Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 30 lipca 2015 r.

Sąd Okręgowy w Gliwicach VIII Wydział Pracy i Ubezpieczeń Społecznych

w składzie:

po rozpoznaniu w dniu 16 lipca 2015r. w Gliwicach

sprawy z powództwa K. K. (K.), J. L., I. M., B. M., K. N. (N.), J. O. (O.), M. O. (O.), D. P. (1), Z. P. (P.), D. P. (2), B. P., I. S., G. S., E. T., D. T. (T.), A. Z. (Z.), M. Z. (Z.), W. Z.

przeciwko1) (...) Spółce Akcyjnej
w T.,

2) Spółdzielni (...) w K.

przy udziale Prokuratora Prokuratury Rejonowej w T. G.

o ustalenie istnienia stosunku pracy, wynagrodzenie

na skutek apelacji powódek i pozwanej Spółdzielni (...) w K.

od wyroku Sądu Rejonowego w T. G.

z dnia 10 grudnia 2014 r. sygn. akt IV P 470/13

I.  z apelacji powódek zmienia zaskarżony wyrok częściowo – w pkt 2 w ten sposób, że:

1.  ustala, że pomiędzy powódkami: K. K. (K.), J. L., I. M., B. M., K. N. (N.), J. O. (O.), M. O. (O.), D. P. (1), Z. P. (P.), D. P. (2), B. P., I. S., G. S., E. T., D. T. (T.), A. Z. (Z.), M. Z. (Z.), W. Z. i pozwaną Spółdzielnią (...) w K. w okresie od 31 lipca 2013 roku do 31 sierpnia 2013 roku istniał stosunek pracy;

2.  zasądza od pozwanej Spółdzielni (...) w K. tytułem wynagrodzenia i wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy za okres od 31 lipca 2013 roku do 31 sierpnia 2013 roku na rzecz powódek kwoty:

a)  na rzecz K. K. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

b)  na rzecz J. L. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

c)  na rzecz I. M. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

d)  na rzecz B. M. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

e)  na rzecz K. N. 774,15 zł (siedemset siedemdziesiąt cztery złote 15/100),

f)  na rzecz M. O. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

g)  na rzecz D. P. (1) 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

h)  na rzecz Z. P. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

i)  na rzecz D. P. (2) 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

j)  na rzecz B. P. 670,93 zł (sześćset siedemdziesiąt złotych 93/100),

k)  na rzecz I. S. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

l)  na rzecz G. S. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

m)  na rzecz D. T. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

n)  na rzecz A. Z. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

o)  na rzecz M. Z. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100),

p)  na rzecz W. Z. 1651,61 zł (jeden tysiąc sześćset pięćdziesiąt jeden złotych 61/100);

II.  oddala apelację powódek w pozostałej części;

III.  odrzuca apelację pozwanej Spółdzielni (...) w K.;

IV.  nakazuje pobrać od pozwanej Spółdzielni (...) w K. na rzecz Skarbu Państwa kwotę 18.515 zł (osiemnaście tysięcy pięćset piętnaście złotych) tytułem opłaty od pozwu ;

V.  zasądza od pozwanej Spółdzielni (...) w K. na rzecz powódek tytułem zwrotu kosztów procesu następujące kwoty :

a)  na rzecz K. K. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

b)  na rzecz J. L. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

c)  na rzecz I. M. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

d)  na rzecz B. M. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

e)  na rzecz K. N. 325,50 zł (trzysta dwadzieścia pięć złotych 50/100),

f)  na rzecz J. O. 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych),

g)  na rzecz M. O. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

h)  na rzecz D. P. (1) 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

i)  na rzecz Z. P. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

j)  na rzecz D. P. (2) 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

k)  na rzecz B. P. 325,50 zł (trzysta dwadzieścia pięć złotych 50/100),

l)  na rzecz I. S. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

m)  na rzecz G. S. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

n)  na rzecz E. T. 150 zł (sto pięćdziesiąt złotych),

o)  na rzecz D. T. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

p)  na rzecz A. Z. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

q)  na rzecz M. Z. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

r)  na rzecz W. Z. 825 zł (osiemset dwadzieścia pięć złotych),

VI.  zasądza od pozwanej Spółdzielni (...) w K. na rzecz (...) Spółki Akcyjnej w T. kwotę 4365 zł (cztery tysiące trzysta sześćdziesiąt pięć złotych) tytułem zwrotu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniu apelacyjnym.

(-) SSO Joanna Smycz (-) SSO Jolanta Łanowy (-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek (spr.)

Sędzia Przewodniczący Sędzia

Sygn. akt VIII Pa 65/15

UZASADNIENIE

Po ostatecznym sprecyzowaniu pozwu powódki K. K., J. L., I. M., B. M., K. N., J. O., M. O., D. P. (1), Z. P., D. P. (2), B. P., I. S., G. S., E. T., D. T., A. Z., M. Z. oraz W. Z. domagały się ustalenia istnienia stosunku pracy pomiędzy nimi a pozwanym nr 1, tj. (...) S.A. w T. oraz (z wyjątkiem J. O. i E. T.) zasądzenia na rzecz każdej z powódek (z wyjątkiem K. N., która żądała kwoty 774,15zł i B. P., która żądała kwoty 670,93 zł) od pozwanego nr 1 kwoty po 1.651,61 zł brutto tytułem wynagrodzenia za pracę za dzień 31 lipca 2013r. oraz za cały miesiąc sierpień 2013r. a dodatkowo zasądzenia od pozwanej a rzecz powódek kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu złożonego pozwu i w toku procesu powódki podkreślały, że w dniu 28 czerwca 2010r. były pracownicami D. Higieny Szpitalnej (...) Szpitala (...) im. dr B. H. w likwidacji z siedzibą w T. (zwanego dalej: Szpitalem (...)) – zatrudnionymi na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony, z wynagrodzeniem miesięcznym w wysokości 1.600 zł brutto. W tym samym dniu ww. szpital zawarł umowę nr (...) ze Spółdzielnią (...) w K. (zwaną dalej Spółdzielnią vel. pozwaną nr 2), której przedmiotem było przekazanie części zakładu pracy ze Szpitala (...) do Spółdzielni. Przekazana część zakładu pracy obejmowała realizację usługi polegającej na kompleksowej obsłudze w zakresie sprzątania (...) Szpitala (...). Wraz z przejściem części zakładu pracy nastąpiło również przekazanie z dniem 1 sierpnia 2010r. pracowników, w tym również powódek pozwanej Spółdzielni, która stała się z mocy prawa ich nowym pracodawcą. Oprócz powódek, przekazano również sprzęt sprzątający (27 wózków sprzątających, odkurzacz i szorowarkę). Sprzęt ten przez cały okres realizowania umowy na sprzątanie był przechowywany w pomieszczeniach szpitala. O przejściu części zakładu pracy powódki zostały poinformowane przez likwidatora Szpitala im. (...) pismem z dnia 30 czerwca 2010r. W dniu 30 czerwca 2010r. pomiędzy pozwanym nr 1, a Spółdzielnią (...) został zawarty aneks do umowy nr (...) z dnia 28 czerwca 2010r., w którym strony aneksu postanowiły, że z dniem przejęcia przez pozwanego nr 1 zadań (...) Szpitala im. (...) w likwidacji z zakresu udzielania świadczeń medycznych, do umowy przekazującej część zakładu pracy wraz z powódkami, w miejsce dotychczasowego Szpitala im. (...) w likwidacji wstępuje pozwany nr 1 ( (...) S.A.) i przejmuje wszystkie prawa i obowiązki wynikające z tej umowy dla dotychczasowego Szpitala im. (...) w likwidacji. Również 30 czerwca 2010r. został zawarty Pakt Gwarancji Pracowniczych dla pracowników Szpitala (...). Stronami tego paktu były Szpital im. (...), związki zawodowe oraz pozwana Spółdzielnia. Wedle zapisów tego Paktu, w przypadku rozwiązania przez Spółdzielnię umowy o świadczenie usług na rzecz Szpitala im. (...), pracowników miał przejąć z powrotem Szpital (...) albo jego następca prawny. Zdaniem powódek z dniem 30 czerwca 2010r. Szpital (...) zakończył działalność medyczną, a jego następcą prawnym stał się pozwany nr 1. W ocenie powódek, w okresie od zakończenia działalności medycznej przez szpital (...), z dniem 30 czerwca 2010r., do czasu przejścia powódek do pracy w Spółdzielni, tj. do dnia 1 sierpnia 2010r., powódki świadczyły pracę na terenie i na rzecz pozwanego nr 1, zgodnie ze swoim dotychczasowym zakresem obowiązków. Zdaniem powódek, w dniu 27 maja 2013r. Spółdzielnia wystosowała do pozwanego nr 1 pismo informujące o konieczności przejęcia przez pozwanego nr 1 powódek w trybie art. 23 ¹ k.p., z chwilą zakończenia przez Spółdzielnię świadczenia usług utrzymania czystości na rzecz pozwanego nr 1, spowodowanej przedterminowym wypowiedzeniem umowy przez Spółdzielnię. Rozwiązanie umowy miało miejsce przed upływem 36 miesięcznej gwarancji zatrudnienia zawartej w Pakcie Gwarancji Pracowniczych z dnia 30 czerwca 2010r. Następnie w dniu 31 lipca 2013r. powódki zgodnie z ustalonym grafikiem stawiły się do pracy u pozwanego nr 1 i wykonywały swoje dotychczasowe obowiązki pracownicze. Żaden inny podmiot nie wykonywał w tym czasie usług sprzątających na terenie tego pozwanego. Powódki podkreślały również, że od tego dnia codziennie stawiały się do pracy u pozwanego i podpisywały listę obecności. Wielokrotnie też zgłaszały swoją gotowość do pracy na spotkaniach z przedstawicielami pozwanego nr 1. Powódki podkreślają, że formularze list obecności otrzymywały od pozwanego nr 1 i przyjęły je w dobrej wierze, zatem ich zdaniem pozwany nr 1 musiał mieć świadomość pozostawania powódek w gotowości do świadczenia pracy. Pomimo tego, pozwany nr 1 odmawiał dopuszczenia powódek do pracy, przecząc temu, że są one jego pracownikami. W ocenie powódek, Spółdzielnia nie tylko przejęła personel D. Higieny Szpitalnej odpowiedzialny za sprzątanie szpitala, lecz także sprzęt sprzątający, a także korzystała z pomieszczeń pozwanego nr 1. Według powódek z chwilą zaprzestania wykonywania przez Spółdzielnię usług sprzątania pozwanego nr 1 (w dniu 30 lipca 2013r.) nastąpiło przejście na niego owej części zakładu pracy, o czym ich zdaniem świadczą zapisy Paktu Gwarancji Pracowniczych z 30 czerwca 2010r., zgodnie z którym w wypadku rozwiązania przez Spółdzielnię umowy o świadczenie usług na rzecz Szpitala (...), pracowników przejmie Szpital (...) lub jego następca prawny. Zdaniem powódek o tym, że pozwany nr 1 jest następcą prawnym Szpitala (...) świadczy z kolei treść Uchwały Rady Powiatu z dnia 25 lutego 2010r. nr (...) w sprawie likwidacji SP ZOZ Szpitala (...), a także zapisy aneksu do umowy (...), zgodnie z którym, z dniem przejęcia przez pozwanego zadań Szpitala (...) z zakresu udzielania świadczeń medycznych w miejsce dotychczasowego Szpitala (...) wstąpił Pozwany nr 1 i przejął wszystkie prawa i obowiązki wynikające z tej umowy dla Szpitala (...). Niezależnie od powyższego, z faktu iż 30 lipca 2013r. Spółdzielnia zakończyła świadczenie usług sprzątania na rzecz pozwanego nr 1 wynika, że z dniem 31 lipca 2013r. na pozwanego nr 1 przeszedł obowiązek sprzątania szpitala. W tamtym okresie żaden inny podmiot nie świadczył usług sprzątania na rzecz szpitala. Ponadto powódki zaznaczyły, że pozwany nr 1 przejął od Spółdzielni sprzęt sprzątający, który Spółdzielnia wykorzystywała w ramach świadczenia usług, a równocześnie odmówił przejęcia samych pracowników jako ich nowy pracodawca.

Pozwany nr 1 - (...) S.A. w odpowiedzi na pozew wniósł o oddalenie powództwa w całości, zasądzenie imiennie od każdej z powódek na rzecz tego pozwanego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu swojego stanowiska podkreślił, że w jego ocenie nie był on stroną stosunku pracy z powódkami w następstwie rzekomego przekazania powódek przez Spółdzielnię. Pozwany nr 1 wyjaśnił, że powstał jako nowy podmiot, a nie w wyniku przekształceń i został wpisany do KRS-u w dniu 24 lutego 2010r. jako spółka kapitałowa w organizacji. Dalej argumentował, że twierdzenie jakoby był on następca prawnym Szpitala (...) jest pozbawione podstaw prawnych, gdyż podmiot ten istniał w momencie wpisania Pozwanego nr 1 do KRS-u, a nawet działa do dnia dzisiejszego. Ponadto, zdaniem Pozwanego nr 1 o rzekomym następstwie prawnym nie może świadczyć uchwała rady powiatu na którą powołują się powódki, gdyż wyrokiem z dnia 13 czerwca 2011r. Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego została ona uznana za nieważną z mocy prawa, a wyrok ten podtrzymał Naczelny Sąd Administracyjny. Zdaniem tego pozwanego powyższy podmiot nigdy z prawnego punktu widzenia nie znajdował się w likwidacji. Poza tym, powoływana uchwała nie przewidywała następstwa prawnego pomiędzy tymi podmiotami, bowiem z treści jej § 6 wynika, że zobowiązania SP ZOZ (...) Szpitala (...) w T. miały stać się zobowiązaniami i należnościami powiatu (...), a nie pozwanej spółki. Zdaniem pozwanego nr 1, przedstawiony aneks z dnia 30 czerwca 2010r. do umowy nr (...) jest jedynie kserokopią, zaś jego stronami są Szpital S.A. i Spółdzielnia, natomiast nie został on podpisany przez osobę reprezentującą Szpital (...), tym samym nie został on skutecznie zawarty. Podobnie odnosząc się do treści Paktu Gwarancji Pracowniczych z 30 czerwca 2010r. Pozwany nr 1 wskazał, że jego treść i okoliczności zawarcia budzą uzasadnione wątpliwości. Ów pakt gwarancji pracowniczych został bowiem oznaczony na jego pierwszej stronie jako Załącznik nr 1 do SIWZ (Specyfikacji Istotnych Warunków Zamówienia) i powstaje wątpliwość czy w warunkach przetargu ogłoszonego przez Szpital (...) przewidziano zawarcie paktu gwarancji pracowniczych o tej treści, bowiem w samej treści Paktu nie zawarto żadnego odniesienia do warunków przetargu. Co więcej, samo zawarcie Paktu nastąpiło dwa dni po zawarciu umowy nr (...) z dnia 28 czerwca 2010r. Pozwany nr 1 uważa nadto, że w związku z tym, iż nie jest on następcą prawnym Szpitala (...), to bezprzedmiotowym jest ewentualne roszczenie powódek o ustalenie stosunku pracy wobec pozwanego nr 1. Pozwany nr 1 zaprzeczył również temu, jakoby kiedykolwiek wyraził zgodę lub zawarł umowę, której przedmiotem byłoby przejęcie od Spółdzielni jakichkolwiek zadań oraz składników majątkowych, które mogłyby stanowić część zakładu pracy. W ocenie pozwanego nr 1 powództwo wytoczone przez powódki oparte jest na absurdalnym założeniu, że przekazanie informacji przez pozwaną nr 2 o rzekomym przekazaniu części zakładu pracy przez Spółdzielnię kreuje, po stronie pozwanego nr 1, obowiązek przejęcia pracowników. Pozwany nr 1 podkreśla, że nigdy nie był i nadal nie jest w posiadaniu akt osobowych powódek, wobec czego nie mógł przygotować grafiku pracy dla nich. Co więcej, przedłożone przez powódki 34 karty, są listami obecności pracowników Spółdzielni, a nie pozwanego nr 1. Również zaświadczenie lekarskie (...) od powódki K. N., stwierdzające niezdolność do pracy od dnia 15 sierpnia 2013r. (16 dni od rzekomego przejścia pracownic) jako płatnika składek wskazuje Spółdzielnię, co świadczy o tym, że powódka ta zdawała sobie sprawę z tego, że to Spółdzielnia jest jej pracodawcą. Zdaniem pozwanego nr 1 powódki stawiły się w dniu 31 lipca 2013r. jako pracownice Spółdzielni, a nie Pozwanego nr 1, dopiero zaś od następnego dnia dotychczasowe obowiązki kompleksowego sprzątania przejęła spółka (...) Sp. z o.o. na podstawie umowy z dnia 31 lipca 2013r. Umowa ta była realizowana od 1 sierpnia 2013r. do 1 listopada 2013r., a powódki nie mogły w tym samym czasie świadczyć usług sprzątania na rzecz pozwanego nr 1. Również twierdzenia powódek o tym, że pozwany nr 1 przejął sprzęt sprzątający od powódek w dniu 30 lipca 2013r. są całkowicie bezpodstawne. Działalność polegająca na sprzątaniu oparta jest bowiem głównie na sile roboczej, która wraz ze składnikami majątkowymi może stanowić całość gospodarczą, zaś przejście części zakładu pracy wymaga zachowania tożsamości owej całości gospodarczej, która nie mogła zostać zachowana, skoro nie doszło do przejścia zasadniczej części pracowników przez przejmującego.

Spółdzielnia (...) w K., która na wniosek pełnomocnika powódek złożony na rozprawie w dniu 29 listopada 2013r. została wezwana do udziału w postępowaniu w charakterze pozwanego – zwana dalej pozwanym nr 2, w swojej odpowiedzi na pozew z dnia 23 grudnia 2013r. wniosła o oddalenie powództwa wobec niej w całości oraz zasądzenie od każdej z powódek na jej rzecz kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu pozwana nr 2 przyznała, że w dniu 28 czerwca 2010r. zawarła ze Szpitalem (...) w likwidacji umowę, której przedmiotem było wykonywanie usługi specjalistycznego sprzątania. Szpital (...) w taki sposób ukształtował przedmiot zamówienia, iż jednym z jego elementów (zgodnie z SIWZ) było to, że wykonawca który wygra przetarg przejmie jednocześnie pracowników Szpitala objętych stosownym wykazem, w tym również powódki. Szpital (...) i pozwana nr 2 zawarli porozumienie o przejęciu pracowników z dniem 1 sierpnia 2010r. w trybie art. 23 ¹ k.p. Zdaniem pozwanej nr 2 niedorzeczne są twierdzenia pozwanego nr 1 jakoby Pakt Gwarancji Pracowniczych nie stanowił dokumentu powstałego w trakcie procedury przetargowej w Szpitalu (...). W § 2 ust. 3 tego paktu postanowiono, że w przypadku rozwiązania umowy o świadczenie usługi przez wykonawcę, pracowników przejętych przez Spółdzielnię przejmie z powrotem Szpital (...) bądź też jego następca prawny. Dnia 30 czerwca 2010r. zgodnie z wcześniejszymi planami zostało zawarte porozumienie na mocy którego pozwany nr 1 przejął wszystkie prawa i obowiązki wynikające dla dotychczasowej jej strony, tj. Szpitala (...) w likwidacji. Zdaniem pozwanej nr 2, pozwany nr 1 przejął również obowiązki wynikające z Pakietu Gwarancji Pracowniczych, bowiem pakiet ten (jako załącznik do SIWZ) stanowił jednocześnie część umowy o udzielenie zamówienia publicznego. Dalej pozwana nr 2 wyjaśniła, że porozumienie to zostało zawiązane przez pozwanego nr 1 i pozwaną nr 2 przy akceptacji Szpitala (...) (taki stan rzeczy utrzymywał się przez cały okres obowiązywania umowy o udzielenie zamówienia publicznego). Wobec przejęcia praw i obowiązków Szpitala (...) przez pozwanego nr 1 umową z dnia 28 czerwca 2010r. umowa ta od samego początku była realizowana wyłącznie przez pozwanego nr 1. Ze względów ekonomicznych i organizacyjnych których Spółdzielnia nie mogła przewidzieć – umowa została przez nią wypowiedziana ze skutkiem natychmiastowym na dzień 30 lipca 2013r. Według pozwanej nr 2 nie sposób się zgodzić z twierdzeniami pozwanego nr 1, jakoby wypowiedzenie umowy o świadczenie usług sprzątania przez nią było nieskuteczne, gdyż Spółdzielnia miała pełne prawo ją wypowiedzieć, bowiem umowa o świadczenie usług ma charakter zlecenia, a z kolei immanentną cechą takiej umowy jest możliwość jej wypowiedzenia w każdym czasie. Postępowanie pozwanego nr 1 jest, w ocenie pozwanej nr 2, jawnym ignorowaniem postanowień umowy, którą pozwany nr 1 kontynuował po Szpitalu (...) jako jego następca prawny. Zdaniem pozwanej nr 2, wraz z zakończeniem obowiązywania umowy o sprzątanie, na pozwanego nr 1 przeszły z powrotem obowiązki zapewnienia czystości na terenie szpitala. W związku zaś z przejęciem przez pozwanego nr 1 sprzętu i pomieszczeń należy uznać, że nastąpiło przejście części zakładu pracy w rozumieniu art. 23 ¹ k.p. Powódki zgłaszały pozwanemu nr 1 gotowość do podjęcia pracy od 31 lipca 2013r. Pozwany nr 1 odmówił też przyjęcia od pozwanej nr 2 akt osobowych powódek. Zdaniem pozwanej nr 2 fakt przejęcia części zadań, które stanowią placówkę zatrudnienia oznacza przejście części zakładu pracy na nowego pracodawcę, i w takiej sytuacji dochodzi do sukcesji w trybie art. 23 ¹ k.p.

Wyrokiem z dnia 10 grudnia 2014r. (sygn. akt: IV P 470/13) Sąd Rejonowy w T. G., w punkcie pierwszym oddalił powództwa wobec (...) S.A. w T. w całości. Z kolei w punkcie drugim oddalił powództwa wobec Spółdzielni (...) w K. w całości. Natomiast w punkcie trzecim orzeczono o nie obciążaniu powódek kosztami procesu.

Powyższy wyrok Sąd Rejonowy wydał w oparciu o następujący stan faktyczny:

W pierwszej kolejności Sąd Rejonowy ustalił, że powódki K. K., J. L., I. M., B. M., K. N., J. O., M. O., D. P. (1), Z. P., D. P. (2), B. P., I. S., G. S., E. T., D. T., A. Z., M. Z. oraz W. Z. były zatrudnione na dzień 29 lipca 2013r. u pozwanego nr 2 - Spółdzielni (...) w K. na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony, w pełnym wymiarze czasu pracy, na stanowisku salowych, ostatnio z wynagrodzeniem 1.600 zł brutto miesięcznie.

Dalej Sąd I instancji ustalił, że wszystkie powódki według stanu na dzień 28 czerwca 2010r. były pracownicami Samodzielnego Publicznego Zakładu Opieki Zdrowotnej - (...) Szpitala (...) H. w likwidacji w T. (działu Higieny Szpitalnej). Podmiot ten, w dniu 25 lutego 2010r. został postawiony w stan likwidacji Uchwałą Rady Powiatu w T. nr XLVIII/444/2010r., jednak w ocenie Sądu Rejonowego uchwałę tą należy traktować jako nieważną, o czym orzekł w prawomocnym wyroku Wojewódzki Sąd Administracyjny i Naczelny Sąd Administracyjny.

Sąd merytoryczny ustalił ponadto, że pozwany nr 1 – (...) S.A. został wpisany do KRS w dniu 24 lutego 2010r. jako spółka kapitałowa w organizacji i powstał jako odrębny, nowy podmiot, nie zaś w wyniku przekształcenia. Szpital (...) zakończył działalność leczniczą z dniem 30 czerwca 2010r., natomiast pozwany nr 1 rozpoczął działalność leczniczą z dniem 1 lipca 2010r. Na marginesie Sąd I instancji zauważył, że zarówno pozwany nr 1, jak i Szpital (...) miały siedzibę w tym samym budynku.

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy ustalił, iż wszystkie powódki, były w 2010r. już wieloletnimi pracownicami Szpitala (...), zatrudnionymi na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony. W związku z planowaną likwidacją, w dniu 28 czerwca 2010r. Szpital (...) zawarł umowę nr (...) ze Spółdzielnią na okres od 1 sierpnia 2010r. do 31 lipca 2013r., a której elementem było przekazanie części zakładu pracy ze Szpitala (...) do Spółdzielni (...). W ramach ww. umowy przekazana część zakładu pracy obejmowała realizację usługi polegającej na kompleksowej obsłudze w zakresie usług sprzątania Szpitala (...), a następnie pozwanego nr 1 (typowy outsourcing). Wraz z przejściem części zakładu pracy, nastąpiło przekazanie powódek nowemu pracodawcy, który stał się, z mocy prawa, z dniem ich przekazania tj. 1 sierpnia 2010r. ich nowym pracodawcą na podstawie art. 23 ¹ k.p.. Ponadto, z ustaleń Sądu Rejonowego wynika, że powódki pracując u nowego pracodawcy (sprzątając nadal u pozwanego nr 1), posługiwały się sprzętem sprzątającym, z jakiego korzystały też pracując w Szpitalu (...), a także, że w § 2 ust.2 umowy, zastrzeżono, iż może być ona rozwiązana za trzymiesięcznym wypowiedzeniem.

Następnie Sąd I instancji ustalił, że w dniu 30 czerwca 2010r. zawarto umowę pomiędzy Spółdzielnią, związkami zawodowymi i Szpitalem (...), o nazwie P. (...) (załącznik nr 1 do SIWZ), będącą porozumieniem zbiorowym określającym gwarancje udzielane pracownikom i zakładowym organizacjom związkowym przez Spółdzielnię w związku z przejęciem przez nią powódek i w którym w § 2 pkt 4 znalazł się zapis, zgodnie z którym (...) w razie trudności finansowych Spółdzielni- (likwidacja, upadłość, brak płynności finansowej), a także w razie rozwiązania umowy o świadczenie usług przez Spółdzielnię, przejmie Szpitala (...) lub jego następca prawny na obowiązujących u danego pracodawcy warunkach. Ponadto, Sąd Rejonowy ustalił, że przedmiotowy Pakt Gwarancji Pracowniczych zawierał okres gwarancji zatrudnienia dla powódek na okres 36 miesięcy.

Sąd merytoryczny ustalił także, iż w dniu 30 czerwca 2010r. pomiędzy Spółdzielnią, a pozwanym nr 1, zawarty został aneks do umowy z dnia 28 czerwca 2010r., na mocy którego, w § 1 pozwany nr 1, z momentem przejęcia przez siebie zadań Szpitala (...) z zakresu świadczeń medycznych (z dniem 1 lipca 2010r.), miał wstąpić do powołanej umowy w miejsce Szpitala (...), przejmując wszystkie prawa i obowiązki wynikające z tej umowy dla dotychczasowego Szpitala (...). Sąd Rejonowy zaznaczył nadto, że aneks ten nie został podpisany przez organ uprawniony do reprezentowania Szpitala (...), tj. likwidatora.

Sąd I instancji ustalił w dalszej kolejności, że powódki od dnia 1 sierpnia 2010r., już jako pracownice Spółdzielni, kontynuowały pracę (wykonywały te same czynności, w tym samym miejscu pracy co dotychczas), natomiast wynagrodzenie wypłacała im już Spółdzielnia. Dodatkowo, Sąd Rejonowy ustalił, że pismem z dnia 24 maja 2012r. powódki otrzymały od Spółdzielni wypowiedzenia zmieniające nadal jednak pracowały na podstawie umów o pracę na czas nieokreślony.

Z ustaleń Sądu merytorycznego wynika również, że sytuacja w jakiej znajdowały się powódki utrzymywała się do dnia 30 lipca 2013r., kiedy to pozwana Spółdzielnia, wypowiedziała umowę z dnia 28 czerwca 2010r. bez zachowania okresu wypowiedzenia, przy czym, wypowiedzenia tego, Spółdzielnia dokonała wobec pozwanego nr 1, mimo, że jej kontrahentem w chwili podpisywania przedmiotowej umowy był Szpital (...), nie zaś pozwany nr 1. Jednakże, to pozwany nr 1 wstąpił w prawa strony tej umowy jako świadczeniobiorca, płacąc Spółdzielni za usługę sprzątania. Na uwagę zasługuje też to, że Spółdzielnia wypowiedzenia tego dokonała na jeden dzień przed upływem terminu na jaki zawarta była umowa o sprzątanie w szpitalu. W dokonanym wypowiedzeniu, Spółdzielnia jako jego przyczynę podała „nadzwyczajne przyczyny organizacyjno – ekonomiczne” przez które nie jest w stanie realizować umowy o sprzątanie.

Dalej Sąd merytoryczny ustalił, że Spółdzielnia zakończyła wykonywanie umowy o świadczenie usług sprzątających w dniu 30 lipca 2013r. Tego samego dnia pozwana Spółdzielnia poinformowała powódki, że z dniem 31 lipca 2013r. stały się pracownikami pozwanego nr 1. Następnego dnia, powódki stawiły się znów do pracy i świadczyły pracę na rzecz pozwanego nr 1 zgodnie z grafikiem jaki otrzymały na miesiąc lipiec. W sierpniu, powódki stawiały się nadal w szpitalu i pozostawały w gotowości do podjęcia pracy, podpisywały listy obecności, jednak z ustaleń Sądu Rejonowego wynika też, że w dniu 31 lipca 2013r. pozwany nr 1 zawarł umowę z (...) Sp. z o.o. na kompleksowe sprzątanie szpitala od dnia 1 sierpnia 2013r., a zatem powódki nie mogły w konsekwencji świadczyć w tym okresie pracy na rzecz pozwanego nr 1. Podkreślenia wymaga też, że co prawda umowa była podpisana dopiero w dniu 31 lipca 2013r., jednak wybór oferty nastąpił już w dniu 27 lipca 2013r.

W tak ustalonym stanie faktycznym Sąd Rejonowy poczynił następujące rozważania:

W oparciu o przeprowadzone postępowanie dowodowe Sąd I instancji uznał, że roszczenia powódek nie zasługują na uwzględnienie.

W pierwszej kolejności powołując się na treść art. 23 ¹ k.p. Sąd merytoryczny uznał, że w niniejszej sprawie w stosunku do pozwanego nr 1 nie doszło do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę, a zatem pozwany nr 1 nie stał się z mocy prawa stroną w dotychczasowych stosunkach pracy powódek.

Następnie Sąd Rejonowy ocenił, że bezspornym w sprawie było to, iż z dniem 1 sierpnia 2010r. powódki stały się pracownikami pozwanej Spółdzielni. Ich przejście do pozwanej nr 2 nastąpiło na podstawie art. 23 ¹ k.p., na mocy porozumienia zawartego pomiędzy dotychczasowym i nowym pracodawcą. Faktem bezspornym było również to, że powódki posiadały gwarancję zatrudnienia w pozwanej Spółdzielni przez okres 36 miesięcy.

Równocześnie jednak Sąd merytoryczny uznał, że dokonane przez pozwaną nr 2, wypowiedzenie umowy o świadczenie usług sprzątania było wprawdzie skuteczne, lecz nieuzasadnione. Uzasadniając taką ocenę Sąd Rejonowy w pierwszej kolejności zauważył, że Spółdzielni nie przysługiwało prawo wypowiedzenia umowy bez zachowania okresu wypowiedzenia, a ponadto, nawet gdyby przyjąć, że uprawnienie takie wynikałoby z art. 746 § 2 k.c., to z całą pewnością Spółdzielnia nie wykazała okoliczności braku możliwości dalszej realizacji umowy, wskazywanej przez nią jako przyczynę tego wypowiedzenia. W ocenie tego Sądu za przyjęciem stanowiska, że przyczyna wypowiedzenia była nieprawdziwa, a samo wypowiedzenie sprzeczne z zasadami współżycia społecznego przemawia okoliczność, że już 5 czerwca 2013r. Spółdzielnia pisemnie poinformowała Powiatowy Urząd Pracy w T. o zamiarze dokonania zwolnień grupowych powódek, z którego następnie sama się wycofała. Wynika z tego, że pozwana 2 doskonale zdawała sobie sprawę z tego, iż była pracodawcą powódek i że po zakończeniu wykonywania umowy o sprzątanie szpitala, z końcem lipca 2013r. będzie musiała albo przenieść powódki w inne miejsce pracy albo też zwolnić je za wypowiedzeniem i wypłatą odpraw z tytułu zwolnień grupowych. Zdaniem Sądu Rejonowego, pozwana Spółdzielnia, dokonując próby uniknięcia ryzyka finansowego spowodowanego koniecznością dalszego zapewnienia pracy powódkom, których była pracodawcą, doprowadziła do ich porzucenia jako pracodawca.

W ocenie Sądu I instancji podkreślenia wymaga, że powódki z chwilą wypowiedzenia umowy przez Spółdzielnię, nie stały się na powrót, niejako „z automatu” pracownicami pozwanego nr 1. Faktycznie nie doszło do przejścia części zakładu pracy, jak miało to miejsce wcześniej, gdy powódki przechodziły z pracy w Szpitalu (...) do pozwanej nr 2. Sąd Rejonowy ocenił ostatecznie, że nie doszło do przejścia części zakładu pracy, bowiem pozwany nr 1 w chwili wypowiedzenia umowy przez Spółdzielnię miał już wybraną nową ofertę na sprzątanie szpitala. Sąd merytoryczny zauważył ponadto, iż sprzęt, przy użyciu którego powódki dotychczas wykonywały pracę, nie stał się nigdy własnością pozwanego nr 1, lecz faktycznie należał do powiatu (...), który jedynie wydzierżawił go pozwanemu nr 1. Ostatecznie Sąd I instancji uznał, że z dniem 30 lipca 2013r. powódki po raz ostatni świadczyły pracę jako pracownice pozwanej Spółdzielni, z kolei w dniu następnym zostały przez ich dotychczasowego pracodawcę porzucone. Okoliczność, że powódki stawiły się kolejnego dnia w pracy i świadczyły pracę na rzecz pozwanego nr 1, z tego względu że faktycznie w tym dniu nie było innego podmiotu mogącego zapewnić sprzątanie szpitala, Sąd Rejonowy ocenił jako ewentualne zawarcie w sposób dorozumiany nowego stosunku pracy, w dodatku zawartego wyłącznie na jeden dzień, gdyż zarówno powódki, jak i pozwany nr 1 mieli świadomość, że od 1 sierpnia 2013r. sprzątanie szpitala miała przejąć firma (...) Sp. z o.o.

Następnie Sąd merytoryczny uznał, że również powództwo w zakresie wypłaty wynagrodzenia za dzień 31 lipca 2013r. musiało ulec oddaleniu, gdyż powódki domagając się wynagrodzenia jako podstawę prawną swego żądania wskazywały uprzednią umowę o pracę, zawartą jeszcze ze Szpitalem (...), gdy tymczasem w dniu 31 lipca 2013r. wobec uznania, że przejście powódek w trybie art. 23 ¹ k.p. na pozwanego nr 1 nie nastąpiło, umowa ta nie mogła stanowić podstawy dochodzenia roszczenia od pozwanego nr 1.

W dalszej kolejności Sąd Rejonowy uznał, że w dniu 31 lipca 2013r. powódki były nadal pracownicami pozwanej Spółdzielni, gdyż miały z nią zawartą umowę na czas nieokreślony, a Spółdzielnia w żaden sposób nie rozwiązała z nimi dotychczasowych umów o pracę. W związku z powyższym, powódkom, od pozwanej Spółdzielni, należałoby się, gdyby tylko o to wnosiły, odszkodowanie za okres wypowiedzenia każdej z powódek umowy oraz odpowiednio odprawy z tytułu zwolnień grupowych. Uwzględniając jednak fakt, że powódki reprezentowane przez fachowego pełnomocnika, nie sprecyzowały w tym zakresie swoich żądań co do pozwanej nr 2, Sąd Rejonowy uznał, że ich powództwo wobec pozwanej nr 2, nie zasługuje na uwzględnienie, wobec faktu, że Sąd Pracy nie może orzekać ponad żądanie pozwu.

Apelację od powyższego wyroku wniosły powódki, zaskarżając wyrok w całości.

Powódki w pierwszej kolejności zarzuciły naruszenie przez Sąd I instancji przepisów prawa procesowego, a zwłaszcza art. 233 § 1 k.p.c. poprzez naruszenie zasady swobodnej oceny dowodów i dokonanie oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego w sposób wybiórczy z pominięciem całokształtu materiału dowodowego, które to naruszenie przepisów postępowania doprowadziło do:

-

nieprawidłowego przyjęcia, iż powódki nie mogły świadczyć pracy na rzecz pozwanego ad. 1 z uwagi na fakt, iż pozwany ad. 1 zawarł umowę na wykonywanie usług sprzątania z (...) Sp. z o.o. przy całkowitym pominięciu faktu, iż umowa ta została zawarta w dniu 01.08.2013r., natomiast powódki świadczyły na rzecz pozwanego ad. 1 usługi sprzątania w dniu 31.07.2013r. oraz w dniu 01.08.2013r. do godz. 12.00, co zostało potwierdzone zgodnymi zeznaniami świadków: C. G., U. C. oraz I. W., a także zeznaniami powódek;

-

nieprawidłowego ustalenia, iż sprzęt, którym posługiwał się pozwany ad. 2 przy wykonywaniu usługi utrzymania czystości, nie stanowił własności pozwanego ad. 1 w sytuacji, w której fakt ten wynika z protokołu przekazania sprzętu w nieodpłatne używanie z dnia 29.07.201 Or. oraz zeznań świadka B. A. a także z tego, iż pozwany ad. 1 przejął ten sprzęt od pozwanego ad. 2 po rozwiązaniu umowy na świadczenie usług sprzątania, co wynika wprost z protokołu przekazania;

-

nieprawidłowe ustalenie, iż zawarcie aneksu do umowy z dnia 30 czerwca 2010 roku nastąpiło bez zgody (...) Szpitala (...) w likwidacji wobec faktu, iż istnienie świadomości zawierania tegoż aneksu oraz zgody na jego zawarcie zostało potwierdzone zeznaniami świadków: B. A. oraz D. P. (3);

W dalszej kolejności powódki zarzuciły naruszenie prawa materialnego pod postacią:

1.  art. 23 ¹ k.p. poprzez jego niezastosowanie i błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, iż w sprawie nie doszło do przejścia części zakładu pracy, a w konsekwencji do przejęcia powódek przez pozwanego ad. I ( (...) S.A.) od pozwanego ad. 2 ( Spółdzielnia (...)) w sytuacji, w której faktycznie doszło do przekazania części zakładu pracy poprzez przekazanie pozwanemu ad. 1 zadania utrzymania czystości w obiektach pozwanego ad. 1, przekazanie sprzętu pomieszczeń służących wykonywaniu w/w zadania, a także wobec faktycznego przystąpienia przez pozwanego ad. I w dniu 31.07.2013r. do wykonywania przekazanego zadania przy wykorzystaniu przekazanych pracowników - powódek oraz przekazanego sprzętu.

2.  art. 521 § 1 k.c., w zw. z art. 60 k.c. poprzez nieprawidłową jego interpretację i ustalenie, że aneks do umowy z dnia 30 czerwca 2010r. (umowa o przejęciu długu), nie został zawarty, albowiem na dokumencie tym nie ma podpisu dłużnika, tj. likwidatora reprezentującego Szpital (...) w likwidacji, w sytuacji, w której o ważności przedmiotowej umowy decyduje wola dłużnika wyrażona w dowolnej formie.

Dodatkowo powódki, z ostrożności procesowej, na wypadek uznania, iż w sprawie nie doszło do przejścia części zakładu pracy na pozwanego nr 1, a w konsekwencji uznania, iż nie doszło do przekazania powódek pozwanemu nr 1, zaskarżonemu orzeczeniu zarzuciły one, w części oddalającej powództwo wobec pozwanej nr 2:

1.  błąd w ustaleniach faktycznych przyjętych za podstawę zaskarżonego orzeczenia, a polegający na przyjęciu, iż stosunek pracy pomiędzy powódkami, a pozwanym nr 2 uległ w dniu 30 lipca 2013r. rozwiązaniu na skutek „porzucenia” powódek przez pozwanego nr 2 - w związku z czym powódkom miałyby przysługiwać wobec pozwanego nr 2 roszczenia nie stanowiące żądania pozwu, tj. roszczenia o odszkodowanie za okres wypowiedzenia umowy oraz odprawy z tytułu zwolnień grupowych, w sytuacji, w której jednocześnie - jak Sąd sam ustalił w uzasadnieniu wyroku, stosunek pracy powódek nie został w żaden sposób rozwiązany, co implikuje stwierdzenie, iż w okresie objętym żądaniem pozwu, tj. od 31 lipca 2013r. do 31 sierpnia 2013r. pozwany nr 2 pozostawał pracodawcą powódek, a zatem roszczenia powódek wobec pozwanej Spółdzielni były zasadne;

Wskazując na powyższe zarzuty powódki wniosły o zmianę wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w stosunku do pozwanego nr 1 i:

1.  ustalenie istnienia stosunku pracy pomiędzy powódkami, a pozwanym nr 1 ( (...) Spółka Akcyjna) w okresie od 31 lipca 2013r. do 31 sierpnia 2013r.;

2.  zasądzenie od pozwanego nr 1 ( (...) Spółka Akcyjna) na rzecz powódek wynagrodzenia za pracę za dzień 31 lipca 2013r. oraz za okres: od 1 do 31 sierpnia 2013r. w wysokościach wskazanych w pozwie;

3.  zasądzenie od pozwanego nr 1 na rzecz powódek kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Alternatywnie wniosły o zmianę zaskarżonego wyroku poprzez uwzględnienie powództwa w stosunku do pozwanego nr 2 i:

1.  ustalenie istnienia stosunku pracy pomiędzy powódkami, a pozwaną nr 2 ( Spółdzielnią (...)) w okresie od 31 lipca 2013r. do 31 sierpnia 2013r.;

2.  zasądzenie od pozwanej nr 2 na rzecz powódek wynagrodzenia za pracę za dzień 31 lipca 2013r. oraz za okres: od 1 do 31 sierpnia 2013r. w wysokościach wskazanych w pozwie;

3.  zasądzenie od pozwanego nr 2 na rzecz powódek kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu apelacji powódki, w pierwszej kolejności podkreśliły, że pozwem z dnia 06 września 2013r. wniosły o ustalenie istnienia stosunku pracy pomiędzy nimi, a pozwanym nr 1, tj. (...) S.A. oraz o wynagrodzenie za pracę za dzień 31lipca 2013r. oraz za miesiąc sierpień 2013r. Na rozprawie w dniu 29 listopada 2013r. powódki wniosły o dopozwanie w charakterze pozwanej Spółdzielni (...), który to podmiot stał się tym samym stroną w sprawie (pozwana nr 2). Zatem w ocenie powódek w dniu 29 listopada 2013r. skierowały one do Spółdzielni (...) roszczenia stanowiące żądanie pozwu. Natomiast Spółdzielnia (...) przystąpiła do sprawy w charakterze pozwanego i w dniu 23 grudnia 2013r. złożyła odpowiedź na pozew. Następnie pismem z dnia 8 stycznia 2014r. powódki sprecyzowały żądanie pozwu wobec pozwanych nr 1 i nr 2 wskazując wartości przedmiotów sporu w zakresie roszczenia o ustalenie istnienia stosunku pracy oraz roszczenia o wynagrodzenie, a także poprzez wskazanie okresu, w jakim domagają się ustalenia istnienia stosunku pracy. Jako pozwani w ww. piśmie zostali wskazani pozwany nr 1 oraz pozwany nr 2, co wskazuje na to, iż żądanie pozwu, doprecyzowane przedmiotowym pismem procesowym, zostało skierowane wobec pozwanego nr 1 oraz pozwanego nr 2.

Dalej powódki wskazały, że w ich ocenie Sąd merytoryczny naruszył przepis prawa materialnego pod postacią art. 23 ¹ k.p. poprzez jego niezastosowania i błędną wykładnię, polegającą na uznaniu, iż w sprawie nie doszło do przejścia części zakładu pracy, a w konsekwencji do przejęcia powódek przez pozwanego nr 1 od pozwanego nr 2 w sytuacji, w której, zdaniem powódek, doszło faktycznie do przekazania części zakładu pracy poprzez przekazanie zadania utrzymania czystości w obiektach pozwanego nr 1, przekazanie sprzętu i pomieszczeń służących wykonywaniu ww. zadania, a także wobec faktycznego przystąpienia przez pozwanego nr 1 w dniu 31 lipca 2013r. do wykonywania przekazanego zadania przy wykorzystaniu przekazanych pracowników, tj. powódek oraz przekazanego sprzętu.

W ocenie powódek niezastosowanie przepisu art. 23' k.p. było wynikiem nieprawidłowej oceny zebranego w sprawie materiału dowodowego, a w konsekwencji błędnie poczynionych ustaleń faktycznych, bowiem ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego, a w szczególności zeznań świadków: U. C., C. G., I. W. oraz przesłuchania samych powódek, wynika iż powódki wykonywały prace polegające na sprzątaniu pomieszczeń szpitala w dniu 31 lipca 2013r. oraz w dniu 1 sierpnia 2013r. do godziny 12.00. W tym czasie żaden inny podmiot nie sprzątał szpitala. Powódki zostały dopuszczone przez pozwanego nr 1 do wykonywania pracy. powódki zaznaczyły nadto, że materiał dowodowy wskazuje również na to, iż sprzęt, którym powódki - jeszcze jako pracownice pozwanego nr 2, wykonywały usługi sprzątania był własnością pozwanego nr 1, co bezpośrednio wynika ze złożonego do akt dokumentu, tj. Protokołu przekazania sprzętu w nieodpłatne użytkowanie z dnia 29 lipca 2010r., który stanowi, iż: „sprzęt stanowi własność Przekazującego (pozwanego nr 1) i zostaje przekazany Przyjmującemu (pozwany nr 2) w celu wykorzystania w prowadzonej działalności na czas związania umową przetargową nr (...)”. Sprzęt ten, po wypowiedzeniu umowy przez pozwanego nr 2, został pozwanemu nr 1 zwrócony i bez zastrzeżeń przez niego przyjęty. W tym zakresie powódki powołały się na pogląd wyrażony w orzecznictwie, zgodnie z którym „wydanie przedmiotu dzierżawy dzierżawcy, a następnie jego zwrot wydzierżawiającemu, stanowią przejścia zakładu pracy w rozumieniu art. 23’ k.p. (orzeczenie Sądu Najwyższego z dnia 13.01. 2011r., III PK 30/10, LEX nr 786813).

Apelujące zaznaczyły nadto, że na powyższą ocenę nie wpływa, ich zdaniem, okoliczność wcześniejszego wybrania przez pozwanego nr 1 firmy sprzątającej, bowiem w dniu 31 lipca 2013r. doszło do faktycznego przejęcia przez niego powódek od pozwanej nr 2, bowiem w tym dniu zostały one przez pozwanego nr 1 dopuszczone do pracy, którą wykonywały na przekazanym w tym samym czasie sprzęcie i na terenie tego pozwanego. w tym zakresie powołały się na stanowisko prezentowane przez Sąd Najwyższy w orzeczeniu z dnia 9.03.2009r., w sprawie I UK 326/09 (LEX nr 585737), gdzie wskazano, iż art. 23 ¹ k.p. ma zastosowanie także wówczas, gdy pracodawcy (poprzedni i następny) nie działali zgodnie dla osiągnięcia celu przewidzianego w omawianym przepisie, natomiast doszło do faktycznego przejścia majątku i zadań zakładu pracy na innego pracodawcę. Dalej apelujące argumentowały, że pozwany nr 1 w dniu 31 lipca 2013r. realizował zadanie polegające na utrzymaniu czystości tych samych pomieszczeń, które wcześniej powódki sprzątały jako pracownice pozwanej nr 2, przy wykorzystaniu pracy tych samych osób, tj. powódek oraz majątku, czyli sprzętu sprzątającego przejętego od pozwanego nr 2. W ocenie apelujących potwierdzenie ich stanowiska znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Sądu Najwyższego, zgodnie z którym „ocenę, że doszło do przejścia zakładu pracy na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23' k.p. może uzasadniać tożsamość miejsca świadczenia pracy oraz zadań stanowiących treść stosunku pracy przed i po zmianie pracodawcy, a także określony kontekst majątkowy tej zmiany związany z wygaśnięciem dotychczasowych i zawarciem nowych umów majątkowych dotyczących budynku i sprzętu, przy pomocy którego zadania te były wykonywane (wyrok Sadu Najwyższego z dnia 15 września 2006r., I PK 75/06).

Apelujące zaznaczyły też, że w ich ocenie uzasadnieniem dla podjętego przez Sąd rozstrzygnięcia nie może być również sam fakt braku następstwa prawnego pomiędzy (...) Szpitalem (...) w likwidacji (z którego powódki zostały przekazane do pozwanej nr 2), a pozwanym nr l. zdaniem apelujących przeciwko takiemu stanowisku Sądu Rejonowego przemawia stanowisko Sądu Najwyższego, który stwierdził, że: „przejście zakładu pracy lub jego części na innego pracodawcę w rozumieniu art. 23' k.p. nie musi być powiązane z następstwem prawnym (pod tytułem ogólnym lub szczególnym) w rozumieniu prawa cywilnego. Istotne jest jedynie faktyczne przejęcie majątku (także na podstawie umów zobowiązaniowych, nie przenoszących prawa własności, na przykład umowy dzierżawy), a także zadań dotychczasowego zakładu pracy (wyrok Sądu Najwyższego z dnia 11 maja 2006r., II PK 274/05).

Odnosząc się z kolei do wskazanego przez Sąd I instancji roszczenia o wynagrodzenie za pracę powódek za dzień 31 lipca 2013r., które ten Sąd oddalił z uwagi na wskazanie jako podstawy prawnej pierwotnej umowy o pracę powódek (umowy ze Szpitalem im. (...) w likwidacji, która to umowa nie została w istocie rozwiązana), apelujące zauważyły, iż Sąd nie jest związany wskazaną podstawą prawną roszczenia. Zatem zdaniem apelujących powództwo obejmowało zarówno roszczenie o ustalenie istnienia stosunku pracy w dniu 31 lipca 2013r. jak i roszczenie o wynagrodzenie za pracę wykonywaną przez powódki w tym dniu i z tego też względu, w ocenie apelujących oddalenie powództwa chociażby w tej części nie znajduje podstaw.

W dalszej kolejności apelujące argumentowały, że przyjęcie przez Sąd I instancji, iż aneks do umowy z dnia 30 czerwca 2010r. (umowy o przejęcie długu) nie został zawarty, albowiem na dokumencie nie ma podpisu dłużnika (likwidatora reprezentującego Szpital (...) w likwidacji), prowadzi do naruszenie przepisu prawa materialnego, pod postacią art. 521 § 1 k.c. w zw. z art. 60 k.c. poprzez nieprawidłową jego interpretację. W ocenie apelujących o ważności przedmiotowej umowy decyduje wola dłużnika wyrażona w dowolnej formie. Z kolei o tym, iż wola taka istniała, tj. (...) Szpital (...) w likwidacji miał świadomość zawarcia przedmiotowej umowy oraz zgadzał się na nią, świadczą zdaniem apelujących zgodne zeznania świadków: B. A. oraz D. P. (3), które w sposób oczywisty wskazują, iż zgodnym zamiarem stron było przejecie praw i obowiązków (...) Szpitala (...) w likwidacji przez (...) S.A., który to był w istocie faktycznym kontynuatorem jego działalności (mimo, iż nie był następcą prawnym). Szpital w likwidacji zaprzestał bowiem prowadzenia działalności medycznej z dniem 30 czerwca 2010r., zaś usługa sprzątania była potrzebna nowopowstałemu Szpitalowi S.A., nie zaś Szpitalowi w likwidacji. Natomiast Szpital w likwidacji nie sprzeciwił się nigdy realizacji umowy przez Szpital S.A. Zatem w ocenie apelujących Szpital w likwidacji godził się na przejęcie tych obowiązków przez Spółkę.

Z powyższych względów apelujące uznały, że skoro umowa (aneks) z dnia 30 czerwca 2010r. zostały zawarte (na umowie znajdują się podpisy wierzyciela i osoby trzeciej, a zgoda dłużnika została wyrażona w sposób dorozumiany), doszło, zgodnie z art. 519 k.c. do zwalniającego przejęcia długu, tj. dotychczasowy dłużnik: (...) Szpital (...) w likwidacji został od długu zwolniony, zaś dłużnikiem pozwanej nr 2 (wierzyciela) został pozwany nr 1. W takim przypadku - skutecznego zawarcia umowy o zwolnienie z długu pomiędzy wierzycielem, dłużnikiem i osobą trzecią, przepis art. 392 k.c. nie znajduje zastosowania.

W ocenie apelujących nieprawidłowe zastosowanie przez Sąd Rejonowy art. 521 § 1 k.c., było uznanie przez ten Sąd, iż pozwanej nr 1 nie obowiązywały ustalenia Paktu gwarancji pracowniczych, który stanowił integralną część tej umowy. Zdaniem apelujących wręcz przeciwnie, w niniejszej sprawie skuteczne przejęcie długu przez pozwaną nr 1 na mocy umowy (aneksu) z dnia 30 czerwca 2010r. skutkowało jej związaniem postanowieniami tego Paktu. Tym samym w sytuacji, w której pozwana nr 2 wypowiedziała umowę z dnia 28 czerwca 2010r. w trybie natychmiastowym ze skutkiem na dzień 30 lipca 2013r., wystąpiła przesłanka określona w § 2 ust. 3 przedmiotowego Paktu i powódki, na mocy tegoż przepisu, zostały pracownicami pozwanego nr 1 (jako podmiotu przejmującego obowiązku wynikające z Paktu gwarancji pracowniczych).

W dalszej kolejności apelujące zarzuciły Sądowi merytorycznemu niekonsekwencję, polegającą na uznaniu, że od dnia 31 lipca 2013r. powódki nie zostały przejęte przez pozwanego nr 1, a równocześnie, na skutek ich porzucenia przez pracodawcę, przestały być od tego dnia pracownikami pozwanej nr 2, w związku z czym powódkom miałyby przysługiwać wobec pozwanej nr 2 roszczenia nie stanowiące żądania pozwu, tj. roszczenia o odszkodowanie za okres wypowiedzenia umowy oraz odprawy z tytułu zwolnień grupowych, w sytuacji, w której jednocześnie Sąd Rejonowy sam uznał w uzasadnieniu wyroku, iż stosunek pracy powódek nie został w żaden sposób rozwiązany, co implikuje stwierdzenie, że w okresie objętym żądaniem pozwu, tj. od 31 lipca 2013r. do 31 sierpnia 2013r. pozwana nr 2 pozostawała nadal pracodawcą powódek.

Apelację wniosła również pozwana Spółdzielnia (...) w K., zaskarżając wyrok w części dotyczącej oddalenia powództwa wobec (...) S.A. w T.. Jej zarzuty w głównej mierze sprowadzały się do wykazania sprzeczności istotnych ustaleń Sądu z treścią zebranego w sprawie materiału dowodowego i równoczesnego naruszenia swobodnej oceny dowodów, co zdaniem tej apelującej doprowadziło do naruszenia prawa materialnego pod postacią art. 23 ¹ k.p. i art. 521 § 1 k.c. w zw. z art. 60 k.c. W oparciu o tak postawione zarzuty apelująca Spółdzielnia wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku, w części przez nią kwestionowanej i uwzględnienie powództwa wobec (...) S.A. w T.. Nadto wniosła o zasądzenie od tego pozwanego na jej rzecz kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W odpowiedzi na apelacje powódek pozwany (...) S.A. w T. wniósł o ich oddalenie. W odpowiedzi na apelację Spółdzielni wniósł o jej odrzucenie oraz o zasądzenie od pozwanej Spółdzielni na jego rzecz kosztów postępowania za drugą instancję, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Odpowiedź na apelację powódek wniosła też Spółdzielnia (...) w K., wnosząc o jej oddalenie i zasądzenie od powódek na swoją rzecz kosztów zastępstwa radcowskiego według norm przepisanych. W uzasadnieniu podtrzymała swoje dotychczasowe stanowisko w sprawie.

Sąd Okręgowy w Gliwicach zważył, co następuje: apelacja powódek jest częściowo zasadna zaś apelacja pozwanej Spółdzielni (...) w K. podlega odrzuceniu.

Sąd Okręgowy podziela w przeważającej części ustalenia fatyczne dokonane przez Sąd Rejonowy i przyjmuje je za własne. Nie podziela Sąd ustalenia, że powódki wykonywały pracę za pomocą sprzętu należącego do powiatu (...).

Nie budzi wątpliwości, że pomiędzy (...) Szpitalem im. (...) w T. i Spółdzielnią (...) w K. została zawarta 28 czerwca 2010 roku umowa o kompleksową obsługę w zakresie usług sprzątania na okres od 1 sierpnia 2010 roku do 31 lipca 2013 roku. Zgodnie z § 6 umowy Szpital przekazał Spółdzielni powódki w trybie art. 23 ¹ § 1 k.p. Zgodnie z § 2 umowy strony przewidziały możliwość rozwiązania umowy za 3 miesięcznym wypowiedzeniem na koniec miesiąca kalendarzowego i za porozumieniem stron. Ponadto Szpitalowi przysługiwało prawo rozwiązania umowy ze skutkiem natychmiastowym. Nie budzi wątpliwości, że powódki stały się pracownicami Spółdzielni. W dniu 30 czerwca 2010 roku został zawarty aneks do umowy z 28 czerwca 2010 roku mocą, którego do umowy z 28 czerwca 2010 roku w miejsce (...) Szpitala im. (...) wszedł (...) S.A. w T.. Aneks został podpisany przez Spółdzielnię (...) w (...) S.A. w T.. Dnia 30 lipca 2013 roku Spółdzielnia (...) w K. wypowiedziała (...) S.A. w T. umowę z 28 czerwca 2010 roku ze skutkiem natychmiastowym na dzień 30 lipca 2013 roku. Tego dnia powódki zostały także poinformowane, że Spółdzielnia rozwiązała umowę ze Szpitalem i stają się pracownicami Szpitala. Powódki w dniu 31 lipca 2013 roku stawiły się jak zwykle do pracy ( z wyjątkiem J. O. i E. T., które przebywały na zwolnieniu lekarskim) – zgodnie z grafikiem. Wykonywały swoją pracę jak zwykle w Szpitalu. Pracowały także 1 sierpnia 2013 roku do godziny 11.00 – poza J. O. i E. T.. Następnie przez cały sierpień 2013 roku stawiały się zgodnie z grafikiem w Szpitalu i zgłaszały gotowość do pracy, przy czym J. O. i E. T. nie stawiały się z powodu choroby, a K. N. i B. P. stawiały się przez część miesiąca z uwagi na chorobę. Powódki pracy nie wykonywały ponieważ Szpital zawarł już umowę o sprzątanie z inną firmą – od 1 sierpnia 2013 roku.

Sąd Okręgowy nie podziela w przeważającej części rozważań prawnych przeprowadzonych przez Sąd Rejonowy. Prawidłowe są rozważania dotyczące braku następstwa prawnego pomiędzy (...) Szpitalem im. (...) i (...) S.A. w T. oraz braku przejęcia powódek w trybie art. 23 ¹ § 1 k.p. przez pozwanego ad. 1 w związku z rozwiązaniem umowy z dnia 28 czerwca 2010 roku przez pozwanego ad. 2 w dniu 30 lipca 2013 roku.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że aneks z dnia 30 czerwca 2010 roku do umowy z 28 czerwca 2010 roku nr (...)/RU 124 2010 o kompleksową obsługę w zakresie usług sprzątania jest ważny. Była to umowa pomiędzy osobą trzecią tj. (...) S.A. w T. i wierzycielem tj. Spółdzielnią (...) w K. – art. 519 § 2 pkt 1 k.c. Zgoda dłużnika czyli (...) Szpitala (...) nie musiała być w formie pisemnej. W aktach sprawy znajduje się jedynie kserokopia aneksu, jednak okoliczności sprawy wskazują, że taka umowa była zawarta. Umowa była wykonywana – pracownice Spółdzielni sprzątały (...) S.A. w T., a podmiot ten płacił faktury. W postępowaniu w sprawie gospodarczej, która toczyła się przed Sądem Okręgowym w Gliwicach pod sygn. akt X GC 76/14 (...) S.A. w T. powoływał się na okoliczność, że rozwiązał w trybie natychmiastowym umowę z 28 czerwca 2010 roku / wyrok z uzasadnieniem – karta 626-631/. Zatem uznawał umowę za wiążącą go, czyli nie kwestionował także ważności aneksu z 30 czerwca 2010 roku do tej umowy. Prowadzi to do wniosku, że obecne stanowisko pozwanego ad. 1 jest prezentowane na potrzeby niniejszego postępowania.

Umowa z 28 czerwca 2010 roku została rozwiązana przez Spółdzielnię 30 lipca 2013 roku ze skutkiem na 30 lipca 2013 roku – na dzień przed zakończeniem jej obowiązywania. Umowa z 28 czerwca 2010 roku nie przewidywała takiego sposobu rozwiązania umowy. Z uwagi na to umowa mogła ulec rozwiązaniu po upływie okresu wypowiedzenia zgodnie jej § 2 - po upływie 3 miesięcy na koniec miesiąca kalendarzowego czyli 31 października 2013 roku. Jednak w tej dacie umowa już nie obowiązywała bo uległa rozwiązaniu z upływem okresu na który była zawarta. Zatem umowa z 28 czerwca 2010 roku wiązała strony do końca tj. do 31 lipca 2013 roku. Spółdzielnia powołała się na art. 746 § 1 zd. 1 k.c., który stanowi, że umowę zlecenia można wypowiedzieć w każdym czasie. Jest to przepis względnie obowiązujący i strony mogą w umowie wprowadzić odmienne unormowanie – wyrok SN z 20 kwietnia 2004 roku, V CK 433/03, wyrok Sądu Apelacyjnego w W. z 12 października 2012 roku, I ACa 450/12. W wyroku tym Sąd Apelacyjny wypowiedział się, że przepis § 3 art. 746 k.c. dotyczy całkiem innej kwestii niż terminy wypowiedzenia umowy. Stanowi on, że z góry nie można się zrzec uprawnienia do wypowiedzenia zlecenia z ważnych powodów, czyli wyklucza rezygnację z wypowiedzenia umowy w jednym przypadku, a mianowicie gdy są ważne ku temu powody. Tylko wówczas zrzeczenie wypowiedzenia będzie nieważne. Uregulowanie to nie ma jednak związku z dopuszczalnością wprowadzenia do umowy terminów wypowiedzenia danej umowy z powodu ważnych, nieważnych czy też bez jakiejkolwiek przyczyny. W konsekwencji, skoro strony wprowadzą w umowie termin wypowiedzenia, identyczny bez względu na przyczynę rozwiązania umowy, to także w przypadku wypowiedzenia umowy z ważnych przyczyn w rozumieniu art. 746 § 3 k.c., wygaśniecie łączących je więzi obligacyjnych może nastąpić dopiero po upływie trzymiesięcznego terminu wypowiedzenia. Sąd Okręgowy podziela zaprezentowany pogląd. Zatem jak już wyżej podniesiono wypowiedzenie dokonane przez Spółdzielnię mogło odnieść skutek rozwiązujący umowę z 28 czerwca 2010 roku dopiero 31 października 2013 roku. W tej dacie umowa już jednak nie obowiązywała – trwała do 31 lipca 2013 roku. W konsekwencji powódki 31 lipca 2013 roku nadal były pracownicami Spółdzielni i jako jej pracownice sprzątały Szpital. W związku z powyższym powinny otrzymać wynagrodzenie zgodnie z przepisem art. 80 k.p. od swojego pracodawcy czyli pozwanego ad. 2. Stosunek pracy nie uległ rozwiązaniu, żadna ze stron go nie wypowiedziała ani nie rozwiązała. Fakt, że Spółdzielnia była przekonana, że umowa z 28 czerwca 2010 roku rozwiązała się przed terminem nie ma znaczenia. Powódki w dniu 31 lipca 2013 roku nie zostały przejęte przez Szpital. W kolejnym dniu tj. 1 sierpnia 2013 roku usługi w zakresie sprzątania Szpitala zostały zlecone innej firmie. Szpital nie przejął tego zadania. Brak podstaw do stwierdzenia , że powódki stały się pracownicami pozwanego Szpitala.

Stosunek pracy pomiędzy powódkami i Spółdzielnią w okresie objętym sporem tj. od 31 lipca 2013 roku do 31 sierpnia 2013 roku, trwał nadal. W orzecznictwie przyjmuje się, że można uznać jego rozwiązanie przez fakty konkludentne – wyrok Sądu Najwyższego z 26 maja 2000 roku, I PKN 677/99, wyrok z 7 października 2008 roku, II PK 56/08. Jednak z okoliczności sprawy musi wynikać, że taka była wola strony rozwiązującej umowę – np. przy zakończeniu prowadzenia działalności gospodarczej. W sprawie takie okoliczności nie wystąpiły. Wręcz przeciwnie Spółdzielnia wystosowała do każdej z powódek pismo informujące, że przejmuje ją Szpital. Zatem Spółdzielnia zdawała sobie sprawę, że stosunek pracy trwa. Z powyższego pisma w żaden sposób nie wynika wola rozwiązania umów o pracę.

Powódki przez cały sierpień 2013 roku zgłaszały gotowość do pracy, przychodziły zgodnie z grafikiem porządzonym przez Spółdzielnię, podpisywały listy obecności przekazane przez Spółdzielnię. Zatem stawiały się w miejscu i czasie wskazanym przez pracodawcę - Spółdzielnię, innego miejsca świadczenia pracy Spółdzielnia nie wskazała. W tej sytuacji należało uznać, że powódki zgłaszały gotowość do pracy Spółdzielni. J. O., K. N., B. P., E. T. nie stawiały się wyłącznie z powodu choroby. Zatem zgodnie z przepisem art. 81 § 1 k.p. były podstawy do zasądzenia wynagrodzenia za czas pozostawania bez pracy.

Odnosząc się do poszczególnych zarzutów apelacji powódek należy stwierdzić, że chybiony jest zarzut naruszenia przepisu prawa materialnego, a to art. 23 ¹ § 1 k.p. Powódki nie zostały przejęte przez (...) S.A. w T. w trybie art. 23 ¹ § 1 k.p.. Powyżej w rozważaniach swoich Sąd Okręgowy wskazał, że nie doszło do przekazania części zakładu pracy poprzez przekazanie Szpitalowi zadania utrzymania czystości w jego obiektach. Jest to konsekwencją tego, że umowa z 28 czerwca 2010 roku o utrzymanie czystości w szpitalu nie została rozwiązana z dniem 30 lipca 2013 roku. Jak wskazano wyżej umowa ta trwała także w dniu 31 lipca 2013 roku. Zatem powódki wykonując pracę 31 lipca 2013 roku w dalszym ciągu działały na rzecz swojego pracodawcy - to jest Spółdzielni (...) w K.. Nie może być mowy o tym, że tego dnia świadczyły pracę na rzecz w (...) S.A. w T.. Sprzątanie Szpitala należało do ich zwykłych obowiązków pracowniczych w ramach stosunku pracy łączący łączącego je ze Spółdzielnią. Szpital nie przejął części zakładu pracy w postaci zadania utrzymania czystości.

Co do kolejnego zarzutu nieprawidłowego przyjęcia, iż powódki nie mogły świadczyć pracy na rzecz Szpitala z uwagi na fakt, że zawarł on umowę na wykonywanie usług sprzątania z (...) Sp. z o.o. wskazać należy na to, że powódki świadczyły pracę w dniu 31 lipca 2013 roku W ramach swoich obowiązków pracowniczych - stosunku pracy ze Spółdzielnią. A zatem z tej przyczyny nie można uznać aby świadczyły pracę na rzecz Szpitala. Zawarcie umowy na wykonywanie usług sprzątania z (...) Sp. z o.o. nie ma istotnego znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. Nie można mówić o nawiązaniu stosunku pracy pomiędzy powódkami a Szpitalem z uwagi na sprzątanie przez nie szpitala w dniu 1 sierpnia 2013 roku do godziny 11.00. Z zeznań powódki J. L. / karta 668-669/ wynika, że powódki stawiły się do pracy 1 sierpnia 2013 roku na polecenie swojej brygadzistki - to jest pracownicy Spółdzielni, która czuła się zobowiązana do zadbania o obsługę sprzątającą. Polecenia takiego powódki nie otrzymały od pozwanego Szpitala. Powódki stawiły się 1 sierpnia 2013 roku w gabinecie I. W. - pielęgniarki epidemiologicznej, która nadzorowała pracę powódek z ramienia Szpitala. Z jej zeznań w charakterze świadka /karta 638/ wynika, że poinformowała powódki, iż nie są pracownicami Szpitala i usługi sprzątania będzie wykonywała inna firma. Skierowała powódki na spotkanie z zarządem. Na spotkaniu tym powódki dowiedziały się, że Szpital nie uważa się za ich pracodawcę oraz, że nie ma podstaw aby dalej świadczyły pracę. Szpital proponował pomoc prawną i skierowanie sprawy do sądu - zeznania J. L. /karta 669/. Zatem świadczenie pracy przez powódki w dniu 1 sierpnia 2013 roku do godziny 11.00 odbyło się wbrew woli Szpitala - co wyraźnie powódkom zakomunikowano. W tej sytuacji nie można uznać aby powódki świadczyły pracę na rzecz Szpitala, ewentualnie aby został nawiązany ze Szpitalem nowy stosunek pracy.

Kolejny zarzut apelacji dotyczył nieprawidłowego ustalenie przez Sąd Rejonowy, że sprzęt, którym posługiwała się pozwana Spółdzielnia przy wykonywaniu usługi utrzymania czystości nie stanowił własności pozwanego Szpitala. Sąd Rejonowy w części poświęconej rozważaniom prawnym zawarł stwierdzenia, że sprzęt, którym dotychczas wykonywały pracę powódki nie był własnością pozwanego Szpitala lecz powiatu (...). Ustalenia takiego Sąd Rejonowy dokonał na podstawie umowy dzierżawy /karta 218 i następne/. Zarzut ten jest słuszny. Na karcie 218 akt sprawy znajduje się umowa dzierżawy numer GM. 9.2012 z 15 marca 2012 roku. Jest to umowa zawarta pomiędzy powiatem (...) i (...) S.A. w T.. W § 1 wskazano, że wydzierżawiający oświadcza, iż jest właścicielem ruchomości szczegółowo określonych w protokole zdawczo-odbiorczym stanowiącym załącznik do umowy. Zgodnie z § 2 wydzierżawiający oddał dzierżawcy w dzierżawę ruchomości o których mowa w § 1 w celu korzystania z nich przy udzielaniu przez dzierżawcę świadczeń zdrowotnych - zgodnie z § 7 umowa została zawarta na czas określony od 1 stycznia 2012 roku do 31 grudnia 2012 roku. Następnie aneksem numer (...) z 16 listopada 2012 roku postanowiono, że umowę dzierżawcy przedłuża się do 31 grudnia 2013 roku /karta 221/. W aktach znajduje się także protokół zdawczo-odbiorczy /karta 223/. Zgodnie z tym protokołem przedmiot przekazania został wymieniony w załącznikach od 1 do 7. Załączniki te nie zostały złożone do akt. Zatem na podstawie tego materiału dowodowego znajdującego się w aktach nie można ustalić, że sprzęt za pomocą którego wykonywały pracę powódki był sprzętem wydzierżawionym przez powiat (...) albowiem brak załączników, w którym sprzęt ten byłby wymieniony. Równocześnie w aktach znajduje się protokół przekazania sprzętu w nieodpłatne użytkowanie spisany 29 lipca 2010 roku pomiędzy pozwanym Szpitalem i pozwaną Spółdzielnią. Zgodnie z § 1 protokołu Szpital oddał Spółdzielni w nieodpłatne użytkowanie sprzęt ujęty w załączniku nr 1. Nadto pozwany Szpital oświadczył, że przekazywany sprzęt stanowi jako własność /karta 358/. W załączniku stanowiącym spis z natury wymieniono sprzęt, którym pracowały powódki. Z protokołu zdawczo - odbiorczego /karta 367/ wynika, że 1 sierpnia 2013 roku sprzęt został przekazany pozwanemu Szpitalowi przez pozwaną Spółdzielnię. Z powyższych dokumentów wynika, że powódki wykonywały pracę za pomocą sprzętu należącego do pozwanego Szpitala. Z faktów tych jednak nie wynika aby pozwany Szpital przejął zdania w zakresie utrzymania czystości i przejął powódki w trybie art. 23 ¹ § 1 k.p.. Sprzęt służący do sprzątania został zwrócony Szpitalowi po zakończeniu umowy o kompleksowe usługi sprzątania z 28 czerwca 2010 roku - zgodnie z tą umową.

Uzasadniony jest kolejny zarzut apelacji dotyczący nieprawidłowego ustalenia, iż zawarcie aneksu do umowy z 28 czerwca 2010 nastąpiło bez zgody (...) Szpitala (...) imienia H. w likwidacji. Istotnie wyrażenie takiej zgody wynika z zeznań świadków, w szczególności B. A.. Jak już zaznaczono wyżej (...) S.A. w T. przystąpił do wykonywania umowy z 28 czerwca 2010 roku. Umowy tej nie wykonywał (...) Szpital (...) imienia H. – nie prowadził on już działalności leczniczej zatem sprzątane były pomieszczenia wykorzystywane do działalności leczniczej przez pozwany Szpital. (...) im. H. nie płacił za faktury wystawiane przez pozwaną Spółdzielnię. Świadczy to o wyrażeniu zgody przez (...) im. H. na zawarcie aneksu z 30 czerwca 2010 roku.

Słuszny był także zarzut naruszenia prawa materialnego, a to przepisu art. 521 § 1 k.c. Zgodnie z tym przepisem jeżeli skuteczność umowy o przejęcie długu zależy od zgody dłużnika, a dłużnik zgody nie wraził umowę uważa się za niezawartą. Z kolei zgodnie z art. 522 k.c. umowa o przejęcie długu powinna być pod nieważnością zawarta na piśmie, to samo dotyczy zgody wierzyciela na przejęcie. Słusznie zatem powódki zarzucają, że zgoda dłużnika nie musi być w formie pisemnej. Zgodnie z przepisem art. 60 k.c. wola osoby dokonującej czynności prawnej może być wyrażona przez każde zachowanie się tej osoby, które ujawnia jej wolę w sposób dostateczny.

Także ostatni zarzut apelacji jest uzasadniony. Z jednej strony Sąd Rejonowy wskazał, że umowy o pracę powódek nie zostały rozwiązane. Z drugiej strony poddał, że powódkom należałyby się od pozwanej Spółdzielni odszkodowania za okres wypowiedzenia oraz odprawy z tytułu zwolnień grupowych. Słusznie powódki zauważyły w apelacji, że skoro ich umowy o pracę nie uległy rozwiązaniu to brak jakichkolwiek podstaw do żądania odszkodowania za okres wypowiedzenia oraz odpraw z tytułu zwolnień grupowych albowiem przesłanką do uwzględnienia takich roszczeń i warunkiem koniecznym jest wypowiedzenie umowy o pracę - co w niniejszej sprawie nie miało miejsca. Sąd Rejonowy w uzasadnieniu wyroku użył określenia, że „powódki zostały porzucone przez pracodawcę”. W dalszych rozważaniach podkreślał, że stosunek pracy pomiędzy powódkami i Spółdzielnią trwał i nie został rozwiązany. O „porzuceniu pracowników przez pracodawcę” wspomniał Sąd Najwyższy w wyroku z 9 marca 2013 roku, II PK 323/12. Sprawa rozpoznawana przez Sąd Najwyższy dotyczyła pracowników, którzy zostali przejęci w trybie art. 23 ¹ § 1 k.p. przez Stocznię S.A. od Stoczni Sp. z o.o. (...) Stocznia S.A. złożyła oświadczenie o uchyleniu się od skutków umowy o nabyciu części przedsiębiorstwa od Stoczni Sp. z o.o. Jednocześnie uznała, że przejęci pracownicy nie są już jej pracownikami i, że zostali ponownie przekazani do Stoczni Sp. z o.o. Pracownicy stawiali się jednak w dotychczasowym miejscu pracy, wykonywali czynności porządkowe i dozorowali mienie. Sąd Najwyższy zaakceptował stanowisko sądów I i II instancji orzekających w sprawie, że faktyczne porzucenie zakładu i przejętych zatrudnionych, którzy nadal wykonywali obowiązki, nie zwalnia firmy z odpowiedzialności za zobowiązania wynikające ze stosunku pracy. W ocenie Sądu Najwyższego Stocznia S.A. pomimo porzucenia pracowników była zobowiązana do zapłaty na ich rzecz wynagrodzenia na podstawie art. 81 § 1 k.p. Sąd Okręgowy podziela ten pogląd. Zacytowane orzeczenie potwierdza prawidłowość uznania, że „porzucenie pracowników” w okolicznościach sprawy nie prowadzi do rozwiązania stosunków pracy.

Reasumując apelacja powódek w części dotyczącej rozstrzygnięcia wobec pozwanego (...) S.A. w T. była nieuzasadniona albowiem powódki nie stały się pracownicami tego pozwanego. Apelacja była natomiast zasadna w części skierowanej przeciwko rozstrzygnięciu wobec pozwanej Spółdzielni (...) w K..

Powódki domagały się ustalenia że pomiędzy nimi i Spółdzielnią (...) w K. w okresie od 31 lipca 2013 roku do 31 sierpnia 2013 roku istniał stosunek pracy. Żądanie to było uzasadnione, a rozstrzygnięcie zostało oparte na podstawie art. 189 k.p.c. Warunkiem uwzględnienia takiego powództwa jest istnienie interesu prawnego w ustaleniu. W ocenie Sądu Okręgowego powódki miały taki interes albowiem istnieje on zawsze, kiedy występuje niepewność co do istnienia stosunku pracy. W niniejszej sprawie strona pozwana zaprzeczała istnieniu stosunku pracy. Zatem słusznie powódki domagały się rozstrzygnięcia tej kwestii w drodze postępowania przed sądem. Istnienie interesu prawnego w żądaniu ustalenia stosunku pracy jest ugruntowane w orzecznictwie. W ten sposób wypowiedział się Sąd Najwyższy w wyroku z 1 lipca 1999 roku, I PKN 133/99; w wyroku z 17 listopada 2013 roku, I PKN 107/13; w wyroku z 10 lipca 2014 roku, II PK 250/13; w wyroku z 5 czerwca 2014 roku , I PK 311/13. W ocenie Sądu fakt, że powódki wystąpiły także z roszczeniami o wynagrodzenie nie wyklucza uwzględnienia apelacji i powództwa w zakresie ustalenia istnienia stosunku pracy ponieważ ustalenie zapewnia dalej idącą ochronę niż zasądzenie świadczenia – tak Sąd Najwyższy w wyroku z 10 kwietnia 2014 roku, II PK 179/13.

W pkt I.2 wyroku Sąd Okręgowy zasądził od Spółdzielni (...) w K. na rzecz powódek kwoty żądane tytułem wynagrodzenia za 31 lipca 2013 roku na podstawie art. 80 k.p. oraz wynagrodzenie za czas pozostawania bez pracy za okres od 1 sierpnia 2013 roku do 31 sierpnia 2013 roku na podstawie art. 81 § 1 k.p. Żądania powódek zostały uwzględnione w całości. Strona pozwana nie kwestionowała wysokości żądań, zaś z akt osobowych wynikało, że powódki otrzymywały wynagrodzenie w wysokości 1.600 zł miesięcznie.

Wyrok w pkt. I został wydany na podstawie art. 386 § 1 k.p.c. Natomiast w pkt II orzeczono na podstawie art. 385 k.p.c. oddalając apelację co do pozwanego (...) S.A. w T..

Apelacja Spółdzielni (...) w K. została odrzucona na podstawie art. 373 k.p.c. w zw. z art. 370 k.p.c. Pozwana Spółdzielnia wygrała postępowanie przed Sądem I instancji i nie miała interesu w zaskarżeniu wyroku, a jego istnienie jest przesłanką dopuszczalności środka zaskarżenia. Początkowo Spółdzielnia występowała w procesie w charakterze interwenienta ubocznego. W toku procesu powódki wniosły o jej dopozwanie / karta 4/. Uwzględniając ten wniosek Sąd Rejonowy na podstawie art. 194 § 1 k.p.c. wezwał Spółdzielnię do udziału w sprawie w charakterze pozwanej / karta 5/. Powódki skorzystały z procesowego uprawnienia polegającego na możliwości dopozwania. W niniejszej sprawie nie ma mowy o wadliwym dpopozwaniu.

Zgodnie z przepisem art. 378 § 1 k.p.c. Sąd drugiej instancji rozpoznaje sprawę w granicach apelacji; w granicach zaskarżenia bierze jednak z urzędu pod uwagę nieważność postępowania. Sprawa niniejsza toczyła się z udziałem prokuratora. Wyrok Sądu Rejonowego zapadł 10 grudnia 2014 roku po rozprawi przeprowadzonej tego samego dnia. Na rozprawie tej nie był obecny prokurator, nie był o niej zawiadomiony - nie wysłano zawiadomienia i nie był obecny na poprzedniej rozprawie 13 października 2014 roku. Zgodnie zaś z przepisem art. 60 § 1 k.p.c. prokuratorowi należy doręczać zawiadomienia o terminach i posiedzeniach. Pomimo tego w sprawie nie doszło do nieważności postępowania albowiem uchybienie tego rodzaju nie pozbawia stron możności obrony swych praw – tak Sąd Najwyższy w wyroku z 30 stycznia 1967 roku, II PR 284/66. Zaznaczyć należy, że prokurator nie jest stroną postępowania cywilnego, jest jego uczestnikiem nie związanym z żadną ze stron.

W pkt IV wyroku orzeczono na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych / Dz.U. z 2010r. nr 90, poz. 594 ze zm./. W sprawie niniejszej powódki były współuczestniczkami formalnymi zatem zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy o k.s. sprawa każdej z nich podlegała oddzielnej opłacie od pozwu. Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o k.s. opłata stanowi 5% wartości przedmiotu sporu. Zgodnie z art. 21 k.p.c. jeżeli powód dochodzi kilku roszczeń zlicza się ich wartość. Powódki dochodziły wynagrodzenia i wartość przedmiotu sporu co do tego roszczenia stanowiła podana kwota – art. 19 § 1 k.p.c. Powódki domagały się także ustalenia istnienia stosunku pracy za okres od 31 lipca 2013 roku do 31 sierpnia 2013 roku. Każda z nich była zatrudniona na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Zgodnie z przepisem art. 23 ¹ k.p.c. w sprawach o roszczenia pracowników dotyczące istnienia stosunku pracy wartość przedmiotu sporu stanowi przy umowach na czas nieokreślony wartość wynagrodzenia za pracę za okres jednego roku.

W związku z powyższym wartość przedmiotu sporu i opłata od pozwu w sprawie każdej z powódek przedstawiała się następująco:

- K. K. : 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- J. L.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- I. M. : 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- B. M.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- K. N. : 775 + ( 1.600 x 12) = 19.975 - z tego 5% to 999

- J. O.: 1.600 x 12 = 19.200 – z tego 5% to 960 zł

- M. O.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- D. P. (1): 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- Z. P.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- D. P. (2): 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- B. P.: 671 + (1.600 x 12) = 19.875 – z tego 5 % to 994

- I. S.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- G. S.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- E. T.: 1.600 x 12 = 19.200 z tego 5 % to 960

- D. T.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- A. Z.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- M. Z.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043

- W. Z.: 1.651,61 + ( 1.600 x 12 ) = 20.851,61 - z tego 5% to 1.043.

W konsekwencji opłata wyniosła 18.515 zł.

Pozwana Spółdzielnia (...) w K. była stroną przegrywającą i w tej sytuacji miała obowiązek zwrotu kosztów procesu zgodnie z art. 98 § 1 k.p.c. na rzecz powódek o czym orzeczono w pkt V wyroku. Zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu / Dz.U. z 2013r., poz. 461 / wynagrodzenie adwokata w sprawie o ustalenie stosunku pracy wynosi 60 zł, a zgodnie z § 12 ust. 1 pkt 2 tego rozporządzenia w sprawie o wynagrodzenie stanowi 75% stawki obliczonej zgodnie z § 6 od wartości wynagrodzenia będącego przedmiotem sprawy. Z kolei według § 13 ust. 1 pkt 1 wynagrodzenie adwokata za prowadzenie sprawy przed sądem okręgowym w postępowaniu apelacyjnym wynosi 50% stawki minimalnej, nie mniej niż 60 zł. Ponadto każda z powódek uiściła opłatę od apelacji w kwocie 30 zł, która także podlegała zwrotowi przez przegrywającą pozwaną.

W przypadku powódek koszty procesu wyniosły:

- K. K. : 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- J. L.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- I. M. : 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- B. M.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- K. N. : 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 135 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 67,50 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 325,50 zł

- J. O.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) = 150 zł

- M. O.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- D. P. (1): 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- Z. P.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- D. P. (2): 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- B. P.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 135 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 67,50 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 325,50 zł

- I. S.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- G. S.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- E. T.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) = 150 zł

- D. T.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- A. Z.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- M. Z.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł

- W. Z.: 60 zł (ustalenie przed I instancją) + 60 zł (ustalenie przed II instancją) + 30 zł (opłata od apelacji) + 450 zł (wynagrodzenie przed I instancją) + 225 zł (wynagrodzenie przed II instancją) = 825 zł.

W pkt VI na podstawie przepisów powołanych w uzasadnieniu do pkt V wyroku zasądzono koszty zastępstwa procesowego za II instancję na rzecz (...) S.A. w T. od Spółdzielni (...) w K. ponieważ apelacja pozwanej Spółdzielni została odrzucona zatem Spółdzielnia była stroną przegrywającą, a Szpital wniósł o zasądzenie kosztów zastępstwa procesowego za II instancję na jego rzecz. Wynagrodzenie pełnomocnika wyniosło : 1080 zł ( 18 x 60 za ustalenie) + 3.150 zł (14 x 225 za wynagrodzenie) + 135 ( 2 x 67,50 za wynagrodzenie) = 4.365 zł.

Pełnomocnik pozwanego Szpitala oświadczył, że nie wnosi o obciążanie powódek kosztami zastępstwa procesowego i sąd nie orzekł o tych kosztach.

(-) SSO Joanna Smycz (-) SSO Jolanta Łanowy (-) SSO Patrycja Bogacińska-Piątek

Sędzia Przewodniczący Sędzia