Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III SK 6/12
POSTANOWIENIE
Dnia 9 sierpnia 2012 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Halina Kiryło
w sprawie z powództwa "F. Poland" Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w B.
przeciwko Prezesowi Urzędu Regulacji Energetyki
o nałożenie kary pieniężnej,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Pracy, Ubezpieczeń Społecznych i Spraw
Publicznych w dniu 9 sierpnia 2012 r.,
na skutek skargi kasacyjnej strony powodowej od wyroku Sądu Apelacyjnego
z dnia 14 lipca 2011 r.,
odmawia przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania.
UZASADNIENIE
Sąd Apelacyjny wyrokiem z dnia 14 lipca 2011 r., oddalił apelację F. Poland
Sp. z o.o. w B. (powód) od wyroku Sądu Okręgowego– Sądu Ochrony Konkurencji i
Konsumentów z dnia 21 września 2010 r., w sprawie z odwołania od decyzji
Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 24 czerwca 2008 r.
Powód zaskarżył wyrok Sądu Apelacyjnego skargą kasacyjną w całości.
Zaskarżonemu wyrokowi zarzucił naruszenie art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego
w brzmieniu obowiązującym do dnia 1 lipca 2007 r. oraz art. 56 ust. 1 pkt 1a Prawa
energetycznego w związku z art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego.
Powód wniósł o uchylenie zaskarżonego wyroku i orzeczenie co do istoty
sprawy, ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego
rozpoznania oraz zasądzenie kosztów procesu.
2
Wnosząc o przyjęcie skargi kasacyjnej do rozpoznania powód powołał się na
występowanie w sprawie istotnego zagadnienia prawnego o następującej treści:
czy zgodnie z art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego w brzmieniu obowiązującym do
dnia 1 lipca 2007 r. na przedsiębiorstwie energetycznym ciążył obowiązek
uprzedniego gromadzenia rezerw energii czerwonej z przeznaczeniem na pokrycie
ewentualnych niedoborów tej energii mogących powstać w wyniku przyszłych
czynności prawnych, do których należy przejęcie innego podmiotu?
Uzasadniając konieczność rozpatrzenia przedstawionego powyżej
zagadnienia prawnego powód podniósł, że wynikający z art. 9a ust. 8 Prawa
energetycznego obowiązek zakupu energii czerwonej był spełniony, jeżeli udział
ilościowy zakupionej energii elektrycznej w wykonanej całkowitej rocznej sprzedaży
energii elektrycznej wynosił nie mniej niż wartości procentowe określone w
rozporządzeniu Ministra Gospodarki i Pracy z dnia 9 grudnia 2004 r. Na tej
podstawie powód wskazał, jako problem wymagający rozstrzygnięcia przez Sąd
Najwyższy kwestię, zagadnienie, czy w sytuacji gdy przedsiębiorstwo energetyczne
w danym roku zgromadziło zapas energii czerwonej wystarczający do uczynienia
zadość obowiązkowi z art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego, było obowiązane do
uprzedniego gromadzenia rezerw energii elektrycznej wytworzonej w skojarzeniu z
wytwarzaniem ciepła na wypadek pokrycia ewentualnego niedoboru mogącego
powstać w sytuacji przejęcia w tym roku innego przedsiębiorstwa energetycznego.
Problem ten pojawia się zdaniem powoda w sytuacji, gdy przed planowanym
przejęciem innego przedsiębiorstwa energetycznego, obciążonego obowiązkiem, o
którym mowa w art. 9a ust. 8 Prawa energetycznego, przedsiębiorstwo przejmujące
otrzyma ofertę zakupu energii czerwonej, z której nie skorzysta. Obowiązek zakupu
energii przed przejęciem celem uczynienia zadość obowiązkowi zapewnienia
odpowiedniego udziału energii czerwonej w sprzedaży energii ogółem w danym
roku po przejęciu jest zdaniem powoda za daleko idący i ekonomicznie zbyt
dolegliwy. Obowiązek zakupu energii czerwonej powstaje po stronie podmiotu
przejmującego dopiero po dokonaniu przejęcia. Natomiast w świetle wyroku Sądu
Apelacyjnego przedsiębiorstwo energetyczne powinno gromadzić rezerwy energii
czerwonej na wypadek wystąpienia mniej lub bardziej prawdopodobnych
3
okoliczności mogących wpłynąć na zwiększenie obowiązkowego limitu energii
czerwonej.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Skarga kasacyjna powoda nie kwalifikuje się do przyjęcia celem jej
merytorycznego rozpoznania.
Powód powołał się na przesłankę z art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c. Jako
wymagające rozstrzygnięcia Sądu Najwyższego istotne zagadnienie prawne powód
wskazał problem obowiązku „uprzedniego gromadzenia rezerw energii czerwonej”
przez przedsiębiorstwo przejmujące inne przedsiębiorstwo energetyczne przed
skutecznym dokonaniem przejęcia.
W świetle utrwalonego orzecznictwa Sądu Najwyższego dotyczącego tej
przesłanki przyjęcia skargi kasacyjnej do rozpoznania, o której mowa w art. 3989
§
1 pkt 1 k.p.c., przedstawienie okoliczności uzasadniających rozpoznanie skargi
kasacyjnej ze względu na występujące w sprawie istotne zagadnienie prawne
polega na sformułowaniu samego zagadnienia oraz wskazaniu argumentów
prawnych, które prowadzą do rozbieżnych ocen prawnych, w tym także na
sformułowaniu własnego stanowiska przez skarżącego. Wywód ten powinien być
zbliżony do tego, jaki jest przyjęty przy przedstawianiu zagadnienia prawnego przez
sąd odwoławczy na podstawie art. 390 k.p.c. (postanowienie Sądu Najwyższego z
9 maja 2006 r., V CSK 75/06, LEX nr 1102817). Analogicznie należy również
traktować wymogi konstrukcyjne samego zagadnienia prawnego, formułowanego w
ramach przesłanki z art. 3989
§ 1 pkt 1 k.p.c., oraz jego związek ze sprawą i skargą
kasacyjną, która miałaby zostać rozpoznana przez Sąd Najwyższy. Zagadnienie
prawne powinno: 1) być sformułowane w oparciu o okoliczności mieszczące się w
stanie faktycznym sprawy wynikającym z dokonanych przez sąd ustaleń
(postanowienie Sądu Najwyższego z 7 czerwca 2001 r., III CZP 33/01, LEX nr
52571); 2) być przedstawione w sposób ogólny i abstrakcyjny tak, aby umożliwić
Sądowi Najwyższemu udzielenie uniwersalnej odpowiedzi, niesprowadzającej się
do samej subsumcji i rozstrzygnięcia konkretnego sporu (postanowienia Sądu
Najwyższego z 15 października 2002 r., III CZP 66/02, LEX nr 57240; z 22
4
października 2002 r., III CZP 64/02, LEX nr 77033 i z 5 grudnia 2008 r., III CZP
119/08, LEX nr 478179); 3) pozostawać w związku z rozpoznawaną sprawą
(postanowienia SN z 13 lipca 2007 r., III CSK 180/07, LEX nr 864002; z 22
listopada 2007 r., I CSK 326/07, LEX nr 560504) i 4) dotyczyć zagadnienia
budzącego rzeczywiście istotne (poważne) wątpliwości. Istotność zagadnienia
prawnego konkretyzuje się zaś w tym, że w danej sprawie występuje zagadnienie
prawne mające znaczenie dla rozwoju prawa i praktyki sądowej. Wymóg ten jest
uzasadniony publicznymi celami rozpoznania przez Sąd Najwyższy skargi
kasacyjnej (postanowienie Sądu Najwyższego z 25 października 2007 r., V CSK
356/07, LEX nr 621243). Twierdzenie o występowaniu istotnego zagadnienia
prawnego jest uzasadnione tylko wtedy, kiedy przedstawiony problem prawny nie
został jeszcze rozstrzygnięty przez Sąd Najwyższy lub kiedy istnieją rozbieżne
poglądy w tym zakresie, wynikające z odmiennej wykładni przepisów
konstruujących to zagadnienie (postanowienia Sądu Najwyższego z 10 marca 2010
r., II UK 363/09, LEX nr 577467, z 12 marca 2010 r., II UK 400/09, LEX nr 577468).
W uzasadnieniu wniosku powoda o przyjęcie skargi kasacyjnej do
rozpoznania nie przedstawiono żadnego wywodu prawnego spełniającego choćby
w minimalnym stopniu powyższe wymagania. Uzasadnienie ogranicza się do
przedstawienia hasłowej propozycji rozstrzygnięcia tego zagadnienia („w ocenie
powoda w takich sytuacji nie można wymagać od przedsiębiorstwa energetycznego
przejmującego tworzenia rezerw energii czerwonej”, ponieważ byłoby to nałożenie
obowiązku, który jest „zdecydowanie za daleko idący, a dodatkowo ekonomicznie
zbyt dolegliwy”). Uzasadnienie nie zawiera natomiast żadnej jurydycznej
argumentacji przedstawiającej tok rozumowania powoda oraz wadliwość
alternatywnych rozwiązań postawionego przez powoda problemu.
Zasadnicze znaczenie dla odmowy przyjęcia skargi kasacyjnej powoda do
rozpoznania ma jednak oderwanie przedłożonego do rozstrzygnięcia zagadnienia
prawnego od okoliczności faktycznych sprawy ustalonych przez Sąd Apelacyjny. Z
okoliczności tych nie wynika, by: 1) powód przejmował inne przedsiębiorstwo
energetyczne; 2) nałożenie na niego kary pieniężnej było skutkiem przejęcia innego
przedsiębiorstwa energetycznego. Tym samym rozstrzygnięcie zagadnienie
5
prawnego sformułowanego przez powoda nie jest konieczne dla rozstrzygnięcia
sprawy i weryfikacji prawidłowości zaskarżonego wyroku.
Mając powyższe na uwadze, z mocy art. 398⁹ § 2 k.p.c. orzeczono jak w
sentencji.