Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I CNP 40/11
POSTANOWIENIE
Dnia 31 stycznia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Zbigniew Kwaśniewski
w sprawie skargi I. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego
postanowienia Sądu Okręgowego w T.
z dnia 23 grudnia 2010 r., wydanego w sprawie
z wniosku I. K.
przy uczestnictwie F. K., H. W. i K. K.
o dział spadku,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej w dniu 31 stycznia 2012 r.,
odrzuca skargę.
Uzasadnienie
2
Wniesiona przez wnioskodawczynię na podstawie art. 5192
§ 1 k.p.c. skarga
o stwierdzenie niezgodności z prawem postanowienia Sądu Okręgowego w T. z
dnia 23 grudnia 2010 r. pozbawiona jest niektórych spośród niezbędnych
elementów tej skargi wymienionych w art. 4245
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
Skarżąca nie wskazała przepisów prawa, z którymi zaskarżone orzeczenie
jest niezgodne, bo takim wskazaniem nie jest sformułowanie w pkt 5 skargi, że:
„... zaskarżone postanowienie jest niezgodne z prawem”. Tymczasem wymagania
skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego orzeczenia wyrażone
w punktach 2 i 3 art. 4245
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. nie są tożsame
i mające je spełnić elementy skargi nie mogą być ujęte łącznie, lecz powinny być
odrębnie sformułowane i uzasadnione, a nie poprzestawać na odwołaniu się do
podstaw skargi i ich uzasadnienia (postanowienia SN: z dnia 2 marca 2006 r.,
IV CNP 16/06, niepubl.; z dnia 16 marca 2006 r., II CNP 15/06, niepubl.).
Ponadto skarżąca nie uprawdopodobniła wyrządzenia jej szkody
spowodowanej wydaniem postanowienia, którego skarga dotyczy. Za spełnienie
tego wymogu nie można uznać stwierdzenia, że postanowienie wyrządziło
wnioskodawczyni szkodę majątkową w kwocie 24.466,66 zł. Wymóg
uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody przewidziany w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
wymaga wskazania jej rodzaju i rozmiaru oraz czasu powstania, a nie tylko
przedstawienia dowodów ze stwierdzeniem, że uprawdopodabniają one szkodę.
Samo twierdzenie o zaistnieniu szkody nie jest wystarczające do uznania
spełnienia wymagania określonego w tym przepisie (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 23 września 2005 r., III CNP 5/05; z dnia 26 stycznia 2006 r.,
V CNP 98/05; z dnia 31 stycznia 2006 r., IV CNP 38/05, OSNC 2006 r., nr 7-8,
poz. 141; z dnia 9 lutego 2006 r., IV CNP 42/05; z dnia 15 lutego 2006 r., IV CNP
7/05).
Ponadto nie została spełniona przesłanka wynikająca z art. 4245
§ 1 pkt 5
k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c. ponieważ skarżąca ograniczyła się, tylko do
stwierdzenia, że brak jest ustawowej podstawy do złożenia skargi o wznowienie
postępowania, a nadto że postanowienie nie podlega zaskarżeniu skargą
3
kasacyjną. Takie sformułowanie nie jest równoznaczne ze spełnieniem wymogu
przewidzianego w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. (por. postanowienie SN z dnia
17 sierpnia 2005 r., I CNP 5/05, OSNC 2006 r., nr 1, poz. 17). Jego spełnienie
polega na zawarciu w skardze wyodrębnionej jurydycznie argumentacji dowodzącej
w sposób wyczerpujący i niebudzący wątpliwości, że wzruszenie zaskarżonego
orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest możliwe
(por. postanowienie SN z dnia 19 stycznia 2006 r., II CNP 2/06, OSNC 2006 r.,
nr 6, poz. 112; postanowienie SN z dnia 27 stycznia 2006 r., III CNP 23/05, OSNC
2006 r., nr 7-8, poz. 140).
W tym stanie rzeczy Sąd Najwyższy orzekł, jak w sentencji, na podstawie
art. 4248
§ 1 k.p.c. w zw. z art. 13 § 2 k.p.c.
md

I CNP 40/11

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia