III CZ 9/13
-
Data orzeczenia:
-
Organ orzekający:
-
Izby:
-
Jednostka obsługująca sprawę:
-
Forma orzeczenia:
-
Typ składu:
-
Skład sędziowski:
Powołane przepisy:
Informacje o źródle orzeczenia:
- Link do źródła orzeczenia
-
Data publikacji:10-07-2013
Dodatkowe informacje:
-
Sprawy przywołane w treści orzeczenia:II CZ 120/06 II CZ 201/11 II CZ 78/05 III CZ 1/07 III CZ 47/07 IV CZ 22/07 IV CZ 71/08 V CZ 2/04 I CKN 807/98 III PZP 63/08
Pełny tekst orzeczenia
Sygn. akt III CZ 9/13
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi Z. B.
o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa Z. B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w T.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 marca 2013 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 czerwca 2012 r., oddala zażalenie;
1) nie obciąża powoda kosztami postępowania
zażaleniowego;
2) przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego na
rzecz adw. M. B. wynagrodzenie w kwocie 2700 (dwa
tysiące siedemset) zł, podwyższone o stawkę podatku od
towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności
w przepisach o podatku od towarów i usług, tytułem
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z
urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
powoda o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 24 lutego 2012 r. jako nieopartą na ustawowej podstawie
wznowienia. W zażaleniu na to postanowienie skarżący wniósł o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nietrafny jest zarzut, jakoby sąd nie mógł na etapie wstępnego badania
dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania oceniać czy w sprawie realnie
występuje przesłanka ustawowej podstawy wznowienia. Według utrwalonej linii
orzeczniczej Sądu Najwyższego, rozpatrujący skargę o wznowienie postępowania
sąd bada, czy twierdzenia skargi rzeczywiście wypełniają jedną z ustawowych
podstaw wznowienia postępowania. Jeżeli wskazana w skardze podstawa
wznowienia odpowiada ustawie, ale nie występuje w rzeczywistości, skarga
podlega odrzuceniu (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 24 stycznia
2007 r., III CZ 1/07, nie publ.; z dnia 30 maja 2007 r., IV CZ 22/07, nie publ.; z dnia
22 listopada 2007 r., III CZ 47/07, nie publ.; z dnia 4 września 2008 r., IV CZ 71/08,
nie publ.).
Nie jest uzasadnione stanowisko strony skarżącej, że art. 403 § 2 k.p.c.
przewidujący przyczynę wznowienia postępowania z powodu wykrycia „nowych
środków dowodowych” dotyczy również środków dowodowych, które nie istniały
w trakcie postępowania zaskarżonego skargą o wznowienie postępowania.
Nowe środki dowodowe, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, to tylko takie,
z których strona nie mogła skorzystać w postępowaniu prawomocnie zakończonym,
a które wówczas już istniały. Wykrycie nowych środków dowodowych w rozumieniu
art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy tylko takich, które poza przesłanką ich nieujawnienia
w postępowaniu prawomocnie zakończonym już wówczas istniały, ale miały jedynie
charakter „nieujawnialnych” dla skarżącego (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/08, OSNC 1969, nr 12, poz. 208, postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 15 września 2005 r., II CZ 78/05, nie publ., z dnia
14 lutego 2007 r., II CZ 120/06, nie publ.). Podstawa do wznowienia postępowania
określona w art. 403 § 2 k.p.c. nie zachodzi także, jeżeli w poprzednim
3
postępowaniu istniała obiektywna możliwość powołania się na okoliczności
faktyczne lub środki dowodowe, a zaniechanie strony w tym przedmiocie było
następstwem jej zaniedbań, opieszałości, zapomnienia, czy błędnej oceny potrzeby
ich powołania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 1999 r.,
I CKN 807/98, nie publ., oraz z dnia 12 lutego 2004 r., V CZ 2/04, nie publ.).
Takich środków dowodowych, o których mowa w art. 403 § 2 k.p.c., skarżący,
jak zasadnie przyjął Sąd Apelacyjny, nie przedstawił w skardze.
W sytuacji, gdy z okoliczności podanych w skardze o wznowienie
postępowania wynika, że nie wypełniają one jednej z ustawowych podstaw
wznowienia nie jest również uzasadnione wzywanie strony do uzupełnienia skargi
o wznowienia postępowania w trybie przewidzianym w art. 410 § 2 k.p.c. Ma on
zastosowanie jedynie wówczas, gdy w skardze wskazano okoliczności
wypełniające ustawowe podstawy wznowienia, a jedynie zaniechano ich należytego
uprawdopodobnienia. Z art. 410 § 2 k.p.c. nie wynika bowiem obowiązek
poszukiwania przez sąd dalszych przyczyn wznowienia, jeżeli okoliczności te nie
wynikają z wniesionej skargi (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
5 kwietnia 2012 r., II CZ 201/11, Lex nr 1170233).
Z tych przyczyn zażalenie podlegało oddaleniu jako niezasadne na
podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach postępowania
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c., natomiast o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym postanowiono na podstawie § 19 pkt 1
w zw. z § 13 ust. 2 pkt 2, § 6 pkt 6 i § 2 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).
POSTANOWIENIE
Dnia 8 marca 2013 r.
Sąd Najwyższy w składzie :
SSN Dariusz Dończyk (przewodniczący, sprawozdawca)
SSN Józef Frąckowiak
SSN Katarzyna Tyczka-Rote
w sprawie ze skargi Z. B.
o wznowienie postępowania w sprawie z powództwa Z. B.
przeciwko Skarbowi Państwa - Prezesowi Sądu Okręgowego w T.
o zapłatę,
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 8 marca 2013 r.,
zażalenia powoda na postanowienie Sądu Apelacyjnego
z dnia 26 czerwca 2012 r., oddala zażalenie;
1) nie obciąża powoda kosztami postępowania
zażaleniowego;
2) przyznaje od Skarbu Państwa - Sądu Apelacyjnego na
rzecz adw. M. B. wynagrodzenie w kwocie 2700 (dwa
tysiące siedemset) zł, podwyższone o stawkę podatku od
towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności
w przepisach o podatku od towarów i usług, tytułem
nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi z
urzędu w postępowaniu zażaleniowym.
Uzasadnienie
2
Postanowieniem z dnia 26 czerwca 2012 r. Sąd Apelacyjny odrzucił skargę
powoda o wznowienie postępowania zakończonego prawomocnym wyrokiem Sądu
Apelacyjnego z dnia 24 lutego 2012 r. jako nieopartą na ustawowej podstawie
wznowienia. W zażaleniu na to postanowienie skarżący wniósł o uchylenie
zaskarżonego orzeczenia.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Nietrafny jest zarzut, jakoby sąd nie mógł na etapie wstępnego badania
dopuszczalności skargi o wznowienie postępowania oceniać czy w sprawie realnie
występuje przesłanka ustawowej podstawy wznowienia. Według utrwalonej linii
orzeczniczej Sądu Najwyższego, rozpatrujący skargę o wznowienie postępowania
sąd bada, czy twierdzenia skargi rzeczywiście wypełniają jedną z ustawowych
podstaw wznowienia postępowania. Jeżeli wskazana w skardze podstawa
wznowienia odpowiada ustawie, ale nie występuje w rzeczywistości, skarga
podlega odrzuceniu (por. postanowienia Sądu Najwyższego: z dnia 24 stycznia
2007 r., III CZ 1/07, nie publ.; z dnia 30 maja 2007 r., IV CZ 22/07, nie publ.; z dnia
22 listopada 2007 r., III CZ 47/07, nie publ.; z dnia 4 września 2008 r., IV CZ 71/08,
nie publ.).
Nie jest uzasadnione stanowisko strony skarżącej, że art. 403 § 2 k.p.c.
przewidujący przyczynę wznowienia postępowania z powodu wykrycia „nowych
środków dowodowych” dotyczy również środków dowodowych, które nie istniały
w trakcie postępowania zaskarżonego skargą o wznowienie postępowania.
Nowe środki dowodowe, które mogłyby mieć wpływ na wynik sprawy, to tylko takie,
z których strona nie mogła skorzystać w postępowaniu prawomocnie zakończonym,
a które wówczas już istniały. Wykrycie nowych środków dowodowych w rozumieniu
art. 403 § 2 k.p.c. dotyczy tylko takich, które poza przesłanką ich nieujawnienia
w postępowaniu prawomocnie zakończonym już wówczas istniały, ale miały jedynie
charakter „nieujawnialnych” dla skarżącego (por. uchwała Sądu Najwyższego
z dnia 21 lutego 1969 r., III PZP 63/08, OSNC 1969, nr 12, poz. 208, postanowienia
Sądu Najwyższego: z dnia 15 września 2005 r., II CZ 78/05, nie publ., z dnia
14 lutego 2007 r., II CZ 120/06, nie publ.). Podstawa do wznowienia postępowania
określona w art. 403 § 2 k.p.c. nie zachodzi także, jeżeli w poprzednim
3
postępowaniu istniała obiektywna możliwość powołania się na okoliczności
faktyczne lub środki dowodowe, a zaniechanie strony w tym przedmiocie było
następstwem jej zaniedbań, opieszałości, zapomnienia, czy błędnej oceny potrzeby
ich powołania (por. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 1999 r.,
I CKN 807/98, nie publ., oraz z dnia 12 lutego 2004 r., V CZ 2/04, nie publ.).
Takich środków dowodowych, o których mowa w art. 403 § 2 k.p.c., skarżący,
jak zasadnie przyjął Sąd Apelacyjny, nie przedstawił w skardze.
W sytuacji, gdy z okoliczności podanych w skardze o wznowienie
postępowania wynika, że nie wypełniają one jednej z ustawowych podstaw
wznowienia nie jest również uzasadnione wzywanie strony do uzupełnienia skargi
o wznowienia postępowania w trybie przewidzianym w art. 410 § 2 k.p.c. Ma on
zastosowanie jedynie wówczas, gdy w skardze wskazano okoliczności
wypełniające ustawowe podstawy wznowienia, a jedynie zaniechano ich należytego
uprawdopodobnienia. Z art. 410 § 2 k.p.c. nie wynika bowiem obowiązek
poszukiwania przez sąd dalszych przyczyn wznowienia, jeżeli okoliczności te nie
wynikają z wniesionej skargi (por. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
5 kwietnia 2012 r., II CZ 201/11, Lex nr 1170233).
Z tych przyczyn zażalenie podlegało oddaleniu jako niezasadne na
podstawie art. 39814
w zw. z art. 3941
§ 3 k.p.c. O kosztach postępowania
zażaleniowego orzeczono na podstawie art. 102 w zw. z art. 391 § 1 i art. 39821
k.p.c., natomiast o kosztach nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powodowi
z urzędu w postępowaniu zażaleniowym postanowiono na podstawie § 19 pkt 1
w zw. z § 13 ust. 2 pkt 2, § 6 pkt 6 i § 2 ust. 1-3 rozporządzenia Ministra
Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności
adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy
prawnej udzielonej z urzędu (Dz.U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.).