czym skutku przerwania biegu przedawnienia nie niweczy późniejsze umorzenie postępowania egzekucyjnego, chyba że nastąpiło ono na wniosek wierzyciela (por. wyrok SN z dnia 19 listopada 2014 r., II CSK 196/14, L.; uchwała SN z dnia 19 lutego 2015 r., III CZP 103/14, L.). Z kolei stosownie do treści art. 124 § 1 k.c., po każdym przerwaniu przedawnienia biegnie ono na nowo, natomiast zgodnie z art. 124 § 2 k.c. w razie przerwania przedawnienia przez czynność w postępowaniu przed sądem lub innym organem powołanym do rozpoznawania spraw lub egzekwowania roszczeń danego rodzaju albo przed sądem polubownym albo przez wszczęcie mediacji, przedawnienie nie biegnie na nowo, dopóki postępowanie to nie zostanie zakończone. W odniesieniu do roszczenia wynikającego z przedmiotowego tytułu wykonawczego przerwanie biegu terminu przedawnienia nastąpiło wskutek złożenia przez pierwotnego wierzyciela wniosku o nadanie klauzuli wykonalności. Z chwilą nadania klauzuli wykonalności, co nastąpiło w dniu 26 września 2012 r., termin przedawnienia zaczął biec na nowo. Następnie analogicznie bieg terminu przedawnienia został przerwany na skutek złożenia w dniu 19 października 2016 r. wniosku o nadanie klauzuli wykonalności przez nabywcę wierzytelności, tj. pozwanego, która została nadana w dniu 21 listopada 2016 r. Przed upływem dziesięcioletniego terminu przedawnienia, w dniu 12 grudnia 2016 r. wierzyciel (...) Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w K. złożył u Komornika Sądowego przy Sądzie Rejonowym w (...) M. S. wniosek o wszczęcie postępowania egzekucyjnego przeciwko powódce na podstawie ww. tytułu wykonawczego, co także po raz kolejny przerwało bieg terminu przedawnienia. Postępowanie egzekucyjne zakończyło się umorzeniem postępowania egzekucyjnego wobec stwierdzenia bezskuteczności egzekucji. Postanowienie w tym przedmiocie zostało wydane w dniu 6 kwietnia 2017 r. Z chwilą uprawomocnienia się tego postanowienia termin przedawnienia również zaczął biec na nowo.

Ponadto zgodnie z art. 125 § 1 k.c. roszczenia o świadczenia okresowe stwierdzone orzeczeniem, a należne w przyszłości ulegają przedawnieniu trzyletniemu. Z powyższych wywodów wynika, że zdarzeniami powodującymi przerwanie biegu przedawnienia były złożenie wniosku o nadanie klauzuli wykonalności oraz złożenie wniosku o wszczęcie egzekucji. Biorąc pod uwagę trzyletni termin przedawnienia roszczeń o odsetki wymagalnych po dniu uprawomocnienia się orzeczenia, przyjąć należało, że przedawnieniu uległy odsetki wymagalne przed dniem 20 października 2013 r., tj. na za dalsze okresy niż objęte trzyletnim terminem przedawnienia liczonym od dnia złożenia wniosku o nadanie klauzuli wykonalności przez obecnego wierzyciela w dniu 19 października 2016 r., natomiast w pozostałym zakresie roszczenie o odsetki nie uległo przedawnieniu. Fakt przedawnienia odsetek należnych przed dniem 20 października 2013 r. został uznany przez stronę pozwaną, kwestia ta nie była zatem sporna.

Zważywszy wyżej wskazane okoliczności należało uznać, że roszczenie stwierdzone prawomocnym nakazem zapłaty z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanym przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...)sprawie o sygn. akt: (...) w zakresie należności głównej, a także odsetek należnych po dniu 19 października 2013 r., nie uległo przedawnieniu.

Z powyższych względów – na mocy art. 840 § 1 pkt 2 k.p.c. – Sąd pozbawił wykonalności tytuł wykonawczy - nakaz zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. zaopatrzony w klauzulę wykonalności postanowieniem z dnia 21 listopada 2016 r., wydany przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...) sprawie o sygn. akt: (...) w części dotyczącej odsetek należnych za okresy przed dniem 20 października 2013 r., natomiast w pozostałym zakresie oddalił powództwo na podstawie art. 840 § 1pkt 1 i 2 k.p.c., o czym orzekł w punktach I i II wyroku.

Apelację od powyższego wyroku wniosła powódka zaskarżając wyrok w części oddalającej powództwo i zasądzającej koszty zastępstwa procesowego.

Zaskarżonemu wyrokowi zarzucono naruszenie prawa procesowego tj. art. 233 § 1 kpc poprzez przekroczenie granic swobodnej oceny dowodów i brak wszechstronnego rozważenia zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz błędny w logicznym rozumowaniu skutkujące błędnym dokonaniem ustaleń faktycznych wyrażające się m.in. tym, że Sąd Rejonowy uznał, że pozwany wykazał jakoby nabył w drodze cesji wierzytelność przysługującą wierzycielowi pierwotnemu – (...) SA z siedziba w G. i przeszło na niego uprawnienie do domagania się zapłaty, co w konsekwencji skutkowało uznaniem powództwa przez Sąd I instancji za bezzasadne i jego oddaleniem, podczas gdy w ocenie skarżącej pozwany nie wykazał przejścia uprawnienia na swoją rzecz, co powinno skutkować uznaniem powództwa za uzasadnione i jego uwzględnieniem w całości.

Mając na uwadze powyższe wniesiono o zmianę zaskarżonego wyroku zgodnie z treścią zawartą w apelacji oraz zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów postępowania za II instancję.

Na wypadek uznania apelacji za bezzasadną wniesiono o zmianę punktu III wyroku poprzez zasądzenie od pozwanego na rzecz powódki kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.

W uzasadnieniu odniesiono się do w/w zarzutów.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja powódki nie zasługiwała na uwzględnienie.

W ocenie Sądu Okręgowego Sąd Rejonowy w sposób właściwy rozważył wszystkie dowody i okoliczności i na ich podstawie poczynił prawidłowe ustalenia faktyczne, nie przekraczając w tej mierze zasady swobodnej oceny dowodów. Sąd I instancji podejmując zaskarżone rozstrzygnięcie nie naruszył także przepisów prawa materialnego i dlatego Sąd Okręgowy akceptuje argumenty przedstawione w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia.

Za bezzasadny Sąd Okręgowy uznał zarzut naruszenia przez Sąd I instancji przepisu art. 233 § 1 k.p.c. Zgodnie z wyrażoną w art. 233 kpc zasadą swobodnej oceny dowodów, Sąd ocenia wiarygodność i moc dowodów według własnego przekonania, na podstawie wszechstronnego rozważenia zebranego materiału, a zatem z uwzględnieniem wszystkich dowodów przeprowadzonych w postępowaniu, jak również wszelkich okoliczności towarzyszących przeprowadzeniu poszczególnych dowodów i mających znaczenie dla oceny ich mocy i wiarygodności. Wprawdzie przewidziane w art. 233 §1 kpc kryteria oceny wiarygodności i mocy dowodów mogą być przedmiotem kontroli odwoławczej, jednak powołanie się na naruszenie cytowanego przepisu nie może polegać tylko na przedstawieniu odmiennego stanu faktycznego ustalonego na podstawie własnej oceny dowodów. Skarżący może jedynie wykazywać, że sąd pierwszej instancji rażąco naruszył ustanowione w powołanym przepisie zasady oceny wiarygodności i mocy dowodów, a w konsekwencji naruszenie to mogło mieć wpływ na wynik sprawy. Jeżeli z określonego materiału dowodowego sąd wyprowadza wnioski logicznie poprawne i zgodne z doświadczeniem życiowym, to ocena sądu nie narusza reguł swobodnej oceny dowodów i musi się ostać, choćby w równym stopniu, na podstawie zebranego materiału dowodowego, dawały się wysnuć wnioski odmienne. Jedynie w przypadku, gdy brak jest logiki w powiązaniu wnioskowania z zebranymi dowodami lub gdy wnioskowanie sądu wykracza poza schematy logiki formalnej albo – wbrew zasadom doświadczenia życiowego – nie uwzględnia jednoznacznych praktycznych związków przyczynowo – skutkowych, to przeprowadzona ocena dowodów może być skutecznie podważona ( wyrok Sądu Najwyższego z dnia 25 lipca 2000r. III CKN 842/98, LEX nr 51357).

Przenosząc powyższe w realia niniejszej sprawy Sąd Okręgowy uznał dokonaną przez Sąd I Instancji ocenę zebranego w sprawie materiału dowodowego za prawidłową i wszechstronną. Sąd Rejonowy ocenił wiarygodność poszczególnych środków dowodowych z uwzględnieniem ich indywidualnych cech oraz obiektywnych okoliczności im towarzyszących i odnoszących się do przedmiotowej sprawy. Ocena tych dowodów odpowiadała regułom logicznego rozumowania wyrażającym formalne schematy powiązań pomiędzy podstawami wnioskowania i wnioskami, a także uwzględniała zasady doświadczenia życiowego, wyznaczające granice dopuszczalnych wniosków i stopień prawdopodobieństwa ich występowania w określonej sytuacji (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 27 września 2002r. II CKN 817/00, LEX nr 56906). W szczególności Sąd Okręgowy podzielił ustalenia Sądu I instancji, w zakresie, w jakim przyjął on, iż doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności przysługującej (...) SA w G. wobec A. L. na rzecz nabywcy wierzytelności (...) Sp. o.o. z siedzibą w K. na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29 grudnia 2015r. Okoliczność powyższa wynika nie tylko z dowodów złożonych w n/n sprawie, ale także potwierdzają ją dopuszczone w charakterze dowodów dokumenty zebrane w sprawie (...) oraz treść postanowienia z dnia 21 listopada 2016 r. Sądu Rejonowego w Gdyni, I Wydziału Cywilnego – Sekcji ds. rozpoznawanych w postępowaniu uproszczonym, w którym Sąd ten nadał klauzulę wykonalności nakazowi zapłaty w postępowaniu upominawczym z dnia 5 czerwca 2012 r. wydanemu przez referendarza sądowego Sądu Rejonowego (...), VI Wydziału Cywilnego w sprawie o sygnaturze akt: (...), na rzecz (...) Sp. z o.o. w K. na którą przeszło uprawnienie wierzyciela (...) SA w G.. W uzasadnieniu orzeczenia z dnia 21 listopada 2016r. wskazano, iż do wniosku w w/w sprawie dołączono kopię wyciągu z oryginału umowy z dnia 29 grudnia 2015r., z której wynika, że doszło do przelewu na rzecz wnioskodawcy wierzytelności przysługującej wobec A. L. objętej nakazem zapłaty wydanym w sprawie o sygn. akt (...) (l.p. (...)). Dokumenty te stanowiły podstawę wydania w/w postanowienia.

Podkreślenia w tym miejscu wymaga, iż zgodnie z art. 365 § 1kpc orzeczenie prawomocne wiąże nie tylko strony i sąd, który je wydał, lecz również inne sądy oraz inne organy państwowe i organy administracji publicznej, a w wypadkach w ustawie przewidzianych także inne osoby. Związanie prawomocnym orzeczeniem, o jakim mowa w art. 365 § 1 k.p.c., oznacza, że sąd obowiązany jest uznać, iż kwestia prawna, która była już przedmiotem rozstrzygnięcia w innej sprawie, mająca znaczenie prejudycjalne w sprawie przez niego rozpoznawanej, kształtuje się, jak przyjęto w prawomocnym wcześniejszym orzeczeniu, nawet jeżeli argumentacja prawna, na której opiera się to rozstrzygnięcie, jest nietrafna. Powyższe oznacza niedopuszczalność dokonywania ustaleń sprzecznych z tym orzeczeniem. (por. orz. Sądu Najwyższego z dnia 6 marca 2014 r., V CSK 203/13, jak również orz. Sądu Najwyższego z 8 stycznia 2002 r., I CKN 730/99, z 12 lipca 2002 r., V CKN 1110/00, z 7 stycznia 2004 r., III CK 192/02, z 13 października 2005 r., I CK 217/05, z 8 marca 2010 r., II PK 258/09,, z 29 września 2011 r., IV CSK 652/10, z 28 marca 2012 r., II UK 327/11, i z 19 października 2012 r., V CSK 485/11). Dzięki prawomocności ochrona prawna udzielona przez sąd uzyskuje cechę stabilności i niewzruszalności (M. Sawczuk, Ponowne orzekanie w sprawie cywilnej prawomocnie osądzonej (art. 907 § 2k.c.; art. 138 k.r.o.; art. 523 k.p.c.), Warszawa 1975, s. 14 i 19). Instytucja prawomocności stanowi w postępowaniu cywilnym logiczny warunek uznania udzielanej w nim ochrony prawnej za należytą. O ochronie takiej nie można mówić w sytuacji, w której sąd ustaliłby korzystny dla ubiegającego się o tę ochronę stan rzeczy, jednakże stan ów nie wykazywałby cechy trwałości, mógłby być dowolnie kwestionowany przez podmiot, przeciwko któremu wszczęto postępowanie i nie musiałby być respektowany przez organy państwa powołane do urzeczywistnienia nakazu lub zakazu, jeżeli treść udzielonej ochrony na taki zakaz lub nakaz opiewa. Prawomocność gwarantuje stałość ustalonej orzeczeniem sytuacji prawnej, uniemożliwiając jej podważenie przez stronę niezadowoloną z rozstrzygnięcia i zobowiązując do jej respektowania inne sądy oraz organy państwa w określonych ustawą granicach (Ereciński Tadeusz (red), Kodeks postępowania cywilnego. Komentarz. Tom II. Postępowanie rozpoznawcze, wyd. V.).

W sprawie (...) na podstawie złożonych dokumentów, spełniających kryteria wynikające z treści art. 788 § 1 kpc Sąd przesądził skuteczność umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29 grudnia 2015r. Orzeczenie powyższe nie zostało przez powódkę zaskarżone, tym samym jest ono prawomocne. Uwzględniając powyższe rozważania zasadnie Sąd I instancji uznał, iż doszło do skutecznego przeniesienia wierzytelności przysługującej (...) SA w G. wobec A. L. na rzecz nabywcy wierzytelności (...) Sp. o.o. z siedzibą w K. na podstawie umowy sprzedaży wierzytelności z dnia 29 grudnia 2015r., tym samym brak jest podstaw do uwzględnienia zawartych w apelacji zarzutów w powyższym zakresie.

Sąd Okręgowy nie znalazł także podstaw do uwzględnienia zarzutów zawartych w pkt. III zaskarżonego orzeczenia. Zgodnie z art. 20 kpc do wartości przedmiotu sporu nie wlicza się odsetek, pożytków i kosztów, żądanych obok roszczenia głównego. O wartości przedmiotu sporu decyduje roszczenie główne, którym jest zasadniczy przedmiot ochrony prawnej. W n/n sprawie jako wartość przedmiotu zaskarżenia strona skarżąca wskazała sumę 1.743 zł. Zgodnie z § 2 pkt. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych, stawki minimalne wynoszą przy wartości przedmiotu sprawy powyżej 1.500 zł do 5.000 zł – 900 zł, tym samym rozstrzygnięcia w zakresie kosztów postępowania uznać należy za prawidłowe. W kontekście powyższego, jedynie na marginesie, podzielić należy zaprezentowane w uzasadnieniu zaskarżonego orzeczenia stanowisko Sądu Rejonowego oparte na treści art. 101 kpc, albowiem pozwany nie dał powodu do wytoczenia powództwa i uznał je w uwzględnionej przez Sąd I instancji części przy pierwszej czynności procesowej.

Biorąc powyższe pod uwagę na mocy art. 385 kpc Sąd Okręgowy oddalił apelację uznając, iż nie zasługuje ona na uwzględnienie.

O kosztach postępowania apelacyjnego Sąd Okręgowy orzekł w oparciu o art. 98 § 1 i 3 kpc w zw. z art. 108 kpc w punkcie 2 wyroku, zasadzając od powódki na rzecz pozwanej kwotę 450 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania apelacyjnego. Wysokość kosztów zastępstwa procesowego ustalona została w oparciu o treść § 2 pkt 3 w zw. z § 10 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

SSO E. P. SSO K. G. del. SSR J. K.