Pełny tekst orzeczenia

Sygn. akt I C 172/14

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 16 listopada 2017 roku

Sąd Okręgowy w Sieradzu Wydział I Cywilny

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Tomasz Choczaj

Protokolant: st. sekr. sąd. Iwona Bartel

po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2017 roku w Sieradzu

na rozprawie

sprawy z powództwa K. Ł., R. Ł., P. Ł. i A. Ł.

przeciwko (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., (...) S.A. w W., J. R. i Towarzystwu (...) S.A. w W.

o zadośćuczynienie i odszkodowanie

1) zasądza od pozwanych: (...) S.A.
w W., J. R., Towarzystwa (...) S.A. w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. (przy czym solidarnie od pozwanych F. M. Sp.
z o.o. z siedzibą w W. i J. R.) na rzecz powódki K. Ł. kwotę:

a) 63 000,00 zł (sześćdziesiąt trzy tysiące złotych) tytułem zadośćuczynienia, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

b) 28 000,00 zł (dwadzieścia osiem tysięcy złotych) tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

c) 5 166,00 zł (pięć tysięcy sto sześćdziesiąt sześć złotych) tytułem zwrotu koszów pogrzebu, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. z ustawowymi odsetkami od dnia
19 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty - z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej (...) S.A. w W. za zapłatę powyższych kwot do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w polisie serii (...) z dnia 10 czerwca 2011 roku do umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy i lekarzy dentystów wykonujących zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W.
za zapłatę powyższych kwot do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w polisie Nr (...) z dnia 30 grudnia 2010 roku do umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej, zastrzegając, że zapłata powyższych kwot w całości
lub w części przez jednego z pozwanych ( (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. lub Towarzystwo (...) S.A. w W.) zwalnia pozostałych pozwanych ( (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. lub Towarzystwo (...) S.A. w W.)
do wysokości dokonanej zapłaty, a także zastrzegając, że zapłata powyższych kwot w całości lub w części przez jednego z pozwanych ( (...) S.A. w W. lub J. R.) zwalnia pozostałych pozwanych ( (...) S.A. w W. lub J. R.) do wysokości dokonanej zapłaty,

1) oddala powództwo K. Ł. w pozostałej części,

2) zasądza od powódki K. Ł. na rzecz pozwanych (...) S.A. w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę po 1 120,85 zł (jeden tysiąc sto dwadzieścia złotych 85/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

3) zasądza od powódki K. Ł. na rzecz pozwanej Towarzystwa (...) S.A.
w W. kwotę 1 202,63 zł (jeden tysiąc dwieście dwa złote 63/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

4) ściąga z roszczenia zasądzonego na rzecz powódki K. Ł. w pkt 1 a wyroku na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego
w S. kwotę 7 548,46 zł (siedem tysięcy pięćset czterdzieści osiem złotych 46/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

5) nakazuje pobrać solidarnie od pozwanych: (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W., (...) S.A.
w W., J. R. i Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 5 032,30 zł (pięć tysięcy trzydzieści dwa złote 30/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

a) 49 000,00 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

b) 14 000,00 zł (czternaście tysięcy złotych) tytułem odszkodowania
za znaczne pogorszenie sytuacji życiowej, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

1) oddala powództwo P. Ł. w pozostałej części,

2) zasądza od powoda P. Ł. na rzecz pozwanych (...) S.A. w (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. kwotę po 1 081,27 zł (jeden tysiąc osiemdziesiąt jeden złotych 27/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

3) zasądza od powoda P. Ł. na rzecz pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 1 169,87 zł (jeden tysiąc sto sześćdziesiąt dziewięć złotych 87/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

4) ściąga z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda P. Ł. w pkt 7 a wyroku na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 6 656,41 zł (sześć tysięcy sześćset pięćdziesiąt sześć złotych 41/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

5) nakazuje pobrać solidarnie od pozwanych: (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W., (...) S.A.
w W., J. R. i Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3 584,22 zł (trzy tysiące pięćset osiemdziesiąt cztery złote 22/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

6) zasądza od pozwanych: (...) S.A.
w W., J. R., Towarzystwa (...) S.A. w (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. (przy czym solidarnie od pozwanych F. M. Sp.
z o.o. z siedzibą w W. i J. R.) na rzecz powoda R. Ł. kwotę 49 000,00 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. z ustawowymi odsetkami od dnia 19 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami
za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty
- z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej (...) S.A. w W. za zapłatę powyższej kwoty
do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w polisie serii (...) z dnia 10 czerwca 2011 roku do umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy i lekarzy dentystów wykonujących zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także
z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. za zapłatę powyższej kwot do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w polisie Nr (...) z dnia 30 grudnia 2010 roku do umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej, zastrzegając, że zapłata powyższej kwoty w całości lub w części przez jednego z pozwanych ( (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. lub Towarzystwo (...) S.A. w W.) zwalnia pozostałych pozwanych ( (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. lub Towarzystwo (...) S.A. w W.) do wysokości dokonanej zapłaty, a także zastrzegając, że zapłata powyższej kwoty w całości lub w części przez jednego z pozwanych ( (...) S.A.
w W. lub J. R.) zwalnia pozostałych pozwanych ( (...) S.A. w W. lub J. R.) do wysokości dokonanej zapłaty,

7) oddala powództwo R. Ł. w pozostałej części,

8) zasądza od powoda R. Ł. na rzecz pozwanych (...) S.A. w (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. kwotę po 297,87 zł (dwieście dziewięćdziesiąt siedem złotych 87/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

9) zasądza od powoda R. Ł. na rzecz pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 396,01 zł (trzysta dziewięćdziesiąt sześć złotych 01/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

10) ściąga z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda R. Ł. w pkt 13 wyroku na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 4 383,12 zł (cztery tysiące trzysta osiemdziesiąt trzy złote 12/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

11) nakazuje pobrać solidarnie od pozwanych: (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W., (...) S.A.
w W., J. R. i Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 1 704,54 zł (jeden tysiąc siedemset cztery złote 54/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

12) zasądza od pozwanych: (...) S.A.
w W., J. R., Towarzystwa (...) S.A. w (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. (przy czym solidarnie od pozwanych F. M. Sp.
z o.o. z siedzibą w W. i J. R.) na rzecz powoda A. Ł. kwotę 49 000,00 zł (czterdzieści dziewięć tysięcy złotych) tytułem zadośćuczynienia, przy czym kwota ta należna jest od:

- pozwanej (...) S.A. w W.
z ustawowymi odsetkami od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia
31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanego J. R. z ustawowymi odsetkami od dnia
21 grudnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty,

- pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. z ustawowymi odsetkami od dnia 19 kwietnia 2013 roku
do dnia 31 grudnia 2015 roku i z ustawowymi odsetkami za opóźnienie
od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłat - z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej (...) S.A.
w W. za zapłatę powyższej kwoty do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w polisie serii (...) z dnia
10 czerwca 2011 roku do umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej lekarzy i lekarzy dentystów wykonujących zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a także z ograniczeniem odpowiedzialności pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. za zapłatę powyższej kwoty
do wysokości sumy gwarancyjnej określonej w polisie Nr (...) z dnia 30 grudnia 2010 roku do umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej, zastrzegając, że zapłata powyższych kwot w całości lub w części przez jednego z pozwanych ( (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. lub Towarzystwo (...) S.A. w W.) zwalnia pozostałych pozwanych ( (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. lub Towarzystwo (...) S.A. w W.) do wysokości dokonanej zapłaty, a także zastrzegając, że zapłata powyższej kwoty w całości lub w części przez jednego z pozwanych ( (...) S.A.
w W. lub J. R.) zwalnia pozostałych pozwanych ( (...) S.A. w W. lub J. R.) do wysokości dokonanej zapłaty,

13) oddala powództwo A. Ł. w pozostałej części,

14) zasądza od powoda A. Ł. na rzecz pozwanych (...) S.A. w (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. kwotę po 191,61 zł (sto dziewięćdziesiąt jeden złotych 61/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

15) zasądza od powoda A. Ł. na rzecz pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. kwotę 285,67 zł (dwieście osiemdziesiąt pięć złotych 67/100) tytułem zwrotu części kosztów procesu,

16) ściąga z roszczenia zasądzonego na rzecz powoda A. Ł. w pkt 19 wyroku na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 3 977,52 zł (trzy tysiące dziewięćset siedemdziesiąt siedem złotych 52/100) tytułem części brakujących kosztów procesu,

17) nakazuje pobrać solidarnie od pozwanych: (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W., (...) S.A.
w W., J. R. i Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz Skarbu Państwa - Sądu Okręgowego w Sieradzu kwotę 1 787,00 zł (jeden tysiąc siedemset osiemdziesiąt siedem złotych) tytułem części brakujących kosztów procesu,

18) zwraca powódce Towarzystwu (...) S.A. w W. nadpłaconą cześć zaliczki na koszty opinii
w wysokości 454,73 (czterysta pięćdziesiąt cztery złote 73/100).

Sygn. akt I C 172/14

UZASADNIENIE

R. Ł., P. Ł. i A. Ł. wnieśli o zasądzenie
od Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty po 66 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty i kwoty po 10 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się ich sytuacji życiowej po śmierci ojca z ustawowymi odsetkami od 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty.

K. Ł. wniosła o zasądzenie od Towarzystwa (...) S.A. w W. kwoty 60 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 10 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się jej sytuacji życiowej po śmierci męża z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty oraz kwoty 8 980,00 zł tytułem zwrotu kosztów pogrzebu i nagrobka z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty.

Oprócz tego powodowie wnieśli o zasądzenie od pozwanej spółki kosztów procesu oraz kosztów zawezwania do próby ugodowej.

W odpowiedzi na pozew Towarzystwo (...) S.A. w W. wniosła o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od każdego z powodów kosztów procesu.

W piśmie z dnia 07 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powodów wniósł
o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanych F. M.
Sp. z o.o. z siedzibą w W. i (...) Zakładu (...)
S.A. w W..

W piśmie z dnia 13 kwietnia 2016 roku pełnomocnik powodów zmodyfikował powództwo w ten sposób, że wniósł o zasądzenie od pozwanych: (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., (...) S.A. w W. i Towarzystwa (...) S.A. w W. na rzecz K. Ł. kwoty: 150 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty; 80 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie
się jej sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku
do dnia zapłaty oraz 8 980,00 zł tytułem zwrotu kosztów pogrzebu i nagrobka
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty.

W piśmie tym pełnomocnik powodów wniósł także o zasądzenie
od pozwanych: (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., (...) S.A. w W. i Towarzystwa (...)
i (...) S.A. w W. na rzecz:

- R. Ł. kwoty 150 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty i kwoty 24 295,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się jego sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty;

- A. Ł. kwoty 150 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty
i kwoty 10 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się jego sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty,

- P. Ł. kwoty 150 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty i kwoty 30 000,00 zł tytułem znacznego pogorszenia się jego sytuacji majątkowej
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty.

Pełnomocnik powodów wniósł ponadto o zasądzenie od każdego
z pozwanych na rzecz każdego z powodów kosztów procesu i kosztów zawezwania do próby ugodowej.

Postanowieniem z dnia 18 kwietnia 2016 roku Sąd wezwał do udziału
w sprawie w charakterze pozwanych (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. i (...) S.A. w W..

W odpowiedzi na pozew (...) Sp. z o.o. w W. wniosła
o oddalenie powództwa w całości i zasądzenie od powodów kosztów procesu.

W piśmie z dnia 06 lipca 2016 roku J. R. zawarł interwencję uboczną po stronie pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Wniósł w niej o oddalenie powództwa i zasądzenie od powodów na rzecz interwenienta ubocznego kosztów procesu.

W piśmie z dnia 11 lipca 2016 roku pełnomocnik powodów wniósł
o wezwanie do udziału w sprawie w charakterze pozwanego J. R..

Postanowieniem z dnia 15 lipca 2016 roku Sąd wezwał J. R.
do udziału w sprawie w charakterze pozwanego.

W odpowiedzi na pozew J. R. wniósł o oddalenie powództwa,
nie żądał zwrotu kosztów procesu.

W odpowiedzi na pozew (...) S.A.
w W. wniosła o oddalenie powództwa i zasądzenie od powodów kosztów procesu.

Sąd Okręgowy ustalił, co następuje:

W dniu 07 września 2011 roku o godzinie 05:34 powódka K. Ł. zadzwoniła na numer alarmowy wzywając pogotowie ratunkowe do swojego męża G. Ł., który skarżył się na ból w klatce piersiowej, duszność, miał biegunkę i wymioty. Podczas zgłoszenia poinformowała dyspozytora o objawach swojego męża oraz o przebytym wcześniej zawale serca i udarze mózgu, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte
i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta
od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033
i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:24:44 do 00:26:58; karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego - k. 164) .

Po kilku minutach kolejne połączenie na telefon alarmowy wykonał P. Ł.. Po krótkiej rozmowie telefonicznej udał się pod blok, aby pokierować ratowników na miejsce. W tym czasie powódka zadzwoniła na numer alarmowy po raz kolejny. Została poinformowana, że ekipa ratunkowa F. M.
Sp. z o.o. wyjechała do pacjenta ze szpitala w Ł., (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:24:44 do 00:26:58; zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514
i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:07:41 do 00:56:41 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; karta zlecenia wyjazdu zespołu ratownictwa medycznego - k. 164) .

O godzinie 05:36 zespół pogotowia (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. w składzie: ratownik J. K. (1), ratownik J. D. i lekarz J. R., opuścił szpital, a o godzinie 05:39 przyjechał
na miejsce wezwania. Karetka nie zaparkowała bezpośrednio pod blokiem, gdzie znajdował się pacjent. Ratownicy przeszli tam na piechotę, a stamtąd
do właściwego mieszkania pokierował ich P. Ł.. G. Ł. znajdował się w mieszkaniu na 3 piętrze. Ratownicy nie wzięli ze sobą krzesełka
do przenoszenia ani noszy, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem
z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26
do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem
z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:24:44
do 00:26:58; zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:07:41
do 00:56:41 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte
i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta
od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033
i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:27:30 do 00:28:29; częściowo zeznania świadka J. K. (1) - k. 999 verte - 1000 i nagranie z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 01:06:42 do 01:29:34; zeznania świadka J. D. - k. 1032 verte - 1033 i nagranie z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:05:30 do 00:23:00; karta zlecenia wyjazdu ratownictwa medycznego - k. 164) .

G. Ł. siedział w pokoju na wersalce, przez cały czas był przytomny, utrzymywał z lekarzem kontakt logiczny i słowny. J. R. odebrał od niego wywiad medyczny, nie chciał rozmawiać z powódką o dolegliwościach jej męża. Atmosfera w mieszkaniu była nerwowa, ratownicy mieli trudności,
aby wypracować porozumienie i współpracę z pacjentem i jego rodziną, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia
29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49
do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:24:44 do 00:26:58; zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:07:41 do 00:56:41 w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; częściowo zeznania świadka J. K. (1) - k. 999 verte - 1000 i nagranie z dnia
17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 01:06:42
do 01:29:34; zeznania świadka J. D. - k. 1032 verte - 1033 i nagranie z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:05:30
do 00:23:00; częściowo zeznania pozwanego J. R. - k. 1527 verte - 1529 verte) .

O godzinie 06:03:28 ratownicy medyczni wykonali na polecenie J. R. pierwszy normogram. Ujawniono w nim rytm zatokowy 70/min., uniesienie ST przechodzące w falę T o morfologii początkowych stadiów tworzącej się fali P.’go, w III prawie horyzontalne o 3 mm, w II o lekko skośnym w górę przebiegu o 2 mm, w aVF horyzontalne o 2 mm. Bardzo liczne artrefakty uniemożliwiały ocenę odprowadzeń odsercowych. Otrzymany zapis odpowiadał bardzo wczesnemu okresowi tworzącego się zawału ściany dolnej, (dowód: zapis badania EKG - k. 212 - 213; opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia
16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10
do 00:53:47) .

Kolejny zapis wykonano o godzinie 06:06:28. Wynika z niego: niemiarowy rytm, cechy naprzemiennego bloku odnóg, odprowadzenie o morfologii prawogramu z ujemną symetryczną gigantyczną Falą T w II. III aVL
i ze zmiennym stopniem blokowania, odprowadzenia o morfologii lewogramu
z tworzącą się falą P.’go w II, III, aVF i z obniżeniem horyzontalnym ST
w I, aVL, V4-V6, pauzy do 1200 ms bez załamków P, poprzedzające zmianę morfologii (...). Zapis ten odpowiada wczesnemu, ale nieco późniejszemu niż ten z godziny 06:03:58, tworzącemu się zawałowi ściany dolnej, powikłanemu zaburzeniami przewodzenia przedsionkowo - komorowego z pauzami do 1200 ms i blokiem odnóg naprzemiennych i o różnym stopniu aberracji, (dowód: zapis badania EKG - k. 171 - 174, opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia
16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10
do 00:53:47) .

Badanie EKG powtórzono raz jeszcze o godzinie 06:10:19. Wykazało ono rytm zaburzony różnokształtnymi zespołami (...) o zmiennym stopniu blokowania i z cechami naprzemiennego bloku odnóg. Odprowadzenia o morfologii lewogramu z uformowaną gigantyczną falą P.’go w II, III aVF, odprowadzenia o morfologii narastającego prawogramu z uniesieniem punktu
J o ponad 5 mm i skośnym w dół przebiegiem do ujemnego symetrycznego załamka T. Uzyskany zapis odpowiada wczesnemu, ale nieco późniejszemu niż ten z godziny 06:03:28 i 06:06:28 tworzącemu się zawałowi ściany dolnej, powikłanymi zaburzeniami przewodzenia w postaci bloku naprzemiennego odnóg i zmiennym stopniu blokowania, (dowód: zapis badania EKG - k. 169 - 171; opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179,
k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia 16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10 do 00:53:47) .

Lekarz J. R. nie wdrożył żadnych działań leczniczych wobec pacjenta podczas interwencji w mieszkaniu - oprócz przeprowadzenia badania EKG
i przeprowadzenia wywiadu, (dowód: opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia
16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10
do 00:53:47; karta medycznych czynności ratunkowych - k. 160, k. 214, k. 351, k. 554, k. 561, k. 853, k. 879, k. 908, k. 954 i k. 1059) .

Po odczytaniu wyników badania, J. R. podjął decyzję
o przetransportowaniu pacjenta do szpitala. G. Ł. zaczął się ubierać, a przed wyjściem z domu poprosił powódkę, żeby razem z synem również się tam udali, (dowód: częściowo zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:24:44 do 00:26:58; częściowo zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:07:41 do 00:56:41 w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; częściowo zeznania świadka J. K. (1) - k. 999 verte - 1000 i nagranie z dnia
17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 01:06:42
do 01:29:34; częściowo zeznania świadka J. D. - k. 1032 verte - 1033 i nagranie z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:05:30 do 00:23:00; częściowo zeznania pozwanego J. R. - k. 1527 verte - 1529 verte) .

G. Ł. opuścił mieszkanie po godzinie 06:10 w obecności ratownika J. D. i lekarza J. R.. Asekurowany z jednej strony przez J. D. zaczął schodzić po schodach do karetki. Ratownik poinstruował pacjenta, aby z drugiej strony trzymał się barierki. W tym samym czasie drugi z ratowników, J. K. (1) udał się do karetki po krzesełko,
aby przenieść pacjenta, (dowód: częściowo zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte
i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta
od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033
i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:24:44 do 00:26:58; częściowo zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:07:41 do 00:56:41 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; częściowo zeznania świadka J. K. (1) - k. 999 verte - 1000 i nagranie z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 01:06:42 do 01:29:34; częściowo zeznania świadka J. D. - k. 1032 verte - 1033 i nagranie z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:05:30 do 00:23:00; częściowo zeznania pozwanego J. R. - k. 1527 verte - 1529 verte) .

J. R. nie przedstawił G. Ł. do podpisania oświadczenia o akceptacji przez niego zagrożenia jakie niesie ze sobą
nie zastosowanie się do wskazań lekarza, dotyczącego nie schodzenia samodzielnego po schodach, (bezsporne) .

G. Ł. schodził powoli. Na klatce schodowej pomiędzy pierwszym a drugim piętrem osunął się i stracił przytomność. J. R. i J. D. podjęli akcję reanimacyjną. Na podstawie badania EKG lekarz stwierdził migotanie komór, zaintubował pacjenta, podał Atropinę i wykonał trzykrotną defibrylację. W międzyczasie na miejsce wrócił ratownik J. K. (1) wraz
z krzesełkiem do transportu. Przez chwilę uczestniczył w akcji reanimacyjnej,
a potem udał się z powrotem do karetki po koc do przeniesienia pacjenta, (dowód: częściowo zeznania świadka J. K. (1) - k. 999 verte - 1000 i nagranie z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 01:06:42
do 01:29:34; częściowo zeznania świadka J. D. - k. 1032 verte - 1033 i nagranie z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:05:30 do 00:23:00; częściowo zeznania pozwanego J. R. - k. 1527 verte - 1529 verte; karta medycznych czynności ratunkowych - k. 160, k. 214, k. 351, k. 554, k. 561, k. 853, k. 879, k. 908, k. 954 i k.1059) .

J. D. i J. K. (1), przy pomocy mieszkańca bloku J. G., przenieśli G. Ł. do karetki, gdzie dalej trwała reanimację. Karetka odjechała po jakimś czasie, z całą pewnością po godzinie 06:30, (dowód: zeznania świadków: J. M. - k. 988 verte
i nagranie z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta
od 01:19:20 do 01:24:02, J. G. - k. 988 verte - 989 i nagranie
z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 01:24:28
do 01:30:49, J. K. (1) - k. 999 verte - 1000 i nagranie z dnia
17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 01:06:42
do 01:29:34 i J. D. - k. 1032 verte - 1033 i nagranie z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:05:30 do 00:23:00; częściowo zeznania pozwanego J. R. - k. 1527 verte - 1529 verte; karta medycznych czynności ratunkowych - k. 160, k. 214, k. 351, k. 554, k. 561,
k. 853, k. 879, k. 908, k. 954 i k.1059) .

O godzinie 07:10 zespół karetki pogotowia ratunkowego przekazał nieprzytomnego G. Ł. do szpitala w Ł.. Na izbie przyjęć wykonano jeszcze kilkanaście defibrylacji. Następnie G. Ł. został przyjęty na oddział intensywnej terapii z wstępnym rozpoznaniem stanu
po nagłym zatrzymaniu akcji serca w mechanizmie migotania komór i skutecznej resuscytacji, (dowód: historia choroby - k. 154 - 163 i k. 214 - 252) .

G. Ł. był nieprzytomny, źrenice miał szerokie, sztywne, bez reakcji na bodźcie zewnętrzne. Wystąpiło u niego obniżone napięcie mięśniowe, układ oddechowy był niewydolny, żyły szyjne przepełnione. Akcja serca była niemiarowa, pojawiły się skurcze dodatkowe komorowe, tony serca były bardzo ciche, głuche, wynosiły 54-70/min, (dowód: historia choroby - k. 155 i k. 216) .

G. Ł. został podłączony do respiratora. Założono mu wkłucie
do lewej żyły szyjnej zewnętrznej i żyły podobojczykowej prawej z dojścia odłokciowego, zaapilkowano leki podnoszące ciśnienie systemowe, tzw. presory, pobrano próbki do badania laboratoryjnego i wykonano dalsze badania.
Ze względu na pojawienie się prężeń zgięciowych podano mu sedację z Relanium. Na oddziale był konsultowany kardiologiczne, pozostawał pod obserwacją lekarską i pielęgniarską. W trakcie pobytu na oddziale uzyskano stopniową stabilizację krążenia. Badania dodatkowe obrazowe elektrokardiograficzne
i biochemiczne potwierdziły świeży zawał ściany przedniej i dolnej, (dowód: historia choroby - k. 154 - 159, k. 162 - 163, k. 216 - 226, k. 234 - 253 i k. 256 - 266) .

Ostatecznie u G. Ł. rozpoznano O. S. - zawał ściany dolnej i przednio - przegrodowej; stan po nagłym zatrzymaniu krążenia
w przebiegu migotania komór; stan po wielokrotnej defibrylacji elektrycznej; nadciśnienie tętnicze II, (dowód: historia choroby - k. 155 i k. 217) .

Powódka wyraziła zgodę na wykonanie u męża zabiegu koronarografii
i koronaroplastyki. W tym celu pacjenta przetransportowano kartką do Centrum (...) w S., (dowód: historia choroby - k. 157, k. 221, k. 161 i k. 219) .

W dniu 07 września 2011 roku o godzinie 13:05, G. Ł. został przyjęty do Centrum (...) w S.. Przeszedł tam zabieg angioplastyki wieńcowej z implantacją stentu Des w zakresie prawej tętnicy wieńcowej w odcinku proksymalnym. Oprócz tego rozpoznano u niego zawał serca z uniesieniem odcinka ST w dniu 07 września 2011 roku, zresuscytowane zatrzymanie serca (VF/VT), nadciśnienie tętnicze, przebyty udar mózgu w 2008 roku i dyslipidemię, (dowód: karta informacyjna - k. 209, k. 348; opinią pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536) .

W dniu 08 września 2011 roku wobec stwierdzenia dobrego efektu zabiegu i utrzymującej się dysfunkcji oddechowej, G. Ł. przekazano
do dalszego leczenia w warunkach oddziału intensywnej terapii, (dowód: dowód: karta informacyjna - k. 209 i k. 348) .

G. Ł. zmarł nie odzyskawszy przytomności 29 grudnia 2011 roku, (dowód: kserokopia odpisu skróconego aktu zgonu - k. 268) .

Bezpośrednią przyczyną śmierci G. Ł. były następstwa nieodwracalnego uszkodzenia mózgu powstałego wskutek nieprawidłowego leczenia w pierwszych minutach kontaktu zmarłego z zespołem ratowniczym. Istniała bardzo duża szansa, przy prawdopodobieństwie graniczącym
z pewnością, że przy prawidłowym sposobie działania zespołu ratowniczego mogło nie dojść do uszkodzenia serca i mózgu. Prawdopodobieństwo, że doszłoby do zgonu G. Ł. przy prawidłowym leczeniu było bardzo niskie, (dowód: opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia 16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10 do 00:53:47) .

Działania podejmowane przez zespół ratowniczy w dniu 07 września 2011 roku wobec G. Ł. były nieprawidłowe. Wobec tego, że zespół ratunkowy wiedział o historii jego choroby i znał jej objawy, mógł z całą pewnością stwierdzić, że spełniał on kryteria do podejrzewania wystąpienia
u niego ostrego zespołu wieńcowego. Wszystkie czynności powinny być wykonywane zgodnie ze standardem obowiązującym w przypadku ostrego zespołu wieńcowego. Błędnym działaniem było: nie podanie leków uspokajających
i przeciwbólowych, nie założenie drogi żylnej, nie podanie tlenu, opóźnienie
w wykonaniu pierwszego zapisu EKG, zbędne wykonywanie kolejnych zapisów EKG i zbędne odwlekanie decyzji o transporcie do szpitala. Niewłaściwe było także zezwolenie G. Ł. na schodzenie po schodach o własnych siłach, co w zasadniczy sposób pogorszyło przebieg pierwszych krytycznych minut rozwijającego się zawału serca, doprowadzając do wystąpienia nagłego zatrzymania krążenia, (dowód: opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia
16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10
do 00:53:47; opinia biegłego A. C. (1) - k. 1140 - 1141 i k. 1183 - 1184) .

Działania podejmowane w szpitala w Ł. oraz w Centrum (...) w S. były prawidłowe i zgodne ze sztuką medyczną, (dowód: opinia biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179,
k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536) .

Działania podejmowane wobec G. Ł. w placówkach medycznych pozwoliły na odzyskania czynności serca, początkowo upośledzonej i skutkującej wstrząsem kardiogennym, ale w ostatecznym rezultacie po zabiegu rekanalizacji wystarczająco wydajnej. Jednakże w czasie zatrzymania krążenia doszło do głębokiego uszkodzenia czynności mózgu, czego jednoznaczne objawy odnotowano podczas pierwszych obserwacji w oddziale intensywnej terapii
w Ł., a które później już się nie wycofały, (dowód: opinia biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536) .

Przeprowadzone przez zespół badania elektrokardiograficzne wskazywały jednoznacznie, że u zmarłego tworzył się zawał serca w ostrej fazie na ścianie dolnej, powikłany ciężkimi, groźnymi dla życia zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo - komorowego blokiem naprzemiennym. Obraz EKG jaki odczytał lekarz był jednoznacznym i bezwzględnym wskazaniem do zabezpieczenia pacjenta czasową stymulacją, czego nie mógł wykonać zespół ratowniczy
ze względu na brak w wyposażeniu karetki stymulatora ani elektrody endokawitarnej. W takiej sytuacji lekarz prowadzący interwencje powinien podjąć decyzję o jak najszybszym przetransportowaniu chorego
do odpowiedniego zakładu chemodynamiki w celu wykonaniu zabiegu odblokowania najprawdopodobniej zablokowanej tętnicy czy też przewiezienia pacjenta na najbliższy odział kardiologiczny (w tym przypadku oddalony o 1 km od miejsca udzielania pomocy) w celu wszczepienia elektrody. Podłączenie elektrody w sytuacji nagłego zatrzymania krążenia i bloku przedsionkowo - komorowego, niweluje ich skutki w ten sposób, że stymuluje bezpośrednio mięsień sercowy, nie dopuszczając do nagłego zatrzymania krążenia i zaburzonej perfuzji przez mózg - co chroni pacjenta przed uszkodzeniem mózgu i wstrząsem kardiogennym. Ponadto w chwili rozpoznanego zawału pacjent powinien zostać poddany leczeniu polegającemu na podaniu odpowiednich lekarstw takich jak: nitrogliceryna, polopiryna, polocard lub acard, założeniu drogi dożylnej
i zaaplikowaniu relanium i palvixu; ewentualnie leków przeciwbólowych. Wykonanie tych czynności w odpowiednim czasie pozwoliłoby
na przetransportowanie pacjenta do najbliższego zakładu, gdzie po otworzeniu tętnicy miałby założony stent, co umożliwiłoby uszkodzonym tętnicom na ich pełne zregenerowanie - po okresie roku zawał nie pozostawiłby po sobie żadnego śladu w organizmie pacjenta, nie doszłoby do uszkodzenia mózgu na skutek jego niedotlenienia, co następuje zwykle po upływie 5 minut, (dowód: opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313
i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia 16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10 do 00:53:47) .

Nie spisanie oświadczenia o akceptacji przez pacjenta stanu zagrożenia, które jest obowiązkiem lekarza, mogłoby zdyscyplinować pacjenta i jego rodzinę, jeżeli przeciwstawiali się oni działaniom podejmowanym podczas interwencji,
a w ten sposób wpłynąć na efektywność i czasochłonność podejmowanych działań, (dowód: opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122,
k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313 i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia 16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10 do 00:53:47; opinia biegłego A. C. (1) - k. 1140 - 1141 i k. 1183 - 1184) .

G. Ł. leczył się na chorobę niedokrwienną. W 1984 roku przebył zawał przedniej ściany serca, a w 2008 roku udar niedokrwienny prawej półkuli mózgu, który skutkował niedowładem lewej dłoni, (dowód: historia choroby - k. 36 - 67, k. 79 - 152, k. 1019, k. 1052, 1077 - 1098 verte) .

Występujące u G. Ł. choroby samoistne były przyczyną wystąpienia zawału serca i w tym sensie przyczyniły się do jego zgonu; jednak nie miały one związku z powikłaniami spowodowanymi błędnym leczeniem w postaci uszkodzenia mózgu na skutek jego niedotlenienia, (dowód: opinia pisemna biegłego M. D. - k. 1116 - 1122, k. 1178 - 1179, k. 1312 - 1313
i k. 1535 - 1536; opinia ustna biegłego M. D. - k. 1655 verte - 1658 i nagranie z dnia 16 października 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:10:10 do 00:53:47) .

Koszty pogrzebu G. Ł. w kwocie 7 380,00 zł poniosła K. Ł.. Składają się na nie: koszty konsolacji - 1 900,00 zł, koszty wynajęcia autokaru - 100,00 zł, koszty pogrzebu i zakupu trumny - 2 500,00 zł, koszty kancelarii cmentarnej - 530,00 zł, koszty posługi religijnej - 600,00 zł, przygotowanie grobu - 250,00 zł, koszty płyty nagrobnej i liternictwa - 1 500,00 zł, (dowód: częściowo zeznania powódki K. Ł. - k. 1517
i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1525 verte - 1527 verte, k. 1529 - 1529 verte
i k. 1679 verte i nagranie z dnia 16 listopada 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:12:43 do 00:15:05 w związku z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25; zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:07:41 do 00:56:36, k. 1679 verte
i nagranie z dnia 16 listopada 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:08:07 do 00:10:58 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 oraz w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; zeznania powoda R. Ł. - k. 1679 verte i nagranie z dnia 16 listopada 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:11:39 do 00:12:03; zeznania powoda A. Ł. - k. 1679 verte
i nagranie z dnia 16 listopada 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:12:43 do 00:12:52; kserokopia faktury VAT nr (...) - k. 1581, faktura VAT nr (...) - k. 1582, pismo z dnia 13 września 2017 roku - k. 1583, pismo z dnia 13 września 2017 roku - k. 1584) .

W chwili śmierci G. Ł. miał ukończone 63 lata. Prowadził własną działalność gospodarczą pod nazwą (...). Był właścicielem zakładu mechaniki pojazdowej od 30 lat. Przez ten czas wypracował sobie renomę
na lokalnym rynku. Przed śmiercią zatrudniał 7 pracowników na pełen etat, oprócz tego kształcił od 6 do 7 uczniów szkół zawodowych rocznie. W zakładzie pracował też jego syn, powód R. Ł., który był jego zastępcą
z wynagrodzeniem około 3 000,00 zł do 4 000,00 zł miesięcznie. Przed śmiercią G. Ł. z uzyskanych przychodów pozostawiał dla siebie i rodziny kwotę około 5 000,00 zł miesięcznie, resztę przychodu przeznaczał na inwestycje. Rok przed śmiercią otworzył myjnie samoobsługową w Z., a pół roku później w S.. Z własnych środków zainwestował kwotę około 100 000,00 zł na każdą z nich. W dniu 27 lipca 2009 roku zawarł umowę leasingu myjni samochodowej samoobsługowej z wynagrodzeniem dla finansującego
w wysokości 288 083,04 zł. W dniu 27 stycznia 2011 roku zawarł z (...) Spółką Akcyjną kolejną umowę leasingu myjni samochodowej z wynagrodzeniem dla finansującego w kwocie 356 169, 12 zł, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte
i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033
i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:24:44 do 00:26:58; zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514
i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:07:41 do 00:56:41 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; zeznania powoda R. Ł. - k. 1514 - 1516
i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:57:31 do 01:55:21 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 999 - 999 vertei nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:38:30 do 01:01:14; zeznania powoda A. Ł. - k. 1499 - 1500 i nagranie z dnia 22 maja 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:31:04 do 01:13:30 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 998 verte
- 999 i nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:06:34 do 00:37:28; umowa leasingu operacyjnego z dnia 27 lipca 2009 roku - k. 299 - 303; umowa leasingu nr (...) - k. 317 - 320) .

W 2008 roku G. Ł. z prowadzonej działalności gospodarczej osiągnął dochód w wysokości 46 944,50 zł. Przychód wyniósł 1 319 772,39 zł,
a koszty jego uzyskania 1 272 827,89 zł. W 2009 roku z prowadzonej działalności gospodarczej oraz świadczeń emerytalnych osiągnął dochód w wysokości 25 664,89 zł. Przychód wyniósł 1 248 424,74 zł, a koszty jego uzyskania 1 222 759,85 zł. W 2010 roku dochód G. Ł. wyniósł 56 079,26 zł, natomiast przychód - 1 220 39,32 zł, a koszt jego uzyskania - 1 163 960,46 zł, (dowód: kserokopie zeznań o wysokości osiągniętego dochodu - k. 269 - 290, podsumowanie księgi przychodów i rozchodów - k. 292 - 264) .

W okresie od 01 stycznia 2011 roku do 30 listopada 2011 roku, działalność G. Ł. przyniosła straty w wysokości 52,83 zł, z czego przychód wyniósł 1 330 328,64 zł, a koszty jego uzyskania 1 330 381,47 zł, (podsumowanie księgi przychodów i rozchodów - k. 291) .

Po śmierci G. Ł. jego syn R. Ł. rozpoczął działalność gospodarczą pod nazwą (...). Aneksem z dnia
12 marca 2012 roku, powodowie będący spadkobiercami G. Ł., wstąpili w jego prawa i obowiązki wynikające z umowy leasingu myjni samochodowej z dnia 27 lipca 2009 roku. Ostatecznie to R. Ł. przejął leasingi. Po dokonaniu działu spadku R. Ł. samodzielnie prowadzi działalność, którą rozpoczął jego ojciec. Myjnia w S. przestała funkcjonować ze względu na wygaśnięcie umowy leasingowej. Myjnia
w Z. nadal funkcjonuje. W tym celu R. Ł. zawarł
z (...) Bankiem (...) S.A. z siedzibą w W. umowę kredytu inwestycyjnego na kwotę 500 000,00 zł, którą przeznaczył
na wykupienie działki pod myjnie. W dniu 29 marca 2012 roku zawarł też umowę leasingu kolejnej myjni samochodowej z wynagrodzeniem dla finansującego
w wysokości 221 242,56 zł, (dowód: zeznania powoda R. Ł. - k. 1514 - 1516 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:57:31 do 01:55:21 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 999 - 999 vertei nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:38:30 do 01:01:14; zeznania powoda A. Ł. - k. 1499 - 1500 i nagranie z dnia 22 maja 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 00:31:04 do 01:13:30 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 998 verte
- 999 i nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:06:34 do 00:37:28; aneks z dnia 12 marca 2012 roku - k. 304 - 307, umowa kredytu nr (...) - k. 308 - 312, umowa leasingu nr (...) - k. 321 - 324) .

K. Ł. i G. Ł. pobrali się 30 czerwca 1973 roku, mieli troje synów - powodów: A., R. i P.. Tworzyli zgodne i kochające się małżeństwo. Łączyła ich głęboka i silna więź oparta
na partnerskich relacjach. Mąż był dla powódki autorytetem i wsparciem
w codziennym życiu, zapewniał jej stabilizację materialną. Często spędzali czas wolny na wspólnych wyjazdach z rodziną i wspólnych uroczystościach. Razem wychowywali potomstwo. Ich celem było stworzenie dla dzieci jak najlepszych warunków rozwoju. Nie mieli poważnych kryzysów, a dla osób postronnych stanowili wzór małżeństwa. Śmierć męża była dla powódki traumatycznym wydarzeniem, którego się nie spodziewała i na które nie była przygotowana. Każdego dnia odwiedzała męża w szpitalu, opowiadała mu o wnukach
i codziennych wydarzeniach, włączała muzykę klasyczną - w ten sposób poszukując dodatkowych terapii, które mogłyby doprowadzić do jego wybudzenia ze śpiączki. Lekarze prognozowali, że mąż powódki może umrzeć, pomimo tego powódka miała nadzieję, że uda mu się wyzdrowieć. Wskutek śmierci męża powódka doznała trwałego uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Po jego śmierci przeżywała żałobę. W efekcie jej przebiegu wystąpiły u niej zaburzenia adaptacyjne pod postacią reakcji depresyjno - lękowej. W wyniku braku odpowiedniego i skutecznego leczenia zaburzenia adaptacyjne zaczęły
się utrwalać i w ostateczności nabrały charakteru długotrwałych zaburzeń pod postacią zaburzeń depresyjnych i lękowych mieszanych. Początkowo powódka zaprzestała pracy zawodowej, jednak po kilku miesiącach wróciła do poprzedniej aktywności, utrzymuje również kontakty towarzyskie z rodziną i znajomymi.
Po śmierci męża uzyskała wsparcie u osób bliskich. Dlatego też faktyczne nasilenie zaburzeń nie zakłócało i nie zakłóca znacząco codziennego jej życia Objawia się ono natomiast w poczuciu znacznego dyskomfortu psychicznego, obniżeniem nastroju, okresowo występującym uczuciem lęku, z towarzyszącym niepokojem, nieco wzmożoną chwiejnością emocjonalną, okresowo występującym smutkiem, niezadowoleniem, czasem poczuciem bezradności, negatywnym obrazem siebie i świata, trudnościami w odczuwaniu satysfakcji i radości, pesymistycznym myśleniem. Zaburzenia te pogarszają jakość jej życia. Obecnie stan psychiczny powódki nie jest w pełni stabilny, a obniżony komfort funkcjonowania psychicznego i jego objawy nie pozwalają jej czerpać pełnej satysfakcji z życia. Objawy te mogą jednak w przyszłości ustąpić, w tym celu powódka powinna podjąć terapię psychologiczną i farmakoterapię psychiatryczną. Koszt leczenia może się wahać od 250,00 do 500,00 zł w skali miesiąca przez około 2 lata. W razie nie podjęcia leczenia, istnieje szansa, że stan psychiczny powódki ulegnie dalszemu pogorszeniu, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia 29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta
od 00:24:44 do 00:26:58; opinia psychiatryczno - psychologiczna - k. 1384 - 1394) .

K. Ł. ma wykształcenie wyższe, z zawodu jest pedagogiem. Utrzymuje się ze świadczenia emerytalnego, które wynosi około 2 000,00 zł netto miesięcznie. Oprócz tego pracuje w (...) Akademii (...) w Ł. jako wykładowca, konsultuje pacjentów w szpitalu i prywatnym gabinecie. Łącznie miesięcznie uzyskuje dochód w kwocie od 3 000,00
do 4 000,00 zł, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517
i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:24:44 do 00:26:58; umowa o dzieło z dnia 01 marca 2013 roku - k. 30 - 32) .

R. Ł. w chwili śmierci ojca miał 36 lat. Posiadał wówczas własną rodzinę - z pierwszego związku małżeńskiego 10. letnią córkę, a z drugiego związku roczną. Mieszkał oddzielnie z żoną i córką. Z ojcem łączyła go głęboka
i trwała więź, która nie zawierała elementów przymusu. G. Ł. był dla niego od czasu dzieciństwa aż do dorosłości autorytetem i gwarantem bezpieczeństwa. Powód spędzał z nim dużo wolnego czasu, przede wszystkim podczas wyjazdów wakacyjnych. Motywował go do działania, pracowitości
i do rozwijania swoich zainteresowań. Wspierał w jego decyzjach, służył radą
i pomocą. W późniejszym okresie powód pracował razem z ojcem w firmie (...) i cenił sobie współpracę z nim. Miał do ojca duży szacunek
i wdzięczność, że może przy nim zdobywać doświadczenie, ponieważ wiedział,
że w przyszłości przejmie po nim działalność gospodarczą. Ojciec pomagał mu
w wychowaniu dzieci, opiekował się nimi, przyprowadzał lub odprowadzał
z przedszkola. Śmierć ojca była dla powoda trudnym i bolesnym doświadczeniem. Natychmiast po telefonie od brata P., udał się do szpitala. Stan ojca po zawale przygnębiał go i smucił. W tamtym czasie martwił się również o przyszłość firmy
i podjął kroki w celu jej zabezpieczenia. Był na pogrzebie ojca, do dnia dzisiejszego odwiedza jego grób. Po śmierci ojca powód zdecydował
się kontynuować działalność, co było dla niego źródłem dodatkowego stresu,
ze względu na problemy finansowe, jakie wiązały się z zakupem działki pod myjnie, która do tej pory była dzierżawiona. Pomimo tego powód nie przeżył
w związku ze śmiercią ojca żadnych zaburzeń psychicznych. Jednakże spowodowała ona poważne zmiany psychologiczne w jego życiu i konieczność adaptacji do nowych warunków życiowych. Adaptacja ta nie nosiła cech patologii psychologicznej i była naturalną reakcją żałoby, (dowód: zeznania powoda R. Ł. - k. 1514 - 1516 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:57:31 do 01:55:21 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 999 - 999 vertei nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:38:30 do 01:01:14; zeznania powoda A. Ł. - k. 1499 - 1500 i nagranie z dnia 22 maja 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:31:04 do 01:13:30 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 998 verte - 999 i nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:06:34 do 00:37:28; opinia psychiatryczno - psychologiczna - k. 1397 - 1407) .

A. Ł. w chwili śmierci ojca miał 32 lata. Od 2006 roku jest żonaty, posiada dwoje dzieci. Z domu rodzinnego wyprowadził się w 2003 roku, obecnie mieszka wraz z rodziną we własnym domu jednorodzinnym. Od 2009 roku prowadzi własną działalność gospodarczą, polegającą na produkcji układów elektrycznych i oświetlenia Led, która przynosi dochody. Powoda z ojcem łączyła głęboka i silna więź. Ojciec stanowił dla niego autorytet. Byli ze sobą blisko związani, spędzali ze sobą dużo wolnego czasu na wspólnej pasji, jaką było wędkarstwo. Widywali się nawet codziennie, również w sprawach zawodowych, ponieważ ojciec użyczał powodowi pomieszczenia gospodarcze pod prowadzoną działalność. Poza tym widywał się z nim podczas uroczystości rodzinnych i świąt. Powód nie mógł pogodzić się ze śmiercią ojca. Odczuwał smutek, żal i złość. Był na pogrzebie ojca, do dnia dzisiejszego odwiedza jego grób. Powód tęskni
za ojcem, brakuje mu jego wsparcia i obecności, wspólnych wyjazdów.
Nie przebył jednak żadnych zaburzeń psychicznych, które byłyby skutkiem śmierci ojca. Wydarzenie to spowodowało poważne zmiany psychologiczne w jego życiu i konieczność adaptacji do nowych, bardzo zmienionych warunków życiowych. Powód nie doznał uszczerbku na zdrowiu psychicznym. Emocje i zachowania jakie pojawiły się u niego po śmierci ojca miały charakter naturalnego żalu
po stracie bliskiej osoby, bez cech patologicznego przebiegu, (dowód: zeznania powoda A. Ł. - k. 1499 - 1500 i nagranie z dnia 22 maja 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:28:35 do 01:13:55 w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 998 verte i nagraniem z dnia
17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:05:05
do 00:26:14; opinia psychiatryczno - psychologiczna - k. 1422 - 1430) .

P. Ł. w chwili śmierci ojca miał 20 lat. Studiował turystykę
i rekreację na Uniwersytecie (...). Utrzymywali go rodzice. Z ojcem łączyła go głęboka i trwała więź pozbawiona elementów przymusu. Powód kochał
i szanował ojca, który był dla niego autorytetem. Często radził się w sprawach dotyczących jego przyszłości, cenił to, że ojciec pozostawiał mu swobodę wyboru własnej drogi życiowej i pozwalał mu podejmować własne i samodzielne decyzje. W dzieciństwie spędzał z ojcem dużo czasu, zwłaszcza podczas wspólnych wakacyjnych kempingów i ferii. Powód udał się do szpitala razem z matką
i poinformował braci o stanie zdrowia ojca. W okresie pobytu ojciec w szpitalu często przyjeżdżał z Ł., aby towarzyszyć matce. Po śmierci ojca powód załamał się, nie mógł przystosować się do nowej sytuacji. Bardzo martwił się o matkę, dlatego ostatecznie zdecydował się z nią zamieszkać. Dojeżdżał z Ł.
na studia. Po śmierci ojca utrzymywał się z renty rodzinnej i środków, które przekazywała mu matka, łącznie była to kwota 1 400,00 - 1 500,00 zł miesięcznie. Obecnie P. Ł. mieszka w Ł. wraz ze swoją dziewczyną w użyczonym mieszkaniu. W wyniku śmierci ojca powód nie przebył żadnych zaburzeń psychicznych, jednak spowodowała ona poważne zmiany psychologiczne w jego życiu i konieczności adaptacji do nowych, bardzo zmienionych warunków życiowych. Emocje i zachowania jakie pojawiły się u niego po śmierci ojca należy interpretować jako proces żałoby, który nie miał cech patologicznych
w przebiegu, (dowód: zeznania powódki K. Ł. - k. 1517
i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta
od 01:58:49 do 02:16:11, k. 1526 verte - 1527 verte i k. 1529 - 1529 verte w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 986 verte - 987 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:09:26 do 00:45:25 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:24:44 do 00:26:58; zeznania powoda P. Ł. - k. 1512 - 1514 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:07:41 do 00:56:41 w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 987 verte - 988 verte i nagraniem z dnia
29 sierpnia 2014 roku - płyta - koperta - k. 990, minuta od 00:47:48 do 01:15:08 i w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 1033 i nagraniem z dnia 16 stycznia 2015 roku - płyta - koperta - k. 1034, minuta od 00:27:30 do 00:28:29; zeznania powoda R. Ł. - k. 1514 - 1516 i nagranie z dnia 29 czerwca 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:57:31 do 01:55:21 w zw.
z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 999 - 999 verte i nagraniem z dnia
17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:38:30
do 01:01:14; zeznania powoda A. Ł. - k. 1499 - 1500 i nagranie
z dnia 22 maja 2017 roku - płyta - koperta - k. 1686, minuta od 00:31:04
do 01:13:30 w zw. z informacyjnymi wyjaśnieniami - k. 998 verte - 999
i nagraniem z dnia 17 października 2014 roku - płyta - koperta - k. 1002, minuta od 00:06:34 do 00:37:28; opinia psychiatryczno - psychologiczna - k. 1410 - 1419) .

J. D., J. K. (2) i J. R. prowadzili w 2011 roku własne działalności gospodarcze, (dowód: kserokopia wyciągu z Centralnej Ewidencji
i (...) o Działalności Gospodarczej - k. 373 - 375) .

Na podstawie umowy z dnia 19 marca 2010 roku o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej - ratownictwo medyczne, Wojewoda (...) - reprezentowany przez Dyrektora (...) Oddziału Narodowego Funduszu Zdrowia z siedzibą w Ł. powierzył Niepublicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej (...) Region (...) wykonywanie świadczeń w rejonach operacyjnych zgodnych z Wojewódzkim Planem Działania Państwowego Ratownictwa Medycznego, (dowód: umowa z dnia 19 marca 2010 roku - k. 635 - 639 wraz
z aneksem - k. 640 - 641) .

Pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. powierzyła wykonywanie świadczeń w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej pozwanemu J. R. na podstawie umowy o świadczenie usług medycznych z dnia 15 maja 2009 roku, w okresie od dnia 15 maja 2009 roku do dnia 31 grudnia 2009 roku. Aneksem z dnia 31 grudnia 2010 roku przedłużono czas trwania umowy do dnia 31 grudnia 2015 roku. Na podstawie zawartej umowy J. R. zobowiązał się do świadczenia usług medycznych zgodnie z zamówieniem, zarówno w siedzibie, jak i poza siedzibą mocodawcy,
w ramach uzgodnionych dyżurów w zespole S ratownictwa medycznego, będącego jednostką systemu, w czasie i terminach odrębnie ustalonych w zakresie swej działalności gospodarczej ( § 1 pkt 1 ). W umowie ustalono, że J. R. ponosi pełną odpowiedzialność cywilną za niewykonanie lub nienależyte wykonanie usług, (dowód: umowa o świadczenie usług medycznych - k. 642 - 644 wraz z aneksem z dnia 31 grudnia 2009 roku - k. 658) .

W dacie wystąpienia szkody J. R. był ubezpieczony
od odpowiedzialności cywilnej lekarzy i lekarzy dentystów wykonujących zawód na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej na podstawie umowy ubezpieczenia zawartej z pozwaną (...) S.A. w W.
z dnia 10 czerwca 2011 roku, potwierdzonej polisą nr (...), obejmującej okres od 12 czerwca 2011 roku do 11 czerwca 2012 roku. Odpowiedzialność pozwanej na podstawie zawartej umowy została ograniczona do kwoty 100 000,00 euro
w odniesieniu do jednego zdarzenia i wszystkich zdarzeń w okresie ubezpieczenia, (dowód: polisa nr (...) - k. 1246 - 1247 i k. 1305 - 1305 verte) .

Na podstawie umowy o wykonywanie usług z dnia 12 stycznia 2011 roku (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. powierzyła J. K. (2) wykonywanie usług ratownika medycznego w okresie od dnia
12 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2013 roku, (dowód: umowa o świadczenie usług medycznych - k. 645 - 648) .

Umową z dnia 12 października 2010 roku (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. powierzyła wykonywanie usług ratownika medycznego J. D. w okresie od 12 października 2010 roku do 31 grudnia 2012 roku. ( dowód: umowa o świadczenie usług medycznych - k. 654 - 657) .

W momencie zdarzenia (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. była ubezpieczona od odpowiedzialności cywilnej w Towarzystwie (...)
i (...) S.A. w W. na podstawie umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej, potwierdzonej polisą nr (...) z dnia 30 grudnia 2010 roku, obejmującej okres od 01 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku. Suma gwarancyjna dla szkód osobowych za jedno zdarzenie w okresie ubezpieczenia ustalono na kwotę 46 500,00 euro,
a za wszystkie na kwotę 275 000,00 euro, (dowód: polisa odpowiedzialności cywilnej nr (...) - k. 473 - 475) .

Pismem z dnia 04 stycznia 2013 roku, które wpłynęło do siedziby firmy
w dniu 11 stycznia 2013 roku, powodowie, reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, wezwali (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.
do zapłaty na rzecz K. Ł. kwoty 100 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia, kwoty 100 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji majątkowej oraz kwoty 8 980,00 zł tytułem zwrotu kosztów pogrzebu i nagrobka. Ponadto zażądali w nim zapłaty tytułem zadośćuczynienia kwoty po 60 000,00 zł na rzecz R. Ł., A. Ł. i P. Ł. oraz na rzecz R. Ł. kwoty 24 295,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej. Wyznaczyli 30. dni na zapłatę wyżej wymienionych kwot, (dowód: pismo z dnia 04 stycznia 2013 roku - k. 1546 - 1554) .

Pismem z dnia 11 marca 2013 roku, doręczonym w dniu 18 marca 2013 roku, powodowie, reprezentowani przez profesjonalnego pełnomocnika, wezwali Towarzystwo (...) S.A. w W.
do zapłaty na rzecz K. Ł. zadośćuczynienia w kwocie 100 000,00 zł, odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej
w wysokości 100 000,00 zł i kosztów pogrzebu i nagrobka w wysokości 8 980,00 zł oraz do zapłaty na rzecz R. Ł., A. Ł. i P. Ł. kwoty po 60 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia i na rzecz R. Ł. kwoty 24 295,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej. Wyznaczyli do zapłaty termin 30. dni, (dowód: pismo - k. 181 - 189; potwierdzenie odbioru - k. 190; pismo - k. 537 - 545; pismo - k. 191 - 193, k. 827 - 832, k. 836 - 844 i k. 862 - 870) .

Decyzją z dnia 30 sierpnia 2013 roku Towarzystwo (...)
i (...) S.A. odmówiło wypłacenia zadośćuczynienia
i odszkodowania na rzecz powodów z tytułu szkody powstałej w dniu 07 września 2011 roku, (dowód: decyzja - k. 22 - 24 verte; raport ze szkody - k. 394 - 409) .

We wniosku z dnia 09 października 2013 roku, który wpłynął do Sądu Rejonowego w Sieradzu w dniu 21 listopada 2013 roku, nadanym na poczcie
w dniu 20 listopada 2013 roku, powodowie K. Ł., R. Ł., P. Ł., A. Ł. wezwali Towarzystwo (...)
i (...) S.A. w W., (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W., (...) S.A. w W., J. R., J. K. (2), (...) S.A. w S. i J. D. do zapłaty na rzecz:

- K. Ł. kwoty 200 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 200 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 10 000,00 zł tytułem kosztów pogrzebu i nagrobka z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty i renty w kwocie po 1 500,00 zł, płatnej 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi zapłaty;

- R. Ł. kwoty 200 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 100 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty
i renty w kwocie po 1 500,00 zł, płatnej 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi zapłaty;

- A. Ł. kwoty 200 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 100 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty
i renty w kwocie po 1 500,00 zł, płatnej 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi zapłaty;

- P. Ł. kwoty 200 000,00 zł tytułem zadośćuczynienia z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty, kwoty 100 000,00 zł tytułem odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej
z ustawowymi odsetkami od dnia 01 marca 2013 roku do dnia zapłaty
i renty w kwocie po 1 500,00 zł, płatnej 10. dnia każdego miesiąca z ustawowymi odsetkami w razie uchybienia terminowi zapłaty, ( dowód: wniosek - k. 2 - 4 verte akt I Co 1532/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu) .

Towarzystwo (...) S.A. w W. otrzymała odpis tego wniosku w dniu 13 grudnia 2013 roku, (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 30 akt I Co 1532/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu) .

(...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. otrzymała odpis tego wniosku w dniu 13 grudnia 2013 roku, (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 31 akt I Co 1532/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu) .

(...) S.A. w W. otrzymała odpis tego wniosku w dniu 13 grudnia 2013 roku, (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 27 akt I Co 1532/13 Sądu Rejonowego w Sieradzu) .

J. R. otrzymał odpis tego wniosku w dniu 20 grudnia 2013 roku, (dowód: potwierdzenie odbioru - k. 33 akt I Co 1532/13 Sądu Rejonowego
w S.) .

(...) S.A. w W. nie wyraził zgody
na zawarcie ugody, (dowód: protokół posiedzenia jawnego - k. 38 verte akt I Co 1532/13 Sądu rejonowego w Sieradzu) .

Pozwany J. R. pobiera świadczenie emerytalne w wysokości
3 100,00 zł netto miesięcznie. Mieszka razem z żoną i córką w mieszkaniu stanowiącym odrębną własność żony. Córka pozwanego nie pozostaje na jego utrzymaniu. Żona pozwanego pobiera świadczenie emerytalne w wysokości 2 100,00 zł miesięcznie. Pozwany sporadycznie świadczy dyżury w ramach umowy zlecenia z (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.. Uzyskuje
w ten sposób dochód od 100,00 zł do 2 000,00 zł w skali miesiąca. W roku 2015 uzyskał dochód w wysokości 16 562,00 zł, (dowód: zeznania pozwanego J. R. - k. 1527 verte - 1529; oświadczenie o stanie rodzinnym, majątku, dochodach, i źródłach utrzymania - k. 1281 - 1283 verte; zeznanie o wysokości osiągniętego dochodu - k. 1285 - 1286) .

Powyższy stan faktyczny jest w części bezsporny, ponieważ został oparty
na dowodach i twierdzeniach nie negowanych przez strony.

Sąd ustalił zakres cierpień fizycznych i psychicznych powodów po śmierci G. Ł. na podstawie zeznań samych powodów oraz opinii psychologiczno - psychiatrycznej sporządzonej przez biegłych R. Ż. i B. M. - C.. Sąd przyznał zeznaniom powodów pełen walor wiarygodności z uwagi na ich spójność i niesprzeczność. Sąd nie znalazł żadnej przyczyny, aby kwestionować szczerość złożonych przez powodów zeznań. Zeznania te nie były też kwestionowane przez stronę pozwaną.

Oceniając wiarygodność opinii sporządzonych przez powyższych biegłych Sąd miał na względzie ich wieloletnie doświadczenie w zakresie opiniowania
i rozległą wiedzę. Nie dostrzeżono przy tym żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłych i ich bezstronności, ani żadnych ważnych powodów, które zmuszałyby do dopuszczenia dowodu z opinii innych specjalistów.

Sąd ustalił przebieg akcji ratunkowej z dnia 07 września 2011 roku
na podstawie zeznań powoda P. Ł., częściowo na podstawie zeznań powódki K. Ł. oraz częściowo na podstawie zeznań świadków: J. M., J. G., J. D. i J. K. (2), a także częściowo na podstawie zeznań pozwanego J. R..

Sąd ustalając okoliczności związane z przeprowadzeniem akcji ratunkowej wziął pod uwagę to, że zarówno strona powodowa, jak i pozwany J. R. oraz świadkowie J. D. i J. K. (2), którzy wchodzili razem z pozwanym
w skład zespołu karetki pogotowia ratunkowego, podawali odmiennie,
co do szczegółów, przebieg tej wizyty, a zwłaszcza zachowania G. Ł. podczas udzielania mu pomocy medycznej, podjętych działań leczniczych oraz wskazań załogi co do opuszczenia przez pacjenta mieszkania i schodzenia przez niego po schodach. Konfrontując złożone zeznania oraz posiłkując się zasadami doświadczenia życiowego, Sąd dał w większej mierze wiarę zeznaniom złożonym przez powodów P. Ł. i K. Ł., które były spójne
i logiczne. Sąd uznał także za wiarygodne twierdzenia pozwanego J. R., że w trakcie interwencji atmosfera w mieszkaniu pacjenta była nerwowa, pośrednio przyznała to sama powódka, opisując lekceważący jej zdaniem stosunek ekipy ratowniczej i fakt, że nie chcieli oni z nią rozmawiać. Sąd nie dał natomiast wiary pozwanemu J. R., że G. Ł. utrudniał przeprowadzenie interwencji w ten sposób, że nie pozwolił na wykonanie podstawowych badań, nalegał na zastrzyk przeciwbólowy, chodził po mieszkaniu. Świadkowie J. D. i J. K. (2) podawali, że pacjent w tym czasie przebywał na wersalce, co koresponduje z zeznaniami wyżej wymienionych powodów. Niewiarygodne jest, że pacjent nie pozwalał na przeprowadzenie badań, skoro lekarz odebrał od niego wywiad medyczny i potem, aż trzykrotnie przeprowadził badanie EKG, ponadto ostatecznie G. Ł. nie otrzymał żadnego zastrzyku i wyraził zgodę na przetransportowanie go do szpitala,
co świadczy o tym, że był podatny na sugestie ratowników i lekarza.

Sąd nie dał też wiary zeznaniom pozwanego i wyżej wymienionych świadków w części dotyczącej braku zgody G. Ł.
na przetransportowanie na noszach lub krzesełku do karetki pogotowia. Przede wszystkim ustalone okoliczności interwencji wskazują na to, że pomiędzy G. Ł. a pozwanym J. R. nie doszło do żadnej kłótni na ten temat, ponieważ ostatnie badanie EKG wykonano o godzinie 6:10,
a bezsprzecznie akcja reanimacyjna na klatce schodowej trwała już od godziny 6:20, gdyż sąsiedzi wracający i wychodzący do pracy w tym czasie byli jej świadkami. Biorąc pod uwagę, że w czasie tych 10 minut pozwany musiał podjąć decyzję o transporcie pacjenta do szpitala, a G. Ł., będący w stanie dużego bólu musiał się ubrać i zacząć schodził ze schodów, to w takim razie zasady logiki wskazują, że nie było czasu, aby prowadzić takie dyskusje
z pacjentem. Nie można też zapominać, że zgodnie z tym, co podawali J. D. i J. K. (2) i co też wynika z badań EKG, stan G. Ł. stale się pogarszał i był on już coraz bardziej zmęczony. Co ważne, sam pozwany podał, że kiedy razem z pacjentem opuścili mieszkanie, w tym samym czasie ratownik J. K. (2) udał się po krzesełko. Zatem przez cały czas interwencji, także
w trakcie odczytywania poszczególnych wyników EKG, które wskazywały
na tworzący się masywny zawał, a w których przeprowadzaniu nie brał udział J. K. (2), pozwany nie oddelegował go do przyniesienia jakiegokolwiek środka służącego do przeniesienia chorego. Zamiast tego, J. R., jak zeznał, liczył na to, że spotkają J. K. (2) w trakcie schodzenia i wtedy użyją krzesełka, aby przenieść G. Ł.. W końcu J. R. w żaden sposób nie odnotował, że poinformował pacjenta o zagrożeniu, jakie niesie ze sobą
nie stosowanie się do jego zaleceń i nie odebrał od niego stosownego oświadczenia na piśmie, do czego był zobligowany.

Ponadto Sąd wziął pod uwagę, że pozwany przedstawił trzy różne dokumentacje z przebiegu interwencji - w każdej kolejnej rozszerzając zakres wykonanych przez siebie czynności. Sąd przyjął za wiarygodne pierwsze
z przedstawionych sprawozdań, jako sporządzone najwcześniej, tuż po przeprowadzonej interwencji. Ponadto czynności, które znalazły się w kolejnych sprawozdaniach nie znalazły potwierdzenia w zeznaniach ratowników medycznych uczestniczących w interwencji.

Sąd nie dał wiary zeznaniom powódki w części dotyczącej kosztów pogrzebu przekraczających kwotę 7 380,00 zł z uwagi na to, że nie znajdują
one odzwierciedlenia w zebranym w sprawie materiale dowodowym.

Sąd poczynił ustalenia w zakresie nieprawidłowości czynności medycznych zespołu ratowniczego w oparciu o opinie pisemne i opinię ustną biegłego M. D., która ostatecznie nie była negowana przez strony. Biegły w sposób niezwykle jasny, precyzyjny i wszechstronny wyjaśnił jakie błędy w sztuce medycznej popełnił ten zespół. Oceniając wiarygodność opinii sporządzonych przez biegłego Sąd miał na względzie także jego wieloletnie doświadczenie
w zakresie opiniowania i rozległą wiedzę. Nie dostrzeżono przy tym żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłego i jego bezstronności,
ani żadnych ważnych powodów, które zmuszałyby do dopuszczenia dowodu
z opinii innych specjalistów. Ponadto opinia ta znajduje częściowe odzwierciedlenie w opinii biegłego A. C. (1), która nie była negowana przez strony i która również jest jasna i logiczna.

Sąd poczynił ustalenia w zakresie prawidłowości czynności medycznych
w placówkach medycznych, w których przebywał G. Ł. w okresie
od dnia 07 września 2011 roku aż do jego śmieci w oparciu o opinię pisemną biegłego M. D., która w tym zakresie nie była negowana przez strony. Oceniając wiarygodność tej opinii Sąd miał na względzie wieloletnie doświadczenie biegłego i bardzo dużą wiedzę. Nie dostrzeżono przy tym żadnych czynników osłabiających zaufanie do wiedzy biegłego i jego bezstronności,
ani żadnych ważnych powodów, które zmuszałyby do dopuszczenia dowodu
z opinii innych specjalistów.

Sąd oddalił wniosek powodów o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego
z zakresu rachunkowości, gdyż zebrany w sprawie materiał dowodowy (deklaracje podatkowe) w wystarczający sposób obrazują dochody G. Ł..

Sąd oddalił wniosek pozwanego J. R. i pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. o dopuszczenie dowodu z opinii biegłego
ds. ratownictwa medycznego, gdyż dowód taki został w niniejszej sprawie przeprowadzony i nie był negowany przez strony.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

W niniejszej sprawie powodowie wystąpili z żądaniem zapłaty zadośćuczynienia i odszkodowania w związku ze śmiercią G. Ł.,
do której miało dojść w wyniku nieprawidłowych działań pozwanego J. R., członka zespołu ratowniczego, działającego na zlecenie Falc M.
Sp. z o.o. z siedzibą w W..

Roszczenia zgłoszone przez powoda mogą znajdować podstawę
w przepisach art. 415 k.c. w zw. z art. 430 k.c. i art. 446 k.c.

Zgodnie z treścią art. 430 k.c ., kto na własny rachunek powierza wykonanie czynności osobie, która przy wykonywaniu tej czynności podlega jego kierownictwu i ma obowiązek stosować się do jego wskazówek, ten jest odpowiedzialny za szkodę wyrządzoną z winy tej osoby przy wykonywaniu powierzonej jej czynności.

Niewątpliwie w niniejszej sprawie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. odpowiadają solidarnie (art. 441 k.c.), gdyż rodzaj świadczonych usług wymagał od wyżej wymienionych pozwanych współdziałania w stworzonej strukturze pogotowia, podporządkowania się J. R. poleceniom zatrudniającej go firmy, co wynika z łączącej ich umowy. Zatem
nie może mieć zastosowanie w sporze stron treść art. 429 k.c., który wyłączałby odpowiedzialność (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., a co za tym idzie również odpowiedzialność Towarzystwa (...) S.A. w W. .

Należy w tym miejscu należy powołać się na Sąd Najwyższy, który
w uzasadnieniu do wyroku z 26 stycznia 2011 roku (sygn. akt IV CSK 308/10, OSNC 2011/10/116) stwierdził, że zakład opieki zdrowotnej może na podstawie art. 430 k.c . ponosić odpowiedzialność za szkodę wyrządzoną z winy lekarza prowadzącego indywidualną praktykę lekarską, która powstała przy wykonywaniu czynności na podstawie łączącej ich umowy o świadczenie usług medycznych, albowiem zachowanie przez wykonującego powierzone czynności określonej samodzielności nie wyłącza istnienia podporządkowania w rozumieniu art. 430 k.c ., jak również niezależność zawodowa lekarza w zakresie sztuki medycznej nie sprzeciwia się stwierdzeniu stosunku podporządkowania
w rozumieniu art. 430 k.c.

Według treści art. 822 § 1 k.c . przez umowę ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej ubezpieczyciel zobowiązuje się do zapłacenia określonego w umowie odszkodowania za szkody wyrządzone osobom trzecim, względem których odpowiedzialność za szkodę ponosi ubezpieczający albo osoba, na rzecz której została zawarta umowa ubezpieczenia. Umowa taka obejmuje odpowiedzialność cywilną podmiotu objętego obowiązkiem ubezpieczenia
za szkody wyrządzone czynem niedozwolonym. Natomiast zgodnie z treścią art. 822 § 4 k.c . poszkodowany w związku ze zdarzeniem objętym umową ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej może dochodzić roszczeń bezpośrednio od zakładu ubezpieczeń.

W okresie, którego dotyczy powództwo, (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i J. R. byli ubezpieczeni od odpowiedzialności cywilnej
w pozwanych spółkach - (...) w (...) S.A. w W., a (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.
w Towarzystwie (...) S.A. w W. . Powyższe ubezpieczenia miały charakter obowiązkowy - w związku z treścią rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 kwietnia 2010 roku w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej podmiotu wykonującego działalność leczniczą (Dz. U., Nr 78, poz. 515) - w odniesieniu
do J. R. i rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2007 roku w sprawie obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej świadczeniodawcy udzielającego świadczeń opieki zdrowotnej (Dz. U. z 2008 roku, Nr 3, poz. 10) - w odniesieniu do (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W..

Odpowiedzialność pozwanych ubezpieczycieli jest zależna od stwierdzenia odpowiedzialności pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W.
i J. R., dlatego w pierwszej kolejności Sąd rozważył, czy spełnione zostały przesłanki ich odpowiedzialności w sprawie.

Podstawę odpowiedzialności pozwanego J. R. stanowi art. 415 k.c., zgodnie z którym, kto z winy swojej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. W celu przypisania pozwanemu odpowiedzialności należy zatem ustalić, czy jego działaniu lub zaniechaniu, które doprowadziło do szkody można przypisać winę.

Wskazania wymaga, że w sferze odpowiedzialności deliktowej wyróżnia
się winę umyślną i winę nieumyślną - nazywaną w prawie cywilnym niedbalstwem. W literaturze wskazuje się, że postawienie sprawcy szkody zarzutu niedbalstwa, czyli niezachowania wymaganej w danych warunkach staranności, wymaga zestawienia i porównania postępowania konkretnego sprawcy
z modelowym, abstrakcyjnie ujętym zachowaniem się wzorca postępowania, tzw. dobrego fachowca. Uwzględnić przy tym należy przy wykonywaniu danych czynności m.in. zasady współżycia społecznego, wypracowane standardy, ale też w przypadku zawodu medycznego należy odwołać się do wiedzy medycznej, procedur postępowania, doświadczenia zawodowego i etyki zawodowej.

Skoro pozwany prowadził prywatną działalność gospodarczą, to ocena należytej staranności, musi uwzględniać zawodowy charakter tej działalności (art. 355 § 2 k.c.). Wzorzec należytej staranności musi uwzględnić zwiększone oczekiwania co do zawodowych kwalifikacji specjalisty, co do jego wiedzy
i praktycznych umiejętności skorzystania z niej (patrz wyrok SN z 22 września 2005 roku, IV CK 100/05, LEX nr 187120). Przy ustalaniu wzorca należytej staranności specjalisty w zakresie prowadzonej przez niego działalności gospodarczej (używa się także określenia „szczególna staranność”) korzysta
się z informacji zawartych w pragmatykach zawodowych, standardach formalnie obowiązujących dla określonych kierunków kształcenia, a także ze zbiorów norm formułowanych w ramach poszczególnych grup zawodowych, które określają właściwe dla danego środowiska zachowania (kodeksy etyczne, zbiory dobrych obyczajów itp.).

W rozpoznawanej sprawie przy ustalaniu miary staranności pozwanego J. R. trzeba mieć ponadto na względzie to, że zawód lekarza, który wykonuje, jest zawodem zaufania publicznego. Trybunał Konstytucyjny
w orzeczeniu z dnia 07 maja 2002 roku (sygn. SK 20/00) orzekł m. in.: że „Zawód zaufania publicznego” to zawód polegający na obsłudze osobistych potrzeb ludzkich, wiążący się z przyjmowaniem informacji dotyczących życia osobistego
i zorganizowany w sposób uzasadniający przekonanie społeczne o właściwym dla interesów jednostki wykorzystywaniu tych informacji przez świadczących usługi. Wykonywanie zawodu zaufania publicznego określane jest dodatkowo normami etyki zawodowej, szczególną treścią ślubowania, tradycją korporacji zawodowej czy szczególnym charakterem wykształcenia wyższego i uzyskanej specjalizacji (aplikacja). W orzeczeniu z dnia z 02 lipca 2007 roku (sygn. K 41/05), Trybunał Konstytucyjny stwierdził ponadto, że „Zawody zaufania publicznego wykonywane są - zgodnie z ich konstytucyjnym określeniem - w sposób założony i społecznie aprobowany, o ile ich wykonywaniu towarzyszy realne zaufanie publiczne.
Na zaufanie to składa się szereg czynników, wśród których na pierwszy plan wysuwają się: przekonanie o zachowaniu przez wykonującego ten zawód dobrej woli, właściwych motywacji, należytej staranności zawodowej oraz wiara
w przestrzeganie wartości istotnych dla profilu danego zawodu”.

Reasumując, należy stwierdzić, że lekarz powinien wykazywać
się starannością podwyższoną, wyższą niż przeciętna, z uwagi na przedmiot
jego zawodowej działalności, który dotyczy zdrowia i życia ludzkiego.

Biorąc pod uwagę treść art. 361 § 1 k.c., zgodnie z którym zobowiązany
do odszkodowania ponosi odpowiedzialność tylko za normalne następstwa działania lub zaniechania, z którego szkoda wynikła, należy również ustalić,
czy pomiędzy winą a szkodą zachodzi adekwatny związek przyczynowy.

W orzecznictwie Sądu Najwyższego i sądów powszechnych w sposób utrwalony podkreśla się, że na gruncie tzw. spraw medycznych nie jest wymagane, aby związek przyczynowy został ustalony w sposób pewny. Wystarczającym jest wykazanie go w sposób wskazujący na dużą dozę prawdopodobieństwa,
bez konieczności udowodnienia powiązań bezpośrednich pomiędzy przyczyną
a skutkiem. Bardzo często bowiem ustalenie takiego pewnego związku przyczynowo - skutkowego może być po prostu niemożliwe.

Za dostateczne więc na gruncie sprawy takiej, jak niniejsza, jest udowodnienie, że wadliwe zachowanie J. R. ze znaczną dozą prawdopodobieństwa doprowadziło do powstania określonej szkody. Obojętnym przy tym zasadniczo musi być to, czy występowały jakieś inne potencjalne przyczyny jej wystąpienia, jeżeli udowodnione zostanie zaniedbanie po jego stronie, (patrz: wyroki Sądu Najwyższego: z 17 października 2007 roku, II CSK 285/07, z 23 października 2002 roku, II CKN 1185/00, z 17 października 2007 roku, II CSK 285/07, z 20 marca 2009 roku, II CSK 564/08; z 05 kwietnia 2012 roku, II CSK 402/11, a także wyrok Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 18 czerwca 2015 roku, I ACa 511/14 i wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 27 czerwca 2007 roku, VI ACa 108/07).

Podkreślić należy, że co do zasady normalne następstwa zdarzenia,
z którego wynika szkoda, to takie, które to zdarzenie ogólnie jest w stanie wywołać w normalnym biegu rzeczy. Będą wykraczać poza tą normalność jedynie takie zdarzenia, które są wynikiem okoliczności nadzwyczajnych, niezwykłych,
nie mieszczących się w ramach doświadczenia życiowego, a więc takie, których normalnie nie bierze się pod uwagę.

Wskazuje na to dotychczasowe orzecznictwo Sądu Najwyższego
i sądów powszechnych. W jednym z orzeczeń Sąd Najwyższy wskazał,
że na powstanie szkody ma lub może mieć wpływ wiele czynników
i należy tylko ustalić, w jakim stopniu prawdopodobieństwa wobec innych czynników powstaje zaniedbanie lekarza (patrz wyrok SN z 17 października 2007 roku, sygn. II CSK 285/2007). W innym, że okoliczność, iż postępowanie dowodowe nie daje podstaw do stwierdzenia zaniedbania konkretnej osoby
nie zwalnia placówki szpitalnej od odpowiedzialności. Dla odpowiedzialności prawnej szpitala wystarczy w tego rodzaju sytuacji tzw. „wina bezimienna” (anonimowa), tj. wina niezidentyfikowanego pracownika wtedy, gdy zostanie dowiedzione, że popełniono zaniedbanie, na skutek którego pacjent doznał szkody, chociaż nie można ustalić, który z lekarzy leczących pacjenta lub kto
z personelu medycznego dopuścił się winy (patrz uchwała SN z 15 lutego 1971 roku, III CZP 33/70). Sąd Najwyższy stwierdził, że jeżeli nawet w świetle materiału dowodowego zebranego w konkretnej sprawie nie sposób ustalić, który z pracownik szpitala dopuścił się zaniedbań placówka medyczna ponosi odpowiedzialność w przypadku winy podwładnego, rozumianej zgodnie z treścią art. 415 k.c . i nie jest wymagane wykazanie przez poszkodowanego winy
po stronie placówki medycznej, gdyż odpowiada ona za zasadzie ryzyka w sposób bezwzględny, wyłączający możliwość ekskulpacji (patrz wyrok SA w Łodzi
z 18 marca 2013 roku, I ACa 852/12). Należy też podać za Sądem Najwyższym, że żądanie absolutnej pewności związku przyczynowego nie byłoby ani realne ani uzasadnione w tego typu sprawach (patrz: orzeczenie SN z 05 lipca 1967 roku,
I PR 74/67; orzeczenie SN z 17 czerwca 1969 roku, II CR 165/69).

Z powyższego wynika, że Sąd może korzystać zarówno z dowodów bezpośrednich i pewnych, jak i dowodów pośrednich o dużym stopniu prawdopodobieństwa, uznając za ustalone fakty dające się wyprowadzić z innych ustalonych faktów ( art. 231 k.p.c. ).

W niniejszej sprawie należy zauważyć, że G. Ł. chorował
na chorobę samoistną, czyli chorobę serca i układu krążenia, której skutkiem,
co wynika z opinii biegłego M. D., był zawał serca, który pośrednio przyczynił się do jego zgonu, który nastąpił jednak z uwagi na obumarcie mózgu z powodu jego niedotlenienia. Zatem mając na uwadze adekwatny związek przyczynowy zdaniem Sądu (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. i ich ubezpieczyciele nie mogą odpowiadać w całości za szkodę, tylko w 70 %. Należy w tym miejscu dodać dodatkowo, że biegły M. D. nie mógł wykluczyć, że przy prawidłowych czynnościach zespołu ratowniczego, którym kierował J. R., mogło dojść do zgonu G. Ł., gdyż zdarzają się przypadki, że pacjent umiera na stole operacyjnym w wyniku zawału. Jednakże stwierdził, że z dużą dozą prawdopodobieństwa, graniczącą
z pewnością, G. Ł. przeżyłby, gdyby J. R. podjął jego leczenie zgodnie z kanonami sztuki lekarskiej.

Przy ocenie przesłanki winy należy mieć na uwadze treść art. 355 k.c. , określającego próg wymaganej w obrocie staranności. Personel medyczny
ma zatem obowiązek działania z należytą starannością, zgodnie z zasadami wiedzy lekarskiej, jednak co do zasady nie odpowiada za wystąpienie określonego efektu (np. wyleczenie chorego), lecz tylko za przedsięwzięcie wszelkich możliwych czynności, które są w danej sytuacji możliwe. Odpowiedzialność lekarza będzie wyłączona wówczas, gdy dochował należytej staranności lub był ograniczony stanem wiedzy medycznej. Przede wszystkim personel medyczny
nie może narażać pacjentów na pogorszenie stanu zdrowia (patrz wyrok Sądu Apelacyjnego w Lublinie z 29 września 2005 roku, I ACa 510/05, Prawo
i M. (...), s. 134).

Postępowanie personelu medycznego powinno być także zgodne z treścią:

- art. 8 ustawy z dnia 06 listopada 2008 roku - o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jedn. Dz.U. z 2017 r. poz. 1318 ze zm.) , stanowiącym,
że pacjent ma prawo do świadczeń zdrowotnych udzielanych z należytą starannością przez podmioty udzielające świadczeń zdrowotnych w warunkach odpowiadających określonym w odrębnych przepisach wymaganiom fachowym
i sanitarnym; przy udzielaniu świadczeń zdrowotnych osoby wykonujące zawód medyczny kierują się zasadami etyki zawodowej określonymi przez właściwe samorządy zawodów medycznych;

- art. 4 ustawy z dnia 05 grudnia 1996 roku - o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn., Dz.U. z 2017 r. poz. 125 ze zm.) , stanowiącym, że lekarz
ma obowiązek wykonywania zawodu zgodnie ze wskazaniami aktualnej wiedzy medycznej, dostępnymi metodami i środkami zapobiegania, rozpoznawania
i leczenia chorób zgodnie z zasadami etyki zawodowej oraz z należytą starannością;

- art. 8 kodeksu etyki lekarskiej stanowiącym, że lekarz powinien przeprowadzać wszelkie postępowanie diagnostyczne, lecznicze i zapobiegawcze z należytą starannością, poświęcając im niezbędny czas.

Jak już wcześniej Sąd podkreślał, lekarzowi można przypisać winę
w wypadku wystąpienia jednocześnie elementu obiektywnej i subiektywnej niewłaściwości postępowania. Element obiektywny łączy się z naruszeniem zasad wynikających z zasad wiedzy medycznej, doświadczenia i deontologii, i w jego ramach mieści się tzw. błąd lekarski, przez który rozumie się naruszenie obowiązujących lekarza reguł postępowania, oceniane w kontekście nauki
i praktyki medycznej. Dlatego stwierdzenie błędu lekarskiego wyczerpuje zasadniczo tylko obiektywny element winy (z tym zastrzeżeniem, że są takie kategorie błędu lekarskiego, które będą wystarczające dla stwierdzenia winy także w ujęciu subiektywnym). Element subiektywny odnosi się do zachowania przez lekarza staranności, ocenianej pod kątem określonego wzorca, standardu postępowania, przy przyjęciu kryterium wysokiego poziomu przeciętnej staranności każdego lekarza, jako jego staranności zawodowej (por. wyrok Sądu Najwyższego z dnia 10 lutego 2010 r., V CSK 287/09, niepubl.; wyrok SN
z 24 października 2013 roku, IV CSK 64/13; wyrok Sądu Apelacyjnego
w Krakowie z 31 marca 2013 roku, V ACa 713/14; wyrok Sądu Apelacyjnego
w Warszawie z 27 czerwca 2007 roku, VI ACa 108/07, OSA 2009/5/34-44).

Mając powyższe rozważania na uwadze oraz zebrany w sprawie materiał dowodowy należy stwierdzić, że opisanej należnej, wymaganej i potrzebnej staranności zabrakło w postępowaniu lekarza J. R. podczas udzielanej G. Ł. pomocy medycznej w dniu 07 września 2011 roku.

Z opinii biegłego z zakresu ratownictwa medycznego A. C. (1) wynika niezbicie, że działania wykonywane przez zespół ratowniczy były nieprawidłowe i niezgodne ze sztuką medyczną. Biegły wskazał, że nie wolno było zezwolić G. Ł. na samodzielne zejście po schodach do karetki, gdyż zasadą postępowania przy zawale jest ograniczenie ruchu pacjenta. Wskazał, że w braku jego zgody na zniesienie winno być sporządzone stosowne oświadczenie przez niego podpisane. Brak takiego oświadczenia jest równoznaczny z brakiem poinformowania pacjenta o konsekwencjach, jakie może ponieść schodząc z trzeciego piętra. Ponadto biegły stwierdził, że podstawowe standardy i procedury nie zostały zachowane: nie był wykonany dostęp żylny, pomiar saturacji i decyzja o tlenoterapii, nie podano pacjentowi żadnych leków.

Również biegły z zakresu kardiologii M. D. w swoich obszernych, ale jasnych i logicznych opiniach potwierdził wnioski biegłego A. C. (1). Biegły stwierdził, że J. R. nie podjął w ogóle żadnego leczenia wobec G. Ł.. Powinien był podać mu leki uspokajające
i przeciwbólowe - nitroglicerynę, lub polopirynę, polocard lub acard, relanium lub palvix, założyć drogę żylną, podać tlen. Niewłaściwie postąpił zezwalając G. Ł. na samodzielne schodzenie do karetki. Nie zabrał ze sobą koca ani krzesełka do transportu chorego, a z łatwością mógł wnioskować z opisu dyspozytora pogotowia, że pacjent ma zawał, który z minuty na minutę się pogłębiał, doprowadzając ostatecznie do utraty przytomności
i niedotlenienia mózgu na skutek długotrwałej reanimacji. Ponadto biegł stwierdził, że wszelkie działania zespołu ratowniczego, którym kierował J. R. były opieszałe i skutkowały pogłębianiem się zawału serca - opóźnienie
w wykonaniu pierwszego zapisu EKG, zbędne wykonywanie kolejnych zapisów EKG, odwlekanie decyzji o transporcie do szpitala.

Biegły M. D. w sposób bardzo jasny i logiczny wyjaśnił, dlaczego te błędy spowodowały zatrzymanie akcji serca, niedotlenienie mózgu i ostatecznie śmierć G. Ł.. Podał, że przeprowadzone przez zespół badania elektrokardiograficzne wskazywały jednoznacznie, że u zmarłego tworzył
się zawał serca w ostrej fazie na ścianie dolnej, powikłany ciężkimi, groźnymi dla życia zaburzeniami przewodnictwa przedsionkowo - komorowego blokiem naprzemiennym. Obraz EKG był jednoznacznym i bezwzględnym wskazaniem
do zabezpieczenia pacjenta czasową stymulacją. W takiej sytuacji J. R. powinien natychmiast podjąć decyzję o jak najszybszym przetransportowaniu chorego do odpowiedniego zakładu chemodynamiki w celu wykonaniu zabiegu odblokowania najprawdopodobniej zablokowanej tętnicy czy też przewiezienia pacjenta na najbliższy odział kardiologiczny (w tym przypadku oddalony o 1 km od miejsca udzielania pomocy) w celu wszczepienia elektrody. Podłączenie elektrody w sytuacji nagłego zatrzymania krążenia i bloku przedsionkowo - komorowego, niweluje bowiem ich skutki w ten sposób, że stymuluje bezpośrednio mięsień sercowy, nie dopuszczając do nagłego zatrzymania krążenia i zaburzonej perfuzji przez mózg - co chroni pacjenta przed uszkodzeniem mózgu i wstrząsem kardiogennym. Wykonanie tych czynności w odpowiednim czasie pozwoliłoby na przetransportowanie pacjenta do najbliższego zakładu, gdzie po otworzeniu tętnicy miałby założony stent, co umożliwiłoby uszkodzonym tętnicom na ich pełne zregenerowanie - po okresie roku zawał nie pozostawiłby po sobie żadnego śladu w organizmie pacjenta, nie doszłoby do uszkodzenia mózgu na skutek jego niedotlenienia, co następuje zwykle po upływie 5 minut.

Ostatecznie biegły wskazał, że istniało duże prawdopodobieństwo, graniczące z pewnością, że przy odpowiednich działaniach J. R.,
nie doszłoby do zgonu G. Ł..

Te okoliczności dają Sądowi podstawę do stwierdzenia, że J. R.,
a co za tym idzie (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. ponoszą winę za śmierć G. R.. Jednak, co już wcześniej było wskazane przy omówieniu wystąpienia w sprawie adekwatnego związku przyczynowego między działaniem lub brakiem działania J. R. a powstaniem szkody, odpowiadają oni za nią w 70 % z uwagi na chorobę samoistną G. Ł..

W dalszej kolejności Sąd uznał, że powodowie bezdyskusyjnie doznali szkody w związku ze śmiercią najbliższej im osoby.

Mając na uwadze przedstawione wywody, w ocenie Sądu w niniejszej sprawie doszło do wykazania wszystkich przesłanek odpowiedzialności odszkodowawczej pozwanego J. R., a w konsekwencji (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i pozostałych pozwanych ubezpieczycieli.

W ocenie Sądu, zgłoszone przez powodów roszczenia zapłaty zadośćuczynienia, oparte na treści art. 446 § 4 k.c., zasługuje na częściowe uwzględnienie.

Zgodnie z dyspozycją tego przepisu sąd może przyznać najbliższym członkom rodziny zmarłego odpowiednią sumę tytułem zadośćuczynienia pieniężnego za doznaną krzywdę w wyniku czynu niedozwolonego, a zatem w celu naprawienia szkody niemajątkowej. Prawidłowa wykładnia art. 446 § 4 k.c. wymaga przede wszystkim podkreślenia, że roszczenie oparte na tym przepisie jest rodzajowo i normatywnie odmienne od roszczenia zmierzającego
do naprawienia szkody majątkowej, opartego na treści art. 446 § 3 k.c. Zadośćuczynienie przewidziane w art. 446 § 4 k.c. nie jest zależne
od pogorszenia sytuacji życiowej osoby bliskiej w wyniku śmierci bezpośrednio poszkodowanego, lecz ma na celu złagodzenie cierpienia psychicznego wywołanego śmiercią osoby najbliższej i pomoc członkom rodziny tej osoby
w dostosowaniu się do zmienionej sytuacji życiowej (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia 12 września 2013 roku, IV CSK 87/13, LEX nr 1383297).

Zgodnie z prezentowanym w orzecznictwie stanowiskiem na rozmiar krzywdy, o której mowa w art. 446 § 4 k.c. , mają wpływ przede wszystkim: wstrząs psychiczny i cierpienia moralne wywołane śmiercią osoby bliskiej, poczucie osamotnienia i pustki po jej śmierci, rodzaj i intensywność więzi łączącej pokrzywdzonego ze zmarłym, rola w rodzinie pełniona przez osobę zmarłą, wystąpienie zaburzeń będących skutkiem śmierci osoby bliskiej, wiek pokrzywdzonego i jego zdolność do zaakceptowania nowej rzeczywistości oraz umiejętność odnalezienia się w niej (patrz wyrok Sądu Najwyższego z dnia
03 czerwca 2011 roku, III CSK 279/10, niepubl.). O wysokości zadośćuczynienia decydują zatem w ostateczności realia każdej sprawy, co oznacza, że wysokość sum orzekanych w innych sprawach, objęta wszak dyskrecjonalną władzą sędziowską, może mieć znaczenie jedynie pośrednie w tym sensie, że nie powinna od nich rażąco odbiegać (patrz wyrok SN z dnia 11 lipca 2000 roku, II CKN 1119/98, Lex Polonica nr 388287).

Ustawodawca nie wskazuje zasad ustalania wysokości omawianego zadośćuczynienia, zatem posiłkować należy się w tym zakresie poglądami wypracowanymi w judykaturze na tle stosowania art. 445 k.c. Niewątpliwie krzywdę doznaną w wyniku śmierci osoby bliskiej bardzo trudno ocenić
i wyrazić w formie pieniężnej. W orzecznictwie Sądu Najwyższego dotyczącym zasad ustalania wysokości zadośćuczynienia wskazuje się, iż każdy przypadek powinien być traktowany indywidualnie z uwzględnieniem wszystkich okoliczności sprawy. Należy przy tym zaznaczyć, że zadośćuczynienie przewidziane w art. 446 § 4 k.c. jest odzwierciedleniem w formie pieniężnej rozmiaru krzywdy, która, jak słusznie wskazuje się w literaturze i orzecznictwie, nie zależy od statusu materialnego pokrzywdzonego. Jedynie zatem rozmiar zadośćuczynienia może być odnoszony do stopy życiowej społeczeństwa,
która pośrednio może rzutować na jego umiarkowany wymiar. Przesłanka „przeciętnej stopy życiowej społeczeństwa” ma więc charakter uzupełniający
i ogranicza wysokość zadośćuczynienia tak, by jego przyznanie nie prowadziło
do wzbogacenia osoby uprawnionej, nie może jednak pozbawiać zadośćuczynienia jego zasadniczej funkcji kompensacyjnej i eliminować innych czynników kształtujących jego rozmiar (patrz: wyrok SN z dnia 12 września 2002 roku, IV CKN 1266/00; wyrok SN z dnia 03 czerwca 2011 roku, III CSK 279/10; wyrok SN z dnia 30 stycznia 2004 roku, I CK 131/ 03, OSNC 2005, nr 2, poz. 40, wyrok SN z dnia 10 marca 2006 roku, IV CSK 80/05, OSNC 2006, nr 10, poz. 175).

Biorąc pod uwagę powyższe przesłanki, przy uwzględnieniu wszystkich istotnych w sprawie okoliczności mających wpływ na rozmiar cierpień
i sytuację powodów po śmierci męża i ojca, należy uznać, iż odpowiednią kwotą zadośćuczynienia dla powódki K. Ł. jest kwota 90 000,00 złotych, a dla pozostałych powodów kwota po 70 000,00 zł. Uwzględniając
to, że pozwani w 70 % odpowiadają za szkodę, Sąd zasądził na rzecz powódki
od pozwanych kwotę 63 000,00 zł (70 % z 90 000,00 zł), o czym orzekł, ja w pkt 1 a wyroku, na podstawie art. 446 § 4 k.c., a na rzecz powodów kwoty po 49 000,00 zł (70 % z 70 000,00 zł), o czym orzekł, jak w pkt 7a, 13 oraz 19 wyroku,
na podstawie art. 446 § 4 k.c.

Należy przede wszystkim zauważyć, że powodowie utracili
najważniejszą osobę, tj. męża i ojca, co potęguje niepomiernie uczucie osamotnienia i krzywdy. Powodowie mogli jeszcze przez wiele lat oczekiwać wsparcia emocjonalnego i pomocy z jego strony. K. Ł. został pozbawiona pomocy ze strony kochającego męża w codziennych obowiązkach, została odarta z marzeń o wspólnej przyszłości i wspólnej wzajemnej opiece i wsparciu, również finansowym. Została zmuszona wziąć
na siebie trud życia codziennego, zmierzyć się z samotnością. Natomiast P. Ł., R. Ł. i A. Ł. zostali również pozbawieni pomocy
ze strony ojca, zarówno mentalnej, jak i w odniesieniu do P. Ł. pomocy finansowej. Pomimo własnych cierpień powodowie musieli być silni,
by nie potęgować poczucia smutku i żalu. Śmierć G. Ł. była
i jest dla powodów tragedią wręcz niewyobrażalną i trudną do wycenienia.
Nie budzi też najmniejszych wątpliwości to, że więź łącząca małżonków i rodzica z dzieckiem jest jedną z najsilniejszych więzi międzyludzkich. Brutalne zerwanie tej więzi przez śmierć męża, czy ojca jest dla żony, czy dziecka przeżyciem pozostawiającym ślad na całe dalsze jego życie. W rozpoznawanej sprawie krzywda jest tym bardziej dotkliwa, że śmierć nastąpiła nagle i dotknęła osobę
jeszcze w sile wieku, która miał wiele lat życia przed sobą i plany
do zrealizowania. Dla powodów była to utrata osoby, z którą byli silnie związani i tworzyli zgodną i zgraną rodzinę, a także pokładali w niej swoje liczne nadzieje.

Zadośćuczynienie dla powódki musiało być wyższe niż dla pozostałych powodów, gdyż wskutek śmierci męża doznała ona trwałego uszczerbku
na zdrowiu psychicznym. W przebiegu żałoby wystąpiły u niej zaburzenia adaptacyjne pod postacią reakcji depresyjno - lękowej. W wyniku braku odpowiedniego i skutecznego leczenia zaburzenia adaptacyjne zaczęły
się utrwalać i w konsekwencji nabrały charakteru długotrwałych zaburzeń pod postacią zaburzeń depresyjnych i lękowych mieszanych. Objawiają się one
w poczuciu znacznego dyskomfortu psychicznego, obniżeniem nastroju, okresowo występującym uczuciem lęku, z towarzyszącym niepokojem, nieco wzmożoną chwiejnością emocjonalną, okresowo występującym smutkiem, niezadowoleniem, czasem poczuciem bezradności, negatywnym obrazem siebie i świata, trudnościami w odczuwaniu satysfakcji i radości, pesymistycznym myśleniem. Zaburzenia te pogarszają jakość jej życia. Obecnie stan psychiczny powódki
nie jest w pełni stabilny, a obniżony komfort funkcjonowania psychicznego i jego objawy nie pozwalają jej czerpać pełnej satysfakcji z życia. Objawy te mogą jednak w przyszłości ustąpić, w tym celu powódka powinna podjąć terapię psychologiczną i farmakoterapię psychiatryczną. W razie nie podjęcia leczenia, istnieje szansa, że stan psychiczny powódki ulegnie dalszemu pogorszeniu.

Jak już wcześniej Sąd wskazywał, wycena bólu, rozpaczy i cierpienia
po stracie bliskiej osoby jest bardzo trudna. Biorąc pod uwagę to, że wysokość przyznawanej kwoty zadośćuczynienia powinna być ukształtowana tak,
by stanowić „ekwiwalent wycierpianego bólu”, jak też i to, że kwota zadośćuczynienia powinna zawierać się w rozsądnych granicach,
by nie prowadzić do bezpodstawnego wzbogacenia, Sąd oddalił żądanie zadośćuczynienia w pozostałej części, o czym orzekł, jak w pkt 2, 8, 14 i 20 wyroku. W ocenie Sądu kwota 90 000,00 zł dla powódki i kwota po 70 000,00 zł dla pozostałych powodów odpowiada aktualnym warunkom i sytuacji majątkowej społeczeństwa, stanowi odczuwalną wartość i pozwoli na zrekompensowanie
w takim jak jest to możliwe stopniu przebytych cierpień.

Sąd przyznał na rzecz synów G. Ł. taką samą kwotę zadośćuczynienia, choć niewątpliwie mogli oni inaczej przeżywać stratę ojca oraz w odmienny sposób mogła ona wpływać na ich codzienne życie. Sąd nie dostrzegł przyczyn, które nakazywałyby wyżej wyceniać krzywdę doznaną przez któregokolwiek z nich, tym bardziej, że sami swoje cierpienia i krzywdę ocenili tak samo, żądając takich samych kwot.

Oddalając powództwo K. Ł. w pozostałej części Sąd wziął pod uwagę również to, że choć początkowo powódka zaprzestała pracy zawodowej, jednak po kilku miesiącach wróciła do poprzedniej aktywności, utrzymuje również kontakty towarzyskie z rodziną i znajomymi. Po śmierci męża uzyskała wsparcie u osób bliskich. Dlatego też faktyczne nasilenie zaburzeń psychicznych nie zakłócało i nie zakłóca znacząco codziennego jej funkcjonowania.

Oddalając powództwo P. Ł., R. Ł. i A. Ł. Sąd wziął również pod uwagę również i to, że po śmierci ojca nie doznali oni uszczerbku na zdrowiu psychicznym, a emocje i zachowania jakie pojawiły
się u nich po jego śmierci miały charakter naturalnego żalu po stracie bliskiej osoby, bez cech patologicznego przebiegu. Ponadto powodowie potrafili odnaleźć się w nowej rzeczywistości. Nie zaniedbali swoich obowiązków względem rodziny, pracy, kształcenia. P. Ł. skończył studia, rozpoczął pracę, ma dziewczynę, z którą zamieszkuje. Natomiast pozostali jego bracia prowadzą dalej swoje firmy, które przynoszą dochody. Śmierć ojca nie wpłynęła na ich prawidłowe funkcjonowanie w jakiejkolwiek sferze ich życia.

Odnosząc się natomiast do sprecyzowanego w pozwie przez każdego
z powodów roszczenia o zapłatę stosownego odszkodowania za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej, opartego na podstawie art. 446 § 3 k.c. , należy stwierdzić, że zasługuje ono tylko na częściowe uwzględnienie i tylko w stosunku do powódki i powoda P. Ł..

Należy zwrócić uwagę, że pogorszenie sytuacji życiowej, o którym mowa
w wyżej wymienionym przepisie, polega nie tylko na pogorszeniu obecnej sytuacji materialnej, ale obejmuje także przyszłe szkody majątkowe, często nieuchwytne lub trudne do obliczenia, niemniej prowadzące do znacznego pogorszenia sytuacji życiowej osoby najbliższej (patrz wyrok SN z dnia 02 grudnia 2009 roku, I CSK 149/09, LEX nr 607232). Art. 446 § 3 k.c . nie ogranicza jednak kryteriów, jakie bierze się przy ocenie tego, czy wspomniane pogorszenie sytuacji życiowej wystąpiło, tylko do tzw. czynników materialnych. Decydujące jest również
to, że pod pojęciem znacznego pogorszenia sytuacji życiowej należy rozumieć
nie tylko pogorszenie się sytuacji materialnej osoby bliskiej zmarłego poszkodowanego, ale także pogorszenie się sytuacji takiej osoby w zakresie pozaekonomicznym (patrz: wyrok SA w Łodzi z dnia 14 marca 2013 roku, I ACa 1090/12, opubl. w Lex nr 1311971; wyrok SN z dnia 26 czerwca 2013 roku, sygn. akt III CSK 639/12, Lex nr 1378528), szczególnie, że art. 446 § 3 k.c .
ma umożliwić naprawienie szkód majątkowych, aczkolwiek niekiedy trudnych
do uchwycenia i wymierzenia.

Zatem pogorszenie sytuacji życiowej polega także na utracie rzeczywistej możliwości uzyskania stabilnych warunków życiowych oraz ich realnego polepszenia (patrz wyrok SA w Katowicach z 28 marca 2013 roku, I ACa 20/13, Lex nr 1294773). Obejmuje zarówno niekorzystne zmiany bezpośrednio w sytuacji materialnej najbliższych członków rodziny zmarłego, jak też zmiany w sferze ich dóbr niematerialnych, które rzutują na sytuację materialną. W ramach ustalenia rozmiaru szkody uwzględnia się takie czynniki niewymierne jak np.: utratę oczekiwanego wsparcia na przyszłość (nie tylko materialnego), cierpienie związane z utratą osoby bliskiej i związane z tym osłabienie aktywności życiowej oraz motywacji do przezwyciężania trudności życia codziennego (patrz wyrok SA w Katowicach z dnia 04 lutego 2013 roku, I ACa 982/12, LEX nr 1289426).

Określając wysokość odszkodowania przyznanego najbliższym członkom rodziny osoby zmarłej z powodu zdarzenia zawinionego przez inną osobę, jeżeli wskutek śmierci nastąpiło znaczne pogorszenie ich sytuacji życiowej, Sąd
jest obowiązany wziąć pod uwagę różnicę między stanem, w jakim znaleźli
się członkowie rodziny zmarłego po jego śmierci, a przewidywanym stanem materialnym, gdyby zmarły żył.

Jeśli idzie o zagadnienie wysokości odszkodowania z art. 446 § 3 k.c. , zważyć trzeba, że nie jest to odszkodowanie pełne w rozumieniu art. 361 § 2 k.c. , lecz
z woli ustawodawcy „stosowne”, tj. takie, które ułatwi przystosowanie
się uprawnionemu do zmienionej sytuacji życiowej. Ze swej natury jest
to kompensata o charakterze ryczałtowym (patrz wyrok SN z dnia 24 października 2007r. IV CSK 194/07, Lex nr 487528).

W niniejszej sprawie należy zatem zauważyć, iż K. Ł.
i jej mąż prowadzili wspólne gospodarstwo domowe, każdy z nich prowadził swoje działalności gospodarcze, ponadto utrzymywali się oni ze świadczeń rentowych, jednak znacznie większe dochody uzyskiwał G. Ł., przeznaczając tylko na utrzymanie rodziny kwotę około 5 000,00 zł miesięcznie z ponad milionowego rocznego przychodu. Natomiast po śmierci męża sytuacja K. Ł. w aspekcie materialnym uległa pogorszeniu nie tylko z tego powodu,
że utracił dochody jakimi mąż dysponował i przyczyniał się do zaspokajania potrzeb rodziny, ale także z tego powodu, że przez pewien czas nie pracowała,
nie zarobkowała, ponadto musiała przejąć na siebie w większości koszty utrzymania syna P., który jeszcze wtedy studiował i miał niewielka rentę rodzinną. Należy też dodać, że z opinii psychiatryczno - psychologicznej wynika, że powódka musi podjąć kosztowne leczenie, na które musi wydać kilkaset złotych miesięcznie. W konsekwencji porównując sytuację życiową powódki sprzed, jak
i po feralnym zdarzeniu, należy stwierdzić, że w jej przypadku doszło
do znacznego pogorszenia sytuacji życiowej, skoro od wielu lat powódka stanowiła z mężem zgrany i sprawnie funkcjonujący w życiu duet, zarówno
w sferze emocjonalnej, jak i ekonomicznej. Porównując dochody małżonków należy zaznaczyć, iż dochody męża powódki były wyższe, pozwalały
na komfortowe życie rodziny i realizowanie życiowych planów (wycieczki, podróże, wakacje, rozwój firmy, kształcenie syna, zapewnienie mu bardzo dobrych warunków życia).

Odnosząc się do kwestii odszkodowania na rzecz powoda P. Ł.,
to należy podnieść, że powód nie tylko mógł w przyszłości liczyć na swojego ojca i to jeszcze przez wiele lat, we wszystkich dziedzinach życia rodzinnego,
ale również mógł korzystać z faktycznego finansowego wsparcia zmarłego. Z tego względu jego sytuacja materialna również uległa znacznemu pogorszeniu i bez znaczenia pozostaje fakt pobierania przez niego renty, gdyż świadczenie to ma charakter okresowy, a w chwili obecnej wygasło.

W tych warunkach uznać należy, że powódce należy się odszkodowanie
za znaczne pogorszenie się sytuacji życiowej w wysokości 40 000,00 złotych,
a powodowi P. Ł. w wysokości 20 000,00 złotych. Jednakże wobec ustalenia, że pozwani nie mogą odpowiadać za szkodę w 100 %, mając na uwadze adekwatny związek przyczynowy, Sąd obniżył te kwoty o 30 % i w związku z tym zasądził na rzecz powódki z tego tytułu 28 000,00 zł, a na rzecz powoda P. Ł. kwotę 14 000,00 zł, o czym orzekł, jak w pkt 1b i 7 b wyroku, na podstawie art. 446 § 3 k.c.

Natomiast kwoty żądań ponad przyznane trzeba uznać za nadmierne
i nieadekwatne do okoliczności sprawy, gdyż ich zasądzenie doprowadziłoby
do nieuzasadnionego wzbogacenia wyżej wymienionych powodów, przez
co ich powództwa należało oddalić w pozostałym zakresie, o czym Sąd orzekł,
jak w pkt 2 i 8 wyroku.

Sąd oddalił żądania zasądzenia odszkodowania na rzecz pozostałych powodów w całości, gdyż nie sprostali oni obowiązkowi udowodnienia swojego roszczenia, czyli nie udźwignęli obowiązku wynikającego z treści art. 6 k.c.

W tym miejscu zauważyć należy, że niewątpliwie śmierć ojca stanowiła tragedię życiową dla R. Ł. i A. Ł., jednakże okoliczność
ta nie może stanowić podstawy do przyznania im odszkodowania z tytułu pogorszenia sytuacji życiowej. Jest rzeczą notoryjną, że cierpienia moralne wpływają ujemnie na sprawność psychiczną i fizyczną, osłabiają energię życiową i inicjatywę, obniżają wydajność pracy, co z reguły wywołuje reperkusje
w ogólnej sytuacji życiowej. Jednak pogorszenie sytuacji życiowej nie może ograniczyć się wyłącznie tylko do takich odczuć. Nie może polegać wyłącznie
na cierpieniach moralnych będących następstwem śmierci poszkodowanego.
Art. 446 § 3 k.c. nie przewiduje bowiem odszkodowania za same cierpienia moralne oraz poczucie osamotnienia będące następstwem śmierci osoby bliskiej. Taką funkcję przejął wprowadzony do systemu prawnego ustawą z dnia 30 maja 2008 roku o zmianie ustawy kodeks cywilny oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 116, poz. 731) art. 446 § 4 k.c. , który wszedł w życie w dniu 03 sierpnia 2008 roku i stanowi realizację zadośćuczynienia za doznaną krzywdę. Ustanowienie przez ustawodawcę tej szczególnej regulacji wyłącza potrzebę szerokiej interpretacji art. 446 § 3 k.c. , tj. uwzględniania elementów szkody niemajątkowej w ramach odszkodowania zasądzonego z tytułu istotnego pogorszenia sytuacji życiowej. Dlatego też przyjmuje się obecnie, że przepis art. 446 § 3 nie pozwala
na przyznanie zadośćuczynienia za samą krzywdę doznaną z racji śmierci osoby najbliższej. Daje on możliwość naprawienia szkody o charakterze majątkowym, która winna się wyrażać w znacznym pogorszeniu sytuacji majątkowej uprawnionego.

Mając powyższe na uwadze oraz zebrany w sprawie materiał dowodowy należy stwierdzić, iż w aspekcie finansowym sytuacja majątkowa A. Ł. i R. Ł. nie uległa zmianie. Obaj bracia prowadzą dobrze prosperujące działalności gospodarcze, które przynoszą spore przychody.

Dochód R. Ł. nie jest mniejszy (po odliczeniu kosztów osiąga zbliżone dochody miesięczne, jakie osiągał w chwili śmierci ojca), jednakże dysponuje on znacznie większym majątkiem, ponieważ jest właścicielem nieruchomości o znacznej wartości i warsztatu z wieloletnią renomą wypracowaną przez jego ojca. Ponadto spłacił matkę i rodzeństwo.

Natomiast powód A. Ł. zwiększył swoje dochody po śmierci ojca, osiąga dochód w wysokości około 10 000,00 zł miesięcznie. Zmienił siedzibę swojej firmy przeprowadzając się do wyremontowanego budynku, stojącego
na działce nabytej jeszcze za życia ojca.

Z powyższego wynika, że sytuacja majątkowa obu braci po śmierci ojca uległa poprawie, zatem ich powództwo o odszkodowanie Sąd oddalił, o czym orzekł, jak w pkt 14 i 20 wyroku.

Z przepisu art. 446 § 1 k.c. wynika, że jeżeli wskutek uszkodzenia ciała
lub wywołania rozstroju zdrowia nastąpiła śmierć poszkodowanego, osoby, które poniosły koszty leczenia i pogrzebu zmarłego, mogą żądać ich zwrotu
od zobowiązanego do naprawienia szkody. Krąg uprawnionych jest ograniczony do osób, które faktycznie poniosły te koszty, natomiast nie ma znaczenia,
czy należą one do osób bliskich zmarłego bądź czy są jego spadkobiercami.

Obowiązek zwrotu kosztów pogrzebu obejmuje swym zakresem wydatki poniesione zgodnie z lokalnymi i środowiskowymi zwyczajami, w szczególności obejmują: przygotowanie zwłok do pogrzebu i ich dostarczenie na cmentarz, nabycie trumny, kremację zwłok, zakup miejsca na cmentarzu, postawienie nagrobka, zakup kwiatów i odzieży żałobnej, koszty ceremonii pogrzebowej, poczęstunku po pogrzebie dla osób bliskich itp. (patrz: wyrok SN z dnia 04 czerwca 1998 roku, II CKN 852/97, OSN 1998, nr 11, poz. 196; wyrok SN z dnia 06 stycznia 1982 roku, II CR 556/81, LEX nr 8388; wyrok SN z dnia
22 stycznia 1981 roku, II CR 600/80, LEX nr 8301; wyrok SN z dnia 07 marca 1969 roku, II PR 641/68, OSN 1970, nr 2, poz. 33).

Powszechnie przyjmuje się, że obowiązek zwrotu kosztów obejmuje tylko wydatki, które można uznać za utrzymane w rozsądnych granicach
i w przeciętnej wysokości i zarazem wyłącznie już poniesione w chwili żądania zwrotu (patrz: A. Cisek, W. Dubis (w:) E. Gniewek, P. Machnikowski, Komentarz, 2013, art. 446, nb 5; M. Safjan (w:) K. Pietrzykowski, Komentarz,
t. I, 2013, art. 446, nb 10; A. Śmieja (w:) System prawa prywatnego, t. 6,
s. 757). W wyroku z dnia 09 marca 2007 r. (V CSK 459/06, LEX nr 277273) Sąd Najwyższy stwierdził, że chociaż z treści art. 446 § 1 k.c. nie wynika
w sposób jednoznaczny ograniczenie zakresu zwrotu kosztów pogrzebu, w tym kosztów wystawienia nagrobka, jednak powszechnie przyjmuje się, że koszty
te podlegają zwrotowi w ograniczonym zakresie. Nie są to więc wszelkie koszty poniesione przez konkretną osobę w konkretnym przypadku, lecz zwykle ponoszone wśród określonego kręgu podmiotów, ponieważ granice obowiązku zwrotu wyznaczają zwyczaje przyjęte w danym środowisku .

Przenosząc powyższe rozważania na grunt niniejszej sprawy stwierdzić trzeba, że powódce przysługuje zwrot kosztów pogrzebu męża w łącznej wysokości 5 166,00 zł (70 % z kwoty 7 380,00 zł), o czym Sąd orzekł, jak w punkcie 1 c wyroku, na podstawie art. 446 § 1 k.c .

Kwotę tę Sąd ustalił w oparciu o przedłożone rachunki, zasady doświadczenia życiowego oraz wyżej wymienione kryteria, a także na podstawie zeznań powodów. Sąd uznał, że udowodnione przez powódkę koszty pogrzebu
na łączną kwotę 7 380,00 zł utrzymane są w rozsądnych granicach i w przeciętnej wysokości . W pozostałej części Sąd powództwo o zwrot kosztów pogrzebu oddalił, jako nieudowodnione, o czym orzekł, jak w pkt 2 wyroku

Ustalając wysokość zadośćuczynienia należnego wszystkim powodom
i odszkodowania należnego powódce i powodowi P. Ł. Sąd rozważył także, wobec podniesienia przez pozwanego J. R. stosownego zarzutu, czy G. Ł. przyczynił się do powstania szkody. Zgodnie bowiem
z przepisem art. 362 k.c. , jeżeli poszkodowany przyczynił się do powstania
lub zwiększenia szkody, obowiązek jej naprawienia ulega odpowiedniemu zmniejszeniu stosownie do okoliczności, a zwłaszcza do stopnia winy obu stron.

O tym, czy obowiązek naprawienia szkody należy zmniejszyć ze względu
na przyczynienie się, a jeżeli tak - w jaki sposób i w jakim stopniu należy
to uczynić, decyduje sąd w procesie sędziowskiego wymiaru odszkodowania
w granicach wyznaczonych przez art. 362 k.c. Decyzja o obniżeniu odszkodowania jest uprawnieniem sądu, a rozważenie wszystkich okoliczności,
w wyniku oceny konkretnej i zindywidualizowanej - jest jego obowiązkiem.

W doktrynie podkreśla się, że pojęcie przyczynienia się poszkodowanego nie zostało wyjaśnione w sposób normatywny, co sprawia, że zachodzi możliwość różnego rozumienia jego sensu prawnego. Zaproponowano przy tym kilka koncepcji uzasadniających możliwość powołania się na przyczynienie
się poszkodowanego do powstania szkody w celu obniżenia wysokości odszkodowania. Pierwsza koncepcja przyjmuje, że w przyczynieniu
się poszkodowanego chodzi o takie jego zachowanie, które pozostaje
w adekwatnym związku przyczynowym z powstałą szkodą za którą odpowiedzialność ponosi inna osoba (tzw. causa concurrens, tzn. przyczyna współuczestnicząca). Według drugiego stanowiska, poza związkiem przyczynowym między szkodą, a zachowaniem samego poszkodowanego, wymaga się dodatkowo, aby zachowanie się poszkodowanego było obiektywnie nieprawidłowe. Trzecia koncepcja stawia jeszcze surowsze wymagania, uznając, że poza adekwatnym związkiem przyczynowym konieczna jest wina poszkodowanego, a nie tylko obiektywnie negatywne, naganne zachowanie. Czwarta koncepcja, obok związku przyczynowego każe badać każdorazowo,
na jakiej zasadzie opiera się odpowiedzialność osoby zobowiązanej
do naprawienia szkody. Jeśli osoba ta odpowiada na zasadzie winy, wówczas wina poszkodowanego jest konieczną przesłanką zmniejszenia odszkodowania, natomiast jeśli odpowiada ona na zasadzie ryzyka lub słuszności, wówczas
do obniżenia odszkodowania wystarcza obiektywna nieprawidłowość zachowania się poszkodowanego (patrz: Z. Radwański, Zobowiązania - część ogólna, Warszawa 2003, s. 93-94; A. Szpunar, Przyczynienie się poszkodowanego
do wypadku drogowego, KPP 1993, z. 3, s. 250 i nast.; wyrok SN z dnia
17 kwietnia 2008 r., sygn. akt I C 50/07, niepublikowany.).

Mając powyższe na uwadze, po przeanalizowaniu wszystkich okoliczności sprawy, Sąd uznał, że G. Ł. nie przyczynił się do powstania szkody. Pozwany nie udźwignął obowiązku wynikającego z treści art. 6 k.c., nie wykazał, że G. Ł. swoim zachowaniem przyczynił się do swojej śmierci. Z opinii biegłych bowiem wynika, że J. R. nie zachował odpowiednich procedur zezwalając pacjentowi na samodzielne zejście ze schodów i nie udowodnił ponadto, że G. Ł. nie chciał poddać się badaniu i odmawiał współpracy. Trzeba mieć na uwadze to, że stan zdrowia G. Ł. był bardzo ciężki, z cała pewnością odczuwał olbrzymi ból, niepokój i rozdrażnienie. To lekarz, jako profesjonalista powinien tak komunikować się z pacjentem, aby ten mógł podejmować świadome decyzje dotyczące leczenia. Relacja pacjenta
z przedstawicielem zawodu medycznego nie jest w końcu równorzędna, ponieważ pacjent najczęściej nie ma specjalistycznej wiedzy i jest uzależniony od pomocy
i zaangażowania tych osób - co miało miejsce w tym przedmiotowym przypadku. Zdaniem Sądu, G. Ł. w tym stanie zdrowia, w jakim się znajdował, mógł zachowywać się irracjonalnie, a rzeczą J. R., poprzez odpowiednie działania i leczenie, było uspokoić sytuację, podjąć natychmiastowe leczenie
i nie dopuścić do samodzielnego schodzenia pacjenta po schodach do karetki.

Również zarzut przedawnienia podniesiony przez pozwanego J. R. należy uznać za niezasadny, gdyż upływ trzyletniego terminu przedawnienia, liczony od 07 września 2011 roku, został przerwany w dniu 20 listopada 2013 roku na skutek złożenia wniosku o zawezwanie do próby ugodowej (art. 123 § 1 pkt 1 k.c. w zw. z art. 124 k.c.). Jego ponowny bieg został kolejny raz przerwany
na skutek złożenia wniosku o wezwanie J. R. do wzięcia udziału
w sprawie w charakterze pozwanego na podstawie art. 194 § 3 k.p.c. (pismo procesowe pełnomocnika powodów z dnia 11 lipca 2016 roku, które wpłynęło
do tut. Sądu w dniu 14 lipca 2016 roku).

Wobec ustalenia odpowiedzialności pozwanego J. R., również jego ubezpieczycielka, tj. (...) Spółka Akcyjna
w W. ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 07 września 2011 roku, a jej odpowiedzialność wynika, na co Sąd już wcześniej wskazywał, z treści art. 822 k.c.

W niniejszej sprawie pomiędzy J. R. a (...) S.A. w W. doszło do zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Z umowy tej wynika, że została ona zawarta na okres od 12 czerwca 2011 roku do 11 czerwca 2012 roku. Odpowiedzialność pozwanej spółki na podstawie zawartej umowy została ograniczona do kwoty 100 000,00 euro w odniesieniu do jednego zdarzenia
i wszystkich zdarzeń w okresie ubezpieczenia, a więc obowiązywała ona w chwili wyrządzenia przez pozwanego J. R. szkody. Zatem w przedmiotowej sprawie pozwany ubezpieczyciel ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia
do wysokości sumy gwarancyjnej wskazanej powyżej, w takim samym zakresie jak ubezpieczony J. R..

Z uwagi na to, iż odpowiedzialność pozwanego J. R. wynika
z czynu niedozwolonego, a pozwanej (...) S.A. S.A. w W. z tytułu umowy, Sąd zasądził na rzecz powodów kwoty tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania in solidum od obu pozwanych, a na podstawie art. 824 § 1 k.c. ograniczył odpowiedzialność pozwanej (...) S.A. do wysokości sumy ubezpieczenia, o czym orzeczono,
jak w punkcie 1, 7, 13 oraz 19 wyroku.

Wobec treści art. 430 k.c. wskazane powyżej kwoty tytułem zadośćuczynień i odszkodowań Sąd zasądził od (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W., której odpowiedzialność jest solidarna z odpowiedzialnością pozwanego J. R. - wobec treści art. 441 k.c.

Wobec ustalenia odpowiedzialności pozwanej (...) Sp. z o.o.
z siedzibą w W. , również jego ubezpieczycielka, tj. Towarzystwo (...) Spółka Akcyjna w W. ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia z dnia 07 września 2011 roku, a jej odpowiedzialność wynika, na co Sąd już wcześniej wskazywał, z treści art. 822 k.c.

W niniejszej sprawie pomiędzy (...) Sp. z o.o. z siedziba
w W. a Towarzystwem (...) S.A.
w W. doszło do zawarcia umowy obowiązkowego ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej. Z umowy tej wynika, że została ona zawarta na okres od 01 stycznia 2011 roku do 31 grudnia 2011 roku, a więc obowiązywała ona
w chwili wyrządzenia przez pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. szkody. Suma gwarancyjna dla szkód osobowych za jedno zdarzenie w okresie ubezpieczenia ustalono na kwotę 46 500,00 euro, a za wszystkie
na kwotę 275 000,00 euro, Zatem w przedmiotowej sprawie Towarzystwo (...) S.A. w W. ponosi odpowiedzialność za skutki zdarzenia do wysokości sumy gwarancyjnej wskazanej powyżej, w takim samym zakresie jak ubezpieczony (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W..

Odpowiedzialność pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. wynika z czynu niedozwolonego, a pozwanej Towarzystwa (...) S.A. w W. z tytułu umowy, dlatego Sąd zasądził kwoty zadośćuczynień i odszkodowań in solidum od obu pozwanych, a na podstawie art. 824 § 1 k.c. ograniczył odpowiedzialność pozwanej Towarzystwa (...) S.A.
w W. do wysokości sumy ubezpieczenia, o czym orzeczono, jak w punkcie 1, 7, 13 oraz 19 wyroku.

Kwoty zadośćuczynienia i odszkodowania zasądzono z odsetkami, jak w pkt 1 a, b oraz c, 7 a oraz b, 13 oraz 19 wyroku, oddzielnie od każdego z pozwanych, ze względu na to, że inaczej trzeba liczyć termin, od kiedy znajdowali się w zwłoce ze spełnieniem świadczenia.

Sąd zasądził odsetki od pozwanej (...) Zakładu (...)
S.A. w W. od dnia 09 stycznia 2014 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,
na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na podstawie art. 481 k.c. w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2016 roku, w zw. z art. 476 k.c., gdyż pozwana w dniu 08 stycznia 2014 roku przed Sądem Rejonowym w Sieradzu odmówiła zawarcia ugody (wniosek o zawezwanie do próby ugodowej otrzymała w dniu 13 grudnia 2013 roku) w zakresie kwot wyższych niż zasądzone tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania na rzecz powodów, zatem od dnia następnego, tj. od dnia 09 stycznia 2014 roku pozostaje w zwłoce.

Sąd zasądził odsetki od pozwanej (...) Sp. z o.o. z siedzibą
w W. od dnia 01 marca 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku,
na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na podstawie art. 481 k.c. w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2016 roku, w zw. z art. 476 k.c., gdyż pozwana w dniu 11 stycznia 2013 roku otrzymała wezwanie do zapłaty w terminie 30 dni kwot wyższych niż zasądzone tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania na rzecz powodów, zatem od dnia 11 lutego 2013 roku pozostaje w zwłoce.

Sąd zasądził odsetki od pozwanego J. R. od dnia 01 marca 2013 roku do dnia 21 grudnia 2013 roku, na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na podstawie art. 481 k.c. w brzmieniu obowiązującym
od 01 stycznia 2016 roku, w zw. z art. 476 k.c., gdyż pozwany w dniu 20 grudnia 2013 roku otrzymał wezwanie do zapłaty (wniosek o zawezwanie do próby ugodowej) kwot wyższych niż zasądzone tytułem zadośćuczynienia
i odszkodowania na rzecz powodów, zatem od dnia następnego, tj. od dnia
21 grudnia 2013 roku pozostaje w zwłoce.

Sąd zasądził odsetki od Towarzystwa (...) S.A. w W. od dnia 19 kwietnia 2013 roku do dnia 31 grudnia 2015 roku, na podstawie art. 481 k.c. w zw. z art. 476 k.c. i art. 817 k.c. i art. 14 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.) oraz od dnia 01 stycznia 2016 roku do dnia zapłaty z ustawowymi odsetkami za opóźnienie, na podstawie art. 481 k.c.
w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 2016 roku, w zw. z art. 476 k.c. i art. 817 k.c. i art. 14 ust. 2 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych (tekst jedn. Dz. U. z 2016 r., poz. 2060 ze zm.), gdyż pozwana w terminie 30 - dniowym nie zlikwidowała szkody (żądanie kwot wyższych
niż zasądzone tytułem zadośćuczynienia i odszkodowania na rzecz powodów), która została zgłoszona 18 marca 2013 roku.

W pozostałym zakresie, co do żądania dalszych odsetek, Sąd oddalił powództwa skierowane przeciwko J. R., (...) S.A. w W. i Towarzystwu (...) S.A. w W., o czym orzekł, jak w pkt 2, 8, 14 oraz 19 wyroku.

O kosztach procesu należnych pozwanym od powodów (za wyjątkiem J. R., który nie żądał ich zwrotu od powodów) Sąd orzekł, jak w pkt 3, 4, 9, 10, 15, 16, 21 oraz 22 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

Powódka K. Ł. poniosła koszty procesu w wysokości 8 004,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej
od pełnomocnictwa w wysokości 4,25 zł, koszty zastępstwa prawnego w wysokości 7 200,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 461 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) oraz część opłaty stosunkowej w wysokości 800,00 zł. Powódka wygrała sprawę w 40 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 3 201,70 zł (40 % z kwoty 8 004,25 zł).

Powód R. Ł. poniósł koszty procesu w wysokości 8 204,25 zł,
na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł, koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 461 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) , zaliczka na koszty opinii w wysokości 800,00 zł oraz część opłaty stosunkowej
w wysokości 3 800,00 zł. Powód wygrał sprawę w 28 %, zatem wygrał koszty procesu w wysokości 2 297,19 zł (28 % z kwoty 8 204,25 zł).

Powód A. Ł. poniósł koszty procesu w wysokości 7 404,25 zł,
na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł, koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 461 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) oraz część opłaty stosunkowej w wysokości 3 800,00 zł. Powód wygrał sprawę
w 31 %, zatem wygrał koszty procesu w wysokości 2 295,32 zł (28 % z kwoty 8 204,25 zł).

Powód P. Ł. poniósł koszty procesu w wysokości 3 604,25 zł,
na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 461 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1800 ze zm.) . Powód wygrał sprawę w 35 %, zatem wygrał koszty procesu w wysokości 1 261,49 zł (35 % z kwoty 3 604,25 zł).

W sprawie z powództwa K. Ł. pozwana (...) S.A. w W. poniosła koszty w wysokości 7 204,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 7 200,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) .Pozwana wygrała sprawę w 60 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 4 322,55 zł (60 % z kwoty 7 204,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) S.A. w W. i powódkę K. Ł. wynosi 1 120,85 zł (4 322,55 zł - 3 201,70 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 3 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa K. Ł. pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. poniosła koszty w wysokości 7 204,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 7 200,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 60 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 4 322,55 zł (60 % z kwoty 7 204,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i powódkę K. Ł. wynosi 1 120,85 zł (4 322,55 zł - 3 201,70 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 3 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa K. Ł. pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. poniosła koszty
w wysokości 7 340,56 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 7 200,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 7 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.)
i zaliczka na koszty opinii biegłego w wysokości 136,31. Pozwana wygrała sprawę w 60 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 4 404,33 zł (60 %
z kwoty 7 340,56 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną Towarzystwo (...) S.A. w W. i powódkę K. Ł. wynosi 1 202,63 zł (4 404,33 zł - 3 201,70 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powódki na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 3 wyroku,
na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa P. Ł. pozwana (...) S.A. w W. poniosła koszty w wysokości 3 604,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 65 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 342,76 zł (65 % z kwoty 3 604,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) S.A. w W. i powoda P. Ł. wynosi 1 081,27 zł (2 342,76,19 zł – 1 261,49 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 9 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa P. Ł. pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. poniosła koszty w wysokości 3 604,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 65 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 342,76 zł (65 % z kwoty 3 604,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i powoda P. Ł. wynosi 1 081,27 zł (2 342,76,19 zł – 1 261,49 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 9 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa P. Ł. pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. poniosła koszty
w wysokości 3 740,56 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.)
i zaliczka na koszty opinii biegłego w wysokości 136,31. Pozwana wygrała sprawę w 65 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 431,36 zł (65 % z kwoty 3 740,56 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną Towarzystwo (...) S.A. w W. i powoda P. Ł. wynosi 1 169,87 zł (2 431,36 zł – 1 261,49 zł). Kwotę tę Sąd zasądził
od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 10 wyroku,
na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa R. Ł. pozwana (...) S.A. w W. poniosła koszty w wysokości 3 604,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 72 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 595,06 zł (72 % z kwoty 3 604,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) S.A. w W. i powoda R. Ł. wynosi 297,87 zł (2 297,19 zł – 2 595,06 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 15 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa R. Ł. pozwana (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. poniosła koszty w wysokości 3 604,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 72 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 595,06 zł (72 % z kwoty 3 604,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i powoda R. Ł. wynosi 1 120,85 zł (4 322,55 zł - 3 201,70 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 15 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa R. Ł. pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. poniosła koszty
w wysokości 3 740,56 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.)
i zaliczka na koszty opinii biegłego w wysokości 136,31. Pozwana wygrała sprawę w 72 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 693,20 zł (72 % z kwoty 3 740,56 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną Towarzystwo (...) S.A. w W. i powoda R. Ł. wynosi 396,01 zł (2 693,20 zł – 2 297,19 zł). Kwotę tę Sąd zasądził
od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 16 wyroku,
na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa A. Ł. pozwana (...) S.A. w W. poniosła koszty w wysokości 3 604,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 69 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 486,93 zł (69 % z kwoty 3 604,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) S.A. w W. i powoda A. Ł. wynosi 191,61 zł (2 486,93 zł - 2 295,32 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 21 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa A. Ł. pozwana F. M. Sp.
z o.o. z siedzibą w W. poniosła koszty w wysokości 3 604,25 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa
w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości
w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.) . Pozwana wygrała sprawę w 69 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 486,93 zł (69 % z kwoty 3 604,25 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną (...) Sp. z o.o. z siedzibą w W. i powoda A. Ł. wynosi 191,61 zł (2 486,93 zł - 2 295,32 zł). Kwotę tę Sąd zasądził od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 21 wyroku, na podstawie art. 100 k.p.c.

W sprawie z powództwa A. Ł. pozwana Towarzystwo (...) S.A. w W. poniosła koszty
w wysokości 3 740,56 zł, na które składają się: jedna czwarta opłaty kancelaryjnej od pełnomocnictwa w wysokości 4,25 zł i koszty zastępstwa prawnego w wysokości 3 600,00 zł - ustalone na podstawie § 6 pkt 6 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów pomocy prawnej udzielonej przez radcę prawnego ustanowionego z urzędu z dnia 28 września 2002 roku (tekst jedn. z 2013 roku, Dz.U. poz. 490 ze zm.) w zw. z § 21 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności radców prawnych z dnia 22 października 2015 roku (Dz.U. z 2015 r. poz. 1804 ze zm.)
i zaliczka na koszty opinii biegłego w wysokości 136,31. Pozwana wygrała sprawę w 69 %, zatem wygrała koszty procesu w wysokości 2 580,99 zł (69 % z kwoty 3 740,56 zł).

Różnica kwot kosztów procesu wygranych przez pozwaną Towarzystwo (...) S.A. w W. i powoda A. Ł. wynosi 285,67 zł (2 580,99 zł – 2 295,32 zł). Kwotę tę Sąd zasądził
od powoda na rzecz pozwanej, o czym orzekł, jak w pkt 22 wyroku,
na podstawie art. 100 k.p.c.

O brakujących kosztach procesu należnych od pozwanego (...) S.A. w W. Skarbowi Państwa Sąd orzekł, jak w pkt 5, 6, 11, 12, 17, 18, 23 oraz 24 wyroku, na podstawie art. 113 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn., Dz. U. z 2016 roku, poz. 623 ze zm.)
w zw. z art. 100 k.p.c.

Brakujące koszty w sprawie z powództwa K. Ł. wynoszą 12 580,76 zł (koszty opinii biegłej B. C. - 323,90 zł, koszty opinii biegłego R. Ż. - 677,38 zł, jedna czwarta kosztów opinii biegłego M. D. i kosztów kserokopii dokumentacji medycznych - 430,48 zł oraz brakująca część opłaty stosunkowej
w wysokości 11 149,00 zł). Powódka przegrała proces w 60 %, zatem Sąd nakazał ściągnąć z jej roszczenia zasądzonego w pkt 1 a kwotę 7 548,46 zł, pozostałą część, czyli kwotę 5 032,30 zł, Sąd nakazał pobrać solidarnie od pozwanych.

Brakujące koszty w sprawie z powództwa P. Ł. wynoszą 10 240,63 zł (koszty opinii biegłej B. C. - 291,51 zł, koszty opinii biegłego R. Ż. - 518,64 zł, jedna czwarta kosztów opinii biegłego M. D. i kosztów kserokopii dokumentacji medycznych - 430,48 zł oraz brakująca część opłaty stosunkowej w wysokości 9 000,00 zł). Powód przegrał proces w 65 %, zatem Sąd nakazał ściągnąć z jego roszczenia zasądzonego w pkt 7 a kwotę 6 656,41 zł, pozostałą część, czyli kwotę 3 584,22 zł, Sąd nakazał pobrać solidarnie od pozwanych.

Brakujące koszty w sprawie z powództwa R. Ł. wynoszą 6 087,66 zł (koszty opinii biegłej B. C. - 259,12 zł, koszty opinii biegłego R. Ż. - 483,06 zł, jedna czwarta kosztów opinii biegłego M. D. i kosztów kserokopii dokumentacji medycznych - 430,48 zł oraz brakująca część opłaty stosunkowej w wysokości 4 915,00 zł). Powód przegrał proces w 72 %, zatem Sąd nakazał ściągnąć z jego roszczenia zasądzonego w pkt 13 kwotę 4 383,12 zł, pozostałą część, czyli kwotę 1 704,54 zł, Sąd nakazał pobrać solidarnie od pozwanych.

Brakujące koszty w sprawie z powództwa A. Ł. wynoszą 5 764,52 zł (koszty opinii biegłej B. C. - 388,68 zł, koszty opinii biegłego R. Ż. - 745,36 zł, jedna czwarta kosztów opinii biegłego M. D. i kosztów kserokopii dokumentacji medycznych - 430,48 zł oraz brakująca część opłaty stosunkowej w wysokości
4 200,00 zł). Powód przegrał proces w 69 %, zatem Sąd nakazał ściągnąć z jego roszczenia zasądzonego w pkt 19 kwotę 3 977,52 zł, pozostałą część, czyli kwotę 1 787,00 zł, Sąd nakazał pobrać solidarnie od pozwanych.

O zwrocie nadpłaconej zaliczki Sąd orzekł, jak w pkt 25, na podstawie art. 84 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn., Dz. U. z 2016 roku, poz. 623 ze zm.).

I C 172/14

Podstawa prawna:

Powołane przepisy:

Korekty wprowadzone przez SAOS:

Informacje o źródle orzeczenia:

Dodatkowe informacje:

Pełny tekst orzeczenia

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

UZASADNIENIE