Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt II CNP 46/14
POSTANOWIENIE
Dnia 18 lutego 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Henryk Pietrzkowski
po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym
w Izbie Cywilnej w dniu 18 lutego 2015 r.
skargi E. K.
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 listopada 2013 r.,
wydanego w sprawie z powództwa E. K.
przeciwko Gminie Miasto K. - Zarządowi Budynków Mieszkalnych
w K.
o ustalenie wstąpienia w stosunek najmu,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Skarga E. K. o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku
Sądu Okręgowego w K. z dnia 19 listopada 2013 r. podlegała odrzuceniu z
następujących powodów.
Art. 4245
§ 1 pkt 1-6 k.p.c. określa wymagania konstrukcyjne skargi
o stwierdzenie niezgodności z prawem prawomocnego wyroku. Stosownie do
tego przepisu skarga powinna zawierać: oznaczenie wyroku, od którego jest
wniesiona ze wskazaniem, czy jest on zaskarżony w całości lub w części,
przytoczenie jej podstaw oraz ich uzasadnienie, wskazanie przepisu prawa,
z którym zaskarżony wyrok jest niezgodny, uprawdopodobnienie wyrządzenia
szkody spowodowanej przez wydanie wyroku, którego skarga dotyczy oraz
wykazanie, że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków
prawnych nie było i nie jest możliwe.
Przyczyną odrzucenia skargi a limine jest niespełnienie przez skarżącego
wymagań konstrukcyjnych ujętych w art. 4245
§ 1 pkt 3, 4 i 5 k.p.c.
Wymaganie konstrukcyjne ujęte w art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. jest wyraźnie
wyodrębnione od przytoczenia podstaw skargi i ich uzasadnienia (art. 4245
§ 1 pkt
2 k.p.c.). Przy takiej konstrukcji przepisu jest niewątpliwe, że skarga musi zawierać
każdy z tych elementów, przedstawiony osobno. Jak wielokrotnie wskazywał Sąd
Najwyższy, może się zdarzyć, że naruszenie tych samych przepisów prawa
materialnego lub przepisów postępowania będzie stanowiło jednocześnie podstawę
skargi (art. 4245
§ 1 pkt 2 k.p.c.) i powodowało niezgodność orzeczenia z prawem
(art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c.) - okoliczność ta nie uchyla jednak obowiązku strony
wnoszącej skargę wypełnienia obydwu wymagań konstrukcyjnych przewidzianych
dla skargi w art. 4245
§ 1 k.p.c. (zob. m.in. postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
24 lipca 2006 r., IV CNP 55/06, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
29 listopada 2006 r., II CNP 65/06, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 23 sierpnia 2007 r., I BP 24/07, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 19 czerwca 2008 r., II BU 2/08, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego
z dnia 6 listopada 2008 r., I BP 11/08, nie publ.).
3
Na marginesie należy podnieść, że Trybunał Konstytucyjny orzekł w wyroku
z dnia 12 lipca 2011 r., SK 49/08, (OTK-A 2011, nr 6, poz. 55), że art. 4248
§ 1
w zw. z art. 4245
§ 1 pkt 3 k.p.c. w zakresie, w jakim przewiduje odrzucenie -
bez wezwania do usunięcia braków - skargi o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego orzeczenia niespełniającego wymagania polegającego na
wskazaniu przepisu prawa, z którym zaskarżone orzeczenie jest niezgodne, jest
zgodny z art. 45 ust. 1 w związku z art. 2 oraz art. 31 ust. 3 Konstytucji
Rzeczypospolitej Polskiej.
Przewidziane w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c. wymaganie spełnione jest wtedy,
gdy skarżący przedstawi wyodrębniony wywód prawny, w którym wskaże,
że szkoda wystąpiła, określi jej postać, rozmiar i czas powstania oraz związek
przyczynowy z wydaniem orzeczenia będącego przedmiotem skargi, a także
przedstawi dowody lub inne środki uwiarygodniające tę okoliczność, (zob. m.in.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 20 maja 2014 r., V CNP 61/13, nie publ.;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 marca 2014 r., IV CNP 57/13, nie publ.;
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 14 grudnia 2011 r., II CNP 48/11,
nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 października 2011 r., III CNP
22/11, nie publ.).
Należy podkreślić, że podanie w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia
nie jest wystarczające w tym względzie (por. postanowienie SN z dnia 31 stycznia
2006 r., V CNP 21/06, nie publ.).
Skarżący w sposób ogólnikowy wskazał, że zaskarżone orzeczenie
spowodowało szkody w postaci utraty lokalu, z którym był silnie związany,
w którego kosztach eksploatacji i utrzymania partycypował, oraz które stanowiło
jego centrum życiowe. Skarżący nie starał się natomiast bliżej wyjaśnić, jaki jest
rozmiar doznanej przez niego szkody, ani w jaki sposób dokonał jej kalkulacji,
wskutek czego skarga nie mogła zostać uznana za spełniająca wymóg określony
w art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.
Wymaganie konstrukcyjne ujęte w art. 4245
§ 1 pkt 5 k.p.c. także nie zostało
spełnione. Sąd Najwyższy wielokrotnie wskazywał, że powyższy przepis nakłada
na podmiot wnoszący skargę obowiązek wykazania w drodze odrębnego,
4
wyczerpującego i niebudzącego wątpliwości wywodu prawnego, że wzruszenie
zaskarżonego orzeczenia w drodze innych środków prawnych nie było i nie jest
możliwe. Skarżącego obciąża zatem obowiązek przedstawienia analizy prawnej
przepisów dotyczących środków zaskarżenia, których zastosowanie jest
niedopuszczalne lub z innych przyczyn na pewno nie mogłoby odnieść skutku.
Skarżący musi wykazać (a nie: „wskazać”, „przytoczyć” czy „uwiarygodnić”),
że wzruszenie zaskarżonego wyroku w drodze innych środków prawnych nie było
i nie jest możliwe. Okoliczności te musi więc przekonująco przedstawić i uzasadnić
(postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 kwietnia 2014 r., IV CNP 65/13,
nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 21 sierpnia 2013 r., III CNP
23/13, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 7 lutego 2013 r., V CNP
34/12, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 10 maja 2012 r., V CNP
83/11, nie publ.; postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 28 czerwca 2011 r.,
II CNP 16/11, nie publ.). Należy podkreślić, że nie chodzi tu tylko o niemożność
wniesienia skargi kasacyjnej, ale także skargi o wznowienie postępowania oraz
innych środków prawnych pozwalających na zmianę lub uchylenie orzeczenia,
ewentualnie służących pozbawieniu lub ograniczeniu wykonalności (zob. np.
postanowienie Sądu Najwyższego z dnia 16 kwietnia 2014 r., IV CNP 65/13,
nie publ.).
Z powyższych względów, Sąd Najwyższy orzekł jak w sentencji na
podstawie art. 4248
§ 1 k.p.c.

II CNP 46/14

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia