Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 26 stycznia 2016 r. Zakład Ubezpieczeń Społecznych I Oddział
w Ł. odmówił P. B. prawa do świadczenia przedemerytalnego wskazując, że ubezpieczony nie udokumentował 40 lat okresów składkowych i nieskładkowych (a jedynie 39 lat, 5 miesięcy i 28 dni, w tym 39 lat, 5 miesięcy i 8 dni okresów składkowych oraz 20 dni okresów nieskładkowych). Organ rentowy podniósł, że wnioskodawca nie nabył prawa do spornego świadczenia mimo posiadania okresu uprawniającego do emerytury 39 lat licząc do dnia 31 grudnia 2014 roku, ponieważ likwidacja działalności przez pracodawcę wnioskodawcy nastąpiła z dniem 30 czerwca 2015 roku, zaś rozwiązanie z ubezpieczonym umowy o pracę - z dniem 31 maja 2015 roku. /decyzja – k. 41-42 akt ZUS/

W dniu 7 marca 2016 roku P. B. odwołał się od powyższej decyzji wnosząc o zmianę jej zmianę i przyznanie świadczenia przedemerytalnego oraz o zasądzenie kosztów postępowania w tym kosztów zastępstwa adwokackiego według norm przepisanych. Podał, że ostatni jego pracodawca (będący osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą) trwale i zupełnie zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i wyrejestrował tę działalność z rejestru, co stanowiło przyczynę rozwiązania z nim umowy o pracę w oparciu o przepis art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych. Argumentował, że likwidacja pracodawcy zwykle związane jest z pewnym upływem czasu a decyzje kadrowe z tym związane mogą skutkować redukcją zatrudnienia na długo przed zakończeniem procesu likwidacji zakładu pracy. /odwołanie – k. 2-6/

Odpowiadając na odwołanie pismem z dnia 6 kwietnia 2016 roku organ rentowy wniósł o jego oddalenie podtrzymując argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji. /odpowiedź na odwołanie - k. 18/

Sąd Okręgowy ustalił następujący stan faktyczny:

P. B. urodził się w dniu (...). /bezsporne /

Ostatnio - od dnia 5 grudnia 2008 roku był zatrudniony u K. J. na stanowisku pracownika obsługi klienta/sprzedawcy (tj. prowadzenie sprzedaży produktów naftowych, artykułów spożywczych i innych artykułów będących własnością (...) S.A.) w pełnym wymiarze czasu pracy, początkowo na podstawie umowy o pracę na czas określony, a od 1 stycznia 2012 roku - na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. Jako miejsce wykonywania pracy wskazano O., ul. (...) (stacja paliw nr 551).

Uprzednio u tego samego pracodawcy był zatrudniony od 1 marca 2006 r. do 28 lutego 2007 r. na stanowisku pracownika obsługi klienta (stosunek pracy ustał wskutek wygaśnięcia umowy o pracę), następnie w okresie od 1 marca 2007 r. do 31 marca 2008 r. był zarejestrowany jako bezrobotny (pracodawca przeprowadzał wówczas remont stacji paliw), a w okresie od 3 kwietnia 2008 r. do 24 listopada 2008 r. u innych podmiotów.

/umowa o pracę – k. 14 oraz k. 12 akt ZUS, świadectwa pracy k. 7 – 9 akt ZUS, świadectwo pracy – k. 16 oraz k. 10 akt ZUS, informacja dotycząca okresów składkowych i nieskładkowych k. 4 – 5 akt ZUS, zaświadczenie o statusie bezrobotnego k. 13 akt ZUS, zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49 – płyta CD k. 30, zeznania świadka A. B. 00:30:21-00:35:07 – płyta CD k. 30, zeznania wnioskodawcy 00:39:34-00:39:48 w zw. z 00:02:09-00:07:44 – płyta CD k. 30/

K. J. prowadził działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej od 1 listopada 1999 roku. Jako główne miejsce wykonywania działalności wskazano: B. (...), G., a dodatkowe: ul. (...), O.. Przeważającą działalnością gospodarczą firmy była sprzedaż detaliczna paliw do pojazdów silnikowych na stacjach paliw. W ramach działalności K. J. prowadził Stację paliw nr 551 przy ul. (...) w O.. Przestrzeń handlową przeznaczoną do prowadzenia stacji paliw początkowo jako ajent wynajmował od (...) S.A., następnie współpracował z (...) S.A. jako prowadzący stację na podstawie umowy o prowadzenie stacji za wynagrodzeniem. /wpis do (...) k. 9 oraz k. 36 akt ZUS, zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49 – płyta CD k. 30, zeznania świadka A. B. 00:30:21-00:35:07 – płyta CD k. 30, zeznania wnioskodawcy 00:39:34-00:39:48 w zw. z 00:02:09-00:07:44 – płyta CD k. 30/

Całe wyposażenie stacji było własnością (...) S.A. / zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49 – płyta CD k. 30/

W 2015 roku zatrudniał 7 pracowników, którym wypłacał wynagrodzenie ze środków przekazanych przez (...) S.A. / zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49 – płyta CD k. 30, zeznania wnioskodawcy 00:39:34-00:39:48 w zw. z 00:02:09-00:07:44 – płyta CD k. 30/

Na początku 2015 roku - ze względu na sytuacją osobistą, rodzinną i zdrowotną - K. J. podjął decyzję o likwidacji działalności gospodarczej, o czym poinformował wszystkich pracowników. / zeznania świadka K. J. 00:22:49- 00:24:47 – płyta CD k. 30, zeznania świadka A. B. 00:30:21-00:35:07, 00:35:07-00:36:25, 00:36:25 - 00:37:43 – płyta CD k. 30, zeznania wnioskodawcy 00:39:34-00:39:48 w zw. z 00:07:44 – 00:12:00 – płyta CD k. 30/

Na początku lutego 2015 roku złożył (...) S.A. oświadczenie o rozwiązaniu umowy o prowadzenie stacji z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia. Następnie, na podstawie ustnego porozumienia między tymi podmiotami, rozwiązano umowę o prowadzenie stacji z końcem czerwca 2015 r. /zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49, 00:24:47 – 00:29:29 – płyta CD k. 30/

W dniu 28 lutego 2015 roku K. J. wręczył wnioskodawcy oświadczenie o rozwiązaniu umowy o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia. Jako przyczynę rozwiązania umowy o pracę wskazano inne przyczyny niedotyczące pracowników (art. 36 ¹ k.p.). /pismo rozwiązujące umowę o pracę – k. 15 oraz k. 11 akt ZUS/

W świadectwie pracy z dnia 1 czerwca 2015 roku wystawionym przez K. J. jako przyczynę ustania stosunku pracy wskazano rozwiązanie umowy o pracę przez pracodawcę za wypowiedzeniem na podstawie art. 30 § 1 pkt 2 k.p. /świadectwo pracy – k. 16 oraz k. 10 akt ZUS/

K. J. planował zamknięcie działalności z końcem maja 2015 roku, jednakże z uwagi na konieczność znalezienia przez (...) S.A. nowego ajenta/prowadzącego stację czynności tej dokonał w kolejnym miesiącu. (...) musiała zachować ciągłość pracy do momentu przejęcia jej przez nowy podmiot. / zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49 – płyta CD k. 30/

Pracodawca wnioskodawcy rozwiązał umowy o pracę ze wszystkimi zatrudnionymi u niego pracownikami. Z końcem maja 2015 roku rozwiązały się umowy o pracę z dwoma pracownikami (w tym z wnioskodawcą), a z końcem czerwca 2015 roku - z pozostałymi pięcioma pracownikami. Wypowiedzenia wręczano pracownikom w różnych terminach w zależności od długości okresu wypowiedzenia, ostatnim pracownikom - pod koniec maja 2015 roku (z zachowaniem jednomiesięcznego okresu wypowiedzenia). Przyczyną rozwiązania umów o pracę była likwidacja pracodawcy. / zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49, 00:24:47-00:29:29 – płyta CD k. 30, zeznania świadka A. B. 00:30:21-00:35:07, 00:35:07-00:36:25, 00:36:25 - 00:37:43 – płyta CD k. 30, zeznania wnioskodawcy 00:39:34-00:39:48 w zw. z 00:07:44 – 00:12:00 – płyta CD k. 30/

K. J. zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej z dniem 30 czerwca 2015 roku. W dniu 1 lipca 2015 roku wykreślono wpis prowadzonej przez niego działalności z rejestru. /wpis do (...) k. 9, zeznania świadka K. J. 00:22:49- 00:24:47 – płyta CD k. 30/

Zamknął wówczas całkowicie prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą. Dotychczas wynajmowana przez niego stacja paliw została przejęta pod koniec czerwca 2015 roku, po wygraniu konkursu, przez A. Z. będącą jednym z dotychczasowych pracowników K. J.. Cały majątek stacji został przekazany w ramach inwentaryzacji tej osobie. Wnioskodawca nie otrzymał propozycji zatrudnienia u tej osoby. / zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49, 00:22:49- 00:24:47, 00:29:29-00:29:50, 00:29:50 - 00:30:21 – płyta CD k. 30, zeznania świadka A. B. 00:30:21-00:35:07 – płyta CD k. 30, zeznania wnioskodawcy 00:39:34-00:39:48 w zw. z 00:02:09-00:07:44, 00:77:44-00:12:00 – płyta CD k. 30/

K. J. nie wznowił prowadzonej działalności gospodarczej. / zeznania świadka K. J. 00:16:13-00:22:49 – płyta CD k. 30, zeznania świadka A. B. 00:30:21-00:35:07 – płyta CD k. 30/

Od dnia 1 czerwca 2015 roku P. B. jest zarejestrowany w Powiatowym Urzędzie Pracy w Ł. jako bezrobotny. W dniu 27 listopada 2015 r. upłynął 180-dniowy okres pobierania przez niego zasiłku dla bezrobotnych. Dokument poświadczający 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych urząd pracy wystawił w dniu 1 grudnia 2015 r. Wnioskodawca nie odmówił bez uzasadnionej przyczyny propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej bądź zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych. /zaświadczenie k. 13 akt ZUS/

Na dzień 31 grudnia 2014 roku P. B. legitymował się stażem ubezpieczeniowym w wymiarze 39 lat i 28 dni. /bezsporne /

W dniu 2 grudnia 2015 roku wnioskodawca złożył wniosek o przyznanie prawa do świadczenia przedemerytalnego. / wniosek o świadczenie przedemerytalne – k 1-3 akt ZUS/

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie powołanych dowodów z dokumentów, których prawdziwości żadna ze stron nie kwestionowała, jak i na podstawie zeznań świadków K. J. i A. B., korespondujących z przesłuchaniem wnioskodawcy. Dowody te pozostają ze sobą w logicznym związku, są spójne i wzajemnie się uzupełniają. Dlatego też Sąd nie znalazł podstaw do kwestionowania ich wiarygodności.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Odwołanie jest zasadne.

Zgodnie z brzmieniem art.2 ust.1 pkt 5 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 roku o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz. U. z 2013 r., poz. 170 ze zm.) prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiada okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 35 lat dla kobiet i 40 lat dla mężczyzn.

Poza sporem w sprawie pozostaje okoliczność, że wnioskodawca nie spełnił warunku wymaganego stażu ubezpieczeniowego do dnia rozwiązania stosunku pracy w wymiarze 40 lat, zatem przepis art.2 ust.1 pkt 5 cytowanej ustawy nie ma w niniejszym stanie faktycznym zastosowania.

W myśl jednak przepisu art.2 ust.1 pkt 6 ustawy prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje także osobie, która do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy lub stosunku służbowego, z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy, u którego była zatrudniona lub pozostawała w stosunku służbowym przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Z kolei zgodnie z treścią art.2 ust.3 ustawy świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie określonej w ust.1 po upływie co najmniej 180 dni pobierania zasiłku dla bezrobotnych, o którym mowa w ustawie o promocji zatrudnienia, jeżeli osoba ta spełnia łącznie następujące warunki:

1)  nadal jest zarejestrowana jako bezrobotna;

2)  w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej, w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia, albo zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych;

3)  złoży wniosek o przyznanie świadczenia przedemerytalnego w terminie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 180-dniowy okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych.

Osoba ubiegająca się o świadczenie przedemerytalne musi spełniać łącznie przesłanki wymienione w art.2 ust. 1 i wymienione w art.2 ust.3.

Na podstawie art.5 ust.1 ustawy o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych z dnia 17 grudnia 1998 r. (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r. poz. 887 ze zm.) przy ustalaniu prawa do emerytury i renty i obliczaniu ich wysokości uwzględnia się, z zastrzeżeniem ust. 2-5, następujące okresy:

1)  składkowe, o których mowa w art. 6;

2)  nieskładkowe, o których mowa w art. 7.

W rozpoznawanej sprawie wnioskodawca spełnił warunek wymaganego stażu ubezpieczeniowego do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązaniu stosunku pracy w wymiarze 39 lat (art.2 ust.1 pkt 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych).

Bezspornym jest także, że spełniła pozostałe warunki wymienione w art.2 ust.3, jak i warunek w postaci zatrudnienia w wymiarze co najmniej 6 miesięcy u ostatniego pracodawcy.

Spór dotyczył zatem tego czy stosunek pracy z tym pracodawcą został rozwiązany z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (art.2 ust.1 pkt 6 cyt. ustawy).

Wnioskodawca domagał się uznania, że stosunek pracy łączący go z K. J. został rozwiązany z powodu likwidacji pracodawcy. Organ rentowy kwestionował powyższe z uwagi na rozbieżność czasową pomiędzy rozwiązaniem umowy o pracę a likwidacją działalności gospodarczej pracodawcy w wymiarze jednego miesiąca.

Sąd rozpoznający przedmiotową sprawę w stoi na stanowisku, że likwidacja pracodawcy jest pewnym procesem, zwykle rozciągniętym w czasie. Stąd też na gruncie art.2 ust.1 pkt 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych nie można rozumieć tego pojęcia poprzez stwierdzenie faktycznego, jak i prawnego unicestwienia pracodawcy (osoby fizycznej). Odmienna wykładnia wykluczałaby możliwość rozwiązania z pracownikiem stosunku pracy z uwagi na brak do tego uprawnionego podmiotu, a przecież likwidacja pracodawcy nie jest zdarzeniem powodującym wygaśnięcie umowy o pracę. Likwidacja pracodawcy, w rozumieniu art.2 ust.1 pkt 1 cytowanej ustawy o świadczeniach przedemerytalnych obejmuje także osobę fizyczną, która w sposób formalny i trwały zaprzestała prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej. Podobne stanowisko zajmuje Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 22 kwietnia 2015 r. (sygn. akt II UK 185/14, opubl. Legalis nr 1242203)

Zagadnienie związane z pojęciem likwidacji pracodawcy, w przypadku gdy status ten przysługuje osobie fizycznej wymaga ustalenia definicji pracodawcy. Znajduje ona normatywne odzwierciedlenie w treści art.3 k.p., który stanowi, że pracodawcą jest jednostka organizacyjna, choćby nie posiadała osobowości prawnej, a także osoba fizyczna, jeżeli zatrudniają one pracowników. Jak wiadomo, pojęcie pracodawcy zostało wprowadzone do k.p. przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 2 lutego 1996 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U. z 1996 r. Nr 24, poz. 110) z dniem 2 czerwca 1996 r. i do tej pory stanowiło przedmiot licznych wypowiedzi judykatury (por. wyroki Sądu Najwyższego z dnia: 19 września 1996 r., I PRN 101/95, OSNP 1997 nr 7, poz. 112; 19 grudnia 1997 r., I PKN 448/97, 18 lutego 1998 r., II UKN 525/97, OSP 1999 nr 7 - 8, poz. 130; 20 października 1998 r., I PKN 390/98, Wspólnota 2000 nr (...), poz. 19; 22 sierpnia 2003 r., I PK 284/02, 4 listopada 2004 r., I PK 25/04, 18 października 2011 r., III UK 22/11, OSNP 2012 nr 21-22, poz. 266; 18 września 2013 r., II PK 4/13, oraz uchwała Sądu Najwyższego z dnia 3 sierpnia 2007 r., I PZP 7/07, OSNP 2008 nr 5 - 6, poz. 55).

Równolegle w doktrynie poszukiwano odpowiedzi na pytanie o konstytutywne cechy podmiotu zatrudniającego (por. Z. Hajn, Pojęcie pracodawcy po nowelizacji Kodeksu pracy, cz. 1, PiZS 1997 r. Nr 5 oraz cz. 2, PiZS 1997 r. Nr 6; K. Jaśkowski, E. Maniewska, Kodeks pracy. Komentarz, Kraków 2003 r.; M. Gersdorf, Jeszcze w sprawie sporu o pojęcie pracodawcy, PiZS 1997 r. Nr 2, s. 35).

Wykładnia językowa art.3 k.p. pozwala z kolei na sformułowanie tezy, iż za pracodawcę uważa się osobę fizyczną, o ile zatrudnia pracowników (pracownika). Likwidacja pracodawcy będącego osobą fizyczną ma miejsce w razie przeprowadzenia we właściwym trybie i przez uprawnione podmioty określonego postępowania.

Trafnie ilustruje omawiane zagadnienie wyrok Sądu Najwyższego z dnia 3 grudnia 2009 r., II PK 147/09, zgodnie z którym likwidacja pracodawcy nie jest przez przepisy Kodeksu pracy szczególnie uregulowana, lecz przez różne przepisy prawa w zależności od formy prawnej pracodawcy - pociąga to za sobą zróżnicowanie w zakresie form, przesłanek i trybu jej przeprowadzenia. Miarą powyższych rozważań jest stwierdzenie, że likwidacja pracodawcy, w rozumieniu art.2 ust.1 pkt 1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych (t.j. Dz.U. z 2013 r. poz. 170), obejmuje także osobę fizyczną, która w sposób formalny i trwały zaprzestała prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

W ocenie Sądu rozpoznającego przedmiotową sprawę w przypadku osoby fizycznej, prowadzącej działalność gospodarczą, uzewnętrznieniem tego procesu jest formalny stan związany z wyrejestrowaniem działalności w organie ewidencyjnym oraz faktyczne i trwałe zakończenie prowadzonej działalności, które stosownie do okoliczności faktycznych, może przejawiać się wyprzedażą przedmiotów służących jej prowadzeniu, w wyniku czego nie jest w stanie dalej zatrudniać pracowników z uwagi na brak substratu majątkowego, związanego z dotychczasowym zatrudnieniem. (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 września 2001 r., I PKN 830/00, OSNP 2003 nr 15, poz. 355).

Przenosząc powyższe rozważania na grunt przedmiotowej sprawy stwierdzić należy, że zgromadzony w sprawie materiał dowodowy potwierdził w sposób niebudzący żadnych wątpliwości, że rozwiązanie stosunku pracy z P. B. nastąpiło wskutek likwidacji pracodawcy. Do takich twierdzeń uprawnia przede wszystkim treść zeznań byłego pracodawcy ubezpieczonego K. J. przesłuchanego w charakterze świadka. Z zeznań tych jednoznacznie bowiem wynika, że powodem dla którego zakończył stosunek pracy z wnioskodawcą była wyłącznie likwidacja prowadzonej działalności związana z jego sytuacją osobistą, rodzinną i zdrowotną.

Z ustaleń Sądu wynika także, że K. J. rozwiązał umowy o pracę ze wszystkimi swoimi pracownikami, a przyczyną rozwiązania tych umów była likwidacja pracodawcy. Z niezakwestionowanych zeznań K. J. wynika wprost, że decyzję o zaprzestaniu prowadzenia działalności podjął już na początku 2015 roku, o czym poinformował wszystkich pracowników, a z końcem czerwca 2015 roku została rozwiązana łącząca go z (...) S.A. umowa o prowadzenie stacji, a także że w ciągu miesiąca po rozwiązaniu umowy o pracę z wnioskodawcą faktycznie i całkowicie zaprzestał prowadzenia działalności gospodarczej i dokonał jej wyrejestrowania z ewidencji działalności gospodarczej, co zostało potwierdzone wykreśleniem wpisu z (...).

Ustalenia Sądu dowiodły także, że dotychczas wynajmowana przez K. J. stacja paliw została przejęta pod koniec czerwca 2015 roku, po wygraniu konkursu, przez inny podmiot (prowadzący stację), a cały majątek stacji został przekazany w ramach inwentaryzacji temu podmiotowi.

Z ustaleń wynika zatem, że rzeczywistą przyczyną rozwiązania umowy o pracę z wnioskodawcą za wypowiedzeniem na podstawie art. 30 § 1 pkt. 2 k.p. była likwidacja pracodawcy (choć w oświadczeniu o rozwiązaniu umowy o pracę wskazano przyczyny niedotyczące pracowników).

W świetle powyższych rozważań nie ulega natomiast wątpliwości, że likwidacja pracodawcy obejmuje także osobę fizyczną, która w sposób formalny i trwały zaprzestała prowadzenia pozarolniczej działalności gospodarczej.

Reasumując, odwołujący wykazał, że rozwiązanie stosunku pracy w jego przypadku nastąpiło na skutek likwidacji pracodawcy w rozumieniu przepisów o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy. Powyższe pozwala uznać, że spełnia on wszystkie przesłanki przyznania prawa do świadczenia przedemerytalnego (art. 2 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy).

Stosownie do art.7 ust.1 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych prawo do świadczenia przedemerytalnego ustala się na wniosek osoby zainteresowanej, od następnego dnia po dniu złożenia wniosku wraz z dokumentami, o których mowa w ust.3.

W tym stanie rzeczy Sąd Okręgowy na podstawie art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję i przyznał ubezpieczonemu prawo do świadczenia przedemerytalnego od dnia 3 grudnia 2015 roku, to jest od dnia następnego po dniu złożenia wniosku o świadczenie.

Stosownie do wyników postępowania, na podstawie art. 98 k.p.c. Sąd obciążył organ rentowy obowiązkiem poniesionych przez wnioskodawcę kosztów zastępstwa procesowego. Wysokość wynagrodzenia pełnomocnika Sąd ustalił w oparciu o § 9 ust.2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2015 r., poz. 1800) w zw. z § 2 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 roku zmieniającego rozporządzenie w sprawie opłat za czynności adwokackie (Dz.U. z 2016 r. poz. 1668).

K.P.