Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt IV CNP 11/11
POSTANOWIENIE
Dnia 27 maja 2011 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Teresa Bielska-Sobkowicz
w sprawie ze skargi powodów
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego
z dnia 17 grudnia 2008 r., z powództwa W. S. i W. S.
przeciwko Z. S. i R. S.
o wydanie nieruchomości,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 27 maja 2011 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
W związku ze skargą powodów W. S. i W. S. o stwierdzenie niezgodności z
prawem prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 17 grudnia 2008 r. Sąd
Najwyższy zważył, co następuje.
Skarga o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia
powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest wniesiona, ze wskazaniem,
czy jest on zaskarżony w całości lub w części, przytoczenie jej podstaw oraz ich
uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa, z którym zaskarżony wyrok jest
niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez
wydanie wyroku, którego skarga dotyczy, wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego
wyroku w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe, a ponadto –
gdy skargę wniesiono stosując art. 4241
§ 2 k.p.c. – że występuje wyjątkowy
wypadek uzasadniający wniesienie skargi, wniosek o stwierdzenie niezgodności
wyroku z prawem.
Skarga nie spełnia wymagań określonych w art. 4245
§ 1 pkt 4 i 5 k.p.c.
Uprawdopodobnienie wyrządzenia szkody, spowodowanej przez wydanie
wyroku, którego skarga dotyczy polega na przedstawieniu wyodrębnionego
wywodu przekonującego, że szkoda została wyrządzona oraz określającego czas
jej powstania, postać i związek przyczynowy z wydaniem wyroku niezgodnego
z prawem (por.: postanowienie SN z dnia 31 stycznia 2006 r., sygn. akt IV CNP
38/05, OSNC z 2006 r., nr 7 – 8, poz. 141; postanowienie SN z dnia 22 listopada
2005 r., sygn. akt I CNP 19/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 września
2005 r., sygn. akt III CNP 5/05, nie publ.; postanowienie SN z dnia 11 sierpnia
2005 r., sygn. akt III CNP 4/05, OSNC z 2006 r., nr 1, poz. 16). Zgodnie
z utrwalonym stanowiskiem Sądu Najwyższego, ten kreatywny wymóg skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia obliguje
skarżących do złożenia oświadczenia, że szkoda wystąpiła, jak również do
wskazania jej rodzaju i rozmiaru, a ponadto do powołania lub przedstawienia
dowodów lub innych środków uwiarygodniających jej twierdzenie. Przesłanka
uprawdopodobnienia szkody, uregulowana w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c., zostaje
3
spełniona, jeżeli skarżący powołają w skardze nie tylko wszystkie znane im fakty,
które wskazują na związek między zaskarżonym wyrokiem a doznanymi wskutek
jego wydania stratami lub utraconymi korzyściami, ale ponadto powołają dowody
lub co najmniej ich surogaty, które uczynią twierdzenie o wyrządzeniu szkody
wiarygodnym (tak m.in.: postanowienie SN z dnia 25 lipca 2006 r., III CNP 40/06,
nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 marca 2006 r., IV CNP 23/06, teza
opublikowana w Biuletynie SN z 2006 r., nr 6, s. 8). Tak rozumianego obowiązku
skarżący nie spełnili. Skarżący za szkodę uznają koszty opinii biegłego i oględzin
w wysokości 2.948,08 zł, które ich zdaniem mieli ponieść. Niemniej jednak nie
przedstawili jakiekolwiek dowodu lub jego surogatu w tym zakresie. Wątpliwości
budzi również powyższa kwota, podczas gdy wartość przedmiotu zaskarżenia
(błędnie określoną jako wartość przedmiotu sporu) oznaczyli na kwotę 1.000 zł.
Koszty biegłego jak i koszty oględzin są częścią składową kosztów procesu, które –
nawet gdyby zostały już uiszczone przed wniesieniem skargi o stwierdzenie
niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia – nie stanowią szkody
w rozumieniu art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. (por.: postanowienie SN z dnia 26 czerwca
2008 r., sygn. akt I CNP 47/08, nie publ.; postanowienie SN z dnia 23 sierpnia
2007 r., sygn. akt I BP 24/07, nie publ.; postanowienie SN z dnia 28 listopada
2006 r., III CNP 46/06 nie publ.; postanowienie SN z dnia 27 lipca 2006 r., sygn. akt
II BP 11/06, OSNP z 2007 r., nr 15 – 16, nr 223).
Zgodnie z art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. skarżących obciąża obowiązek
przedstawienia analizy prawnej przepisów dotyczących środków zaskarżenia,
których zastosowanie jest niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie
mogłoby odnieść skutku. Skarżący powinni wykazać, że od zaskarżonego wyroku
nie przysługuje środek prawny, przy pomocy którego mogłoby nastąpić wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia (postanowienie SN z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt
I CNP 108/08, nie publ.). Oznacza to obowiązek przeprowadzenia analizy
przepisów dotyczących środków prawnych, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub które z innych przyczyn nie mogły odnieść skutku. Skarżący
muszą „wykazać”, a więc nie „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”, że
wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Wykazanie w skardze o stwierdzenie niezgodności z prawem
4
prawomocnego orzeczenia, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych
środków prawnych nie było i nie jest możliwe polega na ujawnieniu i przedstawieniu
tej okoliczności w sposób wyczerpujący i nie budzący wątpliwości oraz na
dowiedzeniu jej istnienia i przekonującym uzasadnieniu (postanowienie SN z dnia
27 stycznia 2006 r., sygn. akt III CNP 23/05, OSNC z 2006 r., nr 7 – 8, poz. 140).
Nie chodzi tylko o skargę kasacyjną czy skargę o wznowienie postępowania, ale
także o inne środki prawne pozwalające na zmianę lub uchylenie orzeczenia,
ewentualnie służące pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności (zob.
postanowienie SN z dnia 24 lipca 2008 r., sygn. akt I CNP 50/08, nie publ.).
Skarżący wykazali, że w niniejszej sprawie nie przysługiwała skarga kasacyjna
z uwagi na wartość przedmiotu zaskarżenia, ale pozostała argumentacja
skarżących nie dowodzi tego, że nie przysługiwały i nie przysługują im jakiekolwiek
inne środki prawne.
Wobec powyższego Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c.
Kontakt: saos_malpka_saos_kropka_org_kropka_pl | Wersja SAOS: 0.9.13