Pełny tekst orzeczenia

UZASADNIENIE

Decyzją z dnia 12 grudnia 2018r. nr (...) Zakład Ubezpieczeń Społecznych Oddział w B. stwierdził, że G. W. jako pracownik u płatnika składek N. W., prowadzącej działalność gospodarczą pod nazwą D. F. N. W., nie podlega od dnia 21 czerwca 2018r. obowiązkowo ubezpieczeniom: emerytalnemu, rentowym, chorobowemu i wypadkowemu. Decyzję wydano w oparciu o art. 83 ust. 1 pkt 1, art. 68 ust 1 pkt 1a ustawy z dnia 13 października 1998r. o systemie ubezpieczeń społecznych oraz art. 83 § 1 k.c. w związku z art. 300 kodeksu pracy . W uzasadnieniu decyzji organ rentowy z powołaniem się na wyżej wspomnianą regulację prawną wskazał, że G. W. został zgłoszony do ubezpieczeń społecznych jako pracownik przez płatnika od dnia 21 czerwca 2018r., a od dnia 2 lipca 2018r. ubezpieczony stał się niezdolny do pracy. W wyniku wszczętego postępowania kontrolnego w przedmiocie zasadności zgłoszenia G. W. do ubezpieczeń społecznych z tytułu zatrudnienia u N. W., organ rentowy stwierdził, że umowa pomiędzy ubezpieczonym a płatnikiem składek została zawarta dla pozoru, bo jej celem nie było świadczenie przez ubezpieczonego pracy w ramach pracowniczego stosunku pracy, a jedynie umożliwienie mu skorzystania ze świadczeń z ubezpieczenia społecznego. Do wniosku takiego organ rentowy skłoniły następujące przesłanki: krótkotrwałość zatrudnienia odwołującego przed dniem powstania niezdolności do pracy, okoliczność, że pracodawczyni była siostrzenicą ubezpieczonego, oraz to, że obowiązki na stanowisku ubezpieczonego (kierownik produkcji) po jego zachorowaniu przejęła sama N. W.. Wszystko to świadczy zdaniem organu, że wyłącznym zamiarem obu stron stosunku pracy było uzyskanie świadczeń z ubezpieczenia społecznego, a pracodawca nie liczył na wykonywanie pracy przez pracownika.

Odwołanie od tej decyzji złożyła płatnik składek- N. W., wnosząc o jej uchylenie w całości i przyznanie jej zwrotu kosztów procesu. W uzasadnieniu odwołania odwołująca wskazała, że nie zgadza się z ustaleniami, ZUS, iż zawarta przez nią w dniu 21 czerwca 2018r. umowa o pracę z G. W. była pozorna. Odwołująca oświadczyła, że zatrudnienie było rzeczywiste i wynikało z aktualnych potrzeb gospodarczych odwołującej. Wskazuje na to okoliczność, iż G. W. zajął stanowisko, które chwilę przed jego zatrudnieniem się zwolniło, a po jego zachorowaniu na stanowisku tym pojawił się pracownik na zastępstwo. Oświadczyła, że w chwili zatrudniania ubezpieczonego nie miała żadnej wiedzy na temat okoliczności, które mogłyby podważyć zdolność ubezpieczonego do pracy zwłaszcza, że ubezpieczony zatrudniony został na podstawie wymaganego orzeczenia lekarskiego. Podkreśliła, że samo pokrewieństwo pomiędzy nią a ubezpieczonym nie może jeszcze powodować automatycznego wniosku o pozorności zawartej pomiędzy nimi umowy o pracę.

W odpowiedzi na odwołanie Zakład Ubezpieczeń Społecznych wniósł o jego oddalanie podtrzymując stanowisko zawarte w uzasadnieniu decyzji.

Sąd ustalił, co następuje:

G. W. jest z wykształcenia technikiem budownictwa. Mieszka w G.. Prowadził własną działalność gospodarczą w przedmiocie sprzedaży i montażu paneli podłogowych, okien i innych materiałów budowalnych w latach od 1995r. do roku 2012r. Panele pochodziły z produkcji siostry ubezpieczonego - A. W. (1) i firmy (...). Zakończył prowadzenie działalności z uwagi na jej nierentowność. W późniejszym okresie utrzymywał się z prac dorywczych.

Dowód: zeznania ubezpieczonego G. W.- zapis AV na płycie CD- k. 51 akt.

N. W. prowadzi działalność gospodarczą w T. pod nazwą D. F. N. W. od kilku lat. Odwołująca zatrudnia kilkadziesiąt osób. W spornym okresie było to 39 osób. Działalność tą przejęła po matce – A. W. (1). Przedmiotem działalności gospodarczej jest i była produkcja paneli podłogowych, głównie na eksport, ale także na rynek krajowy. Firma przynosi zysk. Dochód za rok 2018r. wyniósł 208.378,66 zł. W okresie poprzedzającym swoje formalne zatrudnienie, ubezpieczony bardzo często odwiedzał siostrę i jej córkę, orientował się w przedmiocie prowadzonej przez nie produkcji, w razie konieczności doradzał im, pomagał przy zarządzaniu produkcją. Pomagał siostrze budować i prowadzić firmę. Z uwagi na wcześniej prowadzoną działalność gospodarczą miał odpowiednią specjalistyczną wiedzę dotyczącą technologii produkcji paneli podłogowych.

Dowód: dokument ZUS (...) z 14.08.2018r. –k. 39 akt, PIT 36L za rok 2018 – k. 40-42 akt sprawy, dowód z zeznań ubezpieczonego - zapis AV na płycie CD- k. 51 akt, dowód z zeznań świadka: K. K.- zapis AV na płycie CD- k 92 akt sprawy.

W maju lub czerwcu 2018r. zwolniło się w firmie odwołującej stanowisko kierownika produkcji. Z pracy odszedł M. F., który zajmował stanowisko kierownika produkcji. N. W. skontaktowała się ze swoim wujem prosząc go pomoc. Chciała go zatrudnić na zwalnianym stanowisku z uwagi na to, że ubezpieczony orientował się w produkcji jej firmy, a nie mogła znaleźć innego kandydata na to stanowisko. Ubezpieczony zgodził się na zatrudnienie, przyjechał do T. i zamieszkał w domu u matki odwołującej.

Dowód: dowód z zeznań ubezpieczonego - zapis AV na płycie CD- k. 51 akt.

W dniu 21 czerwca 2018r. ubezpieczony zawarł umowę o pracę z N. W. na stanowisku kierownika działu produkcji na pełen etat na czas nieokreślony z wynagrodzeniem 5.650 zł brutto miesięcznie. Ubezpieczony uzyskał zaświadczenie od lekarza medycyny pracy o braku przeciwwskazań do podjęcia pracy na tym stanowisku, przeszedł również szkolenie wstępne w dziedzinie BHP.

Dowód: dokumenty w aktach osobowych powoda: umowa o pracę – k. 1, zaświadczenie lekarskie- k. 4, karta szkolenia wstępnego BHP- k. 5, zeznania świadka K. C. – zapis AV na płycie CD - k. 92, dowód z zeznań ubezpieczonego - zapis AV na płycie CD- k. 51 akt.

W czasie zatrudnienia ubezpieczony rozdzielał pracę pracownikom – np. decydował, która maszyna produkcyjna ma zostać uruchomiona. Kontaktował się głównie z brygadzistką produkcji, a także z innymi pracownikami. Miał swoje biuro w wydzielonej w hali produkcyjnej, które dzielił z N. W., jednak przebywał głównie na produkcji. Zdarzało się także, że jeździł po zaopatrzenie - kupował np. rozpuszczalniki albo jechał do B. naostrzyć piły, którą to czynność, z uwagi na specyfikę produkcji, należało wykonywać dość często. Zaczynał pracę o 6.00 i pracował do 14.00. Praca w zakładzie pracy odbywała się w systemie zmianowym, kierownik produkcji pracował na rannej zmianie od godziny 6.00 do 14.00. Po przepracowaniu 7 dni roboczych ubezpieczony stał się niezdolny do pracy.

Dowód: dowód z zeznań świadków: K. C., A. W. (2) oraz T. S. (1)– zapis AV na płycie CD- k. 92 akt, dowód z zeznań ubezpieczonego - zapis AV na płycie CD- k. 51 akt.

W piątek przed weekendem poprzedzającym dzień 3 lipca 2018r. ubezpieczony dźwignął paczkę z panelami, co spowodowało, że poczuł ostry ból w plecach. Nie skarżył się nikomu. Na weekend pojechał samochodem, który został mu użyczony przez pracodawcę, do domu do G.. W dniu 3 lipca 2018r. zgłosił się do lekarza rodzinnego w G. skarżąc się na ból pleców. Lekarz rodzinny zdiagnozował u ubezpieczonego zaburzenia korzeni rdzeniowych i splotów nerwowych i zlecił transport do Izby Przyjęć Szpitala w S.. Ubezpieczony został przetransportowany na Izbę Przyjęć Szpitala Wojewódzkiego w S. transportem medycznym w dniu 3 lipca 2018r., a od dnia 4 lipca 2018r. do dnia 10 sierpnia 2018r. przebywał tam na Oddziale Neurologicznym. W wyniku hospitalizacji rozpoznano u ubezpieczonego zapalenie krążka miedzykręgowego L1/L2 z naciekiem tkanek okołokręgosłupowych i mięśni grzbietu oraz przedniej przestrzeni nadoponowej kanału kręgowego.

Dowód: dokumentacja od lekarza rodzinnego- wpis z dnia 3.07.2018r. – k. 69 v akt, karta informacyjna leczenia szpitalnego- k. 53-60 akt, dowód z zeznań ubezpieczonego - zapis AV na płycie CD- k. 51 akt.

Przed zatrudnieniem w firmie siostrzenicy ubezpieczany nie leczył się neurologicznie, leczył się jedynie w zakresie cukrzycy typu II oraz na nadciśnienie tętniczego.

Dowód: wpisy w dokumentacja od lekarza rodzinnego za lata od 2015 – do 3 lipca 2018r.

Stosunek pracy łączący ubezpieczonego z odwołującą uległ rozwiązaniu z dniem 20 grudnia 2019r. na mocy porozumienia stron. W okresie od 2 lipca 2018r. do końca zatrudnienia ubezpieczony był cały czas niezdolny do pracy.

Dowód z zeznań świadka K. C. – zapis AV na płycie CD- k . 92 akt.

Kiedy ubezpieczony stał się niezdolny do pracy, odwołująca zmuszona była przejąć obowiązki kierownika produkcji. Szukała jednak pracownika na stanowisko kierownika produkcji poprzez ogłoszenie zamieszczone na portalu OLX. Nowy pracownik – T. S. (2) zgłosił się do pracy we wrześniu lub październiku 2018r. Został zatrudniony na umowę o pracę z dnia 17 października 2018r. z terminem rozpoczęcia pracy od dnia 3 grudnia 2018r. na stanowisku kierownika produkcji za takim samym wynagrodzeniem jak ubezpieczony. Począwszy od dnia 31 stycznia 2019r. T. S. (2) otrzymał podwyżkę wynagrodzenia do kwoty 7.100 zł miesięcznie.

Dowód: umowa o pracę z T. S. (2) z dnia 17.10.2018r. – k. 37, aneks do umowy z dnia 31.01.2019r. – k. 39 akt, zeznania świadka K. C. – zapis AV na płycie CD- k. 92 akt.

Sąd zważył, co następuje:

Powyższy stan faktyczny Sąd ustalił na podstawie dowodów z dokumentów, dotyczących zatrudnienia ubezpieczonego u N. W., zgromadzonych w aktach osobowych ubezpieczonego, a także dokumentacji medycznej ubezpieczonego i powołanych powyżej dokumentów z działalności odwołującej- w postaci: zeznania podatkowego, deklaracji ZUS oraz umowy o pracę zawartej z T. S. (2), których prawdziwości strony nie kwestionowały, a co do wiarygodności której Sąd również nie ma wątpliwości. Stan faktyczny ustalono również na podstawie z zeznań świadków oraz przesłuchania stron ograniczonego do ubezpieczonego, które były zgodne ze sobą, wzajemnie się uzupełniały oraz korespondowały z dokumentami znajdującymi się w teczce osobowej ubezpieczonego oraz dokumentacją medyczną ubezpieczonego.

Przenosząc ustalony w sprawie stan faktyczny na grunt przepisów prawa stwierdzić należało, że odwołanie N. W. zasługiwało na uwzględnienie.

Spór w sprawie sprowadzał się do ustalenia, czy umowa o pracę zawarta przez G. W. z N. W. miała na celu rzeczywiste wykonywanie pracy, czy też została zawarta przez strony dla pozoru z zamiarem uzyskania przez odwołującego świadczeń z ubezpieczenia społecznego. W sprawie należało zatem ustalić, czy w istocie ubezpieczony realizował umowę o pracę w rozumieniu art. 22 § 1 k.p., zatem czy spełnione zostały wszystkie przesłanki stosunku pracy.

Przechodząc do rozważań prawnych w pierwszej kolejności wskazać należy na zasady podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym. Artykuł 6 ust. 1 pkt. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 roku o systemie ubezpieczeń społecznych (t.j. Dz. U. z 2020r., poz.266; dalej „u.s.u.s.”) stanowi, że ubezpieczeniu emerytalnemu i rentowym podlegają, z zastrzeżeniem art. 8 i 9, osoby fizyczne, które na obszarze Rzeczypospolitej Polskiej są pracownikami. Jak stanowi art. 11 ust. 1 ustawy, obowiązkowo ubezpieczeniu chorobowemu podlegają osoby wymienione w art. 6 ust. 1 pkt. 1, 3 i 12 ustawy. Zgodnie z art. 12 ust. 1 u.s.u.s. ubezpieczeniu wypadkowemu podlegają osoby podlegające ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym. Artykuł 13 pkt. 1 ustawy o s.u.s. stanowi, iż obowiązek ubezpieczeń pracownika istnieje od dnia nawiązania stosunku pracy do dnia ustania tego stosunku.

Artykuł 36 ust. 1, ust. 2 i ust. 4 w/w ustawy stanowi, że każda osoba objęta obowiązkowo ubezpieczeniami emerytalnym i rentowymi podlega zgłoszeniu do ubezpieczeń społecznych. Obowiązek zgłoszenia do ubezpieczeń społecznych osób określonych w art. 6 ust. 1 pkt 1 należy do płatnika składek. Zgłoszeń, o których mowa w ust. 2 i 3, dokonuje się w terminie 7 dni od daty powstania obowiązku ubezpieczenia.

Zgodnie zaś z art. 22 § 1 ustawy Kodeks pracy z dnia 26 czerwca 1974 r. (t.j. Dz.U. z 2019r., poz. 1040) przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem. Z kolei art. 26 k.p. stanowi, że przez nawiązanie stosunku pracy pracownik zobowiązuje się do wykonywania pracy określonego rodzaju na rzecz pracodawcy i pod jego kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca - do zatrudniania pracownika za wynagrodzeniem.

Stosunek pracy to trwała i dobrowolna więź prawna łącząca pracownika i pracodawcę, której treścią jest obowiązek osobistego wykonywania pracy określonego rodzaju przez pracownika pod kierownictwem, na rzecz i na ryzyko pracodawcy oraz obowiązek pracodawcy zatrudniania pracownika przy umówionej pracy i wypłacania mu wynagrodzenia za pracę. W stosunku tym pracownik jest zobowiązany do świadczenia pracy określonego rodzaju, a więc nie każdej pracy, na rzecz pracodawcy, w sposób podporządkowany kierowniczej roli pracodawcy. Obowiązkiem pracodawcy wynikającym z nawiązania stosunku pracy jest wypłacanie pracownikowi wynagrodzenia za pracę. Stosunek pracy jest zatem dobrowolnym stosunkiem prawnym o charakterze zobowiązaniowym, zachodzącym między dwoma podmiotami, z których jeden, zwany pracownikiem, obowiązany jest świadczyć osobiście i w sposób ciągły, powtarzający się, na rzecz i pod kierownictwem drugiego podmiotu, zwanego pracodawcą, pracę określonego rodzaju, oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez pracodawcę, a pracodawca zatrudniać pracownika za wynagrodzeniem. Takie stanowisko zajął również Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 7 października 2009r. (III PK 38/2009). Z kolei w wyroku z dnia 5 czerwca 2009 r. Sąd Najwyższy wskazał, że dla włączenia do ubezpieczenia społecznego niezbędna jest przynależność do określonej w ustawie systemowej grupy podmiotów podlegających obowiązkowo ubezpieczeniom społecznym. O tym czy strony istotnie nawiązały stosunek pracy stanowiący tytuł ubezpieczeń społecznych nie decyduje samo formalne zawarcie umowy o pracę, przystąpienie do ubezpieczenia i opłacenie składki, ale faktyczne i rzeczywiste realizowanie elementów charakterystycznych dla stosunku pracy, a wynikających z art. 22 § 1 k.p. (I UK 21/2009). Do ustalenia, że doszło do powstania pomiędzy stronami stosunku pracy nie jest zatem wystarczające spełnienie warunków formalnych zatrudnienia, takich jak zawarcie umowy o pracę, przygotowanie zakresu obowiązków, zgłoszenie do ubezpieczenia, a konieczne jest ustalenie, że strony miały zamiar wykonywać obowiązki stron stosunku pracy i to czyniły. Podobnie stwierdził, Sąd Apelacyjny w Gdańsku w wyroku z dnia 14 lutego 2013r. (III AUa 1432/12).

W ocenie Sądu Okręgowego teza organu rentowego, iż umowa o pracę z dnia 21 czerwca 2018r. została zawarta jedynie dla pozoru w celu uzyskania świadczeń z ubezpieczeń społecznych nie znalazła potwierdzenia w materiale dowodowym. Ustalony w sprawie stan faktyczny pozwalał przyjąć, że G. W. wypełniał swoje obowiązki pracownicze w ramach umowy o pracę.

Zdaniem Sądu organ rentowy nie przedstawił dowodów pozwalających na przyjęcie, że od dnia 21 czerwca 2018r. do chwili przejścia na zwolnienie lekarskie w dniu 2 lipca 2018r. odwołujący nie świadczył pracy, a jedynie zawarł umowę dla pozoru. Zgodne, spójne i jednoznaczne zeznania świadków potwierdziły, że G. W. faktycznie wykonywał obowiązki pracownicze. W spornym okresie mieszkał u swojej siostry A. W. (1), codziennie przychodził do pracy w hali produkcyjnej i świadczył ją od godziny 8.00 do godziny 14.00, pełnił funkcje kierownicze, rozdzielając pracownikom zadania na produkcji – decydował m.in. o tym, która maszyna ma zostać uruchomiona. Zeznania świadków korespondowały z zeznaniami samego ubezpieczonego, jak również materiałem dowodowym zgromadzonym w sprawie (umową o pracę). W ocenie Sądu ubezpieczony bezspornie przez cały okres zatrudnienia - do chwili przejścia na zwolnienie lekarskie wykonywał obowiązki wynikające z pozostawania w stosunku pracy: dbał o zaopatrzenie produkcji, rozdzielał pracownikom produkcji pracę, jeździł ostrzyć piły. W związku z nagłym urazem kręgosłupa ubezpieczony musiał zaprzestać wykonywania zatrudnienia, nie może to jednak świadczyć o tym, że zawarta z odwołującą umowa o pracę była pozorna w kontekście okoliczności, że przecież umowa o pracę jest umową starannego działania, a nie umową rezultatu. W ramach umowy o pracę pracownik nie zobowiązuje się do wykonywania określonych czynności, lecz do starannego działania w procesie pracy, a postępowanie dowodowe wykazało, że ubezpieczony świadczył pracę i wykonywał nałożone na niego zadania.

Należy podkreślić, że racjonalny pracodawca zatrudnia pracownika dlatego, że potrzebuje w swoim zakładzie pracy siły roboczej. U źródła każdej umowy o pracę leży przyczyna w postaci uzasadnionej przesłankami ekonomiczno - organizacyjnymi konieczności pozyskania pracownika do wykonywania prac zakreślonych przedmiotem działalności gospodarczej pracodawcy. Pracodawca kieruje się własną potrzebą gospodarczą i przy prawidłowym, ważnym stosunku pracy wyłącznie ta potrzeba jest sprawczym czynnikiem zatrudnienia. Sąd Najwyższy wielokrotnie stwierdzał, że przy ocenie pozorności umowy o pracę racjonalność zatrudnienia, potrzeba zatrudnienia pracownika są przesłankami istotnymi dla oceny ważności umowy (wyroki Sądu Najwyższego z 2 lutego 2002r., II UKN 359/99, z 17 marca 1997r., II UKN 568/97, oraz z 4 lutego 2000r., II UKN 362/99). W sprawie zostało ustalone, że stanowisko kierownika działu produkcji w firmie odwołującej jest stanowiskiem rzeczywistym, że przed zajęciem go przez ubezpieczonego, na stanowisku tym pracował przez wiele lat M. F. a po tym, jak okazało się, że ubezpieczony nie jest zdolny do pracy, odwołująca niezwłocznie podjęła starania o znalezienie pracownika na zastępstwo i w październiku 2018r. podpisała umowę o pracę z T. S. (2), który stanowisko kierownika produkcji w firmie odwołującej zajmuje do dzisiaj. Jednocześnie w związku z przedłużającą się niezdolnością ubezpieczonego do pracy, umowa o pracę łącząca go z odwołującą została na mocy porozumienia stron rozwiązana z dniem 21 grudnia 2019r. W postępowaniu dowodowym wykazano, iż ubezpieczony miał wykształcenie, kwalifikacje i doświadczenie, aby zajmować stanowisko kierownika produkcji oraz, że czynności te faktycznie wykonywał.

Z powyższych rozważań wynika, że charakter zatrudnienia odwołującego wypełniał znamiona zatrudnienia pracowniczego, a zatem wykonywane przez niego czynności skutkowały obowiązkiem objęciem go od dnia 21 czerwca 2018r. do dnia rozwiązania umowy o pracę tj. do dnia 20 grudnia 2019r. pracowniczym ubezpieczeniem społecznym. W chwili zawierania umowy o pracę ubezpieczony był zdolny do pracy, niezdolność do pracy ubezpieczonego była wynikiem zdarzenia nagłego, którego nie można było wcześniej przewidzieć. Podkreślić należy, że z zaświadczenia lekarza medycyny pracy wystawionego w dniu przyjęcia ubezpieczonego do pracy wynikało zresztą, że nie ma przeciwwskazań medycznych do podjęcia przez ubezpieczonego pracy na stanowisku kierownika produkcji. Dlatego też nieuprawniona jest teza organu rentowego, że strony w chwili zawarcia umowy o pracę nie miały zamiaru jej realizacji i że zawarły umowy o pracę wyłącznie w celu uzyskania przez odwołującego świadczeń z ubezpieczenia społecznego

O pozorności danej umowy decydują okoliczności wskazane w art. 83 § 1 k.c., które występować muszą w czasie składania przez strony oświadczeń woli. Umowa o pracę jest zawarta bowiem dla pozoru (art. 83 k.c. w zw. z art. 300 k.p.), a przez to nie stanowi tytułu do objęcia ubezpieczeniami społecznymi, jeżeli przy składaniu oświadczeń woli obie strony mają świadomość, że osoba określona w umowie jako pracownik nie będzie świadczyć pracy, a podmiot wskazany jako pracodawca nie będzie korzystać z jej pracy, czyli strony z góry zakładają, iż nie będą realizowały swoich praw i obowiązków wypełniających treść stosunku pracy. Nie można zatem przyjąć pozorności oświadczeń woli o zawarciu umowy o pracę, gdy pracownik podjął pracę i ją wykonywał, a pracodawca tę pracę przyjmował (wyroki SN z dnia 4.08.2005 r., II UK 321/04, i z 19.10.2007 r., II UK 56/07).

Dlatego też uznać należało, że strony rzeczywiście i faktycznie realizowały umowę o pracę. Sąd Okręgowy nie znalazł podstaw do uznania, że umowa o pracę zawarta pomiędzy ubezpieczonym a odwołującą została zawarta wyłącznie dla pozoru celem uzyskania przez G. W. uprawnień do świadczeń z ubezpieczenia społecznego wypłacanych przez ZUS.

W tej sytuacji Sąd, w oparciu o zgromadzony w sprawie materiał dowodowy uznał, że odwołanie ubezpieczonego zasługuje na uwzględnienie i zgodnie z treścią art. 477 ¹⁴ § 2 k.p.c. zmienił zaskarżoną decyzję w sposób określony w punkcie 1. sentencji wyroku.

Rozstrzygnięcie w punkcie 2. wyroku w przedmiocie kosztów procesu wydano w oparciu o zasadę odpowiedzialności za wynik procesu (art. 98 k.p.c.). Organ rentowy, który w całości sprawę przegrał zobowiązany był do zapłaty kosztów procesu na rzecz odwołującej. Na koszty te składa się wynagrodzenie profesjonalnego pełnomocnika, radcy prawnego, ustalone w oparciu o § 9 ust. 2 Rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 22 października 2015r. w sprawie opłat za czynności radców prawnych.

Sędzia Karolina Chudzinska- Koczorowicz