Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt III CNP 19/15
POSTANOWIENIE
Dnia 15 października 2015 r.
Sąd Najwyższy w składzie:
SSN Jacek Gudowski
w sprawie z powództwa R. R.
przeciwko T. S. i H. S.
o zapłatę,
na posiedzeniu niejawnym w Izbie Cywilnej
w dniu 15 października 2015 r.,
na skutek skargi pozwanej H. S.
o stwierdzenie niezgodności z prawem
prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego w K.
z dnia 1 czerwca 2012 r.,
odrzuca skargę.
2
UZASADNIENIE
Wyrokiem z dnia 1 czerwca 2012 r. Sąd Okręgowy w K. zmienił wstępny i
częściowy wyrok Sądu Rejonowego w K. z dnia 30 czerwca 2010 r. w ten sposób,
że uznał roszczenie powoda o zapłatę za uzasadnione do zasady.
Pozwana wniosła od tego wyroku skargę o stwierdzenie niezgodności
z prawem prawomocnego orzeczenia, wskazując na naruszenie prawa
procesowego (art. 177 § 1 pkt 3, art. 5, art. 177 § 2, art. 378 k.p.c.) oraz podnosząc
niezgodność zaskarżonego wyroku z tymi przepisami.
Sąd Najwyższy zważył, co następuje:
Jedną z przesłanek limitujących dopuszczalność skargi o stwierdzenie
niezgodności prawem prawomocnego orzeczenia jest wyrządzenie szkody,
rozumianej w doktrynie i orzecznictwie jako rzeczywista strata majątkowa
(uszczerbek w majątku) (np. postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 11 stycznia
2006 r., II CNP 13/05, OSNC 2006, nr 6, poz. 110, z dnia 21 grudnia 2006 r.,
III CNP 57/06, nie publ., lub z dnia 10 grudnia 2010 r., III CNP 48/10, nie publ.).
Z tego powodu wśród tzw. konstrukcyjnych wymagań skargi przewidziano
obowiązek uprawdopodobnienia wyrządzenia szkody (art. 4245
§ 1 pkt 4 k.p.c.),
który oznacza złożenie przez skarżącego w skardze oświadczenia, że szkoda
wystąpiła - ze wskazaniem jej rodzaju i rozmiaru. Zawarte w art. 4241
§ 1 k.p.c.
sformułowanie „przez wydanie” oznacza, że między wydaniem zaskarżonego
orzeczenia a powstaniem szkody musi zachodzić normalny, adekwatny związek
przyczynowy, o którym mowa w art. 361 § 1 k.c. Brak związku przyczynowego
skutkuje niemożnością uznania, że szkoda została wyrządzona przez wydanie
zaskarżonego orzeczenia i sprawia, że skarga jest niedopuszczalna. Szkoda musi
zatem być spowodowana przez wydanie orzeczenia, a więc powinna zostać realnie
poniesiona nie później niż w chwili wydania orzeczenia (por. postanowienia Sądu
Najwyższego z dnia 17 listopada 2005 r., II CNP 15/05, OSNC 2006, nr 9, poz. 153,
z dnia 27 lipca 2006 r., II BP 11/06, OSNP 2007, nr 15-16, poz. 223, z dnia
28 listopada 2006 r., III CNP 46/06, Izba Cywilna 2007, nr 12, s. 50, z dnia 25 maja
2007 r., III CNP 30/07, Izba Cywilna 2008, nr 12, s. 52).
3
Wyrok wstępny, przesądzający zasadność roszczenia, nie podlega
wykonaniu i nie może być przyczyną szkody strony; o ewentualnym powstaniu
szkody może zdecydować dopiero wyrok końcowy i wynikające z niego
przesunięcia majątkowe między stronami (postanowienie Sądu Najwyższego z dnia
10 grudnia 2010 r., III CNP 48/10, Izba Cywilna 2011, nr 10, s. 52). Ponadto nie
można wykluczyć, że po przesądzeniu zasady odpowiedzialności pozwanego
wyrokiem wstępnym, powód nie wykaże, że usprawiedliwione jest jego żądanie
zasądzenia konkretnej kwoty świadczenia i wówczas powództwo o świadczenie
musi zostać oddalone (wyrok z dnia 8 kwietnia 2011 r., II CNP 53/10, nie publ.).
Wyrok wstępny, przesądzający zasadność roszczenia, jest oparty na
podstawie materialnoprawnej; na jakimś konkretnym przepisie prawa pozytywnego
(przedmiotowego), który tę zasadę ustanawia lub określa. Nie może być zatem
sprzeczny z przepisami prawa procesowego, a tylko takie przepisy skarżąca
powołała. Zatem występuje brak konstrukcyjny skargi (postanowienie Sądu
Najwyższego z dnia 17 czerwca 2015 r., III CNP 4/15, nie publ.).
Z tych względów orzeczono jak w sentencji (art. 4248
§ 1 k.p.c.).
(eb)

III CNP 19/15

Powołane przepisy:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia